neredeler

[neredeler]

[neredeler]

Gidenlere ve gideceklere

[neredeler]

Şimdi bir odamız olacak. Camında ölü çiçekler olacak. Çünkü ben artık her şeyi unutabilirim.

[neredeler]

Boşalalım. Yok olana dek boşalıp ağlayalım. Soyunduğumda her şarkı bir tekneye binip uçurumdan kürek çeksin üstüme. Bütün babalar anneleri öldürsün; sonsuz demokrasi, barış, soykırım, yakım yıkım buna bağlansın. Kapı çalınır gibi ya da ezan okunur gibi şarkılar çalsın. Şarkı uzadıkça göğüs kafesimiz titrer gibi olsun. Vaftiz, hatim, sünnet, ayin, ibadet. Hepsi her kulağımıza ve her uzvumuza bir şarkı gibi söylensin. 

Kulakları her zaman fareler yemiyor. Bazen kökten koparıp atmak isteyebilirsin saçların ve başın da dahil olmak üzere etinin, etlerinin bulunduğu her şeyi. Dolap aralığındaki adam ve büyüttüğü karanlığı, yansıması olan her şeyi. Arada burnumdan akan, gözümü kaplayan böcekleri, yamulan parmaklarımı, alttan ranzaya vuran, ayaklarımı tutup çeken, saçlarımı yoldurtan, kulaklarımı patlatan, vajinamı kasan, önümden kayıp giden, rengi biçimi belli olmayan; beni delirten, beni çıldırtan, yok edip sonsuza kadar yaşatan her şeyi. 

Şarkının içimi çürütüp sonra süpürdüğü gibi yapışkan, yıkanmayan, bağırılmayan, ağlanmayan bu şey babamın dünyadaki tüm kötülükleri öldürmesiyle bitebilir. Önce kadını sonra bir adamı sonra onlara ait olanları -ışığı- öldürmesiyle her şey son bulabilir. -Domalmadıkça acımaz, desem de içim sökülüyor bu yalnızlık ve karanlıkta... Kireç söküyor içimi, alçı dolduruyor ve kimse dikemiyor söküklerimi. Çatlaklarımdan sızan bir koku, bir bakış beni ele veriyor.  Nefes al nefes ver ipi kes ve şimdi gülümse. Çünkü hepsi geçecek.

[neredeler]

çünkü mutluluğun tadını unuttuk albayım. sokaklarda binlerce genç bu yüzden intihar ediyor işte. insanlar bu yüzden kendini balkonlardan aşağı atıveriyor. ben ikinci katta oturuyorum albayım. biz mi istedik böyle olmasını? bizi hayatta bir başımıza bıraktılar albayım, en kötüsü cevapsız sorularla bıraktılar. bakın çayım da soğudu işte. sigaram da söndü. bana neden hala bir şey olmadı. ben de kenarda unutulmuş bir çay bardağı gibiydim albayım, bana neden bir şey olmadı? ben de küllükte unutulmuş bir sigara gibiydim ben neden sönüp gidemedim? söylesene albayım, bu içimden akan katran beni neden yok etmiyor artık? yoruldum albayım, çok yoruldum. dayanamıyorum artık. dayanacak bir an bulamıyorum. sığınacak bir anı yakalayamıyorum, tutamıyorum ellerimle; çünkü ellerim hiç boş kalmıyor sigaradan. neden böyle albayım?

Cem KOCA (via bulutsuzluk)

[neredeler]

Susuyor çünkü, o anlaşılmayı denedi. Gülüyor çünkü ağlamanın zararından başka bir faydasını görmedi. Bakıyor, ama dalgın, konuşuyor ama sessiz. İşte budur diyoruz yaşlanmak. Daha gelmeden yirmisine, ölü gözlerine sahip olmak.

[neredeler]

[neredeler]

“Özgürlüğün geldiği gün; o gün ölmek yasak”

Bir gün hafızamı kaybedersem, özgür bir insan olacağım.

[neredeler]

[neredeler]

Korkuyorum. Sadece kokuyorum. İnsanları tekrar sevemediğim için, yok olmak istediğim için... Acı çekmekten kokuyorum. Korkmak beni yoruyor.. Şimdi dünki huzurumu arıyorum. Koşsam yetişebilir miyim, yatsam kalkabilir miyim bilmiyorum. Bilmemek beni hiç bu kadar korkutmamıştı. Giyinmek beni boğuyor; kıyafetlerimi, kibirimi, sevecenliğimi, yalnızlığımı, kalabalıklarımı... Çıplaklık beni korkutuyor. Kendimden korkmak beni delirtiyor.

[neredeler]

[neredeler]

25.11.2015 / İstanbul 18.03

[neredeler]

Sana artık beni anlamıyorsun gibi cümleler kurmayacağım. Senin kurduğun girdap, yine seni mahvediyor! Senin bendeki acıların kiracı değil, ev sahibi! Merkezinde olmak istediğim hayat bu değil ve bunu en iyi senin bilmen gerekirken, en çok sana açıklama yaptım. Kâh anlamış gibi yaptın, kâh girdabının esiri oldun. Evet haklısın, artık sinirlenmemelisin, çünkü bu cehenneme ben düştüm. Sen dün üzüldün, bugün nefret ettin. Ama ben seni hep sevdim ve hep seveceğim… Yazacaklarım kısa ve öylesine değildi, umarım biraz olsun anlarsın. Yada boşver, yine senden çok fazla bir şey istemeyeyim. Malum, sen girdabının esirisin…

(via med--cezir)