pooma-satsangam

[pooma-satsangam]

Bhagavata Purana (Śrīmad Bhāgavatam) – Canto 1, Chapter 2, Verse 6

स वै पुंसां परो धर्मो यतो भक्तिरधोक्षजे।

अहैतुक्यप्रतिहता यायात्मा सुप्रसीदति॥

Transliteration:

sa vai puṁsāṁ paro dharmo yato bhaktir adhokṣaje

ahaituky apratihatā yayātmā suprasīdati

Translation:

“The supreme dharma (duty) for all humanity is that by which men can attain loving devotional service unto the Transcendent Lord. Such devotion must be unmotivated and uninterrupted in order to completely satisfy the self.”

Explanation:

This verse highlights that the highest religion is not rituals, caste duties, or material pursuits, but pure devotion to God. True devotion is ahaitukī (without selfish motive) and apratihatā (uninterrupted by obstacles). Only this devotion brings real joy and fulfillment to the soul.

Example:

If someone prays or serves God not for wealth, fame, or fear, but out of pure love, then their heart finds peace even in difficulties.

Outcome:

Such devotion leads to inner bliss, freedom from anxiety, and spiritual liberation.

“எல்லா மனிதர்களுக்கும் உயர்ந்த தர்மம் என்பது பரமான்றவனுடைய பக்தி வழியாகும். அந்த பக்தி காரணம் இல்லாததும், தடைகள் இல்லாததும் ஆக வேண்டும்; அதன்மூலம் ஆன்மா முழுமையாக அமைதியடைகிறது.”

Explanation

இந்த பாடல் குறிப்பிடுவது, உயர்ந்த தர்மம் என்பது சடங்கு, ஜாதி கடமைகள் அல்லது புனிதப் பொருட்களல்ல, பெருமானுடன் தூயமான பக்தி தான் என்று. உண்மையான பக்தி என்று பொருள், அஹைதுக்கி—தனிச்சிறப்பில்லாத, தன் நலனுக்கு அல்லாமல் பாசத்தோடு செய்யப்படுவதே; மற்றும் பிரதிஹதா—பல தடைகளால் அல்லது இடையூறுகளால் நிறுத்தப்படாததாக இருக்க வேண்டும். யார் தனக்கு சொத்து, புகழ் அல்லது பயம் என்ற காரணங்களுக்காக அல்லாமல் தூய அன்பால் இறைவனை பணிபுரிந்தாலும், அவருடைய மனதில் சிரமங்களிலும் அமைதி தோன்றும்.

Outcome

இந்த வகையான பக்தி நமது உள்ளார்ந்த சந்தோஷத்தையும், கவலை இல்லாத விடுதலைவையும், ஆன்மீக விடுதலைவையும் வழங்கும்.

[pooma-satsangam]

Sunrise and Sunset தமிழ்

In Hinduism, sunrise and sunset are also considered spiritually powerful times — known as Sandhyā Kāl (junction times of the day) — and there are clear guidelines on what not to do during these moments.

Things You Should Avoid at Sunrise & Sunset in Hinduism

1.Avoid sleeping

It is believed that sleeping during sunrise or sunset increases tamas (inertia, laziness) and disturbs the body’s natural rhythm.

Scriptures say it can reduce vitality and bring in negative energies.

2.Avoid eating

Traditionally, eating during sunrise or sunset is avoided because digestion is believed to be weaker during these transitional times.

Spiritually, the focus should be on prayer, not food.

3.Avoid combing hair, cutting nails, or grooming

Hindu customs discourage personal grooming during sunrise/sunset as these times are reserved for meditation and prayer, not vanity.

4.Avoid arguments or negative speech

Quarrels, harsh words, or gossip during these times are said to disturb mental peace and block positive spiritual energy.

5.Avoid sexual activity

Scriptures like the Manusmriti mention that sexual relations during sunrise or sunset are inauspicious because these are times for worship and connecting with higher consciousness.

6.Avoid ignoring Sandhyā Vandana or prayer

These junction times are meant for chanting mantras, offering arghya (water) to the Sun, lighting a lamp, or reciting the Gayatri Mantra. Skipping this is considered a spiritual loss.

Spiritual Reason

Hindus believe sunrise and sunset are moments when the energies of the universe shift — night changing to day and day to night. At these moments, the atmosphere is filled with subtle vibrations, and one’s mind is naturally more meditative. The “do nots” are meant to avoid distracting the mind from this divine opportunity.

சூரிய உதயம் மற்றும் சூரிய அஸ்தமனம் தமிழ்

இந்து மதத்தில், சூரிய உதயம் மற்றும் சூரிய அஸ்தமனம் ஆன்மீக ரீதியாக சக்திவாய்ந்த நேரங்களாகக் கருதப்படுகின்றன - இது சந்தியா கால (நாளின் சந்திப்பு நேரங்கள்) என்று அழைக்கப்படுகிறது - மேலும் இந்த தருணங்களில் என்ன செய்யக்கூடாது என்பதற்கான தெளிவான வழிகாட்டுதல்கள் உள்ளன.

இந்து மதத்தில் சூரிய உதயம் மற்றும் சூரிய அஸ்தமனத்தில் நீங்கள் தவிர்க்க வேண்டியவை

1.தூங்குவதைத் தவிர்க்கவும்

சூரிய உதயம் அல்லது சூரிய அஸ்தமனத்தின் போது தூங்குவது தமஸை (மந்தநிலை, சோம்பல்) அதிகரிக்கிறது மற்றும் உடலின் இயற்கையான தாளத்தை சீர்குலைக்கிறது என்று நம்பப்படுகிறது.

இது உயிர்ச்சக்தியைக் குறைத்து எதிர்மறை ஆற்றல்களைக் கொண்டுவரும் என்று வேதங்கள் கூறுகின்றன.

2.சாப்பிடுவதைத் தவிர்க்கவும்

பாரம்பரியமாக, சூரிய உதயம் அல்லது சூரிய அஸ்தமனத்தின் போது சாப்பிடுவது தவிர்க்கப்படுகிறது, ஏனெனில் இந்த இடைக்கால காலங்களில் செரிமானம் பலவீனமாக இருக்கும் என்று நம்பப்படுகிறது.

ஆன்மீக ரீதியாக, உணவில் அல்ல, பிரார்த்தனையில் கவனம் செலுத்த வேண்டும்.

3.முடியை சீவுதல், நகங்களை வெட்டுதல் அல்லது சீர்ப்படுத்துதல் ஆகியவற்றைத் தவிர்க்கவும்

இந்து பழக்கவழக்கங்கள் சூரிய உதயம்/சூரிய அஸ்தமனத்தின் போது தனிப்பட்ட சீர்ப்படுத்தலை ஊக்கப்படுத்துகின்றன, ஏனெனில் இந்த நேரங்கள் வீண்பெருமைக்கு அல்ல, தியானம் மற்றும் பிரார்த்தனைக்கு ஒதுக்கப்பட்டுள்ளன.

4.வாக்குவாதங்கள் அல்லது எதிர்மறையான பேச்சுகளைத் தவிர்க்கவும்

இந்த நேரங்களில் சண்டைகள், கடுமையான வார்த்தைகள் அல்லது வதந்திகள் மன அமைதியைக் குலைத்து, நேர்மறை ஆன்மீக ஆற்றலைத் தடுக்கும் என்று கூறப்படுகிறது.

5.பாலியல் செயல்பாடுகளைத் தவிர்க்கவும்

மனுஸ்மிருதி போன்ற வேதங்கள் சூரிய உதயம் அல்லது சூரிய அஸ்தமனத்தின் போது பாலியல் உறவுகள் அசுபமானவை என்று குறிப்பிடுகின்றன, ஏனெனில் இவை வழிபாட்டிற்கும் உயர்ந்த உணர்வுடன் இணைவதற்கும் ஆகும்.

6.சந்தியா வந்தனம் அல்லது பிரார்த்தனையைப் புறக்கணிப்பதைத் தவிர்க்கவும்

இந்த சந்திப்பு நேரங்கள் மந்திரங்களை உச்சரிப்பதற்கும், சூரியனுக்கு அர்க்யா (நீர்) வழங்குவதற்கும், விளக்கு ஏற்றுவதற்கும் அல்லது காயத்ரி மந்திரத்தை ஓதுவதற்கும் ஆகும். இதைத் தவிர்ப்பது ஆன்மீக இழப்பாகக் கருதப்படுகிறது.

ஆன்மீக காரணம்

சூரிய உதயம் மற்றும் சூரிய அஸ்தமனம் பிரபஞ்சத்தின் ஆற்றல்கள் மாறும் தருணங்கள் என்று இந்துக்கள் நம்புகிறார்கள் - இரவு பகலாகவும், பகலுக்கு இரவும் மாறுகிறது. இந்த தருணங்களில், வளிமண்டலம் நுட்பமான அதிர்வுகளால் நிரம்பியுள்ளது, மேலும் ஒருவரின் மனம் இயற்கையாகவே தியானத்தில் இருக்கும். இந்த தெய்வீக வாய்ப்பிலிருந்து மனதைத் திசைதிருப்புவதைத் தவிர்ப்பதற்காக "செய்யக்கூடாதவை".

[pooma-satsangam]

Lors Krishna's Foot தமிழில்

The blue hue of the skin, the peacock feathers, and the flock of eager hands point to Krishna’s identity — the eternal protector, friend, and guide in Hindu tradition. The imagery captures a deep spiritual truth: the act of seeking the Lord’s blessing is like reaching for the ultimate refuge, where the touch of His feet symbolizes liberation from worldly pain.

Narration

Amidst a sea of yearning souls, countless hands rise in unison, their hearts overflowing with devotion. Above them descends the divine foot of Shri Krishna, bathed in an ethereal glow, each anklet chiming with the music of heaven. A single touch of His lotus feet is said to wash away lifetimes of sorrow — and so, every soul stretches upward, driven by the hope of grace.

The peacock feather drifts gently through the air, as if nature itself joins in the worship. In that moment, the boundary between heaven and earth dissolves — leaving only love, surrender, and the bliss of divine connection.

Example in Life:

Just as the Gopis of Vrindavan abandoned everything to run toward Krishna upon hearing His flute, this scene reminds us that when the call of the Divine touches the soul, all barriers fall away. People from every walk of life come together, not for wealth or status, but for the priceless blessing of His presence.

கிருஷ்ணரின் பாதம்

நீல நிறத் தோலும், மயில் இறகுகளும், ஆர்வமுள்ள கைகளின் கூட்டமும் கிருஷ்ணரின் அடையாளத்தை சுட்டிக்காட்டுகின்றன - இந்து பாரம்பரியத்தில் நித்திய பாதுகாவலர், நண்பர் மற்றும் வழிகாட்டி. இந்த உருவகம் ஒரு ஆழமான ஆன்மீக உண்மையைப் படம்பிடிக்கிறது: இறைவனின் ஆசீர்வாதத்தைத் தேடும் செயல் இறுதி அடைக்கலத்தை அடைவது போன்றது, அங்கு அவரது பாதங்களின் தொடுதல் உலக வலியிலிருந்து விடுதலையைக் குறிக்கிறது.

கதை

ஏங்கும் ஆன்மாக்களின் கடலின் மத்தியில், எண்ணற்ற கைகள் ஒற்றுமையாக உயர்கின்றன, அவர்களின் இதயங்கள் பக்தியால் நிரம்பி வழிகின்றன. அவர்களுக்கு மேலே ஸ்ரீ கிருஷ்ணரின் தெய்வீக பாதம் இறங்குகிறது, ஒரு அமானுஷ்ய பிரகாசத்தில் குளித்தது, ஒவ்வொரு கணுக்காலும் சொர்க்கத்தின் இசையுடன் ஒலிக்கிறது. அவரது தாமரை பாதங்களின் ஒரு தொடுதல் வாழ்நாள் முழுவதும் துக்கத்தைக் கழுவுவதாகக் கூறப்படுகிறது - எனவே, ஒவ்வொரு ஆன்மாவும் கருணையின் நம்பிக்கையால் இயக்கப்பட்டு மேல்நோக்கி நீண்டுள்ளது.

மயில் இறகு காற்றில் மெதுவாக மிதக்கிறது, இயற்கையே வழிபாட்டில் இணைவது போல. அந்த நேரத்தில், சொர்க்கத்திற்கும் பூமிக்கும் இடையிலான எல்லை கரைந்துவிடும் - அன்பு, சரணடைதல் மற்றும் தெய்வீக இணைப்பின் பேரின்பம் மட்டுமே எஞ்சியிருக்கும்.

வாழ்க்கையில் ஒரு உதாரணம்:

பிருந்தாவனத்தின் கோபியர்கள் கிருஷ்ணரின் புல்லாங்குழலைக் கேட்டதும் அவரை நோக்கி ஓட எல்லாவற்றையும் கைவிட்டது போல, இந்தக் காட்சி, தெய்வீகத்தின் அழைப்பு ஆன்மாவைத் தொடும்போது, அனைத்துத் தடைகளும் விலகிச் செல்கின்றன என்பதை நமக்கு நினைவூட்டுகிறது. வாழ்க்கையின் ஒவ்வொரு துறையிலிருந்தும் மக்கள் ஒன்று கூடுகிறார்கள், செல்வத்திற்காகவோ அல்லது அந்தஸ்துக்காகவோ அல்ல, மாறாக அவரது பிரசன்னத்தின் விலைமதிப்பற்ற ஆசீர்வாதத்திற்காக.

[pooma-satsangam]

Symbolism in the Image

தமிழில்

1.Blue Skin Tone: Often associated with divinity in Hinduism.

Lord Shiva is depicted with ash-smeared blue skin, representing transcendence and cosmic stillness.

Lord Vishnu is shown with deep blue skin, symbolizing infinite depth and preservation.

2.Three White Stripes (Tripundra) on the foot:

A sacred mark worn by devotees of Shiva, representing:

Ignorance, ego, and bad karma—which are burned away by spiritual practice.

The three syllables of Om and the three gunas: sattva, rajas, and tamas.

3.Beaded Anklet (Nupur or Payal):

A symbol of grace and rhythm, often worn by divine beings and dancers.

In devotional art, it reflects the cosmic dance (Tandava) of Shiva or the gentle steps of Vishnu as he walks the earth.

4.Reflective Surface with Circular Patterns:

Could symbolize the cycle of samsara—birth, death, and rebirth.

The divine foot stepping on it may represent liberation (moksha) or divine intervention in worldly affairs.

5.Hindu Wisdom Reflected

“The feet of the divine are the refuge of the soul.”

In many Hindu traditions, touching or visualizing the feet of the deity is an act of surrender and devotion. It symbolizes humility and the desire to be guided by divine wisdom.

“Charan Sparsh” (Touching the feet) is a gesture of reverence, acknowledging the spiritual stature of elders or deities.

“Where the Lord walks, dharma follows.”

The divine footstep is a metaphor for righteous action, cosmic order, and the path to liberation.

---

படத்தில் உள்ள சின்னங்கள்

1.நீல நிற தோல் நிறம்: பெரும்பாலும் இந்து மதத்தில் தெய்வீகத்துடன் தொடர்புடையது.

சிவன் சாம்பல் பூசப்பட்ட நீல நிற தோலுடன் சித்தரிக்கப்படுகிறார், இது எல்லையற்ற ஆழத்தையும் பாதுகாப்பையும் குறிக்கிறது.

விஷ்ணு ஆழமான நீல நிற தோலுடன் சித்தரிக்கப்படுகிறார், இது எல்லையற்ற ஆழத்தையும் பாதுகாப்பையும் குறிக்கிறது.

2.காலில் மூன்று வெள்ளை கோடுகள் (திரிபுந்திரம்):

சிவ பக்தர்கள் அணியும் புனித அடையாளம், குறிக்கும்:

அறியாமை, ஈகோ மற்றும் கெட்ட கர்மா - இவை ஆன்மீக பயிற்சியால் எரிக்கப்படுகின்றன.

ஓம் என்ற மூன்று எழுத்துக்கள் மற்றும் மூன்று குணங்கள்: சத்வா, ரஜஸ் மற்றும் தமஸ்.

3.மணிகள் கொண்ட கணுக்கால் (நுபூர் அல்லது பயல்):

அருள் மற்றும் தாளத்தின் சின்னம், பெரும்பாலும் தெய்வீக மனிதர்கள் மற்றும் நடனக் கலைஞர்களால் அணியப்படுகிறது.

பக்தி கலையில், இது சிவனின் அண்ட நடனம் (தாண்டவம்) அல்லது விஷ்ணு பூமியில் நடக்கும்போது அவர் எடுக்கும் மென்மையான அடிகளை பிரதிபலிக்கிறது.

4.வட்ட வடிவங்களுடன் கூடிய பிரதிபலிப்பு மேற்பரப்பு:

சம்சார சுழற்சியைக் குறிக்கலாம் - பிறப்பு, இறப்பு மற்றும் மறுபிறப்பு.

தெய்வீக பாதம் அதன் மீது அடியெடுத்து வைப்பது விடுதலை (மோட்சம்) அல்லது உலக விவகாரங்களில் தெய்வீக தலையீட்டைக் குறிக்கலாம்.

5.இந்து ஞானம் பிரதிபலித்தது

"தெய்வீகத்தின் பாதங்கள் ஆன்மாவின் அடைக்கலம்."

பல இந்து மரபுகளில், தெய்வத்தின் பாதங்களைத் தொடுவது அல்லது காட்சிப்படுத்துவது சரணடைதல் மற்றும் பக்தியின் செயலாகும். இது பணிவு மற்றும் தெய்வீக ஞானத்தால் வழிநடத்தப்படுவதற்கான விருப்பத்தைக் குறிக்கிறது.

"சரண் ஸ்பர்ஷ்" (கால்களைத் தொடுவது) என்பது பயபக்தியின் ஒரு சைகை, இது பெரியவர்கள் அல்லது தெய்வங்களின் ஆன்மீக அந்தஸ்தை ஒப்புக்கொள்கிறது.

"இறைவன் நடக்கும் இடத்தில், தர்மம் பின்தொடர��கிறது."

தெய்வீக பாதம் நீதியான செயல், பிரபஞ்ச ஒழுங்கு மற்றும் விடுதலைக்கான பாதைக்கான உருவகமாகும்.

---

[pooma-satsangam]

தமிழில்

Four Things to Avoid Saying at a Funeral (Hindu Perspective)

1.“Why did God take them away?”

-Hinduism teaches that life and death are governed by karma and divine order (ṛta). Questioning it may reflect misunderstanding of the soul’s journey.

-Instead, offer prayers for peace and liberation: “Om Shanti Shanti Shantiḥ.”

2.“They suffered so much—what was the point?”

-Suffering is often seen as a purification of karma. It’s not meaningless but part of the soul’s growth.

-Honor their endurance and pray for their soul’s onward journey.

3.“They’re definitely reborn already.”

-While rebirth is a core belief, it’s not for us to declare. The soul’s path is mysterious and sacred.

-Better to say: “May their soul attain peace and liberation.”

4.“It’s just fate—nothing we can do.”

-Hinduism encourages shraddha (faith) and seva (service) even after death—through rituals, offerings, and remembrance.

-Instead, participate in rites like Antyesti and Tarpana to support the soul’s journey.

---

இறுதிச் சடங்கில் தவிர்க்க வேண்டிய நான்கு விஷயங்கள் (இந்து பார்வை)

1.“கடவுள் ஏன் அவர்களை அழைத்துச் சென்றார்?”

-வாழ்க்கையும் மரணமும் கர்மா மற்றும் தெய்வீக ஒழுங்கால் (ṛta) நிர்வகிக்கப்படுகின்றன என்று இந்து மதம் கற்பிக்கிறது. அதைக் கேள்வி கேட்பது ஆன்மாவின் பயணத்தின் தவறான புரிதலைப் பிரதிபலிக்கக்கூடும்.

-அதற்கு பதிலாக, அமைதி மற்றும் விடுதலைக்காக பிரார்த்தனை செய்யுங்கள்: “ஓம் சாந்தி சாந்தி சாந்தி சாந்திஹ்.”

2.“அவர்கள் இவ்வளவு துன்பப்பட்டார்கள் - என்ன பயன்?”

-துன்பம் பெரும்பாலும் கர்மாவின் சுத்திகரிப்பாகக் காணப்படுகிறது. இது அர்த்தமற்றது அல்ல, ஆனால் ஆன்மாவின் வளர்ச்சியின் ஒரு பகுதியாகும்.

-அவர்களின் சகிப்புத்தன்மையை மதித்து, அவர்களின் ஆன்மாவின் முன்னோக்கிய பயணத்திற்காக ஜெபிக்கவும்.

3.“அவர்கள் நிச்சயமாக மீண்டும் பிறந்துவிட்டார்கள்.”

-மறுபிறப்பு என்பது ஒரு முக்கிய நம்பிக்கை என்றாலும், அதை நாம் அறிவிப்பது அல்ல. ஆன்மாவின் பாதை மர்மமானது மற்றும் புனிதமானது.

-“அவர்களின் ஆன்மா அமைதியையும் விடுதலையையும் அடையட்டும்” என்று சொல்வது நல்லது.

4.“இது வெறும் விதி—நம்மால் எதுவும் செய்ய முடியாது.”

-இந்து மதம் மரணத்திற்குப் பிறகும் கூட சடங்குகள், காணிக்கைகள் மற்றும் நினைவுகள் மூலம் சிரத்தை (நம்பிக்கை) மற்றும் சேவை (சேவை) ஆகியவற்றை ஊக்குவிக்கிறது.

--- அதற்கு பதிலாக, ஆன்மாவின் பயணத்தை ஆதரிக்க அந்தியேஷ்டி மற்றும் தர்பணம் போன்ற சடங்குகளில் பங்கேற்கவும்.

---

[pooma-satsangam]

"As You Sow, So Shall You Reap"

Source: Bhagavad Gita 4.17

Sanskrit:

“Karmaṇo hy api boddhavyam”

Translation:

“One must understand the nature of action (karma), forbidden action, and inaction.”

Explanation:

This verse introduces the law of karma—the spiritual principle that every action (mental, verbal, physical) brings a corresponding result. Good actions lead to good outcomes, while harmful actions bring suffering, either now or in the future.

Example:

Helping someone in need brings peace and goodwill, while cheating others may lead to guilt, loss, or future punishment—even if not immediate.

Outcome:

▪️Encourages ethical living and personal responsibility

▪️Develops awareness of consequences

▪️Builds a better future through conscious choices

"நீங்கள் விதைத்ததை அறுவடை செய்வீர்கள்"

ஆதாரம்: பகவத் கீதை 4.17

சமஸ்கிருதம்:

“கர்மாணோ ஹை அபி போத்தவ்யம்”

மொழிபெயர்ப்பு:

“செயலின் தன்மை (கர்மா), தடைசெய்யப்பட்ட செயல் மற்றும் செயலின்மை ஆகியவற்றை ஒருவர் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.”

விளக்கம்:

இந்த வசனம் கர்மாவின் விதியை அறிமுகப்படுத்துகிறது - ஒவ்வொரு செயலும் (மன, வாய்மொழி, உடல்) அதனுடன் தொடர்புடைய பலனைத் தரும் என்ற ஆன்மீகக் கொள்கை. நல்ல செயல்கள் நல்ல விளைவுகளுக்கு வழிவகுக்கும், அதே நேரத்தில் தீங்கு விளைவிக்கும் செயல்கள் துன்பத்தைத் தரும், இப்போதோ அல்லது எதிர்காலத்திலோ.

எடுத்துக்காட்டு:

தேவையில் உள்ள ஒருவருக்கு உதவுவது அமைதியையும் நல்லெண்ணத்தையும் தருகிறது, அதே நேரத்தில் மற்றவர்களை ஏமாற்றுவது குற்ற உணர்வு, இழப்பு அல்லது எதிர்கால தண்டனைக்கு வழிவகுக்கும் - உடனடியாக இல்லாவிட்டாலும் கூட.

விளைவு:

▪️நெறிமுறை வாழ்க்கை மற்றும் தனிப்பட்ட பொறுப்பை ஊக்குவிக்கிறது

▪️விளைவுகள் குறித்த விழிப்புணர்வை உருவாக்குகிறது

▪️நனவான தேர்வுகள் மூலம் சிறந்த எதிர்காலத்தை உருவாக்குகிறது

[pooma-satsangam]

"Dharma Protects Those Who Protect It"

தமிழ்

𝗦𝗼𝘂𝗿𝗰𝗲: Manusmriti 8.15

𝗦𝗮𝗻𝘀𝗸𝗿𝗶𝘁:

“Dharmo rakṣati rakṣitaḥ”

𝗧𝗿𝗮𝗻𝘀𝗹𝗮𝘁𝗶𝗼𝗻:

“Dharma protects those who protect it.”

𝗘𝘅𝗽𝗹𝗮𝗻𝗮𝘁𝗶𝗼𝗻:

Dharma means righteous duty, moral order, or universal law. This verse teaches that when we live by truth, justice, and compassion—Dharma itself safeguards us from harm, both in this life and beyond.

𝗘𝘅𝗮𝗺𝗽𝗹𝗲:

A person who speaks the truth and helps others, even when it’s hard, may face short-term difficulty but gains deep respect, peace of mind, and divine protection in the long run.

𝗢𝘂𝘁𝗰𝗼𝗺𝗲:

▪️Builds inner strength and resilience

▪️Attracts divine grace and protection

▪️Promotes a just and peaceful society

"தர்மம் தன்னைப் பாதுகாப்பவர்களைக் காக்கிறது"

மூலம்: மனுஸ்மிருதி 8.15

சமஸ்கிருதம்:

“தர்மோ ரக்ஷதி ரக்ஷித்த:”

மொழிபெயர்ப்பு:

“தர்மம் தன்னைப் பாதுகாப்பவர்களைக் காக்கிறது.”

விளக்கம்:

தர்மம் என்பது நீதியான கடமை, தார்மீக ஒழுங்கு அல்லது உலகளாவிய சட்டம். நாம் உண்மை, நீதி மற்றும் இரக்கத்தின்படி வாழும்போது, தர்மமே இந்த வாழ்க்கையிலும் அதற்கு அப்பாலும் நம்மைத் தீங்கிலிருந்து பாதுகாக்கிறது என்று இந்த வசனம் கற்பிக்கிறது.

எடுத்துக்காட்டு:

உண்மையைச் சொல்லி மற்றவர்களுக்கு உதவுபவர், அது கடினமாக இருந்தாலும் கூட, குறுகிய கால சிரமங்களை எதிர்கொள்ள நேரிடும், ஆனால் நீண்ட காலத்திற்கு ஆழ்ந்த மரியாதை, மன அமைதி மற்றும் தெய்வீக பாதுகாப்பைப் பெறுவார்.

முடிவு:

▪️உள் வலிமை மற்றும் மீள்தன்மையை உருவாக்குகிறது

▪️தெய்வீக அருளையும் பாதுகாப்பையும் ஈர்க்கிறது

▪️ஒரு நீதியான மற்றும் அமைதியான சமூகத்தை ஊக்குவிக்கிறது

[pooma-satsangam]

"The Soul Is Eternal" 𝗧𝗮𝗺𝗶𝗹

𝗦𝗼𝘂𝗿𝗰𝗲: Bhagavad Gita 2.20

𝗦𝗮𝗻𝘀𝗸𝗿𝗶𝘁:

“Na jāyate mriyate vā kadācin nāyaṁ bhūtvā bhavitā vā na bhūyaḥ…”

𝗧𝗿𝗮𝗻𝘀𝗹𝗮𝘁𝗶𝗼𝗻:

"The soul is never born, nor does it ever die; it has not come into being, does not come into being, and will not come into being. It is unborn, eternal, everlasting, and primeval."

𝗘𝘅𝗽𝗹𝗮𝗻𝗮𝘁𝗶𝗼𝗻:

This verse reveals one of the core spiritual truths of Hinduism: the soul (Atman) is indestructible. Bodies perish, but the soul continues its journey—this is the basis for reincarnation and karma.

𝗘𝘅𝗮𝗺𝗽𝗹𝗲 in Life:

When someone dies, Hindus perform rituals not just to mourn, but to support the soul's onward journey. We understand that what dies is only the body—not the person’s true essence.

𝗢𝘂𝘁𝗰𝗼𝗺𝗲:

▪️Removes the fear of death.

▪️Brings a sense of peace and detachment.

▪️Encourages one to focus on the eternal soul, not just temporary pleasures.

"ஆன்மா நித்தியமானது"

ஆதாரம்: பகவத் கீதை 2.20

சமஸ்கிருதம்:

“ந ஜாயதே ம்ரியதே வா கதாசின் நயம் பூத்வா பவிதா வா ந பூயஹ்…”

மொழிபெயர்ப்பு:

"ஆன்மா ஒருபோதும் பிறப்பதில்லை, அது ஒருபோதும் இறக்காது; அது உருவாகவில்லை, உருவாகவில்லை, உருவாகப் போவதில்லை. அது பிறக்காதது, நித்தியமானது, நித்தியமானது மற்றும் ஆதியானது."

விளக்கம்:

இந்த வசனம் இந்து மதத்தின் முக்கிய ஆன்மீக உண்மைகளில் ஒன்றை வெளிப்படுத்துகிறது: ஆன்மா (ஆத்மா) அழியாதது. உடல்கள் அழிந்து போகின்றன, ஆனால் ஆன்மா அதன் பயணத்தைத் தொடர்கிறது - இது மறுபிறவி மற்றும் கர்மாவிற்கான அடிப்படையாகும்.

வாழ்க்கையில் உதாரணம்:

யாராவது இறக்கும் போது, இந்துக்கள் துக்கப்படுவதற்கு மட்டுமல்ல, ஆன்மாவின் முன்னோக்கிய பயணத்தை ஆதரிப்பதற்காகவும் சடங்குகளைச் செய்கிறார்கள். இறப்பது உடல் மட்டுமே என்பதை நாம் புரிந்துகொள்கிறோம் - நபரின் உண்மையான சாராம்சம் அல்ல.

முடிவு:

▪️மரண பயத்தை நீக்குகிறது.

▪️அமைதி மற்றும் பற்றின்மை உணர்வைத் தருகிறது.

▪️தற்காலிக இன்பங்களில் மட்டும் கவனம் செலுத்தாமல், நித்திய ஆன்மாவில் கவனம் செலுத்த ஊக்குவிக்கிறது.

[pooma-satsangam]

"𝗬𝗼𝘂 𝗕𝗲𝗰𝗼𝗺𝗲 𝗪𝗵𝗮𝘁 𝗬𝗼𝘂 𝗧𝗵𝗶𝗻𝗸"

தமிழ்

𝗦𝗼𝘂𝗿𝗰𝗲: Bhagavad Gita 6.5

𝗦𝗮𝗻𝘀𝗸𝗿𝗶𝘁: “Uddhared ātmanātmānaṁ nātmānam avasādayet”

𝗧𝗿𝗮𝗻𝘀𝗹𝗮𝘁𝗶𝗼𝗻: “Let a person lift himself by his own self; let him not degrade himself. The self alone is the friend of the self, and the self alone is the enemy of the self.”

𝗘𝘅𝗽𝗹𝗮𝗻𝗮𝘁𝗶𝗼𝗻:

The Gita teaches that your mindset, thoughts, and actions determine your growth. No one else is your enemy or savior—you are your own guide. If your thoughts are pure, noble, and focused, you rise. If you indulge in negativity or laziness, you fall.

𝗘𝘅𝗮𝗺𝗽𝗹𝗲:

A student who believes in their potential and works steadily succeeds. But one who doubts themselves and gives in to distractions suffers.

𝗢𝘂𝘁𝗰𝗼𝗺𝗲:

▪️Self-awareness increases.

▪️You take responsibility for your life.

▪️You grow stronger from within, unaffected by outside praise or blame.

"நீங்கள் என்ன நினைக்கிறீர்களோ அதுவாகவே மாறுகிறீர்கள்"

ஆதாரம்: பகவத் கீதை 6.5

சமஸ்கிருதம்: “உத்தரேத் ஆத்மானாத்மானம் நாத்மானம் அவசாதயேத்”

மொழிபெயர்ப்பு: "ஒருவர் தனது சொந்த சுயத்தால் தன்னை உயர்த்திக் கொள்ளட்டும்; அவர் தன்னைத் தாழ்த்திக் கொள்ளக்கூடாது. சுயமே சுயத்தின் நண்பன், மேலும் சுயமே சுயத்தின் எதிரி."

விளக்கம்:

உங்கள் மனநிலை, எண்ணங்கள் மற்றும் செயல்கள் உங்கள் வளர்ச்சியைத் தீர்மானிக்கின்றன என்று கீதை கற்பிக்கிறது. வேறு யாரும் உங்கள் எதிரி அல்லது மீட்ப���் அல்ல - நீங்கள் உங்கள் சொந்த வழிகாட்டி. உங்கள் எண்ணங்கள் தூய்மையானவை, உன்னதமானவை மற்றும் கவனம் செலுத்தினால், நீங்கள் உயர்கிறீர்கள். நீங்கள் எதிர்மறை அல்லது சோம்பலில் ஈடுபட்டால், நீங்கள் வீழ்ச்சியடைகிறீர்கள்.

உதாரணமாக:

தங்கள் திறனை நம்பி சீராக வேலை செய்யும் ஒரு மாணவர் வெற்றி பெறுகிறார். ஆனால் தன்னைத்தானே சந்தேகித்து, கவனச்சித���ல்களுக்கு அடிபணிபவன் பாதிக்கப்படுகிறான்.

விளைவு:

▪️சுய விழிப்புணர்வு அதிகரிக்கிறது.

▪️உங்கள் வாழ்க்கைக்கு நீங்கள் பொறுப்பேற்கிறீர்கள்.

▪️வெளிப்புற பாராட்டு அல்லது பழியால் பாதிக்கப்படாமல், உள்ளிருந்து வலுவாக வளர்கிறீர்கள்.

[pooma-satsangam]

𝗠𝗔𝗡𝗚𝗔𝗟𝗔𝗦𝗨𝗧𝗥𝗔 தமிழில்

Precepts on the Auspicious

An Introduction to Jain Benedictions

1.The Universal Salutation (Namokkāra Mantra)

Original Verse (Prakrit):

Namo arahantāṇam

Namo siddhāṇam

Namo āyariyāṇam

Namo uvajjhāyāṇam

Namo loe savva-sāhūṇam

Translation:

Obeisance to the Arhats (Perfect Beings),

Obeisance to the Siddhas (Liberated Souls),

Obeisance to the Acharyas (Spiritual Leaders),

Obeisance to the Upadhyayas (Teachers),

Obeisance to all Saints in the universe.

Explanation:

This prayer, known as the Namokāra Mantra, is the holiest mantra in Jainism. It expresses reverence without invoking any specific name or individual but acknowledges five levels of spiritually elevated beings. It teaches humility, devotion, and the value of spiritual progression.

Example & Reflection:

A student may recite this mantra before study, remembering the ideals of knowledge, liberation, and discipline embodied by these five categories of beings.

2.The Destruction of Sins

Original Verse:

Eso pañcṇamokkhāro

Savvapāvappaṇāsano

Maṅgalāṇaṁ ca savvesiṁ

Paḍhamaṁ havai maṅgalaṁ

Translation:

This fivefold obeisance destroys all sins and is the foremost among all auspicious things.

Explanation:

Chanting this mantra with sincerity is believed to eradicate karmic impurities. It brings peace of mind and strengthens inner virtues.

Example:

In times of confusion or distress, reciting this verse can help realign the seeker with their higher purpose and reinforce inner peace.

3–5.The Supreme and the Refuge

Original Verse (Extracted):

Arahantā maṅgalaṁ

Siddhā maṅgalaṁ

Sāhū maṅgalaṁ

Kevalipaññatto dhammo maṅgalaṁ

...

Arahante saraṇaṁ pavvajjāmi

Siddhe saraṇaṁ pavvajjāmi

Sāhū saraṇaṁ pavvajjāmi

Kevalipaññattaṁ dhammaṁ saraṇaṁ pavvajjāmi

Translation & Explanation:

Auspicious are the Arhats, Siddhas, Saints, and the Religion preached by them. They are the Supreme in the world.

I take refuge in the Arhats, Siddhas, Saints, and their Dharma.

Example:

Just as a traveler seeks shelter from the storm, the seeker finds refuge in these divine truths and beings, which leads to spiritual safety and growth.

6.Meditation on the Five Supremes

Original Verse:

Jhāyahi pañca vi gurave

Maṅgalacausaraṇaloyapariyariye

Narasurakheyaramāhie

Arahanāṇāyage vire

Translation:

Meditate upon the five supreme souls who are the protectors of the fourfold refuge, revered by humans, demi-gods, and gods, and who are conquerors of passions.

Explanation:

Contemplating the enlightened is a key Jain practice. These reflections remind us of spiritual ideals and inspire us to purify ourselves.

Example:

A practitioner may visualize these souls during meditation, imagining their serenity and perfection, allowing that image to shape their own conduct.

7.Glory of the Arhats

Original Verse:

Ghaṇaghaikammamahāṇā

Tihuvāṇavarabhavvakamalamattaṇḍā

Arihā aṇantaṇāṇī

Aṇuvamasokkha jāyaṁtu jae

Translation:

May there be glory to the Arhats, who have destroyed dense karmas, who illuminate the three worlds like the sun blooming the lotus hearts of the pure, and who possess infinite knowledge and bliss.

Explanation:

Arhats are beyond all impurities and shine like the sun. Their presence fosters inner awakening and liberation.

Example:

The metaphor of the lotus blooming under sunlight reflects how the soul blooms under spiritual realization.

8.Prayer for Liberation

Original Verse:

Aṭṭhavīhakammaviyāḷā

Nittiyakajjapaṇattasaṁsārā

Diṭṭhasayālattasārā

Siddhā siddhiṁ mama disantu

Translation:

May the Siddhas, who have shed the eight karmic bonds and seen the truth, show me the path to emancipation.

Explanation:

Liberated beings are ideal guides. They no longer return to the cycle of birth and death, having attained the ultimate goal.

Example:

This is like a blindfolded traveler seeking guidance from one who has already crossed the river of life.

9.Grace of the Preceptors

Translation (Condensed):

May the preceptors (Acharyas), elevated by the Five Great Vows and enriched with vast scriptural wisdom, be pleased with me.

Explanation:

Acharyas bridge the sacred teachings and the lay follower. Their blessings sustain religious traditions.

Example:

Think of them as torchbearers passing the flame of knowledge from one generation to the next.

10.Wisdom from Teachers (Upādhyāyas)

Translation:

May the spiritual teachers grant me wisdom, as they guide those struggling in darkness toward the light of the soul.

Explanation:

These teachers help interpret scriptures and refine understanding. Their teachings dissolve ignorance.

Example:

As a lighthouse guides ships through stormy seas, the Upadhyayas help seekers navigate spiritual confusion.

11.Benediction by Saints

Translation:

May the saints, garlanded in virtues and free of passions, bless me with happiness.

Explanation:

True saints live in simplicity and detachment. Their presence alone uplifts others.

Example:

Like fragrance from a flower spreads naturally, their peace influences the environment silently.

12.The Sacred Syllable “Om”

Translation:

The syllable “Om” represents the five spiritual entities: Arhat, Siddha (Asariri), Acharya, Upadhyaya, and Muni.

Explanation:

“Om” is the seed mantra encompassing the totality of Jain spiritual order. Each phoneme (a, a, a, u, m) aligns with one of these beings.

Example:

It’s like a musical chord composed of individual notes—each powerful alone, but harmonizing together into sacred unity.

13–15.Reverence to the 24 Tīrthaṅkaras

Summary Translation:

I bow to the twenty-four Tīrthaṅkaras: from Ṛṣabha to Vardhamāna (Mahāvīra), the supreme spiritual guides who established paths of liberation.

Explanation:

These enlightened teachers appear at different cosmic ages to revive Dharma. Remembering them brings inspiration and spiritual focus.

Example:

Much like remembering great scientists motivates students, contemplating the Tīrthaṅkaras fuels spiritual aspiration.

16.Prayer to the Siddhas

Translation:

May the Siddhas, more pure than the moon, brighter than the sun, and deeper than the ocean, guide me to liberation.

Explanation:

The Siddhas symbolize perfection. They embody the ultimate goal for every soul.

Example:

Like the northern star guiding sailors, Siddhas represent our soul's true direction.

Final Thought

This Mangalasutra is not just a prayer—it is a pathway. Through reverence, reflection, and righteous living, the soul rises from ignorance toward infinite bliss. May these verses inspire purity, humility, and inner awakening in all who recite or reflect upon them.

மங்கள சூத்திரம்

மங்களகரமான உபதேசங்கள்

(ஜைன மதத்தின் பரமபவித்திர மந்திரங்களின் தொகுப்பு)

1.உலகளாவிய வணக்கம் – நமோக்கார மந்திரம்

மூல மந்திரம் (ப்ராகிருதில்):

நமோ அரஹந்தாணம்

நமோ சித்தாணம்

நமோ ஆயரியாணம்

நமோ உவஜ்஝ாயாணம்

நமோ லொயே சவ்வஸாஹூணம்

தமிழாக்கம்:

அரஹந்தர்களுக்கு வணக்கம்,

சித்தர்களுக்கு வணக்கம்,

ஆசாரியர்களுக்கு வணக்கம்,

உபாத்தியாயர்களுக்கு வணக்கம்,

உலகத்தில் உள்ள எல்லா சான்றோர்களுக்கும் வணக்கம்.

விளக்கம்:

இந்த "நமோக்கார மந்திரம்" என்பது ஜைன மதத்தின் மிக உயரிய மந்திரமாகும். இது ஒரு நாமமில்லா வணக்கமாக, ஐந்து உயர்ந்த ஆன்மீக நிலைகளுக்கு மரியாதை செலுத்துகிறது. இது எளிமை, பணிவு மற்றும் ஆன்மீக வளர்ச்சியை ஊக்குவிக்கின்றது.

எடுத்துக்காட்டு:

ஒரு மாணவன் படிப்பைத் தொடங்கும் முன் இந்த மந்திரத்தை உச்சரிப்பதால், அறிவு மற்றும் சீர்திருத்தம் பெறும் எண்ணம் உருவாகும்.

2.பாவங்களை அழிக்கும் மந்திரம்

மூல மந்திரம்:

ஏசோ பஞ்சணமொக்காரோ

சவ்வபாவப்பணாசணோ

மங்களாணம் ச சவ்வேசிம்

பட்ஹமம் ஹவை மங்களம்

தமிழாக்கம்:

இந்த ஐந்து வகையான வணக்கம் அனைத்து பாவங்களையும் அழிக்கக்கூடியது. இது மங்களங்களுக்குள் முதன்மையானது.

விளக்கம்:

சுத்தமான மனதுடன் இந்த மந்திரத்தைச் சொல்வது பாவங்களை குறைத்து, ஆன்மிக சக்தியை வளர்க்கும். இது மன அமைதி மற்றும் பணிவை தரும்.

எடுத்துக்காட்டு:

மனஅமைதி இழந்தபோது இந்த மந்திரத்தை ஜபிப்பது சாந்தியையும் தெளிவையும் தரும்.

3–5.உச்ச நிலை மற்றும் சரணாகதி

மூல சுருக்கம்:

அரஹந்தா மங்களம்

சித்தா மங்களம்

சாஹூ மங்களம்

கேவலிபண்ணட்டோ தம்மோ மங்களம்

...

அரஹந்தே சரணம் பவ்வஜ்ஜாமி

சித்தே சரணம் பவ்வஜ்ஜாமி

சாஹூ சரணம் பவ்வஜ்ஜாமி

கேவலிபண்ணட்டம் தம்மம் சரணம் பவ்வஜ்ஜாமி

தமிழாக்கம்:

அரஹந்தர்கள் மங்களம்; சித்தர்கள் மங்களம்; சான்றோர் மங்களம்; அரஹந்தர்கள் பிரசித்திய பெற்ற தம்மம் மங்களம்.

நான் அரஹந்தர்களின் சரணமடைவேன்; சித்தர்களின் சரணமடைவேன்; சான்றோரின் சரணமடைவேன்; தம்மத்தின் சரணமடைவேன்.

விளக்கம்:

இவை ஆன்மிக சரணாகதியைப் பிரதிபலிக்கும் வரிகள். இவை ஆன்மாவின் பாதுகாப்புக்கும் வழிகாட்டுதலுக்கும் அடிப்படை.

எடுத்துக்காட்டு:

பாதை தெரியாமல் குழப்பத்தில் இருக்கும் ஒருவருக்கு, இந்த சரணாகதி தத்துவம் ஒரு நம்பிக்கையான ஒளிக்கதிராக அமையும்.

6.ஐந்து உயர்ந்த ஆதரங்களின் தியானம்

தமிழாக்கம்:

மங்களமான நான்கு சரணங்களையும் அளிக்கும் ஐந்து ஆன்மிக தலைவர்களை தியானிக்கவேண்டும்; அவர்கள் மனிதர்கள், தேவர்கள் மற்றும் வித்யாதரர்களால் வணங்கப்படுகிறார்கள்.

விளக்கம்:

தியானம் ஆன்மீகத் தூய்மையை வளர்க்கும். அரஹந்தர்கள், சித்தர்கள் போன்றோர் ஆன்மீக சிருஷ்டியின் விளக்கக் கோடாக இருக்கின்றனர்.

எடுத்துக்காட்டு:

ஒருவர் தினமும் காலையில் இவர்கள் தியானம் செய்தால், அவர் மனதின் தூய்மை அதிகரிக்கும்.

7.அரஹந்தர்களின் மகிமை

தமிழாக்கம்:

அரஹந்தர்கள், சகதியான கர்மங்களை அழித்தவர்கள்; அவர்கள் சூரியனைப் போல இந்த மூன்று உலகிலும் ஒளிர்கிறார்கள்; அவர்கள் அநந்த அறிவும் ஆனந்தமும் பெற்றவர்கள்.

விளக்கம்:

அரஹந்தர்கள் ஆன்மிக பரிபூரணத்தை அடைந்தவர்கள். அவர்கள் ஒளிக்கதிராக மற்றவர்களையும் மலர வைக்கிறார்கள்.

எடுத்துக்காட்டு:

ஒரு பூ நன்கு மலர சூரியன் தேவைப்படுவது போல், ஆன்மா மலர அரஹந்தர்களின் வழிகாட்டுதல் தேவை.

8.சித்தர்களின் வழிகாட்டல்

தமிழாக்கம்:

எட்டு வகையான கர்மங்களை அழித்த சித்தர்கள், சுழற்சி பிறவியை முடித்தவர்கள்; அவர்கள் எனக்கு மோக்ஷ பாதையை காட்டட்டும்.

விளக்கம்:

சித்தர்கள் சாதனையின் உச்ச நிலையில் இருக்கின்றவர்கள். அவர்களைத் தியானிப்பது நம் இலக்கை நினைவூட்டுகிறது.

எடுத்துக்காட்டு:

இது கடலைக் கடக்கும் ஒருவருக்கு, கரையை அடைந்தவரிடம் வழிகாட்டல் பெறுவது போலது.

9–11.ஆசாரியர்கள், உபாத்தியாயர்கள் மற்றும் சான்றோரின் அருள்

தமிழாக்கம் (சுருக்கமாக):

ஐந்து பெரிய விரதங்களை பின்பற்றும் ஆசாரியர்கள், அறிவும் சீரும் பெற்ற உபாத்தியாயர்கள், மற்றும் பணிவுடனும் ஒழுக்கத்துடனும் வாழும் சான்றோர் எனக்கு ஆனந்தம் அளிக்கட்டும்.

விளக்கம்:

இவர்கள் ஆன்மீக ஒழுங்கை பரப்பும் பேராசிரியர்கள். அவர்கள் அருள் ஆன்மாவை தூண்டும்.

எடுத்துக்காட்டு:

பள்ளியில் ஒரு சிறந்த ஆசிரியர் மாணவனை உயர்த்துவது போல், இவர்கள் ஆன்மீக முன்னேற்றத்தை வழிநடத்துகின்றனர்.

12.‘ஓம்’ மந்திரத்தின் பரிபாலிப்பு

தமிழாக்கம்:

"ஓம்" என்ற ஒரு எழுத்து அரஹந்தர், சித்தர், ஆசாரியர், உபாத்தியாயர், முனிவர் ஆகிய ஐந்தையும் குறிக்கின்றது.

விளக்கம்:

"ஓம்" என்பது ஐந்து ஆன்மீக நிலைகளின் ஒத்திசைவாகும். இது சக்தியையும், பரிபூரணத்தையும் குறிக்கும்.

எடுத்துக்காட்டு:

ஒரு சங்கீதக் குறிப்பு பல சுரங்களால் உருவாகுவது போல, "ஓம்" பல ஆன்மீக சக்திகளை ஒருங்கிணைக்கிறது.

13–15.24 தீர்த்தங்கர்களுக்கான வணக்கம்

தமிழாக்கம் (சுருக்கம்):

முதலான ரிஷபர் முதல் வற்பமான் (மஹாவீர்) வரை உள்ள 24 தீர்த்தங்கர்களுக்கும் நான் வணங்குகிறேன்.

விளக்கம்:

தீர்த்தங்கர்கள் ஒவ்வொரு யுகத்திலும் திருவழியை நமக்காக நிறுவுகின்றனர். அவர்கள் வாழ்க்கை வழிகாட்டியாகும்.

எடுத்துக்காட்டு:

மிக சிறந்த முன்வோர்களின் வாழ்க்கை வாழ்க்கை முறைக்கு ஆற்றல் தருவது போல தீர்த்தங்கர்களின் நினைவு ஆன்மீக நோக்கத்தை உருவாக்கும்.

16.சித்தர்களிடம் விடுவிப்பை வேண்டல்

தமிழாக்கம்:

சந்திரனிலும் சுத்தம், சூரியனிலும் பிரகாசம், சமுத்திரத்திலும் அமைதி உள்ள சித்தர்கள் எனக்கு விடுதலை வழியை காட்டட்டும்.

விளக்கம்:

இவர்கள் அடைந்த நிலை ஆன்மா விரும்பும் இறுதிக் கட்டமாகும். அவர்களே நமக்கான குறிக்கோள்.

எடுத்துக்காட்டு:

ஒரு கடலில் பயணிக்கும் ஓடைக்குக் 'துருவ நக்ஷத்திரம்' வழிகாட்டுவது போல சித்தர்கள் ஆன்மாவிற்கு ஒளிக்காட்டும்.

முடிவுரை

இந்த மங்கள சூத்திரம், வெறும் மந்திரம் அல்ல. இது ஆன்மாவுக்கான பாதை. பாவங்களை அழிக்க, மனதைக் பரிசுத்தமாக்க, ஒழுக்கத்துடன் வாழ்ந்து, உயர்ந்த நிலையை அடைய இது வழிகாட்டுகிறது. இதனை தினமும் பாராயணம் செய்வது ஆன்ம சாந்தியும், உள் வளர்ச்சியும் தரும்.

[pooma-satsangam]

"The Divine is One, the Paths are Many"

தமிழ்

Source: Rig Veda 1.164.46

Sanskrit: “Ekam sat vipra bahudha vadanti”

Translation: "Truth is one, sages call it by different names."

This verse is a foundational idea in Hinduism. It affirms that there is only one ultimate reality (Brahman), though it may be understood and described in various ways—Shiva, Vishnu, Devi, or others. All paths, when pursued with sincerity, lead to the same truth.

Fir example, Whether one chants "Om Namah Shivaya" or "Hare Krishna", the sincere devotion behind the prayer matters more than the form. All worship eventually unites in the divine.

It promotes tolerance, unity, and respect for all spiritual traditions—not just within Hinduism, but among all faiths.

"தெய்வீகம் ஒன்று, பாதைகள் பல"

மூலம்: ரிக் வேதம் 1.164.46

சமஸ்கிருதம்: "ஏகம் சத் விப்ர பஹுத வதந்தி"

மொழிபெயர்ப்பு: "உண்மை ஒன்றுதான், முனிவர்கள் அதை வெவ்வேறு பெயர்களால் அழைக்கிறார்கள்."

இந்த வசனம் இந்து மதத்தில் ஒரு அடிப்படைக் கருத்து. இது ஒரு இறுதி யதார்த்தம் (பிரம்மம்) மட்டுமே உள்ளது என்பதை உறுதிப்படுத்துகிறது, இருப்பினும் அதை சிவன், விஷ்ணு, தேவி அல்லது பிற வழிகளில் புரிந்துகொண்டு விவரிக்கலாம். அனைத்து பாதைகளும், நேர்மையுடன் பின்பற்றப்படும்போது, ஒரே உண்மைக்கு இட்டுச் செல்கின்றன.

உதாரணமாக, ஒருவர் "ஓம் நம சிவாய" அல்லது "ஹரே கிருஷ்ணா" என்று உச்சரித்தாலும், பிரார்த்தனைக்குப் பின்னால் உள்ள உண்மையான பக்தி வடிவத்தை விட முக்கியமானது. அனைத்து வழிபாடுகளும் இறுதியில் தெய்வீகத்தில் ஒன்றுபடுகின்றன.

இது சகிப்புத்தன்மை, ஒற்றுமை மற்றும் அனைத்து ஆன்மீக மரபுகளுக்கும் மரியாதையை ஊக்குவிக்கிறது - இந்து மதத்திற்குள் மட்டுமல்ல, அனைத்து நம்பிக்கைகளிலும்.

[pooma-satsangam]

தமிழில்

𝗪𝗵𝘆 𝗶𝘀 𝗶𝘁 𝗲𝘀𝘀𝗲𝗻𝘁𝗶𝗮𝗹 𝘁𝗼 𝗮𝗱𝗵𝗲𝗿𝗲 𝘁𝗼 𝗥𝗶𝗴𝗵𝘁𝗲𝗼𝘂𝘀𝗻𝗲𝘀𝘀 (𝗗𝗵𝗮𝗿𝗺𝗮)

𝗧𝗮𝗯𝗹𝗲 𝗼𝗳 𝗖𝗼𝗻𝘁𝗲𝗻𝘁𝘀

1.Origin of Righteousness (Dharma)

2.Righteousness and its advocate

3. Importance of Righteousness

🔳

1.Origin of Righteousness (Dharma)

Since times immemorial God has created the universe. At the same time He has generated Righteousness.

चात्रो धर्मो प्रयादिदेवात् प्रवृत्त: ।

पश्चात् अन्ये शेषभूताश्च धर्मा: । - महाभारत १२.६४.२१

Meaning: The Supreme God first created the code of Righteousness of rulers (rajadharma) and then incorporated other codes of Righteousness in it. - Mahabharat 12.64.21

2.Righteousness and its advocate

Sweetness is the quality of sugar. That which possesses the quality of sweetness is sugar. Righteousness and its propounder are inseparable. They are merged into one another. The relationship between God and Righteousness is akin to that between sugar and its sweetness which are inseparable. God is the righteous one. His quality itself is called Righteousness. A quote says 'धर्मो नारायण स्मृत: ।' meaning 'Righteousness is Narayan (God)'. Since codes of Righteousness of God cannot be varied ultimately there is only one code of Righteousness and that is the Sanatan religion (Dharma).' Hence history of Righteousness is the history of the search of God. Righteousness is the deduced form of the scriptures but God and Brahman are Those who illumine the scriptures.

3.Importance of Righteousness

This section below is a collation of some of the writings from our great scriptures, which illustrate the importance of following righteousness ( principles in our sanatan Dharma/hindu way of life) in our day to day life.

Just as there is no life without respiration so also life without Righteousness (Dharma) is not worth living as it amounts to mere existence like animals.

धर्मादर्थ: प्रभवति धर्मात्प्रभवते सुखम् । धर्मेण लभते सर्वं धर्मसारमिदं जगत् ।। - महाभारत ३.९.३०

Meaning: Righteousness bestows wealth as well as happiness. In fact everything can be acquired through Righteousness. This entire universe sustains itself on the foundation of Righteousness. - Mahabharat 3.9.30

सुखं न विना धर्मात् तस्मात् धर्मपरो भवेत् । - वाग्भटकृत अष्टांगहृदय, सुत्रस्थान २:१९

Meaning: Happiness (and Bliss, that is, is a superlative spiritual state, which is far above and beyond happiness) cannot be acquired without becoming righteous; hence one should be devoutly righteous. - Ashtanghruday by Vagbhat, Sutrasthan 2:19

सुखस्य मूलं धर्म: । - योगवासिष्ठ

Meaning: Righteous conduct is the root of happiness. - Yogavasishtha

धर्म: एव हतो हन्ति । धर्मो रक्षति रक्षित: ।

Meaning: The one not observing Righteousness is destroyed while the one following it meticulously is protected by Righteousness (that is God) Itself.

स्वल्पम् अपि अस्य धर्मस्य त्रायतो महतो भयात् । - श्रीमद्भगवद्गीता (२:४०)

Meaning: Following Righteousness even to a small extent protects one from great danger. - Shrimadbhagvadgita (2.40)

धारणाव्दिव्दिषां चैव धर्मेणारञ्जयन्प्रजा: ।

तस्माद्धारणमित्युक्तं स धर्म इति निश्चय: ।। - रामायण ७.५९

Meaning: Righteousness restrains the enemy (unrighteousness) and in accordance with the law protects the subjects.

This form of Righteousness is termed the sustainer (dhaaran). - Ramayan 7.49

अधर्म एव मूलं सर्व रोगाणाम् ।

Meaning: Unrighteousness is the root cause of all disease [physical (adhi bhautik) and divine (adhi daivik), that is spiritual and psychological respectively].

आगमानां हि सर्वेषामाचार: श्रेष्ठ उच्चते । आचारप्रभवो धर्मो धर्मादायु: विवर्धते ।। - महाभारत

Meaning: Righteous conduct is deemed superior to all the sciences (vidya) because Righteousness (Dharma) depends on conduct. Righteous conduct prolongs the lifespan of man. - Mahabharat

The vow of Righteousness : 'Righteousness has dominated man's mind extensively for the last ten thousand years because it promises man that it will reveal the meaning of life and God, and will also endow him with the ultimate benefaction.' (4)

धर्म एको मनुष्याणां सहाय: पारलौकिक: ।। - महाभारत

Meaning: Righteousness is the only companion of man after death, in the other worlds. - Mahabharat 13.111.17

प्रभवार्थाय भूतानां धर्मप्रवचनं कृतम् । य: स्यात्प्रभवसंयुक्त: स धर्म इति निश्चय: ।। - महाभारत १२.१०९.१०

Meaning: Righteousness has been preached solely for the upliftment of embodied souls. A doctrine says that which has the capacity to bring about all-round progress is befitting to be called Righteousness. - Mahabharat 12.109.10

न जातु कामान्न भयान्न लोभात् धर्म त्यजेज्जीवितस्यापि हेतो: । नित्यो धर्म: सुखदु:खे त्वनित्ये नित्यो जीवो धातुरस्य त्वनित्य: ।। - महाभारत

Meaning: One should not forsake one's code of Righteousness out of desire, being overwhelmed by fear or greed, or even when threatened with death as Righteousness is eternal, whereas happiness and unhappiness are momentary. The embodied soul is eternal whereas the gross body is perishable. - Mahabharat

यतो धर्मस्ततो जय: ।। - महाभारत १३.१६७.४१

Meaning: Victory dwells where there is Righteousness. - Mahabharat 13.167.41

यत्र योगेश्वर: कृष्णो यत्र पार्थो धनुर्धर: । तत्र श्रीर्विजयो भूतिर्धृवा नीतिर्मतिर्मम ।। - महाभारत ६.४२.७८

Meaning: (Sanjay tells Dhrutarashtra) I consider that there will be wealth, victory, immense opulence and morality only on the side which has Yogeshvar Krushna and the archer Arjun. [This is but natural, as Krushna was an absolute incarnation (purnavtar) of God, rather God Himself (God incarnate).] - Mahabharat 6.42.78

𝗪𝗵𝘆 𝗶𝘀 𝗶𝘁 𝗲𝘀𝘀𝗲𝗻𝘁𝗶𝗮𝗹 𝘁𝗼 𝗮𝗱𝗵𝗲𝗿𝗲 𝘁𝗼 𝗥𝗶𝗴𝗵𝘁𝗲𝗼𝘂𝘀𝗻𝗲𝘀𝘀 (𝗗𝗵𝗮𝗿𝗺𝗮)

𝗧𝗮𝗯𝗹𝗲 𝗖𝗼𝗻𝘁𝗲𝗻𝘁𝘀

1.நீதியின் தோற்றம் (தர்மம்)

2.நீதியும் அதன் வக்கீலும்

3.நீதியின் முக்கியத்துவம்

🔳

1.நீதியின் தோற்றம் (தர்மம்)

பண்டைய காலங்களிலிருந்து கடவுள் பிரபஞ்சத்தைப் படைத்தார். அதே நேரத்தில் அவர் நீதியையும் உருவாக்கினார்.

பரம கடவுள் முதலில் ஆட்சியாளர்களின் நீதியின் நெறியை (ராஜதர்மம்) உருவாக்கி, பின்னர் அதில் பிற நீதியின் நெறிகளையும் இணைத்தார். - மகாபாரதம் 12.64.21

2.நீதியும் அதன் வக்கீலும்

இனிப்பு என்பது சர்க்கரையின் குணம். இனிப்பு என்ற குணத்தைக் கொண்டிருப்பது சர்க்கரை. நீதியும் அதன் முன்னோடியும் பிரிக்க முடியாதவை. அவை ஒன்றோடொன்று இணைக்கப்பட்டுள்ளன. கடவுளுக்கும் நீதிக்கும் இடையிலான உறவு, சர்க்கரைக்கும் அதன் இனிமைக்கும் இடையிலான பிரிக்க முடியாத உறவு போன்றது. கடவுள் நீதிமான். அவரது குணமே நீதி என்று அழைக்கப்படுகிறது. ஒரு மேற்கோள் 'தர்மோ நாராயண் (கடவுள்)' என்று பொருள். கடவுளின் நீதியின் குறியீடுகளை வேறுபடுத்த முடியாது என்பதால், இறுதியில் ஒரே ஒரு நீதியின் குறியீடு மட்டுமே உள்ளது, அதுதான் சனாதன மதம் (தர்மம்). எனவே நீதியின் வரலாறு என்பது கடவுளைத் தேடுவதற்கான வரலாறு. நீதி என்பது வேதங்களின் ஊகிக்கப்பட்ட வடிவம், ஆனால் கடவுளும் பிரம்மனும் வேதங்களை ஒளிரச் செய்பவர்கள்.

3.நீதியின் முக்கியத்துவம்

கீழே உள்ள இந்தப் பகுதி, நமது அன்றாட வாழ்க்கையில் நீதியைப் (நமது சனாதன தர்மம்/இந்து வாழ்க்கை முறையில் உள்ள கொள்கைகள்) பின்பற்றுவதன் முக்கியத்துவத்தை விளக்கும் நமது சிறந்த வேதங்களிலிருந்து சில எழுத்துக்களின் தொகுப்பாகும்.

சுவாசம் இல்லாமல் வாழ்க்கை இல்லை என்பது போல, நீதி (தர்மம்) இல்லாத வாழ்க்கையும் வாழத் தகுதியற்றது, ஏனெனில் அது விலங்குகளைப் போல வெறும் இருப்புக்குச் சமம்.

தர்மதர்த்த: பிரபவதி தர்மத்ஸ்பிரபவதே சுகம். தர்மேண லभते சர்வம் தர்மசாரமிदं ஜகத்ஸ்.. - மகாபாரத 3.9.30

பொருள்: நீதி செல்வத்தையும் மகிழ்ச்சியையும் அளிக்கிறது. உண்மையில் நீதியின் மூலம் அனைத்தையும் பெற முடியும். இந்த முழு பிரபஞ்சமும் நீதியின் அடித்தளத்தில் தன்னை நிலைநிறுத்துகிறது. - மகாபாரதம் 3.9.30

ஸுখம் ந விநா ধர்மாத் தஸ்மாத் தர்மபரோ ভவேத் । - வாக்பட்கிருத அஷ்டாங்கஹৃதயம், சூத்திரஸ்தான் 2:19

பொருள்: மகிழ்ச்சி (மற்றும் பேரின்பம், அதாவது, ஒரு உயர்ந்த ஆன்மீக நிலை, இது மகிழ்ச்சிக்கு அப்பாற்பட்டது) நீதியாக மாறாமல் பெற முடியாது; எனவே ஒருவர் பக்தியுடன் நேர்மையானவராக இருக்க வேண்டும். - வாக்பட் எழுதிய அஷ்டங்ருதாய், சூத்ரஸ்தான் 2:19

சுக��்ய மூலம் தர்ம: । - யோகவாசி

பொருள்: நேர்மையான நடத்தையே மகிழ்ச்சியின் வேர். - யோகவாசிஷ்டா

தர்மம்: ஏவ ஹதோ ஹந்தி. ধர்மோ ரக்ஷதி ரக்ஷிதঃ ।

பொருள்: நீதியைக் கடைப்பிடிக்காதவன் அழிக்கப்படுகிறான், அதை உன்னிப்பாகப் பின்பற்றுபவன் நீதியால் (அதுதான் கடவுள்) பாதுகாக்கப்படுகிறான்.

ஸ்வல்பம் அபி அஸ்ய தர்மஸ்ய த்ராயதோ மஹதோ ভயாத் । - ஸ்ரீமத்பகவத்கீதா (2:40)

பொருள்: சிறிதளவு கூட சன்மார்க்கத்தைப் பின்பற்றுவது பெரிய ஆபத்திலிருந்து ஒருவரைப் பாதுகாக்கிறது. - ஸ்ரீமத்பகவத்கீதை (2.40)

தஸ்மாதாரணமித்யுக்தம் ச தர்மம் இதி நிச்சய: ।। - ராமாயணம் 7.59

பொருள்: நீதியானது பகைவரை (அநீதியை) அடக்கி, சட்டத்தின்படி குடிமக்களைப் பாதுகாக்கிறது.

நீதியின் இந்த வடிவம் பேணுபவர் (தாரன்) என்று அழைக்கப்படுகிறது. - ராமாயணம் 7.49

அதர்ம் ஏவ மூலம் சர்வ ரோகாணாம் ।

பொருள்: அநீதியே எல்லா நோய்களுக்கும் மூல காரணம் [உடல் (அதி பௌடிக்) மற்றும் தெய்வீக (அதி தெய்வீக), அது முறையே ஆன்மீகம் மற்றும் உளவியல்].

ஆகமானம் ஹி ஸர்வேஷமாசார்: ஶ்ரேஷ்ட உச்சதே । ஆசாரப்ரভவோ தர்மோ தர்மதாயுঃ விவர்ধதே ।। - மகாபாரதம்

பொருள்: நீதி (தர்மம்) நடத்தையைச் சார்ந்து இருப்பதால், எல்லா விஞ்ஞானங்களுக்கும் (வித்யா) நீதியான நடத்தை உயர்ந்ததாகக் கருதப்படுகிறது. நேர்மையான நடத்தை மனிதனின் ஆயுளை நீட்டிக்கிறது. - மகாபாரதம்

நீதியின் சபதம்: 'கடந்த பத்தாயிரம் ஆண்டுகளாக நீதி மனிதனின் மனதில் பரவலாக ஆதிக்கம் செலுத்தி வருகிறது, ஏனெனில் அது வாழ்க்கையின் அர்த்தத்தையும் கடவுளையும் வெளிப்படுத்துவதாகவும், இறுதி நன்மையை அவனுக்கு அளிப்பதாகவும் மனிதனுக்கு உறுதியளிக்கிறது.' (4)

தர்மம் ஒரு மனுஷ்யணாம் உதவி: பாரலௌகிக: .. - மகாபாரதம்

பொருள்: மரணத்திற்குப் பிறகு, மற்ற உலகங்களில் மனிதனின் ஒரே துணை நீதி. - மகாபாரதம் 13.111.17

பிரபவார்தாய பூதாநாம் தர்மபிரவச்சனம் கிருதம். ய: ஸ்யாத்ப்ரபவஸந்யுக்த: ஸ தர்ம இதி நிச்சய: ।। - மகாபாரதம் 12.109.10

பொருள்: உடலுள்ள ஆன்மாக்களின் எழுச்சிக்காக மட்டுமே நீதி போதிக்கப்பட்டுள்ளது. எல்லா வகையிலும் முன்னேற்றத்தைக் கொண்டுவரும் திறன் கொண்டவையே நீதி என்று அழைக்கப்படுவதற்கு ஏற்றது என்று ஒரு கோட்பாடு கூறுகிறது. - மகாபாரதம் 12.109.10

ந ஜாது காமாந்ந ভயாந்ந லோভாத் தர்மம் த்யஜேஜ்ஜீவிதஸ்யாபி ஹேதோ: । நித்யோ தர்ம: ஸுখது:கே த்வநித்யே நித்யோ ஜீவோ ধாதுரஸ்ய த்வநித்யঃ । - மகாபாரதம்

பொருள்: ஒருவன் ஆசையால், பயம் அல்லது பேராசையால் மூழ்கி, அல்லது மரணத்தால் அச்சுறுத்தப்பட்டாலும், நீதி நித்தியமானது, மகிழ்ச்சியும் துன்பமும் நிகழ்காலம் என்பதால் ஒருவன் தன் நீதியின் நெறியை விட்டுவிடக்கூடாது. உருவான ஆன்மா நித்தியமானது, அதே சமயம் மொத்த உடல் அழியக்கூடியது. - மகாபாரதம்

யதோ தர்மஸ்ததோ ஜெய: ।। - மகாபாரதம் 13.167.41

பொருள்: நீதி இருக்கும் இடத்தில் வெற்றி தங்கும். - மகாபாரதம் 13.167.41

யத்ர யோகேஷ்வர: க்ருஷ்ணோ யத்ர பார்த்தோ தநுர்தர: । தத்ர ஶ்ரீர்விஜயோ ভூதிர்ধৃவா நீதிதிர்மம் ।। - மகாபாரதம் 6.42.78

பொருள்: (சஞ்சயன் துருதராஷ்டிரனிடம் கூறுகிறான்) யோகேஸ்வர க்ருஷ்ணனும் வில்லாளியான அர்ஜுனனும் இருக்கும் பக்கத்தில்தான் செல்வம், வெற்றி, அபரிமிதமான செல்வம், ஒழுக்கம் இருக்கும் என்று கருதுகிறேன். [இது இயற்கையானது, ஏனெனில் க்ருஷ்ணன் கடவுளின் முழுமையான அவதாரம் (பூர்ணாவதாரம்), மாறாக கடவுளே (கடவுள் அவதாரம்)] - மகாபாரதம் 6.42.78

[pooma-satsangam]

PURI JAGANNATH RATH YATRA

Origins & Historical Significance

▪️𝗔𝗻𝗰𝗶𝗲𝗻𝘁 𝗧𝗿𝗮𝗱𝗶𝘁𝗶𝗼𝗻:

The Rath Yatra, or Chariot Festival, is one of the oldest Hindu festivals in India, believed to have begun in the 12th century CE with the construction of the Jagannath Temple in Puri, Odisha by King Anantavarman Chodaganga Deva of the Eastern Ganga dynasty.

However, some references to Lord Jagannath as a form of Vishnu/Krishna date even earlier in tribal and Vaishnavite traditions, indicating pre-Vedic roots among the Sabara tribal communities, where wooden deity worship was common.

▪️Epic & Puranic Context:

In Vaishnava tradition, Lord Jagannath is considered a form of Lord Krishna, accompanied by his siblings Balabhadra (Balarama) and Subhadra.

The Yatra commemorates Krishna's annual journey from his temple to his aunt’s house (Gundicha Temple)—symbolizing a return to roots, humility, and accessibility to all, including the marginalized.

It also draws metaphysical parallels to the soul’s journey, detachment, and unity with the divine.

𝗠𝗲𝗱𝗶𝘃𝗮𝗹 𝗣𝗲𝗿𝗶𝗼𝗱 (13th–17th Century)

▪️State Patronage:

Rath Yatra was patronized by Ganga, Suryavamsi, and Bhoi kings, evolving into a grand, structured state festival.

Kings would often sweep the chariot path with a golden broom in a gesture called ‘Chhera Pahanra’, symbolizing that even the highest are servants of the Lord.

▪️Bhakti Movement:

In the 15th–16th centuries, saints like Chaitanya Mahaprabhu (Bengal), who settled in Puri, amplified the spiritual fervor of Rath Yatra.

For Bhakti poets and saints, Jagannath symbolized universal divinity, beyond caste, religion, or social status—an idea deeply embedded in the Bhakti ethos.

Kabir, Tulsidas, Surdas, and Guru Nanak made references to Jagannath or visited Puri.

𝗖𝗼𝗹𝗼𝗻𝗶𝗮𝗹 𝗣𝗲𝗿𝗶𝗼𝗱 (18th–20th Century)

▪️Suppression and Survival:

British colonial officers at first saw the festival with suspicion due to large gatherings, stampedes, and idol worship, which they misunderstood.

Some early missionaries derogatorily called Jagannath the “Juggernaut,” misinterpreting the Yatra as fanatical.

▪️Cultural Renaissance:

By the 19th century, Indian reformers and freedom fighters like Bal Gangadhar Tilak praised Rath Yatra for its mass mobilization, spiritual unity, and potential as a nationalist symbol.

The Yatra became a platform to promote unity across castes and regions and preserve cultural identity under colonial rule.

𝗣𝗼𝘀𝘁 𝗜𝗺𝗱𝗲𝗽𝗲𝗻𝗱𝗮𝗻𝗰𝗲 (1947–Present)

▪️Globalization of the Festival:

In the 1960s and 70s, ISKCON (International Society for Krishna Consciousness) took the Rath Yatra tradition worldwide—from San Francisco to London, Durban to Moscow.

The first international Rath Yatra was organized in San Francisco in 1967 by A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada, making it a global symbol of Krishna consciousness.

▪️Media, Pilgrimage & Soft Power:

Modern Rath Yatras draw millions of pilgrims, are broadcast live globally, and promote spiritual tourism.

Odisha’s Jagannath culture is now a soft power identity of India, showcasing inclusivity, devotion, and heritage.

𝗦𝗽𝗶𝗿𝗶𝘁𝘂𝗮𝗹 & Social Significance Today

1.Spiritual Symbolism:

The wooden idols (Darubrahma) represent the impermanence of life, yet their cyclical rebirth through Navakalevara (new body ritual) reflects spiritual continuity.

The Lord comes out of the sanctum to the streets, blessing even those who cannot enter temples—a rare gesture of divine accessibility.

2.Social Equality:

No caste, gender, or religious restriction to participate or pull the chariots.

The festival promotes egalitarian devotion.

3.Economic Impact:

Rath Yatra boosts local economies, tourism, crafts, transport, food services, and employment.

Millions of livelihoods are connected to it—from priests to artisans, transporters to hoteliers.

4.Ecological & Ethical Traditions:

Chariots made of renewable wood, rituals of minimalism, and shared community food (Mahaprasad) reflect sustainable practices.

[pooma-satsangam]

Guru Gita தமிழில்

Mark Griffin

101) Having established inner silence of the mind, repeat the Guru Gita with detachment, in a clean and sacred place. Now I shall speak of the places that are beneficial for this spiritual practice:

At the seashore, along a river, in all holy temples and shrines such as those to Shiva, Shakti or Vishnu, in a cowshed, by sacred trees, such as the dhatri or mango, thorn–apple or banyan, in a grove of tulsi plants, or in an ashram. O Beautiful One, it is also fruitful to repeat the Guru Gita in a cemetery or in frightening desolate places.

102) O Devi, prepare your seat well, with the proper asana. Use a white woolen blanket placed over kusha or durva grass, to reap the highest attainments. Or use a tiger skin or black deer skin, which give rise to liberation and knowledge. Other seats are not as favorable for your practice, such as cloth, wood or sitting directly on the ground.

103) How you position your seat is also important. To influence others, sit on a red seat facing east. To defeat demons, sit on a black seat facing south. To gain wealth, sit on a yellow seat facing west. But the highest outcome is achieved when you recite the Guru Gita facing north on a white seat, and realize peace.

104) Satyam. Satyam. The Guru Gita is the truth. There is nothing else like it, O Beautiful One. I have revealed this truth to you in answer to your longing.

This is the truth. This is the truth.

105) O Goddess, the dedication of one’s life to the Guru is extraordinary. Everything is affected by this devotion – the devotee’s mother, father, family and ancestry are all blessed. Even the earth itself rejoices.

106) Complete immersion in the Guru – Gurubhava – is the most holy pilgrimage. Going to any other place of pilgrimage is hollow and futile. O Parvati, why go somewhere else to worship, when the big toe of the Guru’s foot is the ultimate abode of all that is sacred.

107) Beyond the Guru there is nothing.

Beyond the Guru there is nothing.

Beyond the Guru there is nothing.

Beyond the Guru there is nothing.

This is the word of Shiva.

This is the word of Shiva.

108) Indeed, the Guru Gita is Shiva.

The Guru Gita is Shiva.

The Guru Gita is Shiva.

The Guru Gita is indeed Shiva.

This is my supreme command.

This is my supreme command.

This is my supreme command.

This is my supreme command.

 

குரு கீதை

மார்க் கிரிஃபின்

101) மனதின் உள் அமைதியை நிலைநாட்டிய பிறகு, சுத்தமான மற்றும் புனிதமான இடத்தில், பற்றின்மையுடன் குரு கீதையை மீண்டும் சொல்லுங்கள். இப்போது இந்த ஆன்மீக பயிற்சிக்கு நன்மை பயக்கும் இடங்களைப் பற்றி நான் பேசுவேன்:

கடற்கரையில், ஒரு நதிக்கரையில், சிவன், சக்தி அல்லது விஷ்ணு போன்ற அனைத்து புனித கோயில்கள் மற்றும் கோயில்களிலும், ஒரு மாட்டுத் தொழுவத்திலும், தாத்ரி அல்லது மா, முள்-ஆப்பிள் அல்லது ஆலமரம் போன்ற புனித மரங்களுக்கு அருகிலும், துளசி செடிகளின் தோப்பிலும், அல்லது ஒரு ஆசிரமத்திலும். ஓ அழகானவரே, கல்லறையிலோ அல்லது பயமுறுத்தும் பாலைவன இடங்களிலோ குரு கீதையை மீண்டும் சொல்வது பலனளிக்கும்.

102) ஓ தேவி, சரியான ஆசனத்துடன் உங்கள் இருக்கையை நன்கு தயார் செய்யுங்கள். உயர்ந்த சாதனைகளை அறுவடை செய்ய குஷா அல்லது துர்வா புல் மீது வைக்கப்பட்ட வெள்ளை கம்பளி போர்வையைப் பயன்படுத்துங்கள். அல்லது விடுதலை மற்றும் அறிவை உருவாக்கும் புலித்தோல் அல்லது கருப்பு மான் தோலைப் பயன்படுத்துங்கள். துணி, மரம் அல்லது நேரடியாக தரையில் அமர்ந்திருப்பது போன்ற பிற இருக்கைகள் உங்கள் பயிற்சிக்கு சாதகமாக இல்லை.

103) உங்கள் இருக்கையை எப்படி நிலைநிறுத்துகிறீர்கள் என்பதும் முக்கியம். மற்றவர்களை ஈர்க்க, கிழக்கு நோக்கிய சிவப்பு இருக்கையில் அமரவும். அசுரர்களை வெல்ல, தெற்கு நோக்கிய கருப்பு இருக்கையில் அமரவும். செல்வத்தைப் பெற, மேற்கு நோக்கிய மஞ்சள் இருக்கையில் அமரவும். ஆனால், வெள்ளை இருக்கையில் வடக்கு நோக்கிய குரு கீதையை ஓதி, அமைதியை உணரும்போது மிக உயர்ந்த பலன் கிடைக்கும்.

104) சத்யம். சத்யம். குரு கீதையே உண்மை. அதற்கு நிகர் வேறு எதுவும் இல்லை, ஓ அழகே. உங்கள் ஏக்கத்திற்கு பதிலளிக்கும் விதமாக இந்த உண்மையை நான் உங்களுக்கு வெளிப்படுத்தியுள்ளேன்.

இதுவே உண்மை. இதுவே உண்மை.

105) ஓ தேவி, குருவுக்கு ஒருவரின் வாழ்க்கையை அர்ப்பணிப்பது அசாதாரணமானது. இந்த பக்தியால் அனைத்தும் பாதிக்கப்படுகிறது - பக்தரின் தாய், தந்தை, குடும்பம் மற்றும் வம்சாவளி அனைத்தும் ஆசீர்வதிக்கப்பட்டவை. பூமி கூட மகிழ்ச்சியடைகிறது.

106) குருவில் முழுமையாக மூழ்குவது - குர��பாவா - மிகவும் புனிதமான யாத்திரை. வேறு எந்த யாத்திரைத் தலத்திற்கும் செல்வது வெற்று மற்றும் பயனற்றது. ஓ பார்வதி, குருவின் பாதத்தின் பெருவிரல் புனிதமான அனைத்திற்கும் இறுதி இருப்பிடமாக இருக்கும்போது, ​​ஏன் வேறு எங்காவது சென்று வழிபட வேண்டும்.

107) குருவுக்கு அப்பால் எதுவும் இல்லை.

குருவுக்கு அப்பால் எதுவும் இல்லை.

குருவுக்கு அப்பால் எதுவும் இல்லை.

குருவுக்கு அப்பால் எதுவும் இல்லை.

குருவுக்கு அப்பால் எதுவும் இல்லை.

இது சிவனின் வார்த்தை.

108) உண்மையில், குரு கீதை சிவன்.

குரு கீதை சிவன்.

குரு கீதை சிவன்.

குரு கீதை சிவன்.

குரு கீதை சிவன்.

இது எனது உச்ச கட்டளை.

இது எனது உச்ச கட்டளை.

[pooma-satsangam]

தமிழில்

Introduction to the Knowledge of God (Jnana)

"Jnana" refers to theoretical or intellectual knowledge. In the context of the Bhagavad Gita, it's the knowledge of Brahman (the Absolute Truth), Paramatman (the Supersoul), the individual souls (jivas), the phenomenal world (Prakriti), and their intricate interrelationships.

Lord Krishna begins the "Jnana-Vijnana Yoga" by promising Arjuna that he will impart this complete knowledge, leaving nothing further to be known.

🔘Key aspects of the knowledge of God in the Bhagavad Gita:

1.God as the Supreme Being: Krishna emphatically declares Himself as the Supreme Personality of Godhead (Para Brahman), the origin of all existence. He states that there is nothing superior to Him.

2.God's Energies (Prakriti): Krishna explains that He has two primary energies (Prakritis):

¹Lower (Material) Prakriti: This constitutes the eight elements: earth, water, fire, air, ether, mind, intelligence, and false ego. This is the material energy that forms the basis of the entire cosmos.

²Higher (Spiritual) Prakriti: This is the living entities (jivas), the souls, who are entrapped in the material world. They are the superior energy because they possess consciousness and sustain the material universe. Krishna states that the entire creation rests upon these two energies, and He is the source and dissolution of everything.

3.God as the Essence of Everything: Krishna illustrates His pervasive presence by stating that He is the taste of water, the light of the sun and moon, the syllable Om in Vedic mantras, the sound in ether, and the ability in man. He is the original fragrance of the earth, the heat in fire, the life of all that lives, and the penance of ascetics.

4.God's Transcendence and Immanence: While Krishna is the source and sustainer of all, He also emphasizes that He is beyond the influence of the three modes of material nature (goodness, passion, and ignorance). He is transcendental, yet He pervades everything.

5.Delusion and the Three Modes: Krishna explains that those deluded by the three modes of nature do not recognize Him as the imperishable and supreme. It is difficult to overcome this divine illusory energy (Maya), but those who surrender unto Him can easily cross beyond it.

6.Four Kinds of Pious People and Four Kinds of Miscreants:

¹Pious people who approach God: These are the distressed, the inquisitive, the seekers of wealth, and the wise. Of these, the wise devotee, constantly engaged in pure devotional service, is most dear to Krishna.

²Miscreants who do not approach God: These are the foolish, the lowest among men, those whose knowledge is stolen by illusion, and those with a demonic nature.

7.Worship of Demigods: Krishna clarifies that those who worship demigods do so because their intelligence has been stolen by material desires. While He accommodates their faith, the results of demigod worship are temporary and limited, whereas His worship leads to eternal liberation.

8. The Rarity of True Knowledge: Krishna concludes this section by stating that after many births and deaths, a wise person who understands that "Vasudeva (Krishna) is everything" surrenders unto Him. Such a great soul is very rare.

🔘Glory of the Knowledge (Vijnana)

"Vijnana" goes beyond mere intellectual understanding; it is the realized knowledge, the direct and experiential understanding of God. It is the wisdom that arises from within as a consequence of spiritual practice (sadhana).

The glory of this knowledge lies in its transformative power and the ultimate liberation it offers:

1.Completeness and Fulfillment: Krishna promises that after gaining this knowledge, there will be nothing further left to know. It provides complete clarity about the nature of reality and one's place within it.

2.Transcendence of Delusion: True knowledge (vijnana) dispels all illusions and doubts. It allows one to see the unity of all existence in God and to transcend the limitations of the material world.

3.Liberation from the Cycle of Birth and Death: By realizing the true nature of God and one's eternal relationship with Him, one becomes free from the cycle of repeated birth and death (samsara) and attains supreme spiritual peace.

4.Purification from Sin: The Bhagavad Gita emphasizes that this knowledge is the purest. Just as a blazing fire reduces wood to ashes, the fire of knowledge burns away all reactions to material activities, both good and bad.

5.Attainment of Supreme Peace: With true knowledge, one is no longer disturbed by the dualities of the material world (happiness and distress, honor and dishonor). This leads to an unwavering sense of inner peace and contentment.

6.Direct Perception of the Self: Vijnana provides direct perception of the self (Atman) and its intrinsic connection to the Supreme Self (Paramatman). This self-realization is the perfection of spiritual practice.

7.Foundation for Bhakti-Yoga: While Jnana-Vijnana Yoga emphasizes intellectual understanding and realization, it often serves as a foundation for Bhakti-Yoga (the yoga of devotion). Once one truly understands God's supremacy and all-pervasiveness, naturally, love and devotion arise. Krishna frequently highlights that those who know Him truly engage in devotional service.

8.The King of Education and the Most Secret of All Secrets: In later chapters, Krishna calls this knowledge "the king of education, the most secret of all secrets." This signifies its unparalleled value and its profound impact on one's life.

🔘Jnanavijnana Yoga (Chapter 7 of the Bhagavad Gita)

The seventh chapter of the Bhagavad Gita is named "Jnana-Vijnana Yoga" (The Yoga of Knowledge and Realization). It marks the beginning of the second set of six chapters in the Gita, which primarily focus on the nature of Brahman (God) and the means to realize Him through devotion.

Therefore,"Jnana-Vijnana Yoga" lays the groundwork for understanding the nature of God, not just intellectually, but through direct realization, emphasizing that true knowledge leads to surrender and liberation. It sets the stage for a deeper exploration of divine opulences and devotional service in subsequent chapters of the Bhagavad Gita.

கடவுளைப் பற்றிய அறிவு (ஞானம்) அறிமுகம்

"ஞானம்" என்பது தத்துவார்த்த அல்லது அறிவுசார் அறிவைக் குறிக்கிறது. பகவத் கீதையின் சூழலில், இது பிரம்மம் (முழுமையான உண்மை), பரமாத்மா (பரமாத்மா), தனிப்பட்ட ஆன்மாக்கள் (ஜீவர்கள்), தனித்துவமான உலகம் (பிரகிருதி) மற்றும் அவற்றின் சிக்கலான உறவுகள் பற்றிய அறிவு.

பகவான் கிருஷ்ணர் "ஞான-விஞ்ஞான யோகாவை" அர்ஜுனனுக்கு இந்த முழுமையான அறிவை வழங்குவதாக உறுதியளிப்பதன் மூலம் தொடங்குகிறார், மேலும் எதையும் அறிய விடவில்லை.

🔘பகவத் கீதையில் கடவுளைப் பற்றிய அறிவின் முக்கிய அம்சங்கள்:

1.கடவுள் உயர்ந்தவராக: கிருஷ்ணர் தன்னை அனைத்து இருப்பின் தோற்றமான பரம புருஷ பகவான் (பர பிரம்மம்) என்று உறுதியாக அறிவிக்கிறார். அவரை விட உயர்ந்தது எதுவுமில்லை என்று அவர் கூறுகிறார்.

2.கடவுளின் சக்திகள் (பிரகிருதி): கிருஷ்ணர் தனக்கு இரண்டு முதன்மை சக்திகள் (பிரகிருதிகள்) இருப்பதாக விளக்குகிறார்:

¹கீழ் (பொருள்) பிரகிருதி: இது எட்டு கூறுகளை உள்ளடக்கியது: பூமி, நீர், நெருப்பு, காற்று, ஆகாயம், மனம், புத்தி மற்றும் பொய்யான அகங்காரம். இது முழு பிரபஞ்சத்திற்கும் அடிப்படையாக அமைகின்ற ஜட சக்தி.

²உயர் (ஆன்மீக) பிரகிருதி: இது ஜட உலகில் சிக்கியுள்ள உயிரினங்கள் (ஜீவர்கள்), ஆன்மாக்கள். அவை நனவைக் கொண்டிருப்பதாலும் ஜட பிரபஞ்சத்தை நிலைநிறுத்துவதாலும் அவை உயர்ந்த சக்தி. முழு படைப்பும் இந்த இரண்டு சக்திகளிலும் தங்கியுள்ளது என்றும், எல்லாவற்றின் மூலமும் கரைப்பும் அவரே என்றும் கிருஷ்ணர் கூறுகிறார்.

3.கடவுள் எல்லாவற்றின் சாராம்சம்: கிருஷ்ணர் தனது பரவலான இருப்பை விளக்குகிறார், அவர் தான் நீரின் சுவை, சூரியன் மற்றும் சந்திரனின் ஒளி, வேத மந்திரங்களில் ஓம் என்ற எழுத்து, ஆகாயத்தில் ஒலி மற்றும் மனிதனில் உள்ள திறன் என்று கூறுகிறார். அவர் பூமியின் அசல் நறுமணம், நெருப்பில் உள்ள வெப்பம், அனைத்து உயிர்களின் வாழ்க்கை மற்றும் துறவிகளின் தவம்.

4.கடவுளின் எல்லை மீறுதல் மற்றும் அமானுஷ்யம்: கிருஷ்ணர் அனைத்திற்கும் ஆதாரமாகவும், நிலைநிறுத்துவவராகவும் இருந்தாலும், அவர் ஜட இயற்கையின் மூன்று முறைகளின் (நன்மை, ஆர்வம் மற்றும் அறியாமை) செல்வாக்கிற்கு அப்பாற்பட்டவர் என்பதையும் அவர் வலியுறுத்துகிறார். அவர் ஆழ்நிலையானவர், இருப்பினும் அவர் எல்லாவற்றையும் வியாபித்துள்ளார்.

5.மாயை மற்றும் மூன்று முறைகள்: இயற்கையின் மூன்று முறைகளால் மயக்கப்பட்டவர்கள் அவரை அழியாதவராகவும் உயர்ந்தவராகவும் அங்கீகரிக்கவில்லை என்று கிருஷ்ணர் விளக்குகிறார். இந்த தெய்வீக மாயை சக்தியை (மாயை) வெல்வது கடினம், ஆனால் அவரிடம் சரணடைபவர்கள் அதை எளிதாகக் கடந்து செல்ல முடியும்.

6.நான்கு வகையான பக்திமான்கள் மற்றும் நான்கு வகையான துஷ்டர்கள்:

¹ கடவுளை அணுகும் பக்திமான்கள்: இவர்கள் துன்பப்படுபவர்கள், விசாரிக்க விரும்புபவர்கள், செல்வத்தைத் தேடுபவர்கள் மற்றும் ஞானிகள். இவர்களில், ஞானமுள்ள பக்தர், தொடர்ந்து தூய பக்தி சேவையில் ஈடுபடுவதால், கிருஷ்ணருக்கு மிகவும் பிரியமானவர்.

²கடவுளை அணுகாத துஷ்டர்கள்: இவர்கள் முட்டாள்கள், மனிதர்களில் தாழ்ந்தவர்கள், மாயையால் அறிவு திருடப்பட்டவர்கள், அசுர குணம் கொண்டவர்கள்.

7.தேவர்களை வழிபடுதல்: தேவர்களை வழிபடுபவர்கள் தங்கள் அறிவு ஜட ஆசைகளால் திருடப்பட்டதால் அவ்வாறு செய்கிறார்கள் என்று கிருஷ்ணர் தெளிவுபடுத்துகிறார். அவர் அவர்களின் நம்பிக்கைக்கு இடமளிக்கும் அதே வேளையில், தேவர்களை வழிபடுவதன் பலன்கள் தற்காலிகமானவை மற்றும் வரையறுக்கப்பட்டவை, அதேசமயம் அவரது வழிபாடு நித்திய விடுதலைக்கு வழிவகுக்கிறது.

8.உண்மையான அறிவின் அபூர்வம்: பல பிறப்புகள் மற்றும் இறப்புகளுக்குப் பிறகு, "வாசுதேவன் (கிருஷ்ணர்) தான் எல்லாம்" என்பதைப் புரிந்துகொண்ட ஒரு ஞானி அவரிடம் சரணடைகிறார் என்று கூறி கிருஷ்ணர் இந்தப் பகுதியை முடிக்கிறார். அத்தகைய ஒரு பெரிய ஆன்மா மிகவும் அரிதானது.

🔘அறிவின் மகிமை (விஞ்ஞானம்)

"விஞ்ஞானம்" என்பது வெறும் அறிவுசார் புரிதலுக்கு அப்பாற்பட்டது; அது உணரப்பட்ட அறிவு, கடவுளைப் பற்றிய நேரடி மற்றும் அனுபவப் புரிதல். ஆன்மீகப் பயிற்சியின் (சாதனை) விளைவாக உள்ளிருந்து எழும் ஞானம் இது.

இந்த அறிவின் மகிமை அதன் மாற்றும் சக்தியிலும் அது வழங்கும் இறுதி விடுதலையிலும் உள்ளது:

1.முழுமை மற்றும் நிறைவு: இந்த அறிவைப் பெற்ற பிறகு, தெரிந்து கொள்ள எதுவும் இருக்காது என்று கிருஷ்ணர் உறுதியளிக்கிறார். இது யதார்த்தத்தின் தன்மை மற்றும் அதற்குள் ஒருவரின் இடம் பற்றிய முழுமையான தெளிவை வழங்குகிறது.

2.மாயையைக் கடந்து செல்வது: உண்மையான அறிவு (விஞ்ஞானம்) அனைத்து மாயைகளையும் சந்தேகங்களையும் நீக்குகிறது. இது கடவுளில் உள்ள அனைத்து இருப்புக்களின் ஒற்றுமையைக் காணவும், பௌதிக உலகின் வரம்புகளைக் கடக்கவும் அனுமதிக்கிறது.

3.பிறப்பு மற்றும் இறப்பு சுழற்சியிலிருந்து விடுதலை: கடவுளின் உண்மையான இயல்பையும் அவருடனான ஒருவரின் நித்திய உறவையும் உணர்ந்து, ஒருவர் மீண்டும் மீண்டும் பிறப்பு மற்றும் இறப்பு (சம்சாரம்) சுழற்சியிலிருந்து விடுபட்டு உயர்ந்த ஆன்மீக அமைதியை அடைகிறார்.

4.பாவத்திலிருந்து தூய்மைப்படுத்துதல்: பகவத் கீதை இந்த அறிவு மிகவும் தூய்மையானது என்று வலியுறுத்துகிறது. எரியும் நெருப்பு விறகுகளை சாம்பலாக்குவது போல, அறிவு என்ற நெருப்பு பொருள் சார்ந்த செயல்களுக்கான அனைத்து எதிர்வினைகளையும், நல்லது மற்றும் கெட்டது இரண்டையும் எரிக்கிறது.

5.உச்ச அமைதியை அடைதல்: உண்மையான அறிவுடன், ஒருவர் இனி ஜட உலகின் இருமைகளால் (மகிழ்ச்சி மற்றும் துன்பம், மரியாதை மற்றும் அவமதிப்பு) தொந்தரவு செய்யப்படுவதில்லை. இது உள் அமைதி மற்றும் மனநிறைவின் அசைக்க முடியாத உணர்வுக்கு வழிவகுக்கிறது.

6.சுயத்தைப் பற்றிய நேரடிப் பார்வை: விஞ்ஞானம் தன்னை (ஆத்மா) நேரடியாகப் புரிந்துகொண்டு, பரமாத்மாவுடன் அதன் உள்ளார்ந்த தொடர்பை வழங்குகிறது. இந்த சுய-உணர்தல் ஆன்மீக பயிற்சியின் முழுமை.

7.பக்தி-யோகத்திற்கான அடித்தளம்: ஞான-விஞ்ஞான யோகா அறிவுசார் புரிதல் மற்றும் உணர்தலை வலியுறுத்துகிறது, ஆனால் அது பெரும்பாலும் பக்தி-யோகத்திற்கு (பக்தியின் யோகா) அடித்தளமாக செயல்படுகிறது. ஒருவர் கடவுளின் மேலாதிக்கத்தையும், எங்கும் நிறைந்த தன்மையையும் உண்மையாகப் புரிந்துகொண்டவுடன், இயற்கையாகவே, அன்பும் பக்தியும் எழுகின்றன. தன்னை அறிந்தவர்கள் உண்மையிலேயே பக்தி சேவையில் ஈடுபடுகிறார்கள் என்பதை கிருஷ்ணர் அடிக்கடி எடுத்துக்காட்டுகிறார்.

8.கல்வியின் ராஜா மற்றும் அனைத்து ரகசியங்களின் மிக ரகசியம்: பிந்தைய அத்தியாயங்களில், கிருஷ்ணர் இந்த அறிவை "கல்வியின் ராஜா, அனைத்து ரகசியங்களிலும் மிகவும் ரகசியம்" என்று அழைக்கிறார். இது அதன் இணையற்ற மதிப்பையும் ஒருவரின் வாழ்க்கையில் அதன் ஆழமான தாக்கத்தையும் குறிக்கிறது.

🔘ஞானவிஞ்ஞான யோகா (பகவத் கீதையின் அத்தியாயம் 7)

பகவத் கீதையின் ஏழாவது அத்தியாயம் "ஞான-விஜ்ஞான யோகா" (அறிவு மற்றும் உணர்தலின் யோகா) என்று பெயரிடப்பட்டுள்ளது. இது கீதையின் ஆறு அத்தியாயங்களின் இரண்டாவது தொகுப்பின் தொடக்கத்தைக் குறிக்கிறது, இது முதன்மையாக பிரம்மனின் (கடவுளின்) தன்மை மற்றும் பக்தி மூலம் அவரை உணரும் வழிமுறைகளில் கவனம் செலுத்துகிறது.

எனவே, "ஞான-விஜ்ஞான யோகா" கடவுளின் இயல்பைப் புரிந்துகொள்வதற்கான அடித்தளத்தை அமைக்கிறது, அறிவுபூர்வமாக மட்டுமல்ல, நேரடி உணர���தல் மூலம், உண்மையான அறிவு சரணடைதல் மற்றும் விடுதலைக்கு வழிவகுக்கிறது என்பதை வலியுறுத்துகிறது. பகவத் கீதையின் அடுத்தடுத்த அத்தியாயங்களில் தெய்வீக ஐஸ்வர்யங்கள் மற்றும் பக்தி சேவையின் ஆழமான ஆய்வுக்கு இது களம் அமைக்கிறது.

[pooma-satsangam]

தமிழில்

The Divine Equation: Why Faith, Patience & Contentment Are the Real Keys to Lifelong Happiness

In today’s fast-moving world, where success is often measured by deadlines met, goals achieved, and possessions accumulated, the old saying “What is meant to be will be” may sound outdated. But it is in times of uncertainty and chaos that this timeless wisdom becomes most meaningful. It reminds us that while our personal plans may sometimes fail, there may be a higher order quietly guiding our lives. When we embrace faith, patience, and contentment, we don’t just find peace—we discover a deeper and more lasting joy.

Faith is the foundation of this understanding. In the Bhagavad Gita (Chapter 2, Verse 47), Lord Krishna teaches: “Karmanye vadhikaraste ma phaleshu kadachana”—you have the right to perform your duty, but not to the fruits of your actions. This verse encourages us to focus on sincere effort and leave the outcome to a higher power. From a psychological standpoint, studies show that people who maintain a sense of faith or purpose are more resilient and better able to handle stress. A 2020 report by the American Psychological Association found that individuals with spiritual beliefs are 40% more resilient in facing life’s uncertainties.

When one door closes, ten others open. This saying is not just poetic—it reflects a reality supported by science. Studies on brain plasticity at Stanford University reveal that people who see failure as a chance to grow develop stronger and more adaptable minds. New pathways in the brain are created when we keep going despite setbacks. Real-life examples confirm this—entrepreneurs like Jack Ma faced numerous rejections before succeeding. Their stories show that trust in timing and persistent effort go hand in hand.

Nature, too, offers powerful lessons. Even in summer when the leaves dry, birds do not abandon their nests. They stay, knowing the rains will come again. Similarly, deciduous trees shed their leaves during dry seasons and bloom once more when the conditions improve. This rhythm teaches us that loss is temporary and that renewal follows. Faith, then, is not blind optimism but a clear understanding of life’s cycles.

Letting go and starting over is one of life’s greatest challenges—and greatest gifts. Emotional intelligence plays a key role here. According to Daniel Goleman’s research, people with high emotional intelligence are 25% more successful in both personal and professional areas. Practical steps toward new beginnings include starting small, forming a healthy routine, reframing failures as detours rather than dead ends, and surrounding ourselves with hopeful individuals. These habits make it easier to move forward with confidence.

Finally, understanding the difference between happiness and contentment is crucial. Happiness often comes from events like promotions, purchases, or praise. It is temporary. Contentment, on the other hand, arises from within. It is based on gratitude, simplicity, and self-acceptance. According to the World Happiness Report 2023, countries with higher levels of community trust and social support consistently report higher well-being—even more so than wealthier nations. The lesson is clear: happiness may be triggered by moments, but contentment creates a steady, enduring peace.

In conclusion, this timeless wisdom is not just spiritual—it is supported by science, psychology, and experience. When we believe in divine timing, accept life’s changes, begin again with courage, and choose contentment over endless consumption, we do more than endure life’s ups and downs—we grow through them. We become stronger, wiser, and more fulfilled.

To reflect and take action: Let go of something that’s holding you back.Write down five things you are thankful for today.

And remember: “Even when one path ends, ten more are waiting.”

தெய்வீக சமன்பாடு: நம்பிக்கை, பொறுமை மற்றும் மனநிறைவு ஆகியவை வாழ்நாள் முழுவதும் மகிழ்ச்சிக்கான உண்மையான திறவுகோல்கள் ஏன்

இன்றைய வேகமான உலகில், வெற்றி பெரும்பாலும் அடையப்பட்ட ��ாலக்கெடு, அடையப்பட்ட இலக்குகள் மற்றும் குவிக்கப்பட்ட உடைமைகளால் அளவிடப்படுகிறது, பழைய பழமொழி "எதுவாக இருக்க வேண்டும்" என்பது காலாவதியானது என்று தோன்றலாம். ஆனால் நிச்சயமற்ற தன்மை மற்றும் குழப்பமான காலங்களில்தான் இந்த காலமற்ற ஞானம் மிகவும் அர்த்தமுள்ளதாகிறது. நமது தனிப்பட்ட திட்டங்கள் சில நேரங்களில் தோல்வியடையக்கூடும் என்றாலும், ஒரு உயர்ந்த ஒழுங்கு நம் வாழ்க்கையை அமைதியாக வழிநடத்தக்கூடும் என்பதை இது நமக்கு நினைவூட்டுகிறது. நாம் நம்பிக்கை, பொறுமை மற்றும் மனநிறைவை ஏற்றுக்கொள்ளும்போது, ​​நாம் அமைதியை மட்டும் காணவில்லை - ஆழமான மற்றும் நீடித்த மகிழ்ச்சியைக் காண்கிறோம்.

நம்பிக்கையே இந்தப் புரிதலின் அடித்தளம். பகவத் கீதையில் (அத்தியாயம் 2, வசனம் 47), கிருஷ்ணர் கற்பிக்கிறார்: "கர்மன்யே வாதிகாரஸ்தே மா பலேஷு கதாச்சனா" - உங்கள் கடமையைச் செய்ய உங்களுக்கு உரிமை உண்டு, ஆனால் உங்கள் செயல்களின் பலன்களுக்கு அல்ல. இந்த வசனம் நம்மை நேர்மையான முயற்சியில் கவனம் செலுத்தவும், முடிவை ஒரு உயர்ந்த சக்தியிடம் விட்டுவிடவும் ஊக்குவிக்கிறது. உளவியல் பார்வையில், நம்பிக்கை அல்லது நோக்க உணர்வைப் பேணுபவர்கள் அதிக மீள்தன்மை கொண்டவர்களாகவும், மன அழுத்தத்தைக் கையாளும் திறன் கொண்டவர்களாகவும் இருப்பதாக ஆய்வுகள் காட்டுகின்றன. அமெரிக்க உளவியல் சங்கத்தின் 2020 அறிக்கை, ஆன்மீக நம்பிக்கைகளைக் கொண்ட நபர்கள் வாழ்க்கையின் நிச்சயமற்ற தன்மைகளை எதிர்கொள்வதில் 40% அதிக மீள்தன்மை கொண்டவர்களாக இருப்பதாகக் கண்டறிந்துள்ளது.

ஒரு கதவு மூடும்போது, ​​பத்து கதவுகள் திறக்கும். இந்தக் கூற்று வெறும் கவிதை மட்டுமல்ல - இது அறிவியலால் ஆதரிக்கப்படும் ஒரு யதார்த்தத்தை பிரதிபலிக்கிறது. ஸ்டான்போர்ட் பல்கலைக்கழகத்தில் மூளை பிளாஸ்டிசிட்டி பற்றிய ஆய்வுகள், தோல்வியை வளர ஒரு வாய்ப்பாகக் கருதுபவர்கள் வலுவான மற்றும் தகவமைப்புத் திறன் கொண்ட மனதை வளர்த்துக் கொள்கிறார்கள் என்பதைக் காட்டுகின்றன. பின்னடைவுகள் இருந்தபோதிலும் நாம் தொடர்ந்து செல்லும்போது மூளையில் புதிய பாதைகள் உருவாக்கப்படுகின்றன. நிஜ வாழ்க்கை உதாரணங்கள் இதை உறுதிப்படுத்துகின்றன - ஜாக் மா போன்ற தொழில்முனைவோர் வெற்றி பெறுவதற்கு முன்பு ஏராளமான நிராகரிப்புகளை எதிர்கொண்டனர். நேரத்தின் மீதான நம்பிக்கையும் தொடர்ச்சியான முயற்சியும் கைகோர்த்துச் செல்கின்றன என்பதை அவர்களின் கதைகள் காட்டுகின்றன.

இயற்கையும் சக்திவாய்ந்த பாடங்களை வழங்குகிறது. கோடையில் இலைகள் காய்ந்தாலும் கூட, பறவைகள் தங்கள் கூடுகளை கைவிடாது. மழை மீண்டும் வரும் என்பதை அறிந்து அவை தங்குகின்றன. இதேபோல், இலையுதிர் மரங்கள் வறண்ட காலங்களில் இலைகளை உதிர்த்து, நிலைமைகள் மேம்படும்போது மீண்டும் பூக்கும். இழப்பு தற��காலிகமானது என்றும், புதுப்பித்தல் அதைத் தொடர்ந்து வரும் என்றும் இந்த தாளம் நமக்குக் கற்பிக்கிறது. அப்படியானால், நம்பிக்கை என்பது குருட்டு நம்பிக்கை அல்ல, மாறாக வாழ்க்கைச் சுழற்சிகளைப் பற்றிய தெளிவான புரிதல்.

விட்டுக்கொடுப்பதும் மீண்டும் தொடங்குவதும் வாழ்க்கையின் மிகப்பெரிய சவால்களில் ஒன்றாகும் - மேலும் மிகப்பெரிய பரிசுகள். உணர்ச்சி நுண்ணறிவு இங்கு முக்கிய பங்கு வகிக்கிறது. டேனியல் கோல்மேனின் ஆராய்ச்சியின் படி, அதிக உணர்ச்சி நுண்ணறிவு உள்ளவர்கள் தனிப்பட்ட மற்றும் தொழில்முறை துறைகளில் 25% அதிக வெற்றியைப் பெறுகிறார்கள். புதிய தொடக்கங்களை நோக்கிய நடைமுறை படிகளில் சிறியதாகத் தொடங்குதல், ஆரோக்கியமான வழக்கத்தை உருவாக்குதல், தோல்விகளை முட்டுச்சந்துகளாக அல்லாமல் மாற்றுப்பாதைகளாக மறுவடிவமைத்தல் மற்றும் நம்பிக்கையுள்ள நபர்களுடன் நம்மைச் சுற்றி வருதல் ஆகியவை அடங்கும். இந்தப் பழக்கங்கள் நம்பிக்கையுடன் முன்னேறுவதை எளிதாக்குகின்றன.

இறுதியாக, மகிழ்ச்சிக்கும் மனநிறைவுக்கும் இடையிலான வேறுபாட்டைப் புரிந்துகொள்வது மிக முக்கியம். மகிழ்ச்சி பெரும்பாலும் பதவி உயர்வுகள், கொள்முதல்கள் அல்லது பாராட்டு போன்ற நிகழ்வுகளிலிருந்து வருகிறது. அது தற்காலிகமானது. மறுபுறம், மனநிறைவு உள்ளிருந்து எழுகிறது. இது நன்றியுணர்வு, எளிமை மற்றும் சுய-ஏற்றுக்கொள்ளுதலை அடிப்படையாகக் கொண்டது. உலக மகிழ்ச்சி அறிக்கை 2023 இன் படி, அதிக அளவிலான சமூக நம்பிக்கை மற்றும் சமூக ஆதரவைக் கொண்ட நாடுகள் தொடர்ந்து உயர்ந்த நல்வாழ்வைப் புகாரளிக்கின்றன - பணக்கார நாடுகளை விடவும். பாடம் தெளிவாக உள்ளது: மகிழ்ச்சி தருணங்களால் தூண்டப்படலாம், ஆனால் மனநிறைவு ஒரு நிலையான, நீடித்த அமைதியை உருவாக்குகிறது.

முடிவாக, இந்த காலத்தால் அழியாத ஞானம் வெறும் ஆன்மீகம் மட்டுமல்ல - அது அறிவியல், உளவியல் மற்றும் அனுபவத்தால் ஆதரிக்கப்படுகிறது. நாம் தெய்வீக நேரத்தை நம்பும்போது, ​​வாழ்க்கையின் மாற்றங்களை ஏற்றுக்கொள்ளும்போது, ​​தைரியத்துடன் மீண்டும் தொடங்கும்போது, ​​முடிவில்லாத நுகர்வுக்கு மேல் மனநிறைவைத் தேர்ந்தெடுக்கும்போது, ​​வாழ்க்கையின் ஏற்ற தாழ்வுகளைத் தாங்குவதை விட அதிகமாகச் செய்கிறோம் - நாம் அவற்றைக் கடந்து வளர்கிறோம். நாம் வலிமையானவர்களாகவும், புத்திசாலிகளாகவும், மேலும் நிறைவானவர்களாகவும் மாறுகிறோம்.

சிந்தித்து நடவடிக்கை எடுக்க: உங்களைத் தடுத்து நிறுத்தும் ஒன்றை விட்டுவிடுங்கள். இன்று நீங்கள் நன்றியுள்ளவர்களாக இருக்கும் ஐந்து விஷயங்களை எழுதுங்கள்.

மேலும் நினைவில் கொள்ளுங்கள்: "ஒரு பாதை முடிந்தாலும், இன்னும் பத்து பேர் காத்திருக்கிறார்கள்."

[pooma-satsangam]

UDDHAVA GITA தமிழில்

Chapter 3

Krishna continued:

Seeing a wise young Avadhuta wandering fearlessly, Yadu approached him and asked,

"How have you attained such profound wisdom, allowing you to roam freely like an innocent child? You make no effort for personal gain, yet remain untouched by the fires of lust and greed. Tell me, how do you find delight within your own Self?"

The noble Brahmin replied: "Listen, and I will tell you about my teachers. I have learned from twenty-four sources: the earth, air, ether, water, fire, the moon, the sun, the pigeon, the python, the sea, the moth, the elephant, the bee, the honey-gatherer, the deer, the fish, the courtesan Pingala, the osprey, the child, the maiden, the arrow-maker, the snake, the spider, and an insect known as the Vramara-kita. Each has taught me invaluable lessons, from which I have drawn my wisdom.

A man of steady wisdom should never swerve from truth, nor lose his inner poise. The truly wise remain quiet and composed, having realized their oneness with Brahman. They purify all who seek their presence and venerate their insight. Birth and death are attributes of the body—they do not belong to the Self. The Atman remains untouched by bodily change.

The one who lacks inner balance is tossed about by life's currents and suffers through attachments. But the wise remain calm and unaffected. Those ensnared by lust fall into their own trap. Like the bee that extracts nectar from many flowers, the wise gather the essence from diverse Scriptures.

One must not indulge in sensual pleasures, such as lustful music.

Consider the courtesan Pingala. One evening, she stood at her doorway as usual, awaiting a wealthy lover who might bestow riches upon her. She waited long into the night, growing weary and disillusioned. Then, a clear insight dawned within her: “I have been foolish to seek happiness from men. I have courted those who cannot fulfill my desires and who bring misery, fear, and disease. I have sought wealth and pleasure by selling myself to those who are themselves enslaved by lust. Only the unchanging Reality can truly satisfy the heart—He is the Self in all living beings.”

With this realization, Pingala renounced her vain hopes and attained true tranquillity.

Take joy in contemplation of the Self. The wise are carefree and joyful like children, but unlike children, they are joyous through knowledge.

Where many people gather, there is noise, conflict, and gossip. Peace arises in a heart free from desires.

The sage rarely speaks, but when he does, his words are of true benefit. This body, in time, withers and falls away. Truth can be learned from many teachers, if one is open to seeing the divine in all.

அத்தியாயம் 3

கிருஷ்ணர் தொடர்ந்து பேசுகிறார்:

ஒரு ஞானி, இளமையான அவதூதர், அச்சமின்றி சுதந்திரமாக சுற்றிச் செல்வதைக் கண்டு, யது அவரிடம் கேட்கிறார்: "இந்த அளவிலான ஞானத்தை நீங்கள் எவ்வாறு பெற்றீர்கள்? எதற்கும் அஞ்சாமல், ஒரு குழந்தை போல் சுதந்திரமாகச் சுற்றுகிறீர்கள். உங்களுடைய நலனுக்காக சிறிதும் முயற்சி செய்யவில்லை. ஆசை மற்றும் பேராசையின் வெப்பம் உங்களைத் தொட்டதில்லை. உங்களுக்கு உங்களின் ஆன்மாவை நோக்கி எப்படி இவ்வளவு மகிழ்ச்சி வருகிறது என்பதைக் கூறுங்கள்."

அந்த புனித பிராமணர் பதிலளிக்கிறார்: "இங்கே எனது ஆசிரியர்களைப் பாருங்கள் – பூமி, காற்று, ஆகாயம், நீர், நெருப்பு, சந்திரன், சூரியன், புறா, பாம்பு, கடல், தீப்பொறி பறவைகள், யானை, தேன் சேகரிக்கும் தேனீ, தேன் சேகரிப்பவர், மான், மீன், வெறுமனே விருப்பத்துக்காக உடலை விற்ற பெண் பிங்களா, ஒஸ்ப்ரே, ஒரு குழந்தை, ஒரு கன்னி, அம்புத் தயாரிப்பவர், பாம்பு, சிலந்தி மற்றும் வ்ரமர-கீடம் எனப்படும் ஒரு சிறிய பூச்சி — இவர்கள் எனக்கு 24 ஆசிரியர்கள். இவர்கள் ஒவ்வொருவரிடமிருந்தும் மிகப் ப���ரிய பாடங்களை நான் கற்றுக் கொண்டேன்."

நிதானமான ஞானம் உடைய ஒருவர் எப்போதும் சத்தியத்திலிருந்து விலகக் கூடாது; அவருடைய சமநிலையையும் இழக்கக் கூடாது. ஒரு உண்மையான ஞானி அமைதியாகவும் நிலைத்த மனத்துடனும் இருப்பார். அவர், அவரிடம் வரும் அனைவரையும் தூய்மையாக்குகிறார். பிறப்பு மற்றும் இறப்பு என்பது உடம்புக்கு உரியது; ஆன்மாவுக்கு இல்லை. இந்த மாற்றங்கள் உடம்பைச் சார்ந்தவை, ஆன்மாவை எவ்விதமான பாதிப்பும் ஏற்படுத்தாது.

சமநிலை இல்லாதவர் வாழ்க்கையின் அலைகளால் சிக்கிக் குழம்பிக் கிடப்பார்; பாசத்தினால் துயரத்தைச் சந்திக்க நேரும். ஆனால் ஞானி அமைதியுடனும் நிலைத்த நிலைமையுடனும் இருப்பார். வாசனைக்கேட்டவனாக இருப்பவர் தம்மால் உருவாக்கப்பட்ட வலையில் சிக்கிக் கொள்வார். தேனீ பல மலர்களிலிருந்து தேனை சேகரிப்பது போல, ஞானி பல்வேறு வேதங்களின் சாரத்தை எடுத்துக் கொள்வார்.

ஞானி காம ஆசையை தூண்டும் இசையை விலக்க வேண்டும்.

பிங்கலா என்ற ஒரு விபச்சாரி ஒரு இரவில் பணக்கார காதலர் யாராவது வந்து தன்னை நாடுவாரென்று எதிர்பார்த்து வாசலில் காத்திருந்தாள். அரை இரவு ஆகியும் யாரும் வரவில்லை. கடைசியாக அவள் மனதில் ஒரு உணர்வு தோன்றியது: "நான் என்ன முட்டாள்! ஆண்களிடமிருந்து சந்தோஷத்தை எதிர்பார்த்தேன். அவர்கள் என்னை சந்தோஷமாக்க முடியாதவர்கள்; அவர்கள் பயம், நோய், துன்பம் கொண்டவர்கள். நான் ஆசையுடன் உடலை விற்றேன், ஆனால் அவர்கள் ஆசையின் அடிமைகள். உண்மையான ஆனந்தம் ஒரே ஒருவரில் தான் இருக்கிறது – அவர் தான் நித்யமான, மாறாத பரம்பொருள். அவர் அனைத்து ஜீவராசிகளிலும் உள்ள ஆன்மா."

இந்த உண்மையை உணர்ந்த பிங்கலா, தனது முட்டாள்தனமான எதிர்பார்ப்புகளை விட்டுவிட்டு அமைதியை அடைந்தாள்.

அந்த ஞானத்தைத் தேடுங்கள், அது ஆன்ம சிந்தனையில் மகிழ்ச்சி தரும். ஞானி ஒரு குழந்தை போல் கவலையின்றி மகிழ்ச்சியுடன் இருப்பார். ஆனால் குழந்தையைப் போல் அறியாமை காரணமாக அல்ல – ஞானத்தினால் மகிழ்ச்சி அடைவார். பலர் வாழும் இடங்களில் சச்சரவுகள், பிதற்றல்கள் இருக்கலாம். ஆனால் ஆசைகள் விலகிய மனதில் அமைதி பிறக்கிறது.

ஞானி, அதிகமாக பேச மாட்டார்; ஆனால் பேசும்போது, அந்த வார்த்தைகள் பயனுள்ளவை. இந்த உடல் காலப்போக்கில் சிதைந்து விழும். உண்மை என்னும் ஞானத்தை பல ஆசிரியர்களிடமிருந்தும் கற்கலாம் — ஆன்மாவைக் கண்ட மனிதன், அனைத்திலும் தெய்வீகத்தைக் காண்கிறான்.