merveonalll - Tumblr blog

[merveonalll]

yağmurun değdiği toprakta yeşerecek kuru dallara bahşedeceğin bahara ve umuda talibim Allah’ım. gönlümü rahmetinle yeşert.

[merveonalll]

"bendeki yorgunluğu bağışla; bir yol derdinde eskidim, yolda bile değil."

[merveonalll]

[merveonalll]

Bütün fırtınalar hayatınızı bozmak için gelmez, bazıları yolunuzu temizlemek için gelir

[merveonalll]

kaçtığım herşeyin benden hızlı koşması ne fena.

[merveonalll]

Göğsümde, kurusun diye sıkılan kumaşı andıran bir burulma hissi vardı.

[merveonalll]

“… Baharatları tek tek,

Zamanın bizi nasıl terlettiğini tane tane,

Dünyaya inanmış bir yüzü üzgün üzgün anlattım sana Dedim belki de bir yere üzgün üzgün bakmaktır Dünya.”

[merveonalll]

[merveonalll]

Şimdi dünya herkesten yapılmış bir gönül yorgunluğu

Şimdi dünya soğuk

İnsan büyüdükçe bir bir ayrılıyormuş sevdiklerinden

İnsan güzellikten önce korkuyu görüyormuş

Şimdi dünya eşiklerde salkım gözyaşı

Kimse odalara sığmıyor

Yollar bir yalnızlık ıslığı

📍Eskişehir OMM

[merveonalll]

Ufacık bir sevinçle nasıl havalara uçup minicik bir düşünceyle kendimi nasıl yerden yere vurduğumu anlatamıyorum. Herkesten nasıl kaçmaya çalıştığımı, zaman ve mekandan nasıl koptuğumu, koskoca evrende kendime nasıl yer bulamadığımı anlatacak söz bulamıyorum. İyi bir insan olmak için nasıl tüm ruhumla uğraştığımı ama tüm dünyanın yükünü,suçlarını ve yanlışlarını sırtlamışçasına her sabah kendimi yataktan çekip çıkardığımı da anlatamıyorum.

[merveonalll]

“Birbirlerini gerçekten, bir yemek süresince bile olsa gerçekten sevecek bir kadınla bir adam için hazırladı masayı.”

[merveonalll]

[merveonalll]

"yeniden başlamaklarla geçiyor ömrümüz

iyimserliklerimizi duvarlara çarpıyorlar"

[merveonalll]

“Ben huzurla devam etmek istiyorum.

Yani huzur dediysem her şeyin mükemmel gittiği bir hayattan bahsetmiyorum.

Suistimal edilmediğim, korkmadan sırtımı yaslayabildiğim insanlarla, kim daha çok çabaladı yarışı olmadan, anladığım, anlaşıldığım taktiksiz sade bir hayat istiyorum.”

[merveonalll]

“elini kalbine görtürdü, burası varya dedi, taşa toprağa gerek kalmadan insanın gömüldüğü tek yer…”

[merveonalll]

Kendimle bir kaç hususta karşılaşmam gerekiyordu. Durup yüzleşmem kabul etmem ve onlarla barışıp yola devam etmem gerekiyordu . Evet etmem gerekiyordu ama tüm bunların, bir otobüs durağında, yüksek binaların ardından güneş yok olurken;belkide üzerimi örterken gerçekleşeceğini nerden bilebilirdim.

[merveonalll]

O kadar çok yorgunum ki, eskiden dimdik durup savaşacağım her şeye şimdi sadece “tamam” diyorum. Kim ne derse desin, ne olursa olsun tamam. Ve bu tek bir kelimenin ne kadar ağır olduğunu izah edemiyorum.