potty-aimie29 - Tumblr blog

[potty-aimie29]

Ang Liwanag na Binabalot ng Kapulaan

By Aimie M. Del Rosario

Nakakasilaw sa mata ang liwanag na dulot ng haring araw. Mga puno ay nagsisisayawan na at nagkalat na rin ang mga batang naghahabulan.

Binuksan na ni Aling Marta ang bintana at kurtina sa kwarto ni Victoria. Itinapat mismo ni Aling Marta ang sinag ng araw sa mukha ng kaniyang anak nagsasabing ito'y hudyat na para bumangon si Victoria.

Nagtanghali na ng maalimpungatan si Victoria nang marinig ang napakalakas at nakakabinging tinig ng kaniyang ina. Isa pa ay ay matinding sikat ng araw mula sa kaniyang bintana. Kasabay pa nito ang pagbangon ng kaniyang diwa mula sa pagkakatulog.

Si Victoria ang nag-iisang anak ni Aling Marta at ni Tatay Jud na sumakabilang pamilya noong siya ay isang taon. Siya ay isang dalagang matangkad, may maputing kutis, at may perpektong mukha ngunit ito ang kaniyang problema. Ang kaniyang mukha ay puno ng nagsisilakihang tigyawat na may nana. Ngayon ay ang ikatlong sesyon ng pagpunta sa kaniyang dermathologist para ipatingin ang kaniyang mukhang namamaga. Ang itsura nito'y parang hinog na mansanas sa pagkapula.

"Anong oras na, Victoria! Bumangon ka na diyan at tayo'y mamamalengke pa." Ani ng kaniyang ina.

Hindi na ito sumagot at dali-dali na siyang bumangon para maligo. Habang siya ay naliligo, napapatanong siya kung may magkakagusto pa ba sa kaniya sa kabila ng kaniyang itsura.  Binilisan nalang niyang gumalaw para hindi magalit ang kaniyang ina sa paghihintay.

Pagkabihis niya ay agad siyang lumabas ng kwarto patungo sa kaniyang ina.

"Ma, tara na" sambit nito.

Papunta na sila sa bayan at napansin niyang napakadaming tao sa magkabilang gilid ng kalsada. May mga estudyante at matatanda na aligagang naglalakad at mga tricycle drayber na naghihintay ng mga pasahero.

Magkasama sila ngayon sa loob ng tricycle ngunit ni isa sa kanila ay walang imik.

"Ako nalang pupunta sa clinic, ma, para di ka mainip kakahintay. " Ani ni Victoria

"Oh, sige. Mamamalengke nalang ako" sambit ng kaniyang ina.

"Dadaanan nalang kita doon pagkatapos ko" dagdag pa nito.

Nang bumaba sila ng tricycle ay naghiwalay na sila ng landas. Tumungo na si Victoria sa clinic at sa palengke naman ang kaniyang ina.

Nadatnan ni Victoria ang clinic na wala ng pasyente dahil ngayon ay tanghali na. Sila at ng doktor na lamang ang laman ng clinic na iyon. Maluwag ang clinic at makikita rito ang higaan ng pasyente at iba't-ibang kagamitan pang-derma. Mayroon din itong maliit na bodega sa likuran ng lamesa at upuan ng doktor. Ang doktor pala niya ay si Dr. Villanueva, siya ay matipuno, matangkad, maputi, at mestisong-metiso ang dating.

Tinawag na ng doktor si Victoria para makapagsimula na ng kanilang sesyon. Pinahiga niya ito at medyo tinaas ang kanyang higaan.

"Relax ka lang diyan, Victoria. Ako ang bahala sa iyo" napakalumanay na sambit ng doktor.

Tumango na lamang si Victoria bilang pagtugon sa sinabi ng doktor.

Lingid sa kaalaman ng dalaga na may pagnanasang nararamdaman ang kaniyang doktor sa kaniya. Di lang halata sa galaw niya dahil mas angat ang kaniyang pagiging propesyonal kaysa sa pagiging ordinaryong tao.

Nang natapos  ang kanilang sesyon ay nagbayad na si Victoria at agad umalis. Nadatnan niya ang kaniyang ina sa labas ng clinic dala-dala ang mga pinamalengke niya.

"Ako na ang magbubuhat ng iba, ma" sambit ni Victoria.

"Mabuti naman. Ito'y napakabigat pa naman" ani ni Aling Marta.

Pagkauwi ng mag-ina ay inilagay na nila sa ref ang mga nabili sa palengke. Kasunod nito ay nagluto sila ng kanilang tanghaliang pritong isda at talbos ng kamote.

Habang kumakain ay makikita sa kanilang mukha na sarap na sarap sila sa simpleng pagkain.

Pagkatapos nila ay naghugas na ng pinagkainan si Victoria.

"Bakit kaya ganon na lamang tumitig sa akin si Dr. Villanueva" pabulong na sabi ni Victoria habang naghuhugas ng pinggan.

"Ay bahala siya! Wala akong pake." Dagdag pa nito.

Natapos na sa paghuhugas si Victoria kaya pumasok na siya ng kaniyang kwarto. Napaupo siya at tumingin sa salamin.

Habang siya ay naglalagay ng mga gamot na binigay ni Dr. Villanueva ay napasabi nalang siya ng:

"Sana mawala ta itong mga tigyawat ko, nahihiya na ako sa eskwelahan"

Binalewala na lamang nito at tinapos na ang paglalagay ng mga gamot. Sa puntong ito ay nasa kalagayan na siyang kailangan niyang tapusin ang mga takdang-aralin dahil may pasok na naman ulit siya kinabukasan. Dumilim na ang paligid at di na niya namalayan na alas otso na pala. Dali dali siyang lumabas ng kaniyang kwarto para kumain sa kusina. Agad din siyang bumalik sa kwarto upang ipagpatuloy ang kaniyang ginagawa.

Napasabi nalang siyang produktibo ang kaniyang araw dahil natapos niya lahat ng kaniyang takdang-aralin. Bago matulog ay nagdasal muna siya para magpasalamat.

Kinabukasan ay agad na naghanda si Victoria para pumasok sa kanilang eskwelahan. Pinabaunan siya ng spam at hotdog ni Aling Marta para sa kaniyang tanghalian at hinatid na din niya sa eskwelahan.

Pagdating ni Victoria sa kanilang silid ay nagtinginan ang kaniyang mga kaklase. Lalo na sa dalawang magkaibigan na sina Myca at Shaira. Sila ang magkaibigang walang ibang gawin kundi apiin si Victoria sa kaniyang kalagayan. Sila din ang mga dating kaibigan ni Victoria. Itinakwil nila si Victoria pagkatapos nilang makitang lumalala ang mukha ni Victoria. Parehas silang mayaman kaya inaasahang sila ay may kutis perlas na kutis at maganda.

"Para kang pakwan, Victoria dahil sa sobrang pula ng iyong mukha!" Tumatawang sabi ni Myca.

"Oo nga. Bat di mo nalang ipatanggal ang iyong mukha!?" Dagdag nito ni Shaira.

"Wala kayong pake! Alam kong gaganda ako at magiging mas maganda ako kaysa sa inyo!" Sagot ni Vitoria.

"Kailan kaya darating ang sinasabi mong ikaw ay gaganda, Victoria?", sumbat ni Myca

"Baka kapag namatay na lahat ng multo!" Dagdag ni Shaira.

Sabay na tumawa ang magkaibigan at mga ibang kaklase nila.

"Hintayin niyo!" Huling sagot ni Victoria.

Matapang siyang sumagot pero sa kaloob-looban niya ay gusto niyang umiyak dahil sa mga pinagsasabi ng kaniyang kaklase ngunit nahihiya ito. Umupo na lamang siya sa kaniyang silya at nag-aral.

Pagkatapos na pagkatapos ng kanilang huling asignatura ay umuwi agad si Victoria sa kanilang bahay.

"Ayoko ng pumasok! Ginagawa ko naman lahat ng makakaya ko para gumanda pero ganun pa din nag trato ng mga tao sa paligid ko? Di ba ako kasali sa mga taong dapat irespeto?" Hagulgol na sabi ni Victoria habang siya ay patungo sa kaniyang kwarto.

Nagkumot siya agad at humagulgol. Ini-isip niyang baka tumigil na siya sa pag-aaral para hindi na siya masaktan sa mga sinasabi ng kaniyang mga kaklase. Dahil sa kaka-iyak ni Victoria ay agad siyang nakatulog.

Habang natutulog si Victoria ay may naramdaman siyang kakaiba sa kaniyang paligid. May elementong galing sa puno ang pumunta sa kanyang kwarto. Ito ay matangkad, balbunin, at amoy sigarilyo ngunit hugis lang ng elementong ito ang kayang aninagin ni Victoria.

"Victoria, kunin mo itong dahon ng guyabano at bayabas at pakuluan mo ito ng sampung minuto at inumin. Sigurado akong magugustuhan mo ang pangyayari" bulong sa tenga ng aninong matangkad kay Victoria.

Narinig ito ni Victoria ngunit nakapikit ito na para bang tinig at amoy lang ng anino ag kanyang kabesado.

Alas diyes na ng gabi ng nagising si Victoria dahil tinawag ito ni Aling Marta para kumain ng pang-gabi.

"Anak, bumangon ka na diyan at kakain nalang tayo dito sa higaan mo. Bumalik ka na lang ng tulog mo pagkatapos mong magsipilyo" ani ni Aling Marta.

"Sigi po, ma. Para makapagpahinga na rin po tayo. Masyadong nakakapagod itong araw na'to. " Sagot ni Victoria.

Kumakain sila nang biglang naalala ni Victoria ang narinig niya habang siya ay natutulog. Gusto niya itong ikwento sa kaniyang ina ngunit mas minabuti na sa kaniya nalang muna ang kaniyang narinig.

Natapos na silang kumain at nagligpit na din sila ni Aling Marta.

Bago lumabas si Aling Marta ay pinayuhan niya si Victoria.

"Wag mong kalimutang magsipilyo, anak." Payo ni Aling Marta kay Victoria bago matulog.

Tumango nalang si Victoria bilang sagot.

Dahil sa sobrang antok ay tinamad si Victoria para magsipilyo. Siya ay humiga nang bahagya at humarap sa may bintana. Bumangon siyang muli para isarado ang bintana.

"Nakabukas pa pala ang mga bintana", ani ni Victoria.

Bigla niyang naalala na pagka-uwi niya ng bahay ay agad siyang dumireto sa kama at natulog.

Naginhawaan ang kaniyang katawan nang siya ay humiga, na para bang ilang araw siyang hindi humiga sa malabot na kama.

Pagpatak ng alas tres ng umaga ay muling bumalik ang aninong pumunta sa kaniya kagabi. Pinaalala ulit ng elemento ang tungkol sa dapat inumin ni Victoria. Narinig ulit ito ni Victoria ngunit napabalik din siya sa mahimbing na tulog pagkatapos ng ilang minuto.

Alas singko imedya palang ay gising na si Victoria para maghanda ng mga dahon-dahon. Dalawang beses niya itong narinig kaya sinubukan niya ito kung ito'y epektibo. Uminom siya ng isa't kalahating baso bago siya magpahatid sa eskwelahan.

Hindi muna siya umasa dahil unang inom palang naman ni Victoria ngayong araw.

Pagpasok sa eskwelahan ay nag-aabang ulit sina Myca at Shaira sa labas ng kanilang silid.

Malayo palang ay napasin na ni Victoria na nagbubulungan nag mag-kaibigan.

"Hays. Andito na naman si mansanas" ani ni Myca.

"Kaya nga, hindi man lang nahihiya" sagot ni Shaira.

Nang makatapat si Victoria sa kanila ay bigla niya silang binigyan ng masamang tingin.

Nagulat na lamang ang magkaibigan sa inasta ni Victoria.

Pumasok na ng kanilang silid si Victoria at dumiretso sa kaniyang silya.

Nakakailang asignatura pa lamang sila ay inip na inip na siya at gusto na niyang umuwi ngunit hindi pa oras ng uwuwian.

"Goodbye, class!" Ani ng kanilang adbayser.

"Goodbye, ma'am. See you around" , tugon naman nga mga estudyante.

Dali daling umuwi si Victoria sa kanilang bahay.

Hindi pa nakakabihis ay bumaling ang kaniyang tingin sa salamin. Pinagmamasdan ang medyo mapula-pulang mukha. Napansin din niya medyo nawawala na ang mga nana sa kaniyang mga tigyawat.

"Parang epektib ang mga dahon-dahon ahh" nasisiyahang sabi nito sa sarili.

"Makapagpakulo nga ulit mamaya" natutuwang dagdag nito.

Nagmadali siyang nagbihis at pagkatapos nito ay nagligpit na siya nga mga gamit. Dumiretso agad si Victoria sa kusina para uminom ng pinagpakuluan ng dahon-dahon.

Habang umiinom ay napapaisip nalang siya kung ano ang magiging reaction ni Dr.Villanueva kapag nakita niya ang mukha ni Victoria.

"Sakto! Ika-apat na sesyon ko bukas kay Dr. Villanueva. Ano kaya ang masasabi niya?" Kinikilig na sambit ni Victoria.

Sinimot niya hanggang sa bawat patak ng iniinom niya bago inilapag ang baso sa lababo. Agad niya itong ibinalita sa kaniyang inang nagpapahangin sa labas.

"Maaaaa! Tignan mo! Tignan mo!" Pasigaw na may halong kagalakang sambit ni Victoria.

"Bakit parang ang saya-saya mo ngayon anak?" Sagot nito.

"Kasi, ma. May iniinom ako at parang naghihilom ang mga tigyawat ko dahil doon!" Sambit ni Victoria.

"Oh, di maganda anak. Para di ka na pagkainteresan ng mga dati mong kaibigan" masayang sagot ni Aling Marta.

"Oo nga, ma" ani ni Victoria.

Masayang masaya ang mag-ina dahil sa nangyayari. Agad nilang nakita ang magiging kinalalabasan ng mukha ni Victoria. Dahil sa gusto din ni Aling Marta na si Victoria ay gumanda, pinaalala niyang uminom muli si Victoria ng iniinom niya para tuloy-tuloy ang kaniyang paggaling.

Inihatid na ni Aling Marta si Victoria sa kaniyang kwarto para makapagpahinga na.

"Uminom ka mamaya, anak!" Sigaw ni Aling Marta bago lumabas sa kwarto.

Tumango na lamang si Victoria bilang sagot.

Tinamad si Victoria sa payo ng kaniyang inang magsipilyo nu isang araw ngunit ngayon ay hindi pa napapayuhan ay papunta na ito. Sinunod agad ni Victoria ang pag-inom bago natulog.

Kinabukasan ay araw ulit ng kaniyang ikalimang sesyon kay Dr. Villanueva.

Tulad ng dati ay tinanghali siya ng gising. Ngayon ay di na siya sasamahan ng kaniyang ina dahil si Aling Marta ay abala sa paglalaba.

"Ma, alis na ako!" Paalam niya sa kaniyang ina.

"Ingat ka, anak!" Sagot nito.

Walang nabago sa mga kaganapan sa kalsada. Ganun padin ang takbo nito, laging laman ang mga estudyante, matatanda, at mga tricycle drayber.

Saktong dating ni Victoria sa clinic ay nagbabayad na ang huling pasyente ni Dr. Villanueva.

"Thank you, sa uulitin!" Ani ni Dr. Villanueva sa huling pasyente.

"Oh, Victoria. Ikaw pala" dagdag niya ng makita si Victoria sa pintuan.

"Opo, dok. Ika-apat ko pong sesyon ngayon" sagot ni Victoria.

"Halika dito at pwede na tayong magsimula kung gusto mo" ani ni dok.

"Sigi po!" galak na sinabi ni Victoria.

Agad naman itong humiga sa higaan ng pasyente. Nang magsisimula na ay biglang nagtagpo ang kanilang mga mata na para bang mayroon itong ibig sabihin.

Bakas sa mukha ng doktor na napapatingin siya sa mukha ng dalaga. Napapansin din ni Victoria ang mga galawan ni dok dahilan kung bakit nag-iisip siya ng kung anu-ano.

Idinampi ni Dr. Villanueva ang kaniyang kamay sa mukha ni Victoria ngunit napansin ng dalaga na hindi ganon humawak sa mukha ang kaniyang doktor.

Hinayaan na lamang ng dalaga ang ginagawa ng kaniyang doktor at wala namang masama kung anong gawin ng doktor sa kaniyang mukha.

Dumating sa punto na napahawak si dok sa mapupulang labi ni Victoria. Napangisi na lamang si Victoria sa sobrang hiya. Hinawi nalang ni dok ang mukha niya pabalik sa dating pwesto at hinayaan.

Bumalik sa pagkahiya ang dalawa at umalis sa pagkakatitig ng doktor sa dalaga.

May inayos si dok sa higaan ni Victoria at ito ay sa bandang paanan niya. Lumaki ang mga mata ni dok nang napansin niya ang mga hita ni Victoria na sobrang kinis at mabalbon. Agad siyang nakaramdam ng pag-iinit sa kaniyang katawan na para bang gusto niyang hubarin lahat ng kaniyang suot.

Tumayo na siya at tumungo ulit sa mukha ng dalaga. Hindi niya napigilan ay idinampi niya ang kaniyang mga bibig sa bibig ng dalaga. Umiwas si Victoria sa una ngunit hawak ni dok ang kaniyang mukha kaya wala siyang magawa.

"Dok Villanueva, hindi ito tama" pagpupumiglas na sambit ni Victoria.

"Ako ang bahala sa iyo" sagot ni Dok.

Gusto niyang umalis ngunit nakatali ang kaniyang katawan sa higaan.

Ang dating dampi ay naging mailap ang pagkakahalik ni dok sa dalaga. Sa una ay ayaw ni Victoria dahil bente anyos palang ito ngunit nadala siya sa halik ng kaniyang doktor.

"Dokkk" sambit ni Victoria habang nalalasahan ang laway ng kaniyang doktor.

"Shhhh" sagot na lamang ni dok.

Nagpatuloy sila sa paghalik hanggang ang kanilang mga dila ay nag-e-espadahan na. Ang mga laway nila'y naghalo na.

Di napigilan ng doktor ay napahawak siya sa hita ng kaniyang pasyente. Nabigla si Victoria sa kaniyang naramdaman kaya iniwas niya ang kamay ng kaniyang doktor mula sa kaniyang hita.

Di marahan ay ibinalik ito ng doktor na may halong pagnanasa. Mula sa bibig sa bibig na halikan ay ibinaling ng doktor ang kaniyang halik patungo sa nagsisilakihang joga ng dalaga patungo sa kaniyang pusod.

"Dok, nakikiliti ako", ani ni Victoria

"Tumahimik ka na lamang diyan at ako na ang bahala" sagot ni dok.

Habang abala si dok sa paghalik sa puson ng dalaga ay hinihimas nito ang mga mapuputi at malalambot na hita ng dalaga. Napapaungol nalang ng mahina si Victoria sa ginagawa ng kaniyang doktor.

Napatigil saglit si dok ng meron siyang naalala --- naalala niyang baka makita sila ng mga tao sa labas ng clinic kaya minabuti niyang dalhin si Victoria sa bodega. Ini-lock niya muna ang mga bintana at pintuaan sa kaniyang clinic bago pababahin si Victoria sa higaan. Agad naman bumangon si Victoria. Di pa nakakalayo sa higaan si Victoria ay agad niya itong sinunggaban ng halik sa bibig patungo sa bodega.

Ang bodega ay maliit lamang ang espasyo ngunit kasya silang dalawa. Nang makapasok sila at naisarado ang pinto ay agad hinubaran ni dok si Victoria.

Malaya na siyang mahawakan ang mga tinatagong yaman ni Victoria. Sinimulan niya ito sa paghimas at paghigop sa kaniyang mga joga.

"Ugh, dok. Sigi pa" ungol ni Victoria.

Hindi tinigalan ni dok si Victoria hanggang naisipan na lamang nitong ibaba ang kanyang suot na palda. Pagkababa ay inamoy amoy nito ang kaniyang alaga pagkatapos ay binaba na niya ito ng walang pahintulot kay Victoria.

"Sigurado ka ba diyan?" Ani ni Victoria.

"Sabi ko nga sa'yo, ako ang bahala sa iyo" sagot ni dok.

Napaungol ng mahina si Victoria nang hinimas ni dok ang kaniyang alaga. Nakaramdam ng kasiyahan si Victoria nang ramdam niyang medyo basa na ang kaniyang panloob na suot.

Biglang napahinto si Dok sa kaniyang ginagawa ng may tumutunog na mga susi siyang narinig. Hudyat ito na mayroon na ang kaniyang ama sa kaniyang clinic. Agad na pinagbihis niya si Victoria at dali dali namang gumalaw ang dalaga.

Inayos na din ni dok ang kaniyang sarili at pinayuhan si Victoria na manatili muna doon sa bodega hanggang makaalis ang kaniyang ama.

"Oh, pa. Kayo pala, maupo po muna kayo." Ani ni Dr. Villanueva.

"Kamusta ang aking doktor?" Ani ng kaniyang ama.

"Okay lang po. Masyadong marami ang kliyente ngayon" sagot ni Dok.

Nang matapos silang nag-usap ay umalis na ang kaniyang papa.

Ito na din ang pagkakataon para makalabas na si Victoria sa bodega at makauwi na.

Habang nasa tricycle si Victoria ay napapansin niya sa salamin na unti unti nang umaaliwalas ang kaniyang mukha. Kaya pag-uwi ni Victoria ay natuwa siya sa nangyari.

Di pa siya nakakapasok sa kanilang bahay ay hinanap na niya agad ang pwesto ng salamin.

Nakita niyang wala nang mapula sa kaniyang mukha at sakto namang nakita siya ng kaniyang ina nang ito'y tumalon talon.

"Anong nagyayari sa'yo, anak?" Saad nito.

"Ma, tignan mooo! Wala na ang mga pula sa mukha ko" pasigaw na sabi ni Victoria.

Mula sa araw na ito ay minabuti na niyang alagaan ang kaniyang mukha at iniba na ang kaniyang 'routine' sa paglilinis ng mukha.

Dahil sa nangyari ay mas naging 'confident' si Victoria sa pagharap sa kniyang mga kaklase at mga kapitbahay. Maypapakita na niya ang makinis at maputi niyang mukha pagkatapos ng mapulang nakakahiyang mukha.

Makalipas ang ilang linggo ay tuluyan nang naging magkaibigang muli ang tatlo na sina Myca, Shaira, at si Victoria.

Sobrang saya ni Victoria na magaan na ang kaniyang paligid. Hindi na niya nararanasan ang mga diskriminasyong natatanggap niya noong pangit pa ang kaniyang mukha.

"Makakasali na ako sa mga pageant na pinapangarap ko" ani ni Victoria habang pumapatak ang kaniyang luha.

Pagkatapos makamit lahat ni Victoria ang kaniyang mga pangarap ay isinunod niya ang pagtulong sa kaniyang mama. Minabuti niyang kumayod para mapunan lahat ng kanilang pangangailangan.

[potty-aimie29]

Ang Namamahay sa Silid

By Aimie M. Del Rosario

Medyo madilim na at kumukulog pa ay naglilinis pa kami ng kaibigan kong si Ana sa aming silid-aralan. Nang di umano'y kumalabog nang malakas ang pinto ng aming silid na parang galit na galit ito sa amin.

Nagtanungan kami kung sino iyon at baka ito ay hangin lamang. Hindi kami mapakali dahil dalawang beses kumalabog ang pintuaan.

Halata sa amin ang kaba kaya nagtinginan pa kami kung bubuksan ang pinto para tignan sa labas o hindi na.

Binuksan namin ang pinto ngunit walang bakas ng paa ng tao sa corridor. Tinignan naming mabuti ang paligid na posibleng lalakaran ng tao ngunit pare-parehas na walang bakas.

Sa puntong ito, nagdadalawang-isip pa kami kung itutuloy pa ba namin ang paglilinis o mas pipiliin nalang umuwi at baka ano pa ang mangyari. Bigla nalang kaming natakot sa pwedeng mangyari sa amin. Pagkatapos ng ilang minuto ay nakapagpasya na kami ni Ana. Mas pinili naming tapusin nalang ang paglilinis bago pa kami mabutan ng dilim.

Papunta na kami sa loob para matapos na namin ang paglilinis at binalewala ang panyayari.

Unang hakbang palang namin papasok ng aming silid ay napabuntong hininga kami sa nakita namin. Nag-iba ang pagkaka-ayos ng mga upuan, sarado na ang bintana, at nakababa na ang kurtina. Bigla kaming nagtaka kung bakit naging hugis kros ang mga upuan. Ang mga walis at dustpan ay nagsibalikan sa dati nitong pwesto na dati ay nasa lamesa ng aming guro.

Napakunot nalang kami ng noo at napaisip kung sino ang gagawa nito. Sa sobrang takot ay napahawak ako nang mahigpit sa kamay ni Ana dahilan ng pagkahila ko sa kaniya nang malakas.

Pagtalikod namin ay may humarang na maitim na anino.

Napapikit na lamang si Ana at napadasal habang ako ay gulat na gulat sa aming nakita. Napapaisip nalang ako na baka kami ay patayin. Sa aming sitwasyon ay ipinagpaubaya nalang namin sa Diyos ang aming tadhana.

Di ko namalayan ay natumba ako dahil sa nginig ng aking tuhod at matinding kaba. Kasabay nito ang pagkidlat nang malakas sa malayuan. Kumalas din ang aking kamay sa pagkakahawak ko kay Ana.

Habang ako ay di pa nakakabangon sa aking pagkakadapa ay lumaki ang tingin ko kay Ana nang lumutang siya ng hanggang isang metro.

Sa puntong ito ay kinokontrol na siya ng maitim na anino. Di ko namamalayan ay napasigaw nalang ako sa pangalan ng aking kaibigan.

Nakita kong nagmamakaawa sa itim na anino si Ana para ito'y pakawalan na ngunit ang itim na anino'y hindi kayang labanan ni Ana.

Kalaunan ay gusto nalang ni Ana na iwan ko na siya para mailigtas ko ang aking sarili. Walang halong pagdadalawang-isip ay nanatili ako sa aking kinauupuan.

Pagkatayo ko ay parang may humihigop sa aking hininga na para bang sa kahit anong oras ay mawalan ako ng malay. Pinilit kong bumangon at habulin si Ana para mailigtas ko siya. Lumabas ako nang hingal na hingal sa aming silid para pigilan ang itim na anino.

Sinabi ko sa aking kaibigan na kailangan niya itong labanan para makaligtas kaming dalawa ngunit huli na ang lahat. Hindi na muling tumingin si Ana at ito ang palatandaan na matindi ang ginagawa sa kaniya ng maitim na anino.

Nanlumo ako ng kontrolin na ng itim na anino si Ana papalayo sa akin. Wala akong magawa kundi umiyak at pagmasdan ang kanilang paglaho.

Napasigaw ako sa pangalan ni Ana dahilan ng pagkagising ko mula sa aking pagkakatulog. Namumutla ang aking mukha kasabay nito ang pagpatak ng aking luha.

Nagulat na lamang ako nang pumasok ang aking ina sa aking kwarto. Ikwinento ko ang aking napanaginipan tungkol sa amin ng aking kaibigan.

Ilang minuto ang nakalipas ay naalala ng aking ina na tumawag pala ang ina ni Ana. Ipinapatawag daw ako sa ospital dahil nag-aagaw buhay si Ana.

Nagulat at di ako mapakali sa sinabi ng aking ina. Napaisip ako kung panaginip lang ba ang nangyari o totoong pangyayari. Napatanong nalang ako ng wala sa oras sa aking ina kung napano si Ana. Laking gulat ko sa sagot niyang si Ana ay sinaniban at ito ang dahilan kung bakit tumalon siya mula sa ikalawang palapag ng kanilang bahay.

Bumagsak ang katawan ko sa pagkaka-upo sa narinig ko mula sa aking ina.

Di ko na alam ang aking gagawin kung iiyak pa ba ako o pupunta na sa ospital. Naguguluhan ako na parang di ako makagalaw sa mga pangyayari.

Hindi na ako nag-ayos pa at dali-dali ng tumungo sa ospital.