rantzkyle-blog

[rantzkyle-blog]

Gusto ko nang magresign. I don’t want to be stuck in this shit forever. Ayoko na.

[rantzkyle-blog]

I was fine.

[rantzkyle-blog]

The deepest pain I ever felt was denying my own feelings to make everyone else comfortable.

Nicole Lyons (via onlinecounsellingcollege)

[rantzkyle-blog]

Another 8 hrs of suffering

[rantzkyle-blog]

Always remember that broken pieces still have sharp edges.

A.L.L. | A Tattered Journal Excerpt #32 (via wnq-writers)

[rantzkyle-blog]

Its been a while

[rantzkyle-blog]

Nasabi mo na mukhang hindi na ako masaya sayo. Hindi ka ba gagawa ng paraan para mabago yun? May pagkakataon na mapapagod at mapapagod talaga tayo.Isang taon na puro ako. Isang taon na wala kang pakialam sa nararamdaman ko. Isang taon na hindi mo man lang napahalagahan ang mga sinasabi ko. Napapagod na ko. Nakakapagod kapag isang taon na ako lang ang gumagawa ng paraan para magwork ang relasyon natin.

[rantzkyle-blog]

I look at her and I see the best thing that’s ever happened to me.

(via americatoscotland)

@cantibemyself

(via phag-o-cyte)

[rantzkyle-blog]

Kinakabahan na naman ako. Hindi ko alam kung saang lupalop ako kukuha at huhugot ng lakas ng loob. Takot ako sa rejection. Takot ako sa failure. Siguro kasi mataas yung pride ko. Ayokong may masasabi sakin ang ibang tao. Jusko. Ang sakit ng dibdib ko. Di ko alam kung kakayanin ko.

[rantzkyle-blog]

“Ipaalala mo sa akin kung ilang beses kang naligaw, at ipapaalala ko sayo kung ilang beses kitang hinanap. 

Ipaalala mo sa akin kung ilang beses kang nabigo, at ipapaalala ko sayo kung ilang beses kitang niyakap. “ 

[rantzkyle-blog]

My love for you is like a relapsing addict’s relationship to their poison of choice. I tell everyone I don’t do it. I am ashamed to tell anyone I am doing it. But in the darkest of nights and loneliest of days loving you is how I get through

browndijit  (via wnq-writers)

[rantzkyle-blog]

Tagpuan

Nandito pa din ako kung saan mo ko huling iniwan. Kung saan mo sinabing dun mo ko babalikan. Kung saan mo ko pinangakuan.

Amoy ko pa nga hanggang ngayon yung pabangong binili natin sa tindahan. Hawak ko pa din yung panyo na inabot mo sakin nung umiyak ako sa iyong harapan. Tandang tanda ko pa yung mga salita na huli mong binitawan.

“Mahal, mahal kita pero kailangan na kitang iwanan.”

Hindi na ko nagtanong kung bakit. Kahit parang di ko na kaya yung sakit. Habang kapit-kapit ko yung kamay mo ng sobrang higpit, Alam ko sa sarili ko na di na kita mapipilit.

Lumipas ang oras,araw,buwan. Hanggang ngayon di mo pa din ako binabalikan. Ang sabi mo, mahal mo ko kaya dapat kitang paniwalaan. Pero bakit ngayon wala ka pa din dito sa tagpuan?

Naghihintay pa din ako dito. Kung saan binuo natin yung mga pangarap mo. Pangarap mo na hindi gaanong kongkreto. Pero umasa ko na kasama ako.

Napapagod na ko pero andito pa din ako. Medyo nangangalay na din ang mga paa ko. Pero mananatili ako dito. Dito sa tagpuan, kung saan ka nangako.

[rantzkyle-blog]

He told her he loved her.

She didn’t believe.

He praised and complimented her every single day.

She turned jelly.

He bombarded her with morning text messages and late night calls.

Her heart softened.

He teased her in every chance he could get.

She became comfortable, laughing.

She realized she loved him too.

He chickened out.

She asked him why.

He said he’s not ready yet, that he’s afraid.

She pestered him each night.

He ignored her.

She begged him to stay.

He said goodbye.

[rantzkyle-blog]

I know where I am, but I have never been so lost

[rantzkyle-blog]

Whoever you are. haha

Message nyo naman ako mga beshie. Wala kong friend sa Tumblr eh. Haha. PaFC lang. umweeeh.

[rantzkyle-blog]

Tagpuan

Nandito pa din ako kung saan mo ko huling iniwan. Kung saan mo sinabing dun mo ko babalikan. Kung saan mo ko pinangakuan. Amoy ko pa nga hanggang ngayon yung pabangong binili natin sa tindahan. Hawak ko pa din yung panyo na inabot mo sakin nung umiyak ako sa iyong harapan. Tandang tanda ko pa yung mga salita na huli mong binitawan. "Mahal, mahal kita pero kailangan na kitang iwanan." Hindi na ko nagtanong kung bakit. Kahit parang di ko na kaya yung sakit. Habang kapit-kapit ko yung kamay mo ng sobrang higpit, Alam ko sa sarili ko na di na kita mapipilit. Lumipas ang oras,araw,buwan. Hanggang ngayon di mo pa din ako binabalikan. Ang sabi mo, mahal mo ko kaya dapat kitang paniwalaan. Pero bakit ngayon wala ka pa din dito sa tagpuan? Naghihintay pa din ako dito. Kung saan binuo natin yung mga pangarap mo. Pangarap mo na hindi gaanong kongkreto. Pero umasa ko na kasama ako. Napapagod na ko pero andito pa din ako. Medyo nangangalay na din ang mga paa ko. Pero mananatili ako dito. Dito sa tagpuan, kung saan ka nangako.

[rantzkyle-blog]

No matter how much I say I love you, I always love you more than that.