paprikasama

[paprikasama]

[paprikasama]

[paprikasama]

My dear Death, you are not alone all of the times.

For we feel life

We feel you

And what's saddens us is but the simple fact

We are way to small to fit this chaos of changes inside of us.

See you soon

[paprikasama]

Ένα.

Μια διαδικασία, ένα πέρασμα, από μια κατάσταση σε μια άλλη είμαστε, μια μέθοδος του Χρόνου να επιβληθεί στο Χάος. Κάποιοι λένε πως κατά κάποιο τρόπο η ίδια μας η ύπαρξη είναι απλά άλλο ένα βήμα που φέρνει το σύμπαν στο θάνατο.

Τα μάτια αυτής της γυναίκας είναι γαλακτερά από τα χρόνια, το δέρμα της κρέμεται και η προσοχή της θολή. Λέει πως έτσι θολά θυμάται τα νερά σε αμμουδερές παραλίες, τα πράγματα πίσω απο την ομίχλη και την ημέρα που πέρασε απο  μια χασμάδα αφήνοντας πίσω της την αιωνιότητα, για να έρθει σε αυτό το πηχτό, κεκορεσμένο ζουμί που κάποιο λένε πραγματικότητα.

Δεν διαφωνεί μαζί τους, μα δεν συμφωνεί κιόλας. Είναι πολύ μεγάλη πια για να ασχολείται με απαντήσεις. Έχει βιώσει τον θάνατο και την υπέροχη υπερπληρότητα του, κανένας δεν είναι μόνος εκεί.

Της λέω για εκείνη την ημέρα που ονειρεύτηκα τον ήλιο να καταπίνει την γη· να μας μετατρέπει όλους σε μια ύπαρξη, μια ακτινοβολία που πάλλεται σε απόλυτη οργανωμένη, συνέχεια. Όλα το ένα μέσα και πάνω και δίπλα· το ένα το άλλο. Αισθάνονται πανικό, γαλήνη, αγαλλίαση, απογοήτευση, φόβο και χαρά.

 << Ταυτόχρονα >> τολμώ να πω, προσπαθώντας να εξηγήσω. Αδυνατώ όμως να δεχθώ αυτή την λέξη αφου αγγίζει το ζήτημα του Χρόνου.

Προσπαθώ ορισμένες φορές να πιάσω στα χέρια μου τον Χρόνο όπως περνά, σαν νερό, σαν άμμος, σε γραμμές, σε κύκλους, σε σπείρες. Το μόνο όμως που μπορώ να καταλάβω είναι αυτό που αφήνει πίσω του, δηλαδή τα αποτελέσματα, την διαδοχή φαινομένων, ενεργειών, την αδιάκοπη ακολουθία... την συνέχεια. 

Η γριά μου δίνει να πιάσω το χέρι της. Ξέρει πως το χάρτινο δέρμα της μου δίνει να καταλάβω το πέρασμα του χρόνου. Είμαστε και οι δυο ανίκανες, η γρια και εγώ να πιάσουμε τον Χρόνο. Νιώθουμε η μια την άλλη γιατί δεν βιώνουμε το πέρασμα του, εμείς δεν είμαστε κάτι που ο Χρόνος αλλοιώνει. Εμείς φέρουμε με την ύπαρξή μας τον Χρόνο, εμείς μοιραζόμαστε αναμνήσεις.

Χάρη σε εμάς υπάρχει η αλλαγή και η επανάληψη καθώς και η δημιουργία του Χρόνου. Γεμίζουμε το κενό, κάθε φορά που υπάρχουμε, που επαναλαμβάνουμε τις αναμνήσεις μας. Περπατάμε ανάμεσά τους και τις πολλαπλασιάζουμε, δημιουργούμε παραλλαγές, αντίγραφα και κατασκευάσματα.

Έχουμε ένα ακόμα κοινό η γριά και εγώ. Τιμάμε αυτό που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε και το συντηρούμε, βιώνοντας τις αναμνήσεις μας ξανά και ξανά. Υπηρετούμε τον σκοπό της ύπαρξης μας και τα δώρα του Χρόνου. Τα δωμάτια, οι δρόμοι, τα πρόσωπα γεμίζουν με βαβούρα, συναισθήματα, εκκωφαντικές εικόνες, το ένα πάνω στο άλλο, σαν ζωγραφιές σε ρυζόχαρτο και προβολές σε σώματα. 

Είσαι αυτόχειρας, λέει. 

Έχω δει τον θάνατο και γνωρίζω τον χρόνο. 

Γεννιέσαι παιδί του χάους :

<< ἤτοι μὲν πρώτιστα Χάος γένετ᾽· αὐτὰρ ἔπειτα

Γαῖ᾽ εὐρύστερνος >> μου λέει,μα η γλώσσα αυτή για εμένα είναι άγνωστη, ξύλινη, ξένη. Θα περάσουν πολλά χρόνια πριν την καταλάβω.  

Πριν την δημιουργία σου, την δημιουργία του κόσμου, ήσουν άπειρο διάστημα, αταξία, κενό. Ώσπου ένα χέρι σε τράβηξε και μας έπλασε σε άτομα, κύτταρα, ιστούς όσο πιο κοντά μπορούσε, μειώνοντας όσο το δυνατόν την ύπαρξή σου ως αιώνιο κενό, καταναλώνοντας στο χάσμα. Ο Χρόνος γεμίζει.

Έχω δει τον θάνατο χωρίς να έχω φτάσει στο τέλος, όλα συμβαίνουν τώρα αφού δεν μπορώ να νιώσω αυτό που οι κάποιο λένε χρονική συνέχεια.

Ζω σε μια πηχτή σούπα αναμνήσεων και δεν έχω πια χώρο για το τώρα.

Όλα είναι τώρα.

Δεν φοβάμαι τον θάνατο γιατί γνωρίζω πως είναι να μην υπάρχει πια χώρος, να μην μπορώ πια να σε ακούσω γλυκιά μου αφου είμαστε ήδη. Η γριά μας πήρε αγκαλιά : εκείνη, εμένα, το μωρό, τους συντρόφους, τα σπίτια. Απαλά περάσαμε μετά απο τόσα χρόνια από την ολότητα του κενού στην πληρότητα του χρόνου. 

[paprikasama]

I feel too many things i feel too many things ifeel too many things too many people things I feel too many things toomanythings too many people are not things things are feelings people are not feelings toomanythings

[paprikasama]

I miss you so much I dreamed of you feeling like me when I see you for the first time.

I miss you so much you touched my face and cried out how much you missed me.

World was tough without me,people were boring, except from those whom you loved, you cherished, you touched, you tasted.

You tasted people foul and unloving but you also had fun exploring and living.

Now it is time to see me once more, quick before your next adventure.

get some rest in my hands for you will need this memory.

you and so many more, almost every body will need this 

I will need this 

just before I leave

I must be a house, a home, a returning of all of those who left 

Let us sleep 

Let us touch 

Let us feel

All that is 

All that were 

All that will be 

Now, just before we explode in the orgasmic sensory input of being.

[paprikasama]

Curiosity Cabinet

Καλωσορίσατε κυρίες και κύριοι στην μεγαλύτερη, πολυπλοκότερη, περιοδεύουσα συλλογή ανωμαλιών, θαυματουργιών και λοιπών μυστηρίων.

Στα αριστερά του αναλυματικού τοίχου του Καλλιμαρμάρου μπορείτε να παρατηρήσετε καθήμενο το πρώτο δείγμα. Αγαπημένη του ασχολία να γκρεμίζει τοίχους σαν αυτόν, που στην προκειμένη απολαμβάνει,  με την χρήση 5 επιχειρημάτων και προσεκτικό συλλαβισμό 2-9 λέξεων. Μην αφήνετε την θετικιστική του προσέγγιση να σας ξεγελάσει, το τέρας αυτό έχει δυνητικά πολύ παθιασμένες αντιδράσεις. Οι  ρυτίδες στις άκρες απο τα μάτια του το μαρτυρούν αυτό. Γραμμές σαν αυτές των τετραδίων που δεν γράφει .

Αν του γούστου σας είναι η δαιμονοκρατία, ελάτε σ’ αυτή την γωνία. Παρατηρήστε αυτό  σιγηλό πλάσμα. Γνωρίζει πολλά παιχνίδια με μαχαίρια, επικίνδυνα για τα δάκτυλά σας, εικόνες ταυρομαχιών γκροτέσκικων αρκετά για να σας παρασύρει σε παγίδες δαιδαλώδεις, ανούσιες, τυφλές. Αποστηθίστε την κίνηση που κάνει για να βγάλει ένα μικρό μαύρο τετράδιο από την τσέπη του. Σαν καλοκουρδισμένος δευτερολεπτοδείκτης έχει χειραγωγηθεί να καταγράφει.

Χαλαρώστε με το μεγαλύτερο χαμόγελο, γνωστό σε άνθρωπο που δεν έχει να σας προσφέρει πέρα από το προαναφερθέν τίποτα παραπάνω. Μια παγωμένη μπύρα και μια ιδιοφυΐα που το ταλέντο της είναι η απλότητα.

Τέλος, ένας άνθρωπος καθημερινός σαν και εσάς. Ο  Ίκαρος των Ικάρων. Αταξίδευτος, χωρίς κέρινα φτερά. Θα σας πει την πρώτη του ανάμνηση, την πρώτη φορά που προσπάθησε να φτάσει το φως και οι θεοί τον τιμώρησαν στερώντας του την παλλόμενη ζεστασιά του σώματος της Μάνας του. Εκ γενετής καταραμένος μένει ταπει��ός.

Οι μόνοι με εκθέματα ζωντανά, με πλάσματα που περνούν από όλα τα στάδια της μεταμόρφωσης πριν σκάσουν από τα κουκούλια τους σαν πεταλούδες. Όμως ο μόνος τρόπος να έχεις μια συλλογή από πεταλούδες είναι να τις έχεις νεκρές. Μέσα στην σκόνη και ακινησία του Cabinet αυτού υπάρχει ένα πλάσμα βίαιο, αναίσθητο, που  βρωμάει ναφθαλίνη. Είναι υπεύθυνο για την διατήρηση όσων βλέπετε. Το μυστικό είναι να μην αναγνωρίζεις τις αλλαγές. Είναι κατά κάποιο τρόπο το ίδιο έκθεμα της συλλογής του, που μάλλον συντηρεί για να νοηματοδοτεί την ύπαρξή του ή για να έχει λόγο να λέει:

Καλωσορίσατε κυρίες και κύριοι...

[paprikasama]

Ακουσα ψηνεις ταξιδακι αυριο. Απροσμενο και ετσι. Που θελεις να σε παω; Κερναω γιατι ειμαι πολυ πλουσιος.

To the moon and buck. Left boy circa 2015

[paprikasama]

I HOPE you are not using fancy jew nails

are you gonna pick those penne noodles out of the boiling water one by one like a man, or are you gonna use a strainer like some kind of democrat?

[paprikasama]

Did someone say bojack horseman?

are you gonna pick those penne noodles out of the boiling water one by one like a man, or are you gonna use a strainer like some kind of democrat?

[paprikasama]

Ο γκομενος της

Ο γκομενος της φωνάζει καταβα κάτω. (μαλλον για να μην την κοιτάνε αλλΟΙ)

Χορεύει στο τραπέζι που κάθομαι και ο κωλος της στο πρόσωπο μου για να κοιτάει τον γκομενο. Hehhehe

[paprikasama]

Γενναίο Πτώμα

Είναι ταυτοχρονα ένα πτώμα και μια φωτια. Είναι ταυτοχρονα ενας ναυτης και μια σειρηνα Είναι ταυτοχρονα ενας φλωρος και ενας χείμαρος. Είναι ταυτόχρονα ενας σακατης και ενας οδοστρωτηρας. Είναι ταυτοχρονα ενας τεμπελης και μια τυπισσα που θα θελε να εχει εδρα στα 23 της (γελια). Είναι ταυτοχρονα ενα ανοιχτο βιβλιο και ενα σκοταδι Είναι ταυτοχρονα μια απαθεια και ενας ανθρωπος. Είναι ταυτόχρονα μια γκρινια και μια εμπειρια Είναι ταυτοχρονα 

[paprikasama]

Can’t do it sorry

[paprikasama]

Entity

Δεν υπάρχει στόχος, ούτε σκοπός, ούτε ενέργεια να διαπερνάει τα κορμιά μας και να τα συνδέει μεταξύ τους. Με θλίψη έχω να σου ανακοινώσω πως, δεν έχουμε τίποτα κοινό. Μα έχουμε κάτι να μοιραστούμε. Έχουμε, εγώ και εσύ, τον χρόνο. Κάτι που δεν μπορούμε να αντιληφθούμε, καθώς δεν μπορούμε να δούμε την ουσία του. Όχι τουλάχιστον όταν ψάχνουμε για κάτι άλλο, κάτι στα μυαλά μας. Σκέφτομαι ένα πράγμα αιώνιο απεγνωσμένα, κάτι άφθαρτο στα χέρια του χρόνου. Ώστε να μπορέσω και εγώ να βιώσω, έστω και λίγο, την αθανασία. Το βρίσκω σε διάφορα σχήματα: στην ιστορία, στην συνέχεια, στα φαντάσματα και το κενό. Κάνω τατουάζ για να μου λένε οι γύρω μου << Αυτό θα κρατήσει για πάντα. >> . Βρίσκω την πίστη και ονομάζω τον κόσμο μου με ταμπέλες. Φτιάχνω κατηγορίες, ταξινομώ, εφευρίσκω πράγματα, ονόματα, ιδέες για να επικοινωνήσω, να κατατάσσω το παροδικό σε κάτι μεγαλύτερο από εμένα τον ίδιο. Κάτι που δεν επηρεάζω σαν παρατηρητής. Γλιτώνει έτσι 100, 1000, 10000 χρόνια. Τίποτα δεν αξίζει στην όψη του.

Με μια καλύτερη ματιά είναι ακριβώς το ίδιο αλλά εντελώς καινούριο κάθε δεύτερο. Σημασία δεν έχει πια ο χρόνος. Γιατί η μικρότερη μονάδα μέτρησης του χρόνου δεν είναι υποδιαιρέσεις του λεπτού. Γιατί δεν είναι το πέρασμα του χρόνου το πρόβλημα. Γιατί η στιγμή μόνο είναι αθάνατη και εκείνη έδυσε πριν εκπνεύσεις. Γιατί το μόνο που ήθελες ήταν να βρεις κάτι να μην αλλάζει. Εντροπία είναι ένα ωραίο όνομα που βρήκαμε για αυτό που σε βασανίζει. 

Ένα αξίωμα: όλα όσα μοιραζόμαστε, όλα όσα είναι αιώνια, όλα όσα αξίζουν είναι διαρκώς μεταβαλλόμενα. Δεν είναι χρόνος. Είναι αλλαγή.

Φοβάμαι όμως πως και αυτή έχει τ��λος αφου

τα πάντα αλλάζουν έως ότου γίνουν όλα, το ένα.

[paprikasama]

Αγόρασα ένα σκετς μπουκ και βρίσκω συνεχώς σκισμένες σελίδες, όχι μόνο κάποιες που λείπουν αλλά και κάποιες που είναι έξτρα.

[paprikasama]

Βούρκωσε και κλαίει στο τιμόνι

<< …έχεις συντονίσει το βλέμμα σου τόσο στον ανθρώπινο πόνο και την ανάγκη. Σου χρειάζεται να μάθεις να βλέπεις την ομορφιά… >> 

<<…εγώ είχα ισχυρό αντρικό πρότυπο μεγαλώνοντας, εννοώ ο πατέρας μου ήταν και τρυφερός και δυνατός. Μας αγαπούσε τις γυναίκες του, και την μαμα μου πολύ. Ξέρεις λέγανε πως είχε και άλλες γυναίκες. Πιστεύω όμως πως σε αυτό δεν έφταιγε. Διάλεξε να δώσει την αγάπη του σε μια γυναίκα που… δεν μπορούσε να του ανταποδώσει την αγάπη που της έδινε… προσπαθούσε να βρει αυτό που δεν έπαιρνε από εκείνη. Τώρα θα λέγανε πως εγώ είμαι υπέρ του πατέρα μου, αλλά εσύ ξέρεις πως εγώ δεν λέω ασυνείδητα πράγματα. Το δούλευα χρόνια. Έτσι ήταν τα πράγματα. Και ήταν και παλαβός εε! Χαχαχα >>

 << …ένα καλό έχει κάνει ο μαλάκας και αυτό ήταν οι βόλτες. Ναι ρε, στο δημοτικό με το που γύριζα από το σχολείο με έπαιρνε και πηγαίναμε βόλτα. Στην ακρόπολη, ναό Ηφαίστου, Αναφιώτικα… Και μετά, καταλήγαμε εδώ για σουφλε σοκολάτας επιβράβευσης. Έχω μεγαλώσει στην Αμάλθεια  να με βρίζει που δεν ξέρω για τον Φειδία. Δοκίμασε την κρέμ μπρουλε. >>

Ο ρομαντισμός σαν κίνημα ήταν πολύ επαναστατικό. Καμία σχέση με το πως έχει καταλήξει στον κοινό νου ο εκφυλισμός της λέξης που είναι συνδεδεμένη με φρίλιες και ηλιοβασιλέματα. Αυτό είναι αρκετά διασκεδαστικό να παρατηρείς σε ανθρώπους που σαστίζουν ακούγοντας Σούμαν ή Μπραμς. Ο ρομαντισμός επέτρεψε στους ανθρώπους να θέσουν στο κέντρο του σύμπαντος ξανά τον εαυτό τους και όχι τον << άνθρωπο >>. Ο ρομαντισμός θύμισε σε κάποιους να ζηλέψουν την φλόγα που μπορεί να καίει στα στήθια ενός ανθρώπου και σε κάποιους άλλους να την νιώσουν. Περισσότερο έκανε εκείνον τον νεαρό που έχασε την αγάπη του, να εξυμνεί όλο ευγνωμοσύνη την ομορφιά των δακρύων του που λιώνουν το χιόνι.

πολυλογίες 

[paprikasama]

Είδα όνειρα

Χθες το βράδυ ή μάλλον σήμερα, είδα όνειρα που δεν θυμάμαι.

Έχω εικόνες πολύωρων ταξιδιών για να φτάσω στην φυλακή κάποιου αγαπημένου. Να δραπετεύσουμε μαζί σαν παιδιά που παίζουν στους δρόμους και ανακαλύπτουν τους μυρωδάτους κήπους άλλων παιδιών. Σαν παιδιά που πηδούν απο αυλή σε αυλή για να θαυμάσουν τα λουλούδια και να φάνε τα κορόμηλα που άλλα χέρια φύτεψαν και πότισαν και φρόντισαν. Να κινούνται μόνο πλέον δι’ αυτού που εκείνα αποκαλούν τον δικό τους δρόμο, χωρίς αυτοκίνητα και παρατηρήσεις, καθώς μπορούν μόνο εκείνα να έχουν πρόσβαση πηδώντας από την πυλωτή στον δίπλα ακάλυπτο και αφου κρεμαστούν λίγο από το μπαλκόνι του ημιορόφου να εκσφενδονιστούν στους κοινούς κήπους. Στα μέρη που η ύπαρξή τους είναι γνωστή μόνο σ΄αυτά και σε όσους φυσικά μπορούν να ανοίξουν την πίσω πόρτα του διαμπερούς σπιτιού τους.

Χθες το βράδυ ή μάλλον σήμερα, είδα όνειρα που δεν θυμάμαι. 

Έχω εικόνες όμορφων γυναικών να ετοιμάζονται προσεκτικά για την έξοδό μας σε κάποια πλακόστρωτα γηρασμένων ιταλικών πόλεων οπού ο χώρος είχε τελειώσει πολύ νωρίς, απ’ότι φαίνεται και τα κάγκελα στα μπαλκόνια ήταν μια πολυτέλεια που μόνο λίγες γυναίκες των υψηλών ορόφων είχαν. Για να χωράνε τα ογκώδη φορέματά μας φυσικά. Θα λέγανε πίσω από τεράστιες βεντάλιες αν μπορούσαν να μας δουν τώρα, λίγο πριν μας ραντίσουν με κολόνιες και παρατηρήσουν πως δεν είμαστε αρκετά χλωμές για να βγούμε βόλτα. Πιο πιθανό θα ήταν όντως τα φαντάσματα του σπιτιού που ζούσαμε να μας έδιναν στιλιστικές συμβουλές παρά να πείσω τις συνο��ούς μου μόνο για λίγο να ξαπλώσουν μαζί μου στο κρεβάτι για να κλέψω κάποια από την ζέστη των σωμάτων τους.

Χθες το βράδυ ή μάλλον σήμερα, είδα όνειρα που δεν θυμάμαι.

Στην πραγματικότητα όμως ακόμα και αν η πλοκή μου διαφεύγει, για τον απλούστατο λόγο πως δεν υπήρξε ποτέ σε κανένα όνειρο στην ιστορία των κοιμόμενων ζωντανών, έχω εικόνες από τα απογοητευμένα διαπεραστικά μάτια της συμφοιτήτριας μου. Πως μπόρεσες; Εσύ που παίζεις τον ρόλο του γελωτοποιού, μετά από τόσες πρόβες, τόση δουλειά να ξέχασες κάθε σου ατάκα; Τώρα; Βγαίνεις σε μισή σκηνή! Σκονισμένες κουίντες με φανταχτερά τμήματα από κοστούμια και τόνους σεναρίων πουθενά όμως το δικό μας, οι γραμμές μας, οι λέξεις που πρέπει να πω για να ευχαριστήσω τις θεατρίνες μου. Μόνη να αντιμετωπίσεις το πρόβλημα της κατάστασης σου. Ούτε να τα παρατήσεις δεν μπορείς. Και βγαίνεις για να δεις τους προβολείς που λατρεύεις να πέφτουν πάνω σου καθώς ταυτόχρονα σε λούζουν στο φως της προσοχής του αγαπητού σου κοινού και σε τυφλώνουν για να μην μπορείς να δεις τους μορφασμούς που πιθανών να κάνουν στα λάθη σου. Έχεις την δύναμη να τους ελέγξεις μόνο με την ανάσα σου, μόνο με το κορμί σου. Ανοίγω τα μάτια μου κοιτώντας τα σκοτεινά πρόσωπα έτοιμη να σαγηνεύσω όπως καλά ξέρω να κάνω τους θεατές και να σε εσύ. Ολοκάθαρος ούτε που σε νοιάζει να ακολουθήσεις τους κανόνες της φυσικής. Ήρθες στους κήπους, στα σοκάκια και τώρα εδώ να μου θυμίσεις να ξυπνήσω ιδρωμένη και πανικόβλητη 

για να δω πως δεν είσαι εδώ.