minellli

[minellli]

Yolumun nerede biteceğini bilmiyorum ama lütfen çok uzamasin bu yol takatim kalmadı..

[minellli]

Bugün ilk defa ölmüş birine dokundum çok acı..11.06.2024

[minellli]

[minellli]

Ailem ve çevremdeki diğer insanlar beni ömrüm boyunca karanlık bir yalnızlığa mahkum ettiler. Ailem evden dışarı çıkmam ve sosyalleşmem konusunda hep korumacıydı. Beni hep baskıladılar ve bu baskı o kadar yoğundu ki zaten zor elde ettiğim arkadaşlıklarım bir de onların onayından geçmeliydi. Senelerce dışarı çıkıp sokakta oynayamadım. Çocukluğumda bisiklet sürmeyi bile öğrenemedim. Tek sosyal ortamım okuldu. Okuldaki arkadaşlarım ise ilk günden beri benimle dalga geçmek, zorbalamak ve dışlamak konusunda bir hayli heveslilerdi. Tehditlerle korkutarak ödev yaptırırlardı. Neredeyse her gün eve ağlayarak gelen ve ''Neden böyle yapıyorlar ki? Ben onları seviyorum, arkadaş olmak istiyorum.'' diye ağlayan bir çocuk düşünün. Bu yapılanlar insanlarla iletişime geçmek ve yeni insanlar tanımaya çok hevesli, hayatın daha çok başında olan o küçük çocuğu iyice içine kapattı. Kaçışı kitaplarda buldu o çocuk. Bu sefer de her farklının yaşadığı gibi o da arkadaşları tarafından küçük yaşına rağmen kalın kitaplar okuduğu için dalgalara maruz kaldı. Bunlarla da kalmadı ve bu çocuk büyüdükçe bu sefer de dış görünüşü ve fiziksel özellikleri sebebiyle arkadaş ortamlarından dışlandı, dalga konusu oldu. Tabi bu durum sınav zamanlarında geçerli değildi. Sınav zamanı çocuk kraldı. Ders anlatır, kopya verirdi. Sınavlar bitince ise aynı tarife devam. Çocuğu yalnızlığa mahkum edenler ise hiç utanmadan olmayan vicdanlarını rahatlatmak için bir yalana inandılar. ''O zaten yalnızlığı seviyor, yalnızlığa alışkın, bunu kendisi istiyor.'' dediler. Bir de üstüne beni asosyal ve soğuk olmakla suçladılar. Oysa ben hep sıcakkanlı ve sosyal biri olmaya çalıştım. Bir insanı dipsiz bir kuyuya atıp sonra da ''Tamam biz yaptık bir hata. Seni kuyuya attık ama sonrasında sorumluluğumuz yok. Sen çıkmak istemedin kuyudan. Aslında sevdin de orayı.'' demek ne kadar doğru? Evet aileme beni neden bu kadar baskıladınız dediğimde aldığım cevap buydu. Hayatım boyunca en büyük korkum yalnız kalmaktı. Hala da öyle. Beni önce yalnızlığa mahkum ettiler sonra da yalnızım diye suçladılar. Hep suçlandığım, yargılandığım, baskılandığım, ciddiye alınmadığım için kendi yalnızlığıma çekilmekten başka çarem olmadığını anlamadılar. Aslında anladılar ama anlamazdan gelmek her zaman daha kolaydı. Ben insanlar tarafından yalnızlığa mahkum edilen milyonlardan sadece biriyim. Ben yalnızlığa mahkum edilen adamım.

[minellli]

Hz. Halid bin Velid'e (r.a) "Falanca adam senin hakkında konuştu"dedi.

Hz Halid:

"Kendi sayfasıdır istediği ile doldurur."dedi

[minellli]

“Yürüyüp geçeceksin, hep yürüyüp geçeceksin. Ben öyle yaptım. Hep yürüdüm. Herkesin her şeyi anlamasını bekleyemezsin. Sen yürüyüp gideceksin.”