nieboskidante - Tumblr blog

[nieboskidante]

Epickie życie

[nieboskidante]

Będę zawsze was kochać

[nieboskidante]

Nie chce już krążyć we wspomnieniach

W porankach i nocach bez sensu istnienia

Nie chce już myśleć o tym co mogło

Co było i niespodziewanie szybko się zmyło

Nie chce rozmawiać o ludziach żyjących jak sępy

Chcę by to był temat dawno zamknięty

Chcę wstawać rano i cieszyć się życiem

Dzięki temu, że nie walczę już ze sobą o świcie

Chcę czuć, kochać i nie myśleć o prochach

Chcę doświadczać i krążyć wśród miejsc czystych jak woda

Chcę dawać i dzielić się doświadczeniami

W nadzieji, że kiedyś to kogoś ocali

[nieboskidante]

To okres przejściowy tylko nie wiem przez co przechodzę i gdzie zmierzam

[nieboskidante]

Cold water feels warm when your hands are freezing

[nieboskidante]

W takich momentach jak ten bym wszystko najchętniej popierdoliła w pizdu

[nieboskidante]

Czy da się zmarnować czas?

Zagłębiając się w istotę tego zagadnienia można dość do wielu i pewnie niezliczonej ilości konkluzji. Dla niektórych marnowanie czasu jest niewykorzystanie pełnego potencjału danej chwili. W ogólnym zrozumieniu rzeczy produktywnych i ich zaprzeczeniu można przyrównać czynności takie jak uprawianie sportu, aż po skrajne sytuacje, niesłusznej odsiadki w więzieniu. Lecz by nie wgłębiać się w momenty, które nie są dla przeciętnego człowieka uchwytywalne, lepszym byłoby zwrócenie uwagi na sprawy codzienne. Zakładając, że każda chwila prowadzi nas do następnej, a wynik wszystkich decyzji jest sumą czynników wpływających na nią, można stwierdzić iż marnowanie czasu nie istnieje. Wykonywanie czynności nie mających na celu większego wysiłku fizycznego lub psychicznego wiąże się w ludzkim przekonaniu z utratą chwili, lecz możliwym jest przyjęcie stanowiska, w którym każdy moment doprowadzi nas do następnego. Wtedy nawet "leniwe" leżenie w łóżku zdaję się być tym ważnym, bo przynosi to uczucie odpoczynku prowadzące do podejmowania następnych działań. To podejście odnosi się również do relacji międzyludzkich. Często ludzie tkwią w związkach mogących ich nie prowadzić do założonego przez nich punktu w głowie, do zamierzonych oczekiwań. Możliwym jest, że ogólne zrozumienie marnowania czegokolwiek jest zwykłym założeniem, które błędnie oddziaływowuje na ludzkie oczekiwania. Konkluzją tego dyskursu staje się to iż czas jest jednostką określająca bramy, w których człowiek chce zmieścić wynik swoich oczekiwań. W momencie, w którym to się nie udaje, uznawane jest to za czas zmarnowany.

[nieboskidante]

Kontrowersja

[nieboskidante]

"And turning the page is extremly difficult because it implies understanding and accepting that letting go of someone means, that while they have may been a part of your history, they don't have to be a part of your destiny."

[nieboskidante]

Czemu mnie gonią jeśli nawet nie uciekam

[nieboskidante]

Nie sądziłam że wybierzesz prochy ponad nasza "przyjazn" xdddd

[nieboskidante]

Szukam celu słuchając pro8l3mu

[nieboskidante]

Relacje gasną jak oczy zaczynają się świecić na widok prochów

[nieboskidante]

Leżałam w jego ramionach opatulona perfumami od ciebie

[nieboskidante]

Niczego nie oddam za trzeźwe życie, kocham siebie

[nieboskidante]

Plątają się wspomnienia

Nie mamy nic sobie do powiedzenia

Mogłabym mieć wiele

Chciałabym czuć twoje ciepło w swoim ciele

Żyje tym co było, czego już nie ma

To już wystarczy, by powiedzieć "do widzenia"

To najwyższy czas by uciąć ten chwast

Zacząć nowe życie, od nowa- bez nas

Wciąż czasem wspominam te mieszkania

Te imprezy, poranki - to jaka byłam zmieszana

Ten papieros, pocałunek - wtedy był jak ratunek

Te ławki, te krzyki, bloki i puste chodniki

Dziwny urok to wszystko miało

I tak szybko z biegiem czasu uleciało

Nigdy nie zapomnę tego jak się czułam

Tych skrajności, dysonansów i jak po mieście się snułam

To nigdy już nie wróci, nawet mi z tym dobrze

Może kiedyś w pełni do mnie w końcu dotrze, że nie było to nic warte

Bo co to za życie- jak odbicie takie martwe

[nieboskidante]

Żeby być tu gdzie jestem

Musisz przejść przez piekło, a co więcej to nawet nie jedno

Gdybyś widział choć cząstkę tego co ja

Byś nie oceniał tego ile mam lat

Miejsca, bloki, ludzie i prochy

Czasem jakieś szlaufy i długie wyroki

Dużo osób to przechodziło

Ale nie każdego na brzeg wyrzuciło

Nie było łatwe by tutaj się wspiąć

Trzeba było w czas w garść się wziąć

Wciąż czasem wspominam widok z tych bloków

Z balkonu, 7 piętro, zachód, druga doba

Wtedy umierała każdego silna wola

Bywało nawet czasami zabawnie

Gorzej jak dla siebie miało się najmniej

Tyle ludzi, tyle miejsc

Trudno obojętnie obok tego przejść

Dziękuję codziennie, że już tam nie wracam

Że chodzę, a nie ciągle latam

Wciąż słyszę o sobie tam złe słowo

Trudno żeby tak nie było jeśli nie byłam nawet sobą

Czasem to boli, bo byłam w porządku

Ale ludzie tam to kurwy i to bez wyjątku