mollidays - Tumblr blog

[mollidays]

BUENOS AIRES (27.03-30.03)

Alvorens huiswaarts te keren, spenderen we opnieuw enkele dagen in Buenos Aires. Ideaal om wat souveniers te shoppen én een kookcursus te volgen met typische Argentijnse bereidingen.

We starten met chipas, smeuïge kaasballetjes uit de oven. Vervolgens frituren en bakken we onze heerlijke zelfgemaakte empanadas; met ernaast chimichurri, een populaire dipsaus. Als hoofdgerecht wordt het een humitastoofpot, opnieuw een voltreffer. We eindigen met cacaocrepes gevuld met dulce de leche, een soort karamelstroop waar elke Argentijn zot van is. Een geslaagde avond met het nodige vertier en drank à volonté.

De perfecte afsluiter van onze reis. We kenden een moeizame start met aankomst in het hoogseizoen. Ook de bankrekening bloedde de eerste weken in Patagonië. We hebben waanzinnige afstanden afgelegd, maar werden beloond! Ruwe natuur en gletsjers in het zuiden, massas beesten onderweg, cultuur in Buenos Aires, jungle in het noorden, knappe Braziliaanse stranden en bijna uitsluitend mooi weer. Een ideale manier om te overwinteren.

[mollidays]

[mollidays]

FLORIANÓPOLIS (18.03-27.03)

Floripa, het paradijs op aarde zeggen veel mensen ons. Na tien dagen op dit schiereiland moeten we toegeven dat er waarheid in die uitspraak zit. Gedaan met excursies en lange afstandsbussen, we zijn hier om te chillen. We installeren ons in Barra da Lagoa, een dorp aan één van de 42 stranden. De ideale uitvalsbasis om de naburige stranden te ontdekken én een ideale surfspot voor beginners. De plank op dus!

Dankzij de surfschool leren we in enkele lessen met vallen en opstaan ‘zelfstandig’ surfen. De juiste golf spotten en inschatten; even turbozwemmen met de armen; op het juiste moment rechtstaan; een stabiele houding aannemen; blijven kijken naar je golf en surfen maar.

Verder doen we weinig meer dan op de mooie en relatief rustige stranden liggen. We genieten van de rust, zwemmen wat en gapen tussendoor naar de mensen. Een leuke mix van verkopers, voetballende jongeren, surfers en ‘s avonds de lokale vissers. Lekkere zeevruchtenschotels zou je dan denken, maar niets is minder waar. De Brazilianen frituren alles waardoor we restaurantgewijs niet geprikkeld geraken. Gelukkig zorgen de verse kokosnoten, gigantische passievruchten en de smoothies van açaibessen voor de nodige vitamientjes. Die compenseren dan weer voor de dagelijkse caipirinhas in The Search House, onze favo hostel van deze reis.

Met een mix van enkele woorden Portugees en ons Spaans, beter gekend als Portuñol, behelpen we onszelf. Al zal het ook deugd doen nog enkele dagen Spaans te babbelen in Buenos Aires alvorens huiswaarts te keren.

[mollidays]

[mollidays]

IGUAZÚ (12.03-17.03)

De wereldberoemde watervallen van Iguazú zijn één van de hoofdattracties van Zuid Amerika. Ze vormen een natuurlijke grens tussen Argentinië en Brazilië. Diverse paden zorgen ervoor dat we de watervallen vanuit verschillende perspectieven kunnen ervaren. Hoe dichter we komen, hoe meer de zintuigen op scherp staan. Waternevel stoomt op, waait langs en doorweekt onze kledij. Duizenden liters storten naar beneden en zorgen voor overdonderend geraas. Dankzij de zon zie je regenbogen over heel het park, soms zelfs meer dan 180 graden rond. Een geluid- en lichtspektakel van Moeder natuur!

We blijven bij het waterthema met een bezoek aan de Itaipudam die volledig Paraguay en dik 10% van de Brazilië van stroom voorziet. Dit gigantisch bouwwerk bevindt zich op de grens met Paraguay en wordt gerund door beide landen. Vanwege onze tour over en doorheen de dam kunnen we dus ook buurtje Paraguay afvinken als (kort) bezocht.

Tijdens onze uitstapjes in deze omgeving spotten we regelmatig neusbeertjes, apen en tropische vogels. Om deze laatste van dichterbij te kunnen aanschouwen bezoeken we het Parque das Aves. Een knap ingericht dierenpark waar je in de grote kooien tussen de kleurrijke parkieten, ara’s en toekans kan lopen. Je kan er zelfs een zadenstokje kopen om de vogels te voeren. Wij laten deze vorm van toeristenplezier aan ons voorbij gaan en zetten onze dag verder bij Movie Cars aan de overzijde van de straat. De naam zegt alles, écht een museum voor David.

We besluiten nog wat in Brazilië te blijven en de reis te eindigen aan de mooie stranden van Florianopolis. Nu alleen dat Portugees nog onder de knie krijgen…

[mollidays]

[mollidays]

POSADAS (07.03-11.03)

Na duizenden kilometers dor landschap arriveren we in tropisch Posadas. Een aangename stad die onterecht door de buitenlandse toeristen wordt overgeslagen. Het is de hoofdstad van de provincie Missiones, genoemd naar de jezuïten missies uit de 17e eeuw.

We beginnen ons bezoek bij twee kleinere sites waar we het rijk voor ons alleen hebben. De ruïnes zijn overgenomen door de natuur en we wanen ons even in jungle book. ‘S avonds bezoeken we de ruïne van San Ignacio, deels heropgebouwd en wat toeristischer. We sluiten de dag af met een geprojecteerd lichtspektakel over de guaraní, de oorspronkelijke bewoners die via muziek werden bekeerd door de jezuïten.

Na een dagje cultuur en geschiedenis trekken we per 4x4 doorheen de wetlands van Iberá. De ironie wil dat dit drasland nog nooit zo droog heeft gestaan. Gelukkig pompen lokale boeren grondwater op waar de lokale fauna zich verzamelt. Wij chillen tussen de grazende capibaras die vervolgens pootjebaden tussen de vele kaaimannen.

Ook wij kunnen wel wat verkoeling gebruiken in dit tropische klimaat en varen per zodiac langs de Moconá watervallen, een kilometerslange natuurlijke grens met Brazilië. Wanneer de boot onder het kletterende water vaart, gieren we het uit en genieten van de verfrissende douche. Het ideale aperitief voor de volgende halte: de machtige Iguazu watervallen!

[mollidays]

[mollidays]

BUENOS AIRES (01.03-06.03)

De hoofdstad laat zich moeilijk samenvatten door de vele indrukken, maar we proberen het toch. De stad van de tango heeft flair, is bloedheet, er zijn veel historische gebouwen en het ademt de sfeer van oud Parijs met een Latino saus over.

Als ninjas schuiven we van de ene schaduwplek naar de andere en ontdekken de verschillende wijken. Een wandeling over de calatrava-brug in Puerto Madero, een graffiti tour door Palermo, souveniers zoeken op de zondagsmarkt in hippe buurt San Telmo en een verplichte wandeling door het kleurrijke straatje caminito in La Boca.

In het centrum zoeken we verkoeling in de mooie gebouwen en musea. Een letterlijk en figuurlijk hoogtepunt is de rondleiding in palacio Barolo die eindigt in het vuurtorentje op honderd meter hoogte. Ideaal om de stad te bewonderen en te overschouwen.

[mollidays]

[mollidays]

PUERTO MADRYN (23.02-28.02)

Aaah het zee’tje, de ideale plek om wat gas terug te nemen. Schitterend weer, flaneren op de dijk met een verfrissend ijsje van Jauja en kreeftrood verbranden: het hoort er allemaal bij.

Puerto Madryn is naast badstad ook de toegangspoort tot Península Valdés, een schiereiland vol wildlife. Wij nemen onze beestige bingokaart erbij en schrappen volgende beestjes: snorkelen met de zeeleeuwen, pinguïns tot op 1m afstand, curieuse gordeldieren, luie zeeolifanten, speelse kortsnuitdolfijnen naast de zodiac, overstekende vossen en grazende guanacos.

De enige afwezige op het feestje is de orka. Deze worden af en toe gespot terwijl ze jagen op zeeleeuwen die rusten aan de kust. We volgen het advies van de parkrangers en rijden bij hoogtij naar de twee hotspots maar helaas geen orkashow die dag. Gelukkig wordt dit ruimschoots gecompenseerd door bovenstaande ervaringen. Uitgerust en vol vitamine D trekken we per nachtbus naar de hoofdstad.

[mollidays]

[mollidays]

NOORD PATAGONIË (18.02-22.02)

We breken het lange traject naar Esquel met een historisch-cultureel tussenstopje langs de Cuevas de Las Manos. Een dor vulkanisch landschap met her en der een groene oase langs de rivier; verrijkt met grottekeningen van nomaden die hier 9000 jaar geleden passeerden. Graffiti avant la lettre, met handdrukken en educatieve illustraties voor de jonkies onder het rondtrekkende volk.

Vervolgens doen we een korte split-up. Freya wil koste wat het kost de formidabele raftreputatie van Futaleufú beproeven. 22 km witwater met klasse III tot V+. Ze start eraan met zin in avontuur en adrenaline, maar met lichte angst na de eerder traumatische ervaring in Colombia. De twijfel wordt meteen weggespoeld door de Chileense rivier, en dankzij het zekeringsteam van catamarans en kayaks. Enkele hoge golven, vele kicks, leute en een kapzeismoment later komt ze voldaan toe op het Macalstrand. Dit was absoluut de omweg waard!

David besluit aan Argentijnse kant te blijven en bezoekt vanuit Esquel het Parque Nacional de Alerces. Alerces zijn de grootste bomen van Zuid-Amerika en worden tot wel 70 meter hoog. Deze eeuwenoude bomen zijn gelukkig beschermd en vandaag Unesco werelderfgoed. Te bezoeken met een boottocht over een groen, helder meer via opnieuw een gletsjer. Terug verenigd in Esquel maken we ons klaar voor de nachtbus richting de kust voor een weekje rust.

[mollidays]

[mollidays]

ZUID PATAGONIË (13.02-17.02)

De eerste stop in zuidelijk Argentinië is El Calafate, een toeristisch stadje dat weinig uitstraalt. Gelukkig voor ons vind hier net het grootste (gratis) muziekfestival van de regio plaats. Bij toeval nemen we een kijkje bij het optreden van La Mosca, de band die het officiële WK-lied voor Argentinië verzorgde. Kroket, het dak eraf bij het inzetten van dat nummer! Overal vlaggen, reuzevoetballen in het publiek en gejuich alsof ze de finale opnieuw beleefden.

Dé trekpleister van de regio is gletsjer Perito Moreno, een helderblauwe, kolossale muur ijs die je hoort kraken en live ziet afbrokkelen. Onwaarschijnlijk mooi, we zijn zeer onder de indruk. Op de terugweg stoppen we met de huurwagen aan het glaciarium voor wat extra uitleg. Helaas is de befaamde ijsbar van het museum nog niet heropend sinds covid. Molletje smult ondertussen van een alfajor, een zoet gebakje.

Op naar een volgende toeristenhotspot: El Chalten. De hike-capital van Argentinië heeft een mooie ligging en goede vibes. Groot voordeel hier: alle wandelingen starten gewoon in het dorp, geen gedoe met busjes dus. Na een dagje hiken naar de uitzichtpunten om condors of de bekende berg Fitz Roy te bezichtigen, belonen we onszelf graag in één van de vele restaurants. Een frisse pint in de biergarten van de microbrouwerij, of een heerlijk diner bij Maffia. The place to be met killer pasta (beste ooit!), heerlijke lokale wijntjes en als afsluiter een nutella-ravioli.

[mollidays]

[mollidays]

TORRES DEL PAINE (06.02-13.02)

Puerto Natales is de uitvalsbasis voor wandeltochten en excursies naar nationaal park Torres del Paine, het pronkstuk van (Chileens) Patagonië. Veel hikers komen hier voor de W-trek, een meerdagentocht genoemd naar zijn vorm op de kaart. Waanzinnig populair en de slaapplekken op de campings zijn hopeloos uitverkocht. Wij bemachtigen toch nog twee nachten in het park en wagen ons aan een groot deel van de tocht. We didn’t go all the W(ay), maar we maakten er wel een UI’tje van.

Onze eerste kennismaking met het park is een tocht naar Lago Grey met zijn gelijknamige gletsjer. Grey is een goede omschrijving van het weer die dag. Wat startte als een heldere en zonnige dag, sloeg op z’n Patagoons snel om in mist en hevige regenbuien.

Gelukkig worden we op weg naar mirador Brittanico ruimschoots gecompenseerd voor de slechte weerservice van de dag voordien. Het kerkhof van uitgebrande witte bomen heeft op een serene manier iets knap, en wordt verder op de tocht ingeruild voor weelderig groene bomen in de Frances vallei, waar we langs een gletsjerrivier omhoog klefferen. Op het einde van het pad worden we omringd door bergtoppen, de één grijs en besneeuwd, de ander geel en rood getint, met onder ons het uitzicht op de groene vallei met turquoise meren.

We sluiten ons bezoek af met de typische daguitstap: de beklimming van Las Torres. De uitdaging bestaat erin boven te geraken binnen een beperkte tijdslimiet (want we moeten de laatste bus halen) gecombineerd met de hordes tragere dagtoeristen die ook op het soms smalle pad wandelen. Met wandelstokken in de hand zetten we het op een versnelling hoger en komen puffend van de steile laatste etappe boven aan het uitzichtspunt. De ultieme beloning: de drie granieten torens, las torres dus, steken mooi af op het glasheldere meer. Zeer fotogeniek! Dit smaakt naar meer, benieuwd wat de Argentijnse zijde te bieden heeft…