mozzarzella

[mozzarzella]

2

Recensie opracht: Peter Terrin, Al het blauw

https://www.volkskrant.nl/cultuur-media/in-al-het-blauw-schetst-peter-terrin-een-beklemmende-wereld-die-de-onze-kan-zijn~b2a7485a/ door Bo van Houwelingen

“Een slecht huwelijk, een kinderwens: voor Peter Terrins doen hebben zijn personages opvallend alledaagse zorgen. Geen seconde durf je erop te vertrouwen dat alles goed zal komen.”

Dit is de inlokkende zin van deze recensie. Het boek al het blauw begint met het vermelden van een lijk op een leeg parkeerterrein. Deze wordt gedurende het hele verhaal opgrbracht maar nooit verklaard tot het laatste deel. Hierbij is er een element van onwetendheid en nieuwschierigheid in het verhaal waardoor de lezer gemotiveerd is verder te lezen. Door deze openingszin weten we al dat er veel innerlijke zorgen van de personages zullen voorkomen. Het vertrouwen van een goed einde is dus uiteraard niet vanzelfsprekend. 

“Hoewel het nooit zo concreet wordt gemaakt, voel je als lezer dat de liefde tussen deze twee gebaseerd is op een gemeenschappelijk verlangen naar uitbreken, en dat ze elkaar daarvoor nodig hebben.”

Niettegenstaande dat Carla en Simon zo een groot leeftijdverschil hebben is het duidelijk dat er veel waarde aan de relatie wordt gehecht. Ze zitten allebei vast in hun eigen wereld. De enige verlossing hiervan blijkt de tijd die ze delen te zijn. In deze momenten van rust en onspannenheid voelen we als lezer ook een verschil in het ritme van het verhaal. Het verhaal gaat wel altijd om Simon en Carla maar toch is er een duidelijk onderscheid tussen de momenten die ze delen en die waar dat ze apart zijn. Van Houwelingen beschrijft de tijd die ze delen als zinderend, dat geldt voor de lezen zowel als de personages. Opmerkelijk is het gevoel van ongerust en spanning dat iedereen in deze tijd bijblijft, dat er iets ernstig hun te wachten staat waardoor de liefde voor altijd verdwenen zal zijn. 

“de ontpopt roman zich als een mozaïek; het leven van Simon grijpt in dat van zijn ouders, van zijn vrienden Pieter en Marc, van zijn collega Ronnie, van John. En ook zíj zitten allemaal opgesloten in wie ze zijn of in wat de wereld van hen verwacht.”

Mozaiek is een kunstvorm waarbij een grote afbeelding wordt vervaardigd uit een groot aantal kleine gekleurde steentjes. In dit verhaal is het leven van Simon daar heus mee te vergelijken. Zoals ik in de vorige recensie al vermelde draait zit verhaal merendeels rond de vraag ‘wie ben ik?’. Het leven van een individu wordt opgesteld uit allerlij kleine deeltjes van hun omgeving of een ander hun leven, net zoals een mozaiek. Samen delen de personages dit verhaal waar wij ons in kunnen laten zinken. Het verhaal wordt stuk voor stuk ontrafeld door het ontdekken van alle verschillende levenspaden. Door de dagelijkse zorgen die we te weten komen kunnen we zien dat dit leven niet zo absurd is en voor hetzelfde geld dat van onszelf zou kunnen zijn. Ondanks deze vele zorgen blijft deze roman mooi en op een bepaalde manier sprookjesachtig om te lezen. Het sleurt je mee naar een andere tijdperk waarin je jezelf probeert te vinden. 

[mozzarzella]

Mijn kijkdoos

Boek: De meester door Jolien Janzing

- De vrouw die centraal staat in mijn kijkdoos is een representatie van Charlotte Bronte, de vrouw die in 1830 een expeditie maakte naar Brussel, wat het begin was tot haar nieuw leven.

- De boeken (die als vloer worden gebruikt) verwijzen naar twee dingen. Ten eerste was Charlotte Bronte een schrijver, waarbij Brussel een grote inspiratiebron was. Ten tweede gaat ze in Brussel naar school, hierbij waren de boeken een poging tot het verwijzen naar haar academische opleiding. Beide zussen hebben in hun leven boeken geschreven die tot de dag van vandaag erg beroemd zijn.

- De achtergrond die te zien is in mijn kijkdoos is Brussel in de vroege jaren 1800. Hier besteed Charlotte veel van haar tijd door.

- De hartjes zijn een representatie van Charlotte haar liefdesleven. Tijdens haar opleiding op het Pensionnat Heger-Parent internaat werd ze verliefd op een professor. Ze zou vervolgens ook een boek over hem schrijven en hun verboden liefde.

- Charlotte en Emily (haar zus) woonde oorspronkelijk in Engeland, hun vader was een religieuze man. De verborgen betekenis van de muziek noten zijn tenslotte dat hun vader veel religie op hun projecteerde en dit deel was van hun leven.

[mozzarzella]

1

Recensie opdracht; Peter Terrin, Al het blauw

https://www.tzum.info/2021/02/recensie-peter-terrin-al-het-blauw/ door Miriam Pieters

De recensie begint met het vermelden dat het boek gericht is aan het onstappen van het alledaagse leven. Simon, een jongen van twintig die zijn tijd graag doorbrengt bij een bar van het lokale zwembadcafé Azzurra, weet niet waar zijn leven naar leid. Hij leert hier Carla kennen, een vrouw van eenenveertig die het gevoel van onbestemdheid deelt. Simon is gestopt met zijn studie, met het gevoel dat hij iets achterna moest gaan, een leven dat hem te wachten staat. Hij bezit een rode Mazda die hij voor had gevraagd inplaats van op kamer te gaan. Hiermee gaat hij dikwijls op zoek naar dat verlangende leven, het verschil aan zijn gereserveerde toekomst die hem nu te wachten staat.

“We zijn pas 25 pagina’s op streek, maar we voelen ons dankzij Terrins secure vertelkunst als vanzelfsprekend vertrouwd middenin dit leven vol rafelrandjes en onder de oppervlakte sluimerende dromen.” schrijft Miriam Pieters

Na de eerste paar paginas gaan Simon en Carla na even wat woorden uit te delen al naar het zwembad om hier vervolgens seks te hebben. Carla vreest dat Simon het alleen doet vanwegen een weddenschap met zijn beste vriend Mark, wie ook regelmatig in de bar te vinden is, omdat zij ook al vaker seks hebben gehad. Dit is een intiem ding om met een ander te delen, dus om te zeggen dat we vertrouwd voelen ben ik helemaal mee eens.

“Met elkaar creëren ze een mogelijkheid om aan het alledaagse te ontsnappen”

Simon probeert zijn gevoel van verlorenheid te ontsnappen, en daarbij ook zijn moeder die zo graag wilt dat hij in haar bijzijn blijft. Carla is al drie jaar onder druk. Haar grootste wens is om kinderen te krijgen maar haar man, John, is onvruchtbaar. Haar man behandeld haar slecht en ze weet niet wat te doen. Ze grijpt de kans om met jonge mannen seks te hebben (en dan misschien zwanger te kunnen worden).

“bezorgt hij ons hier een subliem gevoel van escapisme. Afgezonderd van de wereld om je heen ben je als lezer zeer intiem betrokken bij dit fijnzinnige verhaal.”

Doorheen het verhaal wordt je meegtrokken met de relatie tussen Simon en Carla, je krijgt dingen te weten waar anderen geen toegang tot hebben. Je verliest jezelf gemakkelijk in het verhaal en het voelt alsof de wereld waarin Simon en Carla leven je omsingelt. ‘Wie ben ik?’ is de vraag die ons allen wel eens overkomt, ons fragiel stelt en geen vast antwoord op is. Bij het lezen van deze roman kunnen we ons afvragen of wij doen wat we het allerliefst willen, we leven namelijk maar een leven.

Tenslotte zou ik kunnen zeggen dat ik het hele verhaal door erg meegetrokken was. De gloed van het blauwe licht sleept je mee, en dat is een aangename ervaring. Ookal wordt er met de eerste zin van het boek een ongerust gevoel nagelaten, is dit niet zozeer waar het boek om draait. De passie en bewondering gaat om Simon en Carla en die laten je dat duidelijk zien. Het verhaal is een niet alleen een onstnapping voor de hoofdpersonages, maar ook voor de lezer. De jaren 80, waarin het verhaal zich afspeelt, worden schitterend omschreven waardoor u ook een sprong in tijd maakt. In het algemeen heb ik echt genoten van dit boek en raadt ik het aan aan iedereen die zich wilt laten verdrinken in het ander hun leven.

[mozzarzella]

Film opdracht: 5

Boek: De stilte door Sarah Sluimer

Wanneer je het boek uit hebt. Wat vond je er van? Waren je verwachtingen juist? Raad je het boek aan, zo ja, aan wie?

[mozzarzella]

Film opdracht: 4

Boek: De stilte door Sarah Sluimer

Filmpje voor de ontknoping van je boek, wat zijn je verwachtingen?

[mozzarzella]

Film opdracht: 3

Boek: De Stilte door Sarah Sluimer

Uitleggen wat er is gebeurd tot halverwege het boek

Ik maak weer een foutje, Josje behoort tot de paarden en niet de hazen!

[mozzarzella]

Film opdracht: 2

Boek: De stilte door Sarah Sluimer

10 à 15 paginas in je boek. Wat is je eerste indruk van je boek qua inhoud en stijl? Wil je verder lezen? Waren je voorspellingen van de eerste video juist?

Ik zeg per ongeluk op het einde van de video “Mona”, hierbij bedoelde ik het hoofdpersonage Josje.

[mozzarzella]

Film opdracht: 1

Boek: De stilte door Sarah Sluimer

Voorspellingen en verwachtingen op basis van de titel en cover

[mozzarzella]

Dit zijn de namen

Hallo iedereen! Ik ga weer beginnen met het lezen van een volgend boek, deze keer zal het “Dit zijn de namen” door Tommy Wieringa zijn. Het boek gaat vooral over migratie en religie (onderanderen het vluchten van een land naar het ander). Ik begin vandaag maar zal deze keer geen leesdagboel bijhouden.

Tot de volgende keer!!

Zella :)

[mozzarzella]

samenvatting tegenwoordige tijd

In de ochtend vertrekt Eva vanuit Brussel richting de begrafenis van Jan. Iedereen werd gevraagd een anekdote mee te nemen. Eva had er geen, wel had ze een blok ijs mee. Voordat ze vertrekt pijpt ze haar buurman. Hij helpt haar met het opladen van het ijsblok. Voor ze naar de begrafenis gaat brengt ze een bezoekje bij haar ouders. Ze had hun uiteindelijk niet gezien en liet geen spoor achter. Ze kwam veel te vroeg aan. Ook al zou ze de grootste omweg hebben genomen, ze zou nogsteeds te vroeg zijn. Ze besloot even in haar auto te wachten. De begrafenis was op de boerderij van Pim. Ze wacht totdat bijna iedereen al binnen is. Ze zag Laurens, Pim en Jolan al voor haar binnenwandelen. Ze besluit eindelijk te gaan.  Op weg naar binnen komt ze een klein jongetje tegen met een slee. Eens binnen ziet ze dat dit het kind van Laurens was. Hoe had zij hier niks over gehoord? Ze keert Terug naar de auto en haalt het blok is er uit. Vervolgens gaat ze naar het melkhuisje. Hier wikkelt ze een touw om een van de balken en plaatst het om haar hals. Ze gaat op het blok ijs staan. Terwijl ze wacht belt ze Tesje op. Nadia pakt op (haar pleegmoeder). Wanneer ze gevonden zou worden zou ze voor altijd een raadsel blijven.

[mozzarzella]

opdracht 4: Verzin een alternatieve, spannende openingsscone voor het boek dat je gekozen hebt

Wat was mijn leven aan toe gekomen? Ik woon nu al 9 jaar in Brussel. De verandering was nodig en spannend, maar nu zie ik telkens dezelfde mensen langs wandelen. Mijn buren zijn over de jaren al zo vaak veranderd. Pim en Laurens heb ik al lang niet meer gesproken. Ze verdiende het niet. Ze hadden me zo veel misdaan, maar toch ik verlangde naar hun. Het idee van een huisdier was me al een paar keer in mijn gedachten geschoten, maar wat kon je er echt mee? Ze hadden geen mening te delen, diende geen hulp, jij zou toch maar elke dag voor hun moeten zorgen. Mijn dag verloopte zoals elke andere. Ik werd wakker, at mijn ontbijt en las mijn boek. Soms kon ik een hele dag voorbij lezen, puur uit verveling. Jonge Eva zou me nu niet snappen. Waarom ik niet uit mijn bed geraak en geen nieuwe avonturen wil gaan beleven.

De bel gaat.

Heb ik de energie om nu de deur open te gaan doen? Wil ik nu socialiseren met wie er dan ook aan mijn deur staat? Misschien was het iets belangerijk, zou er iets erg gebeuren als ik nu niet open doe. Het was nog zo vroeg, wie zou er me nu al komen storen? Ik beslis de deur toch open te doen. Eerst zou ik door het kijkgat de man/vrouw bestuderen en overwegen of ik wel echt wil open doen.

Laurens en Pim. Nooit van mijn leven zou ik dit hebben verwacht. Pim was nogsteeds groot en slank. Stond met zijn kin hoog naar mijn deur te kijken. Laurens stond er bij als een volgertje, net zoals altijd. Laurens was sterker gebouwd en stak ongeveer een kop over Pim uit. Hij was altijd al erg gehoorzaam, maakte zelden ruzie.

Nu komt het overwegen. Wat waren ze hier komen doen? Was het nog te laat om te doen alsof ik niet thuis was of zouden ze me al hebben gehoord? Hoe waren ze zelf naar boven gekomen? De deur beneden stond normaal gezien altijd op slot.  

Ik doe de deur open. Ik moet doen alsof ik geshokeerd ben en nog niet wist dat ze er stonden. Ik glimlach zo breed ik kan.

“Hoi jongens!! Wat brengt jullie hier?”

Pim antwoord als eerst, typisch

“We zijn al een paar dagen in Brussel en vonden dat we je moesten bezoeken, we hebben je al zo lang niet gezien”

Ze stappen allebei zonder uitnodiging binnen, het was hier een puinhoop.

“Wat een knus apparetementje, Eva. Woon je hier alleen?” Vraagt Laurens. Ik antwoord op zijn vraag maar kan de gedachten niet uit mijn hoofd halen dat ze hier zijn om een andere redenen dan maar ‘een bezoekje’. Zo maar me komen bezoeken, doen alsof alles weer normaal was, das leek me erg onwaarschijnlijk. Zeker na die laatste zomer. Het was raar om ze weer te zien. Ik begon me hun een heel leven in te beelden, zouden ze nu al getrouwd zijn? Misschien zelfs al kinderen. Ik vroeg er niet naar. Er lag niet zo veel te verkennen, je kon van de voordeur door heel m’n loft kijken. Buiten de badkamer, die stond in het hoekje. Ik denk niet dat er eigenlijk zo veel zou zijn veranderd. Allebei woonden ze nog steeds in Vlaanderen, waar ze hun veilig voelden. Nooit zouden ze durven weg te gaan, te gehecht aan hun verleden. Het valt stil in het appartement, ze zijn gaan zitten in de sofa. Ik verbreek te stilte door te vragen wat ze hier uiteindelijk echt komen doen.

“Wat willen jullie van me?”

Allebei kijken ze verward naar me op. “We kwamen gewoon even kijken hoe het ging met je, niks meer”. Ik geloof er niks van

Dit moest wel iets te maken hebben met wat er is gebeurd. Ik wil hun weg sturen maar dat zou te verdacht zijn. Er is niks meer dat ik kan doen.  

[mozzarzella]

Tesje

Toen Eva thuis kwam was ze zich gaan wassen in de badkamer. Ze lied het bad vollopen en probeerde de wondjes rond haar schaamlippen te disinfecteren. Ze stond daar in de badkamer met het washandje tussen haar benen, dan wandelde Jolan binnen. Hij verontschuldigd zichzelf en vraagt haar of alles wel oké is. Eva verteld hem dat ze last had van haar maandstonden en dat hij zich er niks van moest aantrekken. Jolan vraagt haar of ze een short van hem wilt dragen zodat ze de doorweekte broek niet meer hoefde aan te doen. Ook al had ze geen onderbroek om er onder aan te trekken nam ze de short aan. Jolan had wat zeep en shampoo in de badkuip gedaan zodat ze zichzelf niet meer hoefde te wassen. Dit was lief bedoeld, maar Eva wist dat de zeep zou prikken in haar wonden.

Wanneer Eva naar buiten komt toont ze Jolan de bladeren dat Tesje vol had geschreven. Ze had een klein notitieblokje bijgehouden om de paar dingen die nog te ontcijferen waren op te kunnen schrijven. Jolan nam dit erg ernstig op en besliste Tesje direct naar het ziekenhuis te brengen. Wanneer Tesje vraagt waar ze naartoe gaan en Jolan antwoord dat ze hulp gaan zoeken, gaat Tesje zonder vragen mee. Alle 3 springen ze op de fiets. Eens aangekomen bij het ziekenhuis nemen ze Tesje direct mee om haar te onderzoeken. Hier bevestigen ze dat tasje OCD, anorexia en slaap problemen heeft. Eva en Jolan keren terug naar het huis zonder Tesje. Eva laat haar fiets achter naast die van Tesje als aandenking. Terwijl ze achterop bij Jolan zit fietsen ze langs haar onderbroek. Hier bedenkt ze hoe ze nu Jolan zo makkelijk alles zou kunnen vertellen, hoe hij Laurens en Pim dan in mekaar zou gaan slaan. Maar ze houd haar mond.

Eva is blij dat Tesje de hulp zal krijgen dat ze nodig heeft, maar toch is ze bezorgd. Hoe zullen ze weten wat voor trucjes Tesje allemaal gebruikt? Tesje beland eindelijk in een pleeggezin en word nu Tessa genoemd.

[mozzarzella]

deel 2 (haar jeugd)

Er komt een nieuw meisje in Eva’s klas, haar naam is Elise. Ze komt van Hoogenstraat (waar rijke mensen wonen). Ze verblijft met haar oma, wie zij ‘meme’ noemt. Eva vond dat dit geen goeie naam was. Ze werden goed bevriend en voor het eerst krijgt Eva een meisjes-vriendin. Elise reed graag paarden, ze had er zelf eentje van haar eigen. Haar naam was Twinkel. Iedereen vond Elise heel erg mooie (ze had volle borsten en wijde heupen). Ze was niet Eva’s leeftijd, twee jaar ouder. Ze was een keer gedubbeld en zat in het klasje waarbij Eva, Pim en Laurens mee gemengd waren. Na een tijdje was Elise plots verdwenen, terug naar Hoogenstraat, zonder waarschuwing. 

Het was dat jaar 1999, het millleniumjaar ging zo beginnen, ze dachten allemaal dat er een grote bug was waardoor alle technologie zich zou terugschakelen naar het jaar 1900 waardoor niemand meer met de kaart durfden te betalen. Toen het eindelijk zover was had Jolan afgeteld in de tuin, ze waren klaar om vliegtuigen van de hemel te zien vallen. Er was niks gebeurd. Opgelucht waren ze wel. Tesje had onlangs een rare obsessie gekregen met de computer die ze hadden gekregen (een windows 93). Elke keer dat ze er voorbij loopte moest ze iets typen. Als er iemand anders al achter het scherm zat zou ze een omweg nemen tot de keuken zodat ze de computer niet hoefde te kruisen. Na een tijdje werd de computer oud en had hun vader besloten een nieuwe te kopen. Tesje had een emotionele hechting gevormd aan de oude en protesteerde tegen het weggooien ervan, ze ging desnoods ermee in de tuin slapen. Hun ouders konden haar dat niet aan doen dus besloten ze het te plaatsen in de gang, Naas de wc. Elke dag zou Tesje hier meerdere uren besteden te typen, terwijl de computer stond uitgeschakeld. Niemand wist wat ze aan het typen was, maar dat kon hun ook niet echt veel schelen, buiten Eva. Eva was ooit in de wc gaan verstoppen in de hoop iets te kunnen uitcijferen van wat ze schreef. Toen het haar niet lukte had ze er Tesje gewoon om gevraagd, maar ze zei maar niks. Eva had dan een plan gemaakt om een leeg Word document open te laten op de computer in de hoop dat ze zou kunnen zien wat Tesje hier de hele tijd stond te schrijven. Toen ze ging gaan kijken zag ze dat er een volledige 23 pagina’s werden geschreven. Maar de zinnen trekten op niks, ze kon er niks uit halen.

Pim had een broer, Jan. Laurens zijn broer heette ook Jan. Op een normale namiddag in de zomer waren Eva en Laurens aan het wachten op Pim. Hij kwam maar niet. Laurens zijn moeder kwam dan naar buiten en had hun het nieuws verteld dat Pim’s broer was gestorven. Pim leefde op een boerderij, Jan was zoals elke ochtend de koeien gaan melken maar kwam maar niet terug. Na een tijdje zoeken had Pim’s vader iemand gebeld om de “sloot” (waar al het mest van de koeien in zat) leeg te zuigen. Hier hadden ze Jans lichaam gevonden. Pim zijn vader had de werker niet verteld dat er hier misschien een lijk in zat, datgene van zijn zoon. De werker had het geld niet durven aannemen en westen hun nog het beste toe. Pim was er niet erg hard in shock van, maar Eva was begonnen huilen. Eva had altijd al iets meer gezien in Jan, hij had haar ooit verteld dat hij haar mooi vond. Jan was de enige jongen waar Eva ooit iets voor voelde. Ze had altijd gehoopt dat er ergens in zijn kamer nog een briefje was geschreven voor haar, waarin stond hoeveel hij van haar hield. Maar dat was nooit gevonden. 

Toen Eva en de jongens dan van het lageren afstudeerde hadden ze een communie. Hier had Eva heel erg veel geld gekregen, ze besloot er een fiets mee te kopen. Deze zou ze het volgende jaar gebruiken om elke dag met Laurens naar school te fietsen (Pim was naar een andere school gegaan).

In de zomer hadden Pim en Laurens een tabel gemaakt van alle meisjes in het dorp en rangschikte hun van mooiste tot mist mooie. Elise stond bovenaan met een 9.5/10. Ze hadden het idee gekregen elk meisje uit te nodigen en dan een raadsel te geven, het moest onoplosbaar zijn. Deze moest Eva bedenken. Ze zouden elk meisje het raadsel laten proberen oplossen, als ze het konden oplossen kregen ze 200€. Ze hadden evenveel kansen als het hoeveelheid kleren dat ze aanhadden. Voor elke gok moesten ze een kledingstuk uittrekken. Eva stond niet in deze tabel, dat zou oneerlijk zijn. 

[mozzarzella]

Wie is Eva?

Eva is een jong meisje met een broer (Jolan) en een zus (Tesje). Zij was het middelkind. Eva was geboren in 1988, en in heel haar stadje waren een maar 2 andere kinderen dat jaar geboren, Pim en Laurens. Dit betekende dat ze maar met 3 in de klas waren. Omdat de leerkrachten vonden dat het geen nut had om zo’n kleine klas les te geven werden ze gemengd met het jaar ouder dan hun. Ze zouden de les normaal volgen en dan zou de juf op het einde hun komen vertellen wat zij moesten kunnen/kennen en wat niet. Eva werd heel erg goed bevriend met de 2 jongens en besteedt al haar tijd door met hun. Eva haar thuissituatie was niet ideaal. Haar zusje, Tesje, heeft duidelijk mentale problemen. Ze moet veel dingen erg precies doen en telt hoevaak ze haar eten moet kouwen voordat ze het inslikt. Dit liet mij denken dat ze OCD heeft. Tesje en Eva slapen in dezelfde kamer. Voor het slapengaan moet Tesje een rijtje voorwerpen/mensen afgaan en hun welterusten stellen. Hierna is het de bedoeling dat eva met de ‘krokodillenregel’ tot 3 telt (1krokodil, 2krokodil, 3krokodil) en dan uiteindelijk Tesje welterusten stelt. Hierna mag eva niet meer bewegen omdat Tesje anders het hele process opnieuw zou moeten uitvoeren. In het boek word ook vaak vermeld dat Tesje erg dun is en soms moeilijkheden heeft met eten (anorexia). Eva’s vader word snel boos, het meeste op Tesje, en slaat haar regelmatig. Eva is blij dat zij niet in haar plaats is maar voelt zich schuldig. Haar moeder drinkt erg veel, maar probeert dit te verstoppen. Ronduit haar hele huis zijn en wijnflessen verborgen waar haar mama stiekem van drinkt (zelf in het kippenhok in de tuin).

Deel 2 word zo gepost!

- Zella

[mozzarzella]

Structuur van het boek

Het boek dat ik heb gelezen (Het Smelt - Lize Spit)  bevat twee soorten hoofdstukken. Het hoofdpersonage, Eva, verteld in sommige hoofdstukken over haar jeugd (maar praat in tegenwoordige tijd). Ik de andere hoofdstukken volg je haar 1 dag heel nauwkeurig mee (hier is ze al veel ouder). Ze keert terug naar haar geboorte stad voor een begrafenis, dit was de eerste keer in 9 jaar. Ik zal een paar posts maken voor de samenvatting van haar jeugd en mijn laatste samenvattende post zal over haar dag in de echte tegenwoordige tijd (waneer ze al volwassen is en op haar eentje woont)

tot zo!

Zella

[mozzarzella]

opdracht 3: Laat een van de personages geconfronteerd worden met een vijandige, mythische god, een voorhistorisch monster of een griezelige sagen- of sprookjesfiguur.

Eva gaat zoals elke andere dag met Laurens samen naar school. Het eerste lessuur had ze aardrijkskunde. Haar leeraar had altijd al iets gehad tegen Eva, ook al had ze nooit iets misdaan. Ze wandeld binnen en ziet dat ze er een verassingstoets is. Het was al besloten, ze zou buizen. Nog nooit was ze er volledig in geslaagd een heel lessuur attentief mee te kunnen volgen. Er was altijd wel iets dat haar zou afleiden. Soms kwam dit door slaaptekort van de nacht daarvoor. Als Tesje bijvoorbeeld het weer moeilijk had en Eva haar zou helpen. Eva dee dit met plezier, maar toch was het veel werk. Bij het indienen van haar toets had haar juf haar al slecht aangekeken. Eva vond het niet leuk als mensen boos op haar waren. De bel gaat, iedereen stormt uit de klas. Eva was moe en stond wat trager op. Haar leeraar vroeg haar dan naar haar te komen, ze hadden iets te bespreken. Ze had al een voorgevoel dat ze het gingen hebben over haar punten en dat er snel iets aan gedaan moest worden. Eens ze aan het bureau staat en alle andere leerlingen weg zijn begint de juf met praten. Eva dacht even dat ze helemaal gek was gegaan. Ze was bewust van het feit dat haar juf in een taal aan het praten was dat duidelijk geen nederlands was, maar toch kon ze er elk woord van verstaan. Was dit een droom? Was ze tijdens de les weer inslaap gevallen, en probeert er nu iemand haar uit haar diepe slaap te wekken? Ze kneep even in haar arm, ze stond er nogsteeds. De juf had het over haar ‘ware vorm’ en dat ze zich met zichzelf moest bemoeien, zonder enige problemen te zoeken. Welke ware vorm? Het lichaam waar ze zich nu in bevond was toch het enige dat er was? Snel onderbreekt Eva haar juf, die steeds sneller begon te praten en bij elk woord dat ze uitsprak dichterbij leek te komen. Ze verbraken hun oogcontact niet.

“Waar hebt u het over?”

“Doe niet alsof je hier onbuwust van bent! Ik zal mezelf niet meer herhalen, u blijft weg van mij en zoekt geen verdere problemen, begrepen?”

Eva was nog nooit zo verward geweest in haar leven. Wat dit een soort test? Was er verwacht dat ze wist wat ze hierop moest antwoorden. Er was een lange stilte. De ogen van haar juf leeken wel in vlammen uit te barsten. Dat van Eva waren bang en verward. Plots grijpt haar juf haar bij de arm en trekt ze haar naar de opslagruimte die zich achter het bureau bevond. Het was donker en klam. De schaduw die daarjuist nog voor haar stond was opeens weg. Iets rukte aan haar mouw. Het was haar juf. Ze had zich vervormd tot een klein wezen, met rode horens en een klein staartje. Haar ogen waren het duidelijkste te zien. De waren donkerrood en lichten heel de kamer op.

“Mevrouw, wat moet dit voorstellen?”

Eva had zich beloofd nooit iemand te oordelen op basis van hun uiterlijk, maar dit was anders. De juf begon haar te dwingen dat zij haar ware vorm ook te voren moest brengen. Was dit karma voor iets dat ze in het verleden had gedaan? Het was genoeg geweest, ze moest hier weg. Ze rukt het wezen van zich af, onduidelijk of dit zelf haar leerkracht was, en loopt de deur uit. Laurens moest zich hebben afgevraagd waar ze was gebleven. Zou ze hem hierover moeten vertellen? Ja. Dit kon ze niet voor haarzelf houden.

“Wat? Eva ben je helemaal uit je dak gegaan? Ga geen geruchten versprijden, ze haat je al genoeg.”

Eva zou niks meer kunnen zeggen waardoor Laurens haar meer of minder zou geloven. Zelf snapte ze er ook niet veel van. Ze was zeker van het feit dat zij geen andere vorm bezitte, anders zou ze dit al lang te weten zijn gekomen. Maar wat was die taal? En waarom verstond ze er elk woord van? Ze besloot er niet verder op in te gaan, misschien was ze gewoon aan het dagdromen.

[mozzarzella]

Opdracht 2; Laat een belangrijk personage verdwalen in een labyrint, een woest landschap, een bos.

Eva is op weg naar de afspraak met Elise.

(stel dat deze afspraak bij Laurens of Pim thuis was geweest)

Ze herinnerd haar niet meer precies hoe ze er moet geraken. Ze wist niet wat er met haar aan de hand was. Ze had dit paadje toch al zo vaak afgereden? Waarom kwam ze nu uit op een andere locatie? Ze moest zich vergist hebben. Misschien kwam het door het feit dat ze geen middageten had gekregen als straf van haar vader. Eva keert terug naar het begin. Was ze nu van links of rechts gekomen? Ze mocht echt niet laat komen op deze afspraak. Laurens en Pim stonden haar waarschijnlijk al af te wachten, afvragend waar ze nu maar bleef. Iedereen wist dat Eva het raadsel moest zeggen. Dat was gewoon hoe het hoorde. Het zou het andere meisje gerust stellen. Ze haastte zich nog meer. De route die ze zojuist had afgelegd was opeens helemaal onduidelijk geworden. Eva besloot de volgende persoon die ze tegenkwam voor hulp te vragen. Waar was iedereen? Was er een bepaalde vergadering waar zij niet over wist? Eva was erg benieuwd naar hoe vandaag zou verlopen. Zou Elise direct na het horen van het raadsel eruit flappen dat ze haar de oplossing al had verteld? Ze hoopte van niet. Wie weet wat Laurens en Pim dan zouden doen.

Eindelijk, iemand die haar kon helpen. “Excuseer? Weet u de weg naar de Slagerij?” (Laurens’ ouders hadden en slagerij). “sorry jongedame, ik weet van geen slager in deze buurt” antwoorde de man. Hoe kan dat? Ze kon toch nog niet zo ver zijn geraakt? Eva kon de blikken van Pim en Laurens al voor haar zien. Wat zou haar excuus zijn? Had ze zelf het recht er eentje te hebben? Dit was in ieder geval wel haar fout, had ze maar de weg beter onthouden. Misschien hadden Pim en Laurens al besloten dat zij het raadsel maar gingen zeggen. Een deel van Eva voelde weggezakt, alsof dit de enige redenen zou zijn dat Pim en Laurens haar nodig hadden. Als ze thuis aankwam zouden ze haar boos opbellen en haar vertellen dat ze geen moeite meer moest doen om op de dagen. Waarom voelde ze zo’n groot schuldgevoel? Was het haar verantwoordelijkheid om Elise gerust te stellen? Elise was al ontmaagd geweest dus had al ervaring. Misschien zou ze zich haar al op haar gemak voelen. Eva reed snel door, probeerde elke mogelijke weg. Niks klopte meer.

Daar gaat haar band. Het scherpe kiezel steentje op straat had er een gat door geprinkt. Kon deze dag nog erger verlopen? Wat zou ze zeggen tegen har ouders? Eva had maar niet haar 100 euro aan de jongens moeten geven. Het geld dat ze vervolgens toch aan een van de andere meisjes had gegeven als beloning. Hoe zou ze nu een nieuwe band betalen? Het werd al laat en ze was bang van hoe haar vader zou reageren. Ze besloot dat fietsen met een platte band nogsteeds sneller zou zijn dan wandelen. Gehaast komt ze langs een maïs veld. Deze herkende ze, Jan had het hun ooit getoond toen hij haar en Laurens had moeten uitleggen hoe ze het stelste naar hun nieuwe school konden fietsen. Het was wel nog een eindje te gaan. De platte band hielp niet.

Daar zag ze het, haar huis, diep in de verte. Ze zag de grote kersenboom al staan, de ladder een eindje verder. Misschien was dit maar een inzicht, kon ze het werkelijk niet zien maar wist wel dat ze er stonden. Ze was klaar om lang en diep te slapen. Eerst de jongens op bellen, vragen hoe het was verlopen. Bij haar aankom liep ze direct naar boven en bidde ze dat Elise niet had verklapt dat ze de oplossing al wist. Pim en Laurens waren haar enige vrienden. Elise zou ook kunnen tellen als een vriendin, maar eentje die steeds terug naar Hoogenstraat zou moeten keren. Wat is het nut aan een vriendin die er maar helft van de tijd is. Ze hoorde de telefoon gaan. Snel loopt ze naar beneden zodat niemand anders voor haar zou opnemen.

“Hallo? Met Eva”

“Eva?? Waar was je? We zitten diep in de problemen.”