robbosmans-blog

[robbosmans-blog]

EXTRA: Mash SF 2015 movie

Mash SF is een Amerikaanse groep fixed gear fietsers die de straten van San Francisco onveilig maken. 

Na het succes van hun eerste film in 2007 zijn ze begonnen aan hun tweede. Ze deze keer ging de kwaliteit van de film als een raket de lucht in. Ze maken gebruik van stabilisatoren en camera’s die ze gebruiken op de motorfiets om zo de fietsers te volgen door het drukke verkeer. 

Na 2007 werkte Mash samen met Cinelli (een Italiaans fietsmerk) om prachtige (en vooral peperdure) fietsen te maken.

Deze film geeft je echt zin om te gaan fietsen en laat je adrenaline stijgen. Zeker de moeite waard voor iemand die van fietsen houd.

Link naar de film: https://vimeo.com/ondemand/mash2015

[robbosmans-blog]

EXTRA: De hobbit (boek)

De hobbit neemt je mee in een wereld vol gevaren en avonturen. Het lijkt wel of deze fictieve wereld echt bestaat. Bilbo Balings is een rijke Hobbit die woont onder De Heuvel. Hij lijdt een rustig leventje totdat er op een dag dertien dwergen en de tovenaar Gandalf een feestje komen vieren in zijn huis. De dwergen en Gandalf vertrekken op reis naar de eenzame berg. Daar ligt de schat van de dwergen die gestolen is door Smaug, een draak die in de berg woont. Gandalf stelt voor dat Bilbo meegaat. Voor hij het weet neemt hij deel aan een ongelofelijk avontuur. Hij komt in aanraking met Trollen, wolven, spinnen, Aardmannen en Smaug. Tolkien heeft een aparte schrijfstijl, het boek leest heel vlot en is leuk om te lezen. Hij creëert met bestaande woorden een geheel nieuwe taal voor de vele personages, het lijkt wel of ze steeds heel erg beleefd spreken. In het begin moet je wel een beetje wennen aan het taalgebruik. Tolkien geeft heel veel details, alles wordt tot in de puntjes uitgelegd. Ik vind dat hij zich soms verliest in te veel details, waardoor het dan weer moeilijk is om aandachtig te blijven. Tolkien neemt in De Hobbit de lezer mee in een spannend verhaal dat zich afspeelt in een fantasiewereld. De personages zijn levensecht, boordevol menselijke emoties. De Hobbit heeft me aangenaam verrast. Het boek is niet te dik en leest vlot van begin tot einde. de voortdurende spanning in het verhaal zorgt er voor dat je de talrijke detailleringen weer snel vergeet.

[robbosmans-blog]

EXTRA: 13 Reasons why ...

Sinds iedereen deze serie gezien had. Moest ik hem ook wel eens kijken. Deze serie heeft een goed verhaal, maar kan dit verhaal niet echt zo goed overbrengen. 13 reasons why is een “overrated” serie. Is hij goed, ja, gaan mensen deze serie onthouden (buiten de zelfmoord scene), volgens mij niet.

[robbosmans-blog]

My country, my love

Maandag 23 - 01 - 2017.

Een oud leerkracht muziek speelt in het Symfonieorkest Vlaanderen. Hij kon aan goedkope tickets geraken. Dus ging ik 23 januari naar de Bozar om My coutry, my love bij te wonen. 

Een programma als een postkaart. Smetana tekent een slingerende Moldau doorheen een glooiend Boheems landschap. Chopin noteert op de ommezijde een adieu - verpakt als 'Pianoconcerto' - aan zijn vaderland Polen. Dvorák kleeft de postzegel met zijn 'Zevende Symfonie' en zendt zo zijn Slavische klanken de wijde (en nieuwe) wereld in.

Vanuit een nationalistische reflex brachten componisten vaak een ode aan hun vaderland. De onvoorwaardelijke liefde voor hun Heimat resulteerde in verhalende werken met een sterke couleur locale. 'Má Vlast' is een cyclus van zes symfonische gedichten waarin Smetana een kleurrijk Boheems landschap schildert. In het feeërieke tweede gedicht 'De Moldau' slingert de rivier uit de titel zich doorheen een glooiend, groen landschap. We volgen de loop van de machtige Moldau vanaf haar ontstaan uit twee kleine bronnen tot haar samensmelting met de Elbe. Ook Chopin integreerde heel wat authentieke Poolse invloeden in zijn zwierige polka’s of broeierige mazurka’s. Zijn 'Eerste Pianoconcerto' heeft het gewoonweg allemaal: springlevende, virtuoze versieringen, uitgebalanceerde begeleidingen en levendige tempi. Net als Smetana en Chopin ademde Antonin Dvorák de taal van zijn bakermat Bohemen. Geïnspireerd door Johannes Brahms, boetseerde hij zijn briljante 'Zevende Symfonie', tot op vandaag beschouwd als één van zijn beste werken. Oost-Europese melancholie en passionele passages van poëtische power gaan hand in hand; een klassieke symfonie met een immense schwung ‘alla Zingarese’. 

http://agenda.nieuwsblad.be/agenda/e/my-country-my-love/444e721a-b1bb-4cff-be42-765eb6c4202a

[robbosmans-blog]

Onderworpen

Op 29 april ben ik naar het toneelstuk ‘Onderworpen’ gaan kijken in de vernieuwde KVS in Brussel. Dit is een fantastische zaal om een toneelstuk te bekijken dankzij zijn bolvormige vorm.

Simons regisseerde het stuk met de Belgische theatermaker Chokri Ben Chikha. Hoofdpersoon François Van Watermeulen is universitair docent en wordt ontslagen zodra het moslimbroederschap in Frankrijk de verkiezingen in 2022 wint. De Sorbonne wordt een islamitische universiteit: vrouwen mogen er niet langer doceren, mannen moeten zich bekeren. François weigert. In plaats van conflict, zien we in ‘Onderworpen’ een gedachtegang uitgespeeld. Hoe een emotioneel failliete man langzaam zijn enige zekerheid in het leven, zijn atheïsme, opgeeft. Hoogtepunt is een scène waarin de tot de islam bekeerde rector, fascinerend gespeeld door Mourade Zeguendi, François de vraag stelt wat voor mens hij wil zijn. Theater als denkoefening, dat is ‘Onderworpen’.

Dankzij enkele grappige elementen wordt het toneelstuk niet te zwaar en kan er eens goed gelachen worden.

Dit was de eerste keer dat ik een toneel bijwoonde dus wist ik niet goed wat ik ervan moest verwachten. Het was boeiend en leuk om naar te kijken. Maar opnieuw zou ik het niet doen, geef mij maar film.

[robbosmans-blog]

The World of Charles and Ray Eames

Charles en Ray Eames zijn één van de belangrijkste designers van de 20ste eeuw. Bij het grote publiek zijn ze bekend door hun stoelen. Dit is een grote expositie waarin de carrières van Charles and Ray worden uitgelicht. Ze hebben veel meer gedaan dan alleen meubelontwerp, ze ook baanbrekend op vlak van architectuur, grafisch –en productdesign, film, sculpturaal werk, fotografie en multimedia.

Charles en Ray ontmoette elkaar in 1940. In 1941 scheidde Charles van zijn eerste vrouw en trouwde later dat jaar met Ray. Ze verhuisden naar Los Angeles. In California kwamen ze terecht in een nieuwe creatieve en culturele omgeving die aansloot bij hun interesses. In 1943 verhuisden ze naar Washington Boulevard 901 in Venice, Los Angeles. Op deze locatie zou het ontwerpbureau van Charles en Ray Eames de komende vijfenveertig jaar gevestigd zijn. The Eames Office is een interdisciplinair “laboratorium” waar Charles en Ray Eames samenwerkten met andere ontwerpers en hun medewerkers rond productontwikkeling, meubels, vormgeving, architectuur, maar ook nieuwe onderwijsmodellen. Hun favoriete media waren film en fotografie. In de loop van hun leven maakten ze meer dan honderd kortfilms en bouwden ze een uitgebreid fotografisch oeuvre op dat in gedrukte media, film en presentaties op vele schermen gebruikt werd.

De originele expo bestaat uit 380 objecten en projecten die door Charles en Ray Eames tijdens hun leven bedacht en geproduceerd werden. Daarnaast is er een veelheid aan documentatie en artefacten te zien die door The Eames Office en het design duo verzameld werden. Ook de samenwerking met andere designers en kunstenaars in verschillende disciplines hebben een belangrijke plaats.

Ik heb genoten van deze expo. Het is fascinerend hoe twee mensen zoveel doen in hun leven. Deze expo is zeker een bezoekje waard en loopt nog tot 28.05.2017 in C-mine te Genk.

[robbosmans-blog]

Film: Moonlight

Moonlight is geen groots Hollywood Drama, maar een kleine, broze, intimistische film over jezelf vinden. Moonlight is een echt juweeltje gemaakt door Barry Jenkins. Deze film snijdt alle actuele thema’s aan zoals homoseksualiteit, armoede en huidskleur.

We leren Chiron kennen als kind van een drugsverslaafde moeder, zappen vervolgens naar zijn bewogen puberteit en eindigen met een volwassen man. Je kan zien dat deze film inspiratie heeft opgedaan bij Boyhood maar toch is het helemaal anders.

Het verhaal is heel erg makkelijk te volgen omdat het is opgedeeld in 3 hoofdstukken. Eén hoofdstuk per persoon. Chiron wordt gespeeld wordt door drie verschillende acteurs, die in de verste verte niet op elkaar lijken. En toch lijkt het alsof het eenzelfde persoon is. Alex Hibbert, Ashton Sanders en Trevante Rhodes mochten voor deze prachtvertolking een Oscar delen.

De centrale vraag van deze film is: “Wie ben jij eigenlijk?” Chiron worstelt al heel zijn leven met deze vraag. Het is de moeilijkste vraag die hij ooit te horen heeft gekregen. In het eerste hoofdstuk “Little” is Chiron een stille kleine jongen die wordt gepest. Hij is niet zoals de rest. Daardoor leert hij Juan kennen. Hij probeert Chiron op te voeden en leert hem zwemmen, één van de mooiste scenes in de film. In het tweede hoofdstuk “Chiron” is Juan dood en leert Chiron Kevin kennen waarmee hij een intiem moment op het strand beleefd in het licht van de maan. Het derde hoofdstuk “Black” gaat over Chiron die drugsdealer geworden is in Atlanta. Hier kan je zien dat hij heel erg opkijkt naar Juan. Maar dat gaat misschien veranderen als hij wordt opgebeld door Kevin.

Deze film is zijn Oscars waard. Ik kon me helemaal inleven in het ontroerende verhaal. Moonlight is een breekbaar, modern en uitmuntend gespeeld meesterwerk.

[robbosmans-blog]

EXTRA: Into the wild (film)

In de lessen van het vak Godsdienst keken we de film ‘Into the wild’.

De film gaat Chris die net is afgestudeerd en besluit om erop uit te gaan. Zijn groot doel is om Alaska te halen. Hij gaat er echter niet in 1 lijn naar toe. Hij reist door bijna heel Amerika en ontmoet verschillende mensen onderweg. Uiteindelijk beland hij in ‘The magic bus’ in Alaska waar hij aan vergiftiging sterft.

Het beeld dat mij het meeste is bijgebleven is dat Chris wou terugkeren. Hij schrijft in zijn boek ‘Happiness is only real when shared’. Hij kon niet over de rivier geraken omdat al het smeltwater vanuit de bergen de rivier groter heeft gemaakt. Het blijkt ook dat er ongeveer een kilometer verder een brug was.

[robbosmans-blog]

EXTRA: De laatkomer door Dimitri Verhulst

Dimitri Verhulst is een heel erg bekende schrijver. Toch had ik er nog geen boek van gelezen. Tot nu.

We moesten weer eens een boek lezen voor Nederlands dus besloot ik om eens een boek te lezen van Dimitri Verhulst. Het verhaal gaat over een bejaarde die weg wil van zijn vrouw en besloot om te doen alsof hij dement is zodat hij in een rusthuis beland.

Een echte aanrader!

[robbosmans-blog]

Film: Fantastic beasts (and where to find them)

Ik ben geen Harry Potter fan (Star Wars fan hier) maar toch ging ik naar de nieuwe film van J.K. Rowling. Maar ik ben aangenaam verrast. Veel mensen keken er naar uit en ik denk dat de film een beetje ‘overhyped' is.

Er is leven na ‘Harry Potter’. Al speelt ‘Fantastic beasts and where to find them’ zich af veertig jaar voor Harry Potter. De film is heel erg goed geacteerd en de visuals zijn prachtig. De personages zijn goed gekozen maar de film mist een punt op vlak van het verhaal. Ook vind ik het raar dat het eerst als een film uitkomt en vervolgens als een boek.

De scene die me het meeste is bij gebleven is de onthulling van jonge Voldemort. De links met Harry Potter die hier en daar te zien zijn komen hier tot hun recht met de verschijning van Voldemort.

Het was geen slechte film en ik heb hem met veel plezier bekeken. Ik raad hem zeker aan (tot de nieuwe star wars story uitkomt natuurlijk).

http://www.standaard.be/cnt/dmf20161129_0259796

[robbosmans-blog]

Pop: The Cure

Zaterdag 12/11/2016 ben ik samen met mijn ouders naar een concert van The Cure gaan kijken in het sportpaleis. 

Mijn ouders zijn een grote fan van The Cure. Mijn vader is dan ook al naar heel veel concerten van The Cure geweest. Ik wist nog niet dat ik dit concert voor esthetica kon gebruiken want de tickets lagen al een jaar op ons te wachten. 

Doordat er ook nog een optreden in de ander zaal was er veel verkeer. Dus besloten we vroeger te gaan en nog eerst iets gaan eten in Felix pakhuis. Vervolgens gingen we met de bus naar het sportpaleis

De set van The Cure was verrassend veelzijdig. Ze speelden van elk album wel een stuk of vijf nummers. Maar ook de klassiekers zoals ‘Boys don’t cry’ en ‘Lovecats’ waren ze niet vergeten. Toch dacht ik het wel, tot ze deze helemaal op het einde speelden.

Mijn eerste optreden van The Cure was helemaal geslaagd. Helemaal zoals verwacht. Ik ben nu een grote fan. 

http://www.demorgen.be/muziek/the-cure-brengt-eerbetoon-aan-leonard-cohen-in-uitverkocht-sportpaleis-b030158a/

[robbosmans-blog]

EXTRA: De Premier door Erik van Looy

De premier is geen slechte film maar ook geen goede. De film begint heel erg spannend tot ongeveer het laatste deel. Het einde van de film duur ongeveer 2 minuten. De delen van de film waren niet goed verspreid. Daarom krijgt deze film niet de beste reviews. Hiermee geraakt Erik van Looy niet in Hollywood.