pooma-satsangam - Tumblr blog

[pooma-satsangam]

Ashtavakra Gita தமிழில் அஷ்டவக்ர கீதை

🇦 🇸 🇭 🇹 🇦 🇻 🇦 🇰 🇷 🇦  🇬 🇮 🇹 🇦 

𝗝𝗮𝗻𝗮𝗸𝗮:

1 How is knowledge to be acquired? How is liberation to be attained? And how is dispassion to be reached? Tell me this, sir.

𝗔𝘀𝗵𝘁𝗮𝘃𝗮𝗸𝗿𝗮:

2 If you are seeking liberation, my son, shun the objects of the senses like poison. Practise tolerance, sincerity, compassion, contentment and truthfulness like nectar.

3 You are neither earth, water, fire, air or even ether. For liberation know yourself as consisting of consciousness, the witness of these.

4 If only you will remain resting in consciousness, seeing yourself as distinct from the body, then even now you will become happy, peaceful and free from bonds.

5 You do not belong to the brahmin or any other caste, you are not at any stage, nor are you anything that the eye can see. You are unattached and formless, the witness of everything - so be happy.

6 Righteousness and unrighteousness, pleasure and pain are purely of the mind and are no concern of yours. You are neither the doer nor the reaper of the consequences, so you are always free.

7 You are the one witness of everything, and are always totally free. The cause of your bondage is that you see the witness as something other than this.

8 Since you have been bitten by the black snake of the self-opinion that 'I am the doer', drink the nectar of faith in the fact that 'I am not the doer', and be happy.

9 Burn down the forest of ignorance with the fire of the understanding that 'I am the one pure awareness', and be happy and free from distress.

10 That in which all this appears - imagined like the snake in a rope, that joy, supreme joy and awareness is what you are, so be happy.

11 If one thinks of oneself as free, one is free, and if one thinks of oneself as bound, one is bound. Here this saying is true, "Thinking makes it so".

12 Your real nature is as the one perfect, free, and actionless consciousness, the all-pervading witness - unattached to anything, desireless and at peace. It is from the illusion that you seem to be involved in samsara.

13 Meditate on yourself as motionless awareness, free from any dualism, giving up the mistaken idea that you are just a derivative consciousness, or anything external or internal.

14 You have long been trapped in the snare of identification with the body. Sever it with the knife of knowledge that 'I am awareness', and be happy, my son.

15 You are really unbound and actionless, self-illuminating and spotless already. The cause of your bondage is that you are still resorting to stilling the mind.

16 All of this is really filled by you and strung out in you, for what you consist of is pure awareness - so don't be small minded.

17 You are unconditioned and changeless, formless and immovable, unfathomable awareness and unperturbable, so hold to nothing but consciousness.

18 Recognise that the apparent is unreal, while the unmanifest is abiding. Through this initiation into truth you will escape falling into unreality again.

19 Just as a mirror exists everywhere both within and apart from its reflected images, so the Supreme Lord exists everywhere within and apart from this body.

20 Just as one and the same all-pervading space exists within and without a jar, so the eternal, everlasting God exists in the totality of things.

ஜனகன்:

1. அறிவு எப்படித் திரட்டப்பட வேண்டும்? விடுதலை எப்படித் தகயல் பெறப்படும்? மற்றும் உபேகம் எப்படித் தேடப்படும்? இதனை எனக்கு கூறுங்கள், ஐயா.

அஷ்டாவக்ரர்:

2. விடுதலையை நாடுகிறாயே, மகனே, புலனின் பொருள்களை நஞ்சென விட்டு விடு. பொறுமை, நேர்மை, கருணை, திருப்தி, உண்மையை அமிர்தமாகப் போற்றித் தாழ்த்திக் கொள்ளு.

3. நீ நிலம், நீர், நெருப்பு, காற்று அல்லது ஆகாயமெல்லாம் அல்ல. விடுதலையை அடைய உன்னை சாட்சியரான pure (சுத்த) உள்ளத்தைக் காண்.

4. உடலிலிருந்து வேறுபட்டவனாக உன்னைப் பார்ப்பதன் மூலம், நீ உள்ளத்தில் ஓய்ந்து இருப்பாயானால், இப்போதே நீ மகிழ்ச்சி, அமைதி, மற்றும் பந்தங்களின்றி இருப்பாய்.

5. நீ பிராமணருக்கு அல்லது வேறு எந்தச் சாதியிலும் சேர்ந்தவர் அல்ல, நீ எந்த வாழ்க்கை நிலையிலும் இல்லை, நீ கண்களால் காணக்கூடிய ஒன்றும் அல்ல. நீ பிணைபற்றாதவனும், வடிவற்றவனும், எல்லாவற்றுக்கும் சாட்சியுமாக இருக்கிறாய் - ஆதலால் மகிழ்ச்சி அடைக.

6. தர்மமும் அதர்மமும், இன்பமும் துன்பமும் மனதிற்குரியவையே, அவைகள் உனக்கு பொருத்தமில்லை. நீ செய்கிறவன் அல்ல, அதற்கான விளைவுகளை அனுபவிப்பவனும் அல்ல, எனவே நீ எப்போதும் சுதந்திரம் பெற்றவனாகவே இருக்கிறாய்.

7. நீ ஒவ்வொரு விஷயத்திற்கும் சாட்சியாகவே இருக்கிறாய், எப்போதும் முழுமையாக சுதந்திரம் பெற்றவனே. உன் பந்தத்தின் காரணம், நீ சாட்சியை வேறொரு பொருளாகக் காண்கிறதுதான்.

8. 'நான் செய்கிறவன்' என்ற சுயநினைப்பின் கரிய பாம்பு உன்னை கடித்துவிட்டது. 'நான் செய்கிறவன் அல்ல' என்ற நம்பிக்கையின் அமிர்தத்தை பருகி மகிழ்ச்சியடை.

9. 'நான் சுத்தமான pure (சுத்த) உள்ளம்' என்ற அறிவின் தீயால் அறியாமையின் காடை எரித்து மகிழ்ச்சி அடையவும் துன்பமற்றவனாக இரு.

10. இவை அனைத்தும் தோற்றமளிக்கும் இடமே - கயிற்றில் பாம்பு போல கற்பனையாக தோன்றுவது. அந்த ஆனந்தம், பரமானந்தம், pure (சுத்த) உள்ளமே நீ - எனவே மகிழ்ச்சி அடை.

11. ஒருவர் தன்னை சுதந்திரம் பெற்றவனாக நினைத்தால், அவர் சுதந்திரம் பெற்றவர். ஒருவன் தன்னை பந்தத்தில் இருப்பவனாக நினைத்தால், அவர் பந்தத்தில் இருப்பவர். இங்கு "நினைப்பதே உண்மை" என்ற வாசகம் உண்மை.

12. உன் இயல்பே முழுமையான, சுதந்திரமான, செயலற்ற pure (சுத்த) உள்ளம், அனைத்தையும் வியாபித்த சாட்சியம் - எந்தவொன்றுடன் தொடர்பும் இல்லாதது, ஆசையற்றது, அமைதியாக இருப்பது. உன்னை சாம்சாராவில் ஈடுபடுத்துவது மாயையால்தான்.

13. உன்னை அசையாத pure (சுத்த) உள்ளமாக தியானம் செய், எந்த இரட்டைப்பாட்டும் இல்லாதவனாக இரு, நீ வெளிப்புறமோ அல்லது உட்புறமோ எதற்கும் சார்ந்தவன் என்ற தவறான எண்ணத்தை விட்டு விடு.

14. நீ உடலுடன் அடையாளம் கொண்டதற்குள் நீ நீண்ட காலம் சிக்கியுள்ளாய். 'நான் pure (சுத்த) உள்ளம்' என்ற அறிவின் கத்தியால் அதைத��� துணிந்து மகிழ்ச்சியுடன் இரு, மகனே.

15. நீ உண்மையில் பந்தமற்றவனும், செயலற்றவனும், சுய-ஒளி படைத்தவனும், ��ளங்கமற்றவனும், ஏற்கெனவே இருக்கிறாய். உன் பந்தத்தின் காரணம், நீ மனதை அடக்க முயல்வதுதான்.

16. இதனை நிமிர்ந்து பார்த்தால், இது அனைத்தும் உண்மையில் உன்னால் நிரப்பப்பட்டுள்ளதுமே மற்றும் உன்னில் பிணைக்கப்பட்டுள்ளதுமே, ஏனெனில் நீ pure (சுத்த) உள்ளமாக இருக்கிறாய் - எனவே குறுகிய மனநிலையுடன் இராதே.

17. நீ தணியாதவனும், மாற்றமற்றவனும், வடிவற்றவனும், அசையாதவனும், அழிவில்லாத அறிவும், சங்கடமற்றவனும் ஆக இருக்கிறாய் - எனவே pure (சுத்த) உள்ளத்தைத் தவிர எதையும் பிடிக்காதே.

18. தோற்றமளிப்பது பொய்மையானது என்பதை அறிவித்து, வெளிப்படாதது நிலையானது என்பதை உணரு. உண்மையைப் பற்றிய இந்த அடையாளத்தின் மூலம் நீ மீண்டும் மாயையில் விழுந்து விடாமல் தப்பித்துவிடுவாய்.

19. ஓர் கணினி எங்கேயும் அதன் பிரதிபலிப்புகளை ஒட்டவும், அதன் வெளியில் இருந்தும் எப்படியோ இருக்கின்றதோ, அதுபோல், பரமாத்மா இங்கு எங்கும், இந்த உடலுக்குள் மற்றும் வெளியில் இருக்கின்றார்.

20. ஜாரின் உள்ளும், அதன் வெளிவட்டத்திலும் எங்கு இருக்கும் அதே இடத்தில், பரப்பிடப்பட்டு நிறைந்துள்ள eternal (நித்திய) ஆத்மா, அனைத்திலும் இருக்கின்றார்.

[pooma-satsangam]

தமிழில்

Eternal Wisdom: The Nine Pearls of the Mahabharata

An Insightful Journey into Timeless Teachings

The Mahabharata, with its profound narratives and vast expanse of five lakh verses, offers timeless wisdom that transcends religious boundaries and resonates with anyone seeking a deeper understanding of life’s complexities. This report distills the essence of the Mahabharata into nine invaluable lessons, each offering profound insights into human behavior, ethics, and the principles of righteous living.

Introduction

The Mahabharata is not merely an epic; it is a comprehensive guide to life, encompassing various facets of human nature, relationships, and moral dilemmas. Through its characters and their journeys, it imparts crucial lessons that are relevant even in today’s world. This report explores these lessons in depth, supported by data and insights to highlight their enduring significance.

1. Controlling Inappropriate Demands: The Tale of the Kauravas

Lesson: If you do not control your children’s inappropriate demands and desires in time, you will become helpless in life.

Insight: The Kauravas, driven by unchecked ambition and desires, brought about their own downfall. This teaches the importance of instilling discipline and moral values in children to prevent future turmoil.

Data & Analysis: Modern studies in child psychology affirm that early intervention in curbing inappropriate behavior can lead to more balanced and successful individuals. The lack of such intervention is linked to higher rates of delinquency and social maladjustment.

2. The Futility of Supporting Unrighteousness: Karna's Dilemma

Lesson: No matter how powerful you are, if you support unrighteousness, your strength, weapons, skills, and blessings will all be in vain.

Insight: Karna, despite his immense prowess, faced defeat because he aligned himself with the wrong cause. This underscores the importance of righteousness over sheer power.

Data & Analysis: Historical and contemporary examples show that leaders and individuals who uphold moral integrity gain lasting respect and success, whereas those who compromise on ethics often face downfall.

3. The Danger of Misusing Knowledge: Ashwatthama's Ambition

Lesson: Do not make your children so ambitious that they misuse their knowledge and cause total destruction.

Insight: Ashwatthama’s misuse of his knowledge led to catastrophic consequences. Ambition, when not guided by ethics, can be destructive.

Data & Analysis: Research on ethical education indicates that integrating moral values with academic and professional training leads to more responsible and ethical decision-making in individuals.

4. The Perils of Unwise Promises: Bhishma's Vow

Lesson: Never make promises that force you to surrender to the unrighteous.

Insight: Bhishma’s vow to protect the throne at all costs led him to support unrighteous actions. This highlights the danger of making rigid promises without considering their ethical implications.

Data & Analysis: Studies in organizational behavior suggest that flexibility and ethical considerations in decision-making lead to better outcomes than rigid adherence to promises that conflict with moral values.

5. Misuse of Power: Duryodhana's Downfall

Lesson: Misuse of wealth, power, and authority, and supporting wrongdoers ultimately leads to complete destruction.

Insight: Duryodhana’s misuse of power and support for wrongdoers led to his demise. This teaches the importance of using power responsibly and ethically.

Data & Analysis: Historical data shows that regimes and leaders who misuse power face resistance and eventual collapse, while those who govern ethically and justly enjoy stability and prosperity.

6. The Blindness of Attachment: Dhritarashtra's Reign

Lesson: Never hand over the reins of power to a blind person, i.e., one who is blinded by selfishness, wealth, pride, knowledge, attachment, or lust, as it will lead to destruction.

Insight: Dhritarashtra’s blind attachment to his sons led to disastrous decisions. Leadership should be based on merit and wisdom, not blind attachment.

Data & Analysis: Leadership studies emphasize the importance of emotional intelligence and detachment in making unbiased and effective decisions.

7. The Power of Knowledge and Wisdom: Arjuna's Triumph

Lesson: If you have both knowledge and wisdom, you will definitely be victorious.

Insight: Arjuna’s combination of knowledge and wisdom, guided by Lord Krishna, ensured his success. This emphasizes the importance of aligning intellectual and ethical development.

Data & Analysis: Success stories in various fields highlight the crucial role of combining knowledge with ethical wisdom to achieve lasting success.

8. The Limits of Deception: Shakuni’s Schemes

Lesson: Deception will not always lead to success in all matters.

Insight: Shakuni’s deceptive strategies ultimately failed, proving that honesty and integrity are more sustainable.

Data & Analysis: Ethical business practices are shown to result in long-term success and trust, whereas deceptive practices often lead to legal issues and loss of reputation.

9. The Strength of Righteousness: Yudhishthira’s Leadership

Lesson: If you successfully uphold morality, righteousness, and duty, no power in the world can harm you.

Insight: Yudhishthira’s adherence to dharma ensured his ultimate victory. Righteousness and ethical conduct are powerful protectors.

Data & Analysis: Longitudinal studies indicate that individuals and organizations that prioritize ethical conduct over short-term gains enjoy sustained success and respect.

Conclusion

The Mahabharata’s teachings are timeless and universally applicable. By understanding and integrating these nine invaluable lessons into our lives, we can navigate the complexities of the modern world with wisdom, integrity, and righteousness. As we reflect on these pearls of wisdom, we realize their profound relevance and the guidance they offer in fostering a more just, ethical, and harmonious society.

"May all be happy - May all be free from disease.” Om Shanti.

நிரந்தர ஞானம்: மகாபாரதத்தின் ஒன்பது முத்துக்கள்

காலத்தைக் கடந்து செல்லும் பாடங்களை ஆழமாகப் புரிந்துகொள்ளும் ஒரு பயணம்.

ஐந்து லட்சம் வசனங்களைக் கொண்ட மகாபாரதம், சமய எல்லைகளைத் தாண்டி, வாழ்க்கையின் சிக்கல்களைக் கற்கத் தேடும் அனைவரிடத்திலும் ஒலிக்கக் கூடிய நிரந்தர ஞானத்தை வழங்குகிறது. மகாபாரதத்தின் சாரத்தை ஒன்பது மிக்க மதிப்புமிக்க பாடங்களாகக் குறுக்கப்படுத்தும் இந்த அறிக்கையில், ஒவ்வொரு பாடமும் மனித பழக்கவழக்கங்கள், நெறிமுறைகள் மற்றும் தர்ம வாழ்வின் கோட்பாடுகள் பற்றிய ஆழமான பார்வைகளை வழங்குகிறது.

அறிமுகம்

மகாபாரதம் வெறும் காவியம் மட்டுமல்ல; இது மனித இயல்பின் பல்வேறு பரிமாணங்கள், உறவுகள் மற்றும் நெறிமுறை சிக்கல்களை உள்ளடக்கிய ஒரு முழுமையான வாழ்க்கை வழிகாட்டி. அதன் கதாபாத்திரங்களின் பயணங்களின் மூலம், இது நம் இன்றைய உலகிலும் தொடர்புடைய முக்கிய பாடங்களைப் பரிமாறுகிறது. இந்த அறிக்கை, இந்த பாடங்களை ஆழமாக ஆராய்கிறது, அவற்றின் நீடித்த முக்கியத்துவத்தை வெளிப்படுத்தும் தரவுகள் மற்றும் பார்வைகளுடன்.

1. ஒழுக்கத்தின்மையைக் கட்டுப்படுத்தல்: கௌரவர்களின் கதை

பாடம்: உங்கள் குழந்தைகளின் ஒழுக்கத்திற்கேற்பாத கோரிக்கைகள் மற்றும் ஆசைகளை சரியான நேரத்தில் கட்டுப்படுத்தாவிட்டால், உங்கள் வாழ்க்கையில் நீங்கள் திகைப்புக் கொள்ளும் நிலைக்கு தள்ளப்படுவீர்கள்.

கண்ணோட்டம்: கௌரவர்கள், தங்களின் கட்டுப்படுத்த முடியாத பெருமிதம் மற்றும் ஆசைகளால் தங்களைத் தாமே அழித்துக் கொண்டனர். இது குழந்தைகளில் ஒழுக்கம் மற்றும் நெறிமுறைகளை விதைப்பதன் முக்கியத்துவத்தை கற்பிக்கிறது, அதனால் எதிர்காலத்தில் குழப்பம் ஏற்படாமல் இருக்கலாம்.

தரவுகள் & பகுப்பாய்வு: குழந்தைகள் மனோவியல் ஆய்வுகள், ஒழுக்கத்திற்குப் புறம்பான நடத்தை துவக்கத்திலேயே தடுக்க முயற்சிகள் மேற்கொள்ளும் போது, மிகச்சிறந்த தனிநபர்கள் உருவாகின்றனர் என்று உறுதியாகக் காட்டுகின்றன. இந்தக் கட்டுப்பாடு இல்லாமல் இருக்கும்போது, குற்றவியல் மற்றும் சமூகத் தற்காப்பு குறைபாடுகள் அதிகரிக்கின்றன.

2. அநீதிக்கு ஆதரவு அளிப்பதன் நபத்தில்: கர்ணனின் குற்றச்சாட்டு

பாடம்: நீங்கள் எவ்வளவு சக்திவாய்ந்தவராக இருந்தாலும், நீங்கள் அநீதிக்கு ஆதரவளித்தால், உங்கள் சக்தி, ஆயுதங்கள், திறமைகள் மற்றும் ஆசீர்வாதங்கள் அனைத்தும் வீண் போய்விடும்.

கண்ணோட்டம்: கர்ணன், தனது பெரும் திறமையையும் இழந்து, தவறான கொள்கையை ஆதரித்ததால் தோல்வியடைந்தார். இது புலனின் மேலான வழியை முன்னுரிமை செய்ய வேண்டியது முக்கியம் என்பதை வெளிப்படுத்துகிறது.

தரவுகள் & பகுப்பாய்வு: வரலாற்று மற்றும் சமகால உதாரணங்கள், நெறிமுறைகளின் மீது உறுதியானவர்களுக்கு நீடித்த மரியாதை மற்றும் வெற்றி கிடைக்கும், ஆனால் நெறிமுறைகளைப் புறக்கணிக்கும் நபர்கள், பாதிப்பைச் சந்திக்கின்றனர் என்பதை உறுதியாகக் காட்டுகின்றன.

3. அறிவைப் தவறாக பயன்படுத்துவதன் ஆபத்து: அஸ்வத்தாமாவின் தாபம்

பாடம்: உங்கள் குழந்தைகளை மிகவும் ஆம்பித்தமாக வளர்க்காதீர்கள், ஏனெனில் அவர்கள் தங்கள் அறிவைப் தவறாகப் பயன்படுத்தி முழுமையான அழிவை ஏற்படுத்தக் கூடும்.

கண்ணோட்டம்: அஸ்வத்தாமாவின் அறிவைப் பயன்படுத்தி செய்த தவறான செயல்கள் பேரழிவை ஏற்படுத்தின. ஒழுக்கமற்ற பேச்சு, தீங்கு விளைவிக்கக் கூடும்.

தரவுகள் & பகுப்பாய்வு: நெறிமுறை கல்வி குறித்த ஆய்வுகள், அறுவைச் சிகிச்சை மற்றும் தொழிற்பயிற்சியுடன் இணைந்தால், நபர்களின் பொறுப்பான மற்றும் ஒழுக்கமான முடிவுகளை மேம்படுத்தும் என்று கூறுகின்றன.

4. அறிவால்மையான வாக்குறுதிகளை சற்றே இழப்பதின் ஆபத்து: பீஷ்மனின் சபதம்

பாடம்: நீங்கள் தவறானவர்கள் மீது பிணக்க வேண்டிய வாக்குறுதிகளைச் செய்யவேண்டாம்.

கண்ணோட்டம்: பீஷ்மன் தனது சிங்காசனத்தை அனைத்து செலவிலும் பாதுகாக்கச் சத்தியம் செய்ததால், அநீதியைக் காப்பாற்றினார். இது, நெறிமுறைகளைக் கருத்தில் கொள்ளாமல் செய்யப்பட்ட வாக்குறுதிகள், எப்படி அதிர்ஷ்டங்கள் ஏற்படுத்தும் என்பதை வெளிப்படுத்துகிறது.

தரவுகள் & பகுப்பாய்வு: நிறுவன நடத்தை ஆய்வுகள், முடிவெடுப்பில் தளர்த்தப்பட்டு நெறிமுறைகளை கருத்தில் கொள்வது, நெறிமுறைகளை பின்பற்றாமல் செய்யப்படுகின்ற வாக்குறுதிகளை நிலைத்ததை விட மேலான முடிவுகளுக்கு வழிவகுக்கும் என்பதை கூறுகின்றன.

5. அதிகாரத்தைக் தவறாகப் பயன்படுத்தல்: துரியோதனாவின் வீழ்ச்சி

பாடம்: செல்வம், அதிகாரம், மற்றும் அதிகாரத்தை தவறாகப் பயன்படுத்துதல் மற்றும் தவறானவர்களை ஆதரித்தல், இறுதியில் முழுமையான அழிவை ஏற்படுத்தும்.

கண்ணோட்டம்: துரியோதனன், தனது அதிகாரத்தை தவறாகப் பயன்படுத்தி, தவறானவர்களுக்கு ஆதரவளித்து, தன்னை அழித்துக் கொண்டான். இது அதிகாரத்தை பொறுப்பாகவும் நெறிமுறைகளுடன் பயன்படுத்தும் முக்கியத்துவத்தை கற்றுக்கொடுக்கிறது.

தரவுகள் & பகுப்பாய்வு: வரலாற்று தரவுகள், அதிகாரத்தை தவறாகப் பயன்படுத்தும் அரசுகள் மற்றும் தலைவர்கள் எதிர்ப்பையும், இறுதியில் வீழ்ச்சியையும் சந்திக்கின்றனர், அதேபோல, நியாயமாகவும் நீதியுடனும் ஆட்சி செய்யும் தலைவர்கள் நிலைத்த நிலையையும் செழிப்பையும் அனுபவிக்கின்றனர் என்பதைக் காட்டுகின்றன.

6. பற்றின்மை அடக்கவியலாமை: திருதராஷ்டிரனின் ஆட்சி

பாடம்: செல்வம், பெருமை, அறிவு, பற்று அல்லது காமத்தில் மூடப்படுபவரிடம் அதிகாரத்தை ஒப்படைக்காதீர்கள், அது அழிவுக்குக் காரணமாகும்.

கண்ணோட்டம்: திருதராஷ்டிரன், தனது மக்களின் மீது முற்றுமுழுதாக பற்றின்மை ஏற்படுத்தி, நாசமாகும் முடிவுகளை எடுத்தார். தலைமைத்துவம், திறமையும் அறிவும் கொண்டவர்களால் நிலையானதாக இருக்க வேண்டும், வெறும் பற்றின்மை அடிப்படையில் அல்ல.

தரவுகள் & பகுப்பாய்வு: தலைமை ஆய்வுகள், உணர்ச்சிவாதமும் பற்றின்மையையும் தடைசெய்வதன் முக்கியத்துவத்தை, பக்கபலமற்ற மற்றும் விளைவுடைய முடிவுகளை எடுப்பதில் உள்ள முக்கியத்துவத்தை வலியுறுத்துகின்றன.

7. அறிவு மற்றும் ஞானத்தின் வலிமை: அர்ஜுனனின் வெற்றி

பாடம்: அறிவும் ஞானமும் ஒருங்கிணைந்தால், நீங்கள் வெற்றிபெறுவீர்கள்.

கண்ணோட்டம்: அர்ஜுனன், தனது அறிவையும் ஞானத்தையும், கிருஷ்ணரின் வழிகாட்டுதலில் இணைத்து வெற்றி பெற்றார். இது அறிவியல் மற்றும் நெறிமுறை வளர்ச்சியை இணைக்கும் முக்கியத்துவத்தை வெளிப்படுத்துகிறது.

தரவுகள் & பகுப்பாய்வு: பல துறைகளில் வெற்றியடைந்த கதைகள், அறிவ���யும் நெறிமுறையையும் ஒருங்கிணைப்பதன் முக்கியத்துவத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டு நீடித்த வெற்றியைக் கண்டடைய வழிவகுக்கும் என்பதை உறுதியாகக் காட்டுகின்றன.

8. ஏமாற்றத்தின் எல்லைகள்: சகுனியின் திட்டங்கள்

பாடம்: ஏமாற்றம் எப்போதும் அனைத்து விசயங்களிலும் வெற்றியடைய வழிவகுக்காது.

கண்ணோட்டம்: சகுனியின் மோசடி நடவடிக்கைகள் இறுதியில் தோல்வியடைந்தன, நேர்மை மற்றும் நெறிமுறைகள் நிலைத்தனவாக இருப்பதற்கு அதிகம் பொருத்தமானவையாக உள்ளன என்பதைக் காட்டுகின்றன.

தரவுகள் & பகுப்பாய்வு: நெறிமுறைகளைப் பின்பற்றும் வணிக நடைமுறைகள், நீண்டகால வெற்றியும் நம்பிக்கையையும் பெற்றுத் தருகின்றன, அதே சமயத்தில், ஏமாற்றத்திற்காக செயல்படும் நடைமுறைகள், சட்ட சிக்கல்களுக்கும், மரியலக்கிழப்பு பிரச்சினைகளுக்கும் வழிவகுக்கின்றன.

9. தர்மத்தின் வலிமை: யுதிஷ்டிரனின் தலைமை

பாடம்: நீங்கள் நல்லிணக்கம், தர்மம், மற்றும் கடமை ஆகியவற்றைப் பின்பற்றினால், உலகின் எந்த சக்தியும் உங்களைத் துன்புறுத்த முடியாது.

கண்ணோட்டம்: யுதிஷ்டிரன் தனது தர்மத்தைப் பின்பற்றியதால் இறுதியில் வெற்றிபெற்றார். தர்மமும் நெறிமுறைகளும் சக்திவாய்ந்த பாதுகாப்பாளர்களாக விளங்குகின்றன.

தரவுகள் & பகுப்பாய்வு: நீண்டகால ஆய்வுகள், குறுகிய கால நன்மைகளை விட நெறிமுறைகளை முன்னுரிமைப்படுத்தும் நபர்களும் அமைப்புகளும் நீடித்த வெற்றியையும் மரியாதையையும் அனுபவிப்பதாகக் கூறுகின்றன.

முடிவு

மகாபாரதத்தின் போதனைகள் காலத்தால் அழியாதவை மற்றும் அனைத்துக்குமாகப் பொருந்தக்கூடியவை. இந்த ஒன்பது மதிப்புமிக்க பாடங்களை நம் வாழ்க்கையில் பொருத்தமாகப் புரிந்து, அவற்றைப் பயன்படுத்திக்கொள்வதன் மூலம், நாங்கள் நவீன உலகின் சிக்கல்களை ஞானம், நேர்மை மற்றும் தர்மத்தின் அடிப்படையில் சமாளிக்க முடியும். இந்த முத்துக்கள் நம் மனதில் ஒளிரும்போது, அவற்றின் ஆழமான பொருத்தத்தையும், ஒரு நியாயமான, நெறிமுறை நிறைந்த, மற்றும் சமரசமான சமூகத்தை உருவாக்க வழிகாட்டும் அவற்றின் முக்கியத்துவத்தையும் உணர்கிறோம்.

"அனைவரும் சந்தோஷமாக வாழட்டும் - அனைவரும் நோயற்றவர்களாக இருக்கட்டும்." ஓம் ஷாந்தி.

[pooma-satsangam]

தமிழில்

The Power of Karma: An In-depth Analysis

Echoes of Our Actions: The Transformative Power of Karma

Introduction:

Karma, a central tenet in various spiritual and philosophical traditions, underscores the belief that our actions eventually return to us, often summed up by the phrase, "what goes around, comes around." This principle encourages ethical behavior and mindfulness in our interactions, shaping the way we live and relate to others. This report delves into the multifaceted nature of karma, its influence on both personal and societal levels, and its role in shaping our reality.

Understanding Karma:

The concept of karma originates from the Sanskrit word meaning "action" or "deed." It posits that every action triggers a corresponding reaction, influencing our present and future circumstances. Rooted in Hinduism, Buddhism, Jainism, and Sikhism, karma has transcended its origins to become a universal guiding principle for leading a virtuous life.

The Ripple Effect of Actions:

1.Positive Actions and Outcomes

▪️Blessings and Positivity: Acts of kindness, generosity, and compassion often lead to a more fulfilling and harmonious life, as the energy we put out into the world returns to us.

▪️Compliments and Encouragement: Offering genuine compliments and encouragement can uplift others, creating a ripple effect of positivity that enhances social bonds and fosters a supportive community.

2.Negative Actions and Consequences

▪️Anger and Conflict: Expressing anger and engaging in conflicts tend to escalate tensions, leading to further discord. This cycle of negativity can adversely affect mental and emotional well-being.

▪️Hate and Resentment: Harboring hatred and resentment can lead to isolation and a toxic environment, impacting both the individual and those around them.

Karma in Everyday Life

1.Personal Relationships

The principle of karma encourages empathy and respect in personal relationships. By acting with these values, individuals cultivate trust and mutual respect, leading to stronger and more meaningful connections.

2.Professional Environment

In the workplace, ethical behavior and a positive attitude contribute to professional growth and a harmonious environment. Acts of integrity and cooperation often result in recognition and support from colleagues and superiors.

3.Community and Society

On a larger scale, karma promotes social justice and community welfare. Acts of charity, volunteering, and social activism contribute to a more equitable and compassionate society.

Data and Insights

1.Psychological Impact

Studies show that acts of kindness and altruism significantly boost mental health and overall happiness. Individuals who regularly engage in these acts report higher levels of satisfaction and lower levels of depression and anxiety.

2.Social Dynamics

Research indicates that communities with high levels of trust and cooperation—often fostered by positive social interactions—tend to have lower crime rates and higher levels of collective well-being.

3.Economic Implications

Ethical business practices and corporate social responsibility initiatives can increase consumer trust and loyalty, ultimately benefiting a company's bottom line.

Real-life Examples

1.Charity and Philanthropy

Notable philanthropists like Bill Gates and Warren Buffet have invested billions into global health and education initiatives, creating a lasting positive impact on millions of lives. Their actions exemplify how positive karma can lead to widespread societal benefits.

2.Community Leaders

Figures such as Mahatma Gandhi and Martin Luther King Jr. demonstrated the power of non-violent resistance and compassion, leading to significant social and political change.

Conclusion

Believing in karma and practicing good deeds can create a positive feedback loop that benefits both individuals and society. By fostering a culture of kindness, respect, and ethical behavior, we can build a more harmonious and fulfilling world. This report emphasizes the profound impact of karma on personal well-being and societal harmony, encouraging individuals to act with integrity and compassion for a better future.

கர்ம���வின் சக்தி: ஆழமான பகுப்பாய்வு

நமது செயல்களின் ஒலி: கர்மாவின் மாற்றத்திற்கான சக்தி

அறிமுகம்:

பல ஆன்மீக மற்றும் தத்துவ பாரம்பரியங்களில் கர்மா முக்கிய தத்துவமாகக் கூறப்படுகிறது. இந்தக் கருத்து, "செயல்களின் விளைவுகள் நம்மிடம் திரும்பும்" என்பதைக் குறிக்கிறது, மற்றும் ஒழுக்கமான நடத்தை மற்றும் மனநிலையில் கவனத்தைக் கொண்டிருக்கும் முக்கியத்துவத்தை வலியுறுத்துகிறது. இந்த அறிக்கை கர்மாவின் பல்வேறு பரிமாணங்களை, அது தனிப்பட்ட மற்றும் சமூக ரீதியாக ஏற்படுத்தும் தாக்கங்களை, மற்றும் அது எவ்வாறு நம் வாழ்க்கையை வடிவமைக்கிறது என்பதை ஆராய்கிறது.

கர்மாவைப் புரிந்துகொள்வது:

கர்மா என்ற வார்த்தை சமஸ்கிருதத்தில் "செயல்" அல்லது "செயல்" என்று பொருள்படுகிறது. இது ஒவ்வொரு செயலுக்கும் ஒரு விளைவு உண்டு என்று கூறுகிறது, இது நம் நிகழ்கால மற்றும் எதிர்கால சூழ்நிலைகளைக் கட்டுப்படுத்துகிறது. இந்த கருத்து இந்து மதம், புத்தமதம், சமணம் மற்றும் சீக்கிய மதத்தில் ஆழமாக பதியப்பட்டுள்ளது, மேலும் இது உலகளாவியதாகவும் ஒரு ஒழுக்கமான வாழ்க்கையை வழிநடத்தும் வழிகாட்டும் தத்துவமாக மாறியுள்ளது.

செயல்களின் அலைகற்றல்கள்:

1.நேர்மறை செயல்கள் மற்றும் விளைவுகள்

▪️ஆசி மற்றும் நேர்மறை: தன்னலமில்லாத நற்குணம், பேரனுகூட, கருணை போன்ற செயல்கள் நம் வாழ்க்கையை நிறைவாகவும் சமநிலையாகவும் மாற்றுகின்றன.

▪️மதிப்புகள் மற்றும் ஊக்கம்: உண்மையான மதிப்புகளை மற்றும் ஊக்கத்தை வழங்குவதால், மற்றவர்களை உற்சாகப்படுத்தி, சமூக உறவுகளை வலுப்படுத்தும் பாசறைகள் உருவாகின்றன.

2.எதிர்மறை செயல்கள் மற்றும் விளைவுகள்

▪️கோபம் மற்றும் மோதல்கள்: கோபத்தை வெளிப்படுத்துவது மற்றும் மோதல்களில் ஈடுபடுவது பதட்டங்களை அதிகரித்து, மேலும் விரிசல்கள் ஏற்படக்கூடும். இந்த எதிர்மறை வட்டம் நம் மனநிலை மற்றும் உணர்ச்சிகளுக்கு கேடு விளைவிக்க முடியும்.

▪️வெறுப்பு மற்றும் பொறாமை: வெறுப்பையும் பொறாமையையும் கையாள்வது தனிமை மற்றும் ஒரு நச்சு சூழலை உருவாக்குகிறது, இது நபருக்கும் அவரைச் சுற்றியவர்களுக்கும் பாதிப்புகளை ஏற்படுத்துகிறது.

தினசரி வாழ்வில் கர்மா

1.தனிப்பட்ட உறவுகள்

தனிப்பட்ட உறவுகளில் கர்மா என்னும் தத்துவம் கருணையும் மரியாதையையும் வளர்க்குமாறு நபர்களை ஊக்குவிக்கிறது. இதன்மூலம் நம்பிக்கை மற்றும் பரஸ்பர மரியாதை வளர்ந்து, உறவுகள் வலுப்பெறும்.

2.தொழில் சூழல்

தொழில் நிலைகளில் ஒழுக்கமான நடத்தை மற்றும் நேர்மறை மனநிலை, தொழிலில் வளர்ச்சியையும் சமரசமற்ற சூழலையும் உருவாக்குகிறது. நேர்மையும் ஒத்துழைப்பும் அடிப்படையில் நடந்துகொள்வது, சக ஊழியர்கள் மற்றும் மேலாளர்களிடமிருந்து பாராட்டை பெறுவதற்கான வழியையும் அமைக்கிறது.

3.சமூக மற்றும் சமுதாயம்

பெரிய அளவிலான காட்சியில், கர்மா சமூக நீதி மற்றும் சமூக நலத்தை ஊக்குவிக்கிறது. தொண்டு, சேவை மற்றும் சமூக செயல்பாடுகள் சமவெளி மற்றும் கருணை நிறைந்த சமுதாயத்தை உருவாக்க உதவுகின்றன.

தரவுகள் மற்றும் பார்வைகள்

1.மனநிலை தாக்கங்கள்

பொதுவாக நல்ல செயல்களில் ஈடுபடுவோர் மனநிலை மற்றும் சமநிலையான சந்தோஷத்துடன் இருக்கின்றனர். தொடர்ந்து இந்த வகையான செயல்களில் ஈடுபடுபவர்கள், தன்னம்பிக்கை மற்றும் மன அழுத்தம் குறைவாகவே இருக்கும் என்பது ஆய்வுகளால் தெரியவந்துள்ளது.

2.சமூக மாற்றங்கள்

சமுதாயத்தில் நம்பிக்கை மற்றும் ஒத்துழைப்பு அதிகமாக இருக்கும் இடங்களில் குற்றச்செயல்கள் குறைவாகவும், மக்கள் நலன் உயரும் என்று ஆய்வுகள் தெரிவிக்கின்றன.

3.பொருளாதார விளைவுகள்

நடத்தை மேலான வணிக நடைமுறைகள் மற்றும் சமூக பொறுப்புகள் அதிகமான நுகர்வோர் நம்பிக்கையும் வணிக வளங்களையும் பெற முடியும்.

உண்மையான உதாரணங்கள்

1.தொண்டு மற்றும் தர்மம்

பில் கேட்ஸ் மற்றும் வாரன் பட்ஃபெட் போன்ற புனிதர்கள் உலக சுகாதாரம் மற்றும் கல்வி முயற்சிகளில் மில்லியன் கணக்கில் பணத்தை ஒதுக்கியுள்ளனர், இது கோடிக்கணக்கான மக்களின் வாழ்க்கையில் நிலையான நல்ல விளைவுகளை ஏற்படுத்தியுள்ளது.

2.சமூக தலைவர்கள்

மகாத்மா காந்தி மற்றும் மார்ட்டின் லூதர் கிங் ஜூனியர் போன்ற நபர்கள் அஹிம்சை போராட்டத்தின் சக்தியையும் கருணையையும் வெளிப்படுத்தியுள்ளனர், இது முக்கியமான சமூக மற்றும் அரசியல் மாற்றங்களை ஏற்படுத்தியுள்ளது.

முடிவு

கர்மாவை நம்புவதும் நல்ல செயல்களைப் பின்பற்றுவதும் தனிநபருக்கும் சமூகத்திற்கும் பலன் அளிக்கும் ஒரு நேர்மறை பின்னூட்டத்தை உருவாக்கும். நல்லிணக்கம், மரியாதை மற்றும் ஒழுக்கமான நடத்தை ஆகியவற்றால் நிரம்பிய ஒரு உலகத்தை நாம் உருவாக்கலாம். இந்த அறிக்கை, தனிநபர் நலன் மற்றும் சமூக ஒற்றுமையில் கர்மாவின் ஆழமான தாக்கத்தை வலியுறுத்துகிறது.

[pooma-satsangam]

GOSPEL OF GURU BASAVANNA

தமிழில்

There are no two or three gods. There is only one GOD, who is the Creator, Protector, and Dissolver of this Universe.

This mortal world is the Creator’s Workshop and it is real.

Human life is very valuable. One should not harm one’s own body which is a means to attain God.

God is the supreme soul. He doesn’t come into the cycle of birth and death. However great a human being is, he cannot be called ‘GOD’.

God is formless. We cannot feed him, clothe him. Needy man is the face of God. By serving living beings we can serve God.

The differentiation of caste, creed, and race is not God-made, it is man-made.

He alone is holy who is blessed by God.

Do not suppress senses but sublimate them.

How can there be a religion devoid of compassion? Compassion should be at the root of religious faith.

Unless the pride of caste, class, race, and sex is gone, how can one be a devotee of God? One should forsake all traces of “I” and “mine”.

To me, all the lovers of God are one such is my faith. There is not the slightest doubt in me about this. There is no high born or low born for me.

The chakora bird aspires for the dawn of moonlight. The lotus aspires for the dawn of sun’s rays. The bumbling bee aspires for scentful nectar. My heart aspires for Lord Kudalasangamadeva’s remembrance.

My tongue is filled with Thy nectar of Thy name. My eyes are filled with Thy beautiful frame. My ears are filled with Thy boundless fame. My mind is filled with Thy contemplation. Oh, my Lord Kudalasangamadeva, let me be a bee at Thy lotus feet.

Clay is the first need for pottery (to prepare a pot). Gold is the first need for a goldsmith (to prepare ornaments). Guru is the first need for the Divine path. Devotees’ (Sharanara’s) association (Anubhaava) is the first need to know our Lord Kudalasangamadeva.

Some have a notion that building temples or arranging grand celebrations is being very religious, but Basavanna says:

The haves make temples for Shiva.

Ayya, what can I do?

I am poor.

My legs are pillars, my body the temple,

and my head the golden pinnacle.

Koodalásangamadeva,

listen,

the sthavara comes to an end

but the jangama does not.

The rich can build temples. My body itself is the shrine, with legs as pillars and head as the golden tower. The temple that is built is stationary. My body moves. It is with me wherever I go. That is why it does not perish. What is made of matter perishes. The soul, the spiritual, is everlasting. That this body itself should be made a holy shrine is a message of immense value. We should be able to see God in this temple of our body. Basavanna never attached importance to outward form of worship, rituals, and religious observances.

குரு பசவண்ணாவின் உபதேசம்

இரண்டு அல்லது மூன்று கடவுள்கள் இல்லை. இந்த பிரபஞ்சத்தின் படைப்பாளர், பாதுகாவலர் மற்றும் அழிப்பவர் ஒரே ஒரு கடவுள் மட்டுமே உள்ளார்.

இந்த மறைபொருள் உலகம் படைப்பாளியின் பணியிடம் மற்றும் இது உண்மையானது.

மனித வாழ்க்கை மிகவும் மதிப்புமிக்கது. கடவுளை அடைய, ஒருவரின் உடலுக்கு தீங்கு செய்யக்கூடாது.

கடவுள் உயர்ந்த ஆன்மா. அவர் பிறப்பு மற்றும் மரணத்தின் சுழற்சியில் வரமாட்டார். எவ்வளவு பெரிய மனிதனாக இருந்தாலும், அவரை ‘கடவுள்’ என அழைக்க முடியாது.

கடவுள் உருவமற்றவர். அவரை நாம் உ��வு கொடுக்கவோ, உடை அ��ியவோ முடியாது. தேவையுள்ள மனிதன் கடவுளின் முகம். உயிரினங்களுக்கு சேவை செய்வதன் மூலம் கடவுளுக்கு சேவை செய்யலாம்.

ஜாதி, மதம் மற்றும் இனம் போன்ற வேறுபாடுகள் கடவுள் உருவாக்கியவை அல்ல, மனிதன் உருவாக்கியவை.

கடவுளால் ஆசீர்வதிக்கப்பட்டவர் மட்டும் புனிதர் ஆவார்.

உணர்ச்சிகளை ஒடுக்காதீர்கள், அவற்றை உயர்த்துங்கள்.

கருணை இல்லாத மதம் எப்படியிருக்க முடியும்? மத நம்பிக்கையின் அடிப்படையாக கருணை இருக்க வேண்டும்.

ஜாதி, வர்க்கம், இனம் மற்றும் பாலினம் ஆகியவற்றின் பெருமை இல்லாமல், ஒருவர் எவ்வாறு கடவுளின் பக்தராக இருக்க முடியும்? “நான்” மற்றும் “என்” என்ற அனைத்தையும் விட்டு விட வேண்டும்.

என்னால் கடவுளின் அனைத்து காதலர்களும் ஒன்றாக இருக்க முடியும், இது என் நம்பிக்கை. இதற்கு எனக்கு சிறிதளவு சந்தேகம் கூட இல்லை. எனக்கு உயர்ந்த பிறந்தவரோ அல்லது தாழ்ந்த பிறந்தவரோ இல்லை.

சகோரா பறவை சந்திர வெளிச்சத்தின் உதயத்தை ஏங்குகிறது. தாமரை சூரியனின் கதிர்களின் உதயத்தை ஏங்குகிறது. பசும்பொன்னி தேன் மணத்தை ஏங்குகிறது. என் இதயம் கடவுள் கூடலசங்கம தேவாவின் நினைவுகுறியை ஏங்குகிறது.

என் நாக்கு உமது பெயரின் தேனீட்டத்தால் நிரம்பியுள்ளது. என் கண்கள் உமது அழகிய உருவத்தால் நிரம்பியுள்ளன. என் காதுகள் உமது அளவற்ற புகழால் நிரம்பியுள்ளன. என் மனம் உமது தியானத்தில் நிரம்பியுள்ளது. ஓ, என் கடவுள் கூடலசங்கம தேவா, உமது தாமரைக் கால்களில் ஒரு தேனீ ஆகட்டும்.

கும்மியால் மட்பாண்டம் தயாரிக்க முதன்முதலில் தேவையானது. தங்கத்தை வைத்து நகை தயாரிக்க முதன்முதலில் தேவையானது. குரு தெய்வீக பாதைக்கு முதன்முதலில் தேவையானவர். பக்தர்கள் (சரணார்களின்) கூட்டமைப்பு (அனுபவா) நமது கடவுள் கூடலசங்கம தேவாவை அறிய முதன்முதலில் தேவையானது.

சிலர் கோவில்களை கட்டுவது அல்லது பெரிய கொண்டாட்டங்களை ஏற்பாடு செய்வது மிகவும் மத போற்றுதலாகக் கருதுகிறார்கள், ஆனால் பசவண்ணா சொல்கிறார்:

பெரியவர்கள��� சிவனுக்காக கோவில்கள் கட்டுகின்றனர்.

அய்யா, நான் என்ன செய்ய முடியும்?

நான் ஏழை.

என் கால்கள் தூண்கள், என் உடல் கோவில்,

மற்றும் என் தலையை பொற்கூம்பு.

கூடலசங்கம தேவா,

கேளுங்கள்,

நிலையானது முடிவடைகிறது

ஆனால் ஜன்மம் இல்லை.

பணக்காரர்கள் கோவில்களை கட்ட முடியும். எனது உடலே குளம், கால்கள் தூண்களாகவும் தலையை பொற்கோபுரமாகவும் கொண்ட கோவில். கட்டப்பட்ட கோவில் நிலையானது. எனது உடல் நகர்கிறது. அது நான் செல்லும் இடமெல்லாம் என்னுடன் இருக்கிறது. அதனால் அது அழியாது. பொருளால் ஆனது அழிகிறது. ஆன்மா, ஆன்மீகம், நிரந்தரமானது. இந்த உடல் ஒரு புனித திருக்கோவிலாக மாற்றப்பட வேண்டும் என்பது ஒரு மிக பெரிய மதிப்பு வாய்ந்த செய்தி. இந்த உடலில் கடவுளை காண முடியும். பசவண்ணா வெளிப்புற வழிபாடு, சடங்குகள் மற்றும் மத அனுஷ்டானங்களின் முக்கியத்துவத்திற்கு முக்கியத்துவம் அளிக்கவில்லை.

[pooma-satsangam]

Conversation between Lord Krishna and Karna

தமிழில்

In a local version of the Mahabharata, Karna asks Lord Krishna:

"My mother left me the moment I was born. Is it my fault I was born an illegitimate child? I did not receive an education from Dronacharya because I was not considered a Kshatriya. Parashuram taught me, but then cursed me to forget everything when he discovered I was the son of Kunti, a Kshatriya. A cow was accidentally hit by my arrow, and its owner cursed me for no fault of mine. I was disgraced at Draupadi's Swayamvara. Even Kunti finally told me the truth only to save her other sons. Whatever I received was through Duryodhana's charity. So how am I wrong in taking his side?"

Lord Krishna replies, "Karna, I was born in a jail. Death awaited me even before my birth. The night I was born, I was separated from my birth parents. From childhood, you grew up hearing the noise of swords, chariots, horses, bows, and arrows. I had only a cowherd's shed, dung, and multiple attempts on my life before I could walk. No army, no education. People blamed me for their problems. While you were being appreciated for your valor by your teachers, I had not even received any education. I joined the Gurukul of Rishi Sandipani only at the age of 16. You married a girl of your choice; I didn't get the girl I loved and ended up marrying those who wanted me or whom I rescued from demons. I had to move my whole community from the banks of Yamuna to a far-off seashore to escape Jarasandha; I was called a coward for running away. If Duryodhana wins the war, you will get a lot of credit. What do I get if Dharmaraj wins the war? Only the blame for the war and all related problems.

"Remember one thing, Karna. Everybody faces challenges in life. Life is not fair and easy for anyone. But what is right (dharma) is known to your mind (conscience). No matter how much unfairness we face, how many times we are disgraced, or how many times we fall, what is important is how we react at those times. Life's unfairness does not give us a license to walk the wrong path. Always remember, life may be tough at certain points, but destiny is not created by the shoes we wear but by the steps we take."

கிருஷ்ணருக்கும் கர்ணனுக்கும் இடையே நடந்த உரையாடல்

மகாபாரதத்தில், கர்ணன் கிருஷ்ணரிடம் கேட்கிறான்:

"நான் பிறந்தவுடனே என் அம்மா என்னை விட்டுப் பிரிந்தாள். நான் முறைகேடான குழந்தையாகப் பிறந்தது என் தவறா? நான் க்ஷத்திரியனாகக் கருதப்படாததால் துரோணாச்சாரியாரிடம் கல்வி கற்கவில்லை. பரசுராமர் எனக்குக் கற்றுக் கொடுத்தார், ஆனால் பிறகு எல்லாவற்றையும் மறந்துவிடும்படி சபித்தார். நான் குந்தியின் மகன் என்று அவன் கண்டுபிடித்தான், ஒரு பசு தற்செயலாக என் அம்புகளால் தாக்கப்பட்டது, அதன் உரிமையாளர் என்னை சபித்தார், திரௌபதியின் சுயம்வரத்தில் நான் அவமானப்பட்டேன் மற்ற மகன்கள் நான் பெற்றதெல்லாம் துரியோதனனின் பக்கம்தான்.

பகவான் கிருஷ்ணர் பதிலளிக்கிறார், "கர்ணா, நான் சிறையில் பிறந்தேன், நான் பிறப்பதற்கு முன்பே எனக்கு மரணம் காத்திருந்தது, நான் பிறந்த இரவில், நான் பிறந்த பெற்றோரிடமிருந்து பிரிந்தேன், சிறுவயது முதல், வாள், தேர்களின் சத்தம் கேட்டு வளர்ந்தாய். குதிரைகள், வில் மற்றும் அம்புகள் மட்டுமே என் வாழ்க்கையில் நடந்தன ஆசிரியர்களே, நான் 16 வயதில்தான் ரிஷி சாந்திபனியின் குருகுலத்தில் சேர்ந்தேன். நான் விரும்பிய பெண்ணை நான் திருமணம் செய்து கொள்ளவில்லை அசுரர்களிடம் இருந்து நான் காப்பாற்றிய ஜராசந்தனிடமிருந்து தப்பிக்க என் சமூகம் முழுவதையும் தொலைதூரக் கடற்கரைக்கு நகர்த்த வேண்டியிருந்தது .போரில் தர்மராஜ் வெற்றி பெற்றால் எனக்கு என்ன கிடைக்கும்?

"கர்ணா, ஒன்றை நினைவில் வையுங்கள், வாழ்க்கையில் ஒவ்வொருவரும் சவால்களை எதிர்கொள்கிறார்கள், வாழ்க்கை யாருக்கும் நியாயமானது மற்றும் எளிதானது அல்ல. ஆனால் எது சரி (தர்மம்) என்பது உங்கள் மனதிற்கு (மனசாட்சி) தெரியும். நாம் எவ்வளவு அநியாயத்தை சந்தித்தாலும், எத்தனை முறை நாம் அவமானப்படுத்தப்படுகிறோம், அல்லது எத்தனை முறை விழுகிறோம், அந்த நேரத்தில் நாம் எப்படி நடந்துகொள்கிறோம் என்பதுதான் முக்கியம், வாழ்க்கையின் அநியாயம், தவறான பாதையில் நடக்க நமக்கு உரிமம் தராது, சில இடங்களில் வாழ்க்கை கடினமாக இருக்கலாம், ஆனால் விதி நாம் அணியும் காலணிகளால் உருவாக்கப்பட்டது, ஆனால் நாம் எடுக்கும் படிகளால் அல்ல.

[pooma-satsangam]

Essential for your life

(Bhagvad Gita) தமிழில்

Tame the Mind

For one who has conquered his mind, a mind is his best friend. But for one who has failed to do so, a mind is the greatest enemy.

Self to Self

Yoga is the journey of the self, to the self, through the self.

Karma Yoga

You have a right to perform your prescribed duty, but you are not entitled to the fruits of action. Never consider yourself to be the cause of the results of your activities, and never be attached to not doing your duty.

Action & Inaction

The one who sees inaction in action and action in inaction is wise among men.

Descent to Delusion

When a man dwells upon the objects of the senses, there arises in him an attachment for them; from attachment comes desire; from desire comes anger. From anger comes delusion; from delusion, confusion of memory; from confusion of memory, loss of reason; from loss of reason, he perishes

Detached & Wise

He whose mind is attached to nothing, who is neither elated by good fortune nor dejected by bad fortune, who is steady in both, is verily a wise man.

Service & Knowledge

Wherever you find a gathering of great souls who are discussing eternal truths, strive to go there. Listen attentively, inquire respectfully, and render them service. By serving such holy men, the wise will acquire knowledge.

No Otherness

I am the same in all beings, I do not hate nor favor anyone. All beings reside within me, and I reside within all beings.

Bhakti Yoga

Fix your mind on Me, be devoted to Me, offer your sacrifices to Me, and bow down to Me. I will give you complete liberation; fear not.

உங்கள் வாழ்க்கைக்கு இன்றியமையாதது

(பகவத் கீதை)

மனதை அடக்கவும்

மனதை வென்றவனுக்கு மனமே அவனது சிறந்த நண்பன். ஆனால் அதைச் செய்யத் தவறியவனுக்கு மனமே மிகப் பெரிய எதிரி.

சுயமாக சுயமாக

யோகா என்பது சுயம், சுயம், சுயத்தின் மூலம் பயணம்.

கர்ம யோகம்

உங்கள் பரிந்துரைக்கப்பட்ட கடமையைச் செய்ய உங்களுக்கு உரிமை உண்டு, ஆனால் செயலின் பலன்களைப் பெற உங்களுக்கு உரிமை இல்லை. உங்கள் செயல்களின் விளைவுகளுக்கு உங்களை நீங்களே காரணம் என்று ஒருபோதும் கருதாதீர்கள், உங்கள் கடமையைச் செய்யாமல் இருக்காதீர்கள்.

செயல் & செயலற்ற தன்மை

செயலில் செயலற்ற தன்மையையும் செயலின்மையில் செயலையும் பார்ப்பவன் மனிதர்களில் ஞானி.

மாயைக்கு இறங்குதல்

ஒரு மனிதன் புலன்களின் பொருள்களில் வசிக்கும் போது, ​​அவனில் அவற்றின் மீது ஒரு பற்று எழுகிறது; பற்றுதலிலிருந்து ஆசை வருகிறது; ஆசையிலிருந்து கோபம் வருகிறது. கோபத்திலிருந்து மாயை வருகிறது; மாயையிலிருந்து, நினைவாற்றல் குழப்பம்; நினைவாற்றல் குழப்பம், காரணம் இழப்பு; காரணத்தை இழப்பதால், அவர் அழிந்து விடுகிறார்

புத்திசாலி

எவனுடைய மனம் எதிலும் பற்று இல்லாதவனும், அதிர்ஷ்டத்தால் மகிழ்ச்சியடையாமலும், துரதிர்ஷ்டத்தால் மனச்சோர்வடையாமலும், இரண்டிலும் நிலையாக இருப்பவனே மெய்யாகவே புத்திசாலி.

சேவை & அறிவு

நித்திய உண்மைகளைப் பற்றி விவாதிக்கும் பெரிய ஆத்மாக்களின் கூட்டத்தை நீங்கள் எங்கு கண்டாலும், அங்கு செல்ல முயற்சி செய்யுங்கள். கவனமாகக் கேளுங்கள், மரியாதையுடன் விசாரித்து அவர்களுக்கு சேவை செய்யுங்கள். அத்தகைய புண்ணியவான்களுக்கு சேவை செய்வதன் மூலம், ஞானிகள் அறிவைப் பெறுவார்கள்.

வேற்றுமை இல்லை

நான் எல்லா உயிரினங்களிலும் ஒரே மாதிரியானவன், நான் யாரையும் வெறுக்கவில்லை, ஆதரிப்பதில்லை. எல்லா உயிர்களும் என்னுள் வசிக்கின்றன, எல்லா உயிர்களுக்குள்ளும் நான் வசிக்கிறேன்.

பக்தி யோகா

உன் மனதை என்னில் நிலைநிறுத்து, என்னிடம் அர்ப்பணித்து, உன் தியாகங்களை எனக்குச் செலுத்தி, என்னை வணங்கு. நான் உனக்கு முழு விடுதலை தருவேன்; அச்சம் தவிர்.

[pooma-satsangam]

VEMANA SATHAKAM (1-10)

❄️

🍁INVOCATION TO LORD VINAYAKA

Verses of Vemana-1

Vignamula kadikarta vignapati

viswa sakshiga nenchuta vinati yugunu

sudda cinmatcudani yenci nokkavalayu

Viswadabirama Vinura Vema.

Know then that Vinayaka, the Primal Conqueror and Destroyer of obstacles, is all pervading, and worship Him as the embodiment of Pure Bliss.

விநாயகப் பெருமானுக்கு அர்ச்சனை

வேமனின் வசனங்கள்-1

விக்னமூல கடிகர்த விக்னபதி

விஸ்வ சாக்ஷிகா நெஞ்சுட வினாதி யுகுனு

சுத்த சின்மச்சுடனி யெஞ்சி நோக்கவலயு

விஸ்வாதபிராம வினுர வேமா.

முதன்முதலில் வெல்பவரும், தடைகளை அழிப்பவருமான விநாயகர் எல்லாவற்றிலும் வியாபித்திருக்கிறார் என்பதை அறிந்து, அவரைத் தூய பேரின்பத்தின் திருவுருவமாக வழிபடுங்கள்.

🍁THE POWER OF A TRUE GURU

Verses of Vemana-2

Guruni siksha leni gurutelu kaluguno

Ajunikaina vani yabba kaina

Talapu jevi leka talupetuluduno

Viswadabirama Vinura Vema.

COMMENTARY: ‘Guru’ and Acharya though used synonymously are not synonyms. Etymologically Guru means ‘giver of light’. Advayataraka Upanishad( 14–18, verse 5) states that the syllable ‘gu’ means darkness and the syllable ‘ru’ means he who dispels it. The guru is so named because of his power to dispel darkness.

Thus the Guru outshines all the lesser representatives of knowledge and wisdom. Knowing the need of a true guru in one’s divine quest Vemana says that none- not even Brahma or His begetter – come to the Supreme Wisdom without being under the training of the Guru. His analogy is simple: how can a door be unlocked without a key? Such is the power of a true Guru.

ஒரு உண்மையான குருவின் சக்தி

வேமனின் வசனங்கள்-2

வர்ணனை: 'குரு' மற்றும் ஆச்சார்யா ஆகியவை ஒத்த சொற்களாகப் பயன்படுத்தப்பட்டாலும் ஒத்த சொற்கள் அல்ல. சொற்பிறப்பியல் ரீதியாக குரு என்றால் 'ஒளி தருபவர்'. அத்வயதாரக உபநிஷத் (14–18, வசனம் 5) ‘கு’ என்றால் இருள் என்றும், ‘ரு’ என்றால் அதை நீக்குபவர் என்றும் கூறுகிறது. இருளைப் போக்கும் சக்தியினால் குரு என்று பெயர் சூட்டப்பட்டது.

இவ்வாறு குரு அறிவு மற்றும் ஞானத்தின் அனைத்து குறைந்த பிரதிநிதிகளையும் மிஞ்சுகிறார். ஒருவரின் தெய்வீகத் தேடலில் உண்மையான குருவின் தேவையை அறிந்த வேமனன், பிரம்மாவோ அல்லது அவரைப் பிறப்பித்தவரோ கூட - குருவின் பயிற்சியின் கீழ் இல்லாமல் பரம ஞானத்திற்கு வரமாட்டார்கள் என்று கூறுகிறார். அவரது ஒப்புமை எளிமையானது: சாவி இல்லாமல் ஒரு கதவை எவ்வாறு திறக்க முடியும்? உண்மையான குருவின் சக்தி அப்படித்தான்.

🍁THE GREATEST THREE

Verses of Vemana-3

Anni danamulanu anna daname goppa

kanna vari kante ghanulu leru

Enna guruni kanna nekkuva leraya

Viswadabirama Vinura Vema.

COMMENTARY: Three significant precepts close to the heart of the Indian tradition are presented in this verse. First, that giving food as charity is greater than all other forms of charity. Indian tradition is replete with men and women who put charity above self-interest. It is called Nara Yajna – Sacrifice for the Poor and Hungry. Second, that none are greater than one’s parents.

The story of Pundalik wonderfully illustrates this maxim. His worship of his parents is exemplary. This is what he says: ‘the real God for me is my parents and not Panduranga… Therefore, I worship them.’ Third, that there is none greater than the Guru-Preceptor. This does not contradict the second precept. It is nothing but extension to it.

முத்துக்கள் மூன்று

வேமனின் வசனங்கள்-3

அண்ணி தானமுலனு அன்ன தானமே கோபா

கண்ணா வரி கண்டே கனுலு ​​லேரு

என்ன குருணி கண்ணா நெக்குவாலேரயா

விஸ்வாதபிராம வினுர வேமா.

வர்ணனை: இந்திய பாரம்பரியத்தின் இதயத்திற்கு நெருக்கமான மூன்று முக்கியமான கட்டளைகள் இந்த வசனத்தில் வழங்கப்படுகின்றன. முதலாவதாக, உணவைத் தொண்டு செய்வது மற்ற எல்லா வகையான தொண்டுகளையும் விட பெரியது. சுயநலத்திற்கு மேல் தொண்டு செய்யும் ஆண்களும் பெண்களும் இந்திய பாரம்பரியம் நிரம்பியுள்ளது. இது நர யக்ஞம் என்று அழைக்கப்படுகிறது - ஏழை மற்றும் பசியுள்ளவர்களுக்கான தியாகம். இரண்டாவதாக, ஒருவரின் பெற்றோரை விட யாரும் பெரியவர்கள் அல்ல.

புண்டலிக் கதை இந்த மாக்சியை அற்புதமாக விளக்குகிறது. அவர் பெற்றோரை வழிபடுவது முன்னுதாரணமானது. அவர் சொல்வது இதுதான்: ‘எனக்கு உண்மையான கடவுள் என் பெற்றோர், பாண்டுரங்கன் அல்ல... எனவே, நான் அவர்களை வணங்குகிறேன்.’ மூன்றாவதாக, குருவை விட பெரியவர் யாரும் இல்லை. இது இரண்டாவது கட்டளைக்கு முரணாக இல்லை. இது அதன் நீட்சியைத் தவிர வேறில்லை.

🍁HONOUR YOUR PARENTS

Verses of Vemana-4

Talli tandrulumeda daya leni putrundu

Puttanemi vadu gitta nemi

Puttaloni cadalu puttava gittava

Viswadabirama Vinura Vema.

COMMENTARY: Familial relationships are of primordial importance in the Indian culture especially the tradition of love and compassion, of respect towards one’s parents.

Jandyaala Papayya Sastri, popularly called Karunasree, the famous modern Telugu poet, author of Telugu Bala, wrote: Kashta pettaboku kanna talli manasu/ Nasta pettaboku nanna panulu/ Talli tandrulanna daiva sannibhulu ra/ Lalita suguna jala telugu bala.

Vemana isn’t as soft as Karunasree when it comes to presenting truths. He is bitingly trenchant. He compares children who are uncompassionate towards their parents to the termites in the anthill. They are as good as dead.

உங்கள் பெற்றோரை மதிக்கவும்

வேமனின் வசனங்கள்-4

தள்ளி தந்துருலுமேடா தயா லேனி புட்டுருந்து

புத்தனேமி வடு கிட்ட நேமி

புட்டலோனி சடலு புட்டவா கிட்டவா

விஸ்வாதபிராம வினுர வேமா.

வர்ணனை: குடும்ப உறவுகள் இந்திய கலாச்சாரத்தில் முதன்மையான முக்கியத்துவம் வாய்ந்தவை, குறிப்பாக அன்பு மற்றும் இரக்கத்தின் பாரம்பரியம், பெற்றோருக்கு மரியாதை.

பிரபல நவீன தெலுங்கு கவிஞர், தெலுங்கு பாலாவின் ஆசிரியர் கருணாஸ்ரீ என்று அழைக்கப்படும் ஜந்த்யாலா பாப்பய்யா சாஸ்திரி எழுதினார்: கஷ்ட பெத்தபோகு கண்ணா தல்லி மனசு/ நாஸ்தா பெத்தபோகு நன்னா பானுலு/ தல்லி தந்திருலன்னா தெய்வ சன்னிபுலு ரா/ லலிதா சுகுண ஜல தெலுங்கு பாலா.

உண்மைகளை முன்வைப்பதில் கருணாஸ்ரீ போல் மென்மை இல்லாதவர் வேமனார். அவர் கசப்பானவர். பெற்றோரிடம் கருணை காட்டாத குழந்தைகளை எறும்புப் புற்றில் இருக்கும் கரையான்களுக்கு ஒப்பிடுகிறார். அவர்கள் இறந்ததைப் போல நல்லவர்கள்.

🍁THE ILLUSION OF APPEARANCE

Verses of Vemana-5

Uppu Kappurambu nokka polika nundu

Chooda chooda ruchulu jaada veru

Purushulandu Punya purushulu veraya

Viswadhaabhiraama, Vinura Vema

COMMENTARY: Salt and camphor appear to be same. But on close examination, we discover that their tastes and their qualities are different. Human beings too are superficially similar. Externally they look alike. But on association, we find out that there is a lot of difference between just another human being and a great human being.

The idea conveyed here is that appearances are deceptive and so we should not be misled by our first impressions. We should exercise care in our dealings with people. In Shakespeare’s words, “one may smile, and smile, and be a villain.

தோற்றத்தின் மாயை

வேமனின் வசனங்கள்-5

உப்பு கப்புரம்பு நோக்க பொலிக நுண்டு

சூடா சூடா ருச்சுலு ஜாடா வெரு

புருஷுலந்து புண்யா புருஷுலு வேரயா

விஸ்வதாபிராம, வினுர வேமா

வர்ணனை: உப்பும் கற்பூரமும் ஒரே மாதிரியாகத் தோன்றும். ஆனால் கூர்ந்து ஆராயும்போது, ​​அவற்றின் ரசனைகளும் குணங்களும் வித்தியாசமாக இருப்பதைக் காண்கிறோம். மனிதர்களும் மேலோட்டமாக ஒரே மாதிரியானவர்கள். வெளிப்புறமாக, அவை ஒரே மாதிரியாக இருக்கும். ஆனால் சங்கத்தில், மற்றொரு மனிதனுக்கும் ஒரு சிறந்த மனிதனுக்கும் நிறைய வித்தியாசம் இருப்பதைக் காண்கிறோம்.

வெளித்தோற்றங்கள் ஏமாற்றுபவை, எனவே நம் முதல் அபிப்பிராயங்களால் நாம் தவறாக வழிநடத்தப்படக்கூடாது என்பதே இங்கு சொல்லப்படும் கருத்து. மக்களுடன் பழகுவதில் கவனமாக இருக்க வேண்டும். ஷேக்ஸ்பியரின் வார்த்தைகளில், “ஒருவர் சிரிக்கலாம், புன்னகைக்கலாம், வில்லனாக இருக்கலாம்.

🍁A FOOL IN POWER

Verses of Vemana-6

Alpa buddivanikadikara michhina

Doddavarinella tolagagottu

Cheppu tinedi kukka cheruku tepi eruguna

Viswadabirama Vinura Vema.

COMMENTARY: Lord Acton’s epic warning that power tends to corrupt, and absolute power corrupts absolutely sounds like a page from the hoary verses of Vemana. While Acton’s warning is only half-truth, Vemana presents the complete truth.

Vemana says that when an imbecile gains power he lets loose a reign of terror on the meek and drives away the good.This since it is in the nature of the evil to cloud the good. And in a style, uniquely his own Vemana declares that the nincompoop is like the dog that gnaws at a leather slipper. It does not know the sweetness of sugarcane. Who would not understand an example as simple as this?

அதிகாரத்தில் ஒரு முட்டாள்

வேமனின் வசனங்கள்-6

அல்ப புத்திவநிகடிகார மிச்சினா

தொட்டவாரினெல்லா தொலககோட்டு

செப்பு திணேடி குக்க செருக்கு தேபி எருகுனா

விஸ்வாதபிராம வினுர வேமா.

வர்ணனை: அதிகாரம் கெட்டுப்போகும், முழுமையான அதிகாரம் கெடுக்கும் என்ற லார்ட் ஆக்டனின் காவிய எச்சரிக்கை, வேமனனின் கதறல் வசனங்களில் இருந்து ஒரு பக்கம் போல் தெரிகிறது. ஆக்டனின் எச்சரிக்கை அரை உண்மை மட்டுமே என்றாலும், வேமனா முழுமையான உண்மையை முன்வைக்கிறார்.

ஒரு அயோக்கியன் அதிகாரம் பெற்றால், அவன் சாந்தகுணமுள்ளவர்களின் மீது பயங்கர ஆட்சியை விடுவித்து, நல்லவர்களை விரட்டுகிறான் என்று வேமனா கூறுகிறார். இது தீயவர்களின் இயல்பு நல்லவர்களை மறைப்பதுதான். மற்றும் ஒரு பாணியில், தனித்துவமாக அவரது சொந்த வேமனா நின்கம்பூப் தோல் செருப்பைக் கடிக்கிற நாய் போன்றது என்று அறிவித்தார். கரும்பின் இனிமை அதற்குத் தெரியாது. இதைப் போன்ற எளிமையான உதாரணத்தை யார் புரிந்து கொள்ள மாட்டார்கள்?

🍁HUMILITY: QUEEN OF VIRTUES

Verses of Vemana-7

Anuvu gani chota Nadhikulamanaradu

Kochmayina nadiyu kodava gadu

Konda addamandu knochami undada

Viswadhaabhiraama, Vinura Vema

COMMENTARY: One should not to vaunt one’s own exploits, or sound one’s own praises in a hostile place or at an unfavorable time. If we do not speak about ourselves and our own abilities and achievements, it will not in any way affect our true worth. It is far better to let others speak about our greatness. This is accomplished by being humble.

Vemana takes the example of the mighty mountain. It looks small in the mirror. That ‘smallness’ does not in any way have an effect on the bearing of the mountain. Norman Vincent Peale says, “Be humble, be big in mind and soul, be kindly; you will like yourself that way and so will other people”.

பணிவு: நற்பண்புகளின் ராணி

வேமனின் வசனங்கள்-7

அனுவு கனி சோட்டா நதிகுலமனறது

கோச்மைனா நதியு கொடவா காடு

கொண்டா அடமந்து க்னோச்சாமி உண்டாடா

விஸ்வதாபிராம, வினுர வேமா

வர்ணனை: ஒருவர் தனது சொந்த சுரண்டல்களை பெருமைப்படுத்தக்கூடாது, அல்லது ஒரு விரோதமான இடத்தில் அல்லது சாதகமற்ற நேரத்தில் ஒருவரின் சொந்த புகழ்ச்சியை ஒலிக்கக்கூடாது.  நம்மைப் பற்றியும், நமது திறமைகள் மற்றும் சாதனைகளைப் பற்றியும் பேசாமல் இருந்தால், அது நமது உண்மையான மதிப்பை எந்த வகையிலும் பாதிக்காது.  நமது மகத்துவத்தைப் பற்றி மற்றவர்கள் பேச அனுமதிப்பது மிகவும் நல்லது.  அடக்கமாக இருப்பதன் மூலம் இது நிறைவேற்றப்படுகிறது.

வேமனன் வலிமைமிக்க மலையை உதாரணம் காட்டுகிறான்.  கண்ணாடியில் சிறியதாகத் தெரிகிறது.  அந்த ‘சிறுமை’ மலையைத் தாங்குவதில் எந்த விதத்திலும் பாதிப்பை ஏற்படுத்தாது.  நார்மன் வின்சென்ட் பீலே கூறுகிறார், “அடமையாக இருங்கள், மனதிலும் ஆன்மாவிலும் பெரியவராக இருங்கள், கனிவாக இருங்கள்;  நீங்கள் உங்களை அப்படி விரும்புவீர்கள், மற்றவர்களும் விரும்புவார்கள்."

🍁HEART: HANDLE WITH CARE

Verses of Vemana-8

Inumu virigeneni irumaru mummaru

Kaci atakavaccu kramanuganu

Manasu virigeneni mari chercharadaya

Viswadabirama Vinura Vema.

COMMENTARY: Though time is the greatest healer, even it cannot completely erase the hurt that has been inflicted on the heart. We only come to terms with it and get on with our lives. An article made of iron, though it breaks many times can be melted or welded and restored to its original shape. This does not, however, happen with the heart that has been struck with a poisonous arrow.

So, due care should be taken when dealing with the tender human emotions lest one should cause undue pain to those we love the most.  It is best to follow the adage: Help ever, Hurt never.

இதயம்: கவனமாகக் கையாளவும்

வேமனின் வசனங்கள்-8

இனுமு விரிகெனேனி இருமாறு மும்மரு

காசி அடகவச்சு கிராமனுகனு

மனசு விரிகெனேனி மாரி செர்ச்சரடய

விஸ்வாதபிராம வினுர வேமா.

வர்ணனை: காலம் மிகப் பெரிய குணப்படுத்துபவராக இருந்தாலும், இதயத்தில் ஏற்படுத்திய காயத்தை அது முழுவதுமாக அழிக்க முடியாது.  நாம் அதை மட்டுமே புரிந்துகொண்டு நம் வாழ்க்கையை நடத்துகிறோம்.  இரும்பினால் செய்யப்பட்ட ஒரு பொருள், பல முறை உடைந்தாலும், உருக்கி அல்லது வெல்டிங் செய்து அதன் அசல் வடிவத்திற்கு மீட்டெடுக்கலாம்.  இருப்பினும், நச்சு அம்பினால் தாக்கப்பட்ட இதயத்தில் இது நடக்காது.

எனவே, மென்மையான மனித உணர்வுகளைக் கையாளும் போது, ​​நாம் மிகவும் விரும்புவோருக்குத் தேவையற்ற வலியை உண்டாக்காமல் இருக்க, தகுந்த எச்சரிக்கையுடன் இருக்க வேண்டும்.   எப்பொழுதும் உதவுங்கள், ஒருபோதும் காயப்படுத்தாதீர்கள் என்ற பழமொழியைப் பின்பற்றுவது சிறந்தது.

🍁LOVING WHAT WE DO

Verses of Vemana – 9

Gangi govu paalu garitadainanu chaalu

Kadivedainanemi kharamu paalu

Bhakti kalugu koodu pattedainanu chaalu

Viswadhaabhiraama, Vinura Vema

COMMENTARY: This verse of Vemana finds a fine example in Mother Teresa. She spoke the same idiom when she said: “It is not how much we do, but how much love we put in the doing. It is not how much we give, but how much love we put in the giving!” The value of what we do is directly proportional to the amount of ‘heart’ we put into it. Vemana presents the idea succinctly. He declares that a ladleful of milk of a holy cow is more valuable than a potful of donkey’s milk. That says it all.

நாம் செய்வதை விரும்புகிறோம்

வேமனன் வசனங்கள் – 9

கங்கி கோவு பாலு கரிதடைனானு சாலு

கடிவேதைனநேமி காரமு பாலு

பக்தி கழுகு கூடு பட்டேடைனானு சாலு

விஸ்வதாபிராம, வினுர வேமா

வர்ணனை: வேமனின் இந்த வசனம் அன்னை தெரசாவின் சிறந்த உதாரணத்தைக் காண்கிறது.  அவர்கள் சொன்னபோது அதே பழமொழியைப் பேசினார்கள்: “நாம் எவ்வளவு செய்கிறோம் என்பது அல்ல, ஆனால் செய்வதில் எவ்வளவு அன்பு செலுத்துகிறோம்.  நாம் எவ்வளவு கொடுக்கிறோம் என்பதல்ல, கொடுப்பதில் எவ்வளவு அன்பு செலுத்துகிறோம் என்பதுதான்!"  நாம் செய்யும் செயல்களின் மதிப்பு நாம் அதில் வைக்கும் 'இதயத்தின்' அளவிற்கு நேரடியாக விகிதாசாரமாகும்.  அந்தக் கருத்தைச் சுருக்கமாக முன்வைக்கிறார் வேமனார்.  ஒரு பானை கழுதைப்பாலை விட புனிதமான பசுவின் ஒரு டம்ளர் பால் மதிப்புமிக்கது என்று அவர் அறிவிக்கிறார்.  அது அனைத்தையும் கூறுகிறது.

🍁POETRY WITHOUT SOUL

Verses of Vemana – 10

Nikka maina manchi nelamokkati chalu

Taluku beluku rallu tattedela

Chatu padyamulanu chalada okkati

Viswadhaabhiraama, Vinura Vema.

COMMENTARY: In the Dhammapada, the Buddha says that a single line of verse that brings peace is better than thousand verses composed of meaningless lines. Vemana echoes the wisdom of the two-millennium old words of the Enlightened One in this verse. In his classic inimitable manner, his, Vemana states that one real sapphire is infinitely more precious than a basketful of glassy stones. Who would want to trade a genuine gem for a spurious one? In a world of verses that are produced by the second, of poetry without soul, without purpose, a jewel of a poem, one soulful verse, suffices.

ஆன்மா இல்லாத கவிதை

வேமனின் வசனங்கள் – 10

நிக்க மைன மஞ்சி நெலமொக்கடி சாலு

தாலுகு பெலுகு ரல்லு தட்டேடேல

சாட்டு பத்யமுலனு சாலடா ஒக்கடி

விஸ்வதாபிராம, வினுர வேமா.

வர்ணனை: தம்மபதத்தில், அர்த்தமற்ற வரிகளால் ஆன ஆயிரம் வசனங்களைக் காட்டிலும் அமைதியைத் தரும் ஒற்றை வரியே சிறந்தது என்று புத்தர் கூறுகிறார். ஞானசம்பந்தரின் இரண்டாயிரமாண்டு பழமையான சொற்களின் ஞானத்தை வேமனன் இப்பாடலில் எதிரொலிக்கிறார். அவரது உன்னதமான ஒப்பற்ற முறையில், ஒரு கூடைநிறைய கண்ணாடிக் கற்களை விட ஒரு உண்மையான நீலக்கல் எண்ணற்ற விலைமதிப்பற்றது என்று வேமனன் கூறுகிறார். ஒரு உண்மையான ரத்தினத்தை போலியான ஒன்றிற்கு யார் வர்த்தகம் செய்ய விரும்புகிறார்கள்? ஆன்மா இல்லாத, நோக்கமில்லாத கவிதை, இரண்டாவதாக உருவாகும் வசனங்களின் உலகில், ஒரு கவிதையின் நகை, ஒரு ஆத்மார்த்தமான வசனம் போதும்.

[pooma-satsangam]

10 philosophical teachings of Sri Ramanuja!

தமிழில்

If you think that the idols in the temple are made of stone, you will not know God.

Don't help others expecting a reward.

As soon as you see the tower of the temple, bow your hands and bow down.

Don't associate with those who complain about others, if you associate with others, his character will come to you.

Om namo narayana chant this mantra daily.

Understanding brings happiness!

Do not say no to offerings in the temple.

Take hold of God's steps and your sins will melt away.

Slowly crawl the temple premises.

Compassion is something everyone should have.

Worshiping His servants is higher than worshiping God.

ஸ்ரீ ராமானுஜர் அருளிய 10 தத்துவ போதனைகள்!

கோவிலில் உள்ள மூர்த்திகள் கல் சுதை ஐம்பொன்னால் ஆனது என்று எண்ணினால் கடவுள் தெரியமாட்டார்.

பலனை எதிர்பார்த்து பிறருக்கு உதவி செய்யாதே.

கோவிலின் கோபுரத்தை பார்த்த உடனேயே கைகூப்பி வணங்கு.

பிறரை குறை கூறுபவரிடம் பழகாதே மீறி பழகினால் அவரது குணம் உனக்கு வந்து விடும்.

ஓம் நமோ நாராயணா இந்த மந்திரத்தை தினமும் சொல்லு.

புரிதல் இருந்தாலே மகிழ்ச்சி பூரிக்கும்!

கோவிலில் கொடுக்கும் பிரசாதங்களை வேண்டாம் என்று சொல்லாதே.

கடவுளின் திருவடிகளை பற்றிக் கொள் உனது பாவம் கரைந்து விடும்.

கோவில் பிரகாரத்தை மெதுவாக வலம் வரவும்.

புலனடக்கம் என்பது ஒவ்வொருவரிடமும் இருக்க வேண்டும்.

கடவுளை வணங்குவதை விட அவரது அடியார்களை வணங்குவது உயர்வானது.

[pooma-satsangam]

தமிழில்

10 wonderful philosophical languages ​​blessed by Adi Shankar!

¹As long as you have breath, ask God to live with devotion.

²Our mental struggle does not go away not only in the waking state but also in the sleeping state.

³He who seeks evil knowingly has lost his sight.

⁴He who does not want to hear good things has no ears to hear.

⁵A lamp does not need the light of another lamp nor do you expect help from others.

⁶Virtues are destroyed by impurity.

⁷Poverty and wealth come and go in life like guests.

⁸If you want to get rid of evil desires, appreciate friendship with good people.

⁹The supreme man is he who is always happy.

¹⁰Wealth earned by hard work is valuable.

ஆதிசங்கரர் அருளிய அற்புதமான 10 தத்துவ மொழிகள்!

¹மூச்சு உள்ளவரை பக்தியுடன் வாழ வேண்டும் என்பதை கடவுளிடம் வேண்டுங்கள்.

²விழிப்பு நிலையில் மட்டுமல்ல உறக்க நிலையிலும் நம் மனப் போராட்டம் நீங்குவதில்லை.

³தெரிந்தே தீமையை நாடுபவன் கண்ணிருந்தும் பார்வையை இழந்தவனே.

⁴நல்ல விஷயங்களை கேட்க விரும்பாதவன் காது இருந்தும் கேட்கும் திறனற்றவனே.

⁵விளக்குக்கு மற்றொரு விளக்கின் ஒளி தேவை இல்லை நீங்களும் பிறர் உதவியை எதிர்பார்க்க வேண்டாம்.

⁶கருமித்தனத்தால் நற்குணங்கள் அழியும்.

⁷வறுமையும் செல்வ செழிப்பும் விருந்தினரை போல வாழ்வில் வந்து செல்லும்.

⁸தீய ஆசைகளை ஒழிக்க நினைத்தால் நல்லவர்களுடன் நட்பு பாராட்டுங்கள்.

⁹எப்பொழுதும் மகிழ்ச்சியாக இருப்பவனே உயர்ந்த மனிதன்.

¹⁰உழைப்பால் கிடைத்த செல்வம் மதிப்பு மிக்கது.

[pooma-satsangam]

Shankaracharya Jayanti 2024: May 12, 2024

தமிழில்

The serene month of May is not just about blooming flowers and warm breezes; it carries with it the essence of spiritual celebration, especially for adherents of Hinduism. Among the numerous festivals that adorn the calendar, Shankaracharya Jayanti holds a special place. This auspicious occasion commemorates the birth anniversary of Adi Shankaracharya, the revered philosopher, and theologian who profoundly influenced the course of Hinduism. As we delve into the profundity of Shankaracharya Jayanti 2024, let’s unravel its date, history, significance, and the fervor with which it is celebrated across India.

🔰Date of Shankaracharya Jayanti 2024:

In the year 2024, Shankaracharya Jayanti marks the 1236th Birth Anniversary of Adi Shankaracharya. This grand celebration is slated to take place on Sunday, May 12, 2024. It’s a day when devotees pay homage to the divine saint who enriched the spiritual fabric of India with his profound teachings.

🔰History of Shankaracharya Jayanti 2024:

Shankaracharya Jayanti commemorates the birth anniversary of Adi Shankaracharya, highlighting his enduring influence on Indian philosophy and spirituality. Despite his short lifespan of only 32 years, Adi Shankaracharya’s teachings continue to inspire millions of people to this day. His establishment of the Advaita Vedanta school of philosophy, which emphasizes the concept of non-duality, has had a lasting impact on Hindu thought. In conclusion, Shankaracharya Jayanti serves as a reminder of the enduring legacy of Adi Shankaracharya and his invaluable contributions to Indian culture and spirituality.

Furthermore, Adi Shankaracharya’s contributions to Hindu philosophy are monumental. He traveled extensively, engaging in intellectual discourses and debates with scholars of various philosophical schools. His teachings emphasized the concept of Advaita Vedanta, which asserts the ultimate unity of the individual soul (Atman) with the universal consciousness (Brahman). Through his profound commentaries on ancient scriptures and the establishment of monastic institutions known as mathas, Adi Shankaracharya revitalized the spiritual landscape of India.

Shankaracharya Jayanti is a tribute to the enduring legacy of Adi Shankaracharya. It serves as a reminder of his invaluable contributions to the preservation and propagation of Hindu philosophy and spirituality.

🔰Significance of Shankaracharya Jayanti:

Shankaracharya Jayanti holds profound significance for followers of Hinduism, as it celebrates the life and teachings of Adi Shankaracharya. His philosophy of Advaita Vedanta continues to inspire seekers on the path of spiritual enlightenment. The celebration of Shankaracharya Jayanti serves as an occasion for devotees to reflect on the timeless wisdom imparted by the saint and to rededicate themselves to the pursuit of spiritual knowledge.

Furthermore, the essence of Shankaracharya Jayanti lies in its emphasis on the unity of all existence. Adi Shankaracharya’s teachings emphasize the underlying unity of the individual soul with the divine, transcending distinctions of caste, creed, and gender. This message of unity and universal brotherhood resonates deeply with devotees, inspiring them to cultivate virtues of compassion, tolerance, and understanding.

Moreover, Shankaracharya Jayanti serves as a cultural celebration, bringing communities together in joyous festivities. Additionally, temples and spiritual organizations organize special prayers, discourses, and cultural events to commemorate the occasion. It is a time for devotees to seek blessings, engage in acts of charity, and strengthen their spiritual resolve.

In essence, Shankaracharya Jayanti is more than just a historical event; it is a celebration of spiritual heritage and a reminder of the eternal truths that guide humanity on its quest for enlightenment.

🔰Traditions And Rituals Of Shankaracharya Jayanti:

Shankaracharya Jayanti is steeped in rich traditions and rituals that add depth and meaning to the celebration. These age-old practices connect devotees with the spiritual essence of Adi Shankaracharya’s teachings and serve as a conduit for seeking divine blessings. Let’s explore some of the key traditions observed during Shankaracharya Jayanti:

1. Early Morning Rituals:

Devotees begin the day with auspicious rituals, often before the break of dawn. It is customary to take a ritual bath in sacred rivers or water bodies, symbolizing purification of the body and soul. This act of cleansing signifies the readiness to embark on a spiritual journey and seek the blessings of the divine.

2. Offerings and Prayers:

Additionally, temples dedicated to Adi Shankaracharya witness a flurry of activity on Shankaracharya Jayanti. Devotees throng the sanctum sanctorum to offer prayers, flowers, incense, and other symbolic offerings to the deity. Furthermore, special puja ceremonies are conducted by priests, invoking the blessings of Adi Shankaracharya for spiritual upliftment and guidance.

3. Recitation of Hymns and Scriptures:

One of the hallmarks of Shankaracharya Jayanti is the recitation of hymns and sacred scriptures composed by Adi Shankaracharya himself. Devotees gather in temples and community halls to chant verses from texts such as the Vivekachudamani, Bhaja Govindam, and Soundarya Lahari. These spiritual compositions resonate with profound insights into the nature of reality and the path to self-realization.

4. Philosophical Discourses:

Additionally, Shankaracharya Jayanti provides a platform for scholars and spiritual leaders to impart wisdom and elucidate the teachings of Adi Shankaracharya. Moreover, discourses and lectures are organized to delve deeper into the philosophical underpinnings of Advaita Vedanta. Furthermore, these intellectual exchanges serve to enrich the understanding of devotees and inspire them on their spiritual journey.

5. Act of Charity:

Charity is an integral part of Shankaracharya Jayanti celebrations. Devotees believe in the principle of seva or selfless service, and therefore, engage in acts of charity such as feeding the poor, donating to the needy, and supporting charitable causes. These acts of kindness reflect the spirit of compassion and generosity advocated by Adi Shankaracharya.

6. Fasting and Vrat:

Some devotees observe fasts or vrat (austerities) on Shankaracharya Jayanti as a mark of devotion and penance. Fasting is believed to purify the body and mind, allowing devotees to focus their energies on spiritual pursuits. It is also seen as a way of expressing gratitude to the saint and seeking his blessings for spiritual growth and enlightenment.

In essence, the traditions and rituals of Shankaracharya Jayanti serve as a means of connecting with the divine and honoring the profound legacy of Adi Shankaracharya. Through these sacred practices, devotees seek to imbibe the timeless wisdom of the saint and deepen their spiritual journey toward self-realization and inner peace.

🔰Best Places to Celebrate Shankaracharya Jayanti in India:

India, with its rich cultural heritage, offers numerous locations where Shankaracharya Jayanti is celebrated with great pomp and fervor.

Some of the best places to experience the festivities include:

🫧Kalady, Kerala: The birthplace of Adi Shankaracharya, Kalady, becomes a hub of activity during Shankaracharya Jayanti. Pilgrims throng the Adi Shankara Keerthi Sthambha Mandapam and other revered sites associated with the saint.

🫧Varanasi, Uttar Pradesh: The ancient city of Varanasi, also known as Kashi, reverberates with spiritual energy during Shankaracharya Jayanti. Devotees flock to the Vishwanath Temple and the various ghats along the sacred Ganges River to partake in rituals and ceremonies.

🫧Sringeri, Karnataka: Home to one of the four mathas established by Adi Shankaracharya, Sringeri celebrates Shankaracharya Jayanti with grandeur. The Sharadamba Temple and the Shankaracharya Hill are focal points of the festivities.

🫧Puri, Odisha: The Jagannath Temple in Puri witnesses a surge of devotees during Shankaracharya Jayanti. Special rituals and processions are organized to pay homage to the saint and seek divine blessings.

🔰Significant Contributions of Shankaracharya:

Adi Shankaracharya’s influence on Hindu philosophy and spirituality is immeasurable, and his contributions continue to shape the spiritual landscape of India and beyond. Let’s delve deeper into the significant contributions of this revered saint in simple terms:

1. Revival of Vedic Knowledge:

Additionally, Adi Shankaracharya played a pivotal role in reviving and preserving the ancient Vedic knowledge that forms the foundation of Hinduism. Through his profound commentaries on the Vedas, Upanishads, and other sacred texts, he elucidated complex philosophical concepts and made them accessible to seekers of all backgrounds.

2. Advaita Vedanta Philosophy:

Additionally, Adi Shankaracharya is most renowned for propounding the philosophy of Advaita Vedanta, which asserts the non-dual nature of reality. According to Advaita Vedanta, the ultimate reality (Brahman) is devoid of any distinctions and is identical with the individual soul (Atman). Moreover, Shankaracharya’s teachings emphasized the unity of existence and the inherent divinity within all beings.

3. Establishment of Mathas:

Additionally, Adi Shankaracharya founded four prominent monastic institutions known as mathas in different parts of India. Furthermore, these mathas served as centers of learning and spiritual practice, where scholars and disciples could engage in the study of scriptures, philosophical debates, and meditation. Consequently, the mathas continue to uphold Shankaracharya’s legacy and propagate his teachings to this day.

4. Commentaries and Textual Exegesis:

Shankaracharya authored numerous commentaries on ancient scriptures, providing profound insights and interpretations that have guided generations of spiritual aspirants. Moreover, his commentaries on the Bhagavad Gita, Brahma Sutras, and other foundational texts are revered for their clarity, depth, and philosophical rigor.

5. Consolidation of Hindu Traditions:

Additionally, Adi Shankaracharya played a crucial role in consolidating various strands of Hindu thought and practice. He sought to harmonize divergent sects and traditions within Hinduism, emphasizing their underlying unity and shared spiritual goals. Furthermore, Shankaracharya’s efforts helped to foster a sense of unity and cohesion within the Hindu community.

6. Promotion of Spiritual Values:

Throughout his life, Adi Shankaracharya embodied the highest ideals of Hindu spirituality. Moreover, he emphasized the importance of ethical conduct, devotion to God, and service to humanity as essential aspects of the spiritual path. Consequently, Shankaracharya’s exemplary life serves as a beacon of inspiration for seekers striving to lead a life of virtue and righteousness.

In summary, Adi Shankaracharya’s profound contributions have left an indelible mark on the fabric of Hinduism and spiritual philosophy. His teachings continue to inspire millions of individuals seeking truth, wisdom, and inner peace, making him a revered figure not only in India but also in the hearts of spiritual seekers worldwide.

Conclusion:

In conclusion, Shankaracharya Jayanti is not merely a commemoration of a historical figure. It is a celebration of timeless wisdom and spiritual heritage. As we honor Adi Shankaracharya’s legacy, let us reflect on the profound teachings he imparted. Let us strive to emulate the values of knowledge, compassion, and unity that he exemplified.

சங்கராச்சாரியார் ஜெயந்தி 2024: மே 12, 2024

மே மாத அமைதியான மாதம் பூக்கும் மலர்கள் மற்றும் சூடான காற்று மட்டுமல்ல; இது ஆன்மீக கொண்டாட்டத்தின் சாரத்தை எடுத்துச் செல்கிறது, குறிப்பாக இந்து மதத்தை பின்பற்றுபவர்களுக்கு. நாட்காட்டியை அலங்கரிக்கும் எண்ணற்ற விழாக்களில் சங்கராச்சாரியார் ஜெயந்திக்கு தனி இடம் உண்டு. இந்து மதத்தின் போக்கை ஆழமாக பாதித்த புகழ்பெற்ற தத்துவஞானி மற்றும் இறையியலாளர் ஆதி சங்கராச்சாரியாரின் பிறந்தநாளை இந்த புனிதமான நிகழ்வு நினைவுகூருகிறது. சங்கராச்சாரியார் ஜெயந்தி 2024 இன் ஆழத்தை நாம் ஆராயும்போது, ​​அதன் தேதி, வரலாறு, முக்கியத்துவம் மற்றும் இந்தியா முழுவதும் அது கொண்டாடப்படும் உற்சாகத்தை அவிழ்ப்போம்.

🔰சங்கராச்சாரியார் ஜெயந்தி 2024 தேதி:

2024 ஆம் ஆண்டில், சங்கராச்சாரியார் ஜெயந்தி ஆதி சங்கராச்சாரியாரின் 1236 வது பிறந்த நாளைக் குறிக்கிறது. இந்த பிரமாண்டமான கொண்டாட்டம் ஞாயிற்றுக்கிழமை, மே 12, 2024 அன்று நடைபெற உள்ளது. தனது ஆழ்ந்த போதனைகளால் இந்தியாவின் ஆன்மீக அமைப்பை வளப்படுத்திய தெய்வீக துறவிக்கு பக்தர்கள் மரியாதை செலுத்தும் நாள்.

🔰சங்கராச்சாரியார் ஜெயந்தி 2024 வரலாறு:

சங்கராச்சாரியார் ஜெயந்தி, ஆதி சங்கராச்சாரியாரின் பிறந்தநாளை நினைவுகூருகிறது, இது இந்திய தத்துவம் மற்றும் ஆன்மீகத்தின் மீதான அவரது நீடித்த தாக்கத்தை எடுத்துக்காட்டுகிறது. அவரது குறுகிய ஆயுட்காலம் 32 ஆண்டுகள் மட்டுமே என்றாலும், ஆதி சங்கராச்சாரியாரின் போதனைகள் இன்றுவரை மில்லியன் கணக்கான மக்களை ஊக்கப்படுத்துகின்றன. இருமை இல்லாத கருத்தை வலியுறுத்தும் அத்வைத வேதாந்த தத்துவப் பள்ளியை அவர் நிறுவியது இந்து சிந்தனையில் நீடித்த தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியுள்ளது. முடிவில், சங்கராச்சாரியார் ஜெயந்தி ஆதி சங்கராச்சாரியாரின் நீடித்த மரபு மற்றும் இந்திய கலாச்சாரம் மற்றும் ஆன்மீகத்திற்கு அவர் ஆற்றிய விலைமதிப்பற்ற பங்களிப்பை நினைவூட்டுகிறது.

மேலும், இந்து மெய்யியலுக்கு ஆதி சங்கராச்சாரியாரின் பங்களிப்புகள் மகத்தானவை. அவர் பல்வேறு தத்துவப் பள்ளிகளின் அறிஞர்களுடன் அறிவுசார் சொற்பொழிவுகளிலும் விவாதங்களிலும் ஈடுபட்டு, விரிவாகப் பயணம் செய்தார். அவரது போதனைகள் அத்வைத வேதாந்தத்தின் கருத்தை வலியுறுத்தியது, இது தனிப்பட்ட ஆன்மாவின் (ஆத்மா) உலகளாவிய உணர்வுடன் (பிரம்மன்) இறுதி ஐக்கியத்தை வலியுறுத்துகிறது. பண்டைய நூல்கள் மற்றும் மடங்கள் எனப்படும் துறவற நிறுவனங்களை நிறுவியதன் மூலம், ஆதி சங்கராச்சாரியார் இந்தியாவின் ஆன்மீக நிலப்பரப்பை புத்துயிர் அளித்தார்.

சங்கராச்சாரியார் ஜெயந்தி என்பது ஆதி சங்கராச்சாரியாரின் நீடித்த மரபுக்கு அஞ்சலி. இந்து தத்துவம் மற்றும் ஆன்மீகத்தைப் பாதுகாப்பதற்கும் பரப்புவதற்கும் அவர் ஆற்றிய விலைமதிப்பற்ற பங்களிப்பை நினைவூட்டுவதாக இது அமைகிறது.

🔰சங்கராச்சாரியார் ஜெயந்தியின் முக்கியத்துவம்:

ஆதி சங்கராச்சாரியாரின் வாழ்க்கை மற்றும் போதனைகளைக் கொண்டாடும் சங்கராச்சாரியார் ஜெயந்தி இந்து மதத்தைப் பின்பற்றுபவர்களுக்கு ஆழமான முக்கியத்துவத்தைக் கொண்டுள்ளது. அத்வைத வேதாந்தத்தின் அவரது தத்துவம் ஆன்மீக அறிவொளியின் பாதையில் தேடுபவர்களை தொடர்ந்து ஊக்குவிக்கிறது. சங்கராச்சாரியார் ஜெயந்தி கொண்டாட்டம், துறவியால் வழங்கப்பட்ட காலமற்ற ஞானத்தைப் பற்றி சிந்திக்கவும், ஆன்மீக அறிவைப் பின்தொடர்வதற்காக தங்களை மீண்டும் அர்ப்பணிக்கவும் பக்தர்களுக்கு ஒரு சந்தர்ப்பமாக உதவுகிறது.

மேலும், சங்கராச்சாரியார் ஜெயந்தியின் சாராம்சம் அனைத்து இருப்புகளின் ஒற்றுமையை வலியுறுத்துவதில் உள்ளது. ஆதி சங்கராச்சாரியாரின் போதனைகள் சாதி, மதம் மற்றும் பாலின வேறுபாடுகளுக்கு அப்பாற்பட்ட தெய்வீகத்துடன் தனிப்பட்ட ஆன்மாவின் அடிப்படையான ஒற்றுமையை வலியுறுத்துகின்றன. ஒற்றுமை மற்றும் உலகளாவிய சகோதரத்துவத்தின் இந்த செய்தி பக்தர்களிடம் ஆழமாக எதிரொலிக்கிறது, இரக்கம், சகிப்புத்தன்மை மற்றும் புரிதல் போன்ற நற்பண்புகளை வளர்க்க அவர்களை ஊக்குவிக்கிறது.

மேலும், சங்கராச்சாரியார் ஜெயந்தி ஒரு கலாச்சார கொண்டாட்டமாக செயல்படுகிறது, இது மகிழ்ச்சியான கொண்டாட்டங்களில் சமூகங்களை ஒன்றிணைக்கிறது. கூடுதலாக, கோவில்கள் மற்றும் ஆன்மீக அமைப்புகள் சிறப்பு பிரார்த்தனைகள், சொற்பொழிவுகள் மற்றும் கலாச்சார நிகழ்வுகளை இந்த நிகழ்வை நினைவுகூரும் வகையில் ஏற்பாடு செய்கின்றன. பக்தர்கள் ஆசி பெறவும், தொண்டு செயல்களில் ஈடுபடவும், ஆன்மீக உறுதியை வலுப்படுத்தவும் வேண்டிய நேரம் இது.

சாராம்சத்தில், சங்கராச்சாரியார் ஜெயந்தி என்பது ஒரு வரலாற்று நிகழ்வு மட்டுமல்ல; இது ஆன்மீக பாரம்பரியத்தின் கொண்டாட்டம் மற்றும் அறிவொளிக்கான தேடலில் மனிதகுலத்திற்கு வழிகாட்டும் நித்திய உண்மைகளை நினைவூட்டுகிறது.

🔰சங்கராச்சாரியார் ஜெயந்தியின் மரபுகள் மற்றும் சடங்குகள்:

சங்கராச்சாரியார் ஜெயந்தி கொண்டாட்டத்திற்கு ஆழத்தையும் அர்த்தத்தையும் சேர்க்கும் செழுமையான மரபுகள் மற்றும் சடங்குகளில் மூழ்கியுள்ளது. இந்த பழமையான நடைமுறைகள் பக்தர்களை ஆதி சங்கராச்சாரியாரின் போதனைகளின் ஆன்மீக சாரத்துடன் இணைக்கிறது மற்றும் தெய்வீக ஆசீர்வாதங்களைப் பெறுவதற்கான ஒரு வழியாக செயல்படுகிறது. சங்கராச்சாரியார் ஜெயந்தியின் போது கடைபிடிக்கப்படும் சில முக்கிய மரபுகளை ஆராய்வோம்:

1. அதிகாலை சடங்குகள்:

பெரும்பாலும் விடியற்காலைக்கு முன்னதாகவே பக்தர்கள் புனிதமான சடங்குகளுடன் நாளைத் தொடங்குகிறார்கள். உடலையும் ஆன்மாவையும் தூய்மைப்படுத்துவதைக் குறிக்கும் புனித நதிகள் அல்லது நீர்நிலைகளில் சடங்கு ஸ்நானம் செய்வது வழக்கம். இந்தச் சுத்திகரிப்புச் செயல் ஆன்மீகப் பயணத்தைத் தொடங்குவதற்கும் தெய்வீக ஆசீர்வாதங்களைப் பெறுவதற்கும் தயாராக இருப்பதைக் குறிக்கிறது.

2. பிரசாதம் மற்றும் பிரார்த்தனை:

கூடுதலாக, ஆதி சங்கராச்சாரியாருக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்ட கோயில்கள் சங்கராச்சாரியார் ஜெயந்தியின் போது ஆரவாரமான செயல்பாடுகளைக் காண்கின்றன. தெய்வத்திற்கு பிரார்த்தனைகள், மலர்கள், தூபங்கள் மற்றும் பிற அடையாளப் பிரசாதங்களை வழங்க பக்தர்கள் கருவறையில் குவிந்துள்ளனர். மேலும், ஆன்மிக மேம்பாடு மற்றும் வழிகாட்டுதலுக்காக ஆதி சங்கராச்சாரியாரின் ஆசீர்வாதங்களை வேண்டி, அர்ச்சகர்களால் சிறப்பு பூஜை விழாக்கள் நடத்தப்படுகின்றன.

3. கீர்த்தனைகள் மற்றும் வேதங்களை ஓதுதல்:

சங்கராச்சாரியார் ஜெயந்தியின் சிறப்பம்சங்களில் ஒன்று ஆதி சங்கராச்சாரியாரால் இயற்றப்பட்ட கீர்த்தனைகள் மற்றும் புனித நூல்களைப் படிப்பது. விவேகசூடாமணி, பஜ கோவிந்தம் மற்றும் சௌந்தர்ய லஹரி போன்ற நூல்களின் வசனங்களைப் பாடுவதற்காக பக்தர்கள் கோயில்களிலும் சமூகக் கூடங்களிலும் கூடிவருகின்றனர். இந்த ஆன்மீக பாடல்கள் யதார்த்தத்தின் தன்மை மற்றும் சுய-உணர்தலுக்கான பாதை பற்றிய ஆழமான நுண்ணறிவுகளுடன் எதிரொலிக்கின்றன.

4. தத்துவ சொற்பொழிவுகள்:

கூடுதலாக, சங்கராச்சாரியார் ஜெயந்தி, அறிஞர்கள் மற்றும் ஆன்மீகத் தலைவர்களுக்கு ஞானத்தை வழங்குவதற்கும், ஆதி சங்கராச்சாரியாரின் போதனைகளை தெளிவுபடுத்துவதற்கும் ஒரு தளத்தை வழங்குகிறது. மேலும், அத்வைத வேதாந்தத்தின் தத்துவ அடிப்படைகளை ஆழமாக ஆராய்வதற்காக சொற்பொழிவுகள் மற்றும் விரிவுரைகள் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டுள்ளன. மேலும், இந்த அறிவுப் பரிமாற்றங்கள் பக்தர்களின் புரிதலை வளப்படுத்தவும், அவர்களின் ஆன்மீகப் பயணத்தில் அவர்களை ஊக்குவிக்கவும் உதவுகின்றன.

5. அறச் செயல்:

தொண்டு என்பது சங்கராச்சாரியார் ஜெயந்தி கொண்டாட்டங்களின் ஒருங்கிணைந்த பகுதியாகும். பக்தர்கள் சேவை அல்லது தன்னலமற்ற சேவையின் கொள்கையை நம்புகிறார்கள், எனவே, ஏழைகளுக்கு உணவளித்தல், ஏழைகளுக்கு நன்கொடை வழங்குதல் மற்றும் தொண்டு நிறுவனங்களுக்கு ஆதரவளித்தல் போன்ற தொண்டு செயல்களில் ஈடுபடுகின்றனர். இந்த கருணை செயல்கள் ஆதி சங்கராச்சாரியாரால் பரிந்துரைக்கப்பட்ட கருணை மற்றும் தாராள மனப்பான்மையை பிரதிபலிக்கின்றன.

6. விரதம்

சில பக்தர்கள் ச���்கராச்சாரியார் ஜெயந்தி அன்று பக்தி மற்றும் தவத்தின் அடையாளமாக விரதம் அல்லது விரதம் (துறவு) கடைபிடிக்கின்றனர். உண்ணாவிரதம் உடலையும் மனதையும் தூய்மைப்படுத்துவதாக நம்பப்படுகிறது, மேலும் பக்தர்கள் தங்கள் ஆற்றலை ஆன்மீக நோக்கங்களில் கவனம் செலுத்த அனுமதிக்கிறது. இது துறவிக்கு நன்றி தெரிவிக்கும் ஒரு வழியாகவும், ஆன்மீக வளர்ச்சி மற்றும் அறிவொளிக்காக அவரது ஆசீர்வாதங்களைப் பெறவும் பார்க்கப்படுகிறது.

சாராம்சத்தில், சங்கராச்சாரியார் ஜெயந்தியின் மரபுகள் மற்றும் சடங்குகள் தெய்வீகத்துடன் இணைவதற்கும், ஆதி சங்கராச்சாரியாரின் ஆழமான பாரம்பரியத்தை கௌரவிக்கும் ஒரு வழியாகவும் செயல்படுகின்றன. இந்த புனிதமான நடைமுறைகள் மூலம், பக்தர்கள் துறவியின் காலமற்ற ஞானத்தை உள்வாங்கி, சுய-உணர்தல் மற்றும் உள் அமைதியை நோக்கி அவர்களின் ஆன்மீக பயணத்தை ஆழப்படுத்த முயல்கின்றனர்.

🔰இந்தியாவில் சங்கராச்சாரியார் ஜெயந்தியைக் கொண்டாட சிறந்த இடங்கள்:

இந்தியா, அதன் வளமான கலாச்சார பாரம்பரியத்துடன், சங்கராச்சாரியார் ஜெயந்தி மிகுந்த ஆடம்பரத்துடனும் ஆர்வத்துடனும் கொண்டாடப்படும் பல இடங்களை வழங்குகிறது.

🔰விழாக்களை அனுபவிக்க சிறந்த இடங்கள் சில:

🫧காலடி, கேரளா: ஆதி சங்கராச்சாரியார் பிறந்த இடமான காலடி, சங்கராச்சாரியார் ஜெயந்தியின் போது செயல்பாட்டின் மையமாக மாறுகிறது. யாத்ரீகர்கள் ஆதி சங்கர கீர்த்தி ஸ்தம்ப மண்டபம் மற்றும் துறவியுடன் தொடர்புடைய மற்ற மரியாதைக்குரிய தளங்கள்.

🫧வாரணாசி, உத்தரபிரதேசம்: காசி என்றும் அழைக்கப்படும் புராதன நகரமான வாரணாசி, சங்கராச்சாரியார் ஜெயந்தியின் போது ஆன்மீக ஆற்றலுடன் எதிரொலிக்கிறது. விஸ்வநாதர் கோயில் மற்றும் புனித கங்கை நதிக்கரையில் உள்ள பல்வேறு கட்டங்களில் சடங்குகள் மற்றும் சடங்குகளில் பங்கேற்க பக்தர்கள் குவிந்துள்ளனர்.

🫧சிருங்கேரி, கர்நாடகா: ஆதி சங்கராச்சாரியாரால் நிறுவப்பட்ட நான்கு மடங்களில் ஒன்றான சிருங்கேரியில் சங்கராச்சாரியார் ஜெயந்தி விழா சிறப்பாகக் கொண்டாடப்படுகிறது. சாரதாம்பா கோயிலும், சங்கராச்சாரியார் மலையும் விழாக்களின் மையப் புள்ளிகள்.

🫧பூரி, ஒடிசா: சங்கராச்சாரியார் ஜெயந்தியின் போது பூரியில் உள்ள ஜெகன்னாதர் கோயிலில் பக்தர்கள் கூட்டம் அலைமோதியது. துறவிக்கு மரியாதை செலுத்தவும், தெய்வீக ஆசீர்வாதங்களைப் பெறவும் சிறப்பு சடங்குகள் மற்றும் ஊர்வலங்கள் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டுள்ளன.

🔰சங்கராச்சாரியாரின் குறிப்பிடத்தக்க பங்களிப்புகள்:

இந்து தத்துவம் மற்றும் ஆன்மீகத்தின் மீது ஆதி சங்கராச்சாரியாரின் செல்வாக்கு அளவிட முடியாதது, மேலும் அவரது பங்களிப்புகள் இந்தியா மற்றும் அதற்கு அப்பால் உள்ள ஆன்மீக நிலப்பரப்பை தொடர்ந்து வடிவமைக்கின்றன. இந்த மரியாதைக்குரிய துறவியின் குறிப்பிடத்தக்க பங்களிப்புகளை எளிமையான சொற்களில் ஆழமாக ஆராய்வோம்:

1. வேத அறிவின் மறுமலர்ச்சி:

கூடுதலாக, ஆதி சங்கராச்சாரியார் இந்து மதத்தின் அடித்தளத்தை உருவாக்கும் பண்டைய வேத அறிவைப் புதுப்பித்து பாதுகாப்பதில் முக்கிய பங்கு வகித்தார். வேதங்கள், உபநிடதங்கள் மற்றும் பிற புனித நூல்கள் பற்றிய அவரது ஆழமான வர்ணனைகள் மூலம், அவர் சிக்கலான தத்துவக் கருத்துக்களை தெளிவுபடுத்தினார் மற்றும் அனைத்து பின்னணியில் உள்ள தேடுபவர்களுக்கும் அவற்றை அணுகும்படி செய்தார்.

2. அத்வைத வேதாந்த தத்துவம்:

கூடுதலாக, ஆதி சங்கராச்சாரியார் அத்வைத வேதாந்தத்தின் தத்துவத்தை முன்னிறுத்துவதில் மிகவும் பிரபலமானவர், இது யதார்த்தத்தின் இரட்டை அல்லாத தன்மையை வலியுறுத்துகிறது. அத்வைத வேதாந்தத்தின் படி, இறுதி யதார்த்தம் (பிரம்மன்) எந்த வேறுபாடுகளும் அற்றது மற்றும் தனிப்பட்ட ஆன்மாவுடன் (ஆத்மா) ஒத்திருக்கிறது. மேலும், சங்கராச்சாரியாரின் போதனைகள் இருப்பின் ஒற்றுமை மற்றும் அனைத்து உயிரினங்களுக்குள்ளும் உள்ளார்ந்த தெய்வீகத்தன்மையை வலியுறுத்தியது.

3. மடங்களை நிறுவுதல்:

கூடுதலாக, ஆதி சங்கராச்சாரியார் இந்தியாவின் பல்வேறு பகுதிகளில் மத்தாக்கள் எனப்படும் நான்கு முக்கிய துறவற நிறுவனங்களை நிறுவினார். மேலும், இந்த மடங்கள் கற்றல் மற்றும் ஆன்மீக பயிற்சியின் மையங்களாக செயல்பட்டன, அங்கு அறிஞர்கள் மற்றும் சீடர்கள் வேதம், தத்துவ விவாதங்கள் மற்றும் தியானத்தில் ஈடுபடலாம். இதன் விளைவாக, மடங்கள் சங்கராச்சாரியாரின் பாரம்பரியத்தை நிலைநிறுத்தி, அவரது போதனைகளை இன்றுவரை பரப்புகின்றன.

4. வர்ணனைகள் மற்றும் உரை விளக்கங்கள்:

சங்கராச்சாரியார் பண்டைய வேதங்களில் பல வர்ணனைகளை எழுதியுள்ளார், ஆன்மீக ஆர்வலர்களின் தலைமுறைகளுக்கு வழிகாட்டும் ஆழமான நுண்ணறிவு மற்றும் விளக்கங்களை வழங்கினார். மேலும், பகவத் கீதை, பிரம்ம சூத்திரங்கள் மற்றும் பிற அடிப்படை நூல்கள் பற்றிய அவரது வர்ணனைகள் அவற்றின் தெளிவு, ஆழம் மற்றும் தத்துவ கடுமைக்காக மதிக்கப்படுகின்றன.

5. இந்து மரபுகளை ஒருங்கிணைத்தல்:

கூடுதலாக, ஆதி சங்கராச்சாரியார் இந்து சிந்தனை மற்றும் நடைமுறையின் பல்வேறு இழைகளை ஒருங்கிணைப்பதில் முக்கிய பங்கு வகித்தார். அவர் இந்து மதத்திற்குள் மாறுபட்ட பிரிவுகள் மற்றும் மரபுகளை ஒத்திசைக்க முயன்றார், அவற்றின் அடிப்படை ஒற்றுமையை வலியுறுத்தினார் மற்றும் ஆன்மீக இலக்குகளை பகிர்ந்து கொண்டார். மேலும், சங்கராச்சாரியாரின் முயற்சிகள் இந்து சமூகத்தில் ஒற்றுமை மற்றும் ஒற்றுமை உணர்வை வளர்க்க உதவியது.

6. ஆன்மீக விழுமியங்களை மேம்படுத்துதல்:

அவரது வாழ்நாள் முழுவதும், ஆதி சங்கராச்சாரியார் இந்து ஆன்மீகத்தின் உயர்ந்த கொள்கைகளை உள்ளடக்கினார். மேலும், ஆன்மீகப் பாதையின் இன்றியமையாத அம்சங்களாக நெறிமுறை நடத்தை, கடவுள் பக்தி மற்றும் மனித குலத்திற்கான சேவை ஆகியவற்றின் முக்கியத்துவத்தை அவர் வலியுறுத்தினார். இதன் விளைவாக, சங்கராச்சாரியாரின் முன்மாதிரியான வாழ்க்கை நல்லொழுக்கம் மற்றும் நேர்மையான வாழ்க்கையை நடத்த முயற்சிப்பவர்களுக்கு உத்வேகத்தின் கலங்கரை விளக்கமாக செயல்படுகிறது.

சுருக்கமாக, ஆதி சங்கராச்சாரியாரின் ஆழமான பங்களிப்புகள் இந்து மதம் மற்றும் ஆன்மீக தத்துவத்தின் கட்டமைப்பில் ஒரு அழியாத முத்திரையை பதித்துள்ளன. அவரது போதனைகள் சத்தியம், ஞானம் மற்றும் உள் அமைதியைத் தேடும் மில்லியன் கணக்கான நபர்களைத் தொடர்ந்து ஊக்குவித்து, இந்தியாவில் மட்டுமல்ல, உலகெங்கிலும் உள்ள ஆன்மீகத் தேடுபவர்களின் இதயங்களிலும் அவரை ஒரு மரியாதைக்குரிய நபராக ஆக்குகின்றன.

முடிவுரை:

முடிவில், சங்கராச்சாரியார் ஜெயந்தி என்பது ஒரு வரலாற்று நபரின் நினைவேந்தல் மட்டுமல்ல. இது காலமற்ற ஞானம் மற்றும் ஆன்மீக பாரம்பரியத்தின் கொண்டாட்டமாகும். ஆதி சங்கராச்சாரியாரின் பாரம்பரியத்தை நாம் மதிக்கும்போது, ​​அவர் வழங்கிய ஆழமான போதனைகளைப் பற்றி சிந்திப்போம். அவர் எடுத்துக்காட்டிய அறிவு, கருணை, ஒற்றுமை ஆகிய விழுமியங்களைப் பின்பற்ற முயற்சிப்போம்.

[pooma-satsangam]

உள்ளது நாற்பது

Uḷḷadu Nārpadu — Sat Vidya

Reality in 40 Verses

Once Bhagavan composed twenty Tamiḷ stanzas containing his important teachings. They were not written in any particular order to form a poem. Sri Muruganar therefore suggested that Bhagavan should write twenty stanzas more to make the conventional forty. Accordingly Bhagavan composed twenty more stanzas.

Out of these forty stanzas Kavyakantha Ganapati Muni selected two as the invocatory stanzas. Then Bhagavan wrote two more to complete the forty. Some of the stanzas were translations from Sanskrit, but as devotees wanted all the forty verses to be original they were eliminated and new stanzas composed in their place.

The verses were all arranged in a continuous order to form a poem. Later a supplement consisting of a second forty verses was added. So indifferent to authorship was Bhagavan that he did not write all those supplementary verses himself. When he came upon a suitable one he used it — mostly translations from Sanskrit and when not, he made one. The verses eliminated from the original forty verses were included in the Supplement. In this volume those verses which he took from older sources are printed in italics.

These eighty verses are the most comprehensive exposition of the Maharshi's teaching. A number of translations have been made and commentaries written on them. They have been published as separate bookets by the Asramam under the titles Uḷḷadu Nārpadu, Sad Vidya and Truth Revealed. Bhagavan translated these verses into Telugu prose under the name of Unnadi Nalubadi and into Malayalam verse under the name of Saddarsanam.

INVOCATION

மங்கலம்

உள்ளதல துள்ளவுணர் வுள்ளதோ வுள்ளபொரு

ளுள்ளலற வுள்ளத்தே யுள்ளதா – லுள்ளமெனு

முள்ளபொரு ளுள்ளலெவ னுள்ளத்தே யுள்ளபடி

யுள்ளதே யுள்ள லுணர்வாயே – யுள்ளே

Uḷḷa-dala duḷḷa-vunar uḷḷadō vuḷḷa-porul

Uḷḷa-laṛa vuḷḷatē uḷḷa-dāl – uḷḷa-menum

Uḷḷa-poruḷ uḷḷalevan uḷḷattē uḷḷa-paḍi

Uḷḷadē uḷḷal uṇar-vāyē – uḷḷē

1. Unless Reality exists, can thought of it arise? Since, devoid of thought, Reality exists within as Heart, how to know the Reality we term the Heart? To know That is merely to be That in the Heart.

மரணபய மிக்குளவம் மக்களர ணாக

மரணபவ மில்லா மகேசன் – சரணமே

சார்வர்தஞ் சார்வொடுதாஞ் சாவுற்றார் சாவெண்ணஞ்

சார்வரோ சாவா தவர்நித்தர் – பார்வைசேர்

Maraṇa-bhaya mikkuḷa-vam makkaḷara ṇāga

Maraṇa-bhava millā magēsan – chara-ṇamē

Sārvar-tañ sārvoḍu-tāñ savuṭṭṛār sāveṇṇañ

Sārvarō sāvā davar-nittar – pārvai sēr

2. When those who are in dread of death seek refuge at the feet of the deathless, birthless Lord Supreme, their ego and attachments die; and they, now deathless, think no more of death.

நூல் நாமுலகங் காண்டலா ணாணாவாஞ் சத்தியுள வோர்முதலை யொப்ப லொருதலையே – நாமவுருச்

சித்திரமும் பார்ப்பானுஞ் சேர்படமு மாரொளியு மத்தனையுந் தானா மவனுலகு – கர்த்தனுயிர்

Nūl Nāmulagaṇ kāṇda-lāl nānāvān shakti-yula

Ōrmudalai oppal oru-talaiyē – nāma-vuru

Chittira-mum pār-pānum chērpaḍa-mum āroḷi-yum Attanai-yun tānām avanulagu – karta nuyir

1. Since we know the world, we must concede for both a common Source, single but with the power of seeming many. The picture of names and forms, the onlooker, the screen, the light that illumines — all these are verily He.

மும்முதலை யெம்மதமு முற்கொள்ளு மோர்முதலை

மும்முதலாய் நிற்குமென்று மும்முதலு – மும்முதலே

யென்னலகங் கார மிருக்குமட்டே யாங்கெட்டுத்

தன்னிலையி னிற்ற றலையாகுங் – கொன்னே

Mummu-dalai emma-damu muṛkoḷ-ḷum ōrmu-dalē

Mummu-dalai niṛku-menḍṛu mummu-dalum – mum mudalē

Yennal-ahaṇ kāram irukku-maṭṭē yān-keṭṭu

Tannilai-yil niṭṭral talai-yāguṅ – konnē

2. On three entities — the individual, God and the world — every creed is based. That ‘the One becomes the three’ and that ‘always the three are three’, are said only while the ego lasts. To lose the ‘I’ and in the Self to stay is the State Supreme.

உலகுமெய்பொய்த் தோற்ற முலகறிவா மன்றென்

றுலகுசுக மன்றென் றுரைத்தெ – னுலகுவிட்டுத்

தன்னையோர்ந் தொன்றிரண்டு தானற்று நானற்ற

வந்நிலையெல் லார்க்குமொப் பாமூனே – துன்னும்

Ulagu-maipoi tōṭṭram ulagari-vām anḍṛen-ḍṛu

Ulagu-sukam anḍṛen ḍṛurait-ten – ulagu-viṭṭu

Tannai-yōrn donḍṛi-raṇḍu tānaṭṭṛu nānaṭṭṛa

Annilai-yel lārkkum oppā-mūnē – tunnum

3. ‘The World is true’; ‘No, it is a false appearance’; ‘The World is Mind’; ‘No, it is not’; ‘The World is pleasant’; ‘No, it is not’ — What avails such talk? To leave the world alone and know the Self, to go beyond all thought of ‘One’ and ‘Two’, this egoless condition is the common goal of all.

உருவந்தா னாயி னுலகுபர மற்றா

முருவந்தா னன்றே லுவற்றி – னுருவத்தைக்

கண்னுறுதல் யாவனெவன் கண்ணலாற் காட்சியுண்டோ

கண்ணதுதா னந்தமிலாக் கண்ணாமே – யெண்ணில்

Uruvan-tān āyin ulagu-para maṭṭrām

Uruvan-tān anḍṛēl uvaṭṭrin – uruvat-tai

Kaṇṇuṛu-dal yāva-nevan kaṇṇalār kāṭchi-yuṇdō

Kaṇṇadu-tān anda-milā kaṇṇāmē – yeṇṇil

4. If Self has form, the world and God likewise have form. If Self is without form, by whom and how can form (of world and God) be seen? Without the eye, can there be sight or spectacle? The Self, the real Eye, is infinite.

உடல்பஞ்ச கோச வுருவதனா லைந்து

முடலென்னுஞ் சொல்லி லொடுங்கு – முடலண்றி

யுண்டோ வுலக முடல்விட் டுலகத்தைக்

கண்டா ருளரோ கழறுவாய் – கண்ட

Uḍal-pañcha kōsa uruvada-nāl aindum

Uḍal-ennuñ chollil oḍuṅ-gum – uḍal-anḍṛi

Uṇḍō ulagam uḍalviṭ ṭulagat-tai

Kaṇḍār uḷarō kazhaṛu-vāi – kaṇḍa

5. The body is made up of the five sheaths;

in the term body all the five are included. Without the body the world is not. Has one without the body ever seen the world?

உலகைம் புலங்க ளுருவேறன் றவ்வைம்

புலனைம் பொறிக்குப் புலனா – முலகைமன

மொன்றைம் பொறிவாயா லோர்ந்திடுத லான்மனத்தை

யன்றியுல குண்டோ வறைநேரே – நின்ற

Ulagaim pulan-gaḷ uru-vēṛan ḍṛav-vaim

Pula-naim poṛik-kup pula-nām – ulagai-manam

Onḍṛaim poṛi-vāyāl ōrindiḍu-da lānma-nattai

Anḍṛi ulaguṇḍō aṛai-nērē – ninḍṛa

6. The world is made up of the five kinds of sense perceptions and nothing else. And those perceptions are felt as objects by the five senses. Since through the senses the mind alone perceives the world, is the world other than the mind?

உலகறிவு மொன்றா யுதித்தொடுங்கு மேனு

முலகறிவு தன்னா லொளிரு – முலகறிவு

தோன்றிமறை தற்கிடனாய்த் தோன்றிமறை யாதொளிரும்

பூன்றமா மஃதே பொருளாமா – லேன்றதாம்

Ulagaṛi-vum onḍṛāi yudit-toḍuṅgu mēnum

Ulaga-ṛivu tannāl oḷirum – ula-gaṛivu

Tōnḍṛi-maṛai taṛkiḍa-nāyt tōnḍṛi-maṛai yā-doḷirum

Pūnḍṛa mā mahḍē poru-ḷāmā – lēnḍṛa-dām

7. Though the world and mind rise and fade together, the world shines by the light of the mind. The ground whence the world and mind arise, and wherein they set, that Perfection rises not nor sets but ever shines. That is Reality.

எப்பெயரிட் டெவ்வுருவி லேத்தினுமார் பேருருவி

லப்போருளைக் காண்வழிய தாயினுமம் – மெய்ப்பொருளி

னுண்மையிற்ற னுண்மையினை யோர்ந்தொடுங்கி யொன்றுதலே

யுண்மையிற் காண லுணர்ந்திடுக – விண்மை

Yeppe-yari-ṭevvu-ruvil yēt-tinumār pēr-uruvil

Appo-ruḷai kāṇ-vazhiya dāyinu-mam – meip-poruḷin

Uṇmaiyil-tan uṇmai-yinai ōrndo-ḍuṅgi onḍṛu-dalē

Uṇmaiyiṛ kānal uṇarn-diḍuga –viṇmai

8. Under whatever name or form we worship It, It leads us on to knowledge of the nameless, formless Absolute. Yet, to see one’s true Self in the Absolute, to subside into It and be one with It, this is the true Knowledge of the Truth.

இரட்டைகண் முப்புடிக ளென்றுமொன்று பற்றி

யிருப்பவா மவ்வொன்றே தென்று – கருத்தினுட்

கண்டாற் கழலுமவை கண்டவ ரேயுண்மை

கண்டார் கலங்காரே கானிருள்போன் – மண்டும்

Iraṭṭai-gaḷ muppu-ḍigaḷ eṇḍru-monḍṛu paṭṭṛi

Irup-pavām avvon-ḍṛē denḍṛu – karut-tinuḷ

Kaṇḍār kazhalu-mavai kaṇḍa varē uṇmai

Kaṇḍār kalaṅ-gārē kāṇiruḷ pōl – maṇḍum

9. ‘Twos’ and ‘threes’ depend upon one thing, the ego. If one asks in one’s Heart, ‘What is this ego?’ and finds it, they slip away. Only those who have found this know the Truth, and they will never be perplexed.

அறியாமை விட்டறிவின் றாமறிவு விட்டவ்

அறியாமை யின்றாகு மந்த – வறிவு

மறியா மையுமார்க்கென் றம்முதலாந் தன்னை

யறியு மறிவே யறிவா – மறிப

Aṛi-yāmai viṭṭaṛi-vin ḍṛām-aṛivu-viṭṭav

Aṛi-yāmai inḍṛā-gum anda – aṛivum

Aṛiyā maiyu-mārkken ḍṛam-mudalān tannai

Aṛi-yum aṛivē aṛi-vām –aṛiba

10. There is no knowledge without ignorance; and without knowledge ignorance cannot be. To ask, ‘Whose is this knowledge? Whose this ignorance?’ and thus to know the primal Self, this alone is Knowledge.

அறிவுறுந் தன்னை யறியா தயலை

யறிவ தறியாமை யன்றி – யறிவோ

வறிவயற் காதாரத் தன்னை யறிய

வறிவரி யாமை யறுமே – யறவே

Aṛi-vaṛun thannai aṛiyā dayalai

Aṛiva daṛi-yāmai anḍṛi – aṛivō

Aṛi-vayaṛ kādārat tannai aṛiya

Aṛi-vaṛi yāmai aṛumē – aṛavē

11. Without knowing the Self that knows, to know all objects is not knowledge; it is only ignorance. Self, the ground of knowledge and the non-Self, being known, both knowledge and ignorance fall away.

மும்முதலை யெம்மதமு முற்கொள்ளு மோர்முதலை

மும்முதலாய் நிற்குமென்று மும்முதலு – மும்முதலே

யென்னலகங் கார மிருக்குமட்டே யாங்கெட்டுத்

தன்னிலையி னிற்ற றலையாகுங் – கொன்னே

Mummu-dalai emma-damu muṛkoḷ-ḷum ōrmu-dalē Mummu-dalai niṛku-menḍṛu mummu-dalum – mum mudalē Yennal-ahaṇ kāram irukku-maṭṭē yān-keṭṭu Tannilai-yil niṭṭral talai-yāguṅ – konnē

12. True Knowledge is being devoid of knowledge as well as ignorance of objects. Knowledge of objects is not true knowledge. Since the Self shines self-luminous, with nothing else for It to know, with nothing else to know It, the Self is Knowledge. Nescience It is not.

ஞானமாந் தானேமெய் நானாவா ஞானமஞ்

ஞானமாம் பொய்யாமஞ் ஞானமுமே – ஞானமாந்

தன்னைன்றி யின்றணிக டாம் பலவும் போய்மெய்யாம்

பொன்னையன்றி யுண்டோ புகலுடனா – னென்னுமத்

Jñāna-mām tānē-mei nānāvā jñānamañ

Jñāna-mām poiyām-añ jñāna-mumē – jñāna-mān

Tannai-anḍṛi yinḍṛaṇi-gal ṭām-palavum poimei-yām

Ponnai-yanḍṛi-uṇdō pugaluḍa-nān – ennumat

13. The Self that is Awareness, that alone is true. The knowledge which is various is ignorance. And even ignorance, which is false, cannot exist apart from the Self. False are the many jewels, for apart from gold, which alone is true, they cannot exist.

தன்மையுண்டேன் முன்னிலை படர்க்கைக டாமுளவாந்

தன்மையி னுண்மையைத் தானாய்ந்து – தன்மையறின்

முன்னிலைப படர்க்கை முடிவுற்றொன் றாயொளிருந்

தன்மையே தன்னிலைமை தானிதமு – மன்னும்

Tanmai-uṇdēl munnilai paḍark-kaigal tām-uḷavān

Tanmai-yin uṇmai-yai -tānāindu – tanmai-yaṛin

Munnilai paḍark-kai mudivuṭ-ṭṛōnḍṛāi yoḷirum

Tanmaiyē tannilai-mai tānida-mum – mannum

14. ‘You’ and ‘he’ — these appear only when ‘I’ does. But when the nature of the ‘I’ is sought and the ego is destroyed, ‘you’ and ‘he’ are at an end. What shines then as the One alone is the true Self.

நிகழ்வினைப் பற்றி யிறப்பெதிர்வு நிற்ப

நிகழ்கா லவையு நிகழ்வே – நிகழ்வொன்றே

யின்றுண்மை தேரா திரப்பெதிர்வு தேர்வுன

லொன்றின்றி யெண்ண வுனலுணர – நின்றபொருள்

Nigazh-vinaip paṭṭṛi yiṛap-pedirvu niṛpa

Nigazh-kāl avaiyu nigazhvē – nigazh-vonḍṛē

Yinḍṛuṇ-mai tērā diṛap-pedirvu tēra-vunal

Onḍṛinḍṛi yeṇṇa unaluṇara – ninḍṛa-poruḷ

15. Past and future are dependent on the present. The past was present in its time and the future will be present too. Ever-present is the present. To seek to know the future and the past, without knowing the truth of time today, is to try to count without the number ‘One’.

நாமன்றி நாளேது நாடேது நாடுங்கா

னாமுடம்பே னாணாட்டு ணாம்படுவ – நாமுடம்போ

நாமின்றன் றென்றுமொன்று நாடிங்கங் கெங்குமொன்றால்

னாமுண்டு நாணாடி னாமூன – மாமிவ்

Nām anḍṛi nāḷēdu nāḍēdu nāḍuṅ-gāl

Nām-uḍambēl nāḷ-nāṭṭuḷ ṇām-paḍuvam – nām-uḍambō

Nām-inḍṛan ḍṛenḍṛu-monḍṛu nāḍiṅ-gaṅ gengu-moḍṛāl

Nām-uṇḍu nāṇāḍil nāmū-nam – āmiv

16. Without us there is no time nor space. If we are only bodies, we are caught up in time and space. But are we bodies? Now, then and always — here, now and everywhere — we are the same. We exist, timeless and spaceless.

உடனானே தன்னை உணரார்க் குணர்ந்தார்க்

குடலளவே நான்ற னுணரார்க் – குடலுள்ளே

தன்னுணர்ந்தார்க் கெல்லையறத் தானொளிரு நானிதுவே

இன்னவர்தம் பேதமென வெண்ணுவாய் – முன்னாம்

Uḍal-nānē tannai uṇarār kuṇarn-dārkku

Uḍa-laḷavē nāntan uṇa-rārkku – uḍa-luḷḷē

Tannuṇarn-dārk kellai-yaṛa tānoḷirum nān-iduvē

Inna-vardam bhēda-mena eṇṇu-vāi – munnām

17. To those who do not know the Self and to those who do, the body is the ‘I’. But to those who do not know the Self the ‘I’ is bounded by the body; while to those who within the body know the Self the ‘I’ shines boundless. Such is the difference between them.

உலகுண்மை யாகு முணர்வில்லார்க் குள்ளார்க்

குலகளவா முண்மை யுணரார்க் – குலகினுக்

காதார மாயுருவற் றாருமுணர்ந் தாருண்மை

யீதாகும் பேதமிவர்க் கெண்ணுக – பேத

Ulaguṇ-mai yāgum uṇar-villārk-kuḷ-ḷārkku

Ulagaḷa-vām uṇmai uṇa-rārkku – ulagi-nukku

Ādāra maiuru-vaṭṭṛā rum-uṇarn dār-uṇmai

Īdā-gum bhēdam-ivark keṇṇuga – bhēda

18. To those who do not know and to those who do, the world is real. But to those who do not know, Reality is bounded by the world; while to those who know, Reality shines formless as the ground of the world. Such is the difference between them.

விதிமதி மூல விவேக மிலார்க்கே

விதிமதி வெல்லும் விவாதம் – விதிமதிகட்

கோர்முதலாந் தன்னை யுணர்ந்தா ரவைதணந்தார்

சார்வரோ பின்னுமவை சாற்றுவாய் – சார்பவை

Vidi-madi mūla vivēka milārkkē

Vidi-madi vellum vivā-dam – vidi-madigaṭku

Ōrmuda-lān tannai uṇarn-dār avai-taṇandār

Chār-varō pinnu-mavai chāṭṭṛuvāi – chār-bhavai

19. The debate, ‘Does free will prevail or fate?’ is only for those who do not know the root of both. Those who have known the Self, the common source of freewill and of fate, have passed beyond them both and will not return to them.

காணுந் தனைவிட்டுத் தான்கடவு ளைக்காணல்

காணு மனோமயமாங் காட்சிதனைக் – காணுமவன்

றான்கடவுள் கண்டானாந் தன்முதலைத் தான்முதல்போய்த்

தான்கடவு ளன்றியில தாலுயிராத் – தான் கருதும்

Kāṇum tanai-viṭṭu tān-kaḍavu-ḷai-kāṇal

Kāṇum manōmaya-māṇ kāṭchi-tanaik – kāṇu-mavan

Tānkaḍa-vuḷ kaṇḍā-nān tan-mudalai tān-mudalpōi

Tānkaḍa-vuḷ anḍṛi-yila dāl-uyirā – tān-karudum

20. To see God and not the Self that sees is only to see a projection of the mind. It is said that God is seen by him alone who sees the Self; but one who has lost the ego and seen the Self is none other than God.

தன்னைத்தான் காண றலைவன் றனைக்காண

லென்னும்பன் னூலுண்மை யெனையெனின் - றன்னைத்தான்

காணலெவன் றானொன்றாற் காணவொணா தேற்றலைவற்

காணலெவ னூணாதல் காணவையுங் - காணும்

annait-tān kāṇal talai-van tanaik-kāṇal

Ennum pannūl-uṇmai ennai-enin – tannait-tān

Kāṇal-evan tānonḍ-ṛāṛ kāṇa-voṇā dēṭṭṛa-laivaṛ

Kāṇal-evan ūṇādal kāṇevai-yuṅ – kāṇum

21. When scriptures speak of ‘seeing the Self’ and ‘seeing God’, what is the truth they mean? How to see the Self? As the Self is one without a second, it is impossible to see it. How to see God? To see Him is to be consumed by Him.

மதிக்கொளி தந்தம் மதிக்கு ளொளிரு

மதியினை யுள்ளே மடக்பதியிற்

பதித்திடுத லன்றிப் பதியை மதியான்

மதித்திடுத லெங்ஙன் மதிமதியிலதால்

Madik-koḷi tan-dam madik-kuḷ oḷi-rum

Madi-yinai uḷḷē maḍakki – padiyil

Padittiḍu-dal anḍṛip padi-yai madi-yāl

Madit-tiḍu-dal eṅṅgan madi-yāi – madi-yiladāl

22. Without turning inwards and merging in the Lord — it is His light that shines within the mind and lends it all its light — how can we know the Light of lights with the borrowed light of the mind?

நானென்றித் தேக நவிலா துறக்கத்து

நானின்றென் றாரு நவில்நானொன் –

றெழுந்தபி னெல்லா மெழுமிந்த நானெங்

கெழுமென்று நுண்மதியாநழுவும்

Nā-nenḍṛit dēham navilā duṛak-kattu

Nā-ninḍṛen ḍṛāru navil-vadilai – nān-onḍṛu

Ezhun-dapin ellām ezhu-minda nān-eṅgu

Ezhu-menḍṛu nuṇ-madiyāl eṇṇa – nazhu-vum

23. The body says not it is ‘I’. And no one says, “In sleep there is no ‘I’.” When ‘I’ arises all (other) things arise. Whence this ‘I’ arises, search with a keen mind.

சடவுடனா னென்னாது சச்சித்துதியா

துடலளவா நானொன் றுதமிடையிலிது

சிச்சடக்கி ரந்திபதஞ் சீவனுட்ப மெய்யகந்தை

யிச்சமு சாரமன மெண்ணெவிச்சை

Jaḍa-vuḍal nā-nennādu satchit-tudi-yādu

Uḍal-aḷavā nānonḍ ṛudik-kum – iḍaiyi-lidu

Chit-jada granti-bhandam jīva-nuṭpa mei-yahandai

ichamu-sāra manam eṇṇ-ennē – vichai

24. The body which is matter says not ‘I’. Eternal Awareness rises not nor sets. Betwixt the two, bound by the body, rises the thought of ‘I’. This is the knot of matter and Awareness. This is bondage, jiva, subtle body, ego. This is samsara, this is the mind.

உருப்பற்றி யுண்டா முருப்பற்றி நிற்கு

முருப்பற்றி யுண்டுமிக முருவிட்

டுருப்பற்றுந் தேடினா லோட்டம் பிடிக்கு

முருவற்ற பேயக்ந்தை யோர்கருவாம்

Urup-paṭṭṛi uṇḍām urup-paṭṭṛi niṛ-kum

Urup-paṭṭṛi uṇḍu-miga vōṅgum – uru viṭṭu

Urup-paṭṭṛum tēḍi-nāl ōṭṭam piḍik-kum

Uru-vaṭṭṛa pēi ahandai ōrvāi – karuvām

25. Holding a form it rises; holding a form it stays; holding and feeding on a form it thrives. Leaving one form, it takes hold of another. When sought, it takes to flight. Such is the ego-ghost with no form of its own.

அகந்தையுண் டாயி னனைத்துமுண் டாகு

மகந்தையின் றேலின் றனைமகந்தயே

யாவுமா மாதலால் யாதிதென்று நாடலே

யொவுதல் யாவுமென வோர்முமேவுமிந்த

Ahan-dai uṇḍā-yin anait-tum uṇḍā-gum

Ahan-dai inḍṛēl inḍṛa-naittum – ahan-daiyē

Yāvu-maam āda-lāl yādi-denḍṛu nāḍalē

Ovu-dal yāvu-mena ōrmudal-pol – mēvu-minda

26. When the ego rises all things rise with it. When the ego is not, there is nothing else. Since the ego thus is everything, to question ‘What is this thing?’ is the extinction of all things.

நானுதியா துள்ளநிலை நாமதுவா யுள்ளநிலை

நானுதிக்குந் தானமதை னானுதியாத்

தன்னிழப்பைச் சார்வதெவன் சாராமற் றானதுவாந்

தன்னிலையி னிற்பதெவன் சாமுன்னர்

nā-nudiyā duḷḷa-nilai nāmadu-vāi yuḷḷa-nilai

Nānudik-kum tāna-madai nāḍā-mal – nānudi-yā

Tannizhap-pai chārva-devan chā-rāmaṛ tānadu-vān

Tannilai-yil niṛpa-devan chāṭ-ṭṛudi – munnar

27. ‘That’ we are, when ‘I’ has not arisen. Without searching whence the ‘I’ arises, how to attain the self-extinction where no ‘I’ arises? Without attaining self-extinction, how to stay in one’s true state where the Self is ‘That’?

எழும்பு மகந்தை யெழுமிடத்தை நீரில்

விழுந்த பொருள்காண வமுழுகுதல்போற்

கூர்ந்தமதி யாற்பேச்சு மூச்சடக்கிக் கொண்டுள்ளே

யாழ்ந்தறிய வேண்டு மறிபிணதீர்ந்துடலம்

Ezhum-bum ahan-dai ezhu-miḍattai nīril

Vizhunda poruḷ-kāṇa vēṇḍi – muzhugu-dalpōl

Kūrnda-madi yāl-pēchu mūcha-ḍakki koṇ-ḍuḷḷē

Āzhn-daṛiya vēṇ-ḍum aṛipi-ṇampōl – tīrndu-ḍalam

28. Controlling speech and breath, and diving deep within oneself — like one who, to find a thing that has fallen into water, dives deep down — one must seek out the source whence the aspiring ego springs.

நானென்று வாயா னவிலாதுள் ளாழ்மனத்தா

னானென்றெங் குந்துமென நஞானநெறி–

யாமன்றி யன்றிதுநா னாமதுவென் றுன்னறுணை

யாமதுவி சாரமா மாவமீமுறையே

Nā-nenḍru vāyāl navilā-duḷḷāzh manat-tāl

Nā-nenḍṛeṅ gundu-mena nāḍu-dalē – jñāna-neri

Yāman-ḍṛi anḍṛi-dunā nāmadu-ven ḍṛunnal-tuṇai

Yāmadu vichāra-mā māva-danāl – mī-muṛaiyē

29. Cease all talk of ‘I’ and search with inward diving mind whence the thought of ‘I’ springs up. This is the way of wisdom. To think, instead, ‘I am not this, but That I am,’ is helpful in the search, but it is not the search itself.

நானா ரெனமனமுண் ணாடியுள நண்ணவே

நானா மவன்றலை நாணமநானானாத்

தோன்றுமொன்று தானாகத் தோன்றினுநா னன்றுபொருள்

பூன்றமது தானாம் பொருள்பதோன்றவே

Nānā rena-manamuḷ nāḍi-yuḷam naṇṇavē

Nānām avan-talai nāṇa-muṛa – nān-nānā

Tōnḍṛu-monḍṛu tānā-ga tōn-ḍṛinu-nān anḍṛu-poruḷ

Pūnḍṛa-madu tānām poruḷ poṅgi – tōn-ḍṛavē

30. When the mind turns inward seeking ‘Who am I?’ and merges in the Heart, then the ‘I’ hangs down his head in shame and the One ‘I’ appears as Itself. Though it appears as ‘I-I’, it is not the ego. It is Reality, Perfection, the Substance of the Self.

த��்னை யழித்தெழுந்த தன்மயா னந்தருக்

கென்னை யுளதொன் றியற்றுதற்குத் - தன்னையலா

தன்னிய மொன்று மறியா ரவர்நிலைமை

யின்னதென் றுன்ன லெவன்பரமாப் - பன்னும்

Tannai azhit-tezhunda tan-mayā nanda-rukku

Ennai uḷa-don ḍṛiyaṭṭṛu-daṛkut – tannai-alādu

Anni-yam onḍṛum aṛiyār avar-nilaimai

Inna-den ḍṛunnal evan-paramāp –pannum

31. For him who is the Bliss of Self arising from extinction of the ego, what is there to do? He knows nothing other than this Self. How to conceive the nature of his state?

அதுநீயென் றம்மறைக ளார்த்திடவுந் தன்னை

யெதுவென்று தான்றேர்ந் ததுநா –

னிதுவென்றென் றெண்ணலுர னின்மையினா லென்று

மதுவேதா னாயமர்வ தாலே - யதுவுமலாது

Adu-nīyen ḍṛam-maṛaiga ḷārtti-ḍavun tannai

Edu-venḍṛu tān tērndirādu – adu-nān

Iduvan-ḍṛen ḍṛeṇṇal-uran inmaiyi-nāl enḍṛum

Aduvē-tānāi yamarva dālē – aduvum-alādu

32. When the Vedas have declared, ‘Thou art That’ — not to seek and find the nature of the Self and abide in It, but to think ‘I am That, not This’ is want of strength. Because, That abides always and ever as the Self.

என்னை யறியேனா னென்னை யறிந்தேனா

னென்ன னகைப்புக் கிடனாகு - மென்னை

தனைவிடய மாக்கவிரு தானுண்டோ வொன்றா

யனைவரனு பூதியுண்மை யாலோர் - நினைவறவே

Ennai yaṛiyē-nān ennai aṛindēn-nān

Enna nagaip-puk kiḍa-nāgum –ennai

Tanai-viḍaya mākka-viru tān-uṇḍō vonḍṛāi

Anai-varanu būdi uṇmai-yālōr – ninai-vaṛavē

33. To say ‘I do not know myself’ or ‘I have known myself’ is cause for laughter. What? Are there two selves, one to be known by the other? There is but One, the Truth of the experience of all.

என்று மெவர்க்கு மியல்பா யுளபொருலை

யொன்று முளத்து ளுணர்ந்துநிலை - நின்றிடா

துண்டின் றுருவருவென் றொன்றிரண் டன்றென்றே

சண்டையிடன் மாயைச் சழக்கொவொண்டியுளம்

Enḍ-ṛum evark-kum iyal-bāi yuḷa-poru-ḷai

Onḍ-ṛum uḷat-tuḷ uṇarndu-nilai – ninḍṛi-dādu

Uṇḍin ḍṛuru-varuven ḍṛon-ḍṛiran ḍan-ḍṛenḍṛē

Chaṇḍai-yiḍal māyaic chazhak-kozhiga – voṇḍi-yuḷam

34. The natural and true Reality forever resides in the Heart of all. Not to realize It there and stay in It but to quarrel ‘It is’, ‘It is not’, ‘It has form’, ‘It has not form’, ‘It is one’, ‘It is two’, ‘It is neither’, this is the mischief of maya.

சித்தமா யுள்பொருளைத் தேர்ந்திருத்தல் சித்திபிற

சித்தியெலாஞ் சொப்பனமார் சித்திகளே - நித்திரைவிட்

டோற்ந்தா லவைமெய்யோ வுண்மைநிலை நின்று பொய்மை

தீர்ந்தார் தியங்குவரோ தேர்ந்திருநீ - கூர்ந்துமயல்

Chit-tamāi yuḷporu-ḷai tērn-diruttal siddhi-piṛa

Siddhi-yelāñ choppa-namār siddhigalē – niddirai-viṭṭu

Ōrndāl avai-meiyō uṇmai-nilai ninḍṛu-poimai

Tīrn-dār tiyaṅku-varō tērn-dirunī – kūrndu-mayal

35. To discern and abide in the ever-present Reality is true attainment. All other attainments are like powers enjoyed in a dream. When the sleeper wakes, are they real? Those who stay in the state of Truth, having cast off the unreal — will they ever be deluded?

நாமுடலென் றெண்ணினல நாமதுவென் றெண்ணுமது

நாமதுவா நிற்பதற்கு நற்றயாமென்று

நாமதுவென் றேண்ணுவதே னான்மனித னெறெணுமோ

நாமதுவா நிற்குமத னாதேமுயலும்

Nām-uḍaleṇ ḍṛeṇṇi-nala nāmadu-ven ḍṛeṇṇu-madu

Nām aduvā niṛpa-daṛku naṭṭṛu-naiyē – yāmen-ḍṛum

Nām-aduven ḍṛeṇ-ṇuvaḍē nān-manidan enḍṛe-ṇumō

Nām-aduvā niṛku-mada nāl-aṛiyā – dēmuyalum

36. If we think we are the body, then to tell ourselves, ‘No, I am That’, is helpful to abide as That. Yet — since ever we abide as That — why should we always think, ‘I am That?’ Does one ever think, ‘I am a man’?

சாதகத்தி லேதுவிதஞ் சாத்தியத்தி லத்துவித

மோதுகின்ற வாதமது முண்வாதரவாய்த்

தான்றேடுங் காலுந் தனையடைந்த காலத்துந்

தான்றசம னன்றியார் தான்விபோன்ற

Sādakat-tilē duvitan sāttiyatti -lattuvidam

Ōdu-kinḍṛa vāda-madum uṇmai-yala – ādara-vāi

Tān-tēḍum kālum tanai-aḍainda kālat-tum

Tān-dasaman anḍṛi-yār tān-vittu – pōnḍṛa

37. ‘During the search, duality; on attainment, unity’ — This doctrine too is false. When eagerly he sought himself and later when he found himself, the tenth man in the story was the tenth man and none else (ten men crossed a stream and wanted to make sure they were all safe. In counting, each one left himself out and found only nine. A passer-by gave each a blow and made them count the ten blows).

வினைமுதனா மாயின் விளைபயன் றுய்ப்போம்

வினைமுதலா ரென்று வதனையறியக்

கர்த்தத் துவம்போய்க் கருமமூன் றுங்கழலு

நித்தமா முத்தி நிலமத்தனாய்ப்

Vinai-mudal nāmā-yin viḷai-payan ḍṛuip-pōm

Vinai-mudal āren-ḍṛu vinavi – tanai-yaṛiya

Kart-tattu vam-pōi karuma-mūndṛuṅ kazhalum

Nit-tamā mukti nilai-yīdē – matta-nāi

38. If we are the doers of deeds, we should reap the fruits they yield. But when we question, ‘Who am I, the doer of this deed?’ and realize the Self, the sense of agency is lost and the three karmas slip away. Eternal is this Liberation.

பத்தனா னென்னுமட்டே பந்தமுத்தி சிந்தனைகள்

பத்தனா ரென்றுதன்னைப் பார்க்குசித்தமாய்

நித்தமுத்தன் றானிற்க நிற்காதேற் பந்தசிந்தை

முத்திசிந்தை முன்னிற்கு மோகொத்தாங்கு

Battanā-nennu maṭṭē bhanda-mukti chin-tanaigaḷ

Battanā-renḍṛu tannaip-pārk-kuṅgāḷ – sittamāi

Nitta-muktan tāniṛka niṛkādēr bhanda-chindai

Muktti-chindai mun-niṛkumō manat-tukku – ottāngu

39. Thoughts of bondage and of freedom last only as long as one feels, ‘I am bound’. When one inquires of oneself, ‘Who am I, the bound one?’ the Self, Eternal, ever free, remains. The thought of bondage goes; and with it goes the thought of freedom too.

உருவ மருவ முருவருவ மூன்றா

முறுமுத்தி யென்னி லனுருவ –

மருவ முருவருவ மாயு மகந்தை

யுருவழிதன் முத்தி உதருள் ரமணன்

Uruvam aruvam uruvaru-vam mūnḍṛām

Uṛu-mukti ennil uraip-pan – uru-vam

Aru-vam uruvaru-vam āyum ahandai

Uru-vazhidan mukti uṇa-rīdu – aruḷ Ramaṇan

40. If asked, ‘Which of these three is final liberation: With form, without form, or with-and-without-form?’ I say, Liberation is the extinction of the ego which enquires ‘With form, without form, or with-and-without-form?’

உள்ளது நாற்பது மோன்றுகலி வெண்பாவா

முள்ளது காட்டு மொளி.

Uḷḷadu nārpadum onḍṛu-kali veṇbā-vām

Uḷḷadu kāṭṭum oḷi.

This work, Uḷḷadu Nārpadu, which Sri Ramana in his grace (composed and linked as one kalivenba is the Light which reveals Reality.

— Translated by Prof. K. Swaminathan

[pooma-satsangam]

Sri Ramana Maharshi ll Satvidya 40 ll உள்ளது நாற்பது

40. If asked, ‘Which of these three is final liberation: With form, without form, or with-and-without-form?’ I say, Liberation is the extinction of the ego which enquires ‘With form, without form, or with-and-without-form?’

Exegesis

Sri Ramana Maharishi's book 'Ullattu Sappadu', verse 40 gives a profound explanation of the essence of Mukti. Here, when asked whether Mukti is beyond the question of whether it is formless, formless, or both, Maharishi says that the questioning ego, the 'I', is the true state of Mukti.

With this reference, Maharishi explains the central concept of Advaita Vedanta, namely that true Mukti has no form or aspect, but is the complete annihilation of ego or the sense of individual 'I'. This state is the pinnacle of salvation.

Mukti is not a static experience, rather it is a perfect clarity of knowledge, in which there are no boundaries of local and foreign, and only knowing oneself is true knowledge¹². In this clarity of knowledge, the illusions of form or formlessness disappear¹².

It conveys a profound spiritual truth that true salvation is only the complete annihilation of personal feelings and ego. In this case, knowing oneself is the only real knowledge, and this knowledge is one that has no boundaries or limitations.

ஸ்ரீ ரமண மகரிஷி அவர்களின் 'உள்ளது நாற்பது' என்ற நூலில் 40வது குறிப்பு முக்தியின் சாரம் பற்றிய ஆழ்ந்த விளக்கத்தை அளிக்கிறது. இங்கு, முக்தி என்பது உருவம் கொண்டதா, உருவம் அற்றதா, அல்லது இரண்டும் கொண்டதா என்ற கேள்விக்கு மேலானது என்று கேட்கப்படும்போது, மகரிஷி கூறுகிறார் கேள்வி கேட்கும் அந்த 'நான்' என்ற அகங்காரமே முக்தியின் உண்மையான நிலை என்கிறார்.

இந்த குறிப்பு மூலம், மகரிஷி அத்வைத வேதாந்தத்தின் மையக் கருத்தை விளக்குகிறார், அதாவது உண்மையான முக்தி என்பது எந்த வடிவமும் அல்லது அம்சமும் கொண்டது அல்ல, மாறாக அகங்காரம் அல்லது தனிப்பட்ட 'நான்' என்ற உணர்வின் முற்றிலும் அழிவே ஆகும். இந்த நிலையே முக்தியின் உச்சக்கட்டமாகும்¹².

முக்தி என்பது ஒரு நிலையான அனுபவம் அல்ல, மாறாக அது ஒரு பரிபூரண அறிவுத் தெளிவு ஆகும், இதில் உள்ளூர் மற்றும் வெளியூர் என்ற எல்லைகள் இல்லை, மற்றும் ஒருவர் தன்னையே அறிந்து கொள்வது மட்டுமே உண்மையான அறிவு ஆகும்¹². இந்த அறிவுத் தெளிவில், உருவம் கொண்டது அல்லது உருவம் அற்றது என்ற பேதங்கள் மறைந்து விடுகின்றன¹².

இது ஒரு ஆழ்ந்த ஆன்மிக உண்மையை உணர்த்துகிறது, அதாவது உண்மையான முக்தி என்பது தனிப்பட்ட உணர்வுகள் மற்றும் அகங்காரத்தின் முற்றிலும் அழிவு மட்டுமே ஆகும். இந்த நிலையில், ஒருவர் தன்னையே அறிந்து கொள்வது மட்டுமே உண்மையான அறிவு ஆகும், மற்றும் இந்த அறிவு எல்லைகள் அல்லது பேதங்கள் இல்லாத ஒன்று ஆகும்.

[pooma-satsangam]

Sri Ramana Maharshi ll Satvidya 40 ll உள்ளது நாற்பது

39. Thoughts of bondage and of freedom last only as long as one feels, ‘I am bound’. When one inquires of oneself, ‘Who am I, the bound one?’ the Self, Eternal, ever free, remains. The thought of bondage goes; and with it goes the thought of freedom too.

Exegesis

Satvidya 40 (Ulladu Narpadu) is a book containing important teachings of Sri Ramana Maharishi. Verse 39 explains the freedom of the soul and its impermanence. It signifies the realization of the true state in the source of the Self.

This verse says that attachment and liberation only exist until one feels 'I am attached'. One asks oneself 'Who am I, bound?' When inquired into, only the eternal, ever-free soul remains. The thought of attachment disappears and with it the thought of liberation.

It signifies the realization of the true state of the soul and thereby liberation from both thoughts of attachment and liberation. This state describes only the freedom of the soul and thereby freedom from all bonds.

உள்ளது நாற்பது (Ulladu Narpadu) என்பது ஸ்ரீ ரமண மகரிஷியின் முக்கிய உபதேசங்களை கொண்ட நூலாகும். 39வது வசனம் ஆன்மாவின் சுதந்திரத்தையும், அதன் நிலையாமையையும் விளக்குகிறது. இது சுயம் என்னும் ஆதாரத்தில் உள்ள உண்மையான நிலையை உணர்தல் என்பதை உணர்த்துகிறது.

இந்த வசனம் கூறுவது, பந்தம் மற்றும் விடுதலை என்பது ஒருவர் 'நான் பந்தமாக உள்ளேன்' என்று உணரும் வரை மட்டுமே நிலைக்கும் என்பதாகும். ஒருவர் தன்னைத்தானே 'நான் யார், பந்தமாக உள்ளவன்?' என்று விசாரிக்கும்போது, நித்தியமான, எப்போதும் சுதந்திரமான ஆத்மா மட்டுமே நிலைக்கிறது. பந்தத்தின் எண்ணம் மறைந்து விடுகிறது, அதனுடன் விடுதலையின் எண்ணமும் மறைந்து விடுகிறது.

இது ஆன்மாவின் உண்மையான நிலையை உணர்ந்து, அதன் மூலம் பந்தம் மற்றும் விடுதலை என்ற இரு எண்ணங்களிலிருந்தும் மீள்வதை குறிக்கிறது. இந்த நிலை ஆன்மாவின் சுதந்திரத்தை மட்டுமே உணர்ந்து, அதன் மூலம் அனைத்து பந்தங்களிலிருந்தும் விடுபடுவதை விளக்குகிறது.

[pooma-satsangam]

Sri Ramana Maharshi ll Satvidya 40 ll உள்ளது நாற்பது

38. If we are the doers of deeds, we should reap the fruits they yield. But when we question, ‘Who am I, the doer of this deed?’ and realize the Self, the sense of agency is lost and the three karmas slip away. Eternal is this Liberation.

Exegesis

The verse you've quoted is from "Uḷḷadu Nārpadu" or "Reality in Forty Verses," a Tamil spiritual text by Sri Ramana Maharshi. The verse speaks to the concept of karma and the realization of the Self.

Here's an exegesis of the verse:

The verse begins with the premise that as individuals, we believe we are the doers of actions and, as such, are subject to the consequences or fruits of these actions. This is the traditional view of karma, where every action has a corresponding reaction, and we are bound by this cycle.

However, the verse then challenges this notion by asking us to inquire deeply into the nature of the self with the question, "Who am I, the doer of this deed?" This self-inquiry is a central teaching of Sri Ramana Maharshi, who advocated for a direct investigation into the true nature of the self as a means to attain liberation.

Upon this introspection, one may come to the realization that the sense of individual agency, the "I" that claims to be the doer, is illusory. When this realization occurs, the identification with the ego dissolves, and with it, the three types of karma—sanchita (accumulated past actions), prarabdha (current life's destiny), and agami (future actions)—are said to "slip away."

The verse concludes by stating that this state of liberation, where one is no longer bound by the sense of doership and the cycle of karma, is eternal. It implies that true freedom comes from the understanding of the Self as the ultimate reality, beyond the transient ego and its actions.

This teaching encourages a shift from identifying with the ego and its actions to realizing the Self as the underlying reality, which is untouched by the cycle of karma and is eternally free.

For a deeper understanding, you may refer to the full text of "Uḷḷadu Nārpadu" or seek out commentaries and translations that can provide more comprehensive insights into Sri Ramana Maharshi's teachings.

Sri Ramana Maharshi ll Satvidya 40 ll உள்ளது நாற்பது

38. நாம் செயல்களைச் செய்பவர்களாக இருந்தால், அவை தரும் பலனை நாம் அறுவடை செய்ய வேண்டும். ஆனால், ‘இந்தச் செயலைச் செய்பவன் நான் யார்?’ என்று நாம் கேள்வி எழுப்பி, சுயத்தை உணர்ந்து கொள்ளும்போது, ​​கர்ம உணர்வை இழந்து, மூன்று கர்மங்களும் நழுவிப் போய்விடும். நித்தியமானது இந்த விடுதலை.

விளக்கவுரை

ஸ்ரீ ரமண மகரிஷியின் தமிழ் ஆன்மிக உரையான "உள்ளது நாற்பது" அல்லது "நாற்பது வசனங்களில் உள்ள யதார்த்தம்" என்பதிலிருந்து வந்தது. இந்த வசனம் கர்மாவின் கருத்து மற்றும் சுயத்தை உணர்தல் பற்றி பேசுகிறது.

வசனத்தின் விளக்கம் இங்கே:

தனிமனிதர்களாகிய நாம் செயல்களைச் செய்பவர்கள் என்று நம்புகிறோம், மேலும் இந்தச் செயல்களின் விளைவுகள் அல்லது பலன்களுக்கு உட்பட்டவர்கள் என்று இந்த வசனம் தொடங்குகிறது. இது கர்மாவின் பாரம்பரிய பார்வை, அங்கு ஒவ்வொரு செயலுக்கும் தொடர்புடைய எதிர்வினை உள்ளது, மேலும் இந்த சுழற்சியால் நாம் பிணைக்கப்படுகிறோம்.

இருப்பினும், "இந்தச் செயலைச் செய்பவன் நான் யார்?" என்ற கேள்வியுடன் சுயத்தின் இயல்பை ஆழமாக விசாரிக்கும்படி இந்த வசனம் இந்தக் கருத்தை சவால் செய்கிறது. இந்த சுய விசாரணை என்பது ஸ்ரீ ரமண மகரிஷியின் முக்கிய போதனையாகும், அவர் விடுதலையை அடைவதற்கான வழிமுறையாக சுயத்தின் உண்மையான தன்மையை நேரடியாக விசாரிக்க வேண்டும் என்று வாதிட்டார்.

இந்த சுயபரிசோதனையின் போது, ​​ஒரு நபர் தனிப்பட்ட முகமையின் உணர்வு, "நான்" என்று கூறிக்கொள்வது மாயை என்பதை உணரலாம். இந்த உணர்தல் நிகழும்போது, ​​அகங்காரத்துடன் அடையாளம் கரைந்து, அதனுடன், மூன்று வகையான கர்மாக்கள் - சஞ்சிதா (திரட்டப்பட்ட கடந்த கால செயல்கள்), பிராரப்தா (தற்போதைய வாழ்க்கையின் விதி) மற்றும் ஆகாமி (எதிர்கால செயல்கள்) - "நழுவிச் செல்லும். "

செய்வினை உணர்வுக்கும், கர்மச் சுழற்சிக்கும் கட்டுப்படாத இந்த முக்தி நிலை நிரந்தரமானது என்று வசனம் முடிவடைகிறது. உண்மையான சுதந்திரம் என்பது நிலையற்ற ஈகோ மற்றும் அதன் செயல்களுக்கு அப்பால், இறுதி யதார்த்தமாக சுயத்தைப் புரிந்துகொள்வதிலிருந்து வருகிறது என்பதை இது குறிக்கிறது.

இந்த போதனையானது ஈகோ மற்றும் அதன் செயல்களை அடையாளம் கண்டுகொள்வதில் இருந்து, கர்மாவின் சுழற்சியால் தீண்டப்படாத மற்றும் நித்திய சுதந்திரமான சுயத்தை அடிப்படை யதார்த்தமாக உணருவதற்கு மாற்றத்தை ஊக்குவிக்கிறது.

[pooma-satsangam]

Sri Ramana Maharshi ll Satvidya 40 ll உள்ளது நாற்பது

37. ‘During the search, duality; on attainment, unity’ — This doctrine too is false. When eagerly he sought himself and later when he found himself, the tenth man in the story was the tenth man and none else (ten men crossed a stream and wanted to make sure they were all safe. In counting, each one left himself out and found only nine. A passer-by gave each a blow and made them count the ten blows).

Exegesis please

Satvidya 40 is a book containing profound wisdom teachings of Sri Ramana Maharishi. In this verse 37 there is a duality when searching for oneself in essence; The theory that there is oneness after attaining it is also wrong. The tenth man in this story is always the tenth man, and he is no one else.

This song talks about the duality we find when we find ourselves and the oneness we find after we find ourselves. This is a condition often seen in spiritual seeking, meaning that when we seek we feel like two - the seeker and the sought. But after we reach ourselves, we realize that we are one, that is, the seeker and the sought are one soul.

What Maharishi is showing us through this song is that we forget ourselves when we seek ourselves and only realize ourselves after we reach ourselves. This means that we forget ourselves and realize ourselves when we realize ourselves through self-enquiry. It is a guide to realizing ourselves and achieving ourselves.

உள்ளது நாற்பது என்பது ஸ்ரீ ரமண மகரிஷியின் ஆழ்ந்த ஞான உபதேசங்களை கொண்ட நூலாகும். இதில் 37வது பாடல் அடிப்படையில் தன்னைத் தேடும் போது இருமை உண்டு; அதை அடைந்த பின் ஒருமை உண்டு என்ற கோட்பாடும் தவறானது என்கிறது¹. இந்த கதையில் பத்தாவது மனிதன் எப்போதும் பத்தாவது மனிதனே ஆவான், அவன் வேறு யாரும் அல்ல.

இந்த பாடல் நம்மை நாமே தேடும் போது நாம் காணும் இருமையையும், நாம் நம்மை அடைந்த பின் காணும் ஒருமையையும் குறித்து பேசுகிறது. இது ஆன்மீக தேடலில் அடிக்கடி காணப்படும் ஒரு நிலையாகும், அதாவது நாம் தேடும் போது நாம் இருவர் போல உணர்கிறோம் - தேடுபவரும் தேடப்படுபவரும். ஆனால் நாம் நம்மை அடைந்த பின், நாம் ஒருவரே என்பதை உணர்கிறோம், அதாவது தேடுபவரும் தேடப்படுபவரும் ஒரே ஆத்மாவாக உள்ளனர்.

இந்த பாடல் மூலம் மகரிஷி நமக்கு காட்டுவது என்னவெனில், நாம் நம்மை தேடும் போது நம்மை நாமே மறந்துவிடுகிறோம் என்பதையும், நாம் நம்மை அடைந்த பின் நம்மை நாமே உணர்கிறோம் என்பதையும் ஆகும். இது ஆத்ம விசாரணையின் மூலம் நாம் நம்மை உணரும் போது நம்மை நாமே மறந்துவிடுவதையும், நம்மை நாமே உணர்ந்து கொள்வதையும் குறிக்கும். இது நம்மை நாமே உணர்வதற்கும், நம்மை நாமே அடைவதற்கும் ஒரு வழிகாட்டி ஆகும்.

[pooma-satsangam]

Sri Ramana Maharshi ll Satvidya 40

உள்ளது நாற்பது

36. If we think we are the body, then to tell ourselves, ‘No, I am That’, is helpful to abide as That. Yet — since ever we abide as That — why should we always think, ‘I am That?’ Does one ever think, ‘I am a man’?

Exegesis

Verse 36 of Sri Ramana Maharishi's "There Are Forty" reflects the central concepts of self-enquiry and Advaita Vedanta. This verse tells us that saying 'I am that' helps us to get rid of thinking of ourselves as the body. But since we are always that 'it', it asks whether we should always think that 'I am that'. Does one always think of oneself as 'I am a man'?

This verse is a spiritual achievement that helps in realizing the eternal truth of the soul. This verse indicates that the body is only a temporary state that we experience and it is important to realize that the real us is 'it' - i.e. the soul. We don't always have to think 'I am that' because we are always in that real state. As such, one need not often think of oneself as 'I am a man', for the fact that he is a man is a basic fact.

This verse helps us to realize what we really are, and to get out of the temporary states of body and mind. It engages us in introspection and helps us realize the eternal truth of the soul.

ஸ்ரீ ரமண மகரிஷி அவர்களின் "உள்ளது நாற்பது" என்ற நூலில் 36வது வசனம், ஆத்ம விசாரணை மற்றும் அத்வைத வேதாந்தத்தின் மையக் கருத்துகளை பிரதிபலிக்கிறது. இந்த வசனம் நம்மை உடல் என்று நினைப்பதிலிருந்து மீள, 'நான் அதுவே' என்று சொல்வது உதவுகிறது என்கிறது. ஆனால், நாம் எப்போதும் அந்த 'அது'வாகவே இருப்பதால், அந்த 'நான் அதுவே' என்று எப்போதும் நினைக்க வேண்டுமா என்பதை வினாக்கிறது. ஒருவர் தன்னை 'நான் ஒரு மனிதன்' என்று எப்போதும் நினைக்கிறாரா?

இந்த வசனம் ஆத்மாவின் நிலையான சத்தியத்தை உணர்ந்து கொள்வதில் உதவும் ஒரு ஆன்மிக சாதனை ஆகும். உடல் என்பது நாம் அனுபவிக்கும் ஒரு தாத்காலிக நிலை மட்டுமே என்றும், உண்மையான நாம் 'அது' - அதாவது ஆத்மா - என்பதை உணர்ந்து கொள்வது முக்கியம் என்பதை இந்த வசனம் குறிப்பிடுகிறது. நாம் எப்போதும் 'நான் அதுவே' என்று ���ினைக்க வேண்டியதில்லை, ஏனெனில் அந்த உண்மையான நிலையில் நாம் எப்போதும் இருக்கிறோம். அது போன்று, ஒருவர் தன்னை 'நான் ஒரு மனிதன்' என்று அடிக்கடி நினைக்க வேண்டியதில்லை, ஏனெனில் அவர் மனிதன் என்பது ஒரு அடிப்படை உண்மை ஆகும்.

இந்த வசனம் நமக்கு உண்மையான நாம் என்ன என்பதை உணர்ந்து கொள்ள உதவுகிறது, மற்றும் உடல் மற்றும் மனம் என்ற தாத்காலிக நிலைகளிலிருந்து மீள உதவுகிறது. இது நம்மை ஆத்ம விசாரணையில் ஈடுபடுத்தி, ஆத்மாவின் நிலையான சத்தியத்தை உணர உதவுகிறது.