renzomt

[renzomt]

Kijkdoos

Dus dit is mijn kijkdoos zoals jullie zien is het een miniatuur dorpje van de stad Uvira in Congo. Ik heb de grond en bergen uit geverfd papier gemaakt en ik voegde kunst mos toe om wat meer detail te geven. Zoals jullie zien zijn er 2 kleine hutten gemaakt uit papier en ik probeerde de mijnen te representeren door er kristallen te plaatsen. daarboven zijn er flessen met "palmolie". Tegen over de mijnen zijn er tandenstoker die de afgehakte bomen representeert.

Het hele proces heeft ongeveer 2 uur geduurd en ik ben blij met hoe het er uit ziet.

[renzomt]

kijkdoos

Hallo allemaal!

De volgende opdracht voor Nederlands is een kijkdoos maken over het boek dat we hebben gelezen. Het boek dat ik heb gelezen heet de hoogtevlaktes en is geschreven door Lieve Joris.

Het verhaal gaat over de auteur Lieve Joris die Congo bezoekt in de provincie Kivu om de dood van haar nonkel die daar priester was te herdenken.

Op de eerste 5 pagina’s kreeg je een introductie van de stad waarbij je leest over een jonge met een kip loopt door heel de stad met veel beschrijvingen en details over de conditie van het plaatselijke dorp.

Op de foto zien jullie het materiaal dat ik ga gebruiken voor mijn kijkdoos

[renzomt]

Een dag aan zee

Hallo!

Dit jaar moeten we weer eens wat boeken lezen, daar rond krijgen we een aantal opdrachten.

Dus deze post zal gaan over de eerste opdracht waarbij we 2 online recensies moeten zoeken en dan een tekst moeten schrijven over of we het eens zijn met de recensies of niet.

Het boek dat ik heb gekozen om deze opdracht mee te doen is “een dag aan zee” geschreven door Peter van Gestel.

Recensie 1:

https://www.scholieren.com/verslag/boekverslag-nederlands-die-dag-aan-zee-door-peter-van-gestel-67096

Recensie 2:

http://mappalibri.be/?navigatieid=62&recensieid=7958&via_navigatieid=81  

Mijn opinie over het boek en de recensies:

Beide recensies hebben ongeveer dezelfde opinie als mij, de tweede recensie is wel wat gedetailleerder dan de eerste recensie. De twee recensies gaven ook eerst een samenvatting en dan het belangrijkste deel, hun opinie.

Dus recensie één begint over de gebeurtenissen te vertellen. De schrijver zegt dat de gebeurtenissen echt leken en soms zelfs schokerend, waar ik wel mee eens ga. Peter van Gestel bracht een zeer goeie atmosfeer en spanning in het boek dat de gebeurtenissen zoals de dood van Cham zeer tragisch waren. Recensie twee vindt ook dat Peter van Gestel de sfeer goed schept voor het verhaal met de beginzin “Mijn broer Cham verdronk terwijl ik lag te slapen".

De personen in het verhaal voelden allemaal als echte mensen, de schuldgevoelens van Sip zijn zeer duidelijk en recensie twee vertelt niet veel over de personen, maar heeft het meer over de symboliek van het verhaal.

Recensie twee heeft over het thema van het verhaal en dat de zee een duidelijk motief is. De zee is als een aantrekkingskracht voor Sip en Cham. De zee is uiteindelijk wat de meeste invloed op Sip heeft want Cham verdronk erin waardoor Sip de zee haat omdat het alles opslokt wat erin gaat. Dus ik denk dat de zee wel een duidelijk motief is. Het thema van dit boek is de dood volgens recensie, waarmee ik eens ben want het boek laat mij veel denken aan het boek dat we vorig jaar lazen voor Nederlands? “onder de ketchup wolken”. Waar een meisje uit het middelbaar haar ex-geliefde verlilest en het gevoel heeft dat het door haar komt zoals bij Sip.

Volgens recensie één is de opbouw van het verhaal zeer langdradig en verwarrent wat ik in tegendeel helemaal niet vond. Het verhaal was juist goed opgebouwd en best goed te volgen, het leest ook makkelijk, maar ik verkiez toch “onder de ketchup wolken” omdat dat boek zich voort doat als een verzameling brieven wat ik toch een beter concept vond voor een boek dat draait rond het accepteren van iemands dood en de gevoelens die erbij komen.

Dus in conclusie het boek was goed, maar niks nieuw. Dat kan ook komen omdat ik fictieboeken liever lees. Toch is het ook geen slecht boek, het is zeer goed geschreven door Peter van Gestel. De relatie tussen de vader en Sip was zeer interessant en zeker een highlight voor dit boek. De recensies zelf hebben ook ongeveer dezelfde opinie alhoewel dat recensie twee het boek veel beter vindt dan ik en recensie één.

[renzomt]

Nieuw boek

Het nieuwe boek dat ik ga moeten lezen is geschreven door Tommy Wierings en noemt Dit zijn de namen.

het boek draait rond vluchtelingen en dat laat me denken aan een ander boek dat ik heb gelezen, maar in tegenstelling tot het boek dat ik al eens heb gelezen gaat Dit zijn de namen over een ander standpunt dan de vluchtelingen.

Ik hoop dat het een interessant boek is.

[renzomt]

Een tip van Odysseus.

Een tip van Odysseus

Dit is aan het einde van het boek toen dat Alex bij de begraafplaats is en voor dat Novak zichzelf laat zien.

 Het was een koude en natte dag. De begraafplaats was verlicht door de lichten van de kerk en de lantaarnpalen van de straat. Mijn vrouw, mijn liefde. Ik zal je tot rust brengen als ik Novak naar hel kan brengen. Ik ben verdwaald in mijn eigen gedachten na jouw dood. Novak zal boeten.

Toen verscheen er een licht, een blauw licht en het riep mijn naam. Ik stapte er naar toe niet wetend wat het is. Het riep mijn naam nog eens. Het was een man, hij had precies een soldeten pak aan van de romeinen of grieken. Hij keek naar mij en zei: “ben je verdwaald.” Ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik ben nog nooit zoiets gezien. Hij stond op. Hij het een zwaard en schild bij zich.

Hij ging verder:” Ik was ook ooit verdwaald. Voor 10 jaar zocht ik naar mijn huis, mijn vrouw. Er waren van alle demonen die mij tegen hielden, maar ik trotseerden hen. Toch was er een man die mij het meest tegen zat. Die man wou mijn vrouw stelen. Ik haten hem, maar ik overwon hem. Niet met moord zoals de andere demonen. Alex doe het niet. Luister naar naar hem, jij en je vrouw zouden eindelijk rust hebben.”

“Over wie heb je het?”: vroeg ik. “Je weet best wel wie": antwoordde hij. Ik dacht er over na. Natuurlijk wist ik wie hij bedoelde, maar Novak heeft mijn vrouw vermoord. “Luister Alex de keuze ligt bij jou, wil je de held zijn dan moet je geduld hebben. Als je de slechterik wilt zijn dan maak je het nu af, maar hou geduld zoals mijn vrouw geduld had om op mijn tien jaar te wachten.”: zei de blauwe Griek.

“Ik moet gaan, Ik wou je gewoon helpen in deze moeilijke tijd zoals ik mijn godin had toen ik, Odysseus tien jaar verdwaald was op zee.”: vertelde Odysseus.

Hij ging weer zitten op de steen en het blauwe licht verlate de begraafplaats. Ik wist niet wat er juist gebeurde, maar ik hoorde mijn collega achter mij mijn naam roepen. Wat zou dit betekenen?

[renzomt]

de rollen worden omgedraaid

Dit stuk is verzonnen en is gebaseerd op het verhaal. Ik heb novak en alex van plaats veranderd. Nu is Novak de rechercheur en Alex de dief.

Alex (de crimineel)

Novak die duivel hij kan mij nooit gerust laten. Denkt hij dat ik blind ben! Ik zie hem wel achter mij wandelen. Hij verdient het om te sterven,  nadat hij “gemist” heeft en mijn vrouw vermoord drie jaar geleden. Novak zal boeten. Ik zal al zijn vriendjes éen voor éen doden en er naast een briefje zetten waarop staat ‘dit is geen zelfmoord’. Ik weet wel dat hij van Magritte houdt.

Ik loop wel dit steegje in eens zien of hij me nog achtervolgd. Hahaha, hij is nog dommer dan een ezel. Nu kan ik hem makkelijk pakken als ik effe begin te lopen en me dan verstop verder op.

Novak (de detective)

Ik heb hem eindelijk, na al deze jaren en hij weet niet eens dat ik achter hem wandel. Hij wijst altijd de vinger naar mij voor de moord op zijn vrouw wanneer het éen van zijn eigen bommen is die het veroorzaakt heeft. Ik ga hem in de gevangenis steken en dan kan ik rusten. Hmmm, misschien vermoed hij toch iets. Waarom zou hij anders in zo’n steegje binnen stappen? Hij denkt toch niet mij aan te vallen, want ik heb een wapen en ik zal het gebruiken als het nodig is.

Een getuige (burger die het steegje bekijkt)

Wat is dat geluid? Het komt van dat steegje. Ik ben een beetje bang, zal ik kijken? mijn God, was dat een schot? Ik bel de politie. Aaah, er komt bloed en geschreeuw uit het steegje! Dit heb ik nog nooit mee gemaakt. Er is geen geluid meer, durf ik te kijken? Ik kijk, Ik voel dat ik moet overgeven. Ik moet de ambulance bellen.

Novak

Waar is hij? Het is hier zo donker. Het is beter dat ik terug ga, hij is gevangen zoals een rat in een rattenval. Ouw, een harde paal heeft op mijn hoofd geslaan. Ik draai mij om en pak mijn geweer, Het is Alex met rode ogen dat woede uitstralen. Ik schiet en raak zijn voet. Hij pakt een mes uit een van zijn zakken en duwt mijn wapen van mij weg. Zo laat ik mij niet vallen. Ik geef hem een slag in zijn buik en hoofd, bloed valt uit zijn gezicht. Ik hoor een vrouw achter mij schreeuwen. Alex pakt weer de stalen buis en slaagt hem rond mijn nek. Ik stik, stik, stik en ik gooi hem tegen de muur. Ik probeer lucht in te ademen en geef hem een kopstoot van achteren.

Nog een schot ik raakte hem in zijn been. Hij slaagt nog éen keer op mijn hoofd en nu is er niks. Het enige dat ik hoor zijn sirenes. Rood en blauwe lichten. Ik heb gefaalt.

[renzomt]

een andere proloog

De straten van Parijs zijn rood gekleurd door bloed. Het enige dat je hoort is geschreeuw en getier. In de steegjes waren er demonen en uit de huizen kwam er vuur. Daar zag Alex camille liggen tussen alle de doden. Hij pakt haar vast en vervloekt degene die dit heeft veroorzaakt.

Hij fluistert in haar oor dat het hem spijt en dat hij te laat was. Alex kijkt naar de man die naast hem staat. Novak, een schurk, crimineel en mordenaar. Hij duwt Novak op de grond en roept waarom, waarom heb je dit gedaan. Het enige dat Novak doet is lachen en lachen. Alex begint uit zijn woede hem te schikken, maar nog steeds gaat die lach van hem niet weg.

Nadat Alex geen leven meer in Novak zag ging hij liggen op de grond, al kijkend naar de lucht dat rood kleurt vraagt hij zich af hoe dit anders kon verlopen.

Alex wordt wakker in zijn bed. Weer een nachtmerrie? Na de doodt van zijn vrouw heeft hij nog nooit goed geslapen, soms probeert hij het te vermijden. Uit verdriet pakt hij een fles bier en herbekijkt de zaak die hij recent gekregen heeft.

Novak de man waar hij wraak op wilt nemen. 2 maanden is hij naar hem opzoek,  na dat Novak is ontsnapt en een slachtoffer heeft gemaakt. Het enige dat Novak heeft achtergelaten is een briefje waar op staat dit is geen zelfmoord. Alex weet niet met wat dit te maken heeft.

Opeens hoort hij iemand kloppen op zijn deur. Alex heeft al maanden geen bezoekers gekregen en de enige mensen die hij ziet zijn de postbode en de verkoopster om de hoek. Alex doet open, een beetje bang voor wie daar staat. Het was een oude collega van hem. Ze hebben elkaar al een tijdje niet gezien. Wat doe je hier vraagt Alex. Ik kom om je wat te vertellen over de zoektocht naar Novak.

Alex vraagt wat hij te vertellen heeft en Leroux antwoord dat ze weten waar Novak’s schuilplaats is. Alex schrikt en vraagt hoe ze dat weten. Leroux gaat voort,hij zegt dat ze novaks zus hebben aangesproken en ze vertelde dat ze vroeger hielp met het verstoppen van Novaks problemen, maar dat ze gestopt is nu ze kinderen heeft.

Leroux vertelt ook dat ze op het punt staan om binnen te gaan, maar dat ze weten dat Alex erbij zou willen zijn. Alex wouw gelijk op dat moment vertrekken, maar Leroux houdt hem tegen en zegt dat hij niks dom moet doen. Alex, een beetje verward, zegt dat hij niks dom zal doen.

Wanneer ze aankomen bij een oud appartement krijgt Alex een kogelvrij vest. 2 Swat teams staan klaar voor deur om binnen te gaan. Alex is een beetje bang en denkt bij zichzelf is dit het, is dit de dag dat hij eindelijk Novak pakt. Het teken wordt gegeven voor de swat teams om naar binnen te lopen. Ze gaan de trap op, niet wetend van wat hun te wachten staat.

Een agent opent de deur en roept dat hij omsingeld is. Ze horen een heel zacht geluid. Precies een muis die piept. Een agent stapt naar binnen Hij ziet een rood lampje op de grond, hij pakt het op en roept BOM! De agent probeert terug te lopen. Je kan het zweet en angst op zijn gezicht zien. Vuur, overal lichamen en de straat is rood gekleurd. De droom van Alex is uitgekomen en Novak is nog steeds vrij.

[renzomt]

dagboek p200-284( het einde)

Alex krijgt te weten dat de twee van de drie slachtoffers op de school van Novak zaten toen hij nog klein was. 1 van de 2 was een dokter die al meerdere keren werd verdacht voor kindermisbruik. Ze willen dan de oude directeur van de schoolt spreken maar ze komen net te laat en ze vinden een aantal spullen van de oude directeur en denken dat hij misschien dood of ontvoerd is door Novak.

Ze blijven vragen over de vermiste directeur en de slachtoffers. Ineens zegt een man dat ze notaris Delorge moeten zien en dat hij meer kan vertellen.

Ze gaan naar de verouderde villa van de notaris en worden daar hartelijk ontvangen. De notaris zegt dat zijn vader de vermiste directeur, de slachtoffers en de dokter kende. Hij heeft geen last gehad van de dokter en neemt hem zelfs in bescherming. De notaris kent Novak niet en Alex vertrekt maar weer.

Alex en Sara een collega gaan kijken bij de notaris die hun belde en zei dat hij iets wist. Achteraf gezien was het toch niet zo nuttig. Dan gaan ze naar een lokaal politiebureau in de buurt van de notaris om meer te weten te komen over de verdwenen directeur (het 3de slachtoffer). Ze komen er te weten dat de directeur iemand goed kende die zelfmoord heeft gepleegd en Alex denkt dat dat iets te maken zou kunnen hebben met de strofe van Novak die hij bij elk slachtoffer zet: “Dit is geen zelfmoord”. Even later gaan ze nog is kijken bij het huis van Novak en vinden ze er de directeur dood aan met een zak over zijn hoofd.  

Later, als de andere politieagenten werken, gaat Alex naar huis met zijn pistool. Hij is nu echt vastberaden om Novak te doden en Camille daarmee rust te geven en zichzelf.

Hij gaat naar de begraafplaats waar hij nog eens gedag wilt zeggen tegen zijn liefde, maar daar komt Novak uit het niets. Alex houdt zijn wapen vast en is vastberaden om Novak neer te schieten. Novak vraagt aan hem om alles te kunnen uitleggen. Dus Novak vertelt over zijn jeugd liefde die verkracht is door de oude directeur en daarom al deze mensen heeft vermoord.

Alex twijfelt nog maar vergeeft Novak het.

Alex bezoekt samen met Sara het graf van Camille. Hij heeft geen nachtmerries meer en voelt zich goed. Hij is blij dat hij toch heeft besloten om Novak niet te doden.

Het boek vond ik goed en spannend. Soms is het wel een beetje traag en ze hadden misschien een paar van de nachtmerries kunnen buiten laten, maar dat is niet zo erg.

[renzomt]

dagboek p100-p200

In de geest van Berger vormt zich het idee dat Camille hem bij deze zaak betrekt en dat als hij Novak vindt ook rust zal hebben. Hij beleeft dit als een "Kairos" moment, de laatste ultieme kans om zijn leven te veranderen.

Daarom is hij vastbesloten en bijt hij zich vast ondanks zijn getraumatiseerd dagelijks bestaan. Hij verbaast zich dat hij vastbesloten lijkt Novak te vermoorden en dat dit idee hem weinig afschuw bezorgt. Eigenlijk interesseert de zaak op zich hem niet, maar wel Novak. Die had nooit in zijn leven mogen komen. Vandaar de vastberadenheid en van nu af gaat hij enigszins solo in zijn zoeken, altijd bevreesd dat zijn vroegere collega's dit zullen opmerken.

Het verband tussen de moorden lijkt beperkt tot de vingerafdrukken van Novak en de identieke briefjes. Cécile uit Meurisse werd mishandeld en dan verdronken in haar gootsteen en Claire Collinet in Parijs werd verdronken in haar bad. Cécile was eerder een eenvoudige vrouw, een huishoudster met pensioen, ze had niets met Margritte of Parijs. Collinet was een kleurrijke bohémienne en kunstverzamelaar.

Ze besluiten het spoor van de werkgever van Cécile uit te pluizen. Berger beseft ook dat Margritte de sleutel is. Hij weet echter zo goed als niets over Margritte en na een bezoek aan zijn graf, spreekt hij af met een vriend, kunstkenner die hem weet te vertellen dat enkele jaren geleden in de gevangenis van Sint-Gillis een sociaal project liep waarbij de gevangenen een werk van Margritte mochten naschilderen. Het spoor van de werkgever loopt dood. Maar de loopjongen van Altieri kan wel gelinkt worden aan Claire Collinet. Hij zou haar geschaduwd hebben. Bij de ondervraging wil de loopjongen niet praten over Altieri, maar wel over Novak. Hij moest inderdaad schaduwen en deze keer had het niet met drugs te maken. Ook moet hij een kamer huren voor Novak in Parijs. Met het speciale interventieteam vatten ze post aan de kamer. Als blijkt dat ze leeg is gaan alleen de Franse rechercheur en Berger binnen. De kamer lijkt op eerste zicht niet bewoond. En nu, gaat Berger voor de eerste keer duidelijk solo. Hij kent Novak en weet dat deze enkel een bed en toilet gebruikt..de kamer die niet bewoond leek, was degelijk bewoond door Novak. dat besefte enkel Berger toen hij Novaks pet vond en wegmoffelde. Na het vertrek van de Franse recherche, wacht hij Novak op en volgt hem binnen in zijn kamer. Hij wordt betrapt en er volgt een achtervolging door het volkse nachtelijke Parijs. Novak geeft hem een messteek en zegt hem gerust te laten.

De Franse recherche wordt opgetrommeld om hem naar het ziekenhuis te brengen. Het vertrouwen is geschonden tussen de twee rechercheurs en teams.

De auto van Novak is ondertussen wel gevonden en daarin zat ook een plannetje met een stuk van Brussel, een stratenplan van een deel van Laken. Een speurdersteam is nu daar actief. Berger is ervan overtuigd dat Novak terug in Brussel is. Ondertussen kunnen ze wel met de sociale werker uit Gillis praten, die hen vertelt dat Novak nogal een speciaal geval was binnen de cursus. Hij bleef enkel twee lessen, was heel geinteresseerd maar het leek of de schilderijen hem pijn gaven. Hij was

heel onrustig toen hem het schilderij "de minaars" getoond werd van een man en een vrouw in een hoek van een kamer die elkaar wilden kussen maar hun hoofden waren omzwachteld met een sluier.

De minnaars: een werk uit 1928. het doek om hun hoofden verhindert hun intieme moment. Hun passie wordt uiteindelijk hun eenzaamheid.

Hij raakte totaal in paniek na het zien van dist schilderij.

Tijdens hun onderhoud werd het lichaam van André Michiels gevonden op de Houba De Strooperlaan in Laken. Er werd weer een briefje gevonden.

Het slachtoffer had een zak over het hoofd.

André Michiels werkte als jonge arts in Evere en verhuisde daarna naar Antwerpen. Toen hij vijftig was stopte hij zijn praktijk. In 2003 keerde hij weer naar Brussel.

Dus een nieuw luik aan de puzzel: een gepensioneerde arts na een ex-schoonmaakster van een politicus en een Parijse galeriehoudster.

Berger verliest zich verder in zijn passionele verdriet dat hij linkt aan Novak, Margritte en Camille, wanneer hij leest dat sommigen de doeken om de hoofden zien als een lijkwade.

"Jouw dood zal niet alleen Camille en mezelf bevrijden, Novak. Ze bevrijdt ook jou. Ze bevrijdt ons allemaal, klootzaak. Hij gaat op zoek naar de sjaals van Camille, nog vol van haar geur. Die wil hij dragen als hij Novak vermoordt.

Kairos, de God van de kans, de God van de doorbraak. Wie Kairos ziet verschijnen, moet zijn haarlok grijpen voor het moment weer voorbij is. Als je te lang draalt, glijden je handen van zijn kale schedel. Je ultieme kans om je leven te veranderen is dan voorbij.

[renzomt]

Verdwaald

Dit is een opdracht van Nederlands waar ik Berger moet laten verdwalen en hoe hij zou reageren.

Berger voelt de wind in zijn nek komen, terwijl hij door de straat loopt in de donkere nacht met een straat die alleen verlicht is door de lamplantarens. Hij hoort de voetsporen voor hem zachter en zachter klinken. Hij kijkt op zijn horloge 19:34.

Hij denkt aan de man die hij achtervolgt, aan de dingen die hij heeft veroorzaakt. De moorden, de diefstallen, de angst die hij heeft gebracht in Parijs en België. Welke man kan zo ziek zijn, zo gruwelijk en zo sluw. Dat hij met alles wegkomt.

Berger begint sneller te lopen en ziet de man naar het vervallen metrostation lopen. Berger gaat de trap af zoals de moordenaar voor hem. Berger pakt zijn revolver in zijn hand terwijl het zweet van hem afdruppelt.

Het is donker, het enige dat berger bij zich heeft om licht te geven is een aansteker. Berger is bang, maar bij de gedachten van zijn vrouw die vermoord was in Parijs begint de angst heel langzaam weg te gaan. Berger loopt door de tunnel van de metro, maar hij hoort geen voetstappen meer. Is Berger hem kwijt? Opeens uit het niets komt de moordenaar uit het niets en duwt hem in een put die hem opslokt in nog meer leegte.

Leegte, alleen leegte. Toch is er iets raar overal is het nat en het stinkt. Berger kijkt weer naar zijn horloge 21:15. Berger schrikt en denkt Hoe lang heeft hij hier wel gezeten. De moordenaar is vast al weg gelopen. Hij zoekt naar zijn aansteker, maar vind het nergens. Wat moet Berger nu doen hij ziet niks, hij vindt geen uitweg, het enige dat er is is leegte.

Hij dwaalt rond in de donkere tunnel. Hij kijkt weer naar zijn horloge 21: 45. Hij denkt bij zich dat hij beter daar was gebleven om het gat terug te vinden, maar Berger is zo niet hij wilt doorzetten en niet terug gaan. Berger wordt beloond voor zijn geduld want in de verte hoort hij sirenes. Nu begint hij weer te lopen, zouden zijn collega's naar hem op zoek zijn?

Terwijl hij zit te lopen ziet hij een licht in de verte, maar er is iets raars want het lijkt dat er iets tussen Berger en het licht staat. Berger stopt met lopen en begint te sluipen. Ineens begint het wezen dat tussen het licht en hem zit te spurten naar hem. Berger schrikt en probeert het schepsel in zijn bek te slaan, maar faalt.

Nu ligt dit monster op hem, Zoals de nachtmerries die hij heeft is hij verlamd. Het monster doet zijn bek open. Berger ziet ogen, de ogen van zij vrouw, haar neus, haar haren, haar hoofd in de bek van het monster. Het monster snuift zijn geuren op en laat de ogen van het monster zien.

Het zijn ogen van een moordenaar, dief en verrader. Het is Novak, de man waar hij achter aan zit voor de moord van zijn vrouw en velen andere.

Hij krijgt weer de kracht om te bewegen en duwt het monster van hem en rent naar het licht. Hij kruipt uit de put terwijl het monster achter hem verdwenen is.

Hij wordt wakker, was het allemaal een droom? Hij doet zijn aansteker aan en voelt bloedt op zijn hoofd. Hij werd neer geslaan door Novak. Hij stapt uit het oude metrostation. Helemaal verward.

[renzomt]

Dagboek p15-p100

Alex Berger(protagonist) ligt verlamd in zijn slaapkamer, op zijn borstkas zit zijn dode vrouw.

Ze schreeuwt: waarom redde je mij niet?

Hij wordt wakker in zweet en realiseert zich dat hij weer een nachtmerrie heeft.

Hij gaat naar zijn psychiater en wordt er weer aan herinnerd dat hij een leven leeft vol trauma en depressie.

Het enige rare aan de bewuste dag is dat hij gebeld wordt door zijn oude collega Leroux. Die hem vroeg een koffie te gaan drinken zoals in  vroegere tijden. Natuurlijk wou Alex niet gaan, dat liet hem te veel denken aan zijn vrouw Camille, die twee jaar geleden stierf bij de aanslagen in Parijs.

Toen hij weg ging van de psychiater, wordt hij echter opgewacht door Leroux die zeer sterk aandring....Alex negeert hem botweg totdat hij de naam John Novak hoort. John Novak was de man die hij aan het ondervragen was toen zijn vrouw doodgeschoten werd in Parijs. Als verdachte in één van zijn vroegere moordzaken beloofde Novak hem over te gaan tot bekentenissen juist op het moment dat hij met zijn vrous een We in Parijs ging spenderen. Novak ligt aan de basis van zijn beslissing om toen Camille alleen te laten vertrekken. In zijn onderbewustzijn lijkt het of Novak mee Camille vermoorde. In elk geval is Berger ervan overtuigd dat hij Camille had kunnen redden die bewuste nacht indien hij erbij geweest was. Hij worstelt met een enorm schuldgevoel.

In een bar vertelt Leroux hem dat John Novak ontsnapt is uit de gevangenis, samen met zijn celgenoot Marco Altieri, een lid van een groot drugskartel uit Marseille.  Hij wil van Berger weten wat voor man Novak was. Een sukkel, denkt Alex,  een grote dommige kerel die gebruikt werd door gangsters met meer verstand. Novak's vingerafdrukken werden gevonden bij een moord gepleegd in Parijs en ook bij de moord op een bejaarde vrouw in Jette. Leroux wil hem nu bij het ondezoek betrekken omdat hij weet dat Berger Novak doorgrondt als geen ander. Berger stemt in omdat hij denkt dat dit hem dichter bij Camille brengt.

Berger heeft weer een nachtmerrie, maar deze keer ziet en voelt hij  een monster in de hoek van de kamer. Zoals altijd tijdens zijn nachtmerries, probeert hij te bewegen, maar het lukt ��niet. Het monster staat in de schaduw en lijkt naar hem te stapp,en tot op het moment dat hij weer wakker wordt.

Berger moet nu zijn oude rechercheursleven weer oppakken met vallen en opstaan. Als hij in zijn auto stapt beseft hij hoe lang hij niet meer achter een stuur zat. Op het  kantoor volgt de confrontatie met zijn oude collega's. Vroeger was hij de chef en Leroux stond onder hem. Sinds zijn vertrek nam deze over. Hoewel het weerzien een rare situatie is, voelt hij zich welkom onder zijn oude collega's en zij vragen hem niet uit over over wat er gebeurd is met zijn vrouw. De commissaris  belast hem naar Parijs te gaan voor het onderzoek van het huis van het slachtoffer. Daar vinden ze een papiertje waar op staat "dit is geen zelfmoord", een referentie naar een schilderij van Magritte. Een zelfde briefje werd ook gevonden in Jette.

Binnen het onderzoek volgen verschillende verhoren: de zus van Novak, de bewaker van Novak in Sint Gillis, de oude garage van Novak,...het enige nieuwe dat Berger te weten komt is dat Novak lijdde aan achluofobie. Hij ontwikkelde ook een speciale band met Altieri na een situatie waarbij Novak Altieri beschermde. Sindsdien hadden die twee op speciale wijze een band. OP dit moment denken de rechercheurs dat Altieri als wederdienst Novak liet mee ontsnappen en dat Novak nu mensen voor Altieri opruimt.Toch vinden ze niet echt een band tussen slachtoffers en vermoedelijke daders. Voor Berger passen die verwijzingen naar Margritte totaal niet bij het beeld van de wat simpele domme man die Novak volgens hem is.

 Dit boek laat me denken aan de film Zodiac. Het gaat ook over een mordenaar die altijd een puzzel stukje achterlaat en je moet samen met de detectives de puzzel in elkaar te steken

[renzomt]

mijn tuin

Ik zag een boom, die eenzaam staat tussen de huizen, het gras bedekt is onder witte sneeuw. De tuinen van de buren liggen er verlaten bij onder de zon die de sneeuw weg laat smelten.

Ik zie de schommel, even eenzaam als de boom. Al jaren heeft niemand deze gebruikt. Nu Wordt hij opgeslokt door de sneeuw, zoals alles in de gemeente.

De schommel staat te roesten en krijgt een rodere kleur zoals de dakpannen van alle huizen rondom mij. Sommige met zonnepanelen of ramen, maar weer verstopt onder de witte sneeuw die nooit weg gaat en overal komt.

Ik zie een vogel landen op die eenzame boom, maar het blijkt dat hij toch niet zo eenzaam is want hoog in de top van de boom zie ik een nest met eieren.

De lucht kleurt blauw onder de winter stadstuinen en alleen de lichtjes beginnen aan te gaan in de huizen

[renzomt]

proloog(dagboek)

Ik ben begonnen met mijn boek! Het heeft in mijn opinie al een goed begin, dus ik heb voor jullie een kleine samenvatting

Claire Collinet houdt van kunst en heeft zelf een kunstzaakje in Parijs. Ze gaat graag naar het park en verkoopt van alle kunstwerken. Op een mooie avond in Parijs komt ze thuis aan zoals gewoonlijk, maar ze voelt zich bekeken en als ze achter haar kijkt ziet ze een man staaren naar haar. Ze wordt bang en porbeert sneller haar sleutel pakken en rent naar binnen. Voor de rest van de avond gebeurde niks en voor de rest van de maand ook. Een maand later gebeurd het opnieuw, maar het is een andere man en elke avond was hij daar, werd ze paranoïde misschien is het gewoon een arme stakker. de avond daarna zat die arme stakker er niet meer, dus ze ging gewoon naar binnnen en had zin in een bad want na haar bad had ze een date en ze kon haar radio luid zetten want de buurman boven haar iszo doof als een pot en de buurvrouw onder haar is weg.

Als ze in bad zit met ogen gesloten voelt ze een hand op haar en worden haar longen met water gevuld door het water uit het bad en niemand die deze verschrikkelijk scene hoort.

[renzomt]

poëzie (Artemis)

Ze wil vrijheid voor haar pijlen en maagden

Ze zal Haar dodelijke pijl in je borst schieten een liefde te groot snijdt door je hart

Laat haar je vangen want ze is zo snel als een schaduw en zo koud als de nacht

Ze wilt verlichting brengen aan haar jagers en de angst brengen naar haar prooien

Ze lacht als je daar hulpeloos ligd, glimlachend in het maanlicht geeft ze jouw het eeuwige licht