mukemmelidegilkendiniyakala - Tumblr blog

mukemmelidegilkendiniyakala · 2 years ago

Text

Hayattan mutlu olmakla ilgili hep sorunlarim olmustur, bilmiyorum bu yetiştirilme seklimden mi geliyor yoksa karakterimden mi bilmiyorum. Bu sorunumun sebebi olarak gördüğüm hayatımın merkezinde olan insanları insanı hayatımdan cıkardım ama buna ragmen düzelmedi. Nasıl düzeltecegimi bulmam gerekiyor, aslında hatta belki bunları düşünmemem bunlardan uzaklaşmam gerekiyor, belkide budur çözümü.

Ama yapamıyorum cünkü takıntılıyım, ben bi gecmiş takıntılıyım. Yapamıyorum sürekli gecmişte verdiğim kararları düşünüyorum ve öbür secenegi seçseydim nolurduyu düşünüyorum, kötülüklerini unutuyorum öbür secenegin ve sadece güzellikleri kalıyor aklımda, bu daha da kötü etkiliyor beni. Oysa cok sular aktı o derelerin altında , artık bu imkansız oysa, artık kabullenmem gerekiyor, kabul edip asla asla geçmişe bakmamam gerekiyor ama anlamadıgım sekilde yapmak zor bunu benim için.

Hayatımda kariyerimin belki de top noktasına ulaştım, doktorluk, almanya, approbation, yeterli kazanc, saglık, beni gerçekten seven birisi. Ama o kadar takıntılıyım ki geçip giden , akıp giden zamana, tadını cıkaramıyorum hayatımın.

Bilmiyorum, anlatmaya çekiniyorum, yazıya dökeceklerimden korktugum için yazmak istemiyorum.

0 notes

mukemmelidegilkendiniyakala · 2 years ago

Text

Selam!

Tekrar gelip biraz konusmak , icimi dökmek istedim. Izledigim bi dizi var ginng und georgia. Farkli taraflardan kendime dönüp tekrar düsünmemi saglayan bi dizi oldu bu. Gecen gece cok agladim, hem de tüm acikligiyla her seyi ona söyleyerek. Bazi seyleri asmak benim icin malesef kolay degil, zorlaniyorum, ayrilik karari ve istegi benden cikmis olsa da, her sey hayatimda onu unutmusum gibi ilerliyor olsa da , zorlaniyorum ve unutmadim. 6 yil, iyisiyle ve kötüsüyle kabullendigim, aslinda tüm benligimle aort damarimdan baglanmisim gibi bagli oldugum, cocukluk askim olan, ilk gercek dostum olan bagimi kopardim yaklasik 3 yil önce. Evet unutmadim, unutamam, ve onu bazi sekillerde görürsem (kendim cogunu yaptigim halde) canim yanacak. Hem bilmek istemiyor hem de istiyorum. Suana kadar anlattiklarimdan hala ona bir seyler hissettigim anlami cikmasini istemiyorum. Tek bildigim ben degistim. Eski ben degilim artik ve onunla olsaydim mutlu olamazdim . Oldukca mantikla verilmis bir karardi benimkisi. 3 yil önce bu kadar mantikla bi cocukluk askini bitirmek.. cogu kisi yapamaz biliyorum. Ama bildigim bi sey daha vardi ise, bitmesinin daha dogru olmasiydi. Artik zaman geriye aksa bile eski ben olamadigim icin biz de olamazdik. Ve suan mantikla sectigim bambaska bir iliskide kendimi degerli, güvende ve huzurlu hissediyorum.

0 notes

mukemmelidegilkendiniyakala · 2 years ago

Text

2022nin son gününden merhaba,

Ben bugün modum düsük, gördügüm rüyanin etkisinden cikamayarak uyandim günlük. Rüyamda onu gördüm, o kadar gercekci bir rüyaydi ki suanki hayatimin tekrar onunla olsam nasil olurdu olabilirmiydisi gibi bi rüyaydi aslinda. Emreden ayriliyordum ve o beni evlenip bosanmis olacak olan benim kendimi o düsük kötü gördügüm halimle kabul ediyordu. Birbirimize sariliyorduk. Anlamiyorum nedenini, neden böyle oldugunu. Emreyle evlenmeden önce de bu düsüncelerim evlilikten korkularim oluyordu onlar hep varlardi ama bu kadar güclü degillerdi. Özellikle evlenmeye bi kac ay kala basladilar aslinda.. öncesinde mesela almanyaya ilk geldigimde yalnizdim burada istesem onu arayabilir, onunla konusabilirdim ama yapmak aklima dahi gelmedi öyle bir istegim olmadi. Ama suan o cocukluk askim icimde kalan hislerle birlikte benim yüzümden tarihe gömülüp gitmis gibi hissediyorum ve ne olursa olsun asla o kadar güclü hisler besleyemiyorum kimseye artik. Pismanlıl duyuyorum evlendiğim için, bir yandan da kendime yakıştıramıyorum bu kadar büyük bi kararı nasıl böyle aceleye getirebildiğime.. nasıl böyle bi hata yapabildiğime.. Emre harika bi insan onunla ilgili değil bu sorun , sorun tamamen benim hislerimle ilgili, asla ulasamadıgım o güclü hislerle asla tam olarak bırakamadıgım gecmişimle ilgili. Ne gidecek cesaretim var ne de kalacak antriebim. Üzgünüm 2022 sana böyle bir veda yapmayı istemezdim umarım 2023 de daha güzel günler bizimle olur . Hoscakal.

0 notes

mukemmelidegilkendiniyakala · 3 years ago

Text

Selamm günlük bugün 07.12.2022, bundan sonra sana daha sık yazmaya karar verdim, cünkü gecen gün eski günlüklerimi buldum ve orada her seyi nasıl anlattıgımı, o unuttugum eski beni tekrar hatırladıgımı farkettim.

Bugün hastanede nöbetciyim, evet suan hala akut psikiyatride çalışıyorum ve nöbet tutmaktan nefret ediyorum, aslinda psikiyatriye isteyerek ve severek baslamistim. Ama beni geren durum gece nöbetlerinde hastanede tek kalkmak ve almanyada almanca bu isi yapmanin ruhsal gerginligiyle basa cikmakta zorlanmak.

Neyse simdi kurzarzt visite yapicam o yüzden aksam bir bos vaktimde uzun uzun sana icimi dökmek istiyorum. Bb

0 notes

mukemmelidegilkendiniyakala · 3 years ago

Text

Büyüdükce eksikliğini daha iyi farkettigim seylerden biri de annemin anneligi. Eskiden sanırım hiç bu kadar derin düsünmeye kendimi vermedim bu konuda, odagımda baska seyler vardı hep.. Yalnız unutamadıgım, hatırımda hep kalan seyler var tabi. İçimde büyüyen o kocaman korku hissi, o büyük stres, korku, her saniye annem bana patlamasın o sınır noktasına gelmesin diye harcadıgım caba, anlatamadıgım, danısamadıgım, beni ben yapan ama hic paylasamadıgım seyler..

Haksızlık etmek istemiyorum kendime, cünkü denedim. Anlatmayı denedim, kızdı. Susmayı ve kendım karar almayı denedim, yine kızdı, o kadar tahammülsüzdü ki hayata, bana nasıl tahammülü olacaktı? Ama anlayamıyordum bunu, göremiyordum ki olayları böyle. O yasayamadıgım duygular , eksiklikler içimde hep birikti gitti. Aslına bakarsak hiç gercek anlamda bir annem olmadı bence benim. Kendince bi anneliği vardı kardesime, ancak sadece ona vardı, gerci ona yaptıgı annelikte annelik değildi ancak, yine de vardı bir anneliği.

Benim tarafımdaysa.. sanki ben onun annesiymiş gibi hissettim cok kez. Beni evden attıgı oldu, gercek anlamda sokaga attıgı , gelme dediği, iğrenc bir seymişim gibi babamın beni cezalandırmak için babaanneme bıraktıgı, bir keresinde hatta arkadasımla bulusmustum, bu baska bir evden atılma hikayem, ha bu arada eklemeden gecemiycem atılma sebebim öyle büyük seyler değil, cogu zaman anneme bi sey sordugumda cevap vermesini istediğimden bikaç kere üstelemem, ya da istediği basit bi seyi yapmamam falan gibi saçma seyler, işte 2. Evden atılısım daha cok koymustu bana aslında, en yakın arkadasım ve o dönemki sevgilimle tiyatroya gitmiştik, güzel bi gün gecirmekti tek isteğim, bana eve geri gelme dedi telefonla aradı bagırdı cagırdı falan, kızı değilim de sinirini cıkardıgı birisi gibiydim genel olarak, arkadasımdan rica edip onun evinde kalmıstım ezik büzük o gün, ya onda kalmasaydım da baska kötü seyler yapsaydım? , düsünemezdi ki annem bunları, bencil egoistliği içinde tek düsündüğü kendisiydi, ertesi gün yaka paca babamı zorla bana yollayıp bu sefer de arkadasımın evinden zorla aldırmıstı beni. Odaya kapatıp kapıma yemek biraktıkları zamanlar da az olmadı kavga ettik diye.

İçimde derin yaralar var malesef, büyükce bunların normal olmadıgını, yara oldugunu hissediyorum, eskiden anlamazdım cok farkedemezdim, cocuktum cünkü,ayrıca normal hayat oydu benim için, baska ailede yasamamıstım ki hiç baska normalim olmamıstı ki hiç, o içinde bulundugum hayattı tek sahip oldugum ve gördüğüm sey.. simdi büyüdüm, doktor oldum , psikiyatrist oldum. Ve büyüdükce farkediyorum ki hayatımda suan yapamadığım, sıkıntı yasadıgım alanlar, karakterimdeki eksiklikler, hepsi ailemden bana kalan travmaların etkisi. Malesef. Hastalarımdaki yasanmıslıklarda kendimi buluyorum bazen, kendi yasanmıslıklarımı, kendi eksikliklerimi , o zaman daha cok anlıyorum neleri kaybettiğimi, tutunmaya calısıyorum ama düzeltmeye calısıyorum.

Kolay olmuyor ama, size annelik yapamayan birinin hatta yapmadıgı gibi biliçaltından size annelik yaptıran birisinden annelik beklemek, o eksikliği hissetmek için için , yalnız hissetmek hiç kolay değil. Hatta gercekten benim sorumlulugumu tasıdıgını göstermese de işe başladıgıdımdan ve evden ayrıldıgımdan beri sorumlulugumdan kurtulduğundan dolayı belirgin bir rahatlama ve mutluluk göstermesi, bunu ifade etmesi..

Malesef cok kırgınım, gercekten kırgınım, atamadıgım bi his bu üzerimden, ama en cok da bende bıraktıgı hasarlara kırgınım. Kendimi hep oldugumdan düsük gördüm, hep elestiririm, içime kapanmaya meyilliyimdir, sessizimdir, ama olgun, hep yasından olgun.. keske her seyi farklı yasanabilseydi , keske ben de yaşıtlarım gibi sen sakrak bi genc kız olabilsem. Bazı seyler ama böyledir işte, geri getiremezsin, değiştiremezsin. Senden bir seyler alır ve götürür , geri alamazsın.

Senden alır götürür demişken, benden aldıgı götürdüğü seylerden birisi de anne olma isteği, kendimin de iyi bir anne olabileceğini düşünmüyorum malesef, bu defter ve yaraları kendimde saklayıp kendi kendime kapatmak bu işin en olur sekli gibi hissediyorum, ve hep de öyle hissedeceğim.

22.11.2022

1 note · View note