muizendpotig

[muizendpotig]

Algemeen, wierook, jij, ik

Als ik goed kijk, zie ik nog geen ene steek. Onder water worden algen, wier verwantschap met wieren niet valt te ontkennen, zelden waargenomen daar het oppervlakte-organismen zijn.

Stillevens zijn daarom met stilstaand water verre van in vele opzichten overeenkomstig. Al geeft blauwalg wel een kleurrijk gevoel wat losstaat van het ongezonde karakter.

Jij beheerst de kunst van die zaken, vind ik meer dan los zien van elkaar, of wellicht eerlijker: je hebt je uitbraken zeker (en laten we binnen het thema blijven) metaforisch een drie- tot viertal keer per periode, als blauwalgs 's zomers favoriete condities: opgesloten zoetwater, hitte, droogte zijn er ook voor jou de ideale voedingsbodems -

maar je bent nog beter in het inzicht uiten dat nuanceert, relativeert en - toegegeven vaak naar mijn zin te veel in je nadeel; zien wat je eigen rol is op micro- alsmede macroniveau - met voor jou de hoofdrol van het stuk: ongespeend van zelfoordeel en zelfs een dubbelrol is voor je weggelegd als protagonist die je bent om tegelijk antoganist te zijn wat je overigens steengoed afgaat, zonder afgang en tot hopelijk het láng nog niet te vallen doek… al gunde ik je zoveel, veel beter meer, het beste en wat er dan daarna nog restte.

Het spreekt nooit vanzelf, integendeel, toch wijs ik je erop dat je feitelijk gezien nog steeds bestaat, je bent je denkt, je komt en gaat, bent dynamisch, hortend soms of stotend, maar altijd zoals katten op hun poten ergens op terechtkomend.

En dat verwondert, intrigeert, inspireert, charmeert mij; ik verkneukel me er innig aan, dat mag je gerust weten. Jouw worstelingen zijn je door mij nooit gegund toch zijn je oplossings- en analytisch vermogen van een ongekend kwalitatief kunnen - ik zou er een gedicht aan moeten wijden.

Ware het niet dat de insteek was het oppervlakkig te houden; simpel als de alg, het wier, waarvan het niet vreemd is: die voorliefde voor dat wateroppervlakte, waardoor zij wel aan fotosynthese doen kunnen al missen zij ondanks hun gelijkenissen met planten de complexe structuren zoals wortels, stengels en bladeren -

maar waarom alg en wier dan eenvoudige organismen worden genoemd steekt me wat. Is het niet het simpele aan voortbestaan en desnoods -planten dat je daar niet per definitie adembenemend mooi voor hoeft te zijn, of complex met tierelantijnen en zo mogelijk overbodige extra's?

Er is veel te zeggen voor dat waartoe planten veelal ook gezien hun veel grotere leefgebieden, inventiviteit vitaliteit, pracht, praal en talloze voorbeelden van overlevingsstrategieën, zij toch vooral succesvol zijn gebleken gebleven door al zoveel jaren heen…

….maar dan is er toch voor elk soort wier, alle algen net zo goed een soortgelijk resultaat niet te ontkennen? Bestaan deze organismen nog steeds? Dat dacht ik ook!

Jou met mij vergelijken, lukt me in dezen beide kanten op: elk van ons kan gezien worden als alg en wier maar evenzogoed als plant; ik ben ongemakkelijk, onhandig op vele vlakken, oppervlakten maar ook diepe diepten worden door mij bereikt - en dit elk met, zo hoop ik, positieve en negatieve gevolgen al is bij mij niet zelden sprake van onnodig overdrijven

waar jij je erdoorheenslaat als een plant die zich kan aanpassen zich van haar omgeving bewust is, deze prachtig observeert en daarvan leert, waar ik op mijn beurt zo van leer - maar ook de concreetheid van niet te veel te hoeven zijn de rust van het bekende, de roes, verdoving is je kracht - niet complex, en toch, alsnog wel glashelder overleven als ogenschijnlijk oppervlakkig op het water drijven.

Maar het meest nog maak je mij - alg, wier, plant, meer of minder - levenslustgezinder: een wezen dat de zon, de regen, het stille leven, stilstaand water toelacht, met een brede grijns, een gezond geglimlach.

Je bent daarin op zoveel manieren een wonder van de evolutie wat bij mij dan weer een revolutie aanjaagt waarvoor ik je enkel kan bedanken.

Daar ik er alsnog oprecht, zonder spijt of schroom over wilde en begonnnen ben te schrijven met de woorden die deze tekst vormen en diens inhoud als bewijzen.

Je sprak over dat en hoe we elkaar aan zouden vullen. We zijn plant en alg en wier en wortelschietend.

En juist omdat dat mij gelukkig stemt ik ervan - echter steeds nog diep intens - met volle teugen van genietend wel besef dat simpel of complex niet is wat het verschil mag maken maar dat jij dat op jouw beurt doet en bent, ik weer op de mijne wij samen de onze.

Juist die wetenschap kalmeert en bekoort mij transformeert deze complexe dichter in een simpele auteur

met vooral als wens de balans te vinden in het zijn van weliswaar poëtisch mens maar in een scala aan opzichten ontelbaar vele malen lichter.

[muizendpotig]

*

Graag of niet? Voor velen is het erop of eronder, waarmee ik bedoel althans dat lijkt me maar wie ben ik weet ik veel jij wel dan ernaast

tegenover jou speel ik liefst elke schaakpartij uit in een kalmerende remise tot lang en breed een eeuwigheid

als jij triktrak was, zou binair veranderen in enkel enen en tweeën

van levend backgammon tegen jou zou ik willen dat me zo fataal werd al was het maar omdat je nog voor de start al de zestien tot z'n eigen macht als verdubbelaar met alles op het spel, het leven en de dood in had gezet

met dammen worden dammen hoger dan het aantal stenen dat de aarde op moment van schrijven telt

hordes honderd meter zou ik sprinten om dichterdan kon bij je te zijn en nog niet kwam ik vlug, naat eigen zin maar traag, te sloom, loom oaangesneld

als overdrijven het museum was werd ik aangesteld als levenslang directeur suppoost, kassamedewerker en 's werelds beroemdste kenner, expert en desundige

je kracht nestelt zich tot in mijn zijn mijn vezels vrezen niet de pjin mijn cellen blijven aan de deur waar hoop woont staan ze kloppen aan ze bellen

delen kan ik enkel nog mijzelf op in voor ik niet bestond en van dat ik je kende je bwnt de mooiste trip, ik flip en donder van onder naar boven dwars tegenin de lineariteit

jij maakt niet het verschil je bent het onderscheid

je bloeit als salvia dat doet als niemand het verwacht

je opent ogenschijnlijk onnodig je bladeren in de nacht zoals Grand Canyons plant- en bloemenpracht

geduld dat men als van nature met je heeft wordt door jou nog eens extra waardig beloond : alsof je schaars als water bent in de woestijn en wij, of ik toch, Roos van Jericho

wat bjizonder is wordt dagelijks abnormaal gemeengoed al wat eenmalig is niet meer speciaal wat niet kan te mogelijk onmogeijk is met jouw komst vergaan

God is echt Allah zelfs aardig, Jezus was nooit Joods

ieder die er op gewacht heeft, is verlost geduld wordt beloond met de Messias vrijheidsstrijders, wereldvrede en geluk ik salueer naar jou terwijl ik diep buk kniel en je begroet als lang geleden in het Land van Ooit

jij bent ontegenzeggelijk altijd ik hoogstwaarschijnlijk nooit

je bent zo zuiver als een kantelende stuiver zowel met als los daarvan de pootjes van een kat kop, munt, waardeloos en staart (op z'n minst dat waar ik nog het meest van houd : en tergend, tering- en onleesbaar goed verhaal)

*

al wat hierboven nu te lezen staat betekent niks vergeleken met wat jij bent

jij weet dat als het werkwoord bestond je mij Nirvana in verzent tot iedereen die daar al is me kent tochal al van de eerste keer vooral naar jou vraagt met anekdotes, inside jokes en een verering waar ik me in vind door en door weet wie jij zoal precies bent

ik zou willen worden hergeboren op een tijdloos moment en lid van de enig mogelijke kerk

als vrouw en non, duaal

woordeloos zal ik voorgoed je woord verkondigen en enkel de idee die jij in mensen brengt zal ze reinigen als salie

je hebt het leven als die kwallensoort voorgoed en eeuwig

eindelijk wordt geloof de norm en is religie niet langer georganiseerde misdaad en teken van het haast goed te praten systematisch uitroeien van de achterlijken die onze aarde, zichzelf, hun kinderen mee vervuilen

vrijheid viert onder jouw vleugels geen zege daar geen oorlog langer recht heeft te worden gevoerd

en met alle honger, het verdriet leed, lijden, kwaad verdwenen zal zich alles veilig weten zorgenloos geborgen in juist die wél- liefhebbende moederschoot

ongeketend opgesloten in de volle leegte van een straffeloze onschuld gevangen in het al dat onvermijdelijk tot wetteloosheid leidt

bij dezen meld ik me netjes aan bij iets dat doorgaan moet voor balie

laat me meevoeren naar waar ik wezen moet

neem plaats, kleermakerszit, glimlach, rust en laat me opsluiten op basis van de afspraak dat ik het kan : met mijn verbeeldingskracht verzin ik voor mij slechts één - bij gebrek aan bestaand woord voor dit oppermagisch fenomeen - stang

welke dient als poort naar nu, naar hier

niets of nergens anders

in een auravormige, allesomvattende niets dan dat wat nodig is verschaffende nodeloosheid buiten de deur houdende van excessen beschermende nooit falende baarmoeder

en een vaderlandsgevoelsmatige

tralie.

[muizendpotig]

Thanks man E>