monimhgkriniaa

[monimhgkriniaa]

Κατάθεση ψυχής

Τίποτα δεν είναι καλά

Είμαι χαμένη αλλά νιώθω αχάριστη αν το λέω αυτό

Δεν ξέρω περίεργη φάση να ζεις χωρίς να ζεις ενώ θα έπρεπε να είσαι χαρούμενη

Ζω ίσως τη ζωή άλλου αλλά δεν μου αρέσει η δίκη μου

Οι φίλοι μου η καθημερινότητα μου το σπίτι μου η καρδιά μου η ψυχή μου το μυαλό μου

Αυτά τα γράφω πιωμένη στις 4 το βράδυ δεν ξέρω αν θα τα ανεβάσω

Απλά δεν είμαι καλά

Γιατί μου φέρθηκαν σκάρτα και φταίω εγώ

[monimhgkriniaa]

σκέψεις

Κάποιες μέρες είμαι λάθος

πριν καν ανοίξω το στόμα μου.

Ζυγίζω κάθε βλέμμα,σαν να κρέμεται η αγάπη από κλωστή.

Θέλω να πω την αλήθεια,

μα η φωνή μου με προδίδει.

Αν φύγεις, δε σε κατηγορώ—

ίσως κι εγώ να έφευγα από μένα.

[monimhgkriniaa]

Δε ξερω αν υπάρχει χειρότερο από το να νιώθεις μόνη ενώ περιτριγυρίζεσαι από τόσους ανθρώπους.

Είναι περίεργο πως το κεφάλι σου μπορεί να κάνει τόσες σκέψεις ώστε τελικά να σε πείσει ότι είσαι μόνος.

Η πραγματικότητα όμως είναι ότι έχεις όσους ανθρώπους θες γύρω σου, οι οποίοι σε αγαπάνε όσο τίποτα. Οι οποίοι συνεχώς σε ρωτάνε τι έχεις. Και κολλάς.

Τι μπορείς να απαντήσεις σε έναν άνθρωπο που σε λατρεύει; Ότι νιώθεις μόνος; Οτι δε νιώθεις την αγάπη του , χωρίς όμως να φταίει εκείνος;

Ακόμα και αυτά που γράφω είναι όσο μπερδεμένα είναι στο κεφάλι μου. Και δε ξερω καν αν βγάζουν νόημα οι προτάσεις που έχω γράψει. Μα έτσι νιώθω.

Μπερδεμένη και μόνη.

Μόνη.

[monimhgkriniaa]

χτες νόμιζα πως ήμουν καλά μέχρι που

η μαμά ήρθε να με αγκαλιάσει κι απλά

πλάνταξα στο κλάμα

[monimhgkriniaa]

Κι εφυγε

Μέσα σε μια στιγμή

Σπάζοντας με στα δύο

Σαν να έπρεπε να το περιμενω,

Σαν να το άφησα εγώ να συμβεί.

Κι εφυγε

Χωρίς λόγια πολλά

Αδιαφορώντας για την κατασταση που αφήνει πίσω

-δεν τον αφορά-

Η θέση του ήταν ξεκάθαρη

Άλλωστε

Κι έφυγε

Αφήνοντάς με να μαζέψω τη ψυχή μου από το πάτωμα

Τσαλαπατημένη πλέον

Από πόδια αδιάφορα,

Που δεν ήξεραν τι ήθελαν ��ύτε πώς να το δείξουν

Κι εφυγε

Και πρέπει να πείσω το μυαλό μου πως ήταν για καλό

Πως δεν πειράζει και τόσο

Πως κι ο ίδιος προσπάθησε να με σώσει απ τον εαυτό του

Κι έφυγε

Κι ίσως τελικά να είναι εντάξει

Ίσως όταν στεγνώσουν τα μάγουλά μου,

Μπορέσω να το δω κι εγώ καθαρά

[monimhgkriniaa]

“Ήσουν το σπίτι μου και έμεινα άστεγη. Πάλι.”

—

[monimhgkriniaa]

Κι εφυγε

Μέσα σε μια στιγμή

Σπάζοντας με στα δύο

Σαν να έπρεπε να το περιμενω,

Σαν να το άφησα εγώ να συμβεί.

Κι εφυγε

Χωρίς λόγια πολλά

Αδιαφορώντας για την κατασταση που αφήνει πίσω

-δεν τον αφορά-

Η θέση του ήταν ξεκάθαρη

Άλλωστε

Κι έφυγε

Αφήνοντάς με να μαζέψω τη ψυχή μου από το πάτωμα

Τσαλαπατημένη πλέον

Από πόδια αδιάφορα,

Που δεν ήξεραν τι ήθελαν ούτε πώς να το δείξουν

Κι εφυγε

Και πρέπει να πείσω το μυαλό μου πως ήταν για καλό

Πως δεν πειράζει και τόσο

Πως κι ο ίδιος προσπάθησε να με σώσει απ τον εαυτό του

Κι έφυγε

Κι ίσως τελικά να είναι εντάξει

Ίσως όταν στεγνώσουν τα μάγουλά μου,

Μπορέσω να το δω κι εγώ καθαρά

[monimhgkriniaa]

Είχες τα πάντα, κάτι που όλοι θα ήθελαν να έχουν. Έναν άνθρωπο να σημαίνεις τα πάντα για αυτόν. Μα το έχασες. Εσύ είσαι ο χαμένος.

[monimhgkriniaa]

Και κάπως έτσι,

έμαθα να ζω μαζί σου,

να πορεύομαι δίπλα σου

και να υπάρχω μονάχα μέσα από σένα.

Και αφού κατάφερες αυτό,

με έκανες ολότελα και αποκλειστικά δική σου.

[monimhgkriniaa]

Πόσο όμορφη είναι η επικοινωνία;

Με τον άνθρωπο σου, με τον άνθρωπο που θέλεις να έχεις στο πλάι σου όταν ξυπνάς και όταν κοιμάσαι.

Είναι όμορφο να μπορείς να μιλήσεις για το τι σου αρέσει ,τι σε ενοχλεί, για τις μικρές λεπτομέρειες της ζωής σου. Να ξέρεις πως δεν θα πάνε τα λόγια σου χαμένα, πως υπάρχει κάποιος εκεί να σε ακούει.

Και στη τελική, γι’αυτό δεν είμαστε φτιαγμένοι οι άνθρωποι;

Για να ακούμε και να ακουγόμαστε,για να νιώθουμε τον πόνο και την χαρά του άλλου. Για να προσφέρουμε αυτή τη χαρά και να τη δεχόμαστε πίσω.

Να επικοινωνείτε, τόσο τα καλά όσο και τα κακά που σκέφτεστε. Να μη φοβάστε τη σύνδεση αυτή.

[monimhgkriniaa]

show me the softer side of you

[monimhgkriniaa]

Κάποιοι άνθρωποι έχουν μάθει μόνο να μένουν στάσιμοι.

Να μην προχωρούν παρακάτω,να μην γίνονται καλύτεροι.

Κάποιοι άνθρωποι έχουν μάθει απλά να πατάνε κάπου που πονάς.

Προσπαθούν να σε πληγώσουν και να βγουν κερδισμένοι απλά με το να φέρονται άσχημα.

Αυτοί οι άνθρωποι είναι πονεμένοι,πληγωμένοι και θα μείνουν μόνοι τους.

Για αυτό τους βλέπεις να περιτριγυρίζονται συνέχεια από κόσμο.

Επειδή ο μεγαλύτερος τους φόβος είναι να μείνουν μόνοι,γιατί μετά θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τον μεγαλύτερο τους εχθρό που δεν είναι ��λλος από από τον εαυτό τους.

Και όταν σιχαίνονται τον εαυτό τους,φοβούνται να έρθουν αντιμέτωποι με αυτόν.

[monimhgkriniaa]

Ναι έχω θάρρος Θάρρος για όλα Αλλά κανένα θάρρος να παραδεχτώ στον πατέρα μου

ότι πέθανα

καθώς έψαχνα την αγάπη του σε άλλους άντρες

[monimhgkriniaa]

Οι γυναίκες έχουν ένα υπέροχο ένστικτο για τα πράγματα. Μπορούν να ανακαλύψουν τα πάντα εκτός από το προφανές

Όσκαρ Ουάιλντ

[monimhgkriniaa]

Αν το διαβάζεις αυτό, σε παρακαλώ έλα. Σε χρειάζομαι.

Σε παρακαλώ έλα να το λύσουμε.

Σε παρακαλώ, μην μας τελειώνεις έτσι.

Τα μάτια που ερωτεύτηκα δεν θα μου το έκαναν ποτέ αυτό.

Δεν θα μου το έκανες ποτέ αυτό.

Σε παρακαλώ, έλα.

[monimhgkriniaa]

εγώ δεν ήθελα να με κάνεις δυνατή

δεν ήθελα να με κάνεις να'μαι χαλαρή

ήθελα να με κάνεις να νιώθω ένα με εσένα κι ας μας χώριζαν χιλιόμετρα

ήθελα να νιώθω ανάλαφρο το στέρνο μου και εσύ να είσαι η αιτία

[monimhgkriniaa]

Και έχεις φύγει και το ξέρω, πίστεψε με. Ξέρω ότι πια είσαι ευτυχισμένος κάπου άλλου, όχι μαζί μου και χαίρομαι για εσένα.

Αν τυχαία με δεις σε εκείνη την παραλία να κοιτάζω τη θάλασσα με βλέμμα χαμένο στις σκέψεις μου και αύρα θλιμμένη, ναι, σε περιμένω ακόμη. Μπορεί στα μπερδεμένα μου ακουστικά να παίζει το τραγούδι μας και ίσως εγώ χάνομαι ξανά στις σκέψεις μου. Αλλά αυτή είναι η ομορφιά μου, έτσι δεν έλεγες; Σου άρεσε το φως που ειχα και σου έδινα, δεν ξέρω όμως αν το θυμάσαι. Είχες πει ότι στις καταθλιπτικές μας σκέψεις φαινόταν να έχω μια ελπίδα για κάτι καλύτερο και ότι αυτό ερωτεύτηκες.

Αν τυχαία με δεις να μην ξέρω που πατώ σε ένα δρόμο γνωστό και βρεγμένο, ναι, ακόμη σε ψάχνω. Βλέπεις προσπαθώ να θυμηθώ τα βήματα που χα κάνει όσο χορευαμε εκείνο το βράδυ καθώς έβρεχε. Πλακα είχε, θυμάσαι ; Ακόμη πιστεύω κάθε φορά που βρέχει ότι θα έρθεις να χορέψουμε ακόμη μια φορά, μα δεν ήρθες. Εγώ σε περιμένω, ακόμη.

Ξέρω πως δεν θα έρθεις, όμως εγώ σε περιμένω ακόμη. Όλον αυτόν τον καιρό σε περιμένω, για πάντα θα σε περιμένω. Θα περιμένω να έρθεις.