nuryana-arslanova

[nuryana-arslanova]

Сагъынып оьлежекмен

– Сенсиз бизге къоркъунч тюшлер Гёрюне, – деп яшларым, Айландырып битген тезден Ястыкъгъа инбашларым.

Къол тербетме болмасам да Тыгъыслыкъдан, тарлыкъдан, Юхум къача сююнч артып Бу байлыгъым барлыкъдан.

Заманда бир аякълары Башлыгъымда болса да, Тыгъыслыкъда эки гёзюм Юху гёрмей къалса да...

«Насип сесни бёлмейик» – деп Ай шыбышлап хоразгъа, Танг къатмайлы, дюнья юхлап Тургъай эди биразгъа.

Йыллар оьтер, заман етер – Болуп оьзлер аналар, Авлетлерин мендей бугюн Къоркъунч тюшден аярлар.

Ялда къалгъан мен шо заман Яллыкъны нетежекмен? Шо гече мен бу гечемни Сагъынып оьлежекмен.

[nuryana-arslanova]

Турмас эдинг гелмейли

Гел, деп мени чакъырасан, Сагъынчымны артдырып, Ойларымда тангларымны Къучагъынгда къатдырып.

Оюм булан мен, озокъда, Сен узатгъан къолдаман. Гел деп гене чакъырасан, Мен гелемен, ёлдаман.

Мен ёлдаман, амма ёлум Элте йыракъ ярлагъа, Сен ёкълукъдан санларымны Уьшютеген къарлагъа.

Зар къышдан сонг гюл чечекли Язбаш йимик етеген, Болгъан буса бир ёл сама Бир-биревге элтеген,

Минг ёллардан табуп шосун, Талмакъ недир – билмейли, Сен оьзюнг де булай узакъ Турмас эдинг гелмейли.

[nuryana-arslanova]

Гёнгюн алма алгъасайыкъ

«Ана! Ана! Ана!» – деп биз тувгъанлы, Бир де талмай алгъышлайбыз Ананы. Гелигиз биз бугюн сама, бир сама, Гёнгюн алма алгъасайыкъ Атаны.

Гелигиз биз барыбыз да бир болуп, Аталагъа йылы сёзлер айтайыкъ. Инбашына салып хыйлы юрюген Олар булан шат яшлыкъгъа къайтайыкъ.

Къолгъа къалам алгъан гюнден бериге Ана гьакъда кёп сатырлар язсакъ да, Гьай аман, биз ювукъ гёрюп оьзлени Аналагъа бираз артыкъ базсакъ да,

Аталардыр берекетге баш салар, Ожакъланы тюп кюрчюсю олардыр. Шо кюрчюсюн тас этген уьй даимге Сувсуз къалгъан денгиз йимик боладыр.

«Ата!» – десенг къатты билек гёз алда, «Ана!» – десенг исси экмек къолунгда. Къатты билек булан исси экмегинг Адашмагъа къоймас бир де ёлунгда.

«Ана! Ана! Ана!» – деп биз тувгъанлы, Бир д�� талмай алгъышлайбыз Ананы. Гелигиз биз бугюн сама, бир сама, Гёнгюн алма алгъасайыкъ Атаны.

[nuryana-arslanova]

Дюньялар бир болуп къалса да...

[nuryana-arslanova]

Болсун къатын ёрайгъан

[nuryana-arslanova]

Борчубуз бар алдыбызгъа салынгъан

Бо��чубуз бар алдыбызгъа салынгъан – Ана тилни анабыздай якълама. Тюшюп къалса сынарындан къоркъагъан Батманныдай, тюшме къоймай сакълама.

Шо ой булан рази болуп яшайгъан Къумукъ халкъым бу группагъа жыйылгъан. Миллетине бакъгъан уллу сюювю Гьар адамны юрегине сыйылгъан.

Тюрлю-тюрлю намуслары эллени Ону оьзден эрлерине пайлана – Муна бугюн оьзденлени бириси Группабызны башын тутуп айлана.

Ана тилим, болгъур тилим, бай тилим, Аршда янгъан акъ юлдузгъа ошайгъан. Хадирингни билегенлер бар болсун Сагъа артсыз алгъыш ёрап яшайгъан.

Ана тилим, намуслар кёп алдынгда, Насип болсун негетлеге етмеге. Биз барбыз чы, биз барбыз чы, яшларынг, Бирлик булан сагъа кёмек этмеге.

Ана тилим, алтын тилим, бал тилим, Оьктем кюйде алдынгда баш иебиз. Тувгъанлардан тувгъанланы тилинде Яшагъанынг, яшнагъанынг сюебиз.

[nuryana-arslanova]

Отрывок из прямого эфира Нурьяны Арслановой

[nuryana-arslanova]

Мен гетемен... Яшавунгдан, ёлунгдан

Мен гетемен... Яшавунгдан, ёлунгдан, Дагъы бирде къайтмас йимик гетемен... Йыргъа салып сюювюмню гьалларын, Сагъа дагъы айтмас йимик гетемен...

Болмасын деп уллу сююв абурсуз, Айтылмасын учун атым ямангъа... Языкъ юрек къалып аякъ тюбюнгде, Тапталгъаны, янчылгъаны тамангъа...

Етим яшдай токътагъангъа сюювюм Гюл орнунда тийип ярны ташына... Мен гетемен... Унутмасгъа ант берип... Сюйсенг тийип яшларымны башына...

Мен гетемен... Къайгъылагъа байланып, Сенсиз гюнге чыдап болмай оьлсем де... Мен гетемен... Ярты ёлдан айланып, Гетип болмай къайтарымны билсем де...

[nuryana-arslanova]

Сюювюмню суратлама

Сюювюмню суратлама Сёзлер бирде етмежек... Айтылмагъа тарыкъ сёзлер Биз гетсек де битмежек...

Яшавумда башлап сезген Гьислериме дюнья тар... Хыйлы сёзлер айтылса да, Айтылмагъан кёп сёз бар...

Гьар сатырны язгъанымны Янгыз сагъа багъышлап, Йырымдагъы гьар гьарп булан Бир оьзюнгню алгъышлап,

Сенден къайры, менден къайры Дагъы бирев билмежек... Сагъа бакъгъан герти сююв Мен оьлсем де оьлмежек...

[nuryana-arslanova]

Турмас эдинг гелмейли

Гел деп мени чакъырасан Сагъынчымны артдырып, Ойларымда тангларымны Къучагъынгда къатдырып. Оюм булан мен, озокъда, Сен узатгъан къолдаман. Гел деп гене чакъырасан, Мен гелемен, ёлдаман.

Минг ёллардан табып шосун, Талмакъ недир, билмейли, Сен оьзюнг де булай узакъ Турмас эдинг гелмейли.

[nuryana-arslanova]

Къайда гетдинг

Сен янымда бар гюнлерде Юрек гюлдей ачылып, Гюл насибим тура эди, Гюн шавладай чачылып. Къышда очакъ ягъагъандай Исси болма герекден, Очакъ йимик иситеген Йыр агъа эди юрекден.

Йыр язагъан кюйлени де Унутагъан болгъанман. Етим яшдай ёл бо��арып, Терезеде къалгъанман. Йырларымны ушатгъанлар: «Яз, яз, – дейлер, – дагъы да!» Тынчмы язма, къалгъан буса Гюл умутунг ягъада? Тынчмы язма, эсделиклер Юрек ярар окъ буса, Язгъанынгны охумагъа Жан сюйгенинг ёкъ буса? Язылмагъан йырым учун Айыбынг кёп сени де – Айт, аявлум, къайда гетдинг, Шаир этип мени де?

[nuryana-arslanova]

Сагъынып оьлежекмен

– Сенсиз бизге къоркъунч тюшлер Гёрюне, – деп яшларым, Айландырып битген тезден Ястыкъгъа инбашларым. Къол тербетме болмасам да Тыгъыслыкъдан, тарлыкъдан, Юхум къача сююнч артып Бу байлыгъым барлыкъдан.

Заманда бир аякълары Башлыгъымда болса да, Тыгъыслыкъда эки гёзюм Юху гёрмей къалса да... «Насип сесни бёлмейик», – деп, Ай шыбышлап хоразгъа, Танг къатмайлы, дюнья юхлап Тургъай эди биразгъа. Йыллар оьтер, заман етер – Болуп оьзлер аналар, Авлетлерин мендей бугюн Къоркъунч тюшден аярлар.

[nuryana-arslanova]

Биревге де бермежекмен, бермежек...

Гюн иржайтгъан гюл бавлардан гезетип, Яш башымны басып исси бавруна, Биревге де бермежекмен сени деп, Даим, пакъыр, ушана эди савунда. Юлдузумну юрюмеге къойман деп, Атып атам гюч-къуватлы сыртына, Оьбе эди: къурчагъымны бермен деп, Яшыртгъынлап, атасындан тартына.

Меникисен, бермежекмен, бермей деп, Ана къоллар узун чачлар эше эди. Къалмасын деп аявсуздан хатири Гьарисине бир ярама тюше эди. Гюл уямдан учгъандан сонг къуш йимик, Гелин къыздай ай ярыкълы гечелер, Биревге де бермежекмен сени деп, Жан сюйгеним шыбышлагъан нечелер. Къалгъан заман: «бермеймен» деп, яш къоллар, Минчакълардай тар бойнума тагъылып, Гёзьяшларым тамагъыма тыгъылгъан, Оьзлюгюнден гете эди агъылып. Яшав бизин не янгъа да ташлагъан, Аямагъан къысмат бизден къапасын. Аз яшап да, биз гёрмеген не къалгъан, Танымайдан башлап яшым атасын. Авуп гетме заман тезден болса да, Сигьру сёзлер не ерден де етежек, Сув тамдырып, кёп керенлер тирилтген: «Биревге де бермежекмен, бермежек...»

[nuryana-arslanova]

Билседим

Ана болмакъ тиштайпаны Савлугъун да ала дей: Гьар авлети тувгъан сайын, Эси осал бола дей. «Ою азгъан» кёп Аналар Ёлдан нече къайтгъанлар, Унутмакъдан айтар сёзюн Бир айтмай беш айтгъанлар.

Яшлар табып, олардан да Бетер гьалгъа етсем де, Сёзюнг-оьзюнг унутма чы Бажармадым нетсем де. Эсделиклер толгъан топдай Денгизлерде батылмай. Унутдурма болар йимик Гючлер ерде сатылмай. Ана болгъан юрегиме Атынгны ят этердей, Ёлукъсанг да ёлларымда, Танымайлы оьтердей, Эсделикни юлкъуп алып Болар йимик ташлама, Бир насипли сенсиз яшав Болар йимик башлама… Тюшде сама гёрюп гече, Гертиликге гелседим – Нече яшгъа ана болма Герегимни билседим.