paraspandaras

[paraspandaras]

“Mutluyken mutluluğumuz sonsuza kadar sürecek sanıyorduk, kederliyken de o yumağın içinden hiç çıkamayacağımızı düşünüp kendimizi yılgınlığın içine hapsediyorduk. Ne büyük yanılgı… Her şey yanılgıdan mı ibaretti yoksa? Sabah sevgiyle öpüp işe gidiyordun, akşam eve döndüğünde seni yere göğe koymadığını düşündüğün kocan tarafından terk edildiğini öğreniyordun. Ya da annen, baban, sevgilin tarafından… Belki de yoklardı, hiç olmamışlardı, her şey zihnimizin içindeydi, hayalden ibaretti… Sonra ortalıkta bunca kötülüğün kol gezmesi yetmezmiş gibi bir de neden en yakınlarımızın gazabına uğradığımızı anlamaya çalışıyorduk. Saçmaydı tüm olanlar. Çok şey bekliyordu belki de herkes birbirinden. Sade, sıradan bir sevgi yetmiyordu kimseye, olmadık heveslerin peşinden koşmak istiyordu insan denen varlık… Galiba, yalnızca ulaşılamayan hayaller cazip geliyordu, bu kadar basitti belki de yaşananların nedeni.”

Belgin Bıyıkoğlu - Dünya Döner Renkler Kalır

[paraspandaras]

“Bazı insanların ayrılırken sahip oldukları en keskin bıçağı çekip çıkardığını tecrübelerimizden biliriz.”

(Han Kang - Veda Etmiyorum)

[paraspandaras]

🎶🎵🎼

Olmayacak duaya amin demekten

Cepten yedik hep

Eser de yok mutluluğumuzdan …

[paraspandaras]

“… Dünya kurulalı beri kılıç mı daha kanlı kalem mi ayırt edilebilmiş değildir. Bence kılıcın yarası bir, kalemin yarası bin… Kılıç eri dilerse sahip olur kılıcına… Sen dünyanın yeryüzüne salmaktasın yazdıklarını… Kopar gider, nerede ne işler bilir misin? Gerisin geri toplayayım desen yeter mi gücün? Dediğini dememiş olmak elinde mi? ”

Kemal Tahir - Devlet Ana

[paraspandaras]

“… ‘Karı tutkusu… Para tutkusu… Fırsat elverdi sanıp üste çıkma tutkusu yıkar ademoğlunu’ derdi rahmetli babam… ‘Tutkusuna gem vuramayan kısa yaşar’ derdi. Biraz düşündü. ‘Gem de vurdu mu yaşasa da bir yaşamasa da…’

‘Essah … Tutkunun sonu yok çünkü… Duru durağı hiç yok…’ ”

Kemal Tahir - Devlet Ana

[paraspandaras]

“Gönülsüz it sürüye canavar alıştırır.”

Kemal Tahir - Devlet Ana

[paraspandaras]

“Ağaç da insan gibidir. İçi, budakları giz doludur.”

Yaşar Kemal - Kale Kapısı

[paraspandaras]

“Hepimiz, bütün insanlar çılgıncasına korkuyu yaşıyoruz. Her an, her saniye her şeyden korkuyoruz. İnsanoğlunun mayası korkuyla yoğrulmuş. Çok ölüm gördüm, çok yaralanma, çok donma, çok savaş… Bir şey gördüm yalnız, bir şey vardır insanlıkta, bir tek bir şey o da korku… Ölümden öte bir yer var, işte o da ölümün korkunun üstüne atılmasıdır…”

Yaşar Kemal - Kale Kapısı

[paraspandaras]

Yalan değil bilsem de sensiz de yaşanır

İsterim senle baştan başlamayı da

Dünleri, yarınları bağışlamayı

Tut elimden geçmeden bu yaşlarım

Gel barışalım … 🎶🎵📼

[paraspandaras]

“…Liyakat kaybolunca teşkilata sadakat kayboluyor. Teşkilata sadakat kaybolunca yasaya sadakat de kayboluyor. Yasaya sadakat kaybolunca ülkeye sadakat de bitiyor. Olan bu. Liyakatin yerini adam kayırmacılık, siyasi ya da şahsi menfaat alınca işler rayından çıkıyor.”

Ahmet Ümit - Yırtıcı Kuşlar Zamanı

[paraspandaras]

“… Belki eskiden de berbat bir yerdi dünya. Belki eskiden de bu kadar bencil, bu kadar acımasız, bu kadar aptal, bu kadar cahildi insanlar; ama bu kadar cüretkar değillerdi. İnanmasalar bile bilgiye kıymet veriyorlardı. Vicdanlı olmanın öneminden bahsediyorlardı, merhametli olmak gerekir diyorlardı. Haklı olmanın, adil olmanın, fedakar olmanın bir anlamı, bir değeri vardı. Oysa şimdi insanlık barbarlık dönemine geri dönmüştü. En kıymetli şey güçtü, güce sahip olmaktı. İster zenginlikle, ister siyasetle, ister dinle, ister futbolla, ister çalarak, ister uyuşturucu satarak, isterse öldürerek elde edilmiş olsun hiç fark etmez güce sahipsen bütün kapılar sana açılıyordu. Üstelik kimse de bu saltanatı, bu kudreti bu zenginliği nasıl elde ettin diye sormuyordu; çünkü gücün pazarlayıcısı cehalet olmuştu. Onu kıymetli hale getiren ise ahlaksızlıktı. Cehalet bütün kötülüklerin temeliydi. Ahlaksızlık, hırsızlık, yolsuzluk, zalimlik, aklınıza ne gelirse cehaletin üzerinde yükseliyordu. Eskiden cahillik utanılacak bir şeyken şimdi halkın otantik bir kimliğiymiş gibi sunuluyordu. Bilgili olmak adeta bir suça dönüştürülmüştü. Cahillik ise artık milli kimliğimiz olarak alkışlanıyordu. Bu da hayatı öldürüyordu işte. Yaşamanın manasını elimizden alıyordu. Toplumun, ailenin, arkadaşlığın, aşkın, sevginin, hepsinin içini boşaltıyordu. Alıştığımız dünya, alıştığımız ülke, alıştığımız İstanbul, alıştığımız hayat kayıp gidiyordu avuçlarımızın arasından. İşin kötüsü herkes, hepimiz şikayetçi olmamıza rağmen elimizden hiçbir şey gelmiyordu…”

Ahmet Ümit - Yırtıcı Kuşlar Zamanı

[paraspandaras]

“Bazı insanlar bize iyi gelir, gülüşleri dünyamızı aydınlatır, sesleri içimizi ısıtır, bakışları yaşama sevinci verir. Bazı insanlar şifadır.”

Ahmet Ümit - Yırtıcı Kuşlar Zamanı

[paraspandaras]

“Bir kere sınırı aşan için artık sınır yoktur. Yani her günah mübah, her ahlaksızlık makbul, her hırsızlık artık mümkündür.”

Ahmet Ümit - Yırtıcı Kuşlar Zamanı

[paraspandaras]

“… O tufanda canlıları kurtaracak gemiyi Nuh Peygamber yapmıştı. Eğer şimdi öyle bir tufan olursa zenginler yaptıracak gemileri. Yani sadece zenginler kurtulacak, sadece en güçlüler, belki en acımasızlar, en ahlaksızlar. Yok, onların kuracağı dünya bundan daha iyi olmaz. Hatta kötü olması daha büyük ihtimal…”

Ahmet Ümit - Yırtıcı Kuşlar Zamanı

[paraspandaras]

Bir sana güçsüzlüğüm, ah bu tuhaf tutarsızlık

Yok, boşuna, çıkılmıyor başa … 📼

🎶🎵🎼🎤

[paraspandaras]

İhanetin en kötü yanı, sadık insanlara duyduğumuz güveni de yok etmesidir.

Ahmet Ümit - Yırtıcı Kuşlar Zamanı

[paraspandaras]

“Mektuplar sadece birer kağıt parçasıdır. Yaksan onları kalbinde kalan hep kalacak; tutsan onları yiten yine yitip gidecek.”

Haruki Murakami - Norwegian Wood