mkhop15

[mkhop15]

Драгунский В.Ю. Повеќе детали

Приказната на Драгунски за Дениск и Мишка, кои заедно ги извршуваа домашните задачи. Во исто време, Дениска и раскажува на пријател за лемурите. Тогаш момчињата одлучуваат да си ја проверат работата едни на други и да најдат многу грешки - сè треба да се преработи. По завршувањето на училиштето, момчињата се прашуваат смешни загатки. Потоа доаѓа таткото на Денис и исто така поставува проблем. Сепак, Дениска се навредува кон неа и се крие зад закачалката ...

Човек мора да има смисла за хумор за читање Еднаш, јас и Мишка ги завршивме домашните задачи. Ги ставивме тетратките пред нас и ги ископиравме. И во тоа време и велев на Мишка за лемурите, дека имаат големи очи, како чинии со стакло, и дека видов фотографија од лемур, како се држи до пенкало, тој е мал, мал и ужасно симпатичен. Тогаш Мишка вели:

- напиша?

Јас велам:

- Веќе.

- Ми ја проверуваш тетратката, - вели Мишка, - и јас - твојата.

И разменивме тетратки. И штом видов што напиша Мишка, веднаш почнав да се смеам. Погледнав, а Мишка исто така се тркалаше, стана сино.

Јас велам:

- Што возиш Мишка?

И тој:

- Се тркалам дека погрешно си копирал! Што правиш?

Јас велам:

- И јас сум истиот, само за тебе. Погледнете, напишавте: „Дојдоа мозоците“. Кои се овие - „мози“?

Мечката поцрвене:

- Мојсеј веројатно е мраз. Но, напишавте: „Натала зима“. Што е тоа?

- Да, - реков, - не „натала“, туку „пристигна“. Ништо не можете да направите, мора да преработите. Виновни се сите лемури.

И почнавме да препишуваме. И кога тие копираа, реков:

- Да поставиме задачи!

- Ајде, - рече Мишка.

Во тоа време дојде тато. Тој рече:

- Здраво, другари, студенти.

И тој седна на масата.

Реков:

- Еве, тато, слушај каква задача ќе ја прашам Мишка: тука имам две јаболка, а ние сме тројца, како да ги поделиме подеднакво меѓу нас?

Мечката веднаш мавташе и почна да размислува. Тато не подметнуваше, но размислуваше и за тоа. Долго размислуваа.

Јас тогаш реков:

- Дали се откажуваш, Мишка?

Мечка рече:

- Се предавам!

Реков:

- За да добиеме сите еднакви делови, потребно е да готвиме компот од овие јаболка. И тој почна да се смее:

- Тетка Мила ме научи на тоа!

Мечката уште повеќе мавташе. Тогаш тато ги стегна очите и рече:

- И бидејќи си толку лукав, Денис, дозволете ми да ви дадам задача.

„Оди напред и прашај“, реков.

Тато шеташе низ собата.

„Па, слушај“, рече тато. - Едно момче е во прво одделение „Б“. Неговото семејство се состои од пет лица. Мама станува во седум и минува десет минути облечена. Но, тато мие заби пет минути. Баба оди во продавница се додека мама се облекува плус тато мие заби. И дедо чита весници, колку баби одат во продавница минус колку време станува мајка. Кога се сите заедно, тие почнуваат да го будат ова момче од прво одделение „Б“. Потребно е време да се прочитаат весниците на дедото плус патувањето на баба за шопинг.

Кога момчето од прво одделение „Б“ се буди, тој се протега сè додека неговата мајка се облекува плус миејќи заби на татко му. И тој го мие лицето како весниците на дедо поделени по баба. Тој доцни на часови онолку минути колку што се протега плус миење минус станување на мама помножено со забите на тато. Прашањето е: кое е ова момче од првиот „Б“ и што му се заканува ако ова продолжи? Сите!

Тогаш тато застана на средина од собата и почна да ме гледа. И Мишка се смееше на врвот на белите дробови и почна да ме гледа и мене. И двајцата ме погледнаа и се смееја.

Реков:

- Не можам веднаш да го решам овој проблем, бидејќи сè уште не сме го поминале.

И не реков друг збор, туку ја напуштив просторијата, бидејќи веднаш претпоставив дека одговорот на овој проблем ќе се покаже како мрзлива личност и дека таквата личност наскоро ќе биде исфрлена од училиште. Ја напуштив просторијата во ходникот и се искачив зад закачалката и почнав да мислам дека ако ова е проблем за мене, тогаш тоа не е точно, затоа што секогаш станувам прилично брзо и се истегнувам за многу кратко време, исто колку што е потребно. И, исто така, помислив дека ако татко ми толку многу сака да измисли работи за мене, тогаш, те молам, молам, можам да ја напуштам куќата веднаш во девствените земји. Работа секогаш ќе има, таму се потребни луѓе, особено младите. Thereе ја освојам природата таму, а тато ќе дојде со делегација на Алтај, ќе ме види, и ќе застанам една минута и ќе кажам:

„Здраво тато“ - и јас ќе продолжам да освојувам.

И тој ќе рече:

„Поздрав од мајка ти ...“

И јас ќе кажам:

„Благодарам ... Како се чувствува?

И тој ќе рече:

„Ништо“.

И јас ќе кажам:

„Сигурно го заборави својот единствен син?

И тој ќе рече:

„Што си ти, изгуби триесет и седум килограми! Така е досадно! “

И, што ќе му кажам понатаму, немав време да смислам, бидејќи палтото падна врз мене и тато одеднаш се вовлече зад закачалката. Ме виде и рече:

- О, ти, еве го! Какви очи имате? Ја презедовте ли оваа задача лично?

Тој го зеде палтото и го закачи на место и понатаму рече:

- Јас го измислив сето тоа. Нема такво момче на светот, а камоли на вашиот час!

И тато ми ги зеде рацете и ме извлече од зад закачалката.

Потоа повторно ме погледна внимателно и се насмевна:

„Треба да имате смисла за хумор“, ми рече тој и неговите очи станаа весели, весели. - Но, ова е смешна задача, н