roosuitdedoos

[roosuitdedoos]

Inspiratie

[roosuitdedoos]

Inspiratie

In dit artikel wordt gesteld dat dit soort producten populair zijn omdat het een beweging is tegen de merkengeilheid.

Lekker statement als het alsnog hartstikke logo geil is.

Extra erg als je er wel gewoon 200 euro voor neer mag leggen zoals de zeemand sneakers.

Als het wel goedkoop is zoals de lidl sokken is vaak alsnog wel exclusief en alleen daarom alweer cool om te hebben.

Het lijkt een statement maar ik betwijfel het.

[roosuitdedoos]

Inspiratie

https://www.zeemansneaker.com

[roosuitdedoos]

‘Jef Geys’ S.M.A.K.

Aantekening

Banaal

‘Jef Geys (°1934, Leopoldsburg) breekt radicaal met kunst als autonoom gegeven. Kunst is voor hem verstrengeld met het alledaagse leven. Zowel Balen, het dorp waar hij leeft en werkt, als de wijde wereld fungeren als referentieplekken voor zijn oeuvre.’

Ik vind het wel belangrijk om te benadrukken dat Geys idd met zijn werk refereert naar het alledaagse leven, want het bevindt zich daar niet. Geys werk bekijk je vanuit een kunstwereld perspectief en niet vanuit het banale en daarom functioneert het.

Elitair

‘Jef Geys kiest resoluut voor de anti-elitaire kant van kunst. Eenvoudiger basismateriaal voor zijn werk dan de gewone dingen uit zijn leven lijkt on- denkbaar. Toch betekent dit niet dat Geys’ kunst makkelijk te doorgronden is.’

Hier wordt gesteld dat Geys kiest voor de anti-elitaire kant van kunst, maar dit zie ik niet echt in zijn werk terug. Zij onderwerp lijkt misschien toegankelijk omdat iedereen een alledaags leven heeft, maar ik vind zijn werk best nog wel elitair, ook juist omdat het niet per se makkelijk te doorgronden is zoals gezegd word. Geys maakt naar mijn idee zijn werk slechts voor een select groepje, de mensen in de kunstwereld, die ook kennis hebben en verbanden kunnen leggen om het te begrijpen, je moet slim denken om het te kunnen interpreteren. Ik vind zijn beeldtaal ook statisch, esthetisch en gelikt en dat vind ik behoorlijk elitair, controversieel, onbeschaafd, werk is voor mij meer anti-elitair, maar niet dit. Begrijp mij overigens niet verkeerd ik vind zijn werk prima zoals het is, elitair of niet, ik vind het sterke concepten die mij aan het denken zetten.

[roosuitdedoos]

‘Art work’ Edward Bacal

Aantekening

Ik had veel moeite om mij door deze tekst heen te lezen. Uiteindelijk heb ik een paar dingen uit de tekst begrepen, maar niet genoeg om samen te voegen tot de essentie. Dus ook deze tekst zal ik weer subjectief benaderen.

Ethisch

Ik vind Sierra’s kunst niet te ver gaan. Zoals in de tekst ook benoemd wordt, hij houdt ons een spiegel voor en waar Bacal stelt dat dit niet genoeg is, vind ik dat al wel genoeg om het te verantwoorden. Deze discussie over Sierra’s werk doet mij denken aan een filosofisch dilemma; of je trekt aan de hendel en 1 persoon sterft of je doet niks en 10 personen sterven. Ik ben al bereid om zelf aan die hendel te trekken, dus dan vind ik het helemaal oké dat Sierra metaforisch aan de hendel trekt en dit geval gaat het ook nog niet eens om dood, maar om uitbuiting. Ik vind zelfs hypocrisie prachtig in de kunst en het werkt als een tiet. Iets wat tegenstrijdig is kan je echt aanwakkeren; het legt de vinger op de zere plek (als er niks mis mee zou zijn, is het niet hypocriet), mensen raken eerder in een actieve houding doordat ze de drang hebben om met vingers te wijzen en mensen gaan zich superieur voelen (en blijven dan het goede doen om zich superieur te blijven voelen). Zelf ben ik ook niet bang voor hypocrisie in mijn werk want als er daardoor zich een discussie ontwaakt vind ik dat al mooi. Ik vind het af en toe ook gewoon heerlijk om steentjes in het water te gooien en te kijken naar de rimpels die zich ontstaan; het is een manier om verandering in gang te zetten (al is het maar voor de verandering op zich en niet eens een vooruit of achteruitgang, gewoon verandering houdt het al spannend en maakt het leven leuker) en een manier om invloed te hebben en hierdoor het gevoel hebben te leven.

My unedited notes cuz of time pressure (extremely bad written (actually normal for me, I takes me almost ages and a lot of rewriting to write an acceptable text so imagine how long it took me to write everything on this blog) but some good thoughts somewhere):

Ik vind het interressant hoe zijn kunst funtioneerd. Met zijn werk ‘person saying a phrashe’ creeert hij ook een soort paradox waarmee zijn werk in zichzelf over werk gaat. Als sierra hiermee 20 duizend verdient zou deze arbeider meer gunnen maar dan was dit werk er niet geweest en was er helemaal geen geld verdiend.

Ik vind het okey dat siera zo handelt. Hij weet uit te. Ergroten wat er fout is en op deze manier is de fout confronterender en zullen wij eerder bijsturen denk ik dan als er gewoon gezegd zou zijn wat de fout was in ons systeem. Dit is de vrijheid van kunst en het doet er voor mij niet toe dat sierra misschien nu net zo slecht is als wat hij probeert tegen te spreken want wat hij doet kan iets goeds in gang zetten, hij plaats een spiegel en wij moeten onszelf nu eens diep in de ogen kijken en ons niet laten afleiden door vragen of hij nu net zo erg is. En maakt het hem automatisch niet minder erg omdat sierra goede intensisies en goede resultaten heeft. En als wij het van sierra niet tolereren dan zegt dat vooral dat wij diet van niemand moeten tolereren en dit uitroeien in de wereld.

Maakt de intentie voor mij uit als het effect voor mij gewenst is?

Hij opent het gesprek en doet zijn motivatie er dan nog wel toe.

Is subjectief wel subjectief

Sierra kaart wel degelijk wat aan.

Zijn werk is autonomer dan dat wat bedrijven doen en daardoor kan het confronteren.

Als ik hoor dat de primark kleding die gemaakt word slechte werkcondities heeft, voel ik wel iets knagen maar ik wil die goedkope kleding gewoon dus blijf ik het kopen maar wanneer sierra (het proces van) deze uitbuiting toont dmv iets wat los staat van mij, autonoom is dus geen kleding die ik eigenlijk wil kopen maar een doos op iemands hoofd, wordt dat absurd en dat confronteert mij wel en denk ik meer, wat the. Fack doen we.

We kennen de uitbuiting wel maar daar is een tegenprestatie voor zoals goedkope kleding die ons verleidt, maar in het werk van sierra is het werk wat de werknemers moeten doen absurt, valt niet binnen de plek in ons dagelijks leven, het is nutteloos en daardoor is de uitbuiting voelbaarder. Dan leg ik de link met daadwerkelijke arbeidsmarkt en zie ik dezelfde omstandigheden en dan kan ik niet meer om de uitbuiting heen.

Als het nut heeft kan ik het negeren, maar als de arbeid zinloos is maar er in principe  hetzelfde word gedaan als de nuttige arbeid, kan ik de slechte omstandigheden niet meer goed praten. het is pure arbeid. Als er geen afleiding meer om de arbeid heen zit, dan pas kan ik er etischer naar kijken.

beter blijft alleen nog de uitbuiting over

onzichtbare onder de aandacht brengen. Ik interpeteerde het werk anders. De tekst spreekt over hoe de doos nodig is om niet in de problemen te komen want illigaal en confronteert letterlijk met de onzichtbaarheid. Wat mij in deze uitleg aangrijpt is dat wij het concept moeten geloven want er zijn geen bewijzen, het is onzichtbaar en dat herken heel erg. Dat is ook de grootste reden dat ik mij er weinig van ethiek aantrek tijdens het winkelen, als ik iets zeker kan weten en voor mij is dat door er zicht op te hebben (want tv bijvoorbeeld neem ik met een flinke korrel zout, wat daar gezegd word zie ik als optioneel maar is voor mij niet genoeg om keuzes op te baseren, als in het nieuws gezegd word dat de primark aan kinderarbeid doet zie ik het wel als waarschijlijk maar overtuigd mij dat nog niet genoeg om ze te boycotten.

Media (nieuws, radio, tv, krant maar ook zijn inhoud, proffesoren, wetenschap enz) is hierin, voor mij tenminste, een issue, want media heeft voor mij het imago van sensatielust, overdrijving, subjectiviteit, geen kwalitatieve inhoud maar dat wat mensen (be)trekt, desinformatie en faken. Ook; het licht ewraan waar het over gaat maar wetenschappelijk onderzoek bijvoorbeeld vertrouw ik ook nooit helemaal want ik heb te vaak dingen gehoord dat een onderzoek niet zo objectief bleek te zijn vanwege flinke sponsoring bijvoorbeeld (onderzoek waarin naar voren komt dat vet erger is dan suiker en opgedragen b lijkt te zijn door coca cola (of nog anders dan onderzoek maar bronnen die betrouwbaar moeten zijn of oprecht lijken en die dan flink betaald blijken te worden door een bedrijf als coca cola om de focus oiop sport te leggen terwijl het eigenlijk bij eten ligt ofzo.). ik wil miss best nog wel meer goed doen dan hoe ik mijzelf zou omschrijven maar de wered heeft voor mij zijn geloofwaardigheid verloren en alleen dat wat dicht bij mij staat en daardoor kan weten ipv moet geloven of dat wat ik logisch vind wil ik nog serieus nemen. Nu ik er over nadenk geloof ik bijna niks en zie ik alles maar als een mogelijkheid of perspectief, ik bind mij bijna nergens aan en hou alles heel vrijblijvend en open.

Als ik helemaal terug ga naar mijn essentie geloof ik dat ik niks kan weten, en zelfs dat is dan een geloof want ik geloof ook dat ik niet kan weten of ik iets kan weten, dus ook geen’ ik weet dat ik niks weet’ maar echt niks (taal vorm overigens ook een probleem want taalkundig gezien spreek je je jezelf te makkelijk tegen, er is meer dan woorden kunnen omschrijven , maar vergeet de taal even, wees niet zo flauw en begrijp wat ik in essentie bedoel en kijk niet naar hoe ik dat zeg want het lukt mij niet om mijzelf niet tegen te spreken. probeer te begrijpen wat ik bedoel en niet wat ik zeg.

bijna alle informatie en kennis die ik krijg neem ik wel in mij op maar tegenwoordig quote ik volgens mij ook nooit iemand als waarheid

niet de media zelf maar een wetenschapeen dubbele agenda hebben vanwege  en daardoor kan ik dat nooit helemaal serieus nemen. Zelfs

[roosuitdedoos]

Werk

28-05-19

[roosuitdedoos]

Werk

27-05-19

[roosuitdedoos]

Werk

04-04-19

Uitprobeersel tijdens de les.

Vereeuwiging van een bedrijf.

[roosuitdedoos]

Werk

09-05-19

Weer in reactie ook op de vorige coment van de Albert Heijn. ik heb de schermopname van die bug luiheid geplaatst.

Dit is een voortborduursel op iets wat er vandaag tegen mij gezegd is, het idee om die grens op te zoeken dat de appie mij niet meer weglacht.

Afwachtend op reactie nu.

Momenteel ben ik op Instagram allemaal foto’s aan het liken die een link hebben met de Albert Heijn vanwege tags of hashtags, in de hoop dat mensen nieuwsgierig zijn naar van wie die like is en dan mijn profielbezoeken. Ik ben benieuwd of er iets gebeurd en zo ja wat.

10-05-19

Ik heb nu ook op Instagram dit en het vorige bericht gepromoot.

Ik zit er aan te denken om misschien uiteindelijk die video, waarin ik over een Albert Heijn folder plas, te posten, als hun grens niet al eerder bereikt is. Overigens weet ik niet of ik dit wel wil, mijn doel op zich is niet om domweg de Albert Heijn zo boos mogelijk te maken.

[roosuitdedoos]

Werk/inspiratie

09-05-19

Ik ging de website van de Albert Heijn weer eens doorspitten, op zoek naar materiaal waar ik weer mee kan werken, en kwam deze bug of luiheid tegen.

Dit misschien op een manier weer teruggeven aan de Albert Heijn of delen. Ik heb hier wel iets.

[roosuitdedoos]

Aanvulling

Passief consumeren

Onder het kopje ‘Het museum’ beschrijf ik mijn zorg dat musea de hedendaagse constructie van passief consumeren in stand houdt, maar mijn beeld hierbij is veranderd of in ieder geval rijker geworden. Hetzelfde boek als eerdergenoemd, van Markus Gabriel ‘Waarom de wereld niet bestaat’, heeft mij weer herinnerd aan hoe ik kunst tijdens een museumbezoek daadwerkelijk ervaar. Die ervaring is meestal helemaal niet zo passief als het beeld erover wat ik vanachter mijn laptop, tijdens het lezen van de gegeven tekst en het typen van mijn eigen tekst, had gevormd. Ik had een beeld in mijn hoofd dat een museum kunst aanreikt en de toeschouwer dit consumeert als fastfood. Ik zag de rol van de toeschouwer in een museum als passief, mede doordat bezoekers in een museum geen fysieke interactie met een kunstwerk aan mogen gaan. Gabriel zegt het volgende: ‘In de omgang met kunst leren wij ons te bevrijden van de aanname dat er een vaststaande wereldorde is waarin wij niet meer zijn dan passieve toeschouwers. Passieve toeschouwers begrijpen niets van een museum. Men moet moeite doen om een ontregelend, ogenschijnlijk zinloos kunstwerk te interpreteren. Zonder interpretatie zien we alleen klodders verf, ook bij Michelangelo en niet alleen bij Pollock. Het zinveld van de kunst laat nu juist zien dat een bepaalde zin er alleen is omdat wij ons er actief toe verhouden.’. Als ik terugkijk op mijn eigen ervaringen in musea kan ik bevestigen dat je als toeschouwer juist een actieve houding nodig hebt om de kunst die tentoongesteld wordt te kunnen begrijpen. Interactieve kunst, in of buiten het museum, is misschien fysiek intensiever, maar er vindt ook meer interactie plaats waardoor de participant misschien juist wel minder moeite hoeft te doen want het wordt mogelijk dat ‘het kunstwerk’ zich aan gaat passen aan de participant, in plaats van andersom. Ik denk in ieder geval niet meer dat de locatie van kunst, zoals een museum, een (grote) lepel in de pap van passief consumeren heeft. Daarentegen denk ik nu dat de hoeveelheid moeite die een toeschouwer moet doen om een kunstwerk te begrijpen bepalend is voor hoe actief de toeschouwer kunst ervaart. Ik denk dat makkelijk(ere) te begrijpen kunst, eerder een soort van fastfood vormt die passief geconsumeerd wordt en dus ook mee kan helpen in het in standhouden van de hedendaagse constructie van passief consumeren. Hierin maakt het dus niet echt uit welke vorm een kunstwerk heeft, want ik denk dat elke vorm van kunst op zijn eigen manier potentieel makkelijk te begrijpen kan zijn. In die zin is interactieve kunst geen uitzondering, maar ook niet per se die mogelijke oplossing of een betere vorm van kunst zoals ik dat eerst overwoog.

‘Participation and spectacle: where are we now?’ Claire Bishop

Aantekening

Het museum

Ik merk dat ik een mening zou willen geven over kunst in het museum, maar dit lastig vind. In het museum lijkt kunst even los te staan van de wereld of misschien sta je als toeschouwer vooral even los van de wereld. Je bevindt je buiten i.p.v. in het alledaagse leven en tijd verstrijkt langzaam, je kunt even stil staan, ervaren en reflecteren. Deze omschrijving herken ik in het gedachtengoed van Markus Gabriel. Gabriel zegt het volgende in zijn boek ‘Waarom de wereld niet bestaat’: ‘De kunst bevrijdt de objecten die ze behandeld door onze instelling ten opzichte van die objecten te veranderen en ze zo in een speciaal daarvoor gecreëerd zinveld te plaatsen.’. Het museum kan als zo’n speciaal gecreëerd zinveld functioneren, een plek waar we een stap terug kunnen en vrij zijn om op een andere manier te denken en handelen. Gabriel benoemt niet specifiek het museum als de enige locatie voor kunst, als het museum niet noodzakelijk is doordat kunst zich dus ook ergens anders kan bevinden, vraag ik mijzelf af of een museum dan misschien toch meer kwaad dan goed doet. Het museum probeert een bezoek zo tijdloos mogelijk te maken, maar onder andere hierdoor is de rol van de toeschouwer in een museum vooral passief en een zorg van mij is dat dit de hedendaagse constructie van passief consumeren in stand houdt. Ook een museum heeft zijn eigen cultuur met normen, verwachtingen en waarden, het is dus maar de vraag hoe vrij je daadwerkelijk als toeschouwer bent. Daarnaast staat een museum op een bepaalde manier ook weer in wisselwerking met de kunstmarkt, musea kunnen een bepalende rol hebben op de waarde van kunst, musea kunnen de vraag en het aanbod beïnvloeden. Een zorg hierbij van mij is of het museum dan ook niet de positie van kunst als winstgevend product stimuleert, dit zou ik negatief vinden omdat een kunstmarkt valse waardes kan creëren en een obstakel kan vormen in de zuivere ervaring van kunst. Hebben wij meer participatieve kunst buiten het museum nodig om ons als passieve consumenten weer te humaniseren en om kunst weer vrijer en zuiverder te kunnen ervaren? Ben ikzelf eigenlijk in een museum wel een betrokken toeschouwer of ben ik slechts een passieve kunstconsument die zich beweegt binnen een kunstmarkt?

Participative kunst

Interessant aan participatieve kunst vind ik het vervagen van de grens tussen kunstenaar, participant en toeschouwer. Wanneer ben je toeschouwer en wanneer participant, is de participant misschien eigenlijk ook kunstenaar, is het kunstwerk deels eigendom van de participant en doet de identiteit van de kunstenaar er nog wel toe? Participatieve kunst gaat, op een manier die ik goed kan waarderen, in tegen de elitaire houding binnen de huidige kunstwereld. Ook denk ik dat het een vorm van kunst is die moeilijker is om te verkopen; er hoeft geen fysiek object te zijn, een werk is tijdiger en het is discutabeler van wie een werk eigendom is.

[roosuitdedoos]

‘The rise of instant activism’ Miguel Robles-Durán

Aantekening

Marketing

Ik herken frustratie in mijzelf als ik zie hoe bedrijven activisme gebruiken als een marketingstrategie, wat in de tekst ook beschreven wordt. Als Gillette in een reclame toxic masculinity aanpakt of Always het taboe rondom menstruatie probeert te breken, vind ik dat heel dubbel. Ik word er blij van als ik zulke progressie in de samenleving opmerk, het zijn onderwerpen die ik belangrijk vind, maar het wringt als een bedrijf zulke onderwerpen inzet vanwege hun intentie. In principe is zulke verandering positief, juist ook als dit vanuit bedrijven komt omdat zij een groot aandeel hebben in onze dagelijkse beeldcultuur. Bedrijven hebben een groot bereik en invloed en kunnen hierdoor maatschappelijke progressie in gang zetten, dat is ideaal toch? Het voelt gewoon niet lekker door hun dubbele agenda. Engagement en activisme worden ingezet voor reclame, imagoverbetering, klantenwerving en verbinding, het uiteindelijke doel van een bedrijf is het genereren van omzet en dat wringt met de mooie idealen die het op zich zijn die worden ingezet. Deze wringing vormt voor mij een weerstand om dit soort ‘activisme’ aan te gaan, zelfs als er uiteindelijk wel de resultaten waar ik naar verlang behaald kunnen worden. Ben ik misschien bang voor eventuele nog onbekende consequenties van dit soort activisme of is het toch mijn geweten wat aan mij knaagt. 

Deze reclameposter drong zich aan mij op toen ik op de bus aan het wachten was en is wel een mooi voorbeeld voor waar ik op doel met engagement en activisme vanuit bedrijven:

[roosuitdedoos]

Werk

08-05-19

Nog wat porren.

Dit hele project komt misschien ook wel door een drang om op zijn minst terug te kunnen reageren op, in dit geval, de ah. Ik word constant overspoeld met reclame, logo’s en commercieel belangen. Mijn omgeving inclusief de hedendaagse beeldcultuur zit bomvol marketing en ik onderga het maar. misschien ben ik wel gewoon gedreven door het verlangen om de beeldcultuur niet meer zo passief te consumeren, maar om meer grip te krijgen of aanwezigheid in het geheel.

[roosuitdedoos]

Werk

08-05-19

Beetje porren, steentjes in het water gooien om te kijken wat er gebeurd.

In de hoop gedeeld te worden.

Social media een beetje opwarmen voor de volgende stap; AH lingerie.

[roosuitdedoos]

‘Participation and spectacle: where are we now?’ Claire Bishop

Aantekening

Het museum

Ik merk dat ik een mening zou willen geven over kunst in het museum, maar dit lastig vind. In het museum lijkt kunst even los te staan van de wereld of misschien sta je als toeschouwer vooral even los van de wereld. Je bevindt je buiten i.p.v. in het alledaagse leven en tijd verstrijkt langzaam, je kunt even stil staan, ervaren en reflecteren. Deze omschrijving herken ik in het gedachtengoed van Markus Gabriel. Gabriel zegt het volgende in zijn boek ‘Waarom de wereld niet bestaat’: ‘De kunst bevrijdt de objecten die ze behandeld door onze instelling ten opzichte van die objecten te veranderen en ze zo in een speciaal daarvoor gecreëerd zinveld te plaatsen.’. Het museum kan als zo’n speciaal gecreëerd zinveld functioneren, een plek waar we een stap terug kunnen en vrij zijn om op een andere manier te denken en handelen. Gabriel benoemt niet specifiek het museum als de enige locatie voor kunst, als het museum niet noodzakelijk is doordat kunst zich dus ook ergens anders kan bevinden, vraag ik mijzelf af of een museum dan misschien toch meer kwaad dan goed doet. Het museum probeert een bezoek zo tijdloos mogelijk te maken, maar onder andere hierdoor is de rol van de toeschouwer in een museum vooral passief en een zorg van mij is dat dit de hedendaagse constructie van passief consumeren in stand houdt. Ook een museum heeft zijn eigen cultuur met normen, verwachtingen en waarden, het is dus maar de vraag hoe vrij je daadwerkelijk als toeschouwer bent. Daarnaast staat een museum op een bepaalde manier ook weer in wisselwerking met de kunstmarkt, musea kunnen een bepalende rol hebben op de waarde van kunst, musea kunnen de vraag en het aanbod beïnvloeden. Een zorg hierbij van mij is of het museum dan ook niet de positie van kunst als winstgevend product stimuleert, dit zou ik negatief vinden omdat een kunstmarkt valse waardes kan creëren en een obstakel kan vormen in de zuivere ervaring van kunst. Hebben wij meer participatieve kunst buiten het museum nodig om ons als passieve consumenten weer te humaniseren en om kunst weer vrijer en zuiverder te kunnen ervaren? Ben ikzelf eigenlijk in een museum wel een betrokken toeschouwer of ben ik slechts een passieve kunstconsument die zich beweegt binnen een kunstmarkt?

Participative kunst

Interessant aan participatieve kunst vind ik het vervagen van de grens tussen kunstenaar, participant en toeschouwer. Wanneer ben je toeschouwer en wanneer participant, is de participant misschien eigenlijk ook kunstenaar, is het kunstwerk deels eigendom van de participant en doet de identiteit van de kunstenaar er nog wel toe? Participatieve kunst gaat, op een manier die ik goed kan waarderen, in tegen de elitaire houding binnen de huidige kunstwereld. Ook denk ik dat het een vorm van kunst is die moeilijker is om te verkopen; er hoeft geen fysiek object te zijn, een werk is tijdiger en het is discutabeler van wie een werk eigendom is.

[roosuitdedoos]

Werk

‘Thanks Capitalism’ 01-05-19

Vrije tijd fotografie wat wel aansluit bij mijn verbredend onderzoek.

[roosuitdedoos]

Inspiratie

Bushalte, dicht bij mijn huis, waar ik relatief vaak de bus neem.