omraytmr - Tumblr blog

[omraytmr]

undefined

Sırrı Süreyya Önder: Bizi yıldırmayı murat ediyorsanız avcunuzu yalayacaksınız. Bizi bezdirmeyi, bizi sindirmeyi, bizi teslim almayı hedefliyorsanız rüyanızda göreceksiniz. Ama barışı ve ortak yaşamı torpillemeyi, dinamitlemeyi hedefliyorsanız tebrik ederiz, başarmak üzeresiniz. Ha gayret.

[omraytmr]

YILBAŞINA KIRMIZI DONLA GİRMEK… Bir yıl bitecek, öteki başlayacaktı. Ankara’ya kar yağıyordu. Böylesini ancak Cenap Şahabettin tasvir etmişti. “Bir beyaz lerze, bir dumanlı uçuş, … Eşini gaib eyleyen bir kuş gibi kar Geçen eyyam-ı nevbaharı arar…” 12 Eylül’ün cevahir ömürleri biçtiği ve tozu dumana, hayatı kana kokteyl ettiği karlı bir kış günü, Hıdırlıktepe sırtlarındaki gecekondumun yolunu tutmuştum. 12 Eylül tarafından harıl gürül arandığım için düğününe gidemediğim yeni evli bacım, gizlice beni görmeye gelmişti. O zamana kadar, ben 18, bacım 17 yılbaşı görmüştük. Bacım ertesi gün tekrar memlekete dönecekti. Yoksul bir öğrenci evinde, bir kadın eli nelere kadirse her bir şey yapılmıştı. Bacım sordu, “Hazır gelmişken yapılacak başka bir şey var mı?” diye. Ben, dona lastik geçiremediğimden yakınınca, tamamen yoksul icadı olan ‘bir şeyi, mutlaka başka bir şey için de kullanma prensibi’ gereğince, bir saç tokasının dona lastik geçirme işinde de kullanılabileceğini keşfettim. Bu keşif bana en az devrim mücadelesi kadar anlamlı gelmişti. O zamanlarda konfeksiyon don olarak sadece ‘Eros’ ve ‘Kom’ markalı donlar vardı ve lastik takılamadığı için yoksul bedenlerde rağbet görmezdi. Beyaz patiska veya sarı kaput bezinden, evde dikilmiş donlar daha makbuldü. Televizyonda ilk dansöz O gece tek kanallı televizyonda, Kenan Evren’in günün mana ve ehemmiyetine dair yapacağı konuşmayı müteakiben iki mühim şey olacaktı: Birincisi, Arif Sağ ve Muazzez Abacı düet yapacaklar, ‘Huma Kuşu’ uzunhavasına ‘Atım koştu ben yoruldum, düştüm boynuna sarıldım’ türküsünü bağlayacaklardı. İkincisi, Nesrin Topkapı, saniyede otuz üç devir yaptırdığı rivayet edilen kalçalarıyla televizyonda arz-ı endam eden ilk dansöz olacaktı. Komşu evdeki televizyonun sesinden Arif Sağ ve Muazzez Abacı’nın sesi gelirken kapı kırıldı. Onlarca polis içeri daldı. Beni alıp götürdüler. Polisler gözümü bağlamadan önce son gördüğüm şey, Cenap Şahabettin mısralarındaki tasvire sadakat yemini etmiş, lapa lapa yağan, kuşbaşı kar taneleriydi. “…ki semadan düşer düşer ağlar uçtunuz gittiniz siz ey kuşlar; küçücük, ser-sefid baykuşlar gibi kar sizi dallarda, lanelerde arar…” Yüz beş gün süren sorgudan sonra Mamak zindanına götürüldüğümde, yeni lastik geçirilmiş beyaz patiska donum kızıl kan rengine dönmüştü. Aradan birçok yılbaşı geçti. Mamak zindanında, özel günler, özel zulümler demekti. Eller bayram eder, biz gam ederdik. Derken efendim, yıllar sonra salıverildik. Bünyemin araz tespit raporu şöyledir: Kar yağar herkes kaçışır, ben hasta olana kadar seyrederim. Bir de o günden sonra, her yılbaşı kendi tenhama çekilir ve saatler 12’ye tecavüz edeceği sularda ‘Huma Kuşu’nu hüznüme katık ederim. Bu dert beni iflah etmeyip öldürmeden önce, o günlere, yeni lastik geçirilmiş beyaz patiska don naifliğinde yaklaşan bir film çektik, Beynelmilel… Bir gün filmin setini Arif Sağ onurlandırdı. O gece sete paydos verdik ve Ulukışla yaylasına gittik. Bir hayli dem tuttuk, efkâr perdesinden ‘Huma Kuşu’ söyledik. Tesadüf bu ya, film 31 Aralık günü vizyona girdi. Yine bir yılbaşıydı ve yine kar ile Şahabettin mutabakatı devam etmekteydi. Ben, sevgilimden duyduğum “İyi bir şey yaptığında kendini ödüllendirmelisin” öğüdünü tutmak üzere bir semt pazarına gittim. Aradığım şeyi buldum ve hem kendime hem de sevgilime bir yılbaşı hediyesi olarak vermeyi istedim. ‘Lerzan ü girizan’ O günün akşamı kendi filmimi, galadan sonra ikinci defa seyircilerle birlikte izledim, gizlice… Yüzümde çok koyu bir keder vardı. Filmden çıktım. Her yerde yılbaşı telaşı. Koşturan insanlar… Sevgilime gittim, beni kapıda karşıladı. Hediye paketini uzattım, içinde iki tane lastikli beyaz patiska don vardı. O şaşkın bir edayla, gülümseyerek sordu “Ne bu şimdi, orijinallik mi? Bari kırmızısından alsaydın!” Açık pencereden dışarı baktım. Kar ‘muttasıl’ yağıyordu. “… Soldan sağa, sağdan sola lerzan ü girizan, / Gâh uçmada tüyler gibi, gâh olmada rizan / Karlar, bütün elhanı mezamir-i sükûtun / Karlar, bütün ezhar-ı riyaz-ı melekûtun…” Sevgiliye dönüp, gönül huzuruyla cevapladım: “Kırmızıydı, yıkadım!” Kanınız donunuza aktıysa eğer, yeni yıllar size de yıkama fırsatı versin. Bir de artık kimsenin kanı damarlarından başka bir yere akmasın… Özellikle taş duvarlar arasında yeni yıla giren kardeşlerime özgür ve mutlu yıllar.

Sırrı Süreyya Önder

[omraytmr]

[omraytmr]

undefined

Gün geçmiyor ki Sırrı'cığım birilerine ayar vermesin. :)

[omraytmr]

Çayımız gibi düşüncemizde hep kaçak ve illegal… Bu köyün her türlü nimetten uzak ,yoksul gecelerinde,çocuklar uykuya daldıktan,baykuşlar ötmeye başladıktan sonra kendilerini şehvetin sarhoş edici ellerine teslim ettiler, bu evlerde bedenlerinin dinmeyen arzularını dindirdiler.Bu köyün sıcak yaz gecelerinde düğün yaptılar govend tuttular, dilan’a durdular.Dengbejler, böylesi gecelerde seslerini arşa ulaştırdılar.. Şimdi gidiyorlar, her şeyi, yaşadıklarını, geçmişlerini, anılarını geride bırakarak gidiyorlar.. Aşka en çok çaresizlerin mi ihtiyacı vardır? Papatyalar kadar güzel insana ; tü canemını, tü cigeramın, tü delalamın..

[omraytmr]

Ve sen hiç gelmeyeceksin şehrime…

[omraytmr]

döndüm le gûle batman'a vardım. batman'dan diyarbekir'e bir bilet aldım. kara tren bozuldu silvan düzünde. o yollarda hasretle kaldım.

batman garı - yılmaz odabaşı (via suyubulandirmayalim)

[omraytmr]

uyurken acılar geçiyor mu amirim?

[omraytmr]

karanlıkta giden şarkılar var.

[omraytmr]

Bulmak için gelirsen şayet buralara , beni toprak damlı bir mezopotamya gecesinde ara..

[omraytmr]

vuruyor kalbe, kalbe.

[omraytmr]

- devlere inanır mısın? 

+ devlere mi? 

- hani masaldaki yaratıklara, şu insanlardan yüz kat daha büyük kötü kalpli yaratıklar.. bunlardan iki tanesi, karı-koca bunlar, bi gün evde oturuyorlar, adamın karnı acıkıyor. karısına diyor ki “kalk bana yiyecek bişeyler hazırla!” kadın da evde, tembelin teki. bi şeyler hazırlamak yerine gidiyor kocasına bir paket kraker getiriyor. paketin içi insan dolu. erkek de bi bakıyor pakete “bunlar ne?” diyor. kadın da diyor ki: “hayır hayır krakerleri”. “hayır hayır krakerleri mi, o da ne?” diyor erkek de. açıyor paketi iki tane insan atıyor ağzına. o sırada insanlar bağırıyor tabi: “hayır hayır hayır!” işte böyle.. bi gün bi şölene davet edilirsin, sonra oraya vardığında bakarsın ki yemek listesinde adın yazılı.

+ ..

- ya şule, sen marilyn monroe’nun altı ayak parmağı olduğunu biliyo muydun?

+ demek norma anormaldi?

- norma kim ya?

+ norma jeane baker, marlyn monroe’nun gerçek adı.

- bilmiyodum.

+ ikinci dünya savaşının bittiğini biliyo muydun peki?

- kendimi aptal durumuna düşürme biçimlerimin bi listesini yapsam iyi olacak galiba..

+ kafana takma, nasıl olsa bi ölüden bahsediyoruz. ölüler arkalarından konuşulmasına pek aldırış etmezler.

- biliyorum, bi de ölülerin nabzı çok hızlı atar. ben bunu şahsi tecrübemden biliyorum.

+ saçmalıyosun. gerçekten saçmalıyosun.

- ama yapılan işin saçmalığı seyirci sayısıyla doğru orantılıdır. 

+ ..

- şule.. sen aslında iyi bi kızsın, neden bi insanın ölmesini istedin?

+ yine mi aynı mevzu. elli kere konuştuk ya alper. cahide boşanmaya yanaşmıyor, ama benim bu çocuğu doğurabilmem için seninle evlenmem gerekiyor.

- hamilesin sen?

+ ne demek bu şimdi?

- ama ben seni buraya öldürmek için getirmiştim..

+ alper noluyo allah aşkına ya?

- olan şu. ben yolun sonuna geldim. ben gidiyorum. eski halime dönemeyeceğime göre hiç değilse sahip olmak istediğim şeyin kendi olayım dedim, o da sen oluyosun. 

+ alper, yine mi cinler geldi?

- gelen giden bi şey yok, korkma. ama sen hamileysen ben seni öldüremem. neden biliyo musun? henüz anne olmaya hazır değilim. şule.. gitmeden önce son bi şey isteyebilir miyim senden? son bi şey yapar mısın benim için?

+ tamam, peki. yapıcam.

- bi kere, tek bi kere seni seviyorum der misin? 

+ ..

- seni seviyorum de.. 

+ .. 

- seni seviyorum de lan!

+ ya seni seviyorum be.

- yalan söylüyosun..

[omraytmr]

[omraytmr]

yaşıyorum artık dedi; gözleri kapalıyken!

[omraytmr]

Yılmaz Güney'in Nebahat Çehre'ye yolladığı 17 Mart 1965 tarihli mektup, kırmızı mürekkeple yazmış:

Dün gece Adana sokaklarında seni aradım. Duvarlarda, köprülerde, ışıklarda. Biliyorum, sen binlerce kilometre uzağımda, ama bana en yakın bir uykunun içindesin. Yanılırsam diye ürküyorum. Çünkü insanlar değişken ve insafsızdır. Çünkü her an bir başka duyguya gebedir. Seni her düşünüşte iyiyi, kötüyü yan yana kuruyorum. Neyse, çocukluğum geldi aklıma. Babamı beklediğim kahvenin önünde durdum. Geceydi ve ben, bütün geçmişi bütün derinliğiyle yaşadım. Buradan sana varan yol o kadar yakın geldi ki, buna şaşırdım. Sanki çocukluğumda bir günün içinde sen vardın. Yavrum, sen benim kadınımsın. Beni düşündüğün anlar sıkılıp, bana aykırı şeyler yapmayacağını biliyorum. Ama gene de içim rahat değil. Yalnız kadının bir boşalması vardır hani. Gece Ağba'ya çıktım. Kimsecikler yok. Orkestradaki çocuklar beni görünce “Aşk Güzel Şeydir"i çaldı. Kırık, dökük dansımı hatırladım. Sarı elbiseni hatırladım. Bana geçmiş, benim olmuş o kadar çok şeyin var ki. Senden uzak olmak hiç de uzaklık değil. Seni her gittiğim yere götürüyorum. Gece arabada seninle konuştum. Durdum, güldüm, hüzünlendim. Geçmişin bütün günlerine ortak ettim seni. Boynumda, kollarımda bir zincirsin sen yavrum. Birazdan Antep'e hareket edilecek… Gel be. Bu çocuk sevgilin sana şimdiden hasret kaldı. Gel be.

Yılmaz Güney

[omraytmr]

gitme en soldaki adam.