notsunbeam

[notsunbeam]

Buraya böyle ilişkili sevgilili şeyler yazmıyorum ama bunu nötr şekilde anlatabileceğim kimse yok.

Yıllarca beraber yaşadığım sevgilimle ara vermeye karar vermiştik. Zaten ayrılmaktı ama o şekilde adlandırdık o sırada. Sebep de sadece uzak olmamızdı, başka hiç bir problemimiz yoktu. Aylar sonrasında bir gün sohbet sırasında sorduğum alakasız bir soru üzerine sevgilisiyle eve taşınacağını söylemişti.

Şimdi aylar sonra sosyal medyaya bakayım dedim. Amerika’ya gitmişti, hesaplarından beni çıkarmış. Yani ben hariç hayatında her şey aynı.

Eminim eski sevgili pozisyonunda olmam yeterince iticidir ama ne bilim ben vazgeçildikçe eksiliyorum hayattan.

Herkesin kötü dönemlerinde hatırladığı biriyim amk. İyi dönemine girerken herkes beni çıkarıyor.

İnsanlara neler yaptığımı biliyorum, burada bunlardan bahsetmeyeceğim ama şu anda hayatımın en yardıma muhtaç zamanlarını yaşıyorum. Böyle hareketleri görmek üzüyor beni, her ne kadar mantıksız olsa da.

Ne bilim ya, umarım düzelir her şey.

[notsunbeam]

Yine garip bir rüya gördüm, biraz üzdü her zamanki gibi. Buradan tanıştığım bir vampir kızımız var, okursa selamı çakar. Rüyanın başına onunla başlamıyoruz ama sonradan kendisi dahil oluyor. 

Benim eski lise arkadaşları, hepsi böyle takım elbiseler giymiş, resmi bir kutlama havası var ama nereden kaynaklıyor bilmiyorum, ama hepsi o şekilde giyinip kuşanmış karşıma geliyorlar. Ben de bizim barın bir kaç metre uzağında çaprazında onları karşılıyorum. Eskiden genelde beni almaya bara gelirlerdi, beraber çıkıp gezerdik o arkadaşlarımla. Yine aynısını yapıyorlar ama ben de babamdan izin alamayacağımı düşünüp onlara bir kaç saat sonra katılacağımı söylüyorum. Elemanlarla, özellikle uzun yıllardır görmediklerimle sarılarak vedalaşıyorum. Sonra tam bara dönecekken aklıma babamdan rica edeyim ya bir şey olmaz, hem ben de onlarla beraber yemek yerim diye düşünüyorum. Tabi aklıma sonra dank ediyor babamın öldüğü. O sırada ağır bir üzüntü kaplıyor içimi. Sonra nedense sanki bizim mekan artık bir geminin restorantı gibi oluyor ve aslında ben sahibi değilmişim gibi oluyor ve hemen sonrasına bizim vampir kız çıkageliyor. Yemek yiyeceğiz, menü geliyor. Arkadaşlarımla vedalaştığım aynı spotta bir anda önümüzde masa yanyana oturuveriyoruz. Ben de üzüntüden bir türlü yemek falan seçemiyorum. Mekan kaliteli ama ben tavuk pilav gibi şeyler yok mu diye salak salak konuşuyorum ama aklımda aslında zaten yemek yememe gerek olmadığını, arkadaşlarımla buluştuğumda yemek yeme olayının sadece bir sosyalleşme aktivitesi olduğu için yemek yediğimi düşünüyorum. Bizim vampir yesin ben sohbetime devam ederim diyorum. O sırada da neden üzgün olduğumu anlatmaya çalışırken baya zorlanıyorum, arada kelimelerime garip bir iç anadolu aksanı konup kaçıyor ve kendimi düzgün anlatamadığım için sinirlenmeye başlıyorum. Hem üzüntü hem sinir bu şekil uyanıyorum.

[notsunbeam]

Aylardır gecenin bu saatlerinde uyanıyorum. Genelde kedi ya da köpek sesi, çok nadiren keçi sesi duyuyorum. Bu havanın soluk mora, pembeye ya da her ne sikimeyse ona çalan rengini, renksizliğine çekilip duruyorum. Eski hatunumla beynimde konuşmalar yapıyorum, sonra eski insanları hatırlıyorum ve en nihayetinde babamı özlüyorum. Çözemediğim, çözemeyeceğim ve çözülmeyecek ne varsa gecenin bu saatinde toplaşıp karşıma geliyorlar. 

Dünyadan zamanında bir şans istemiştim. Sanırım verdi, şimdi bir anda suçlamak istemiyorum ama çok obscure verdi herhalde. Bedavadan bir şans elde edip elimden geldiğince kullanmak isterdim. Önümdekileri kolaj yapıp ortaya işe yarar şeyler çıkarmayı başaramadım çünkü, görünüşe göre.

[notsunbeam]

Rüyamda eski sevgilimi gördüm. Güya ben bir cadı benzeri bir şeydim o da öyleydi ve bir şekilde türlü oyunlarla onu alt etmeye çalışıyordum, tabi o da beni.

İlişkimiz boyunca asla üstünlük sağlamaya ya da bir şekilde alt etmeye çalışmadım. Sanırım tek yapmaya çalıştığım, kendisi çoğu zaman tartışmaya çok savunmacı başladığı için tartışmak yerine sevgimin gücü ve dürüstlüğüyle bariyerlerini aşmaya çalıştım. Alt etmek buysa eğer sanırım yegane savaşım bundan ibaretti.

Neyse başlarda ben saklanıp yenmeye çalışırken sonra birbirimizi yarışma gibi şeylerle yenmeye çalıştık hep rüyada. Önceleri ben hile yapıp yenmeye çalışırken bir anda kendimi ona yardım etmeye çalışırken buldum kendimi. Ve aslında kolay bir eğik atış sorusu sorduktan sonra kendisine yardım ederken yeni sevgilisi çıkageldi. Tam da ağzına kenarda tuttuğum güzel pizzayı ikram ettikten sonra. Sevgilisiyle bir anda el sıkışmak zorunda kaldım ve çocuk gitti.

Gittiğinde bana dönüp, lütfen garip hareketler yapmamam gerektiğini, yeni sevgilisinin tebessüme ihtiyacı olan biri olduğunu söyledi. Bir anda iyi davranmak zorunda hissettim ve hatta sevgilisini gönülden kabul etmeye başladım. Rüyamda ağlayarak ondan ayrıldım ama o görmedi. Yarı uyku halimde de biraz ağladım.

Ben, özlüyor muyum, neye üzülüyorum neye ağlıyorum artık hiç bir şeyin farkında değilim. Bilinçsizlikle beraber ağır ve külfetli bir yalnızlığın içerisine girdim. Nasıl çıkılacağını da bilmiyorum.

[notsunbeam]

Oradan oraya yürüdüm ve kimse siklemedi. Artık insanlarla kurmaya çalıştığın bağın hiç bir anlamı yok. Herkes sadece ve sadece kendisini yaşamaya çalışıyor. Ne kadar üzücü.

[notsunbeam]

siyasetle ilgili en ufak konuşmayı sevmem, kendimce çok haklı sebeplerim var ve hepsi uzun uzun konular o yüzden o kısmı boşveriyorum. ama şunu söylemek isterim ki, hiç bir partinin bu ülkeyi kurtaracak veya değiştirecek gücü yok. üstten gelme politikalarla, kanunlarla, bilmem nelerle bir ülke değişmez. zaten başa başka birisi gelseydi yine siz siz olacaktınız. her biriniz birey olarak aslında zaten bu ülkeyi temsil ediyorsunuz. bu ülkenin ortalaması belli, kültürü ve davranışları belli. 40 yıl önce de bu böyleydi. eğer bir şeyleri değiştirmeyi düşünüyorsanız, önce kendinizden başlayın. 

çöpleri çöp kutusuna atın. bir mekandan kalkarken arkanızda dağılmış bir masa bırakmayın. başkası kullanmasa bile siz halka açık yerleri temiz kullanın, hatta temizleyeceğiniz bir yerleri varsa temizleyin. yarın öbür gün dükkan açarsınız, her şeyin fişini kesin. herhangi bir konuda sizin için emek veren birine kesinlikle ücretini ödeyin, ucuza getirmeye çalışmayın. bir şeye paranız yetmiyorsa almayın. siyaset konuşmayı bırakıp aynı zamanı etrafınızdaki insanlara tarih, felsefe, bilim konuşarak harcayın. bildiklerinizi onlara anlatın. fırsatçılık yapmaya çalışmayın, herkese ve her şeye hakkını vermeye çalışın. yaptığınızı kimse farketmese bile bunları yapın. elbet birisi ya da bir kaçı sizi örnek olarak görecektir. üç kişiye dokunsanız, ileride onlar da bir kaç kişiye dokunur. bu ülkenin kültüründe ciddi eksiklikler var ne yazık ki ve okulların verdiği eğitimle değil evden başlayan eğitimlerde sorunlar var.

yukarıda yapmayın diye onca kötü şey yazdım. bu kötü şeyleri sadece iktidara oy verenler yapmıyor, muhalefete oy verenler de yapıyor. lütfen kendinizi bir yerlerden yüksekmiş gibi düşünüp etrafınıza öyle bakmayın. asıl problem sizde başlıyor, bende başlıyor. ben kendi payıma düşeni tam olarak yapamıyorum ama her gün kendime hatırlatıyorum. elimden geleni de yapıyorum. 

unutmayın; siyasetle, partiyle, liderle bir ülke kurtulmaz. toplum bilinciyle kurtulur. yazlık beldelerde çöpleri yabancılar topluyorsa bunun bir anlamı var(sadece küçük bir örnek, örneğe takılmayın).

iyi geceler.

[notsunbeam]

Kız o kadar güzel ki, gülümsemesi bütün salaklığını, aptal hareketlerini, hayat anlayışını ve verdiği kötü kararları tamamen unutturuyor. Böyle insanların karşıma çıkması kendime kattığım bütün prensipleri yok ediyor. Gerçekten bunu yaşamaktan usandım. Ben mi hemen böyle fikirlere kapılıyorum diyorum ama bir senenin sonunda verdiğim bir karar bu, ve asla kararın böyle olması için kendimi motive etmedim. Dünya çok acımasız bir yer. 

[notsunbeam]

Yani ne desem bilmiyorum. Seni bugün yan masada istemsizce dinlediğimde tanımadığın o insandan yüzsüzce isteklerde bulunman çok garip geldi. Bir an kullanılacağını düşünerek seni durdurmak istedim ama böyle şeyler düşünmek artık çok masumca. Yaşın küçük olmasına rağmen insanları kullanmaya çalıştığını düşünmeye başladım ve senden sanırım git gide soğuyorum. Dünyanın ve insanların böyle hallerini görmek beni o kadar da üzmüyor ama artık arada bir şaşırmak da istiyorum ve bunu yapamamak beni hezeyanlara sürüklemeye devam ediyor. 

Ben zaten ne düşüneceğini bilmeyen sapkın bir insan olarak bugün böyle bir şeyi uzun süre düşünmeme de bir anlam veremiyorum. Şimdi yatağa gireceğim ve başka kadınları arzulamaya devam edeceğim. 

[notsunbeam]

sağda da yağmur yağıyordu

[notsunbeam]

Şimdi bunu burada bu şekilde açıklamak istemezdim çünkü buraya her ne kadar pervasızca ayıp şeyler yazsam da yersiz küfür etmiyorum ama sınavlardan götüm tarumar oldu…

[notsunbeam]

‘Dracula’ illustrated by Yvonne Gilbert

[notsunbeam]

Akşam olmadan önce, bazı günler sis bol oluyor ve gündüzlerin cıvıklığını alıveriyor

[notsunbeam]

Annemden başka birinin de bana güvenmesini isterdim. Bunu hakettiğimi düşünüyorum ama görünüşe göre bu imkansız.

[notsunbeam]

Durduk yere insanların beni aralarına almayacağını düşünmek gibi bir hisse kapıldım. Her seferinde de sosyal becerilerimi kullanmaktan özenle kaçınıyorum. Kendime bu cezayı verecek ne yaptım ya da ben dünyada ne hakediyorum bilmiyorum. Her şey çok ağır ve yavaş geliyor artık. Adam akıllı kabul edilmeyi de çok özledim, bunun için uğraşmak gerek farkındayım ama doğru olduğunu düşündüğüm insanlarda bile yanılınca tekrar deneme enerjisi kalmadı sanırım. Hiç uğraşmayıp insanların uğraşmasını bekliyorum ve her şey ne kadar da yavaş diye isyan ediyorum. Kendi kendimin negatif pozuyum. Siz olmayın.

[notsunbeam]

yani bence yaşım kemale ermedi, hatta yaşlandığımın bile farkında değilim ki bu yaşla ilgili konular geldiği zaman canım sıkılıyor. Herhangi bir şeyi kabullenebilmiş değilim. Sohbeti açıldığı zaman da aslında yaşımın getirdiği hiç bir şey olmadığını bir türlü anlatamıyorum etrafıma. Seviyorum ama aptallar. Kıramıyorum, çünkü kırdığım zaman bu sefer ya alıngan gözüküyorum ya da sinirli davranmış oluyorum. Kendimi böyle durumlarda herkesin kabul edeceği şekilde bir açıklama sistemi gelmiş değil. 

Evet, güzel kızları beğeniyorum ve ne yazık ki içinde bulunduğum ortamdan dolayı gençler. O yüzden hiç biriyle tam anlamıyla yakınlaşamıyorum çünkü gerçekten onları merak ettiğim, tanımak istediğim samimiyete başlayacağım zaman yaşımla ilgili önyargı göreceğim. Soktuğum kasiyeri bile toplasan beş altı yaş küçük benden ama abi çekiyor bana. Konuyu bir şekilde yaşa getiriyor. 

Abi ben yaşadığım zamanda bir şeyler öğrendim ama hepsini kendim için, kendi içimde öğrendim ve duruyorlar. Sizinle alakası nedir bir türlü anlamadım. 

İnsanlara iyi davranmak istiyorum, bana güvenmelerini istiyorum hatta güvenecekleri insanlar gibi davranıyorum. Güvendikleri insandan ne bekliyorlarsa onu veriyorum ama yine de aptal aptal engeller giriyor araya. Oğlum ben yıllarca güvenecek insan aradım ve bulamadım. Artık bunu sağlayabilmek için gerçekten samimi bir biçimde insanlara güven vermek için uğraşıyorum. Aklım türlü hinliklere çalışıyor ama prensiplerimi her şeyin önünde tutup sizin yararınıza ne gelecekse onu sunmaya uğraşıyorum. Niye bana güvenmekte bu kadar çekingensiniz lan. 

İşin özeti etrafta güzel kadınlar var ve sanırım onlarla asla güzel bir biçimde yakınlaşamayacağım. İlla ki kandırmam gerekiyor, çünkü herkes bunu istiyor. Etrafta tanışıp uğraşınca arkadaş olmaya değecek insanlar var ve onlara iyi davranıyorum içimden geldiği gibi ama belli ki bunların hiç biri bir işe yaramayacak. İçmeye devam edeceğim. Yatağa bir şekilde sakin ve sorunsuz yatabilmemi sağlayan bir kaç faktörden biri olarak.

İnsanların salak olmasını artık kabullenmeme rağmen beni hala aralarına almıyorlar. Bana da güzel bir sosyal hayat sunmadığın��z için üzülüyorum. Bir arkadaşımın dediği gibi “arkadaş ortamının sohbetinin güzel geçmesini sağlayan önemli bir itemim”. Ama yine de kendimi anlatamıyorum. 

Umarım kabuğunu kabul etmeyen güzel insanlar karşıma çıkar ve bu aptal, bir değeri olmayan yazıyı tekrar gördüğümde bir işe yaradığını görürüm. Hepinize güzel rüyalar diliyorum. Rüyalarınızdan uyanınca devam etmek motivasyonunuz yüksek olur umarım.

[notsunbeam]

genel olarak bir bok olmuyor. kendimi doğru bir insan olarak adlettiğim zamanlarda bile aslında tam olarak doğru değilim. dışarıda insanları görüyorum, korkuları sayesinde prensiplerinden ödün vermiyorlar. hatta o anın getirdiği fırsatlardan bile yararlanmıyorlar. ben kendimi bildim bileli, her fırsat çıktığında bir moral question draması yaşarım ve yaşıyorum da. va vien’deki sahne gibi, başıma en kötü şey geldiği sırada bile surrounding(bilerek ingilizce yazıyorum, bazı durumları tek kelimeyle ingilizce anlatmak okuyucuya olmasa bile benim kulağıma doyurucu geliyor) olaylardan çok kolay etkileniyorum. mesela başımda bir sürü dert var ama şu kızın saçlarını kulağının arkasına atıp o kadar da etkileyici olmayan gözleriyle masumluğunu paylaşması, bütün vücuduyla karşımda durması ve tüm bunların potansiyelinin farkında olmaması kafamdaki bütün sorunları kısa bir süreliğine ekarte ediyor. 

aslında arkadaşlar, ben birlikte uyuması keyif veren biriyim. onca yıllar biriken sorunlarınızla beraber sırtınızda güzelce sarılıp sizinle uyurum ve uyandığınızda yorgun olmazsınız. hatta gecenin bir çırpıda hızlıca ve huzurla geçtiğini ilk uyandığınızda farkedersiniz ama unutursunuz aynı hızla. velhasıl kelam, ben değerimi size gösteremem, cesaretiniz olmadığı vakitte. unuttuğunuz vakitte, ben neredeyse yokum. keşke olsaydım. şimdi 

uyumam gerekiyor, güzel rüyalar dediğimde gerçekten sizin için güçlü bir temennide bulunuyorum. iyi uykular diyemem, uykunun huzuru bizden bağımsızdır. güzel rüyalar derim, içimizdeki umut bize o rüyayı sunar. sabah gözünüzü açtığınızda tebessümünüze 

devamını getiremiyorum. hepiniz, benim bildiğim hepiniz güzel rüyaları hakediyorsunuz. size güç versin bu rüyalar.

sessizce uyuyacağım, dünyanın hiç bir haberi yokken. güzel rüyalar.

[notsunbeam]

Uzun bir aradan sonra yazıyorum; ne hakkında, neden yazacağımı bilmiyorum şimdiden söyleyeyim. Öyle çok da dolmadığım bir gece, çok da alkolün olmadığı bir gece, çok da kalbimin kırılmadığı bir gece. Böyle şeyler yazabilmek için doğru gecelerden biri yani. Aksi halde anlattığım her şey çok daha vahşi, çok daha öldüren, siken, yok eden bir hikayeye dönüşüyor. Daha sakinim.

Telefon yoluyla tekrardan eski arkadaşlarımın bir kısmına ulaştım. Başlarda her şey eskisi gibi geliyordu ama sonra ayrılıkların başlamasından bu yana gelişen yolu tekrar gözümden geçirdim. Bu zamana kadar halim hatrım sorulmamış, kalp atışlarım devam ediyor mu merak edilmemiş. Şimdi niye bir anda hep beraberiz? Çünkü hepsi kötü dönemlerden geçmeye başladılar. Ben o dönemleri çok önceden geçip bitirdim. Yani bu biten bir şey değil ama nasıl başedeceğimi öğrendiğim bir sürü deneyim ve buhran yaşamış halde bu salaklarla iletişime geçtiğimde hamamböcekleri gibi rastgele sağa sola gittiklerini görüyorum. Aptal evlatları, sevimlilik yaparak tekrar huzura kavuşmaya çalışıyorlar. Ben öyle yapmayacağım. İçlerindeki sıkıntıların aslında tamamen kendi yetersizliklerinden kaynaklandığını yavaaaaşça ve psikopat bir adanmışlıkla onlara anlatacağım ve benden sıkılmaya başlayacaklar. Benden sıkılmakta çok haklı olup benden uzaklaşacaklar.

Tekrar eski bulunduğum konuma, unutulmuşluğa geri döneceğim. Yapay bir samimiyetten kurtulmuş olacağım ve onlar da haklı hissederek benden kopmaya karar verecekler. Herkes ruhunu dinlendirmiş ve bundan sonra istemediği yükleri bundan sonra taşımayan bir şekilde hayatına devam edecek. 

Sizi o kadar da sevmeyen insanlardan onlara size kızacakları sebepler verip kurtulun. Bu zamana kadar hep işe yaradı, yarıyor da.

Yarın umarım kız gelir ve soyunur. Sanatımı geliştirmek ve pürüzsüz ama hunharca heba edilmiş bir tene dokunmak istiyorum.