mihman

[mihman]

Çünkü onlar yaşıyorlar. Ben, hep yaşıyormuş gibi yaptım.

[mihman]

Dönüp kendime börtü böceğin rızkı olarak bir daha baktım.

[mihman]

Yenilgi, yenilgim, başkaldırım ve de benim kendimle tanışmam. Sayendedir ki, hâlâ ben ayağı yere basan ve solmuş defneler peşinde koşmayan biri olduğumun bilincindeyim.

[mihman]

Herkes seni sâlih sanır, oysa sen günahları gizlenensin.

[mihman]

Gönlün ateş aldı diye mi bakarsın bana gözlerin böyle nemli?

[mihman]

Dersini tenha çalıştın. İncinmek için kimse gerekmiyor sana. Zehir yüzüğün göğüs kafesinde.

[mihman]

Bir tek sen fikrimde çiçeksin bozkırın bağrını delen.

[mihman]

Günler bir türlü denkleştiremediğimiz cümleler gibi öylece çekip gidiyor. İnsan, belli ki hep yarım kalacak olan bir şarkı, kapanmayacak olan bir hesap. İçimiz, durmadan ürkütülen bir kuş gibi, ne konacak bir yer bulabiliyor, ne uçup arkasına bakmadan gidebiliyor.

[mihman]

Kendi içine baktığında, kendi yüreğinin odacıklarına eğildiğinde, aynalara verdiği görüntünün tuz buz olacağından o kadar emindi ki.

[mihman]

Sen mi zındanın içindesin, zından mı senin içinde?

[mihman]

Biz bu dünyaya, ruhumuzun her zaman hatırladığı, rüyalarda yokladığı, hasretlerde yaşadığı, hayâllerde aradığı bir başka dünyanın hasretiyle düştük.

[mihman]

İçinde beşiğinden bir şeyler taşır insan.

[mihman]

Kendine zaman ayırmak; bir kitap okumak, yanında bir fincan kahve ve güzel bir şarkı. Usul usul akmak sonra, zamanın dahlinde. Kaygılardan, kargaşadan, telaşlardan uzaklaşmak. Kendime zaman ayırmaktan bahsediyorum; insan için ne kadar mühim ve ne kadar elzem bir hadise.

[mihman]

Ben sadece kendimden endişeliyim; ne yapmaktayım ve nereye gitmekteyim? Acaba vicdanın yanında oldum mu, iyiliklerin yanında? Allah benden razı olacak mı? Yoksa din de Allah'ındır, kalpler de onun elindedir. O halk eder, ol der ve olur. Biz doğru tarafta olsak kâfidir.

[mihman]

Özendiğim her şeyin ağır ağır sulara gömülüşüne tanıklık ettim gizlice. Diyebilirim ki, gönlüm neyi arzuladıysa ya da bir anımı, en azından bir anın düşünü neye vakfettiysem, en üst kattaki bir saksıdan düşmüş bir taş gibi kapımın önünde bin parçaya ayrılmıştır, lafı dolandırmadan söylenebilecek ölü gerçeklerdendir bu.

[mihman]

Zaman geçip gidecek ve kendi içine batmış binbir aksiliğin yaşandığı bu coğrafyada hayatta kalırsan, yine de sararıp, kuruyup gideceksin sonunda. Bakmışsın ki ortalarına gelmişsin hayatın ve içindeki çölden başka hiçbir kazancın olmamış. Ellerin bomboş.

[mihman]

Dünyada güzel olan her şey daha insana ulaşmadan, insanın kendi ördüğü ağlara takılıp kalıyor.