plenumofcare

[plenumofcare]

[plenumofcare]

"Languages of care" – POOS at transit.sk

This workshop is intended for those who see themselves as caregivers: at home, in art, at work, or beyond. We welcome all individuals working in the fields of art, literature, theatre and culture institutions. The workshop will be conducted in English, with elements of spontaneous Slovak-Polish translation.

What will we do? – Move – Write, talk, read – Brainstorm – Paint or write on canvas – Collaborate with others

All activities are voluntary.

The Languages of Care – Meminarium will be led by Ada Adu Rączka (poet, painter, and thinker), Dorota Walentynowicz(photographer, researcher, and visual artist), and Wera Morawiec (curator and meme creator), with the support of Anna Steller(performer and dancer) and Ania Witkowska(visual artist, graphic designer, and lecturer).

The workshop Languages of Care is led by POOS as part of Meminarium (an ongoing project), a unique meeting format in which we explore the theme of care through various practices (including discussions, movement, and word-formation exercises). Previous Meminaria have taken place in Poland at various contemporary art institutions (Galeria Arsenał in Białystok, Zachęta National Gallery of Art, and the Museum of Modern Art on Pańska Street in Warsaw).

[plenumofcare]

POOS w Gdańskiej Kolekcji Sztuki Współczesnej

Komisja zakupów Muzeum Narodowego w Gdańsku przyjęła depozyt składający się z prac zakupionych w 2024 roku do Gdańskiej Kolekcji Sztuki Współczesnej. A wśród nich Kolektyw Plenum Osób Opiekujących Się, "Nie widać mnie", instalacja, ed. 1/1.

[plenumofcare]

Plenum Meminarium #6 : język opieki

Meminarium to format spotkań organizowanych przez Plenum Osób Opiekujących Się, w ramach których za pomocą różnych działań (m.in dyskusji, ruchu, ćwiczeń słowotwórczych) poruszamy zagadnienia związane z tematem opieki.

[plenumofcare]

POOS zgłoszone do Paszportów Polityki 2024

w kategorii sztuki wizualne zgłoszeni/one zostali/ły: Tomasz Górnicki, Agata Ingarden, Karolina Jabłońska, Marcin Janusz, Bartłomiej Kiełbowicz, Mateusz Kołek, Adam Kozicki, Magdalena Kreis, Michał Laskowski, Ant Łakomsk, Dominika Olszowy, Open Group, Iwo Panasiewicz, Anastazja Pazura, Plenum Osób Opiekujących Się, Patryk Różycki, Turnus na Wolskiej, X-Philes, Liliana Zeic, Marta Ziółek

nominacje otrzymali/ły: Monika Drożyńska, Daniel Kotowski, Ala Savashevich

[plenumofcare]

"Odmiany miłości zwane podtrzymywaniem" - instalacja POOS

instalacja POOS na wystawie "Chcemy całego życia. Feminizmy w sztuce polskiej" 18.10.24-31.01.2025

elementy instalacji:

Ziny POOS (nr 1, 2, 3)

“Nie widać mnie”, wideo - Ania Witkowska

memy POOS - Wera Morawiec

"Chciałxm / Chcę / Chcemy", wstęga - Ada Adu Rączka

“Przylgnęłośmy”, “Ściskania i rozciskania”, audio - Ada Adu Rączka i Wera Morawiec

Gorset używany przez Kasię Kanię w performensach o opiece, trosce i pożądaniu

Dokumentacja z balu POOS w BWA Wrocław, fot. Ania Witkowska

"Dekompozycja 206", wideo - Anna Steller

“Patrz, jak się staram” (seria 4), ceramika - Dorota Walentynowicz

fot. Tomek Maryks

[plenumofcare]

POOS na otwarciu wystawy "Chcemy całego życia. Feminizmy w sztuce polskiej"

Państwowa Galeria Sztuki w Sopocie, 18.10.2024

serdecznie podziękowania dla Luminaris za udostępnienie nagrania

[plenumofcare]

"nie widać mnie" na issuu

https://issuu.com/plenumofcare/docs/148x210_mm_zin_3_44_strony

nasze ziny znajdziecie też na issuu - niestety bez pięknych kolorów jakie dodaje druk

[plenumofcare]

POOS na UNDERGDAŃSK

Gimnastyka, czytanie, odpoczywanie z Plenum Osób Opiekujących Się

7 września 2024, festiwal UNDERGDAŃSK 2024 "Chichot losu"

[plenumofcare]

promocja zina "nie widać mnie" nr 3

Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa 28.07.2024, fot. B.Celej

[plenumofcare]

premiera zina "nie widać mnie" nr3

Piknik pod Zachętą: premiera zina „nie widać mnie” nr 3 Spotkanie z Plenum Osób Opiekujących Się

Wydarzenie z tłumaczeniem na PJM.

Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki, plac Małachowskiego wstęp wolny, bez zapisów

28.07 niedziela godz. 10:00–14:00

osoby uczestniczące: Wera Morawiec, Ada Rączka, Anna Steller, Ania Witkowska osoba prowadząca: Pamela Bożek gościnnie: Grupa Klocka

tłumaczenie na polski język migowy: Alicja Famulska, Emilia Szuchniewicz

Spotkajmy się pod Zachętą, by celebrować premierę zina Plenum Osób Opiekujących Się „nie widać mnie” nr 3 i spędzić niedzielne chwile na rozmowach, przyjemnościach, wspólnej zabawie i czytaniu. Zabierzcie swoje rodziny i bliskie osoby – będziemy piknikować międzygatunkowo na kocach i leżakach, cieszyć się swoim towarzystwem i smakołykami, opiekować i o opiece rozmawiać.

Co będziemy jeść? Chaczapuri, baklawy i inne smakołyki od Kobiet Wędrownych.

Co będziemy robić? – Uczestniczyć w meminarium – spotkaniu w formule, dzięki której w nieakademicki sposób porozmawiamy o tym, jak to jest być osobą opiekującą się, która tworzy sztukę, ale jest też jej odbiorczynią.  – Czytać zina „nie widać mnie” nr 3. – Odbijać (na wszystkim!) grafiki metodą sitodruku razem z Grupą Klocka. – Bawić się i performować podczas warsztatów o otwartej, wolnej i nieograniczonej formule, prowadzonych przez edukatorki Zachęty.

Co ze sobą zabrać? Bawełniane koszulki, torby, bluzy, śpioszki i wszystko, na czym chcielibyście i chciałybyście odbić grafiki przygotowane przez Grupę Klocka metodą sitodruku.

Zin „nie widać mnie” nr 3 został wyprodukowany w ramach programu Laboratorium realizowanego przez Pamelę Bożek i Tarasa Gembika i towarzyszącego wystawie „Łzy szczęścia”.

Plenum Osób Opiekujących Się to grupa robocza składająca się z osób pracujących w świecie sztuki. Na wiele różnych sposobów mówimy o tym, czym dla nas jest opieka i jak wygląda codzienne doświadczenie tworzenia, gdy jest się osobą, która opiekuje się: dzieckiem/uczniami/domem/kimkolwiek. W naszych realizacjach różne prace towarzyszą sobie i współdzielą przestrzeń, tak jak osoby w Plenum, po to, aby wzmacniać i współdzielić to, co bywa opisywane jako słabe i niewidzialne. Plenum działa nieregularnie, ale w stałym ze sobą kontakcie od 2021 roku.

Grupa Klocka czyli Kasia Kubak, Violetta Kocik, Maja Słowikowska, Aleksander Steblik, Malwina Szymocha, we współpracy z Pamelą Bożek – to grupa terenowa założona w ASP w Katowicach i działająca na styku edukacji artystycznej, streetworkingu i designu. 

zdjęcie: Karolina Zajączkowska

[plenumofcare]

nowy numer już wkrótce

premiera 28.07.2024

[plenumofcare]

z cyklu "Wykłady monograficzne" : Plenum Osób Opiekujących Się

Szkoła Doktorska Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, 12.04.2024

[plenumofcare]

Bal Osób Opiekujących Się

Galeria BWA Wrocław Główny 09.03.2024, Fot. Agata Kalinowska

[plenumofcare]

Bal Osób Opiekujących Się

by : BWA Wrocław i Plenum Osób Opiekujących Się 

⋆ sobota, 9 marca 2024, godz. 16:00–20:00 ⋆ miejsce: Sala Sesyjna, galeria BWA Wrocław Główny ⋆ wstęp wolny

𝘄 𝗽𝗿𝗼𝗴𝗿𝗮𝗺𝗶𝗲: ⋆ 16:00–17:30 warsztaty DIY ♡ ⋆｡˚ Ania Witkowska, Dorota Walentynowicz, Wera Morawiec i Marta Stoces pomogą Wam i Waszym dzieciom w stworzeniu strojów lub elementów dekoracyjnych na bal. ✂🖍🖌☂ Materiały klejące, tnące, kolorujące i inne będą dostępne na miejscu. Wy możecie przynieść ze sobą brokaty, bibuły, stare parasole, niepotrzebne już szminki, sznurki, piórka, pantofelki, badziewia i szpargały.

⋆ 18:00–20:00 ruch, tańce i śpiewanie ♡ ⋆｡˚ comfort dancing poprowadzi Kasia Kania, a karaoke poprowadzi rusałka - Ania Steller 🧚

🧃📓 W trakcie trwania wydarzenia poczęstujemy Was napojami bezalkoholowymi, będzie można także poczytać i kupić ziny „Nie widać mnie” wydawane przez Plenum Osób Opiekujących się. Proponujemy przestrzeń bezpieczną i bezużywkową: zapraszamy wszystkich, którzy i które potrzebują potańczyć/poruszać się/pogadać. Na Balu spotkacie: Kasię Kanię, Werę Morawiec, Annę Steller, Martę Stoces, Anię Witkowską, Dorotę Walentynowicz i Ulę Zerek.

[plenumofcare]

"Sztuka opieki" - o Plenum Osób Opiekujących Się w magazynie "Szum"

Sześćdziesiąt lat po Manifeście Sztuki Opieki (Maintenance Art) Mierle Laderman Ukieles, i po przejściu kolejnych fal feminizmu, łączenie prac opiekuńczych z działalnością artystyczną wciąż jest gigantycznym wyzwaniem. Teraz koszt tego ponoszą artystki-matki czy inne osoby opiekujące się, jak to podkreśla w swoich pracach, zinach czy wydarzeniach Plenum Osób Opiekujących się. Instytucje sztuki powinny się sfeminizować nie w sferze deklaracji, ale podejmując konkretne kroki przeciwdziałające wykluczeniu osób podejmujących zobowiązania opiekuńcze.

Ważna jest instytucjonalna zmiana etosu pracy – zrozumienie, że kultura crunchu, ciągłej dostępności i nieustannej konkurencji powoduje, że z wyścigu odpadają osoby, które wykonują pracę społecznej reprodukcji. Zazwyczaj poczuwają się do tego kobiety, z racji na kulturowo ugruntowany, patriarchalny podział pracy, w którym to mężczyźni monopolizują dostęp do bardziej prestiżowych i lepiej płatnych prac. Zmiana etosu nie dokona się bez konkretnych rozwiązań instytucjonalnych. Nie chodzi tylko o parytety, chociaż te też są ważne, szczególnie na uczelniach artystycznych, ale też o zmiany w sposobie funkcjonowania instytucji. Chociażby – czemu zrzucać na ludzi zadania bez zapewnienia wystarczająco wysokich wynagrodzeń? Kobiety już mają jeden darmowy etat, drugiego nie uniosą. Czemu nie zapewniać opieki na czas konferencji, seminariów czy wernisaży? Albo na czas montażu wystaw czy w trakcie rezydencji? Czemu nie zapewnić dodatków opiekuńczych freelancer(k)om, które mają zobowiązania opiekuńcze na czas podejmowania pracy nad danym projektem? Czemu instytucje nie miałyby pomóc w tworzeniu przedszkoli społecznych (był nawet kiedyś taki pomysł na warszawskiej ASP), które nie tylko zapewniłyby opiekę nad dziećmi, ale też potencjalną pracę osobom specjalizującym się w art edukacji?

Innym wyzwaniem – strategicznie bardzo istotnym – będzie zapewnienie opieki nad starzejącymi się artystami i artystkami, które po dekadach pracy na rzecz polskiego życia artystycznego pozostały bez żadnych albo z minimalnymi emeryturami. Pomysł Katarzyny Górnej na stworzenie domów pracy twórczej dla starszych artystek i artystów wydaje się być na razie utopią (co jest dziwne, przecież takie domy funkcjonują przy bogatszych stowarzyszeniach twórczych), ale szybko stanie się życiową koniecznością.