panmak61 - Tumblr blog

panmak61 · 4 years

Video

undefined

tumblr

[ αγγίξτε με κι αφησετέ με να θαφτώ μεσα σας ]

νύχτα ζεστή , καλοκαιρινή, ερωτική , πλανεύτρα /

αυτη την νύχτα Μια Τσιγγάνα γλύπτρια σε οίστρο , στην ανάμνηση πνιγμών από ανάσες , μετα-λαμβάνει στο στόμα της ενα αντρικο μόριο προς λεηλάτηση /

ακούω σχεδον την ανάσα της , μυρίζω την ψυχή της καθώς αχνίζει /

για άλλες του συναφιού της θα ήταν μια απλή πράξη συναναστροφής / μα για ‘κείνη , την ιδιαίτερη , όταν κάθε δημιούργημά της φερει μέσα σε κάθε έργο της τον καθε χτύπο απο τις φλέβες στο ηβικό οστό , μια πίπα είναι το πρώτο δείγμα δίψας για αγάπη

Κατα τη διάρκεια της πιπας θα επικρατεί μια , εξαιρετικά επικίνδυνη , ηδονική σιωπή /

εις βάρος μιας φευγαλέας ματιάς του στόχου , κοντα στη σιωπή διεισδύει με αξιώσεις βαθμολόγησης η υποταγή του φαλλού στης γλώσσας τα παιχνίδια και ενα προσύμφωνο ανέφικτης συγκατοίκησής του ανάμεσα στα λεμονάκια στήθη της /

το χρυσομίλητο Στόμα Θυμάται - το μονοπάτι της συνείδησής της ως κλιματόβεργα μαστιγώνει βαθιά τα σωθικά του αντρός και φέρνει σε τυλιγμένα αόρατα πέπλα ανέγερση , εις στάση προσοχής , της φρουράς των αγγέλων ανάμεσα στων μηρών του την λόγχη / οι μελανιές των φιλιών της χαϊδεύουν τη γεύση του βραχώδη φαλλου στον ουρανίσκο της , κι εκεινος την ξεγελά οταν , σε ανύποπτο χρόνο καρφώνεται με δύναμη θαθιά μέσα στο λαιμό της και την πνίγει μα , η μικρή γλυκιά μας γλύπτρια δεν δίνει ανάπαυλα στον οργασμό / αφήνει ανοικτό διάπλετα το ένδοξο στόμα της να προσγειωθεί μέσα της , του θεριού η λάμψη κεχριμπάρι , η μουσική μαδριγάλι , και όλες οι λέξεις αγάπης στριμωγμένες / Το Στόμα , πολυσύχναστη ψυχή αναίμακτη / ξυπόλυτη / σύψυχη Θυμάται – την οσμή του σπέρματος - τον παλλόμενο φαλλό – τον πυρήνα της σκέψης - πάνω σε μια λαμπερή γλώσσα που μιλά για το πριν απο το μηδεν εργο της / Θυμάται – οτι , σΤο πεινασμένο Στόμα έχει προσγειωθεί η σπουδαιότητα της ποίησης

Το Στόμα Θυμάται ότι υπήρξε της ποίησης επιχορήγηση χωρις να συναντήσει τον φαλλό του ποιητή

[…pf]

#κοςΜηδέν

1 note · View note

panmak61 · 4 years

Photo

[ o #κοςΜηδέν - η ρόδινη Λυδία και Ο Μονόλογός του εγγαστριμυθου μουνιού της ]

Ω, κοριτσάκι μου . Είσαι το λουλούδι μου

Το γλωσσίδι σου είναι ένας αστερισμός που εκκρίνει αστέρια σε κάθε επαφή της .

Tι είναι η ομορφιά, αν όχι

αυτή η πτώση της αιωνιότητας της απαλης μετεωρικης γοητείας σου

(και οποιασδήποτε αξίωσης)

στο εσωτερικό του κάδου σου .

ποιος ξέρει τι θαμμένο αρχείο καταγραφής

είναι ζωντανό μέσα σου .

Ω, κοριτσάκι μου , καθρέφτης ειμαι

που αναπαριστά την αντανάκλασή σου, αναβοσβήνω στη λάμψη σου .

Αχ Αγαπημένε μου,

Το στρειδι μου , δεν σας θυμίζει το μεγάλο κόκκινο σημείο του πλανήτη Δία,

Μα να περιστρέφεται κατά 90 ° και χωρίς φόβο απο πτώση κομητών ; Αχχ !

Το παίξιμο της γλώσσας σας , με προδιαθέτει για μια σκέψη καταστροφής.

Νιωθω τόσο αναλαφρη !

γαμώτο, θα ήθελα ναμαι η μόνη επιζώσα σας , και

το λουλούδι μου ίδια μια ορχιδέα που πιέζεται μεταξύ δύο κόσμων .

Της Γης και του Ουράνιου θόλου , μετά !

πόσο μοναδικά με γλείφετε

και όλα τα πέτρινα έργα θρυμματίζονται.

Πρόσωπο με πρόσωπο ερχομαι μ’ όλα αυτά τα αποτυχημένα μου εργα

και ξαφνικά θυμάμαι τη μητέρα μου

Η μητέρα μου λέει ότι το πρώτο της έγκλημα ήταν η ομορφιά της ,

και το επόμενο , ότι ο πατέρας μου ήταν το οπως το φαντάστηκε η ιδια ,

ένας Θεός. Γι’ αυτο και τον ερωτευτηκε, ακομα και μετα τον θανατό του .

Πριν από εμένα

υπήρχε η μητέρα μου και ο θεός - εννοώ

ένας άνθρωπος και μια επιλογή. Αχχ ετσι , Ναι , Φανταστείτε, το σώμα μου ως εκκλησία .

Ω, κοριτσάκι μου , σαρώνω μια θάλασσα από καθρέφτες στην παλάμη μου !

Τα φλεγόμενα κύματα του αποξηραμένου αίματος της καρδιάς σου

περιμένω να διαβάσω .

Περιμένω να τα δω να ξεπετιούνται άναρχα σε πίδακες πάνω στα βιτρό παράθυρα

του ναού σου

Αχ Αγαπημένε μου, η γλώσσα σας , λετε και μου χαμογελάει ,

και φαίνεται να λιώνει από το χαμόγελό της.

Ωωω ! με νοιωθω ένα ανήμπορο ζώο που αγκαλιάζει κάθε αρπακτικό .

Αχ, τι μου συμβαίνει ;

Η κινηση της γλώσσας σας είναι ένα λάθος του άπειρου κόσμου, μεσα μου .

Μαργαριτάρι έξω από την πικρή θάλασσα ! και εσεις

δελφινάκι ξαπλωμενο πάνω μου .

Θυμάμαι εντονα τη μυρωδιά σας , την πτώση σας αγγελε μου ,

μαζί μ’ ολο το σύμπαν πάνω μου , και μετά

να καταλήγω μόνη βασανίζοντας τον εαυτό μου μάταια

ανάμεσα στις χιονισμένες κορυφές της σάρκας μου.

Μετά μικρά παιδιά ακονίζονταν

στο δέρμα μου – και μια πλημμύρα

απο μικροσκοπικούς πάπες . Αχχ, κύτταρα που διαχωρίζονται

και ενας σπάγγος ,

ένα κόκκινο νήμα που γλιστράει κάτω από τον καρπό μου ,

με λέξεις , κολόνες να συγκρατουν ένα φεγγάρι , με μάτια αμυγδάλου ,

από τα οποία ,

δάκρυα ομίχλη χύνονταν στις βίαιες νύχτες της μοναξιάς μου .

Δεν θέλω μικρή μου να σου μιλήσω για την αρχή

της ιστορίας μου.

Εύχομαι να μπορούσα ναχω μνήμη που να μην είναι πλήρης.

Δεν θα σου ανοιχθώ περισσότερο .

Το κεφάλι μου αγκάθινο στεφάνι ή στέμμα

από στόματα, ακόμα να βρωμάνε απο την αυπνία ,

σχέδια ανατρεπτικά , σχεδον θανατηφόρα ,

να έχουν εκκολαφθεί απο ψίθυρους μικρών ωρών. Θυμάμαι ,

Θυμάμαι μονο τη λευκή λιμουζίνα καθώς με οδηγεί μακριά .

στον τάφο της αναστάσεως .

Αλλά γνωρίζεις ήδη το μύθο αυτο !

Στον ερωτα μεταξύ μας κυριέ μου ,

πάντα θα εξακολουθεί να υπάρχει μια ακινησία.

Ενω το γιγαντιαίο οργανο για σεξ θα εξασθενε��, ίσως

θα ανυψώνομαι και θα σας αντλώ πίστη . τη χρονιά που λείψατε ,

-Αχχ , με κανιβαλίζετε ! ετσι , ναι ! Θεέ μου -

τιμωρούσα το σωμα μου

με μία νέα μυθολογία . Αλήθεια ! Ισχυει ! ευρισκόμουν

στην προσχώρηση

δύο κεφαλιών. Οσο με πλησιαζαν οι μηροί των , όχι

το φύλο των , το στόμα τους με έβγαζε σ’ εναν τραυματισμό.

δεν περιελίσσονταν με μια ιερη

φωνή απέναντι στη βουβωνική μου χώρα. Αντ 'αυτής , ένα χλωμό χάσμα

σε φαντασία πέτρας - ένα όνειρο , βλάστηση δοντιών,

λεκέ γύρω από το ναό μου , στο

πάτωμα. Θυμάσθε ; εσείς με φιλάγατε και απ’ το σώμα μου πετούσαν ελευθερα

χελιδόνια. Κάθε φιλί αδιαφορων απο ‘ μενα μια μικρή περικοπή,

ένας αργός αποκεφαλισμός .

-Αχχ , Σφιξτε τα χειλη μου , οπως τοτε που ‘πιασατε ,

με τα δαχτυλα σας το τζιτζίκι απ’ το μικρό του το φτερό. Θυμαστε ;

Ωωω ! τώρα γινεσθε τόσο κακός μαζι μου .

Τουλάχιστον αυτό σας το έγκλημα δίνει ένα νόημα

στο θρυμματισμό μου . Ανακαλύπτω έναν λόγο για την κατάρα

του οργασμου σε αυτό το σώμα.

Ω, ευγενικό μου πλάσμα , υπάρχει μια μουσική μεσα σε αυτή σου τη θλίψη.

Η καρδιά μου χτυπά στο ρυθμό μιας μελωδίας

που δεν έχω ακούσει εδώ και χρόνια !

Σαν να βλέπω το μουνι στο αγαλμα του Ωγκύστ Ροντέν ,

μια τοσο δροσερή σάρκα που μου αξιζει να τρέφομαι.

Ολο αυτό που λάμπει εδω μπροστά στα μάτια μου δεν είναι μουσική ;

- Το φιλί σας , εις τον αιώνα τον άπαντα αγαπημένε μου , μου αποφέρει ενα σωρό δάκρυα

και προετοιμάζει τον πόλεμο ανάμεσα στα σκέλια μου.

Δεν είμαι το ζώο σας ;

Δεν θέλω να πω μ’ αυτό ότι η επιθυμία μου ειναι να

δημιουργώ παιδιά

από το σκοτάδι

της μήτρας γης μου

μα ως η ζουμερή πηγη μου να γεμίζει τα μάτια σας ,

οπως με ταξιδεύατε σ’ ένα δάσος που ακτινοβολεί

το έδαφος , τραγουδώντας επαίνους

για το αγαπημένο του ηφαίστειο.

Μμμ, το διθυραμβικο μουνί μου σας χορευει , ετσι όπως η γλώσσα σας

εγινε σφυρί απο ροζ ασήμι που με ξεσκονίζει σε μια απεριόριστη ανασκαφή.

Διαρρήκτη μου ομορφε , της γέννησής μου σπάσιμο

είπατε ότι δεν είναι τίποτα να ανοιχθώ πιο πολυ

αλλά , είσαστε ένα κόλπο του φωτός.

Δείτε ! Μα δείτε το . Ενα πορτοκάλι, αποφλοιωμένο

και τεταρτημόρια, φωτοβολίδες τα χειλάκια του ,

σαν μια ροζ τουλίπα σε μια πλάκα του ολέθρου αφημενη .

Οτιδήποτε μπορεί να συμβεί . σε λίγο .

το νοιωθω ! Το μουνάκι μου εγινε ένα πεδίο μάχης

όπου οι αρχηγοί και οι στρατιώτες σας , βασιλιά μου , παίζουν κρυφτό

και αναζητούν σε μια άβυσσο τσέπης μια σειρά από γούρνες χαράς !

Ελἀτε , επιτέλους ! Ελἀτε ! συγκλονισμένη , πάντα έτοιμη

ακόμα και πριν από τις αισθήσεις μου ,

ακόμη και χωρίς αισθήσεις σας θέλω . Μην σταματάτε το χαδι σας

ενα βιβλίο με αριθμούς , ξεφυλίστε με , με τέτοιου είδους θαύματα

να πεθαίνουν όλο και περισσότεροι θάνατοι κάθε μέρα που περνάει ,

αλλά πάνω απ 'όλα χωρίς να μπορώ να κάνω τίποτα γι 'αυτό !

Μετά από όλα αυτά, δεν θα υπάρχει καμία ανάγκη

να πω τίποτα στον κόσμο .

Μην με κάνετε να πω αυτή την ιστορία του σωτήρα μου

χωρίς διχαλωτή γλώσσα , μέσα μου !

Μπορώ να το κάνω .

περισσότερο από αυτό θα τροφοδοτείται βέβαια , η πίστη

στη δική της εκδοχή , των πραγματικών περιστατικών ,

της σχέσης ανθρώπου με θεό .

Σε ένα δωμάτιο, κάπου στη γη , ἠδη , δυο άνθρωποι χορεύουν.

Με πεινάτε | το βλέπω στην τελική δύναμη που βάζετε

να θάψετε τον εαυτό σας μεσα .

Σκληρή και αγρια μοίρα μου ,

με την πιο μεγάλη επιθυμία σας συμπιέσετε αυτά

τα αυτοκρατορικά μου βυζιά, σε μια νεα συμφωνική.

Είπατε ότι ήταν σαν να σηκώσατε ένα τσέλο

από τη μαύρη θήκη του.

μη σταματατε λατρεμένη μου φύση .

Γλείφτε το ! κι αλλο , περισσότερο !

Μερικές φορές αγαπάμε σχεδόν αρκετά.

Λέμε ότι μπορώ να το κάνω καλύτερα , ότι

υπάρχουν τόσοι τρόποι

να κάνετε τη στιγμή που ,

το μουνάκι μου θα πεθανει σε κάθε μετριοπάθεια και θα μεγαλώνει

πιο όμορφο από πριν για να δοκιμάσει το καλοκαιρινό λιβάδι της κακίας σας |

Με πεθαίνετε πάθος μου | Αμα χύσω γρηγορα , ποιο το νόημα ;

Δεν είναι απαραίτητο, μά είναι υπέροχο .

Η γλώσσα της θρησκεία σας μαγεύει το χώρο μου ,

έτσι ώστε ο χρόνος μου να πεθαίνει χωρίς να κάνει φασαρία .

Αληθεια το εννοώ , τη γλώσσα σας θα κράταγα μπηγμένη μέσα μου,

θαναι σαν να μου δωριζω θεια κοινωνια.

Πολυχρυση φοραδίτσα μου

αποξενωμένος

από κάθε ανθρώπινο έλεος ή προσευχή

και τον αέρα γύρω μου

άδειο-

με κομμενη την ανασα-

σκιασμένος

από θρηνή κυπαρίσσια -

Κάνω μια ευχή σε ένα εξαφανισμένο τοπίο.

Δεν ξέρω αν είμαι καλός ή σωστός για να εξηγήσω κάτι

το οποίο είναι αδύνατο να εξηγήσω, ως φθαρμένα αγαθά είναι η τιμωρία με

χίλια στόματα να με λογοκρίνουν και πολλά να ταΐζω !

Με κούρασαν οι ανθρωποι Αγάπη μου .

Εσένα θέλω μόνο, να σ’ έχω σύντροφό μου !

Στο τέλος η καρδιά γυρίζει

όπως η πείνα ,

ονειρεύεται μια έκρηξη λευκού υγρού κάθε βράδυ ,

και στρεφεται σ’ ένα κουτάλι.

Με έναν τρόπο που είναι απολειστικά δικός μας, σκέφτομαι

μια μουσικη σε απόσταση χιλιάδων ετων να ρεει ως ποίημα .

Δύο άνθρωποι ανεβαίνουν πάνω σ’ ένα τραπέζι κουζίνας

για να χορέψουν . Τι ξέρουν

περι χύσιμο ερωτος ;

#κοςΜηδέν

0 notes

panmak61 · 4 years

Photo

Ζεί σ’ ένα κουκούλι.

εναλλασσόμενη κατοικία ,

γλυκιάς περιπλάνησης,

εκείνης που,

μετὰ μὲν φρονήσεως ὠφέλησεν ,

να μ’ ανέχεται .

Ζήλεψα ενα ονειρο σήμερα.

παράξενα απαθής

στην αναζήτηση πλάνης καρδιάς .

Σαν κάτι να την βασάνιζε .

Ως να συναινει εις δοξολογίαν εκεινου

που τα μάτια του στάζουν

μαύρα δάκρυα .

στο πουπουλένιο στήθος της

εκκλησιά ,

το γεμάτο απο ήττες ,

ειδε ένα μωρό να θηλάζει από

τις ρώγες της.

τα χέρια του,

ιδιες ανατολές φθινοπώρου ,

από μόνο ψίχουλα,

το μαλάζουν .

« Ασε κι εμενα να πιω γιατί πολύ διψάω » αναφωνησα !

Σαν έβρισκε πηχτό αίμα γλιστερού

νέου ερωτα στις φλέβες της,

τα δαχτυλάκια του μωρού

γίνονταν φίδια τυλιγμένα

σε κορμί δέντρου.

Ελικοειδείς κινήσεις σπειροειδούς γλώσσας

κι εκεινη να σπαρταρά

σε κάθε κλωστή που κόβεται

απ’ το βωμό της.

Το σώμα της

χόρευε ένα κυματιστό ζεϊμπέκικο

την κολλώδη παράφορη

στύση του να ντυσει.

Καθρεπτίζονταν

μέσα στον βυθό των ματιών του .

δάκρυ πέτρα στα μάτια του,

άγουρο και σκληρό σαν πολύτιμος λίθος.

Εκεινη ,

φορουσε ενα φόρεμα απο γιασεμί και οξυγόνο .

Ανάμεσα στους σφιχτούς μηρούς της,

που τους αφήνει μισάνοιχτους

για τα δάχτυλά του αλεξιπτωτιστές

οπου την πατρίδα παν να ‘λευθερώσουν ,

εβλεπε το κεφάλι του μωρού άυλου βαρκάρη

εραστή ειδώλου της

με βογγητά συνοδούς ήχους πουλιών

να το συντροφευει.

Δύσκολη γέννα σκέφτηκα.

Φοβάται μη γεννήσει

τυφλά παιδιά,

καθώς το κάνει σα τη σκύλα.

ζήλεψα ενα ονειρο σήμερα

γυρω-γυρω απ’ τους

κύκλους της αρσενικης θρησκείας.

«Συγχωρησέ μου την αυθάδεια , μα

για να σ’ ακούσω τωρα που

ξημερωνει μέρα παρασκευή -

για ποιόν εραστή σου εκλαιγες και

ήσουν τόσο μούσκεμα,

κι ανήσυχη στον ύπνο σου ;

που σε ξεδιψάς ;

που θα λειτουργηθείς ;»

" αντικρίζω τον ερχομό των αγγέλων

να με χαράσσουν βαθιά ως τις ρίζες

της μητρας γης μου .

Θέλω να σε γεννησω έναν μικρό θεό

υπερόπτη και τρυφερό μαζί "

Ω !

" Τι θασαι μετά για 'μένα #κεΜηδέν μου ; "

δεν ξέρω . ισως αρωματικό σούρουπο στα μαλλιά σου .

#κοςΜηδέν

0 notes

panmak61 · 7 years

Video

undefined

tumblr

Alphaville (1965) Jean-Luc Godard

84 notes · View notes

panmak61 · 7 years

Video

undefined

tumblr

Alphaville (1965) Jean-Luc Godard

84 notes · View notes

panmak61 · 7 years

Photo

Το κορίτσι μου ειναι ενα ζωντανό λουλούδι ενα λουλούδι ξαναμμένο - [une Petite Fleur] Το κορίτσι μου ζει σε μια παλιά κατοικία νοιώθω ενα ράγισμα στην αναπνοή μου -φοβάμαι την στατικότητα , ουρλιάζω στην πραγματικότητά μου η καρδιά μου άσσος μπαστούνι [ εχετε νιώσει ποτέ το βρυχηθμό της μελαγχολίας ; ] το αίμα μου ακούω στ’ αυτιά μου [ κοχλάζει ] ./ τρέμω , ολημερίς υφαίνει τον έρωτα [ θα γινει αυτη τη νυχτα του καλοκαιριού η αγαπημένη μου ; ] - με φωνάζει ... τρέχω . Έλα, Αγαπημένε μου σήμερα θα δοκιμάσεις τι σημαίνει νασαι ευτυχισμένος θα σε ράψω στα πλευρά μου απόψε να ονειρευτεις [εχεις τόσα χρόνια που τα όνειρά σου ηταν πλημυρισμένα απο φίδια ] θα γίνω το γόνιμο σύνορο στο σώμα σου ορμητική ροή στην αγωνία σου και επειδή είσαι γεμάτος θλίψη ο ερωτάς μου, που γεννήθηκε μέσα στο στήθος μου , θα αγαπά τα χείλη σου περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Έλα, κάτσε δίπλα μου ξεκίνα να γευματίζεις στη σκιά της καρδιάς μου, για εσένα ανοιξα το σώμα μου θάλασσα, απόκρημνος βράχος και πρησμένη απο ψάρια, μέχρι την ώρα του λυκόφωτος ./ -Χρυσαφένια των ματιων σου η θαλασσα «Θαλασσά μου» , ανθοδέσμη άστρων η γλώσσα σου αγριομυρτιάς γεύση το σάλιο σου , σε πίνω ως παράλληλος πρωταγωνιστής στιγμιαίας Ζωής , ηρωικη μορφη που έσπασε μέσα στον καθρέπτη , σε πίνω , τρέφομαι θλιμμένος στην ηρεμία της αναμονής δεν ειμαι ενα φάντασμα , δεν είμαι μια ανάμνηση - ειμαι πάντα στο παρόν [ Είσαι τόσο όμορφη απόψε , θέλω να σε ξεσκίσω ] είναι γνωστό ότι στην ηλικία μου, το σύνολο των μορφών στις τρέχουσες στιγμές περιέχεται στα γεννητικά όργανα , πηγή και περιεχόμενο ./ Η ανάγκη σου να μ 'αγαπάς , γρήγορα , τώρα , πλημμυρίζει ξαφνικά την ψυχή μου όπου και να με αγγίξεις γίνεσαι ο κόσμος μου σέλαος ο πούτσος μου , ακουμπάς την άκρη του κόσμου μου , επεκτείνεται και απογυμνώνεται στην αφιξή σου -

σε ενα στροβίλισμα στο λυκόφως , γίνομαι εκλεγμένος νικητής επιτηρητής του λαιμού σου, με την πείνα μου για εσένα να συνεχίζει να υπάρχει αμείωτη με μια πτώση - εκεί - στην καρδιά ./

Έλα, Αγαπημένε μου θα προσπαθήσω με πολύ μεγάλη χαρά να γίνω τα φώτα πορείας σου , τα βογγητά στο στόμα σου , τα πόδια σου που σε φέρνουν κοντά μου , μαζί και το σώμα σου θαμαι , με καθαρή αγαλλίαση μπές στην αγκαλιά μου και όπως τα παιδιά κουλουριάζονται στα πόδια μου στις γάμπες μου ζέστανε τα χεράκια σου [ τα νοιωθω κρύα ] με άγρυπνες κινήσεις ανακάλυψε τη θαλασσά μου

Έλα, θα προσπαθήσω με πολύ μεγάλη χαρά ναμαι το όνειρο σου απόψε με πλούσια αρώματα να βαφτίσω τα χείλια σου να σε γεμίσω τρένα βαριές ανάσες καύλας απογυμνωμένη χαμηλή σκιά «Ηλιε μου» σοφή και γενναιόδωρη η αγάπη μου Ελα , αφέσου , σκύψε να σε ταίσω απο την χούφτα του μουνιού μου , φύτρωσε μέσα μου [με πλήγωσες ελαφρά απο εκεινο το «σε λατρεύω» που ξεστόμισες στο τηλέφωνο] /. . Βγάζεις το βρακάκι σου αργα και βασανιστικά αποκαλύπτοντας ένα ωραίο τέρας -ανάμεσα στους μηρούς σου ενα μουνάκι λευκό κρινάκι αν μου ζηταγες να αποσύρω το βλέμμα μου απο αυτο θέαμα δεν θα το άντεχα -μια φωλιά χελιδονιού και στη μέση μια γραμμούλα παιδικής γραφής- Βάφτησα το στόμα μου στη θεραπεία σου ματόκλαδα όρθια , πούτσος όρθιος για ενα σαγηνευτικο ξεκίνημα

Εσυ ; τι νοιωθεις ;

“το μουνάκι μου σκουριασμένη πόρτα , σπάσε με” . πάντα υπήρξες πολυ εξευγενισμένη μια διασταύρωση της καλύτερης ορχήστρας πνευστών -θα με στραγγίξεις ; . “μα ναι , πρέπει να τρώμε τον πυρήνα και τον φλοιό του ίδιου φρούτου” εσυ ; τι νοιώθεις ; . - γίναμε το αδύνατο πλευρό του ήλιου , η μοιρα μας , το μελάνι της σελήνης κλαιω σαν κακό πουλί , -να γίνω ενα κοκοράκι μέσα στο στόμα σου ; . -οσο και αν “δαγκώνει” η ψυχή σου τη ρόγα μου όπως σε κάθε ρουφηξιά του τσιγάρου σου , η μελανιά ανήκει πάντα σε εκείνον που θα μείνει μόνος -τώρα , τώρα

τωρα τι ; τι νομίζεις ; . [ Εγω ] Διακινούμαι Στη χρυση κοιλάδα [ του μουνιού ] σου

βγαίνω , έρχομαι , μέσα σου με όλο το σώμα μου , βγαίνω , έρχομαι μέσα σου με όλη τη μυρωδιά του σωματός μου, μουσική αλλοίωση , βγαινω , ερχομαι μέσα σου με όλες τις τέχνες του σύμπαντος [ εκεί που κάναμε έρωτα] - εκεί - πάνω μας πέφτω μέσα σου με ιλιγγιώδη ταχύτητα . [ Εσυ ] μάτια ανάστροφα , μαχαιρωμένο αντίδωρο ως δάχτυλα ποτισμένα στο αίμα ./ [Εγω] σε γαμώ σα μαγικο ρολόι , τικ-τακ,τικ-τακ σε καίω σαν ελπίδα , σε χαράσσω σαν λεπίδα , κόλλησες γυρω μου , κόλλησες και με επνιξες , με ελιωσες σαν πυρωμενο φεγγάρι , ο ερωτάς μας βογγά , μας σκίζει την καρδιά , και αρώματα ραδιούργα διαχέονται γυρω μας αποτέλεσμα της καταιγίδας που χορεύει ασταμάτητα μεσα στο κεφάλι μας . βροχη απο μέλι τα χύσια Δικο σου ; Δικό μου ; Δικό μας ;

- Στο τέλος –όλων- δεν υπάρχει σώμα - . χύνουμε το εγκώμιο της πίστης μας λόγω ευγνωμοσύνης , κοσμούμε το όνομα του ερωτα ο οποίος μας δίδαξε ευγενικά όλα όσα ήξερε ! Για τους υπόλοιπους , μια «κόλαση» στην Εδέμ τους ...- . ελα λοιπόν , ας αισθανθούμε τη σάρκα μας να τσούζει μεσ' την απολαυση του ερωτά μας

[...pf ]

1 note · View note

panmak61 · 7 years

Photo

Οι μάζες βιάζονται, τρέχουν, διασχίζουν την εποχή με βήμα εφόδου. Νομίζουν ότι προχωρούν, αλλά απλώς βαδίζουν επί τόπου και πέφτουν στο κενό. Αυτό είναι όλο.

-Franz Kafka

2K notes · View notes

panmak61 · 7 years

Video

undefined

tumblr

[ αγγίξτε με κι αφησετέ με να θαφτώ μεσα σας ]

νύχτα ζεστή , καλοκαιρινή, ερωτική , πλανεύτρα /

ακούω σχεδον την ανάσα της , μυρίζω την ψυχή της καθώς αχνίζει /

Κατα τη διάρκεια της πιπας θα επικρατεί μια , εξαιρετικά επικίνδυνη , ηδονική σιωπή /

Το Στόμα Θυμάται ότι υπήρξε της ποίησης επιχορήγηση χωρις να συναντήσει τον φαλλό του ποιητή

[...pf]

1 note · View note