odnoliub0906

[odnoliub0906]

[odnoliub0906]

Ölümden korkman ölüm isteğine etki etmemiş galiba

kendi ölümümden değil sevdiklerimin ölmesinden korkuyorum ve bu isteğime etki edebilecek bir şey değil

[odnoliub0906]

Senin için önemli. Onemli olmasa hep anlatmazdın

her anlattığım kişi aynı değil

[odnoliub0906]

Kim bu bahsetiğin kişi?

önemli mi?

[odnoliub0906]

yıllardır geçmekten korktuğum bir sokak var, yolum ne kadar uzarsa uzasın seçemeyeceğim bir sokak. benim için simsiyah olan bir geceyi hatırlatıyor. senin gözlerindeki nefreti seriyor önüme, acımayı, hüznü, yangını... kulağımda yankılanıyor 'ölsen affetmem seni' diye haykırman. o sahne asla gitmiyor gözümün önünden, ne elinden damlayan kan ne de dizlerinin üstüne çöküp sürekli yere vuruşların.. öldüm zaten ben o gece. öldüm ama gömmeyi reddettiniz kara toprağın altına. gündüzlerimi çaldınız yetmedi gecelerimi çalıp zehrettiniz bana. ölümü özleyecek kadar mahvettiniz beni. merak ediyorum geceyi yaran o bağırışındaki yeminleri tutup gelmeyecek misin mezarıma? benimle vedalaşıp son yolculuğuma ışık tutmayacak mısın? nasıl öldüğümü merak etmeyecek misin, tenimin soğukluğunu iliklerine işlemeyecek misin? miniğini son kez öpüp uğurlamayacak mısın?

[odnoliub0906]

yavaş yavaş uzayıp kıvrımlarına geri kavuşan saçlarım ölüme bu kadar özendirmemeli, bu kadar arzulatmamalıydı

[odnoliub0906]

önceden alkol almıyordun diye biliyorum

önceden yapmadığım pek çok şeyi yapıyorum bir süredir

[odnoliub0906]

birkaç yıl önce barıştım ölümle, çocukluğumda tanıştığım ölümle çok sonra barıştım. kabullendim, hayatımın bir parçası dedim. dost oldum belki, belki kaçmaktan vazgeçtim. ama bugün, günün sonunda ondan çok korkuyorum, gözyaşlarıyla yeniden tanıştırıyor beni, korkusu kalbimi yoruyor.

[odnoliub0906]

o kadar acıttı ki artık uyuyamıyorum

[odnoliub0906]

Ölmeye hepimiz mecburuz. Kolaysa yaşamaya mecbur ol.

[odnoliub0906]

sırtımda yirmi üç yara izi var. sana yirmi üç kez ihtiyacım oldu, sen yirmi üç kez yanımda değildin.

[odnoliub0906]

Bazı hikayelerin sonu başından bellidir. Ama insan bazen ateşe yürür. Ayakları kanasa da. Cayır cayır yansa da.

[odnoliub0906]

Bugün bir süre boyalara bulanmış tuvaller ile aynı odaya hapsoldum. Hepsini tanıyordum, hangi duygularla yapılmış, hangi gün yapılmış, neden o renkler seçilmiş, kimlere yapılmış, neden yapılmış... Hepsini, her şeyi. Sonra birine takıldı gözüm, ondan kaçıyordum en çok halbuki. İçten içe bir veda olduğunu biliyordum onun, ne kadar onun için yapılmamış olsa bile bir veda tablosuydu. Az sonra gidecek gibi hissettiren birine yapılan geç kalınmış bir veda. Konuştuğumuz son gün ona hediye etmek istiyordum o sebeple bekliyordu ücra köşelerde. Sonra aniden gitti yabancı, ne ben veda edebildim ne o veda etti. Benden istedikleri de veda tablosu da elimde kaldı öylece. Gözümden akan bir damla yaşın hakkını vermesi gerekir sahibinin. Değil mi?

[odnoliub0906]

halbuki söz vermiştin bana, benden önce ölmeyecektin. neden öldün, neden tek kaldım? bu lanet yerde beni neden tek bıraktın bitanem?

[odnoliub0906]

There's no one else

Could ever make me feel

I'm so alive..

[odnoliub0906]

Ellerim bu aralar hiçbir işe yaramıyor, sigaramı tutmak hariç. Titremelerini alkolle bile kontrol altına alamıyorum artık, onları gördükçe canımın ne kadar yandığını hissediyorlar adeta. Ne bileğimdeki çizimler ne de üst üste binmiş marteniçkalar o acının dinmesine yardımcı olamıyor. Geçmişin yardımcı olma süresi dolmuş. Gözlerim bakışlarını, tenim dokunuşlarını, kalbim sevilmeyi kanım ise içinde dolanan o şeyi arıyor. Geçmişin son kullanma tarihi geçtikçe ben deliriyorum. Sensiz devirdiğim senelerin seninle olanlardan daha fazla olduğu günden kaçıyorum, ölümüm olacağını biliyorum. Nefret ettiğin kişiye dönüştükçe saçımda gördüğüm kan kırmızısının başka yerlerde görünmesinden endişe ediyorum. Çünkü tanıyorum kendimi. Onları görünür kılmaktan çekinmeyeceğim. Beni sımsıkı sarmayı bıraktığında düşmemden korktuğun o yerdeyim. Çıkmaz sokaklara uğramıyor, yüzleşmem gereken her şeyi es geçiyor ve adım adım yaklaşıyorum... Ölüyorum sanırsam, başka bir açıklama bulamıyorum halime. Onu bensiz bırakacağıma mı yanayım yoksa sana kavuşacağıma mı sevineyim bilemiyorum. Yeniden saracak mısın beni? Yaşadığımı hissettirecek, nefesimi kesecek misin? Hayır hayır vazgeçtim doğru soru bu değildi. Beni senin yapıp kendim olmama izin verecek misin? Uyarmak isterim ki son zamanlarda tilkilerin kuyrukları çok yanlış yerlere sarılıyor, fısıltıları beynimi esir alıyor.

[odnoliub0906]

hayaller nerde

kuyruklarına asılı