benim için her şey babamın intihar etmesiyle tepe taklak oldu. sistemim hayatta kalmak için kendisine bu savunma mekanizmasını seçti, aslında evet çok kötü- ama beni hayatta tuttu. sadece bu yol bir süre sonra işe yaramadı, zarar verdi. veda etmem gerekiyordu.
bu yüzden, kendimi yok etmeye en çok yaklaştığım an, kendimi doğurduğum an.
Sonra akşam olur; ölümünü giyinmiş çocuklar küser mezarlarına. İnsan olmak adındaki bir gerçek karanlığın üstüne yürür ve geriye başlı başına bir başkaldırı olarak insan kalır!