parhologist

[parhologist]

Aşk: şeylerin can yakıcılığını güzelleştiren cinayet. Karşılıklı ölüm arzusunun taş ve şarap kokusu. Bütün özleri yaşamlayan içsel parçalanma. Ruhtaki iltihabın işe yaramaz drenajı.

[parhologist]

Hiç, ne uluslararası durumcuların çocukça teorilerine dayanır, ne de klasik anarşistlerin sendikalist yaklaşımlarına. Teorisi yoktur. Varsayımları yoktur. Her şeyi reddeder. Kendisini bile. Üzerinde durulması çok zor bir iptir. O kadar incedir ki, üzerinde yürüyenin tabanlarını keser.

Hiç hareketi, dünyayı hak ettiği kaosa götürecek bir çılgınlıktır. İnsanın delirmesinden alır gücünü. Bilinen her şeyin unutulduğu, hiçbir kuralın geçerli olmadığı bir harekettir.

Hiç; silahı sever, kargaşayı ve en başta kışkırtmayı sever. Otoritenin sabrıyla ve polisiyle oynar. Çok uzaktaki bir gezegene yollanan ilk insan gibi otoritenin tırnaklarını çıkarmasına neden olacak hareketi ilk yapan odur.

Hiç’in lideri yoktur. Ancak davranışlarını örnek aldığı adlar vardır. Kesin sınırları olmadığı için Hiç’in varlığını sadece harekete bağlı insanlar belirler. Ne olacağına onlar karar verir. Onun için Hiç sürekli değişen ve kimsenin tarifinin kalıcı olmamasını sağlayan bir harekettir.

Doğaçlama bir devrimdir.

Mantra- Ethnique Punch / öneri.

-Ferguson.

[parhologist]

Gecenin kucağında, kadavra sessiz bir tanık, ruhuma nakşedilen kederin son durağı. Ölümün gizemi, yaşamın hüznü ile iç içe geçmiş. /@ferguson

[parhologist]

Ciğerlerimi zehirli bir tütsüye boyayan sigara dudaklarım arasından kayıp giderken, ruhumun kırıkları arasından, kesik bir nefes vurmuştu yüzüme. Gözlerim hafif aralıktı, ancak ben tüm gerçekliğiyle şahit oluyordum. Zindandan farksız kafamı daha fazla tartamamış, bir omzuma düşürmüştüm. İsmini dahi bilmediğin kişiliklerin orada can vermesini izlemek eğlenceli miydi?

-Ferguson.

[parhologist]

Tekte siliyorum ıskalamadan bu yüzden kimsem yok

[parhologist]

Pathologist.

Günün perdesi düşüyor, içimdeki karanlık kuyulara dönüşüyor. Cesetlerin sessiz feryatları, kulağıma Osmanlıca ağıtlar gibi çalınıyor. Her adımda, ölümün soğuk nefesi ensede hissediliyor. Bugün de ruhlarına otopsi yapacağım insanların. Gözlerim, ölümün izlerini taşıyan bedenlerle buluşacak. İçimdeki çürüme, adeta bir hayalet gibi dolaşıyor bedenimde.

Karanlık laboratuvarın soğuk duvarları arasında, ruhların sessiz fısıltıları duyuluyor. İşte buradayım, onların gizemli dünyasında kaybolmuş, ruhlarını çözmeye çalışan bir otopsi doktoru olarak. Cesetlerin üzerindeki örtüler, ölümün kara perdesini aralıyor; ruhlarının hikayesini anlatıyorlar sessizce.

Gözlerim, karanlıkta kaybolmuş ruhların izini sürüyor. Her kesik, her dikiş, geçmişin derinliklerine iniyor. Ve ben, bu karanlık yolculukta rehberlik eden bir kaptan gibi, ölümün sırlarını çözmeye çalışıyorum. Kan, gözyaşı ve acıyla işlenmiş bu hikayeler, benim defterime düşüyor.

İşte böyle geçiyor günlerim, ruhların karanlık dünyasında dolaşarak. Belki de ben, kendim de bir hayaletim. Cesetler arasında kaybolmuş, ruhların gölgesinde yaşayan bir otopsi doktoru. Ve her gece, karanlığın sırlarını çözmek için laboratuvarıma geri dönüyorum.

-Ferguson.

[parhologist]

Yaraları iyileştirmek için bir sürü ilaç var ama, sen söyle Tanrım, İsa’nın elindeki yaraya merhem mi iyi gelir, meryem mi?

Karanlığın kıvrımlarında kaybolan bir çığlık gibi yankılanan bu soru, toprak altında yatanların sessiz fısıltıları arasında kayboldu. İsa'nın elindeki yarayı iyileştirmek için merhem aramak, yeraltı dünyasının umutsuz labirentlerinde kaybolmuş ruhların sonsuz arayışı gibiydi.

- Pathologist, 1981

[parhologist]

Şeb-i Kevser'de, ölümün karanlığına dokunurken, kadavralarla dans ediyorum. Her bedende, bir öykü, bir gizem yatıyor. Gözlerim, ruhların sessiz çığlıklarını duyuyor, her kesiş bir hikaye anlatıyor. Kanın kırmızısı, ölümün siyahından daha derin bir anlam taşıyor. İşte bu yüzden, her otopsi bir keşif, bir yolculuk benim için. Ruhların izini sürerken, karanlığın sırlarını açığa çıkarmaya çalışıyorum. Görevim, ölümün ardındaki ilahi ve mistik gerçeği bulmaktır. Her kesifte, karanlığın içindeki ışığı arıyorum, umutla ve kederle dolu bir yolculuk.

-Erşât.

[parhologist]

Outopsy.

As a 43-year-old forensic pathologist, my life has been a journey through the dark alleys of unraveling mysteries hidden behind the eyes. Since childhood, my fascination with the enigma of death and the secrets within the human body propelled me onto this path. Each death felt like opening the pages of a book; an opportunity to delve into its depths, decipher its hidden stories.

In the silence that reigns around my autopsy table, I examine the cold bodies, each bearing traces of the moment life whispered its final breath. As I listen to death's silent whispers, I hear the silent screams within the bodies. The stories of people's lives come to an end in my hands, disappearing into eternity along with the silence.

In the dim lights of the laboratory at midnight, while scrutinizing the anatomical details of corpses, I embark on a profound journey within myself. With each incision and suture, I recall the dark corners of my past and question my own existence. Death, for me, is not an end but rather another beginning. As I delve into the depths of bodies, I discover my own soul.

The years spent at the autopsy table have left traces in the depths of my soul. Each corpse tells a story, and in dissecting them, I write my own tale. Journeying into depths unseen by anyone else, I search for a light within the darkness. Perhaps not to unravel humanity's greatest mystery, but to avoid losing myself within my own darkness.

And now, as I stand at the crossroads of my life as a forensic pathologist, I continue to hear the silent screams of bodies bearing traces of the past. Each death opens the door to a new beginning, and I, like a lost soul in dark labyrinths, continue my quest.