mevtaca

[mevtaca]

intihar krokileri ile zorla sabahı ettim.

[mevtaca]

uçurumun önünde, ölüme kafa tutarcasına sarkmaktayım.

[mevtaca]

Seninle hiç başlamamış bir hikâyenin en yorgun sonuyum ben.

[mevtaca]

Suskunluğum, yutkunurken boğazımda biriken kırık kelimelerden ağır.

[mevtaca]

neden kuyudan?

Kendi içine düşmüş bir kuyuydu İbrâhim’in çaresizliği. En dibe indiğinde kurtuluşu yine kendi yüreğinde arayandı.

[mevtaca]

bi' kitap olsam bırakırdım kendimi yarım.

[mevtaca]

Karanlık bir kuyu gibi içime çöküyorum, nefes almak bile ihanet oluyor bana.

[mevtaca]

Sabah doğmaz benimle; ben geceye zincirli.

[mevtaca]

İçim çürümeye terk.

[mevtaca]

gönlüm mâil idi, sen katl eyledin.

[mevtaca]

bi gülümse de beynimdeki kadavralar dirilsin.

[mevtaca]

gönlümün dipte kalan kısmında arşivlenmiş onca yara.

[mevtaca]

bir şiirin ortasında, bir intiharı sessizce düşünen bir cümlenin ucundayım. sana yazıyorum.

[mevtaca]

Omzun, suskunluğumun evi.

[mevtaca]

Kalan her şey; elimde bi' kaç cümle, biraz kan ve biraz duman.

[mevtaca]

Her nefes, biraz daha eksiltir beni; yaşıyorum dersem sadece alışkanlıktan.

[mevtaca]

Kendimi kazıdım. Ellerimle. Tırnaklarımla. İçimden bir bir söktüm her şeyi. Önce seni, sonra sesini, sonra da o gülüşünü. Her şeyi koydum bir tabuta. Kapatamadım kapağını. Ellerim titredi. Vicdanım ağladı. Ama bedenine sarılan o garip, ince örtü yokluğunu örtmedi.