natasjao-blog

[natasjao-blog]

Boekenplek in beeld: Boekhandel Bijleveld in Utrecht

Serienummer: 007 Bezocht: 29 augustus 2014 Naam: Boekhandel Erven J. Bijleveld Opgericht: 1865 Plaats: Utrecht, Janskerkhof 7

Vanuit de verte lijkt de etalage me te wenken: ik zie hoge ramen in een mooi monumentaal pand, goed gevuld met boeken. Het wenken werkt en als ik dichterbij kom, voel ik aan mijn water dat hier een mooie boekhandel te bewonderen is. Het is veel te lang geleden dat ik een voet over de drempel van een boekhandel zette en bij binnenkomst word ik niet teleurgesteld: Boekhandel Bijleveld is een pareltje.

Goede kasten, een boekhandel kan uiteraard niet zonder. Bij Bijleveld hebben ze de kasten die ik altijd voor me zie als ik denk aan mijn 'je moet altijd groot dromen'-bibliotheekkamer. Warm donker hout, precies op maat gemaakt voor de ruimte en her en der trappetjes om bij de allerhoogste planken te kunnen. Terwijl ik langzaam langs de kasten loop waar heel verstandig veel ruimte is gemaakt om boeken met het omslag naar voren te tonen, opent een van de medewerkers een deel van de kast naast mij. De kast blijkt op sommige plaatsen deuren te hebben, met daarachter bergruimte voor de voorraad, meteen voor het grijpen wanneer een klant bijvoorbeeld om meerdere exemplaren vraagt. Kun je verliefd worden op een kast? Ik kan daar nu bevestigend op antwoorden. 

Ik loop verder de zaak in. De boekhandel is niet groot, maar heeft een mooie, knusse indeling. Wanneer je binnenkomt kun je links of rechtsom de kassa lopen. Drie ruimten vormen een soort rondje, met de kassa als kloppend hart van de zaak. Langs de gehele voor- en linkerkant van het pand zitten ramen en de kasten zijn zo gemaakt dat ze de ramen vrijhouden. Daardoor kan het licht ongehinderd naar binnen stromen. Het is eind augustus, net na vieren 's middags en de zon licht de boeken extra mooi uit. De kasten staan een eindje van de ramen af en creëren daardoor de etalage; de etalage die mij zo succesvol naar binnen lokte.

Als ik twee keer rechtsaf ben geslagen en daarbij twee keer twee traptreden heb bestegen, kom ik in een ruimte zonder ramen. De kasten lopen hier bijna volledig rondom, van de vloer tot aan het plafond. In het midden staan tafels vol boeken, wederom met veel aandacht voor het omslag en links in de hoek zit een dame te werken achter een pc. Ik laat haar weten hoe mooi ik de winkel vind en hoe verliefd ik ben op de kasten en ze vertelt dat deze al bijna 150 jaar oud zijn. Zo oud is Boekhandel Bijleveld zelf ook, sinds 1865 zijn zij hier gevestigd, op het Janskerkhof 7. Boekhandel & Uitgeverij Erven J. Bijleveld is van oorsprong een familiebedrijf en een van de oudste zelfstandige boekhandels van Nederland.

Altijd als ik met half open mond bewonderend door zulke prachtige en unieke boekhandels loop, schiet er door mijn hoofd: hoe lang zou deze zaak er nog zijn? Het zou toch eeuwig zonde zijn als deze mooie kasten hun functie zouden verliezen en het pand noodgedwongen een andere bestemming zou krijgen? Ik zie vandaag een aantal lege planken en hoop dat dat geen slecht teken is, maar gewoon het gevolg van een rigoureuze herindeling.

Vanuit de ruimte zonder ramen stap ik weer de eerste ruimte binnen, waar ik nu de kassa aan mijn rechterhand heb. Naast de kassa staat nog een tafel, ook hier liggen de boeken plat zodat de voorkant van het omslag de aandacht trekt. Liefde voor het boek, dat straalt deze boekhandel uit. Het assortiment bestaat uit literatuur, kunstboeken, non-fictie, theologie, levenswijsheid en sociale wetenschappen en de titels worden duidelijk met zorg geselecteerd door de medewerkers. Bijleveld laat zien dat je als boekhandel ook heel goed zonder coffeecorner, visuals, boekendisplays en multimediaschermen kunt en dat je de boeken zo kunt presenteren dat ze voor zichzelf spreken. En voor de echte boekenliefhebber is dat meer dan voldoende om het boekenhart sneller te laten kloppen.

[natasjao-blog]

Hoe versier je een boekenliefhebber?

Eigenlijk te fout voor woorden, maar daarom juist leuk: 16 openingszinnen om een boekenliefhebber te versieren. Laten we afspreken dat je nummer 13 in elk geval niet uitprobeert. En nummer 10 zit zeker ook aan de verkeerde kant van het goed-fout-spectrum. Maar voor de rest zou ik zeggen: loop eens een boekenwinkel of bibliotheek binnen en probeer eens een zin uit op die ene knappe boekenwurm. Ik ben benieuwd hoe snel hij/zij haar neus uit de boeken haalt!

[natasjao-blog]

Bijzonder: een boekentaxi in Teheran

Wat ooit per ongeluk begon door twee boekenliefhebbers een lift aan te bieden in de stromende regen, is voor meneer Yazdany en mevrouw Heraner uit Teheran nu een heus bedrijf. Zij zijn de trotse bezitters van een boekentaxi. Elke klant die een ritje maakt, kan meteen een boek uitzoeken. Een initiatief dat meer betekenis heeft dan alleen het kopen van een boek.

Meneer Yazdany en mevrouw Heraner hebben elkaar ontmoet in een boekenwinkel waar zij beiden werkten. Ze houden allebei enorm veel van boeken én klassieke muziek. Hun auto was altijd al een rijdende bibliotheek, omdat mevrouw Heraner veel boeken meesleepte voor haar werk. Op een regenachtige dag, nu vijf jaar geleden, gaven ze twee heren een lift. De vier raakten enthousiast in gesprek over boeken en de klassieke muziek die meneer Yazdany draaide. De lifters wilden de auto op de plaats van bestemming helemaal niet meer verlaten: ze hadden ontzettend genoten van de boekentips en verhalen.

Daarop besloot het echtpaar een gewaagde en bijzondere stap te zetten: ze bouwden hun witte auto om tot een boekentaxi. Boeken op het dashboard, in de deuren, in rekken tegen de ramen aan de passagierskant: de auto herbergt inmiddels zo'n veertig verschillende titels. Inmiddels zijn ze samen vele ritten verder en verkopen ze zo'n dertig boeken per dag. Hun taxi is een oase van rust en koelte in de warme hectiek van Teheran. Passagiers die meerijden kunnen even helemaal tot rust komen op de klanken van de klassieke muziek en krijgen desgewenst boekentips. En daarvoor is tijd genoeg: het verkeer in Teheran staat vaak hopeloos vast.

Het echtpaar wil met de boekentaxi jonge mensen inspireren ook hun dromen waar te maken en geloven dat ieder mens in staat is om de wereld een stukje mooier te maken. Zelf zijn ze nu bezig met het opzetten van een boekenwinkel/koffiezaak/leeskamer, naast een school.

Lees de volledige en inspirerende reportage en bekijk vooral ook het filmpje. Een prachtig voorbeeld hoe de liefde voor boeken mensen samen kan brengen.

[natasjao-blog]

Hij komt er: een Little Free Library in mijn wijk!

Alle lichten staan op groen: ik ga een Little Free Library in mijn wijk plaatsen! Ik ben fan van dit sympathieke initiatief: take a book, leave a book. Er zijn wereldwijd al heel wat van deze biebjes waar mensen in een wijk elkaar kunnen ontmoeten en hun liefde voor boeken kunnen delen. Ook in Den Haag zijn er al twee: aan de Valkenboskade en in Scheveningen. En daar komt nu een derde bij!

Omdat ik zelf geen tuin heb, moet de Little Free Library in mijn wijk in de publieke ruimte geplaatst worden. Een mailtje naar de gemeente Den Haag leek me daarom een goede eerste stap: even aftasten of zij net zo blij worden van zo'n fijn boekenplekje als ik. Ik hield rekening met een antwoord met daarin woorden als 'vergunning', 'veiligheid', 'regels', 'kan niet', maar kreeg tot mijn verrassing een heel enthousiast mailtje van de stadsdeelmedewerker van mijn wijk. Of ik langs wilde komen om te praten over de realisatie. Natuurlijk! Twee dagen later had ik ook nog een zeer enthousiaste wegbeheerder aan de telefoon, die me verzekerde: die Little Free Library komt er!

Tijdens het eerste gesprek werden de belangrijkste punten doorgenomen: draagvlak in de buurt, plaats van de LFL, veiligheid, hoe ik om zou gaan met vandalisme en wie er verantwoordelijk is voor het onderhoud. Om de buurt op de hoogte te brengen van de LFL heb ik contact opgenomen met het buurtkrantje. De plaats waar het kastje het beste kan staan heb ik samen met de wegbeheerder en de stadsdeelmedewerker bepaald. Helaas was het niet mogelijk om de LFL zo te plaatsen dat ik hem in de gaten kan houden vanaf mijn huis. Maar het wordt wel een mooie centrale plaats waar iedereen gemakkelijk toegang tot heeft en op zijn/haar gemak boeken kan uitzoeken.

Natuurlijk hou ik er rekening mee dat er ook mensen zijn die misschien minder goede bedoelingen hebben met de LFL. Misschien verdwijnen de boeken wel erg snel of krijgt het kastje te maken met vandalisme. Dat kan, maar ik ga voor nu uit van het positieve effect. Ik hoop dat het een ontmoetingspunt wordt voor alle mensen in mijn multiculturele wijk. De inhoud van de LFL moet een goede afspiegeling van de wijk zijn en ik hoop dan ook dat ik het biebje kan vullen met onder andere Nederlandse, Poolse, Turkse, Marokkaanse en Engelse boeken.

Inmiddels is het kastje in aanbouw, mijn superhandige vader is zo lief om deze in elkaar te knutselen. Ik ga het kastje vervolgens beschilderen. 

Mijn to do-lijst om deze Little Free Library te realiseren ziet er verder als volgt uit:

-Officieel registreren op littlefreelibrary.org, zodat het kastje een nummer krijgt en een plaats op de kaart. -Boeken verzamelen, in verschillende talen, voor de eerste vulling. -Facebookpagina actief maken. -Een A4-tje met uitleg maken voor op de LFL, in verschillende talen. Ik ben daarvoor op zoek naar mensen die mij kunnen helpen met het vertalen van de tekst in onder andere Pools, Turks en Marokkaans. -Een artikel aanleveren bij het buurtkrantje.

Ik heb al veel zin in de daadwerkelijke plaatsing en ben erg benieuwd hoe deze Little Free Library het gaat doen. Mocht je nog tips hebben of kun je mij helpen met een van de punten op mijn to do-lijst, laat het me weten! Dat kan in de comments hieronder of op de Facebookpagina.

[natasjao-blog]

"Like most - maybe all - writers, I learned to write by writing and, by example, by reading books. Long before the idea of a writer's conference was a glimmer in anyone's eye, writers learned by reading the work of their predecessors." "Prose cautions readers to slow down and pay attention to words, the raw material out of which all literature is crafted, and reminds us that good writing comes out of good reading."

[natasjao-blog]

Boekenplek in beeld: Boekhandel De Reyghere in Brugge

Serienummer: 006 Bezocht: 11 mei 2013 Naam: Boekhandel De Reyghere Opgericht: 1888 Plaats: Brugge, Markt 12

"Brugge stond ooit bekend als boekenstad," vertelt de vrouw achter de kassa, "maar er zijn nu veel boekhandels verdwenen." Ondertussen schuift ze het boek dat ik net afgerekend heb in een plastic tasje, ik krijg er een Boekenkrant en een boekenlegger bij. Boekhandel De Reyghere houdt zelf al 125 jaar stand. Opgericht in 1888 mag ze zich de oudste boekhandel van Vlaanderen noemen. En ze zitten op een prachtige locatie: als je met je neus naar het belfort van Brugge staat, vind je aan je rechterhand De Reyghere. Midden in het toeristische hart van deze middeleeuwse stad.

Het geroezemoes van de toeristen en het geluid van paardenhoeven en houten koetswielen verstomde meteen toen ik de lange, wat smalle winkel binnenstapte. In zo’n prachtig oud pand vind je hoge plafonds, hier zijn ze omlijst met krullerige ornamenten. Met zwierige letters staan de categorieën op de crèmekleurige lange kasten: biografieën, poëzie, Nederlandstalige literatuur, Engelse pockets, Franse pockets. Langzaam loop ik langs de rijen boeken. Op ooghoogte en op een kleine verhoging voor de kasten mogen de boeken de voorkant van hun omslag laten zien. Ik heb een zwak voor mooie, aansprekende omslagen en ook nu is het raak. De felle kleuren en de mooie typografie van ‘Gevoel voor richting’ van Gideon Lewis-Kraus lachen me toe.

In het midden van de winkel zijn verschillende eilandjes: de kassa helemaal voorin, een paar tafels waarop boeken extra uitgelicht worden en twee treden omhoog zit een meisje achter een klein bureau met stapels boeken om zich heen. Geconcentreerd voert ze de vers aangevoerde titels in het systeem. Op deze verhoging kan ze meteen de gehele winkel overzien. Achter haar is nog een kleine ruimte met een open haard: hier kunnen kinderen een leuk boek uitkiezen.

Op mijn weg terug naar de kassa, met ‘Gevoel voor richting’ in mijn hand, vallen me steeds meer details op. Bovenop de kasten staan witte & bruine borstbeelden, de mannenhoofden overzien de rondneuzende klanten van De Reyghere. Tussen twee boekenkasten hangt een leesbril aan een touwtje. Erboven een bordje: “Uw bril vergeten? Wij helpen u wel even uit de nood!”. Er lijken ooit meer exemplaren geweest te zijn, te zien aan twee lege lusjes. Per ongeluk uit automatisme op een hoofd blijven zitten en nooit meer teruggekeerd naar hun plekje aan het touwtje. Verderop vind ik twee kleine witte keitjes met daarop een internetadres: www.dekeisnijders.be. Ik denk dat het misschien subtiele reclame is voor het boek ‘De keisnijders’ van Pieter De Buysser, maar de website is niet meer te vinden.

Ik reken mijn nieuwste aanwinst af en loop nog even naar de speciale reisboekenafdeling in het pand naast de boekhandel. Rijen reisboeken zie ik, waarschijnlijk is er voor bijna elk plekje op de wereld wel een boek te vinden. Voor nu heb ik geen reisgids nodig, ik ga weer op pad om Brugge verder te verkennen. Er staan in elk geval nog een paar boekenplekjes op het programma.

[natasjao-blog]

Little Free Library Film Festival

Ik ben fan van Little Free Libraries: een fijn initiatief om de liefde voor boeken te delen en een ontmoetingsplek in de buurt te creëren. Er zijn wereldwijd al vele LFL's, opgezet door enthousiaste boekenliefhebbers. In Nederland staan er nu vijf op de kaart: in Nijmegen, Zutphen, Den Haag, Scheveningen en Delfgauw.

Deze maand vindt de eerste editie van het online Little Free Library Film Festival plaats. Iedereen met een eigen LFL kan een video uploaden en zo laten zien wat er bijzonder is aan het hebben van een Free Library. Leuk om mensen enthousiast te horen praten over hun bibliotheekje en te zien hoeveel verschillende varianten er zijn! 

Ondertussen ben ik plannen aan het smeden voor een Little Free Library in mijn straat, de eerste stappen zijn gezet!

[natasjao-blog]

Van de bank af: Das Magazin Festival & Literaturfest

Op de bank, in bed, in de trein of tijdens het koken: een boek lezen is fijn. Lekker in je eentje verdwijnen in het hoofd of leven van iemand anders. Even een andere wereld instappen, heerlijk. Maar soms moet je jezelf ook even losrukken van de pagina’s en samen met andere boekenliefhebbers nóg meer pareltjes ontdekken. 

Das Magazin Festival

Leesclubs zijn hot. Zowel off- als online wordt er heel wat afgekletst over boeken. Das Magazin, fijn literair tijdschrift, besloot het fenomeen leesclub nog een beetje hipper te maken en organiseerde een heus festival. Op zaterdag 18 mei miste ik daardoor het optreden van Anouk bij het Songfestival, maar zat ik mooi wel met mijn neus vooraan bij de leesclub van Arjen Lubach.

Van Arjen had ik al een roman gelezen, ‘Magnus’. Lubach is steengoed in het formuleren van prachtige zinnen en het toevoegen van minieme, maar oh zo relevante details die ervoor zorgen dat je je meteen verliest in het verhaal. Ik was dan ook erg nieuwsgierig naar zijn eerste thriller, 'IV'.

Vanaf 20.30 uur zaten 25 vrouwen klaar om hem uit te horen over zijn nieuwste boek. Een experiment, noemde Arjen het zelf. Hij wilde kijken of hij een echte plotgedreven thriller kon schrijven. Wat mij betreft is dat prima gelukt, IV is een vermakelijk boek dat ik in een weekend uitgelezen heb. Niets meer, niets minder. Maar zijn schrijftalent komt toch echt het beste tot zijn recht in romans. Met hoofdpersonen met een duidelijk karakter en leven. Dus las ik deze week ook ‘Mensen die ik ken die mijn moeder hebben gekend’ (aanrader!) en ligt ‘Bastaardsuiker’ ook al klaar. Arjen werkt inmiddels aan zijn vijfde boek, wederom een roman. Kom maar door!

Literaturfest

De jongens van Das Magazin geven niet alleen dat fijne tijdschrift uit en organiseren 30 leesclubs op 1 avond, ze begonnen in 2010 al met Literaturfest. Eerst alleen als podcast, tegenwoordig als heuse show in de Rode Hoed in Amsterdam. Ik had het online al vaker voorbij zien komen, maar besloot afgelopen vrijdag eens een kijkje te nemen. Ik maakte daarmee meteen het missen van het Songfestival goed, want het thema van de avond was Eurovisie. Met landenvlaggetjes op elke stoel en een quiz. 

Ernst-Jan Pfauth, Toine Donk en Tim de Gier praatten met drie gasten over hun favoriete boeken. Maarten Schinkel nam ‘De naam van de roos’ van Umberto Eco mee. Hij had het boek van ruim 500 pagina’s al zo’n 9 keer gelezen en vertelde over de vier lagen die het boek bevat. Leesadvies: even door de eerste 100 pagina’s bijten, Google erbij voor de ingewikkelde katholieke termen en minstens vier keer herlezen om alles te bevatten. 

Schrijfster Charlotte Mutsaers (lees haar biografie vooral ook even!) vertelde zo mooi, enthousiast en vol ontroering over ‘De autonauten van de kosmosnelweg’ van Julio Cortázar en Carol Dunlop dat deze meteen hoog op mijn nog te lezen-lijstje belandde. Helaas blijkt dat het nergens meer te krijgen is. Dat wordt nog beter opletten in antiquariaten en op boekenmarkten.

Arie Boomsma kwam tot slot met ‘Godverdomse dagen op een godverdomse bol’ van Dimitri Verhulst. Het enige dat me daarvan bij is gebleven is dat het één grote cynische poëtische vertelling over de evolutie is. Misschien leidde Arie’s aanwezigheid me toch te veel af…

Na deze mooie avonden vol gesprekken over boeken, is het nog fijner neerploffen op de bank met een goed boek.

[natasjao-blog]

Boekenplek in beeld: Antiquariaat Das Gute Ist Immer Da! in Deventer

Serienummer: 005 Bezocht: 13 april 2013 Naam: Antiquariaat Das Gute Ist Immer Da!   Opgericht: 2001 Plaats: Deventer, Kleine Overstraat 33

Zittend achter zijn bureau rookt de antiquaar rustig een pijp. De zoetige tabaksgeur kriebelt niet onaangenaam in mijn neus. Op het bureau zwemt een goudvis zijn rondjes. Ik ben bij Antiquariaat Das Gute Ist Immer Da! (mét uitroepteken) en voel me meteen thuis in het fijne boekenplekje van Jan en Ineke Praastink Wessels in Deventer.

De boekwinkel voelt ruim en vol tegelijk. Vol, omdat elke centimeter van de kasten langs de wanden gevuld is met boeken én op de kasten dozen staan met daarin nog veel meer boeken. Om alles vindbaar te maken zijn de dozen zorgvuldig beschreven en steken er kaartjes met daarop letters en onderwerpen uit de rijen boeken. Ruim, omdat het midden van de winkel best vrij gehouden is, op twee tafels voorin na. Er liggen ouderwetse kleden op de vloer, ze vormen eilandjes op het donkere tapijt.

Ik loop langzaam langs de kasten en langs een ouderwetse leunstoel naast een tafeltje. De stoel biedt een zitplaats voor nog meer boeken. Achterin de winkel is het wat donkerder door het verlaagde plafond. Er staat een grote donkerbruine kast tussen de verder witte boekenkasten. Voor de pareltjes of de boeken die hier altijd al stonden. Eén boek in de kast valt door de gouden versieringen op het omslag extra op, Longfellow’s Poetical Works lees ik.

De meeste antiquariaten verkopen naast boeken ook prenten en oude landkaarten. Zo ook Das Gute Ist Immer Da! Voor mij geven de prenten en kaarten een boekenwinkel nog meer sfeer. Alsof je de werkkamer van een oude, verstrooide professor binnenwandelt en al zijn kennis en kunde opgestapeld en verzameld ziet staan. Ogenschijnlijk zonder logische orde, maar elk boek heeft zijn eigen plek.

Voorin de winkel zit de antiquaar nog steeds ontspannen achter zijn bureau. Hij slaat de twee klanten die na mij binnen zijn gekomen gade. Als ik dichterbij kom, vraagt hij me of ik een specifiek boek zoek. In de collectie kan ik een ruime keus aan Duitse literatuur vinden, maar ook Engelse, Nederlandse, Italiaanse en Franse boeken. Ik vertel over mijn liefde voor fijne boekenplekken en hoe ik met mijn neus in de boter ben gevallen in Deventer. Daarop laat de antiquaar me weten dat alle tien antiquariaten eigenlijk collega’s zijn. Ze zijn verenigd in 1 stichting: De Stichting Deventer Antiquariaten. Zo kunnen ze bijvoorbeeld samen evenementen organiseren en promotie maken. Alles met als doel de bekendheid van Deventer als boekenstad te vergroten. Hij vindt het dan ook geen enkel probleem dat ik foto’s maak van zijn winkel.

Buiten maak ik een laatste foto van de winkel. Het is al bijna vijf uur, de winkels sluiten. Ik heb nog lang niet alle boekenwinkels in Deventer bezocht, dus naar deze boekenstad kom ik zeker nog terug.

[natasjao-blog]

Belgen zijn trots op hun rijke biercultuur. En ze laten geen kans onbenut om het gerstenat te promoten. Op het boek dat ik in Brugge kocht, zit een sticker voor 1 euro korting op Grimbergen bier. De slogan moet de link met boeken wellicht verduidelijken: ‘Bier met liefde gebrouwen, drink je met verstand’. Jammer dat ik niet zo van bier hou…

[natasjao-blog]

Street library - Budapest

Razende reporter Mariska spotte deze street library in Budapest en legde hem meteen voor mij vast. 

Het kleine bibliotheekje is aangekleed met wat wild gebreide lapjes, een kaarsje en her en der een kleedje. Gezellig hoor :) Zelf eens bekijken? Een rondje Google leert me dat deze street library te vinden is in het park aan de Erzsébet tér. 

[natasjao-blog]

Boekenplek in beeld: Antiquariaat Jos Wijnhoven in Deventer

Serienummer: 004 Bezocht: 13 april 2013 Naam: Antiquariaat Jos Wijnhoven  Opgericht: 1999 Plaats: Deventer, Walstraat 30

Oh, wat is Deventer fijn! De stad ademt boeken en mag zich met recht dé Boekenstad van Nederland noemen. Op een zaterdag met af en toe een voorzichtig zonnetje, bezocht ik een paar van de fijne boekenplekjes die Deventer rijk is. Maar niet voordat ik in Floors, het oudste café van Deventer, de Bal van Bep op wit oerbrood proefde. Besteld bij Bep zelf uiteraard. Met mijn maag goed gevuld begin ik aan mijn ontdekkingstocht.

In de Walstraat met veel gezellige kleine winkeltjes vind ik Antiquariaat Jos Wijnhoven, een boekenplek waar ik me meteen thuis voel. Het antiquariaat voelt als een knusse woonkamer: langs alle wanden staan goed gevulde boekenkasten en ondanks het geringe vloeroppervlak is er een grote tafel met daaromheen een verzameling stoelen zoals ik die thuis ook heb staan. Het lijkt me een tafel waar regelmatig mensen aanschuiven voor een babbeltje met antiquaar Jos. 

Eigenaar Jos Wijnhoven is vandaag niet aanwezig, vertelt de dame die aan de tafel zit. Als ik vraag of ik een paar foto’s mag maken, is het antwoord ‘ja’, maar onder één voorwaarde. De tafel die buiten staat, moet naar binnen getild worden, want de winkel gaat wat eerder dicht vandaag. Prima tegenprestatie. Op mijn gemak bekijk ik elk hoekje; boeken over kunst, design, fotografie en architectuur vullen elke centimeter van de donkerbruine boekenkasten. In een klein vierkant opengewerkt kastje worden nog meer boeken uitgelicht. Toch voelt de winkel niet te vol of te druk, elk boek heeft een eigen plekje. 

Hoe langer ik rondkijk in het antiquariaat, hoe meer details me opvallen. Er hangen ouderwetse kroonluchters aan het plafond, boven op de boekenkasten zie ik schilderijen, een sjieke herenhoed (van Jos?), een antieke klok. Ook worden de boeken her en der geflankeerd door spierwitte beelden. Op de houten vloer liggen kleurige vloerkleden. De liefde voor het oude boek is hier helemaal op zijn plaats.

Het is tijd om de tafel met boeken de winkel binnen te dragen. Voorzichtig plaatsen we de tafel aan de linkerkant van de winkel. Ik krijg nog een ansichtkaart van het antiquariaat mee, waar eigenaar Jos Wijnhoven op te zien is. Jammer dat hij er zelf niet was, want eenmaal thuis lees ik op zijn website dat hij ‘Antiquaar van het jaar’ is. En als voorzitter van de Stichting Deventer antiquaren wil hij Deventer nog meer op de kaart zetten als boekenstad. Dat lijkt mij een prima reden om nog eens langs te gaan en voor een praatje aan te schuiven aan die fijne tafel.

[natasjao-blog]

Over fijne boekenplekjes gesproken!

De werkkamer van Nigella Lawson. Via @pieninja. 

[natasjao-blog]

Boekenplek in beeld: De Drvkkery in Middelburg

Serienummer: 003 Bezocht: 23 maart 2013 Naam: De Drvkkery   Plaats: Middelburg, Markt 51

Voor een Drentse is Zeeland bijna het buitenland. Maar nu ik in Den Haag woon, is het zo wat om de hoek. Het was dus de hoogste tijd om deze provincie te bezoeken. En waar beter te beginnen dan in de hoofdstad Middelburg: een stad vol geschiedenis. Op de Markt vind ik, naast het stadhuis met heel veel torentjes, een boekwinkel die van alle markten thuis is: De Drvkkery. 

Ik had al veel gehoord over deze winkel en haar slimme ideeën om dé ontmoetingsplaats van Middelburg te worden. In de boekhandel vind je bijvoorbeeld de VVV en een brasserie. De entree van De Drvkkery is net iets anders dan ik verwacht bij een boekhandel: ik zie een wat gesloten ruimte, met een balie, de VVV en een lange wand met tijdschriften. Weinig boeken te bekennen nog. Een gang links van de balie leidt me langs de Brasserie naar het hart van de winkel. Een rond hart om precies te zijn. 

De opzet van de winkel vind ik bijzonder: in het midden is een groot rond eiland waaraan de informatiebalies en kassa’s zich bevinden. De rest van de winkel is opgedeeld in kleinere cirkels, elk met hun eigen categorie boeken. Elke cirkel vormt zo een eigen eilandje dat best knus voelt. En dat is knap gedaan in zo’n grote boekhandel. Her en der staan fijne stoelen en bankjes waar de boekenliefhebber zich even terug kan trekken om alvast te genieten van een boek. Ook zijn er verschillende tafeltjes of rekken ingericht met boeken in een bepaald thema. Zo is er bijvoorbeeld een Adriaan van Dis-tafel, met de boeken die hij besprak in de eenmalige uitzending van ‘Hier is Adriaan van Dis’ tijdens DWDD. 

Het is zaterdagmiddag én Boekenweek, dus in elk hoekje van de winkel staat wel iemand te snuffelen. Bij De Drvkkery zijn niet alleen boeken te vinden, maar ook allerlei cadeauartikelen, kantoorbenodigdheden en boekgerelateerde spulletjes. Deze staan uitgestald in vitrines of op tafels. Ik sta even te twijfelen bij een sleutelopbergsysteem met twee vogeltjes (het zijn ook fluitjes!), maar ik hou het toch maar bij het boek ‘De lessen van mevrouw Lohmark’ van Judith Schalansky. Het ‘Van Dis-effect’ heeft ook mij te pakken. Bij de kassa krijg ik de vraag of het een cadeautje is en ik antwoord dat het een cadeau voor mezelf is. Ondanks de zaterdagmiddagdrukte worden mijn boek en het Boekenweekgeschenk vervolgens mooi ingepakt. 

In de Brasserie van De Drvkkery kan ik meteen nog een puntje van mijn to do in Middelburg-lijstje strepen: het eten van een echte Zeeuwse bolus. Terwijl ik smul van de bruine lekkernij probeer ik meteen een interessant initiatief uit: gratis ebooks lezen terwijl je geniet van een kop koffie. Mijn iPhone verbind ik met de gratis Wifi en via een speciale landingspagina kan ik direct kiezen uit een aantal populaire ebooks. Leuk idee om boeken onder de aandacht te brengen.

Ik drink mijn latte macchiato op en verlaat De Drvkkery om mijn tour door Middelburg te vervolgen. Deze Zeeuwse boekhandel heeft me laten zien dat een grote moderne boekhandel ook knus en persoonlijk op haar eigen manier kan zijn.

[natasjao-blog]

Leestip: Vissen voeren van Fabio Genovesi

382 pagina's lang was ik ondergedompeld in Toscane. Maar niet met beelden die ik me voorstel wanneer ik aan Toscane denk: heuvelachtig, groen, met prachtige oude steden barstensvol geschiedenis en heerlijk Italiaans eten op een klein terras op een pittoresk pleintje. Een Toscane waar je allerlei prachtige bijvoeglijke naamwoorden bij kunt bedenken.

Nee, ik was in Muglione, een klein onooglijk plaatsje waar het stinkt naar stilstaand water in vieze sloten en waar niet alleen het water stil staat, maar ook het leven van de meeste bewoners. In 'Vissen voeren' van Fabio Genovesi maakte ik kennis met de 19-jarige Fiorenzo, puber Mirko en Tiziana van 30.

Een quote op de achterflap beschrijft het leven van Fiorenzo treffend: ‘wat je niet hebt telt veel zwaarder dan wat je wel hebt’. Hij heeft op jonge leeftijd zijn moeder verloren en raakte op 13-jarige leeftijd bij een vuurwerkongeluk niet alleen zijn hand kwijt, maar ook de oprechte aandacht van zijn vader. Want het is lastig om een wielerkampioen te maken van je zoon wanneer deze zich nog maar met één hand aan het stuur kan vasthouden.

Tiziana is 30, heeft tijdens haar studie in Berlijn gewoond en genoten van een rijk leven vol internationale vrienden. Na haar studie is ze weer teruggegaan naar Muglione, vanuit een soort plichtsbesef dat ze zelf ook niet snapte. Nu runt ze het Jongeren Informatie Centrum, waar geen jongere komt en dat langzamerhand verandert in een kroeg voor bejaarden. Iedere dag probeert ze er toch ‘iets’ van te maken, met als enige resultaat moedeloosheid.

Mirko is ontdekt door de vader van Fiorenzo terwijl hij zich tegen een berg op ploeterde op een oude fiets om te ontsnappen aan twee bijtgrage honden. Mirko blijkt een geboren wielrenner: het fietsen gaat hem zo gemakkelijk af dat het voor hem niet als winnen voelt. Zijn bijnaam ‘het Kampioentje’ draagt hij dan ook niet met trots.

In ‘Vissen voeren’ wordt het gewone leven van Fiorenzo, Tiziana en Mirko beschreven. Een gewoon leven dat al moeilijk genoeg is. Fiorenzo droomt ervan om door te breken met zijn heavy metal-band, Tiziana probeert krampachtig iets te maken van haar nietszeggende baan bij het Jongeren Informatie Centrum en Mirko wil niets liever dan normaal zijn, net als alle anderen, en geen ‘kampioen’. Alle drie merken ze dat het allemaal zo gemakkelijk niet is en wanneer hun levens elkaar kruisen, ontstaat er een prachtig verhaal over leren leven, groeien en vooral ‘de toekomst’. Dat klinkt meteen erg zwaar, maar Fabio Genovesi is erin geslaagd om het verhaal op een geweldig grappige, ontroerende en directe manier te vertellen. Het was heerlijk om 382 pagina’s lang met Fiorenzo op te trekken in Muglione en ‘Vissen voeren’ is daarmee een echte aanrader.

[natasjao-blog]

Boekenplek in beeld: Boekhandel Van Hoogstraten in Den Haag

Serienummer: 002 Bezocht: 27 februari 2013 Naam: Boekhandel Van Hoogstraten Opgericht: 1881 Plaats: Den Haag, Noordeinde 98

Eigenlijk had deze boekhandel nummer 001 moeten krijgen. Boekhandel Van Hoogstraten is namelijk een van de oudste nog zelfstandige boekhandels van Den Haag. Op de etalage staat dan ook vol trots: ‘sinds 1881’. Het pand waarin Van Hoogstraten gevestigd is staat er zelfs al sinds 1671, vlakbij Paleis Noordeinde. En de boekhandel mag zich sinds 1994 hofleverancier van de Koningin noemen. De Koningin én het volk kunnen hier terecht voor Engelstalige boeken en een uitgebreide collectie boeken over de koninklijke geschiedenis.

Bij binnenkomst ruik ik meteen de geur van ouderwetse bloemetjeszeep, zo’n zeepje dat mijn oma in een gehaakt netje tussen de kleren in de kast stopte. De geur past eigenlijk heel goed bij deze boekhandel waar de kasten donkergroen zijn en er her en der vazen vol kleurige bloemen staan. Terwijl ik tussen de boeken snuffel, komt er vanuit het kantoortje een oudere dame in een geruit mantelpakje van tweed de winkel in. Perfecte match nummer twee: een keurige dame in een keurige boekhandel met Engelstalige boeken. 

Nadat ik aangegeven heb dat ik even rond wil kijken, gaat de dame weer het kantoortje in. Ik neem de tijd om de collectie te bekijken. Alle boeken staan kaarsrecht in de kasten en ook de boeken op de tafels in het midden van de zaak liggen in keurige stapeltjes te wachten op nieuwsgierige kopers. En nieuwsgierig worden is hier niet zo’n probleem: de omslagen van Engelstalige boeken zijn vaak prachtig vormgegeven. Meestal veel mooier dan Nederlandstalige boeken, als je het mij vraagt.

Terwijl ik de uitgebreide collectie Penguinboeken bekijk, komt er een jongen de winkel in. Hij zoekt een woordenboek Nederlands-Engels, in handig klein formaat. Het is een cadeautje voor een vriendin die op reis gaat. De oudere dame laat hem een aantal exemplaren zien en geeft hem ruim de tijd om een keuze te maken. Na wat wikken en wegen is het juiste exemplaar gevonden en rekent de jongen het praktische cadeautje af.

Ik sta ondertussen te twijfelen of ik de biografie van Roald Dahl meeneem of toch de debuutroman van Paul Murray, An Evening of Long Goodbyes. Ik ga voor die laatste, want van zijn tweede boek, Skippy dies, heb ik erg genoten. Bovendien heeft het een gaaf omslag en het oog wil niet alleen mooie teksten. Een ouderwetse kassa, een bos rode tulpen en boeken sieren de toonbank waar ik mijn keuze afreken. Of het een cadeautje is? Wanneer ik aangeef dat het een cadeautje voor mezelf is, geeft de oudere dame mij groot gelijk en pakt het als vanzelfsprekend mooi in.

Met een kleurig presentje voor mezelf in een klein tasje met daarbij een handgeschreven bonnetje sta ik even later weer buiten. Daar geeft een sandwichbord me nog een prima advies mee: Keep Calm and Read a Book.

[natasjao-blog]

Ssst! Niet storen! Ik lees een boek...

(Dank aan Joke Mestdagh voor deze geweldige tip :))