mmarzyciel-blog - Tumblr blog

[mmarzyciel-blog]

Coraz częściej czytam w sieci na temat różnych wyzwań. Wiecie - wyzwania w robieniu pompek, wyzwania w robieniu przysiadów, brzuszków... etc. Nie jest to głupi pomysł, może się podejmę tego i wypróbuję. Chociaż znalazłem coś o wiele ciekawszego podczas moich poszukiwać i przebywania na stronie i forum Fighttube.pl myślę że jest to lepszy zestaw ćwiczeń i bardziej rozwojowy niż trzaskanie 100 pompek, 200 przysiadów i tysiąca brzuszków. Jeżeli ktoś jest zainteresowany to polecam sprawdzić. Taka domowa siłownia, przy pomocy taboretów, stołu i dobrych chęci. Polecam.

[mmarzyciel-blog]

Czym jest BJJ? Jak dla mnie 5 minutowym koszmarem, który musiałem przeżyć z posiadaczem brązowego pasa.

Mój znajomy umówił mnie z zawodnikiem BJJ, który usłyszawszy o moim planie, ponoć powiedział coś takiego "No chyba gościa pojebało... ale dobra, zobaczymy czy się wybroni". Panie Adrianie - dziękuję za spotkanie. Wpierw się rozgrzaliśmy, gdzie pokazał mi podstawy poruszania się w parterze, jak uciec z dosiadu, jak wykonywać przejścia z pozycji do pozycji, jak w ogóle poruszać się będąc na ziemi. Kiedy mu powiedziałem, że techniki parterowe znam jedynie z filmików na http://www.fighttube.pl/ złapał się za głowę... widać było że go załamałem. Od ręki przeszedłem szybki kurs nauki jak wykonać balachę, rear naked choke, trójkąt (wciąż mi nie wychodzi), dźwignię na staw skokowy i kilka trzymań. Obrony nie przerabialiśmy, powiedział, że jak tutaj instynkt nie zadziała sam, to i miesiące nauki nie pomogą. Prawdziwość tych słów wyszła szybko...

Po jakimś czasie ustawiliśmy się do siebie plecami - podobno tak się sparingi rozpoczyna - po chwili mój znajomy dał znać, że zaczynamy. Muszę przyznać, że było ciekawie. Szkoda, że tylko ja walczyłem na poważnie, bo pan Adrian zdecydowanie się powstrzymywał, aż zaczął sam atakować. Próby założenia jakiegokolwiek duszenia spełzały na niczym, za to sam uciekłem z kilku chwytów (a raczej pozwolono mi z nich uciec). Taktyka walki w parterze jest inna od stójki. Tutaj trzeba polegać na instynktach, mieć ciągłą kontrolę nad tym gdzie się znajdujesz i co się dzieje. Do tego trzeba przyznać, że techniki bardzo logicznie i płynnie przechodzą pomiędzy sobą. Poznałem na własnej skórze, że samych duszeń jest więcej niż jedno, a zasłaniając się ręką przed jednym, wystawiałem się na drugie. Mate odklepałem w przeciągu pięciu minut chyba z dwadzieścia razy... aczkolwiek przestałem liczyć już gdzie po trzecim razem. Przepaść się powiększa... mój plan z chwili na chwilę wydaje się coraz głupszy... ale nigdy nie powiedziałem, że jestem człowiekiem, który głupot nie robi :P

[mmarzyciel-blog]

Na większego nie ma bata =/

Sparing z bokserem, bo trzeba poprawić pracę rąk. Co prawda jestem przekonany, że jako Karateka nie wierzę w kategorie wagowe... jako osoba walcząca w formule jaką jest boks - powinienem. Sparing z zawodnikiem cięższym od 20 kilogramów nie mogła dobrze się skończyć.

Pojęcie gardy jest totalnie inne, nie mówię gorsze/lepsze - bo nigdy nie postrzegałem tego w ten sposób - jest INNE. Ja jestem przyzwyczajony trzymać ręce nisko i blokować - w sensie zbijać - uderzenia, a dopiero później wyprowadzać swoje. W boksie odbywa się to nieco inaczej, garda wykonywana jest nieco inaczej. O ile w japońskich sztukach walki porównać ją można do odbijania ciosów krawędzią miecza, tak w boksie wygląda raczej jak przyjęcie uderzenia na tarczę. Widać nie bez powodu nazywa się to zasłonami.

Zauważyłem, że moja praca nóg i operowanie środkiem ciężkości w porównaniu do boksera są zwyczajnie, najnormalniej żałośnie śmieszne. W moim wykonaniu walka bokserska wygląda jak paraolimpiada... bez obrazy dla paraolimpijczyków (podziwiam was chłopaki). O ile udało mi się zadać kilka ciosów, w tym nawet z trzy były dobre... tak po jednym mocniejszym przytuliłem się do lin... po których spłynąłem jak kropla deszczu po szybie. Nazywając rzecz dosadniej - GLEBA. Ochraniacz na szczękę i kask wiele nie pomogły. Zwyczajnie padłem. Ale mam wyobrażenie tego, jak daleka droga przede mną, oraz jak wiele pracy muszę jeszcze wykonać. Dałem sobie rok - zaczynam mieć wątpliwości czy podołam, ale poddać się nie mam zamiaru - co zrealizuję to moje, a jak przepadnie, to i tak nie zrezygnuję. Może mądrzej będę sobie dobierał przeciwników.

[mmarzyciel-blog]

Pierwsza Pomoc

Wbrew tytułowi nie chodzi tutaj o łatanie ran, chociaż i to by się przydało... pomówiłem z moim Sensei o planach, jakie przedsięwziąłem. Nagle się okazało, że na treningu Karate pojawił się "parter" i "zapasy", co prawda w formie rozgrzewki, ale dało mi to jakieś pojecie o możliwościach. Jak na kogoś kto zna walkę w parterze z "teorii" tak nie potrafiłem sobie poradzić z kimś, kto tego pojęcia nie ma. Co prawda udało mi się poddać przeciwnika, ale nie bez trudu i nie bez kilku śmiesznych sytuacji. Za to solidnie zabrano się za moje umiejętności kombinowania ciosów. Fakt, że pod względem różnorodności ciosów rękoma wciąż jestem w plecy, nigdy nie będę tak dobry jak bokserzy, o ile boksu nie zacznę trenować. Uderzeń w Karate jest multum, ale te których nas uczą są zakazane w formule MMA. Gdyby były dozwolone, to byłaby walka na śmierć i życie, a nie sportowa rywalizacja. Sensei uważa, że mój pomysł jest godny podziwu, ale wymagałby nieco więcej regularności. Niestety na regularność sobie pozwolić nie mogę. Przede wszystkim muszę pracować, a teraz pracy mam nadmiar.

Trochę dałem się rozleniwić, przyznać się szczerze, że nawet sam siebie zadziwiłem tym, jak mało teraz robię. Ostry start, szybkie opadnięcie z sił. Co prawda miałem nieco uszkodzeń, które nie pozwalały na intensywniejszy trening, ale teraz patrzę na to jako na marną wymówkę. Kiedyś przeczytałem gdzieś: "Nie ma marzeń nie do spełnienia, jedynie ścieżki, które obrałeś by tam dotrzeć". Brzmi to jak wróżba z chińskiego ciasteczka, ale coś w tym jest. Teraz pozostaje jedynie ruszyć tyłek i przestać się obijać. Grunt to wziąć się w garść i nie zapominać czego się chce, jak zaczniesz działać, reszta sama przyjdzie.

[mmarzyciel-blog]

Nie tak genialny pomysł, jak ktoś mi podsunął

Kolega powiedział mi, że dobrym dopalaczem do treningu jest mocna kawa. Pomyślałem sobie - co tam, można spróbować. Tak więc zrobiłem kawę wedle jego przepisu, którego nie podaję z jednego powodu, żebyście moi drodzy nie popełnili tego błędu co ja. Po wypiciu miałem skrajne ADHD, do tego pikawa mało mi nie padła. Fakt, zasuwałem jak porąbany, ale o wiele mocniej odczuwałem pragnienie, głód, a w końcu znużenie. Ciśnienie podskoczyło mi tak wysoko, że w momencie gdy zacząłem się uspokajać zacząłem też słabnąć. Szybko to się jedynie wyczerpałem. Może taka kawka by pomogła po treningu, gdybym miał np. do napisania doktorat z "Kardiochirurgii w środowisku feministycznym, na podstawie równań Fahrenheita (tak wiem, głupszego tematu nie mogłem wymyślić, ale co tam, fantazja dopisuje). Mózg pracował, ciało się poddało. A ile dziwnych pomysłów mi przyszło do głowy. Ha! Lepiej się nie chwalić.

Kostka wciąż boli, używam maści jakiej polecił mi lekarz, robię okłady z kwaśnej wody - ogólnie to tylko stłuczenie, więc nie ma co panikować. Bieganie mi odradził, tym bardziej kopanie tą nogą... a miałem mieć sparing z Judoką... niestety, muszę go odłożyć. Gość z którym się umówiłem powiedział, że ok, nie ma sprawy. Będzie spokojniejszy jak będę zdrowy, bo jakby dobrał mi się do tej kostki i założył jakąś dźwignię, to mógłby mnie wyautować na dłużej - tak sądzi.

Ale ze mnie ciapa... pierwszy miesiąc, a ja już jestem praktycznie jedną nogą w grobie. Cóż, prędzej zjem gwoździe i wysram młotek niż się poddam.

[mmarzyciel-blog]

Pierwsza kontuzja, pierwsze ważenie.

Kiedy postanowiłem sobie, że podejmę się tej rocznej próby ważyłem jakieś 86 kilogramów. Nie prowadzę żadnej szczególnej diety, nie biorę odżywek (uważam, że na to za wcześnie), a z powodu trybu życia jaki prowadzę ciężko mówić o regularności. Teraz gdy się zważyłem, moja waga wynosi 81 kilogramów (po przecinku nie liczę) a przyrostu masy mięśniowej nie widać. Poprawiłem wydolność, jestem odporniejszy, wolniej się męczę, jestem w stanie wykonać więcej. Ale kompletnie nie nabrałem masy mięśniowej. Coś jest nie tak i jak najszybciej muszę to poprawić. Szczególnie że przy takiej oponie jaka mi się robi dookoła pasa, to mogę zostać co najwyżej holownikiem na Oceanie Spokojnym, a nie zawodnikiem MMA.

Tydzień minął bezwzględnie dla zdrowia. Nie chciałem sobie odpuszczać biegania mimo tego, że wszystko było skute grubą warstwą lodu. Wpadłem w poślizg i skończyło się to tak, że mało nie przetrąciłem sobie nogi. Skończyło się na obitym tyłku, ostrym bólu w kostce i kilku zadrapaniach gdy zacząłem się wygrzebywać z przymarzniętych krzaków. Trochę wstydu się najadłem, ale to niska cena. Szczególnie komentarz żulików na przystanku był miażdżący: "Jakby se piwo pił, to by mu się krzywda nie stała." Hehe, trochę mądrości w tym jest.

Jak na razie koncentruję się na ćwiczeniach, które nie nadwyrężą mi kostki, bo nieco dokucza przy chodzeniu, o podskakiwaniu nawet nie chcę myśleć. Może powinienem się skontaktować z jakimś doktorem? Każdy dzień zwłoki to mniejsze efekty, a ja muszę przecież je poprawiać. Stagnacja nie jest wskazana.

[mmarzyciel-blog]

6 Godzin na sali treningowej

Plan był prosty, wejść na salę i potrenować. Jak powiedziałem, tak zrobiłem. Salka dobrze wyposażona, wyłapana dzięki portalowi ( http://www.fighttube.pl/forum/topic/1 ) i jego użytkownikom.

Zapłaciłem za wejściówkę i zabrałem za rozgrzewkę. Mniej technicznej, czysto pod motorykę i wydolność. Po tym zabrałem się za rozciąganie. Nie podwyższyłem poprzeczki, ale też spadku pod tym kątem nie mam.

Najpierw był trening techniczny, przed lustrem, kopnięcia, uderzenia proste, kilka na szybkość i kombinacje. Po tym zabrałem się za worek. Ciężki, twardy jak cholera. Źle że w pewnym momencie zrezygnowałem z ochraniaczy na golenie. Może dlatego że były "klubowe" a co za tym idzie bardzo zaniedbane - wiadomo, że jak darmowe to szanować nie trzeba, bo nie twoje - tym samym bardzo szybko poczułem efekty na goleniach. Ale kto by tam się przejmował? Potrenowałem wpierw kombinacje, lewa-prawa z przejściem na low-kick/mid-kick/high-kick. Ewidentnie muszę popracować nad prawą stroną, bo nie dość że nie wyciągam tej normy co na lewą, to jeszcze z celnością nie najlepiej.

Po tym popracowałem nad serią uderzeń. Nie było to ani mądre, ani jakoś użyteczne, ale chciałem sprawdzić ile uderzeń uda mi się wykonać z jaką siła. W pewnym momencie bijąc low-kickami uznałem że nie robię nic innego, niż tłukę bez ładu... co prawda uważałem, żeby technika była dokładna, ale sam pomysł wydał się bez sensu. Później pracowałem nad midami i high. Prawa strona zaczęła sobie radzić NAWET. Wpadłem też na pomysł, żeby popracować nad innymi kopnięciami. Spinning roundhouse kick lewą nieźle, prawą jak lokata - bez sensu. Spining back kick nawet, nawet, na obie strony nawet, nawet. Ale robienie wszelkich kopnięć, które przepycha na ciężkim worku treningowym może być sporym wyzwaniem, żeby od niego się nie odbić.

Na salę wszedł też gość, który trenował boks. Oczywiście zgodziłem się na sparing, bo dlaczego nie? W końcu mam trenować by zostać zawodnikiem MMA, bez bokserki ani rusz. Cóż, ja nigdy boksu nie trenowałem, a w Karate Tradycyjnym za wiele technik ręcznych, które uderzają po łuku nie ma w ogóle. To raz. Dwa - że nie mogłem używać nóg. W porównaniu do boksera karatecy w walce na pięści są zwyczajnie biedni. Szans nie miałem, jego doświadczenie i umiejętności jako boksera, kontra moje zapał i dobre chęci. Przynajmniej mi powiedział, że nieźle jak na kogoś, kto w ogóle nie ma o tym pojęcia. No i nieźle odskakuje... bo tylko to mi zostało. Sparing chociaż przegrany - przynajmniej takie mam odczucie, bo ewidentnie zostałem zmasakrowany - dał mi wiele dobrego. Po pierwsze wiem, że moja bokserka leży i kwiczy, a kwiczy głośno i donośnie. Dwa, muszę popracować nad jakością uderzeń rękami. Nie potrafiłem go trafić, nie chodzi mi o osobę w ogóle, ale tak żeby cios można było uznać za skuteczny. Nie potrafiłem znaleźć miejsca w gardzie. Był lepszy, muszę to przyznać... szkoda że powiedział mi, że był w kadrze Małopolski dopiero po sparingu. Ale doświadczenie to jest cenne i dobrze że coś takiego miałem. Potrzebuję więcej sparingów.

Zobaczyłem też ewidentne różnice pomiędzy moją pozycją a Pana Boksera. Jego pozycja była o wiele szersza i dłuższa, dla karateki wręcz nie do pomyślenia. Ale pozwalała mu lepiej unikać moich ciosów, a do tego doskoczyć i uderzyć. Takie ustawienie pozwalało mu być bardziej mobilnym w miejscu, niż kiedy ja skakałem z lewej do prawej.

Teraz odpoczywam, skatowany i wymęczony, ale zadowolony. Aż boję się pomyśleć o tym, jak odezwą się zakwasy... a jeszcze bardziej tego, kiedy do moich goleni dojdzie informacja, że były obijane o twardy worek przez parę ładnych godzin.

[mmarzyciel-blog]

Napotykane trudności

Z dnia na dzień jest coraz ciężej. Uszkodzenie kciuka daje we znaki, nie utrudnia to podstawowych ćwiczeń, ale podczas uderzania pięścią odzywa się bólem. Do rozciągania, ćwiczeń na nogi i brzuch ręce potrzebne mi aż tak bardzo nie są, ale nie mogę zaniedbywać rąk, prawda?

Nowy trening, nowe obrażenia. Hehe. Obite kolano i zmiażdżony paznokieć w stopie. Gość z którym trenowałem strasznie się nakręca, a przez to traci panowanie nad sobą i nie patrzy na to co robi. Niby ok, walka to walka, ale gdy się pracuje i chce się trenować regularnie, nie można pozwolić sobie na głupie wpadki, tym bardziej jeżeli są one spowodowane przez działalność drugiej osoby. Kiedyś przeczytałem na forum http://www.fighttube.pl/forum/topic/1 myśl takiego gościa, który powiedział, że "jeżeli nie zapanuje się nad techniką, to technika zaczyna panować nad tobą"... (tutaj adres NIBY artykułu - http://www.fighttube.pl/forum/topic/154 ) myślałem że to stek bzdur, ale po tym treningu uznałem, że ma rację. Osoby, które nie potrafią zapanować nad wyprowadzanymi przez siebie technikami tracą kontrolę nad ciałem. Techniki są przepchnięte, wybijają z równowagi, albo podczas ćwiczeń robią krzywdę partnerowi. Sam zawsze staram się maksymalnie kontrolować swoje uderzenia, tak żeby nie uszkodzić kogoś. Przypadkowe uszkodzenia, jakie zdarzają się podczas ćwiczeń to norma, kiedy trenuje się bloki i uderzenia, trzeba się liczyć z tym, że dostanie się kuksańca. Jednak uszkodzenia ciała, jakie są efektem czyjegoś braku kontroli, albo co się zdarza zwykłej złośliwości... cóż, na to jest nazwa jakiej nie wypada używać osobom kulturalnym.

Mój stan fizyczny - jak wciąż uważam - jest na poziomie bardzo śmiesznym. Plan by trenować przed pracą jest spalił. Pomysł by wstawać 30 minut wcześniej nie wypalił. Nie chodziło tutaj o to, że byłem nie wyspany. Ale wykonać serię ćwiczeń w 30 minut, po tym wziąć prysznic i przygotować się do wyjścia to jednak trochę mało. Musiałbym dołożyć sobie nieco czasu. Problem w tym, że ja z pracy wracam do domu nieraz przed północą. Wtedy pozostaje tylko zjeść, umyć się i iść spać. Ale jakoś pogodzę jedno z drugim. Tylko muszę wymyślić jak... no chyba że uda się zmienić pracę, wtedy byłoby łatwiej, gdybym pracował np. do godziny 18. To daje sporo czasu na ćwiczenia, albo dodatkowe treningi pod okiem jakiegoś senseia.

Z dobrych rzeczy, udało mi się poprawić zasięg nóg i szybkość uderzeń pięściami. Kopię już nieco ponad własną głowę, ale mierzę o wiele wyżej (tak - to miał być żart). Pozostaje kwestia siły, masy, no i wydolności. Wydolność poprawia mi aktywna forma pracy, która wymaga ruchu przez 10 - 12 godzin. Faktem jest to, że znacząco też schudłem. Nie ważyłem się, bo się boję... nieco. Ale spodnie mi z tyłka lecą, a to oznacza że straciłem kilka centymetrów.

Pierwszy miesiąc powoli dobiega końca... a mam wrażenie, że nie ruszyłem się z miejsca jeżeli chodzi o realizację mojego planu. Rok i będę zawodnikiem MMA.

[mmarzyciel-blog]

Pierwsze kroki i pierwsza kontuzja

Na trening nie musiałem czekać długo. W środę pracowałem do późna, w czwartek miałem wolne, tym samym mogłem iść potrenować. Moja kondycja wciąż pozostawia wiele do życzenia, tak wiec stanąłem przed dylematem, czy próbować powtórzyć bieg czy pozostać w domu i ograniczyć się do rozciągania. Wygrało to drugie. Po serii ćwiczeń, w tym i kilku siłowych na brzuch i ręce, zabrałem się za inne sprawy... którymi ze względu na umowę nie mogę się podzielić...

Na treningu było niemalże standardowo, rozgrzewka, techniki... większość czasu poświęcona na pracę z partnerem - trenowaliśmy wyczuwanie intencji (typowe w karate tradycyjnym), schodzenie z linii ataku, tak by zachować maksymalną kontrolę, do tego wszelkiego typu wycięcia i wyłapania. Trening był udany, nie powiem, że nie.

Dowiedziałem się też, że czeka mnie egzamin na kolejny pas... ciągle z upragnieniem ścigam czarny kolor, może kiedyś będzie mi dany przywdziać kuro-obi. Teraz jedyne co mogę zrobić, to ćwiczyć.

Na treningu, podczas ćwiczeń z partnerem, niepotrzebnie się popisywałem, przez to koleżanka niechcący, ale jednak uszkodziła mi palec. Nie będę narzekał, bo wina jest po mojej stronie. "Kontroluj technikę, by nie kontrolowała ciebie" mawia mój Sensei. No i się doigrałem, mam zerwaną torebkę stawową w kciuku. Trochę to utrudnia robienie pompek... no chyba że na pięściach. Tak czy inaczej nie poddam się. Teraz przez dwa dni ograniczała mnie praca, ale w niedzielę chcę potrenować. Szczególnie, że w ten wtorek przepadnie mi trening (muszę zastąpić kolegę w pracy).

[mmarzyciel-blog]

Od postanowień się zaczęło

Nowy rok przyniósł noworoczne postanowienia. Moje brzmi następująco: w przeciągu roku doprowadzić swoje ciało do odpowiedniej sprawności fizycznej - jako wyznacznik traktuję taki poziom, jaki jest wymagany do wejścia na ring MMA. Stąd też nazwa tego bloga. Będę zamieszczał tutaj informacje na temat tego, jak trenowałem, co robiłem, jakie rzeczy spotykały mnie po drodze. Możliwe, że w większości będzie to narzekanie na to, że inaczej sobie to wyobrażałem. Za to mam pełną świadomość tego, że nic nie obejdzie się bez ciężkiej pracy i poświęceń.

Zacząłem od razu, 1 Stycznia, jak już coś postanowić, to się tego trzymać. Godzina 7 rano, ledwo słońce zawitało do okna. Nie miałem ochoty nawet oczu otworzyć, co dopiero wstać. Wtedy doszło do mnie, że za wiele rzeczy odkładam na później. Zawsze mam czas, zawsze mam jeszcze godzinę, jeszcze trzydzieści minut. Do ostatniego terminu jest jeszcze kilka tygodni, dni, godzin, minut... tym razem trzeba było przełożyć termin działania na teraz. Wstałem pół godziny później niż planowałem, ale to i tak coś, że w ogóle zwlokłem się z łóżka a nie udałem się w krainę sennych marzeń. Przebrałem się, zabrałem ze sobą mp3 i ruszyłem w drogę.

To nie jest tak, że bieganie to tylko sposób na kondycję, podniesienie sprawności fizycznej czy spalenie tłuszczu. Biegniesz przed siebie i widzisz, że to co było na horyzoncie się przybliża, to co było odległe nagle jest na wyciągnięcie ręki. Ale nie chcesz tego co jest blisko, bo możesz przecież sięgnąć dalej, po to, co wciąż jest daleko. Więc biegłem dalej. Nie mogłem przestać, bo nogi mimo bólu same mnie niosły. Widziałem jak ludzie wracali skacowani z imprez, jak jadą taksówkami, autobusami, albo powłóczą nogami po drugiej stronie ulicy. Patrzyli na mnie z wyrazem zdziwienia na twarzy... bo jak to, jest nowy rok, a gościu biegnie a nie leczy kaca. Cóż... ja po prostu postanowiłem biec. Dalej i dalej, a wyznaczony przeze mnie cel stawał się coraz bliższy. Niestety go nie osiągnąłem. Zabrakło mi około dwóch kilometrów do przebiegnięcia... a przebiegłem ich około czterech z nakładem. Zawiniła impulsywności brak rozwagi. Żołądek upomniał się o swoje, musiałem wrócić do domu by skorzystać z toalety. Śmieszne, komiczne i głupie. Ale w momencie gdy nie poddał się ani umysł, ani ciało, ani duch... wygrała ze mną konieczność wyjścia do ubikacji. Ale myślę, że jak na gościa który nie biegał dotąd wcale, a w ogóle dystans czterech kilometrów jest całkiem niezły. Szczególnie, że nie robiłem żadnych postojów.

Po powrocie do domu i zrobienia swojego, zabrałem się za rozciąganie. Nie byłem zmęczony ani wyczerpany, a wiedziałem że mam to i owo do zrobienia. Wiedziałem, że ze zmęczonymi nogami nie będę się nadawał do pracy - a naprawdę dużo w niej chodzę - więc porozciąganie się wydawało się dobrym pomysłem. Rozciągnie się samemu, nie tak jak robię to na treningach w towarzystwie znajomych, jest nieco inne. Wiadomo, w grupie raźniej. Ale nie przeszkodziło mi to, żeby poprawić nieco rozciągnięcie - nawet jeżeli tylko w odczuciu.

Wieczorem zabrałem się za robienie brzuszków i pompek, po tym znowu się porozciągałem. Zauważyłem że kopię wyżej niż zwykle, a i nogę łatwiej utrzymać uniesioną na wysokość linii biodra. Jeden dzień, efekty być może nie są widoczne, ale je odczuwam. Szczególnie zakwasy dzisiaj rano, kiedy postanowiłem zamieścić ten wpis. Miałem to zrobić wczoraj... ale logika nakazywała działać, a nie mówić o działaniu. Daleka droga jeszcze przede mną...

(z racji tego, że inna strona na której chciałem publikować, nie pozwalała mi na dodawanie filmów, przeniosłem się tutaj)