phil-is-my-cat-blog1

[phil-is-my-cat-blog1]

Z jaką prędkością obracają się czarne dziury?

Specjaliści od kosmosu ocenili obroty pięciu supermasywnych tępych otworów rozmieszczonych około 10-11 miliardów lat świetlnych od Ziemi - a wyniki pokazują, że poruszają się z olśniewającymi prędkościami.

Zgodnie z badaniem rozpowszechnionym w czasopiśmie Astrophysical Journal, horyzont zdarzeń jednej z tych wspaniałych rzeczy jest bliski lub z prędkością światła - około 670 milionów mil na godzinę. (Horyzont zdarzeń to ostatni moment definiujący wokół nudnej dziury, która nie może uciec przed żadną sytuacją).

Cztery inne tępe otwory, które zbierają analizowani kosmolodzy, wydają się najwyraźniej obracać w przybliżeniu o tę ogromną ilość. Ponadto specjaliści odkryli, że wir materiału dryfującego wokół jednego z pięciu ciemnych otworów zmienia się na około 70 procent prędkości światła.

Społeczne zdarzenie gromadzenia się i wydzielania gazu wokół mrocznego otworu - znane jako oscylacja rozwojowa - przesuwa się w kierunku uzyskania przegrzania do niezliczonej liczby stopni, gdy jest dobrze uporządkowane, zostaje wyssane, dostarczając specjalistów zajmujących się przestrzenią emisji światła X może dostrzec użycie wyraźnych obserwatoriów.

Pięć nudnych otworów, o które pytało zgromadzenie w związku z najnowszym badaniem, ma masę około 160 i 500 milionów razy większą niż nasze słońce. Wszystkie one są wyczerpującym problemem ze swojego stopniowego kręgu ekspansji, powodując ich szybki wzrost, spoko też jest soccer stars mod apk.

Te rodzaje supermasywnych tępych otworów, które szybko pochłaniają materię z wirujących kręgów materiału - znanych jako kwazary - są prawdopodobnie najwspanialszymi rzeczami na świecie. Niezależnie od tego, w świetle sposobu, w jaki kwazary, o których mowa, są tak daleko, stargazerowie wykorzystali trudny do pominięcia typowy cud znany jako „soczewkowanie grawitacyjne”, aby je rozważyć.

Zasadniczo możemy uznać soczewkowanie grawitacyjne za szkło intensyfikujące naturę. Tylko przy właściwym kierunku działania ogromna masa olbrzymich rzeczy, na przykład wszechświatów, w przestrzeni pośredniej, może zginać i obracać światło, zaczynając od imponująco stopniowo odległych artykułów uczciwie za nimi. To może zintensyfikować lub zrobić różne zdjęcia tych nieuchronnie trudnych do osiągnięcia rzeczy, czyniąc je mniej skomplikowanymi do rozmyślania.

Z pomocą obserwatorium Chandra X-shaft firmy NASA kosmolodzy wykorzystali ten system do obliczenia prędkości skrętu trudnodostępnych dołków. Specjaliści od kosmosu odkryli, że pręty X, które tworzą te kwazary, zaczynają się od obszaru progresywnej płytki rozszerzeń, która jest po prostu niewiele większa niż sam horyzont zdarzeń. W ten sposób założyli, że słabe otwory muszą szybko obracać się pod każdym względem.

Te rozpoznania są podstawowe w świetle faktu, że chociaż mieliśmy alternatywę do zmierzenia masy słabych otworów już bez problemu, wybranie ich szybkości obrotu okazało się znacznie trudniejsze. Takie wyniki mogą pomóc naukowcom w zobaczeniu, jak nudne dziury tworzą i rozwijają się po pewnym czasie.

„Supermasywne tępe dziury mają kolosalne masy, sięgające od dużej liczby do miliardów napędzanych słońcem mas” - powiedział Newsweekowi Xinyu Dai z University of Oklahoma. „Potrzeba ogromnej proporcji niezbędności, aby przekształcić te supermasywne ciemne otwory w pobliską maksymalną szybkość. Mamy późno ocenione bliskie tym, które zbliżają się do maksymalnej prędkości, a osiągnięcie tego wymaga całego wieku wszechświata.”

„Tutaj oglądamy supermasywne tępe otwory, kiedy wszechświat jest bardzo młody, a teraz zaczynają obracać się w pobliżu maksymalnej prędkości”, powiedział Dai. „Proponuje to, że materia wpada w mroczne otwory w uformowany sposób, zamiast nieregularnie w zakresie poprawy tępej dziury”.