ruhumungolgesii

[ruhumungolgesii]

Hayatımda olmazsa olmaz diye hiç bir şey bırakmadım. En kavramımı ortadan kaldırdım, uğruna savaşıp didineceğim şeyler adına kılımı dahi kıpırdatamaz bir hale geldim. Baktığım yerde canımdan çok sevdiğim bir insan yansa dahi kafamı çevirmeyi öğrendim.

[ruhumungolgesii]

Enkazın en, en dibindeyim bu aralar. Çabalayıp çıkmaya mecalim yok, herhangi bir şey için dahi gücüm yok. Bazı şeyler üst üste geliyor ve kolumu dahi kaldırıcak gücü bulamıyorum kendimde. Her seferinde bir şeylere karşı direnip, savaştığımda kaybettim benliğimi bulamıyorum. Çıkmaz sokağın duvarları üstüme doğru hızlı bir şekilde yıkılıyor sanki kaçış yolum yok. Gözümün önünde duran ruhuma kavuşmak isterken daha da kaybediyorum. Anlamsız şeylere dolan gözlerim, aniden gelen kahkaha atma isteklerim... Daha niceleri ve hissetiğimi daha bilemiyorum. Yıkılan o duvarın her bir parçası benliğimden, ruhumdan birer birer eksiliyor. Bir şeyleri umarım aşabilirim ve kurtulabilirim bu durumdan tek temennim..

[ruhumungolgesii]

Kırık bir tebesümümle bu gece seni anacağım sevgilim. Bu gece seni gözlerimden yavaşça süzülüp dökülen göz yaşlarıma rağmen tekrar anımsayacağım.

[ruhumungolgesii]

Ne hissettiğimi tarif edemiyorum, daha doğrusu ne hissettiğimi dahi bilmiyorum. Bir yorgunluk var asla geçmeyen, susmayan sesler, bitmeyen kabuslar var. Geçici bir şey mi yoksa hep kalıcaklar mı bilmiyorum. Tek bildiğim artık dayanamıyor oluşum. günden güne kaybolduğum ve nefes dahi alamayışım. Bir şeyler var canımı çok derinden yakan ama neden bilmiyorum. Bir cesetten farkım yok. Uyumak istiyorum kabuslar başlıyor, kafamı dinliyim diyorum bu sefer düşünceler arasında sıkışıp kalıyorum. Ne yapacağım gerçekten bilmiyorum. Kendini bilmez bir belirsizlikle devam ediyorum.

[ruhumungolgesii]

~Bu sefer kabullenmekte en çok zorlandığım şey bir kişiye ne kadar iyi davranırsam davranıyım, ne kadar seversem seviyim, bana sırtını dönebilirler ve dönecekler de. Benim kabul edip ilerlemekten başka seçeneğim kalmadı.

[ruhumungolgesii]

Evde kalsam içime sığdıramadığım, dışarıya çıksam insanlardan kaçtığım, yanlız kalmak isterken yanlızlıktan manyak gibi sıkıldığım bir evredeyim. Kendimi tamamen bir şeylere kapatıp uzaklaşmak istiyorum.

[ruhumungolgesii]

İçim yana yana vazgeçtiğim şeylerden geri adım atmamam gerektiğini ve aslında taviz vermeden hayatımdan çıkartmam gereken insanlar olduğunu gördüm. Yormayan insanlar zaten, zorlamayan, kırmayan ve uğraştırmayan insanlar oluyormuş. Çok geç öğrendim

[ruhumungolgesii]

Sessiz bir gecenin tam ortasındayım, dışarıyı izliyorum. Dışarıda bir bataklık, bataklığın ortasında kendisini korumaya çalışan bir lotus çiçeği. Hayatın kendisinden bir kare, gecenin körlüğünde gördüğüm.

[ruhumungolgesii]

Seni unutamam diyordum bak üzerinden yıllar geçmiş sen değil sadece senden bazı anı parçaları kalmış. Nasıl olurda bu kadar ölüp bittiğim sana hissedebildiğim tek duygu dahil olamaz artık. Özlemek nedir, sevmek nedir, güvensizlik nedir, mutluluk nedir sende öğrenmiştim halbuki.. Yaşanılan onca anının hatrına, yaptığın onca şeyden sonra yine de son bir kez sarılırdım sana. çünkü bilirim ki bu yaşananlar hak ederdi bir sarılmayı daha. Sen gittiğinden beri elime kağıt kalem alıp yazamıyordum vazgeçene kadar, şimdi ise yazdıklarımdan anlam çıkartıp bir sonuca varamıyorum. sayfalarca yazar usanmaz, dur durak bilmez yazmak isterdim. Şimdi iki kelamı bir araya getiremez uzun uzun yazıp konuşamaz olmuşum. Sevildiğimi sende görmüştüm, hissetmiştim ve ilk kez 'evet bende sevilebilirmişim' demiş hemen ardından üzerime yıkılan binaları izlemiştim. Seni unutmak zorunda kalışlarımı; yaşadıklarımızı atlatmak zorunda kaldığımı asla unutmayacağım. seni unuttum ama beni mecbur bıraktığın hiç bir şeyi unutmayacağım. Geride bıraktığım sana bir kez daha sustum. zamanında ne kadar yenilmiş olduğumu hissetim o yıkılan binanın enkazından sağlam çıkamamış olduğumu bir kez daha anlamış oldum.

[ruhumungolgesii]

Bir kız çocuğu ve bir yokuş düşün; yokuşun ortasında aşağıya inen yürüyen merdiven. Ben yokuşu o yürüyen merdivenlerden çıkmaya çalışıyorum. Ben yukarıya adım attıkca o aşağıya iniyor. Elinde bıçakla tonca insan, hepsi peşimde ayaklarım titriyor. Artık koşmaktan bitkin bir hâl almışım, Adım atıcak mecalim kalmamış. Ama mecburum durursam eğer tüm bıçaklar bana isabet edicek ve düşeceğim. Arkamda yığınla insan birikicek ve bununla eğlenecekler. ama ayakları titreyen nefes bile alamayacak kadar yorgun kız çocuğuyum ben. Ruhu ayaklarının altında kanayan, hayal ve kap kırıklığı dolu bir kız çocuğu. Nefes nefese ama nefes almak ne bilmeyen.

[ruhumungolgesii]

Ben dağınıklığı severim ruhumu yansıtıyor sanki. Her yerin dağınık olmasını istiyorum, her şeyin dağınık kalmasını istiyorum. O dağınıklığın içinde kaybolmak bir daha bulunmamak istiyorum. Mesela gitsinler istiyorum, beni dağınıklığım ve yaralarımla başbaşa bıraksınlar ve gitsinler. Kalabalığı sevmem ama içinde kaybolduğum ve günden güne yok olduğum kalabalığı seviyorum. Dağınıklığımı seviyorum. O yüzden toparlanmak istemiyorum.

[ruhumungolgesii]

Bazen insan kendine veda eder. Dağınıklığıyla tanır kendini, öyle bilir artık aksi inanılmaz bir mucize gibi gelir. varki çocukluğunda ellerinden alınmıştır mucizeler. Erkenden hayata adım atmak zorunda bırakılan çocuk yanında değil on, bir kişi dahi istemez. Onlarca kalabalığın içerisinde yanlız hissetmek yerine kendi kalabalığında boğulmayı seçer.