roksenroll2

[roksenroll2]

Ierland Deel 3

[roksenroll2]

Ierland Deel 2

[roksenroll2]

Ierland 2019

Verslag Ierlandreis 2019

 Zo 26 mei

We vertrekken op ons gemakje rond 11.00 uur uitgezwaaid door de buren richting België. We hoeven niet maar dan 381 km te rijden. Rob heeft de eerste overnachting gepland in Boulogne sur Mer. De reis loopt gesmeerd en we vinden bijna in het centrum een camperplek naast het casino.

Er staat een nieuw hotel naast het terrein wat nog opgeleverd moet worden. Het ziet er prachtig uit.  Rob heeft een heerlijke pan nasi gemaakt en na het spelen van Rummycub gaan we naar bed.

Ma 27 mei

Prima geslapen; valt alles mee want je moet toch weer wennen aan dit matras. Wel vroeg wakker want de werklui waren druk bezig om de parkeerplaats van het hotel aan te leggen. Ons plan voor vandaag is om naar het tropische zee aquarium te gaan, maar het is zulk prachtig weer gewoon zonde om binnen rond te lopen. Dus we besluiten om eventueel op de terugweg dit te doen. Met het zonnetje erbij is het toch heerlijk om langs de kust naar beneden te zakken. We komen door prachtige plaatsen met hoge krijtrotsen. Het gaat alleen niet van harte, onze navi heeft haar eigen wil en stuurt ons steeds weer terug naar de snelweg. Uiteindelijk de standaard instellingen veranderd en nu doet ze wat wij willen. In Villers sur Mer opzoek naar een slaapplaats maar wat zijn er alweer een hoop mensen met de camper op pad. Uiteindelijk komen we op een camping terecht die er prachtig verzorgd uit zag en met heerlijke douches.  We eten ‘s avonds tomatensalade met gegrilde kip die we onderweg in de supermarkt hadden gekocht.  Na wat TV kijken vallen de oogjes toe.

 Di 28 mei

We slapen best wel lang door waardoor we pas rond 10.00 uur op pad gaan naar Bayeux. Dit is de camping waar we alle medereizigers ontmoeten voor de reis naar Ierland. Onderweg hebben we wat regen maar het is niet echt koud. Even na 12.00 uur staan we voor de poort maar we mogen niet naar binnen want zij lunchen van 12.00 tot 14.00 uur. Dus we parkeren langs de stoep en gaan een bammetje eten en een boekje lezen totdat we erop mogen. De reisleider is er al en nog een paar andere stellen, maar daar bemoeien we ons nog niet mee. Eerst even bijpraten met Wim en Anny onder het genot van een wijntje.  Het is al snel laat en het wordt koud als de zon ondergaat, dus snel naar binnen en een heerlijke echte Franse steak met verse snijbonen gegeten. Als toetje verse aardbeien waarbij je met sommige een zuur lipje moest trekken. Het is wel anders leven zo om rond 6 uur al binnen te zitten. Dit schijnt wel ons voorland te worden want in Ierland wordt het ook koud als de zon onder is. Nou……

 Wo 29 mei

Vandaag weer wakker geworden met zonnetje. Rob gaat een verse baguette halen en we gaan op de fiets naar het dorp. Daar komen we op een gezellige markt terecht waar Rob een proeverij wordt aangeboden van Calvados uit verschillende jaren. Uiteindelijk koopt hij niks want hij vind de flessen wel erg duur. We lopen door naar het museum dat bekend is door het 70 meter lange wandkleed uit 1066, le Tapisserie de Bayeux. Omdat de mens toen niet kon lezen is dit wandkleed gemaakt dat het verhaal verteld over de aanleiding tot ėn de veldslag bij Hastings, die tussen koning Willem de Veroveraar en Koning Harold ging (die zichzelf tot koning van Engeland kroonde en daarmee meineed pleegde tegenover Willem) na de dood van koning Edward. Na al deze indrukken toch wat hongerig opzoek naar een leuk restaurant. Ik ga voor de vis en chips en Rob neemt mosselen. Het was heerlijk wel wat veel werk vond hij om al die relatief kleine mosseltjes uit hun schelp te halen ha ha. Bij terugkomst op de camping nog even met Wim en Anny aan de borrel en hij verteld de laatste dingen die we moeten weten i.v.m. eventuele calamiteiten. Voor het avondeten nemen we baguette met knakworst  ook heerlijk voor een keer.

 Do 30 mei

Hemelvaartsdag…maar niet voor ons. Oversteken naar Ierland. Ben op alles voorbereid want dit is heel anders dan de Middellandse Zee.  Natuurlijk wel weer in rijen wachten tot we de boot op mogen. Het loopt allemaal heel relaxed. Hier hebben ze vanaf de kade opritten zodat je in de boot gelijk op het goede etage staat. De ferry naar Griekenland rijd je in de boot zelf een oprit omhoog of naar beneden. Voor de zekerheid zeeziek-pil ingenomen maar dit was niet nodig; de zee was heel rustig. We hebben gelijk een welkomst-diner-aan-boord wat een beetje tegenviel qua keuze en met warm bier en wijn. Heel jammer want het was wel heel gezellig zo bij elkaar zitten. Nadat de reisleider zijn beklag had gedaan kregen we allemaal een vrij ontbijt voor de volgende ochtend.

 Vr 31 mei

Heerlijk geslapen even wakker toen de boot wat ging deinen maar snel weer ingeslapen. Natuurlijk een heerlijk ontbijt gehad en al snel het sein dat we de hutten moesten verlaten en om 10.00 uur lagen we in de haven. Gelijk wennen om links te gaan rijden en al snel waren we uit de haven en richting Wexford. Maar eerst hebben we een stop bij het Irish National Heritage Park. Hier krijgen we om 14.00 uur een rondleiding van een gids die veel vertelde vanaf de prehistorie tot nu. Nou dit volkje is wel regelmatig onder de voet gelopen door de vele veroveraars.  Daarna door naar de camping “the Trading Post”.  De campings hier hebben speciaal vlakke stukjes waar je met de camper op moet staan en een grasveldje ernaast. Heel verzorgd en schoon allemaal. Af en toe is er een klein miezerig buitje maar wel een grijze lucht. Je merkt aan alles dat dit land niet gewend is om buiten te leven. Er zijn nergens terrassen alles is naar binnen gericht.

 Za 1 juni

Het is nog steeds grijs weer en best koud (15gr) brrr maar dat wisten we dus niet zeuren.

Vandaag gaan we, na een bezoek aan het Ros Wandtapijt in Wexford, verder naar Cahir waar we op de Apple farm zullen slapen. Dit is bij een Nederlandse familie die in de 60-er jaren is geëmigreerd. Ze hebben een prachtig stuk grond met heel veel appelbomen en nog steeds Hollandse appelrassen, zoals Jona, Elstar en Sommerville. Daarnaast kweken ze peren, aardbeien, frambozen en pruimen. De belangrijkste inkomsten komen echter van de appelsap en de cider die ze hier op het bedrijf maken.

Maar eerst ons eerste happy hour in een van de schuren van de Apple farm. Allemaal bij elkaar, drankje, hapje en veel gezellige praat. Na de borrel volgt de rondleiding door Con Traas, de eigenaar en krijgt iedere camper, na afloop, een fles echte troebele appelsap als presentje.

We hebben weer een hoop geleerd van sluipwespen, verschillende teelt, plantreacties op daglicht etc. Morgen is de winkel vanaf 09.00 uur open en kunnen we nog wat kopen.

Nu gewoon ff zitten, filmpje erbij en lekker slapen.

 Zo 2 juni

Vandaag rijden we van Cahir naar Blarney. Dat kan via het kasteel van Cahir (maar dat doen we niet want er komen er nog genoeg..) en het uitkijkpunt van The Vee in de Knockmealdown Mountains. Dat doen we dus wel. Een prachtige rit over redelijk smalle wegen maar gelukkig is er weinig verkeer want zondag.

In de buurt van het panorama-punt moeten we het wel even vragen maar al spoedig gaat het de berg op. Overal langs de weg staan hier gigantische rododendrons in een diep paarse kleur, het lijkt wel of er een deken over de vallei en de bergwanden ligt. Zo mooi.

Boven even een kodak-momentje en een kopje koffie met dit perfecte uitzicht. Achter en onder

ons     kabbelt de beek en fluiten de vogels. MOOOOOOOIIIIII.

Na de koffie de berg over en boven is er een meer dat omzoomt is door de rododendrons en van hier begint een wandeltocht dus veel volk op de been.

Op weg naar Conna en zoeken naar een plekje om te lunchen. In Conna slaan we een zijweggetje in naar de kerk en komen bij een lieflijk plekje bij de rivier en over een oude brug.

Om een uur of 3 rijden we Cork in en staan in de file want er is een marathon dus weinig parkeerplaats. Na een rondje door het centrum te hebben gedaan besluiten we richting camping te rijden. De camping is weer een rechtsgerichte aangelegenheid met verharde plekken en gras er naast maar……NIET OP HET GRAS RIJDEN!!!!!. Het lijken wel Engelsen!

 We plaatsen de camper direct na de hoge heg om nog een beetje in de luwte te zitten want de wind steekt op. Enid gaat met Anny alle mensen langs om geld te innen voor de excursie in Ross Castle en om de jarigen te vragen of ze allen alles op 1 dag willen vieren.

Vanavond eten we een heerlijke ribeye-steak en broccoli. Ook dat is wel een beetje wennen want normaal koken we buiten en eten we een salade maar zeker geen gekookte groente. De hele camper stinkt naar kool en vet. Dus maar een kaarsje aan en de lucht een ander geurtje geven.

Morgen Blarney Castle en de steen van welsprekendheid……

[roksenroll2]

Griekenland 2018

Deel 5

Griekenland deel 5

Donderdag 14 juni Vandaag een rustdag die kan worden besteed aan een bezoek aan de burcht van Koroni,  een wandeling naar het dorp of een duik in de zee. Wij kiezen voor het standswandelingetje en kopen nog een hoed voor Rob en drinken een freddo op een terras met een aantal medereizigers. Daarna de wandeling terug maar voor we de 90 treden omhoog gaan we eerst nog een simpele lunch in de beach bar onder de camping gebruiken. Dan de trap op….. wat een klim zeg en dan te bedenken dat we een van de jongsten zijn! Boven gaan de kleren uit, de zwembroek en bikini aan en zijn we gereed voor een verkoelende duik in het zwembad. Een tukkie zou nu wel lekker zijn dus.. languit op de stoel en de ogen toe. ’s Avonds is er niet veel animo om iets te doen. We zij allemaal wel een beetje vermoeid aan het worden en we moeten nog een paar dagen.

Vrijdag 15 juni We zijn weer op weg. Nu gaan we naar de camping in Olympia. Dat is de plek waar ooit (in 776 v. Chr.) de eerste Olympische Spelen zijn begonnen. We rijden de hele kust weg langs vanaf Koroni in het zuiden naar het noorden. Onderweg zien we prachtige vergezichten en voor de lunch gaan we een klein dorpje in en eten aan het strand een nog warm gegrild kippie dat we eerder bij de lokale supermarkt hadden gekocht. Het begint stevig te waaien en de zee is erg wild. Toen we weg reden was er wat bewolking maar dat vinden we niet erg, eindelijk niet zo heet. Maar hoe dichter we bij de camping kwamen des te donkerder het werd en er kwamen lichtflitsen bij. Het begint te druppelen als we de camping oprijden. Henk en Rita waren er al en we gaan op onze plek staan. Al snel volgt de rest en met tussenpozen gaat het harder regenen. De lijst waarop we noteren wie binnen is en of ze voor de volgende ochtend brood willen hebben begint door te lopen. Maar het is nog steeds niet koud. Tussen de buien door verkennen we het terrein en Rob neemt een duik in het zwembad. Nou het is “pies lauw” volgens Rob. Rita en ik wachten nog even op de laatste deelnemers en wat blijkt de stroom is uitgevallen. Schijnbaar in de hele stad door de bliksem. Intussen is het droog en tegen half 6 gaan we naar het restaurant. Voor ons wat aan de vroege kant maar we hebben om 7 uur een wijnproeverij. Henk verteld hoe het program van morgen is als we naar de opgravingen gaan. Dan begint een van de deelnemers, die vinoloog is, een leuk verhaal te vertellen over de wijnen en laat ons proeven. Hij vertelt het hartstikke leuk en we horen over de geschiedenis van de wijnen. Als de eerste fles rond is begint het weer te druppelen. Dit kan nog wel dachten wij dus met plu nog even afwachten en dan breekt de hel los. Met bakken werd het over ons uitgestort. Iedereen rent onder de dichtstbijzijnde luifel om de bui af te wachten. Het wordt niks meer vanavond het blijft lang en hard regenen en iedereen gaat de camper in met de woorden: “tot morgen”.

Zaterdag 16 juni Vandaag doen we de opgravingen van het oude Olympia met Saskia, een Nederlandse gids. Het is licht bewolkt wat prima is om hier rond te lopen, gelukkig niet zo heet. De gids vertelt ons over de site en geeft een bijzonder leuke uitleg bij de stenen, de gebouwen en in het museum. In de tijd tussen het bezoek aan de site en het museum is er gelegenheid voor een kopje koffie. Na het afscheid van Saskia gaan we lunchen en lopen een beetje door de enige hoofdstraat die Olympia rijk is. De bewolking is weg en dat voel je gelijk. Juweliers-, souvenirwinkels en een hele hoop tavernes en cafe’s. Om drie uur zijn we bij Klio, de bijenhoudster, die een boeiend verhaal verteld over de bijen en hun producten. We zitten in haar tuin onder een grote boom. Het bezoek wordt afgesloten met een traktatie, DIPLES met honing. Daarna terug naar de camping met de taxi of met de benenwagen. Om 20.00 uur gaat onze vinoloog verder met zijn verhaal en het wijnproeven. Het wordt laat en het was een lange maar zeer interessante dag.

Zondag 17 juni. Vaderdag is het vandaag. En we zijn vrij. Dus lekker laat ontbijten en op ons gemak een beetje tutten in en om de camper. Ik doe samen met een paar anderen een wasje en het belooft een hete dag te worden. Even lekker in mijn E-reader lezen en hier en daar een praatje houden en natuurlijk mijn verslag schrijven.

Maandag 18 juni. Vandaag een reisdag naar het eiland Lefkada of Lefkas. We gaan in het plaatsje Vassiliki op de camping staan. Het is een flinke reis van 329 km. Gelukkig zit er een groot stuk tolweg bij dus dat schiet behoorlijk op. Het eerste en laatste stuk is wel door de bergen met om de hoek weer een prachtig uitzicht op dat blauwe water. Vandaag zullen Henk en Rita er als eersten zijn zodat we het rustig aan kunnen doen. Er staat in het reisboek dat de deelnemers na 15.00 uur op de camping terecht kunnen maar vandaag was er voor de reisleiding niet tegenaan te rijden. Alleen een tank- en lunchstop en toch pas vlak voor drieën op de camping. Dan moet je eerst nog een praatje houden (bij de receptie) en de plaatsen zien en pionnetjes/vlag neerzetten en daar stonden de eersten alweer voor de poort. Ik denk dat de deelnemers ook een beetje moe worden en alleen van A naar B rijden. Jammer want er is zoveel te zien onderweg wat het stoppen waard is. Henk heeft op het Whiteboard gezet dat we overmorgen om 9.00 bij de receptie moeten verzamelen voor onze vaartocht. Tegen de avond horen we ergens gitaarmuziek en Rob gaat natuurlijk gelijk kijken. Het zijn 2 Italianen die lekker op hun gitaren spelen. Ja hoor Rob pakt ook zijn gitaar en het klinkt nog leuk ook. Heel wat deelnemers komen er omheen staan en zingen naar hartenlust mee.

Dinsdag 19 juni. Vrije dag in Lefkas. Iedereen is laat op. De vermoeidheid slaat toe. Ook omdat het zo warm is doen de deelnemer niet veel. Wij zijn het dorpje Vassiliki in gelopen om wat rond te kijken en bij het boekingskantoor van de boot het een en ander te regelen. Want er bleek voor ons niks gereserveerd te zijn. Zo dat is even flink schrikken want in het draaiboek van de reisleider staat dat het wel zo was. Gelukkig kwamen wij er achter door het meisje achter de receptie van de camping. Het is een veel te lang verhaal om op te schrijven maar het is voor elkaar gekomen ook als was het een vrije dag van de Kapitein.

Woensdag 20 juni Vandaag is er een flinke boot voor ons afgehuurd. Normaal kunnen er wel 200 pers op, maar er zijn geen kleinere boten voor handen. Iedereen heeft zijn zwemspullen bij zich en het wordt een heerlijke tocht. Het weer is prachtig en de kaptein legt aan in een verstild baaitje waar het water azuurblauw is en prachtig helder. Hier kunnen we een half uur poedelen, maar het wordt langer want ze wachten op een andere boot die de lunch komt brengen voor ons. Nou het was niet zo’n beste lunch. In het reisboek staat dat we een afscheidsdiner zouden hebben en toen hoorden we dat het een lunch zou worden??? Dus Henk was er niet blij mee en zei ook tegen de deelnemers dat het niet NKC-waardig was. Maar gelukkig is dat prima opgelost, door ‘s avonds toch nog een diner te kunnen aanbieden, wat met luid gejuich werd ontvangen. Maar tijdens onze tocht werden Henk en Rita uitgebreid in de maling genomen door de deelnemers. Een van de deelnemer praatte alles aan elkaar en er kwam een hele verzameling oude NKC-spulletjes voor de dag. Ze waren waarschijnlijk bij de deelnemers langs geweest om te zien of ze nog iets over hadden. En wat er niet was hadden ze zelf gemaakt zoals bv een rood hoedje waarop een sticker was geniet van NKC zodat Henk meer op viel als we rond liepen, ipv met zijn blauwe pet. Een spreektoeter gemaakt van een lege plastic fles met een handvat eraan van een waterpistool. Hilariteit alom dus en ze gingen met een tas vol goed bedoelde prullaria van de boot. Rond 17.00 waren we weer in de haven, de deelnemers naar de camping en wij als de wiedeweerga op zoek naar een restaurant waar we met 40 personen terecht konden voor die avond en waar we ook een goede deal mee konden maken. Gelukkig is dit wonderwel gelukt en ’s avond om 20.00 zat iedereen netjes gekleed en naar bloemetje ruikend aan de dis.  De stemming was opperbest en er werd ook nog uitgebreid mee gezongen met een straatmuzikant die langs kwam. Nou NKC kan niet meer stuk bij deze groep.

Donderdag 21 juni. De laatste dag in Griekenland. We gaan weer richting de haven van Igoumenitsa om daar met de ferry de overtocht naar Italië te maken. De boot vertrekt pas ‘s avonds om 23.00 uur dus we moeten de dag nog door. Gelukkig mogen we van de camping tot 16.00 uur blijven staan als dat nodig is. Een heel aantal gaan zo rond 11.00 van de camping om nog een mooie rit te maken en in een van de vele baaien nog even af te kicken van Griekenland. Rond 20.30 uur wordt iedereen verwacht bij de ticketoffice en dat doet ook iedereen braaf. Henk heeft al de boardingpassen enz. opgehaald en die delen we uit aan de deelnemers, nog even wachten en om 21.00 uur gaan we door de poort naar het haventerrein. Daar zien we een rode zon in de zee zakken achter de bergen van Corfu en even later vaart de boot de haven binnen. Er gaat nu niemand van boord want hij komt uit Patras om via Igoumenitsa door te varen naar Ancona. Met de boardingpass hebben we nog geen sleutelkaart voor de hutten gekregen (wat op de heen reis in Ancona wel gebeurde) dus Rita en ik besluiten om als voetpassagier als eerste aan boord te gaan dan kunnen wij gelijk bij de receptie voor iedereen de kaarten ophalen. Dit gaat prima zo en iedereen die bij de receptie binnen komt krijgt gelijk zijn keycard. Iedereen legt zijn spullen in de hut en we gaan nog even een afzakkertje nemen. Op het dek zitten we in een grote kring. Rond 1.30 uur gaan we allemaal naar bed.

Vrijdag 22 juni. Wat een waardeloze harde bedden zijn dit. Ik word gebroken wakker en Rob ook. Maar goed, na het douchen (waarbij je heen en weer moest springen om nat te worden, doordat er een breuk in de slag zat) gaan we naar het ontbijtbuffet. De gebakken eitjes glimmen je tegemoet doordat ze in olijfolie zijn gebakken. Maar er is een ruime keuze en we lusten wel wat. Na het uitgebreide ontbijt snel naar dek om een stoel te bemachtigen. Gelukkig is het niet erg druk met voetpassagiers dus stoelen plenty. Een bakkie erbij en dan maar wachten tot 1300 uur voor het NKC-afscheid op dek. Klokslag 13.00 uur is iedereen ter plekke en zingen we eerst nog uit volle borst voor de jarige. Henk bedankt daarna nogmaals iedereen voor een zeer geslaagde reis. Een voor een komen de deelnemers voorbij en sluiten aan bij ons zodat de passerende medereizigers iedereen gedag kunnen zeggen. We snacken nog wat en gaan uiteindelijk rond 1530 Italiaanse tijd naar de wagens. Net als we op de snelweg zitten begint het toch te regenen….. geen hand voor ogen zie je dan. Gelukkig hebben we de camping in Riccione bereid gevonden ons (12 campers) op te vangen, al met al een uurtje rijden en in de stromende regen checken we in. Om 1900 uur verzamelen om te gaan eten in het restaurant waar we de startmaaltijd hielden. Moe maar zeer tevreden schrijven we dit laatste deel van het verslag en gaan morgen vroeg weer op pad met als doel Argelès sur Mer in Zuid Frankrijk waar Max, Sean en de kinderen verblijven. Wordt nog even flink doorrijden dus.

Bedankt voor de talrijke leuke commentaren op ons verslag en tot het volgende

Enid en (een beetje) Rob

[roksenroll2]

Griekenland deel 4

Woensdag 6 juni.

 Vandaag met de bus naar beneden en over het Nauw van Korinthe en daarna op de boot het gegraven kanaal door. Keizer Nero was er ooit mee begonnen om de route om de Peloponessos te verkorten maar na zijn dood werd het werk gestaakt. Het is begin 1874 afgemaakt. Maar wat bleek, het was al te smal voor de boten die er gebruik van zouden moeten maken. En bovendien waren de motoren van de schepen zo sterk en snel geworden dat het omvaren veel veiliger kon dan vroeger. Maar wel imposant om te zien wat voor werk dit geweest is.  De rotswanden waren soms 60 m hoog. Het was heerlijk op de boot en met een lekker windje was het zeer aangenaam. Na een heen-en-weertje door het kanaal weer in de bus naar Oud Korinthe, de plaats waar Paulus een paar jaar na de dood van Jezus, de Corinthiërs toesprak. Er staat ook een prachtig museum bij waar heel veel marmeren beelden staan met gedrapeerde gewaden. Hoe hebben die beeldhouwers het kunnen maken. Je ziet elke plooi van die gewaden lopen, dan die nagels op de handen zo mooi gemaakt. Helaas waren bijna alle beelden zonder hoofd en een aantal zonder armen. Bij terug komst op de camping ploft iedereen neer met een koud dranken in de schaduw. ‘s Avonds is er een facultatieve maaltijd in het camping restaurant en bijna iedereen deed mee. Het was weer reuze gezellig. Wat een leuke groep hebben we.

 Donderdag 7 juni

Een vrije dag en daar is iedereen heel blij mee. Wij rommelen wat, lezen en zwemmen, wat is dit toch heerlijk alles mag, en niks moet. Rob bekijkt de kaart voor de rit van morgen. Daarna gaan we even naar het grote nieuwe winkelcentrum voor wat boodschappen en belanden op een pracht nieuw terras aan het water voor een koude koffie. Dan lopen we langs het strand weer terug naar de camping. En duiken het water in want het is weer goed warm vandaag.

 Vrijdag 8 juni

Vandaag een korte maar intensieve reisdag. Eerst een prachtige kustroute en daarna de doorsteek naar Tolo. De camping kennen wij niet maar het dorp wel. Henk en Rita hebben gevraagd of wij wilden “plaatsen” vandaag dus als eerste op camping Lido (het is een terrassen camping) en een plaatsingsplan maken. Daarna de lootjes tevoorschijn halen, de NKC vlag opzetten, lunchen en ons hoofd breken over hoe we de campers nu echt moeten verdelen. Wij besluiten zelf om plaats 13 te nemen vanwege mogelijk bijgeloof bij deelnemers en het lage schadouwnet. Die angel is er vast uit. De plekken beneden zijn niet geweldig en de plekken boven vrij smal voor de bredere campers maar loten is dan wel de eerlijkste methode. Ja, “lote is klote maar wel eerlijk” zegt Henk altijd. Om kwart over drie rijdt de eerste camper het terrein op en begint het plaatsingsritueel: welkom heten en vragen hoe de reis is verlopen, rolletje snoepjes laten kiezen, lootje trekken en plaats toewijzen, info geven over de camping en vragen om wensen t.a.v. brood. Om kwart over vijf is de laatste wagen binnen en is iedereen geplaatst. Pfff en dat bij 34 graden…

Om half zes is de briefing (die Rob geeft) over het programma van morgen en daarna een welverdiende duik in de baai van Tolo. Heerlijk water, douches op het strand en bij de ingang van de camping. Wij maken ons op voor een gesprek met de eigenaar van de camping Sunset, waar alle groepen van de NKC normaliter staan. Het gesprek verloopt prima, we krijgen een ouzo aangeboden en wat snacks er bij en de sfeer is prima. Maar ja ook hier staan de campers in twee groepen, (en is het verder van het strand) en het sanitair is niet zo mooi als op onze camping “food for thought” dus….Daarna lopen we naar de boulevard voor een hapje in het naastgelegen restaurant en duiken, moe maar tevreden, ons bedje in.

 Zaterdag 9 juni

Vandaag is Max jarig dus even een appje sturen in de bus die om 9 uur voor de receptie staat. De deelnemers zijn, punctueel als altijd, allemaal op tijd en de bus vertrekt naar Mycene voor de opgravingen en het koepelgraf van Atreus waarover gisteren in de briefing is gesproken. Daarna een koffiestop en door naar het Palamidi Kasteel, boven op de berg bij Nafplio. Hierna gaat de bus naar de haven van Nafplio en kan iedereen lunchen of rondwandelen. Rond half drie is iedereen weer in de bus en gaan we terug naar de camping waar we om half zes een happy hour hebben. In de tussentijd rust men, buikt men uit of neemt een verkwikkende duik in zee. Morgen gelukkig een vrije dag.

 Zondag 10 juni.

Het wordt uitslapen vandaag pas om 8 uur wakker. Dan op ons gemak ontbijten wasje doen en lekker zwemmen of lezen. Veel van de deelnemers zoeken elkaar op aan het einde van de dag en zitten gezellig in een kring te borrelen. Wij maken hier en daar een praatje omdat we langs de campers lopen als we even gaan zwemmen. Vanavond thuis eten gewoon spaghetti en het smaakt prima. De reisleiding komt even koffie drinken en we spreken af dat wij morgen weer gaan plaatsen zodat zij de tijden hebben om de route van morgen op hun gemak te rijden. Wij kennen dit gebied en de route dus wij kunnen door rijden.

 Maandag 11 juni.

Vroeg uit de veren alles inpakken en wachten tot de bakker is geweest. Om 8.00 komt het brood en we eten het nog warme brood snel om gelijk weg te kunnen rijden. De route is vandaag 171 km naar Gythion. Op zich niet lang maar het reisboek geeft aan dat we er 6 uur over doen (incl. Koffie en lunch pauze). Nu weten we dat de bergpassen tijd rovend is maar zolang? Eerst nog even een stop voor de boodschappen en dan gas in de pijp.  Maar met een gemiddelde van 30 km per uur schiet het niet echt op. Maar de ver gezichten zijn spectaculair. Het mooie van de Pelops is dat je na elke bocht een prachtig uitzicht op die mooie blauwe zee hebt. Na een koffie en lunch stop rollen we de camping op. Deze ligt direct aan zee en is eigenlijk een olijven boomgaard. De plaatsen zijn allemaal gelijk en recht we kunnen allemaal in een laan staan op een na. Dus wij zetten onze camper aan de overkant neer zodat we toch contact hebben met Henk en Rita. Het is veel belangrijker dat de deelnemer allemaal bij elkaar staan. We hebben net de pionnen neergezet of de eerste rolt al binnen. Ze hadden een verkeerde afslag genomen waardoor ze een korte route hadden. De rest volgt al snel en een deelnemer komt met een kapotte portierruit binnen. Shit: ruit ingeslagen terwijl ze in de supermarkt waren. Voor hun een hoop gedoe met aangifte bij de politie in het Grieks. Gelukkig was er iemand op het bureau die redelijk Engels sprak. Het bureau neemt het heel serieus en hebben ook vingerafdrukken gecheckt. En morgen komt carglass om de ruit te vervangen of ze moeten het in Kalamata laten doen. Jammer dat dit moest gebeuren. De camping-beheerder roept ook gelijk dat het de emigranten zijn en de politie had ook al gezegd dat er een bende van Bulgaren bezig was.

 Dinsdag 12 juni

Even een dagje helemaal niets. Een beetje hangen, luieren, een duik in het heerlijke water en Rob doet een dutje in zijn hangmat. Toch niet voor niets meegenomen! ’s Avonds gaan we met een stel visliefhebbers in Gythion eten. Zij hebben nog nooit echte inktvis gegeten dus dat staat op het menu. Prima plek aan de haven waar we zaten en een goed gesprek over reizen en kinderen en kleinkinderen. Daarna nog een koffie op een ander terras (met makkelijke stoelen) naast de taxistandplaats en dan met de taxi naar de camping.

 Woensdag 13 juni

Vandaag de route naar Koroni die langs Kardamili leidt. Wij starten vroeg want willen nog wel even aan bij Giorgio voor een kopje koffie op het terras dat Enid zo goed kent. Het was alweer 3 jaar geleden maar hij herkende ons toch nog. Prachtige route wederom en na de koffie naar Kalamata, waar we afspraken met Jaap en Wil om wijn te kopen voor de wijnproeverij die we ipv de lezing van een Griekenlandkenner willen inlassen. Keurig op tijd draaien beide campers de parkeerplaats van de Lidl op. De wijn gekocht en de laatste etappe naar Koroni gereden. Op de camping blijken de plaatsen toch niet allemaal beschikbaar dus is het voor Henk en Rita passen en meten. En dat over drie terrassen….in de hitte…. Gelukkig hebben ze een zwembad hier. ’s Avonds eten we “Kleftiko”, varkensvlees met aardappel, champignons, ui, knoflook en tomaat in een zakje van vetvrij papier. De maaltijd die de herders meekregen van huis maar ook afgeleid schijnt te zijn van het woord “klepsei”, dat stelen betekent. Het is een hele maaltijd en bijna niemand krijgt zijn buideltje helemaal leeg, zeker niet na de Griekse salade en het toetje dat nog moet komen. Yoghurt met honing sluit dit diner af en iedereen gaat, nadat de reisleiding nog een duik in het zwembad nam met de kleren aan(!), vol en tevreden naar de camper voor een lekkere rustige nacht. Kali nichta

[roksenroll2]

Griekenland 2018

deel 3

Griekenland Deel 3

Dinsdag 29 mei

Vrije dag op de camping dus wasje draaien, wagen schoonmaken, een beetje zwemmen en uitrusten. Wat zijn de deelnemers blij met z’n dagje niks. ’s Avonds in het restaurant gegeten met (Henk en Rita) de reisleiding. De pita gyros viel wat tegen maar wat hebben weer veel gelachen.

Woensdag 30 mei

Vandaag een reisdag met een stop bij Thermopilae. Rob wilde het  graag zien en beleven hoe de 300 Spartanen hier het leger van Xerxes stopten.

De zwavelbron was matig en het gebied wordt nu bevolkt door 550 vluchtelingen die in containers zijn gehuisvest achter het bezoekerscentrum van de slag bij Thermopilae. Geen echte opsteker dus en snel maar weer verder in het voetspoor van Leonidas en de zijnen. Wat een mooie route door de bergen en wat een rust. ’s Middags ergens langs de weg, op een weide, gestopt voor een boterhammetje. De stilte deed haast pijn aan je oren!

De laatste kilometers naar Delphi gaan eerst bergafwaarts om op de laatste 2 kilometer nog even te stijgen. Camping Apollon is een terrascamping en wij hebben het laagste terras toegewezen gekregen met een magnifiek uitzicht op Itea aan de Straat van Korinthe. 500 meter boven zeeniveau en een onbelemmerd uitzicht over de vallei beneden. Prachtig. Het zwembad is ook lekker en het is zelfs koel ’s nachts. Het is zo koel dat ik spijt heb dat we het dekbed opgerold in het ruim gestopt hebben. Dan maar dicht tegen Rob mijn kacheltje aan liggen.

Donderdag 31 mei

Om 9 uur verzamelen we bij de receptie voor een rit (10 min) met taxi’s naar de opgravingen. Rob geeft de chauffeurs elke keer een briefje van 5 euro als er weer vier mensen vertrekken. Henk en ik zijn al met de eerste taxi naar boven gegaan om de toegangskaartjes te kopen. De dame achter het loket bestudeerde de lijst met 65+ en 65- met grote aandacht voor ze de kaartjes uitdraaide.

Steeds komen er 2 taxi’s aan en gaan de inzittenden vast beginnen aan de klim naar de top van de opgravingen en het stadion van de Pythische Spelen. Iedereen kan zelf bepalen hoe lang zij willen blijven want ze kunnen op eigen gelegenheid terug naar de camping. Na het bezoek aan de opgravingen, heel indrukwekkend en mooi gerestaureerd, gaan we eerst koffie drinken en daarna nog even naar het museum waar we mooie foto’s maken van alles dat is opgegraven en behouden is gebleven. Vooral de beelden en de Sfinx maken veel indruk op ons. Ook de gouden sieraden en hoofdtooien zijn prachtig. Alleen het hoofd en handen/voeten zijn bewaard gebleven. Dit komt omdat ze toen het lichaam van hout maakten en die zijn tijdens een grote brand verloren gegaan. Op de terugweg door het dorp zit een groep op een terras en schuiven we nog even aan voor een kopje koffie en een vers geperste jus d’orange. We lopen door de winkelstraat van Delphi met veel souvenirwinkels en stoppen bij een tentje met een prachtig terras, met uitzicht over de vallei en op Itea, voor een burger met cola. Niet teveel eten want vanavond is het Griekse avond in het campingrestaurant!

We lopen terug naar de camping en gaan zwemmen en rusten. Om 19.00 uur start de Griekse avond met een aankondiging door een van de medereizigers. Hij heeft, na het Orakel gezien te hebben, bericht gekregen dat zijn bedrijfsruimte annex woonhuis (na 3 jaar) eindelijk is verkocht. Hij trakteert ons allemaal op een ouzootje vooraf en dat valt goed in de groep. Na een uitbundig “Yamas” en een slok wordt het eten opgediend en begint de driemans-formatie te spelen. Later komen er nog 6 dansers en natuurlijk moet iedereen het bekende deel van de sirtaki meedoen. Dat geeft nogal hilarische taferelen. Benen in de knoop, problemen met het ritme etc. Een van de deelnemers vraagt onze oudste dame van de groep (86) ten dans en ze gaat met de voetjes van de vloer. Maar wat hebben we allemaal plezier. De sfeer was al goed en kan, na vanavond, niet meer stuk.

Tegen 10.00 uur stopt de band en praten een aantal nog wat na om vervolgens weer uit te gaan buiken bij de camper en vroeg te gaan slapen. Het was nog lang onrustig op het onderste terras…….

Vrijdag 1 juni

Vandaag weer een dagje bijkomen. De eerste gang van een aantal deelnemers is, gewapend met een zak wasgoed, richting de wasmachine. Met het warme windje dat pal langs de campers waait en het zonnetje is het wasgoed binnen een kleine twee uur schoon en droog.

Menig mannelijk reisgezel is in de weer met de wc. Legen en schoonmaken voor de volgende paar dagen. Een enkeling heeft de wandelschoenen aangetrokken en is nog een keer naar Delphi of in de omgeving gaan wandelen. Wij blijven hangen bij de camper en sorteren de foto’s van onze telefoons en zetten ze over op de computer. Wat een werk is dat zeg; zo’n kleine 500 foto’s overzetten en hernoemen.

Zaterdag 2 juni

We zijn op weg naar Athene. Daar staan we op een stadscamping. Het is een prima camping als uitvalsbasis om de stad te bekijken. Maar het ligt aan een 8-baans autoweg met erg veel lawaai.  Als iedereen is aangekomen houd Rob een briefing over wat er de komende dagen op het program staat en hoe dit wordt ingedeeld. ’s Avond gaan we beginnen met een avondwandeling rond de Acropolis. Iedereen krijgt een bus/metro kaartje dat 24 uur geldig is. Rob neemt de hele groep op sleeptouw omdat hij wat Grieks kan lezen. Aan de overkant van de camping stopt de bus en we hebben een voorbeeldige groep want iedereen is (zoals al de hele reis) stipt op tijd. Na 10 haltes komen we bij het metrostation Larissis waar we nog 6 haltes mee moeten.  Dan komen we boven de grond aan de voet van de Acropolis. Het is nog niet donker dus de zon schijnt volop de prachtige bouwwerken. We lopen ongeveer 3 km met steeds de Acropolis aan de rechterhand. Er staan overal stalletje en kraampjes met allerlei goed bedoelde prullaria waar we langs slenteren. Heel wat deelnemers willen natuurlijk foto’s maken en het is hard werken om de groep bij elkaar te houden. Uiteindelijk strijken we neer op een terras dat wel 40 vrije stoelen heeft en iedereen besteld een drankje. Dan gaat de zon onder en wordt Acropolis prachtig verlicht dus weer foto’s natuurlijk. Tegen 22.00 uur gaat de reis weer terug naar de camping. Dit was ook een leermoment voor de deelnemers om de volgende dag zelfstandig de stad in te gaan. We nemen nog even een afzakkertje met de reisleiders en als ze naar bed zijn gaan wij nog even knutselen aan een slinger (servetten en scheerlijn) want Henk is morgen jarig. Hij wil niet dat er wat gedaan wordt maar de deelnemers zijn met de pet rond geweest en zij vinden dat er toch zeker gezongen moet worden. Heel stilletjes hangen we alles op en gaan ook naar bed.

 Zondag 3 juni.

Heb slecht geslapen. Kon gewoon niet in slaap komen. De avondwandeling met al het bij elkaar houden van de deelnemers zit nog in mijn hoofd. Gelukkig konden we wat later opstaan want we hoeven pas om 9.30 uur de bus om de wisseling van de wacht rond 11.00 te kunnen zien. Maar eerst gaan we zingen voor Henk en hij vindt het dus echt niks en staat met een rood hoofd alles aan te horen. Wederom staat onze voorbeeldige groep om 9.30 uur klaar bij de bushalte. Dit keer gaat de reis sneller waarschijnlijk omdat het zondag is. We zijn dus te vroeg op het Syntagmaplein en hebben nog tijd voor een lekkere freddo cappuccino en een stuk Bougatsa (bladerdeeg met bakkersroom bestrooid met poedersuiker en kaneel).

Daarna zien we de wisseling van de wacht door de Evzonen, het elitecorps van het Griekse leger. Indrukwekkend hoe de gestileerde passen uitgevoerd worden en hoe de wacht soms een minuut met het gestrekt geheven been blijven staan. De groep splits zich op want ze kunnen nu op eigen gelegenheid terug naar de camping. Wij zakken af naar Ermou in de wijk Plakka en struinen door de nauwe winkelstraatjes en over de pleintjes. Op de terugweg strijken we neer op een terras voor de orthodoxe kerk en lunchen warm zodat we ’s avonds een boterhammetje kunnen eten op de camping. Met de metro en de bus weer terug naar de camping gaat voorspoedig en rond een uur of drie hangt de hangmat en gaan we rusten.

Om 5 uur geeft Henk een borreluurtje voor zijn verjaardag en Rita en ik maken wat borrelhapjes. Het is daarna nog lang gezellig in de groep.

 Maandag 4 juni

Om 8 uur staat de bus voor de camping om ons naar de Acropolis te brengen. Rob en Henk kopen de kaartjes en we gaan met zijn allen de steile heuvel op. Dat die Grieken dat vroeger elke dag deden…. Pfff wat een klim over al die gladde marmeren stenen en tussen honderden toeristen die hier en daar uitleg krijgen van de gidsen. Vooral de Chinezen blokkeren alle doorgangen maar… we komen allemaal boven en bewonderen de Nikè-tempel, het Erechtion, het theater van Herodus en natuurlijk het machtige Parthenon!

Na een uurtje hebben we alles wel gezien en dalen we af naar het restaurant aan de voet van de Acropolis waar we een heerlijke freddo cappuccino drinken. Daarna weer door de wijk Plakka in de richting van Syntagma, met weer een lunchstop op het terras waar we gister ook aten. Bus en metro brengen ons na een wat langere rit vanwege de drukte weer naar de camping waar een spontane kring ontstaat waarin we tot laat in avond nog buiten een drankje doen.

 Dinsdag 5 juni

De reisdag naar Korinthe. We nemen om een uur of 10 afscheid op de camping en starten de reis langs de kust van de Golf van Saroni. Bij het dorpje Kineta zakken we naar de zee en drinken een bakkie op het terras dat een prachtig uitzicht geeft over de baai tot aan Isthmia. Om 13 uur arriveren we op de camping en maken alles gereed voor de plaatsing van de campers. Dat is vandaag onze verantwoordelijkheid. Alles gaat op rolletjes hoewel het manoeuvreren met de grotere campers wel wat voeten in de aarde heeft, maar iedereen krijgt een plekje.

’s Avonds zijn reisbegeleiding en assistenten uitgenodigd om een hapje te eten in het restaurant. We gaan zitten op het terras met uitzicht op de zee en een ouzo. Dan komt er een giga schotel mixed grill aan met patat en een Griekse salade. Wat we weer gelachten en wat hebben we het toch goed.

[roksenroll2]

van meteora naar vergina

Griekenland deel 2

 Zondag 20 mei

Wij hebben allemaal wel een beetje geslapen maar de bedden waren harder dan voorheen en zeker harder dan de meeste camperbedden. We zien de meesten aan het ontbijt en iedereen maakt zich klaar voor de ontscheping. Tegen 10.00 klinkt door de omroepinstallatie de oproep aan de passagiers voor Igoumenitsa om naar het wagendek te gaan. Na en half uurtje stressen om te ontschepen rijdt iedereen het haventerrein van Igoumenitsa af op weg naar het eerste tankstation. De reisbegeleiding rijdt de Echnatia Odos, de tolroute, naar Kastraki. We komen als eersten aan op camping Vrachos in Kastraki, waar we zeer vriendelijk en op zijn Grieks worden begroet door Giorgos, een van de zoons van de familie die de camping runt. Wij worden gelijk uitgenodigd ’s avonds te komen eten en dat doen we dan maar. Als iedereen geplaatst is houdt Rob zijn eerste briefing over wat we de volgende dagen hier gaan doen. Helaas kan de ppt-presentatie niet worden getoond vanwege het licht en te weinig stopcontacten. Na een heerlijk uitgebreid en gezellige diner met Henk en Rita lopen we terug naar de camper en slapen tot ’s morgens de klokken van de kloosters en de haan om 04.00 uur aangeven dat de nacht, wat hun betreft, voorbij is. Wij slapen toch nog maar even door.

 Maandag 21 mei

Om negen uur staat de bus bij de receptie klaar en gaan we de kloosters bezoeken. Gelukkig is het niet te warm. De chauffeur levert ons af bij de toegang van Megalo Meteora, het oudste en grootste nog in gebruik zijnde klooster. We moeten daarvoor eerst een heleboel trappen af om ze vervolgens, aan de andere kant van de vallei, weer te beklimmen! 625 treden later zijn we bij de ticketoffice en betalen de entreegelden. Na het bezoek aan dit imposante bouwwerk uit de 14e eeuw weer alle trappen af en op om bij het volgende klooster, Varlaam, te komen. Hier is de animo om weer de trappen op te gaan ineens een stuk minder. Een groot deel van de groep doet het toch en moeten bij de ingang ineens € 6,00 bij betalen. Maar het blijven imposante bouwwerken zo bovenop die rotsen! Hierna naar Roussanou, het vrouwenklooster. Alweer trappen op en af en weer € 3,00 extra entreegeld. Dit klooster is beduidend puriteinser, zal wel aan de vrouwen liggen.

Na dit derde klooster nog een foto-stop voor Agios Stephanos en dan door naar de camping. Klokslag 13.00 staat de bus weer bij de receptie en betaalt Henk de chauffeur. ’s Middags zit bijna de hele groep met elkaar aan een wijntje en kletsen wat af. Vanavond een diner in het restaurant. Een zeer geanimeerde conversatie tijdens het eten; iedereen heeft goede zin en het eten valt in de smaak. Om 22.00 uur gaat voor iedereen het licht wel uit.

Dinsdag 22 mei

Lekker geslapen want de avonden zijn nu nog koel. Iedereen kan vandaag doen waar hij zin in heeft en dat vinden de deelnemers prima. Sommige gaan wandelen naar Kalambaka en anderen gaan Kastraki. Rob heeft zin om een scooter te huren en vraagt bij de receptie waar dat het beste kan. Nou dat wordt gelijk geregeld en de scooterverhuurder kwam zelfs naar de camping om Rob op te halen. Even later komt hij zachtjes de camping oprollen. Nou moet ik nog erop zien te komen. Gelukkig heeft deze geen bakkie achterop zodat ik mijn been erover heen kan zwaaien, maar oooh wat vind ik het eng als we de grindpaden van de camping over rijden. Ik schijn Rob iets te strak vast te houden want hij kreeg geen lucht meer. Eindelijk op het asfalt kan ik iets ontspannen. Maar dan zet Rob het gas open en glijdt mijn helm naar achter en gaan mijn ogen tranen. Hij blijft een klein kind met dit soort dingen. We gaan de andere kant van de rotspartijen bekijken waar we gisteren boven op stonden. We komen op een karrespoor met heel wat bobbels en iets verder is door de regen hele stukken weg gewoon weg. Er lopen diepe geulen door de weg en soms lijkt het wel of we in een droge rivierbedding rijden. Ik stap regelmatig af want anders komen we niet boven. Er staat een bord dat ergens boven een uitkijkpost is. Nou deze hebben we niet gevonden waarschijnlijk een verkeerd karrespoor in geslagen waar ineens een grote hond blaffend en grommend op ons afschiet met zijn tanden bloot. Wij hard doorrijden en Rob vraagt of hij achter ons aan komt. Gelukkig niet. Maar de lol was er wel af, ook omdat we zien dat de tank bijna leeg is. Shit; wij dachten dat je z’n ding huurt met een volle tank. Uiteindelijk komen we weer op het asfalt en rijden in een rustig tempo (om benzine te sparen) richting dorp. Pff… we halen het. Op de terugweg gelijk ook wat boodschappen gehaald en naar de camping voor de lunch. De mannen gaan alvast afrekenen en ze komen met allerlei goed bedoelde prullaria terug. Het zijn toch zulke lieve mensen en de leiding wordt weer voor ‘s avonds uitgenodigd om te komen eten, dit keer is het “moussaka van Mama” die bijzonder goed smaakte. Moe maar voldaan gaan we naar bed.

Woensdag 23 mei.

We breken op en gaan naar Thessaloniki, eerst de rest van de boodschappen doen en dan naar camping Ouzouni Beach. Het is een flink eind rijden en Henk en Rita rijden achter ons aan. Het eerste stuk is weer door de bergen met de nodige haarspeldbochten en later gaan we de tolweg op. Het laatste stuk rijden we voorbij Thessaloniki en dat is erg druk met veel korte op- en afritten. Het lijkt wel of de Griek zijn rijbewijs bij een pakje boter krijgt! Maar rond 14.00 uur rijden we de camping op. En wat zien we: een grote NKC vlag wappert in de wind en ook nog aan het hek hangt er een. Het schijnt dat ze die zelf hebben laten maken. We worden allerhartelijkst ontvangen door Paula en Dimitris en krijgen een overzicht welke plaatsen ze voor ons bedacht hadden. Je loopt zo van de camping het strand op en het water ziet er erg aanlokkelijk uit. Maar eerst moet er gewerkt worden. Nadat onze camper staat pakken Rita en ik een stoel een gaan bij de ingang zitten gewapend met een rood en blauw zakje waar lotnummers in zitten die de deelnemers straks moeten trekken voor hun plaats. Ook hebben we een broodlijst bij ons en een bakje met rolletjes snoep die Rita zelf koopt zodat de mensen voor de rest van de reis iets lekkers hebben. We zitten net als de eerste deelnemers al binnen rollen. Het is een mooie camping en iedereen heeft een gelijkwaardige plaats.

Het duurt even maar uiteindelijk is iedereen rond 18.00 uur binnen. Dan kunnen we eindelijk even het water in. Zo dat hadden we even nodig. Heerlijk afkoelen want het is warm en je loopt maar heen en weer op z’n camping om iedereen te plaatsen. We hebben geluk want het restaurant van de buurcamping is speciaal deze avond open i.p.v. op 20 juni. Dat is een meevaller. Hoeven we tenminste niet zelf te koken.

Donderdag 24 mei

Vandaag om 09.00 uur staat de bus op de weg te wachten om ons naar Thessaloniki te rijden en de gids op te halen. Op een na gaat iedereen mee en het weer blijft hopelijk droog hoewel ze om 15.00 uur wel een bui verwachten. In een buitenwijk van Thessaloniki staat onze gids, Sofia, te wachten en stapt in. Zij begint te praten in het Duits en ratelt aan een stuk door over de geschiedenis van de stad. Zo uitgebreid dat ze steeds, net te laat, aangeeft wat er links of rechts te zien was. En zo gaat het de hele ochtend……De rondrit door de stad gaat naar de Acropolis van Thessaloniki waar we stoppen voor een Kodakmomentje en een kopje koffie. Jammer dat er voor deze tent hebben gekozen is, we zitten tegen de achterkant van huizen te kijken. Iets lager in de straat zijn drie restaurantjes met een perfect uitzicht over Thessaloniki.           We zien en horen een donderbui aankomen maar gelukkig houden wij het droog.

Na de koffie en de plaspauze stappen we weer in de bus op weg naar Agio Dimitros, de kerk van de heilige Dimitros, waar Sofia weer een onverstaanbaar verhaal over de geschiedenis van dit bouwwerk vertelt. Nog een blik in de crypte en iedereen weer naar buiten. We lopen naar het Romeinse forum waar de resten van de oudste markt te zien zijn. Daarna naar beneden richting het Aristotelesplein waar Henk afrekent met de gids en iedereen kan doen wat hij/zij wil mits om uiterlijk 16.30 uur weer bij de Witte Toren te zijn voor het vertrek richting camping.

Wij lunchen met een aantal mensen met Pita Gyros en een colaatje en gaan dan een Vodafonewinkel zoeken om ons mifi-router in te laten stellen. Helaas blijkt de fout in de sim-kaart te zitten dus zal de TD van Vodafone dit moeten herstellen. We banjeren langs de winkels en stoppen voor een frappé en later, op de boulevard, voor een koude cola. Tjonge wat is het al warm in Mei. De thermometers geven 32 graden aan!! Gauw naar de camping en een plons in het verkoelende zeetje en dan de benen omhoog want de voeten doen best een beetje pijn (we zijn de jongsten niet meer!) ’s Avonds eten we heerlijk in het restaurant en na het eten schuiven twee medereizigers aan voor een wijntje en een goed gesprek. Daarna een welverdiend slaapje.

Vrijdag 25 mei

Vandaag een vrije dag of voor enkelen de route over Sithonia. Wij blijven op de camping en zoals velen draaien we een paar wasjes. Hier en daar krijgen campers een welverdiende wasbeurt en sommigen bezitten hun ziel in lijdzaamheid op het strand. Het water is heerlijk en de zon verwarmd de oude botten van onze medereizigers. Al met al een rustig dagje.

 Zaterdag 26 mei

Voor we naar Vergina rijden eerst een bezoekje aan de Lidl in Nea Moudania en om 11 uur een afspraak met onze vriendin Marianthi. Zij zal ons op de camperplaats van Thessaloniki ophalen om een bakkie te gaan doen in een restaurantje aan het strand. Nog 2 vriendinnen komen erbij die we tijdens ons Europees-Platform-project hebben leren kennen. Het is weer als vanouds, we pakken de draad op waar we een paar jaar geleden zijn gestopt. Rond 13.00 rijden we Thessaloniki uit om naar de parkeerplaats in Vergina te rijden. We hadden al tegen de deelnemers gezegd zo laat mogelijk te komen want er is niks te doen en we staan op het hete asfalt daar. Het is wel een perfecte plek voor morgenochtend als we de graftombe gaan bekijken.  We zijn er al voor 15.00 uur en verwachten nog niemand. Henk en Rita zijn het rondje Sithonia gaan doen want zij hebben dit nog nooit gezien. Dus Rob heeft het plaatsen op zich genomen en zit gewapend met een cola en stoel in de schaduw bij de ingang. De eersten komen al snel binnen en Nikos (parkeerplaats eigenaar) gaat met zijn manke been gelijk allerlei aanwijzingen geven want hij is bang dat de campers te ruim komen te staan waardoor we er niet met z’n allen op passen.  Zelfs de buitenspiegels worden ingeklapt om ons zo strak mogelijk naast elkaar te plaatsen. Ik zei al tegen onze buurman als je maar niet gaat snurken vanavond. Gelukkig vinden de deelnemers het niet erg want zij begrijpen wel dat 200 meter lopen naar de graftombe ook wel fijn is. ’s Avonds gaan we met elkaar eten in een restaurant om de hoek en iedereen vind het heerlijk. Tegen 21.00 uur zijn we bij de campers en iedereen pakt spontaan zijn stoel en gaat in een grote kring op het asfalt zitten. Tafeltjes met sfeerlichtjes en een drankje erbij het is reuze gezellig.

Iemand vraagt of Rob zijn gitaar wil pakken en er wordt naar hartenlust mee gezongen op de oude gouden liedjes van de jaren 70. Wat een gezellige groep hebben we toch bij elkaar.

 Zondag 27 mei

Het is weer een zonnige dag en om 9.00 lopen we naar het museum/graftombe van Phillipos II, zijn kleinzoon Alexander IV en diens vrouw Roxanne. Heel indrukwekkend hoe ze zoveel jaar v. Chr. al zulke mooie dingen konden maken. Tegen 11.00 rijden we van de parkeerplaats maar niet voordat we koffie hebben gedronken bij (parkeerbeheerder) Nikos, terwijl wij net koffie op een terras hadden gedronken. Maar ach het is zo aardig bedoeld. Het is 197 km naar de volgende camping in Kato Gatzea. De  reis gaat voorspoedig en we komen nu aan zee en het is behoorlijk warm. Gelukkig doen Henk en Rita het plaatsen maar uiteindelijk is het de campingbeheerder die het doet. Hij kent de camping tenslotte het beste. Het is een terrascamping wat wel wat rijkunst vergt en natuurlijk zit ik achter het stuur. Gelukkig krijgen we een plaats waar ik op het laatst alleen maar achteruit in hoefde te rijden. Rob blijft wel bij de ingang staan om samen met Henk/Rita de deelnemers op te vangen. Om 17.00 uur is het happy hour en samen met Rita maken we de hapjes terwijl het zweet over mijn gezicht loopt en de zee naar mij lonkt. Rob houdt nog een briefing over wat we morgen gaan doen en na een uurtje gaan we snel de zee in. Heerlijk even afkoelen. Om 19.00 uur moeten we met z’n vieren eten in het restaurant en het is hartstikke druk want er is ook een hele groep van de ANWB die een gezamenlijk diner hebben. Na een heerlijk maal kruipen we voldaan tussen de lakens.

Maandag 28 mei  

Wat een nacht! Om 02.30 uur is het nog 22 graden buiten en in de camper 25 graden. Rob kan niet slapen en gaat buiten zitten afkoelen. Na toch nog wat geslapen te hebben staat de bus met gids Monique, een Belgische die hier woont, te wachten voor een rondrit over de Pilion. Een buitengewoon mooie plek hier en geen wonder dat het de zomerspeelplaats van de Goden van de Olympus wordt genoemd. Monique vertelt rustig en zeer ter zake kundig over het leven op Pilion en haar imposante geschiedenis. Na een uurtje hebben we een koffiestop in Tsagkarada, een plaatsje met een 1000 jaar oude boom op het centrale plein. De omvang van deze boom is maar liefst 14 meter!

Daarna op weg naar Kissos voor een bezoek aan de basiliek van Agia Martina en een lunch in een restaurant. Na de lunch vervolgen we de rit naar Makrinitsa een van de oudste Piliondorpen waar de oude bouwstijl nog steeds wordt gerespecteerd. Hier lopen we wat rond, drinken een bakkie en kijken in de winkeltjes die honing, drank en gekonfijte vruchten verkopen. Sommige dames nemen de gelegenheid te baat een jurkje te scoren. Door te zeggen dat ze vriendinnen van de gids zijn krijgen ze 15% korting!

Even voor 18.00 uur stappen we, allemaal versleten, de bus uit en wandelen naar onze campers.

[roksenroll2]

Griekenland 2018

Griekenland reis voorjaar 2018.

 Zaterdag 12 mei

Om een uur of vier in de  middag vertrekken we, na het vieren van de verjaardag van onze jongste kleinkind Bibi die 1 jaar werd. Natuurlijk moesten we helpen dat ene kaarsje uit te blazen.

De reis gaat voorspoedig richting Wertheim (het is prachtig weer) waar we onze eerste overnachting hebben op een camperplaats bij de grote Hymer-dealer. Helaas wordt het morgen geen “campers kieken” want dan is het zondag. Onze eerste pech hebben we gelijk te pakken doordat de sleutel van het gasluik afbreekt. Gelukkig was het afgebroken stukje er zo uit en hebben we altijd reservesleutels bij ons en de zonnebril van Rob zat tussen het dashboardklepje waardoor die gekraakt is.

 Zondag 13 mei.

We hebben goed geslapen maar wel vroeg wakker. Om 8 uur zaten we al aan een vers afbakbroodje met een gekookt eitje. Ons doel is om vandaag de Reschenpas te halen in Italië. Het weer is perfect om te rijden en dus gaan we de romantische route op. Deze gaat door lieflijke dorpjes en glooiende landschappen. Alles ziet er zo fris uit met het jonge groen en er staan veel bomen in bloei. Het geel van de koolzaad komt ook al door, dus het landschap is een prachtige lappendeken. We zijn ook nog op de foto gegaan helaas, ik dacht, ben nu het dorpje wel uit dus gas in de pijp en ja hoor volop in het gezicht geflitst; shit%$#%.

Na de lunch gaan we de Allgäuer Hochalpen in en daar licht nog sneeuw op de bergtoppen.

Net na ons vertrek rijden we een file in. Wat blijkt: aan de andere kant van de weg staat een caravan uit te branden. Brandweer, politie en andere hulpdiensten aanwezig maar deze caravan laten ze “gecontroleerd uitbranden”. Ruimt een stuk makkelijker op dadelijk.

In de aanloop naar de passen wordt de weg ook grilliger. Veel haarspeldbochten en wie is er dan net aan de beurt met rijden?.... Enid natuurlijk. Ik vind het niet erg hoor maar op een gegeven moment wordt de weg zo smal dat een tegenligger met een knal volop mijn linker buitenspiegel ramt. Mijn hart schoot in mijn keel en bibberkniëen natuurlijk. Rob schrok ook maar gelukkig was alleen de onderste spiegel voor de dode hoek gebarsten.

We overnachten op een allerliefst plekje (6 campers) langs een kabbelend beekje dat in het meer uitloopt.  St. Valentino Alla Mutta, net na het Reschenmeer. Helaas is het restaurant nog niet geopend(pas na de Pinksteren weer) dus eten we een beetje à l’ improviste. Soep met broodjes en vroeg naar bed.

 Maandag 14 mei

Wakker geworden met een heerlijk zonnetje en weer verder richting het zuiden. Rob heeft een leuke camping aan een meertje gevonden. Het is maar 320 km dus op ons gemak rijden we over de binnenwegen richting Levico Terme. Jammer; het begint te regenen en het schiet niet echt op met die kleine weggetjes. Vlak voor onze eindbestemming zien wij een winkelcentrum. Die moeten we even aan doen want Rob’s mobiel wil niet opladen. Het is wel verdacht stil op de parkeerplaats en ja hoor de winkels zijn op maandag tot 17.00 gesloten. Dan toch maar door naar de camping. Onze tomtom stuurt ons over onmogelijke weggetjes omdat we uit het dorp van de winkelcentrum kwamen. Ze wist het waarschijnlijk niet meer zo goed…..

We zien het meer maar zitten hoog op een smalle bergweg in de wolken. Uiteindelijk komen we dan toch bij de camping en het ziet er prachtig uit maar wat een regen! Het komt met bakken uit de lucht dus snel iets eten en dan maar een filmpje kijken en vroeg naar bed.

 Dinsdag 15 mei

We hebben goed geslapen. Waarschijnlijk door het gezellige getik van de regen èn…… het regent nog steeds! De camping heeft heerlijke verse broodjes en na het ontbijt gaan we verder met nog steeds regen. We stellen de tomtom in, op grote weg en gaan de tolweg op. Het rijdt lekker snel en hopen zo de regen achter ons te kunnen laten. Pas tegen de middag klaart het eindelijk op. Rond 16.00 rijden we de camping Adria op in Riccione. Het is een prima camping aan zee. Denk niet dat we kunnen zwemmen; veel te koud nog dat water.

 Tot onze verbazing staan er al 5 campers van ons gezelschap en er komen vlak achter ons nog eens 2 campers aan. Dit is wel wat vroeg want we hoeven pas de 19e over te steken naar Griekenland. Maar zij hadden ook te kampen met zoveel regen dus dachten zij ook we rijden maar door. Gelukkig is het hier heerlijk weer en kunnen we in T-shirt in de zon zitten.

 Voor het eerst deze vakantie eten we buiten, pasta met een proseccootje erbij. Het lijkt wel Italië!

We praten hier en daar wat met onze medereizigers en gaan uiteindelijk maar naar binnen want het begint wel wat kil te worden. Samen met de net gevallen regen zorgt dat voor een klam-koud gevoel. Dus de camper in en de kachel maar even aan om de botten te verwarmen. Vanavond vroeg naar bed en morgen verder kijken… Buona notte i a domani.

Woensdag 16 mei

Met stralend weer wakker geworden en de hele dag tot een uurtje of 5 was het mooi. Toen kwamen er hele donkere wolken en aan de andere kant scheen nog de zon waardoor we een prachtige regenboog zagen. Verder die dag even een wandeling langs het strand gemaakt en het water gevoeld maar ik kreeg niet de inspiratie om mijn zwempak aan te doen.  Toch echt een voorjaarstemperatuurtje. Gedurende de dag druppelden er nog meer deelnemers binnen.

 Donderdag 17 mei

Het is weer is prima. Je merkt wel dat het voorjaar is want we hebben het wel heter gehad hier. Er druppelen nog meer deelnemers binnen waaronder ook onze reisleider en zijn vrouw.  In de middag komt de Giro wielerronde langs de camping. Dus stoeltjes mee om alle spektakel langs te zien komen. Wat een poppenkast! Al die tourwagens die vooraf luid toeterend en met een bloedvaart langs komen.  En wij maar denken de wielrenners zullen zo wel komen. Nou dat duurde nog wel een dik uur voordat die kwamen. Maar het was wel leuk om te zien.  Ze waren natuurlijk binnen enkele minuten voorbij maar we zaten eerste klas. ’s Avonds met de reisleiders wezen voorproeven in het restaurant waar we de volgende dag met de hele groep zullen eten. Wat een leuk stel is dat. Om daar de hele reis mee samen te werken wordt helemaal geen probleem. Rob en Henk zijn eigenlijk precies hetzelfde. In opvattingen en doen en laten zouden het broers kunnen zijn. En Rita en ik zitten ook op een lijn. Ik hoop dat we veel gaan leren van deze mensen.

Vrijdag  18 mei.

Vandaag moeten toch alle deelnemers wel binnen zijn. En inderdaad om 16.00 uur hebben we een happy hour met de hele groep. Ik help Rita met hapjes maken en zij heeft een grote koelkast waar de wijn, bier en fris lekker koel staat. Ze heeft al champagne glazen met een kaartje eraan gemaakt waarop een Griekse vlag staat en een spreuk in het Grieks staat en om het voetje gebonden. Als iedereen er is schenken we een bruisende rosé in en toosten op een goede en voorspoedige reis. Henk vertelt het een en ander over hoe het met de boot gaat en wat de deelnemers de volgende dag te wachten staat. Zoals het inchecken bij de haven enz. Tegen 19.00 lopen we naar de overkant van de camping waar het restaurant is voor het gezamenlijk diner. Iedereen is goed gemutst en het wordt een gezellige avond.

 Zaterdag 19 mei.

Wij vertrekken rond 10.30 uur richting Ancona, het is ongeveer 92 km dus geen wilde dingen. Wij rijden voorop en Henk en Rita achter ons aan. We varen pas om 17.00 uur maar de mannen willen vroeg zijn om de deelnemers op te vangen en de tickets te regelen.  We vinden een mooi plaatsje in de schaduw en Rob gaat met een stoeltje bij de rotonde zitten om de deelnemers op te vangen. Al snel druppelen ze binnen en Rob geeft aanwijzingen hoe ze om het havenkantoor moeten rijden om ook in de schaduw te kunnen staan. Henk gaat met de eerste groep alvast naar het kantoor voor de tickets en wat blijkt, hij krijgt ze voor iedereen mee. Het legitimeren is helemaal niet nodig, maar hij krijgt zo’n stapel mee dat het een hectische toestand is om iedereen zijn boardingpass, naambord voor op het dashboard en voor de camper een boardingpas te geven. Iedereen krijgt gelijk ook zijn keycard voor de hut aan boord. Voordat dit allemaal bij de betreffende persoon was gaf dit wel wat stress. Toen kon iedereen op weg naar het haventerrein waar we netjes in rijen werden opgesteld en nu maar wachten. Even tellen of alle 22 campers er zijn. Nee er ontbreekt er 1. Shit waar is die gestrand. Rob gaat naar een van de medewerkers van de haven en wat blijkt er is een ongeluk gebeurt op de weg tussen kantoor en haven. De medereiziger is vastgehouden op de parkeerplaats en tuft, een half uur voor vertrek, op de secundaire baan aan ons voorbij. Hij staat eerder op de boot dan wij die in de volle zon hebben staan wachten.

Eenmaal aan boord gooit iedereen zijn spullen af in hun hutten en gaat naar het bovendek voor een biertje, een wijntje of een ander drankje. Om 19.00 naar het restaurant en een lekker maaltijd genuttigd. Daarna nog even een bezoek aan het dek voor een ijsje en dan naar bed. 

[roksenroll2]

Zomer vakantie 2016 deel 1.

 Dit jaar gaan we naar Zuid-Spanje voor onze vakantie, althans dat is de bedoeling. Ik zeg maar zo komen we onderweg op een prachtige plek en het is mooi weer dan blijven toch staan.

 Maandag 10 juli.

’s Morgens om 8 uur werden we uitgezwaaid door onze buurvrouw en ging de reis heel voorspoedig. Het was goed reis weer, een beetje bewolkt maar wel droog en niet al te heet. Na een file van een uurtje kwamen we aan in Cossaye. Dat is onze eerste overnachtingsplek bij onze buren. Die hebben daar samen met een vriend (Jan) een boerderijtje. Het terrein is zo groot dat onze camper bij hun in de tuin staat. Altijd gezellig bij hun en zij zaten al aan de borrel dus wij konden gelijk aanschuiven. Onze gastvrouw had een heerlijke maaltijd gemaakt en voor dat we het wisten was het bedtijd. We waren ook best moe en vielen als een blok in slaap.

 Dinsdag 11 juli.

We hebben heerlijk geslapen. Het is daar pikkedonker en doodstil op een blaffende hond na. Er heerste ook een aangename temperatuur; niet zo heel heet. De mannen zijn na het dorp gelopen voor vers brood en een kopje koffie in de plaatselijke café. Na het ontbijt zijn we mee uit genomen naar een authentiek frans chateau.

Hier woont een Engels echtpaar en die laten de tuin door Jan onderhouden.

Ze waren even naar Engeland dus Jan zei: “kom maar kijken”. Er stonden een hoop bijgebouwen en stallen, zelfs een echt kapelletje stond er op het terrein. Wat een onderhoud is dit allemaal en dan een giga-tuin en landerijen er omheen. Prachtig om dit allemaal te zien. Eind van de ochtend zijn we weer op weg gegaan. Onze doel was Martel een klein dorpje waar we al eens eerder hadden geslapen. Het ligt mooi op de route en er is een mooie camperplaats in het dorp. Tegen 5 uur  reden we de camperplaats op. Eerst nog wat gedronken en in het zonnetje gezeten voor we het dorp in gingen om te eten. Maar de restaurantjes vielen een beetje tegen en we hadden nogal wat hapjes bij de borrel gegeten dus eigenlijk niet zoveel trek. Nadat we wat gedronken hadden op een terras weer terug naar de camper. Tegen 9 uur toch nog even een bakkie soep gemaakt en nog een filmpje gekeken. En toen vielen onze ogen dicht.

 Woensdag 12 juli.

We hebben een beetje rommelige nacht gehad. Ik werd wakker van de kou. Ons dakluik dicht gedaan en dicht tegen Rob aan gekropen maar het duurde lang voor ik in slaap viel. Pas tegen de ochtend viel ik in slaap. Rob maakte me wakker met koffie en ik had het nog steeds koud. Snel op weg dan maar, in het dorp nog even vers brood en wat lekkers gescoord en toen door naar de Spaanse grens. Na een uurtje rijden even uitgebreid ontbeten.

De reis ging lekker op een wolkbreuk en een lelijk ongeluk na kwamen we aan in Los Cases d’Alcanar waar we al eens eerder doorheen waren gereden en een mooie camping zagen maar daar toen niet komen staan omdat we verder moesten. Nou Rob had hem weer gevonden hoor. We staan misschien 50 m van zee. We zien hem niet maar horen hem wel. Het is ook niet zo heet (23 gr) dat we zo nodig een dippie moeten doen.

 Donderdag 13 juli.

Zo dat is heerlijk wakker worden met een stralende zon. Wel weer koud gehad vannacht, maar dat mag de pret niet drukken. Vandaag blijven we nog een dag hier op de camping. Er is een grote markt in een dorp verder wat prima te fietsen zou moeten zijn, dachten wij. Het begon met langs het strand rijden. Heerlijk zo. Als wij dit tot het volgende dorp kunnen doen wordt het een leuke rit. Maar helaas einde weg want er stroomt een rivier en er was geen brug. Dus wij het binnenland in en komen we uit bij de doorgaande weg waar ze 100 km mogen rijden. Ja zegt Rob er zit niks anders op dan hier langs te rijden. Nou daar gingen we dan op de vluchtstrook. Gelukkig was het maar een kort stukje en toen reden we zo het dorp in. Het was echt een grote markt. Ik denk wel 6 km aan kramen bij elkaar. Wel weer leuk om te zien. Ook gelijk een gegrilde kip voor het avondeten mee genomen en toen weer terug. Wat een trek had ik gekregen van al dat fietsen. Maar het was ook al bijna 2 uur dus lunch tijd.

Na de lunch even de beentjes omhoog en Rob in zijn hangmat. Dit hadden we wel verdient.

[roksenroll2]

Vakantiepret 2016

juli-augustus 2016

Bestemming: Spanje