sanneopsicilia - Tumblr blog

[sanneopsicilia]

BACK TO REALITY! 

Het allerlaatste verhaal.. Dus ga hier even lekker voor zitten of wat jij fijn vind, maar het wordt een lang verhaal! 

Sommige van jullie hebben mij misschien al gespot, maar voor de mensen die het nog niet weten, ik ben terug! Terug in Nederland en inmiddels alweer voor bijna één week. Ik was gestopt met schrijven vanaf dat mijn vriend Ardi langs zou gaan komen. Dus daar zal ik jullie eerst even over bijpraten! En daarna, over het einde van mijn bijzondere ervaring in Palermo en over wie daar bij hoorde en alles wat daar bij kwam kijken.. 

Vrijdag was de dag dat Ardi aan kwam, helemaal zenuwachtig en vol blijdschap ging ik dan ook naar de stad toe lopen om Ardi op te halen! En ik maar wachten tot ik de bus van het vliegveld zag.. Nummer één kwam langs, maar geen Ardi. Nummer twee, nee ook niet. Nummer drie, tja daar zou hij in moeten zitten maar hij stapt maar niet uit! Dus ik maar eens om mij heen kijken en ja hoor, daar kwam die aanlopen! Na elkaar twee maanden niet gezien te hebben konden we elkaar weer omhelzen! EINDELIJK! Ardi was bij mij! 

Dat weekend zijn we alle dagen naar Mondello toe gegaan. Of het nou een beetje bewolkt was of niet, wij wilden er elke dag van genieten. Nu kon ik Ardi dan ook eindelijk Mondello laten zien wanneer de zon scheen, dus met het heldere blauwe water! De vorige keer dat Ardi hier was, was in februari en toen was er geen zon dus dan zie je de mooie zee ook niet, zoals die hoort!  Verder in die weken moest ik gewoon naar stage toe en wanneer ik dan klaar was met werken, wist ik dat Ardi bij mij thuis zou zijn! Dat was elke keer weer een heel fijn idee. 

Een week later in het weekend organiseerde een paar begeleiders van mijn stage een evenement tegen racisme. En Benth en ik mochten hierbij aanwezig zijn, dus heb ik gevraagd of Ardi ook mee zou mogen komen en dit mocht! Die middag zijn we naar een park geweest waar allerlei jongeren samen voetbaltoernooitjes mochten houden. De zon scheen, er was een DJ aanwezig die heerlijke Afrikaanse muziek draaide en er waren allemaal gezellige mensen! Hier zijn we twee middagen geweest en we hebben hier heerlijk van genoten. Wanneer ik op de bus stond te wachten hakte het besef bij mij er wel in, na zo’n fijne dag met de jongeren van je stage, op een prachtige plek waar je samen veel plezier hebt. Het besef dat ik over twee weken niet meer bij hun zou zijn maakte me toch wel ergens verdrietig. 

 Ardi en ik hebben één dag even de toerist uitgehangen, we zijn samen naar de Catacomben van de Kapucijnen geweest. Dit is een plek waar je naar gemummificeerde mensen kunt bekijken. Zij waren vroeger, monniken of priesters of andere belangrijke mensen. Echt een aanrader trouwens om heen te gaan mocht je in Palermo zijn. We hebben onze ogen uitgekeken! En ook al mocht ik geen foto’s maken, heb ik dit wel gedaan. 

Helaas ging Ardi na twee weken lekker bij mij op vakantie te zijn geweest, weer naar huis toe en kwam meteen in Nederland weer in de regen terecht. Tot over één week schat! Zeiden we tegen elkaar. Maar wat hij stiekem niet wist, is dat ik eerder kwam. Maar dit verhaal bewaar ik even voor later. 

En toen was het zaterdag 20 Mei. De allerlaatste dag dat Benth en ik stage gingen lopen. Met een tas vol cadeaus gingen Benth en ik naar stage toe. Eenmaal daar aangekomen was de sfeer al anders dan normaal, iedereen wist ervan, vandaag zijn Sanne en Benthe voor het laatst. Sommige jongens benoemden het, sommige jongens wilden alleen rustig bij ons zitten en de anderen wilden er voor ons nog een plezierige dag van maken. Toen kwam één van de jongens naar mij en Benth toe om te vragen of wij even op zijn mobiel wilde kijken. En hierin stond een bericht voor Benth en mij. 

‘’Hallo lieve vrienden, ik wil jullie bedanken voor de tijd die we samen hebben beleefd. Ten eerste wil ik mij verontschuldigen, als ik iets fout heb gedaan of iets heb gedaan wat jullie niet fijn vonden. Ik heb veel plezier met jullie gehad, bedankt voor de vriendschap, jullie zijn bijzonder, mooi, intelligent, vriendelijk en ik wens jullie een lang leven met daarin veel plezier, blijdschap, liefde en heel veel geld. Ik zal jullie nooit vergeten, bedankt voor alles, ik hou van jullie. Bedankt voor alles en ik zal jullie missen, heel erg.’’ 

Later op de dag hebben Benth en ik ijsjes gekocht en aan de jongens getrakteerd. Hierbij hebben we hun een armbandje gegeven, een voetbal met alle namen van de jongens erop en een nieuwe auxkabel voor de radio, want die was al langere tijd stuk. En wat waren ze dankbaar! Eén van de Afrikaanse jongens wenste ons het allerbeste in de wereld en zei dat wij prachtmensen waren. En ook al geloven wij in God, hij hoopt dat God ons geven zal, wat wij verdienen in het leven. 

De rest van de middag hebben wij in de woonkamer gezeten met de jongens, gelachen, gepraat, muziek geluisterd en gegamed. Maar toen was het toch écht 7 uur, Benth en ik moesten afscheid gaan nemen.. Eén voor één gingen we iedereen af. En ook nu weer terwijl ik dit schrijf, kickt dat gevoel van dat moment weer in. Ik zal jullie nooit kunnen uitleggen hoe dit voelde.. Iedereen hebben we geknuffeld en bedankt voor de mooie tijd die we samen hebben mogen beleven. Bedankt voor hun vriendschap, de gesprekken die zijn gevoerd en momenten die zijn beleefd. Toen begon er een jongen te huilen en even later, nog een jongen. En ik kon mij toen ook niet meer inhouden. Iedereen wenste ons het allerbeste en bedankte ons voor alles wat wij hun hebben gegeven. En toen moest één van de jongens toch echt de voordeur voor ons open doen. Samen met Benth liep ik de deur uit en hebben we nog één blik naar binnen geworpen en toen hebben we ons snel omgedraaid. Eenmaal buiten keken we naar boven en stonden er nog twee jongens ons uit te zwaaien vanaf het balkon, in dikke tranen. De jongen wie voor ons het berichtje had getypt op zijn mobiel wilde ons graag weg brengen naar de stad en in overleg met de begeleidster was dit mogelijk. Hij is met ons meegegaan tot de stad en heeft ons toen bedankt voor alles. Hij zei dat die ons nooit zal vergeten en ons heel erg zal gaan missen. We hebben hem beiden geknuffeld en zijn toen weggelopen. Steeds nog achteromkijkend of hij ons nog zag, of dat wij hem nog zagen, liepen we de straat uit, tot we elkaar uit het zicht verloren.. 

De laatste dagen hebben Benth en ik in de stad doorgebracht, op Mondello doorgebracht en of thuis doorgebracht. We hebben nog even wat laatste fotootjes gemaakt, wat laatste toeristische tripjes gedaan en natuurlijk nog heerlijk genoten. Na heel veel geregel en gedoe konden we woensdagmiddag onze spullen pakken en zijn we samen vertrokken naar het vliegveld om onze vlucht te nemen, terug naar Nederland. 

Eenmaal geland hebben Benth en ik onze koffers gehaald en zijn we de deur doorgelopen waar familie en vrienden op ons stonden te wachten! Daar stonden mijn ouders, mijn broer, mijn hond en als verassing mijn beste vriendinnetje Eef! Een warm welkom met voor ons een Italiaanse bloemetjes ketting van mijn ouders en van de ouders van Benth een ballon met daar op, welkom thuis! 

En geloof mij, wat is het raar om terug te komen in je eigen huis, na 5 maanden.. Ik besefte me toen pas hoe laag de plafonds hier zijn, hoe stil het hier is en hoe luxe wij hier eigenlijk leven. Ik heb die nacht ook geen oog dicht gedaan, ik kon de draai maar niet vinden in mijn bed. Niet alleen omdat ik net terug in Nederland was maar ook omdat ik zenuwachtig was voor de volgende dag. De dag, dat ik Ardi zou gaan verassen op Festivaart! 

En hierna zal ik stoppen jongens en meisjes. Anders word het verhaal wel erg lang.. Wat die trouwens al is. 

Festivaart 2017 en ik denk eentje om nooit meer te vergeten, voor mij niet, maar ook van Ardi niet. De dagen dat ik nog in Palermo zat heb ik geregeld dat ik Ardi kon gaan verassen terwijl hij aan het draaien was. En dit plan is perfect gelukt! Donderdag, na lange tijd, zat ik weer op de fiets. Op de fiets richting Festivaart. Samen met mijn vriendinnetje Eef ben ik het terrein van Festivaart opgegaan toen ik zekerheid had dat Ardi aan het draaien was. Toen ben ik samen met Eef het podium opgegaan en heb ik Eef mijn telefoon gegeven om te filmen. Langzaam ben ik naar Ardi toegelopen.. Nou, Ardi zijn blik zal ik nooit meer vergeten! Helemaal verbaasd en onwetend keek hij mij aan en zei ‘’Sanne wat doe je hier?!’’ Hij kon zijn ogen niet geloven, maar ik was er toch echt, terug in Nederland! 

Nou lieve lezers, hiermee sluit ik mijn laatste verhaal af. Ik wil echt iedereen bedanken die mij de kans heeft gegeven om naar Palermo toe te kunnen gaan, om mij een ervaring te geven die echt niemand meer van mij afpakt. De mensen bedanken, die mij hebben gesteund terwijl ik in Palermo was, die mij zijn op komen zoeken en de mensen bedanken waar ik lieve berichtjes van kreeg, ook de mensen waarvan ik het nooit had verwacht! De jongens van stage bedanken, voor de bijzondere tijd, want wat ik samen met Benth met hun heb opgebouwd, is goud waard! 

En natuurlijk jullie bedanken, mijn trouwe lezers van mijn blog! Ik weet zo ongeveer wie het zijn en ik wil jullie ook echt bedanken. Ik vond het heel gezellig om met jullie mijn ervaringen te delen, foto’s met jullie te delen en jullie mee te nemen in mijn leventje in Palermo! Bedankt voor alles en ik hoop dat ik jullie hier veel lees plezier mee heb gedaan! 

Ciao tutti! 

[sanneopsicilia]

Ciao lieve lezers! Het is alweer twee weken geleden en dit komt omdat ik druk bezig ben met het afronden van school! Maar wat is er zoal gebeurd in de afgelopen weken.. Ik zal jullie vertellen over de hoogte punten! En misschien ook iets wat minder leuke momenten.. De laatste weken zijn ingegaan en wat kijk ik nu al terug op de dingen die ik heb mogen ervaren deze afgelopen maanden.. En wat heb ik een bijzonder contact opgebouwd met de mensen van mijn stage. En dan voornamelijk de jongeren! Een week geleden ben ik met de jongens naar Mondello toe geweest, we dachten, laten we eens gek doen en laten we met zijn allen gezellig een middag naar Mondello toe gaan! Hier heb ik een activiteit uitgevoerd voor een examenopdracht. 20 graden, helder blauwe lucht en daar zaten we dan met zijn allen op het strand. We hebben onze handdoeken uitgelegd en zijn daar op gaan zitten in een kring. Ik heb het spel Open Hartig uitgevoerd, voor wie het niet kent, het is een kaartspel waar vragen opstaan die een groep kan uitdagen om 'open hartig' te zijn naar elkaar toe. En wat was dit weer een bijzonder moment, de eerlijkheid naar elkaar toe was zo mooi om te zien en vooral de echtheid. Je zag aan iedereen die mee deed dat zij echt de waarheid spraken naar elkaar toe. Toen het spel was afgelopen hebben de jongeren ook gezegd dat ze het graag vaker zouden willen spelen en wat een geluk! Het spel is een cadeau van mij, aan mijn stage. Ik heb het spel in het Engels vertaald dus ze kunnen het ook spelen, wanneer Benthe en ik weer in Nederland zijn! Nou en dan even iets anders. Weken lang, ga je in het donker naar huis toe met zijn tweeën. Zonder twijfel loop je samen naar huis, hoe laat het ook is. Tot een week geleden. Benthe, Sara en ik waren gezellig een avond uit geweest (een onvergetelijke avond overigens) maar toen.. Benthe en ik lopen terug naar huis en het voelde voor beiden van ons al niet heel fijn. En dit hebben we ook geweten. We liepen samen door een straat heen en er kwam een man aan lopen. Ik was hem al gepasseerd via een omweg en Benthe moest toen nog langs hem op. Benthe kon namelijk minder snel lopen vanwege haar enkel en Benthe vroeg mij dan ook wanneer ik voorbij de man was of ik misschien iets zachter wilde lopen. Achteraf gezien, omdat ze hem ook al niet helemaal vertrouwde. En precies wanneer ik zachter wilde gaan lopen en ik keek of de man Benthe voorbij was gelopen, gebeurde het. De man passeerde Benthe maar draaide zich toen om en kwam op Benthe afgerend. Ik heb heel hard Benthe haar naam geschreeuwd omdat ik het zag gebeuren en Benthe gilde het uit. De man had Benthe vast gegrepen maar was toen Benthe gilde en los kwam, snel verdwenen. Wat waren wij allebei bang en vol van adrenaline. Geloof mij, wanneer je zoveel adrenaline hebt in je lichaam, je rent dan weg en je stopt? Je bent niet eens buiten adem. Maar terug naar het verhaal, Benthe en ik zijn een paar straten verder gerend tot dat een man en een vrouw ons zagen rennen en de paniek in onze ogen zag. Ze vroegen wat er was gebeurd en we deden ons verhaal. We kregen water en toen hebben ze ons naar huis toe gebracht. De vrouw heeft mij nog een man aan de telefoon gegeven die Engels kon praten en ik moest mijn verhaal doen, waarschijnlijk was dit de politie. Echt, Benthe en ik zijn nog nooit zo blij geweest om thuis te zijn en ik moet ook zeggen, we hebben er wel een paar dagen goed last van gehad. Wat eigenlijk zo'n grote angst van je is, is ons twee overkomen. Ik zag het gebeuren en Benthe was het slachtoffer. Gelukkig gaat het inmiddels weer goed en durven we ook weer gescheiden van elkaar over straat, alleen in het donker niet. Nu maar weer verder met de positieve verhalen. De ouders van Benthe zijn gearriveerd en Benthe is nu heerlijk met haar ouders voor een weekend naar Cefalu! En wat hebben ze een geluk dit weekend, dat het 27 tot 30 graden kan gaan worden! Dus dat word zeker genieten! Oja, afgelopen weekend hebben we op stage van één van de Afrikaanse jongeren, Afrikaanse rijst meegekregen naar huis om op te eten! Pff.. Wat blijft dit lekker.. Natuurlijk ook heel lief van hem, hij is zelfs express in de middag al vroeg gaan koken zodat hij het klaar had, voor dat Benthe en ik weer naar huis toe gingen! En over naar huis toe gaan gesproken. De jongeren op stage willen het niet horen als Benthe en ik zeggen dat we over een paar weken alweer naar huis toe gaan. Sommige stoppen de vingers in hun oren en sommige zeggen, ik wil het niet horen dus zeg het maar niet.. En dit is geheel wederzijds, want Benthe en ik willen ook nog echt niet naar huis toe en helemaal geen afscheid nemen van onze stage.. Niemand begrijpt het ook als we zeggen dat we al naar huis toe gaan, want waarom zou je terug naar Nederland gaan wanneer het weer nu heel warm en mooi begint te worden? Tja, dit horen we van iedereen.. Waarschijnlijk plaats ik deze blog een dag later dan dat ik het heb geschreven, het is donderdag 4 mei, 23:32 en ik moet gaan slapen omdat ik morgen vroeg me bed uit moet. En vind ik dit erg? Nee! Want, Ardi komt morgenvroeg aan in Palermo en dan mag ik hem na twee maanden niet gezien te hebben, eindelijk weer ophalen in de stad! Wat duren twee maanden lang als je elkaar zo graag weer wilt zien.. Maar morgen is het eindelijk weer zo ver dus ik ga nu snel mijn ogen sluiten en slapen! Ik kan niet wachten om hem weer te zien! En trouwens, Ardi en ik zullen ook Bevrijdingsdag vieren samen, want we worden eindelijk bevrijd van het feit, dat je niet bij elkaar kunt zijn, voor maanden lang.. Ook na deze post, zal er pas weer over twee weken een nieuwe blog komen omdat ik druk ben met school en Ardi in deze weken bij mij, dus ik zeg jullie tot over twee weken met een heleboel nieuwe verhalen! Heel veel liefs!

[sanneopsicilia]

Ciao tutti! Het is alweer twee weken geleden dat ik iets heb geplaatst, maar ik ben de afgelopen twee weken erg druk geweest. Zelfs zo druk, dat ik niet eens meer weet waar mee precies… Maar ik zal jullie bijpraten tot zo ver ik het allemaal nog weet! Dus dit zal een lange blog worden! De afgelopen weken hebben Benthe en ik gewoon stage gehad, zoals altijd, vijf dagen in de week. En we hebben deze afgelopen twee weken eigenlijk ook veel op het gebied van stage gedaan, of laat ik het goed zeggen, met de mensen van stage gedaan! Een week geleden hebben Benthe en ik voor het eerst een apperitivo gedaan. Een appertivo is een drankje, waarbij je tegelijkertijd iets eet en dit zijn allemaal kleine hapjes. Dit hebben we gedaan met de andere stagiaires van stage. We hebben dan ook een Siciliaanse stagiaire en die heeft ons Siciliaanse gerechten laten proeven, ik kreeg hier gemengde gevoelens door. Want ineens had ik iets met vis, wat ik dus normaal gesproken dus niet lust en dan ook nog eens ansjovis.. Maar goed, het was het proberen waard! De sfeer was iniedergeval gezellig! Een dag later waren we uitgenodigd voor een barbecue bij onze Spaanse stagiair thuis. Ten eerste, de barbecue heeft nooit plaats gevonden, ten tweede we waren veel en veel te laat en ten derde, die is er niet. We zijn uiteindelijk naar een Afrikaans feest gegaan. Nou dat heb ik geweten, ik was kapot toen ik thuis kwam. Ein-de-lijk een ‘club’ waar ze de muziek draaide die ik leuk vind. In plaats van altijd die Italiaanse muziek te moeten horen, wat leuk kan zijn maar ik was met Benthe echt toe aan een ‘club’ met de muziek waar wij van houden. Ook al was er uiteindelijk weinig Afrikaanse muziek wat ik echt geweldig vind, maar het werd goed afgewisseld met trap, grime, hiphop etc! En toen heb ik eindelijk mijn oom en tante weer gezien! We zijn gezellig uiteten geweest deze week en ik heb nog lekker met hun een dag op het strand gelegen in Mondello. Het scheelt dat mijn oom en tante ongeveer dezelfde interesses als ik hebben. Lekker eten, een drankje drinken en gezellig samen zijn en kletsen! Op Mondello hebben we dan ook bedjes gehuurd en hebben daar heerlijk de hele middag gelegen en het fijne is dat ze je eten en drinken op het bedje komen brengen! Dubbel genieten! Ik ben nog even met mijn oom de zee in gegaan maar die was nog errrg koud… Er zijn wel diehards die gewoon gaan zwemmen, maar dit skipte wij liever.

Afgelopen week hebben Benthe en ik met de andere stagiaires de jongens mee naar buiten toe genomen. We zijn naar een park toe gegaan om allemaal verschillende activiteiten met hun te gaan doen. En waar hebben Benthe en ik voor gezorgd? Hollandse activiteiten! We zijn met de jongens gaan koekhappen en gaan spijkerpoepen. Wat een plezier hadden de jongens, we hebben zo hard gelachen met zijn allen. De jongens wilden ook alleen maar door gaan met spelen omdat ze het zo leuk vonden! En dan komt het mooiste van afgelopen week en daar wil ik jullie graag even in meenemen. Afgelopen zaterdag kwamen Benthe en ik op stage aan en toen werd ons verteld dat we de deur uit zouden gaan met zijn allen. En heel gezellig, we mochten mee! Het was pasen dus de stad was echt helemaal uitgelopen met mensen en je ziet alleen maar processies maar elke buurt viert het op zijn eigen manier. Dus ook word het weer anders gevierd in de achterbuurt van Palermo. Samen met de ouderen jongens zijn Benthe en ik naar Ballaro toe gelopen. De andere begeleider is samen met de jongste jongens in de auto naar Ballaro toe gegaan, hij zag ons staan en deed met alle jongens de ramen open en begon vol op te toeteren. Iedereen moest lachen en dus de dag begon al goed. Eenmaal aangekomen in Ballaro zag je echt een wereld van verschil vergeleken met hoe de rest van Palermo eruit ziet. Allemaal kleine straatjes en appartementen met heel veel mensen. Alle muren vol met graffiti of kunst. Het voelde net of je even in een heel ander wereldje terecht kwam. Ik kan echt genieten van die kunst, de kinderen die daar op straat spelen en mensen die druk aan het werk zijn. Samen met de jongens kwamen we aan bij locatie één, mobieltjes uit en naar binnen, dit was een binnenplaats van een kerk waar een voorstelling bezig was op basis van het verhaal van Jezus. Locatie twee was een kerk en hier hadden we een kerkdienst, van dezelfde mensen die ook de voorstelling gaven. Bijzondere kerkdienst trouwens, want het duurde maar 20 minuten en mensen liepen in en uit de kerk terwijl de dienst gewoon bezig was. Locatie drie was ook een binnenplaats, maar dit keer van een gebouw en daar werd het verhaal van Jezus afgemaakt in spelvorm. Eén van de jongens heeft mij uitgegelegd dat er mensen met verschillende culturen hier op dit moment naar zaten te kijken. Allemaal mensen uit Ballaro en wat je veel ziet vertelde hij, zijn halfbloedjes en toen ik op dat moment om me heen keek, kon ik dat ook zien. Eén van de jongens zei ook dat de huizen hier, veel op de huizen in Afrika lijken. We liepen uiteindelijk naar de laatste locatie toe en daarvoor moesten we eerst via een markt en toen zei één van de jongens ook dat wanneer Benthe en ik hier ooit foto’s van zouden maken en we zouden ze laten zien aan de mensen in Nederland, dat mensen gaan zeggen dat dit niet in Italië is. Dus, Benthe en ik gaan nog een keer een paar fototjes maken om het jullie te laten zien want hier hadden we op dat moment niet genoeg tijd voor! En toen kwam voor Benthe en mij eigenlijk het mooiste moment van de dag. Na zo’n lange dag te hebben doorgebracht met alle jongens van stage werd het al avond en de jongens kregen trek. Dus besloten Benthe en ik broodjes voor hen te kopen en de jongens wilde in ruil daarvoor graag drinken voor ons kopen. We waren op een pleintje met weer veel kunst aan de muren, er werd een doek over de muur heen gegooit zodat je daar beelden vanaf de beamer op kon zien, muziek en veel gezellige mensen met allerlei verschillende culturen! Benthe en ik stonden met een paar jongens te praten en eigenlijk alles klopte toen gewoon. Eén van de jongens vroeg ons uiteindelijk waar Benthe en ik het over hadden samen en toen kregen we een goed gesprek. Ik vertelde de jongens dat wij ons op dat moment heel erg besefte en realiseerde, hoe gelukkig we op dat moment waren dat we dit met hen mochten ervaren en delen en dat we altijd blij zijn om naar hun toe te gaan. Het mooie was, dat hun meteen zeiden dat hun dat ook zo voelen. Ze vertelden ons dat ze altijd zo blij zijn als wij bij hun in de buurt zijn en dat wij hun daarmee gelukkig maken. En toen zei uiteindelijk één van de jongens, als jullie naar huis gaan, ga ik denk ik huilen. Omdat de sfeer zo klopte, de plek zo klopte en het moment zo klopte, was het echt een geluksmomentje voor Benthe en mij. Het raakte ons heel erg maar hun dus ook. Ook wanneer wij de leraren van de jongens hun school vertelde dat we al bijna naar huis toe zouden gaan, herhaalde de jongens ook onze woorden en keken toen naar beneden. ‘’Almost… One month.’’ Uiteindelijk kwam één van de begeleiders die dag naar ons toe en verwelkomde ons in de achterbuurt van Palermo, Ballaro! Iedereen moest hier heel erg om lachen. We hebben elkaar gekust op de wang, elkaar bedankt en zijn naar huis toe gegaan. De oudere jongens gingen ook naar huis om te koken en de begeleider zou dan met de jongste jongens met de auto naar huis toe gaan. Benthe en ik zijn met de jongens mee gelopen en hebben elkaar bedankt voor de fijne dag samen en we zijn toen naar huis toe gegaan. Benthe en ik zeggen nu nogsteeds tegen elkaar, wat was dit een mooie dag en wat gaan we ze missen! Ik hoop dat ik jullie heb kunnen overbrengen, hoe Benthe en ik deze dag hebben ervaren en dat jullie weer een beetje bij zijn! Ik kan door drukte misschien niet elke week iets plaatsen maar anders zal ik jullie zeker de hoogte punten vertellen, maar dan misschien een weekje later zoals nu! Heel veel liefs, Sanne

[sanneopsicilia]

Ennn we zijn alweer 3 maanden op Sicilië! Nog minder dan 2 maanden en dan gaan we alweer naar huis.. Willen we al naar huis? Nee! Moet er nog veel gedaan worden? Ja! Willen we nog meer meemaken en zien? Ja! Tja, nog meer een paar weken en dan stappen we het vliegtuig alweer in. Benth en ik willen er nog niet teveel overna denken. Als je er soms over praat samen dat je straks de deur achter je dicht doet en je nooit meer het appartement in kunt lopen, is echt geen fijne gedachte. Het enige wat we een fijn idee vinden is dat je weer bij de mensen bent waar je van houd, maar verder.. Laat ons maar lekker hier! Maar toen dinsdag, toen heb ik eindelijk in 3 maanden mijn ouders en broer weer gezien! Ik had al met mijn broer Jesse gebeld dus ik wist precies waar ze zaten en ik liep dan ook recht op hen af! Ze hadden niet in de gaten want ze waren lekker aan het rondkijken en foto’s aan het maken van de Politeama. Ik riep ‘’Ciao!’’ En toen keken ze alle drie tegelijkertijd om. Pap, mam en Jesse en natuurlijk helemaal happy! Net zoals ik, fijn om mijn ouders weer te zien en ze eindelijk te kunnen laten zien waar ik nou precies woon en hoe de omgeving eruit ziet!

Het is maar goed dat ik deze keuze heb gemaakt aangezien mijn moeder nu voor het eerst in haar leven het vliegtuig in is gestapt! En mijn vader en moeder nu ook voor het eerst, naar het buitenland op vakantie zijn geweest! En het vliegen, beviel mijn moeder goed! Maar eerst nog even stage die week. Toen ik afgelopen week vanuit stage vetrok met mijn koffer naar Mondello om te gaan slapen voor een weekend bij mijn ouders, stak een van de jongens zijn been uit voor de deur. Ik mocht van hem niet weggaan want hij dacht dat ik weer terug naar Nederland zou gaan. Hij keek me aan en ik zag gewoon aan hem dat die het erg vond. Maar toen ik hem vertelde dat ik naar Mondello ging voor een weekend toen vond hij het goed en deed hij zijn been aan de kant. Voor twee weken geleden zeiden Benth en ik ook al een keer tegen andere jongens in het huis dat we al binnen 2 maanden naar huis zouden gaan en ook hun vonden dit echt niet leuk! En ik moet ook echt zeggen in alle jaren dat ik jeugdzorg doe is dit voor mij echt de leukste doelgroep die ik heb gehad, dus ik weet ook dat ik het erg ga vinden om weg te gaan. Maar voor dat het zo ver is, gaan we nog even genieten met zijn allen! Afgelopen donderdag stond ik op de bus te wachten om naar Mondello toe te gaan en ik heb serieus nog nooit zo iets gevaarlijks gezien. Ik zag een moeder met een kind achterop haar scooter van een jaar of 8 en voor, waar je dus eigenlijk je benen moet neerzetten stond haar andere kind van laat ik zeggen, 5 jaar oud?! En dan moet je nagaan hoe gevaarlijk het verkeer hier wel niet is. De scooters moeten hier serieus snel afremmen altijd om geen ongelukken te maken tegen de auto’s of andere scooters die aan komen rijden of remmen.. En toen kwam ik aan bij mijn ouders in het prachtige Mondello! Mijn ouders en mijn broer Jesse stonden mij al op te wachten bij de bushalte en ze hebben me daarna meteen uiteten genomen bij het restaurant genaamd Poldo. In dit restaurant koos ik voor pasta carbonara en dit is echt de lekkerste die ik ooit gegeten heb, maar ook de bruschetta’s waren de lekkerste die ik ooit gegeten heb. We zijn dan ook nog twee keer later terug gegaan naar dit restaurant. In de avond lag ik met mijn broer samen op bed en ik heb lang niet meer zo hard gelachen! Echt, tranen van het lachen! Ik maakte dus een verkeerde opmerking waarvan ik weet dat mijn broer dit anders gaat opvatten en eigenlijk meteen toen ik het zei dacht ik ook oké Sanne hou je vast, nu komt het en Jesse begon super hard te lachen en kwam dus ook niet meer bij, waardoor ik ook mee moest lachen! De volgende dag werd ik wakker en het was 23 graden met vol op zon! Toen ik het huisje uitliep zag ik eigenlijk pas hoe mooi de plek was wat mijn ouders hadden geboekt. Echt een droomhuisje waar je een vakantie gevoel van krijgt! Die dag zijn we met zijn allen naar Mondello beach toe gegaan en hebben daar de rest van de dag doorgebracht. Benth is ook nog langsgekomen die middag met haar broer die toevallig ook Jesse heet en zijn vriendin Fiene. We hebben met zijn allen heerlijk op het strand gelegen en we zijn natuurlijk even de zee in geweest. Het was voor mij ook de eerste keer hier dat ik de zee in ben gegaan omdat het eindelijk warm genoeg was! Zaterdag wilden we met zijn allen de Monte Pellegrino beklimmen maar het was hier echt te warm voor en qua tijd was het ook niet helemaal top gepland. We zijn weer naar Mondello beach toe gegaan en we zijn daar bij een strandtentje gezellig iets gaan eten en wat gaan drinken. Eerst een cocktail en daarna een wijntje, er was live muziek aanwezig en steeds meer kwam de zon door. Wat was dit een fijne middag zo samen! Ik kan echt genieten van op deze manier van samen zijn. Fijn aan de zee, met een hapje en een drankje, muziek erbij en gezelschap van mensen waar je van houd! Die avond heb ik voor mijn ouders de pasta pesto die Benth en ik wel een paar keer per week klaarmaken voor ons zelf, gemaakt. En, ze hebben er van genoten! Als ik terug ben mag ik het van mijn broer wel vaker maken. Nou Jesse, komt goed! Mijn ouders en ik zijn vroeg ons bed in gegaan. Maar mijn broer, die ging het uitgaansleven verkennen in Palermo, samen met de verhuurder van mijn ouders hun vakantie huisje. Zondag was het voor het eerst in weken weer regenachtig. Nou ja, regenachtig. Er was echt stromende regen. Alle wegen lagen vol met water en het kan hier ook geen kant op dus er ontstaan echt halve rivieren waar je door heen moet rijden. Daarom hebben we die dag ook besloten om te gaan shoppen! Mijn moeder en ik maak je hier blij mee alleen mijn vader en broer dachten hier anders over. Maar goed, mijn moeder en ik zijn goed geslaagd en zijn weer met een paar tassen naar huis toe gegaan. Toen ik op de bus stond te wachten kwam ik ook Benth tegen met haar broer en zijn vriendin. We kregen met zijn allen een heerlijke douche van regen over ons heen. Nou helemaal top! Maar dat mocht de pret niet drukken, ik ben gezellig met mijn ouders en broer nog even uiteten geweest voor de laatste keer bij restaurant Poldo om de vakantie van hun af te sluiten! En toen was het alweer maandag.. De dag dat mijn ouders en broer weer naar huis gingen. Het gaat zo ontzettend snel, maar aan de andere lijkt het ook weer alsof ik ze twee weken bij me heb gehad. Ik heb het echt naar mijn zin gehad en vond het fijn om mijn ouders en natuurlijk mijn broer weer bij me te hebben gehad. Mam kon met mij weer over meiden dingen praten en mijn vader en broer hebben me weer lekker kunnen pesten! Op een leuke manier natuurlijk. Uit Nederland heb ik lieve cadeautjes gekregen van familie, Ardi en de dagen hier van mijn ouders en zelfs van Jesse! Ik heb ze dan ook alle drie een kus gegeven en bedankt voor de fijne dagen hier in Mondello en Palermo en toen stapten ze samen de bus in naar het vliegveld.

Afscheid nemen is echt niet mijn ding. Elke keer als iemand langskomt vind ik het toch lastig om doei te zeggen maar eenmaal als ik de bus weg zie rijden en hij verdwijnt in de verte, vind ik het ook weer goed. Maar het moment dat je elkaar nog maar heel even kunt zien, blijft lastig.

Paps, mams en Jesse, heel erg bedankt voor de gezellige week en ik zie jullie over 2 maanden weer terug op een ander vliegveld, in een ander land en weer bij jullie samen!

Ciao lieve lezers, tot volgende week!

[sanneopsicilia]

Ciao bella’s & bello’s!

Ik heb jullie deze week weer genoeg te vertellen! Laat ik beginnen over onze stage week. Benth en ik kwamen op stage deze week en we kregen te horen dat er een nieuwe jongen op stage is bijgekomen! Hij is Afrikaans, spreekt Frans en Fula. We hebben ons aan hem voorgesteld en we kwamen er al snel achter dat het geen verlegen jongen is, dus dat is alleen maar goed! Hij zocht ook voor de eerste dag in een nieuw huis met allemaal nieuwe mensen, al goed contact. Af en toe even om de hoek kijken wat er gebeurd in een bepaalde ruimte of hij praatte met een andere jongen van onze stage die ook Frans spreekt. Stap voor stap op zijn eigen tempo en manier.

Verder die week heb ik twee Afrikaanse jongens op stage blond gemaakt.. Of nou ja, blond gemaakt, ik heb ze even laten zien hoe ze eruit zouden zien als ze blonde lange haren hadden gehad. Ik heb mijn haar over hun heen gelegd en de jongens kwamen niet meer bij van het lachen toen ze zichzelf terug zagen op camera. Ze vonden het toch uiteindelijk maar geen goed idee om ooit blond te gaan haha.. De structuur van de Afrikaanse jongens is heel anders als die van Benthe en mij. Hun hebben kroeshaar en Benthe en ik hebben glad en stijl haar. We hebben even de structuur van ons haar uitgetest met kaarten. Hij probeerde op mijn hoofd een kaarthuis te maken, maar viel al snel om.. Later heb ik gevraagd of ik dit ook bij hem mocht proberen, om in zijn haar een kaarthuis te bouwen, het mocht en het lukte! Want de kaarten blijven in zijn haren staan doordat hij kroeshaar heeft en dan ook zijn haar altijd omhoog kamt! Echt, van dit soort momenten kan ik zo genieten aangezien je de plezier ziet bij de jongeren en hun kunnen ons plezier zien. Het gaat ook vaak om deze kleine momenten dat je met elkaar in contact bent samen en die waardeer ik het meest. Ook als je soms gesprekken hebt waarin je gewoon gezellig met elkaar praat krijg je soms ook terug via google translate, je bent geweldig! Omdat je iets grappigs hebt verteld. Het is niet op een manier van versieren dat hij dit zegt, want je bewaard altijd afstand want je bent tenslotte begeleidster, maar dit is puur omdat het contact goed is en zij weten ook hoe ver ze bij Benth en mij mogen en kunnen gaan. En je altijd kijkt naar een houding van iemand die je zoiets zegt. Maar dit zijn kleine momenten die je met je meeneemt, zo weet je ook dat zij plezier hebben in het feit dat je bij hun bent!

En afgelopen zaterdag ook, de tijd vloog echt voorbij op stage! Terwijl we de hele middag in de woonkamer hebben gezeten bij twee Afrikaanse jongens en hun vrienden. Toen we binnen kwamen zijn Benthe en ik bij de jongens gaan zitten, dit zijn de oudste twee jongens van onze stage. Ze hadden Afrikaanse muziek op staan en ze waren op de Playstation aan het spelen, dus er was meteen een fijne sfeer. Aangezien Benthe en ik echt genieten van Afrikaanse muziek! Ook echt leuk want sommige nummers kende ik uit me hoofd dus kon ik ze samen met hun zingen! We hebben heel lang met de jongens gepraat, over dat zij willen reizen als ze ouder zijn en waar naar toe, over relaties, over de Siciliaanse cultuur en de mensen en verder over Nederland en Afrika. De jongens dachten dat je vanaf Nederland heel goedkoop naar Afrika kon vliegen maar we hebben de jongens even de prijzen laten zien en deze prijzen hadden ze echt niet verwacht! Ook lieten ze foto’s zien van een Nederlandse vrouw die om de 3 maanden Afrika komt bezoeken en de jongens zeiden ook, als jullie ooit naar Afrika gaan, wil je echt elk jaar weer terug. Hun praten nog met trots over Afrika en hoe mooi het daar is en dat vind ik altijd mooi om te horen ondanks dat zij naar Sicilië zijn gevlucht. Later kwamen er vrienden van hun binnen en daar hebben Benthe en ik ook nog een tijdje mee gepraat. Prettig is altijd dat de meeste Afrikaanse jongens in huis Engels spreken, dus dan kun je echt een gesprek met hen voeren.

Niet elke Afrikaanse jongeren wilt terug naar Afrika. We hebben afgelopen week een gesprek gehad met een andere stagiare en een Afrikaanse jongen. Zij hadden een gesprek over de reden waarom hij naar Sicilië is gekomen en hij gaf dan ook aan ons aan dat we alles aan hem mochten vragen. Benthe en ik hebben een aantal vragen kunnen stellen waardoor we nu beter van hem weten waarom hij naar Sicilië is gekomen. Zo’n verhaal kan je echt raken want hij heeft ook de beslissing voor zichzelf genomen om weg te gaan uit Afrika, op jonge leeftijd. Ik kan jullie ook niet de reden vertellen waarom hij is weggegaan aangezien dit beroepsgeheim is maar wat ik jullie nog wel wil vertellen is dat niet iedereen uit Afrika vlucht om oorlog of omdat het in sommige delen arm is. Dit gaf de jongen ook duidelijk aan, soms is het een eigen reden waarom iemand uit zijn geboorteland vertrekt, hoe oud je ook bent. Hij heeft gekozen voor zijn eigen geluk en dat vind ik iets heel moois en vooral omdat hij hier écht achter staat.

Ook hebben we het gehad over wat nou eigenlijk het juiste ritme is in Italië. Maar wat zij dus doen is rond 7 uur opstaan en de mensen gaan dan naar school of naar hun werk. Verder eten ze rond 1 of 2 uur in de middag en rond 4 uur eten ze iets kleins. Het is hier normaal om om rond 8 uur avond te eten en rond 10 uur te gaan slapen. Benthe en ik vertelde dat wanneer wij avond eten om 8 of 9 uur dat wij dan juist nieuwe energie krijgen en dus niet kunnen slapen.. Maar misschien is dat voor ons wel heel normaal.. En trouwens! Ze noemen mij op stage nu kippetje. Omdat Benthe heeft uitgelegd dat veel mensen in Nederland mij zo noemen. Benthe en ik zijn gevallen voor een nieuwe pizzeria. Of ja, Benthe is bijna gevallen. Toen Benthe en ik de bus uit wilde stappen was iemand zo grappig om even een voetje voor Benthe te zetten toen ze de bus uit wilde stappen.. Maar de pizzeria heeft dit weer goed voor ons gemaakt. We kregen typisch Siciliaans eten toen we op onze pizza aan het wachten waren. De naam van dit gerecht is ‘Ricetta Panelle’. Het is een klein broodje met een soort aardappeltjes erop. Je kunt het zien als een broodje met gefrituurde aardappelschijfjes erop. Ik kan helaas alleen de Italiaanse vertaling vinden van dit gerecht dus ik kan niet helemaal vertellen wat het is. En toen was de pizza klaar, Benthe en ik wilde heel graag een keer een pizza van een meter proberen en dit hebben we gedaan! En dit gaan we ook vaker doen. Liep ik dan, met een doos ongeveer net zo groot als mijzelf door de straat..

Vrijdagavond hebben we met de andere meiden uit onze klas samen iets gedronken bij een soort cocktailbar. We zeiden toen ook tegen elkaar nog maar 2 maanden en dan gaan we alweer naar huis. Toen kreeg ik echt het besef dat we alweer bijna naar huis toe gaan maar ook een geluksmomentje. Want niemand van ons is naar huis toe gegaan in de afgelopen maanden en ik geloof ook niet dat dit nog gaat gebeuren! Gelukkig kunnen we nog een tijdje blijven en heerlijk genieten tot we weer naar huis toe gaan! Ik kwam er trouwens ook achter dat ik al vanaf 27 november 2015 bezig ben geweest om een keuze te maken wat ik graag wilde voor mijn volgende stage en dat ik toen al aan het kijken was om naar Palermo toe te gaan. Ik wist echt niet meer dat ik vanaf toen al bezig was met deze keuze! En deze week komen mijn ouders! Dus daar zal ik volgende week over vertellen! Ik verheug me er in ieder geval heel erg op en ik zal dan ook dit weekend niet in Palermo zijn maar slapen bij mijn ouders in Mondello!

Heel veel liefs!

[sanneopsicilia]

Ciao tutti! We zijn over de helft! Als ik het nu zo type, besef ik me pas hoe snel het eigenlijk allemaal wel niet is gegaan.. Ik besef me ook goed wat ik allemaal al wel niet heb gezien, geleerd en heb meegemaakt! En als ik even mag kiezen wat ik tot nu toe heb geleerd is waarvoor ik eigenlijk ook ging en dat is inzien wat ik belangrijk vind en vanuit daaruit mijn eigen keuzes maken. Natuurlijk deed ik dit al aangezien naar Italie gaan ook al een keuze is voor jezelf, maar Italië maakt het voor mij wel uitdagender om mij hier verder in te ontwikkelen en erachter te komen wat ik nou écht belangrijk vind en in te zien waar ik gelukkig van word. Ik vind het belangrijk voor mezelf hoe ik daar nu mee om kan gaan en ook in zie dat ik daarin mijn grens kan en mag aangeven! En wat ook belangrijk is, is positief te blijven. Want je hebt hier momenten dat je je niet 100% happy voelt, maar er is altijd wel iets positiefs en vaak zelfs meerdere dingen, die je toch helpen om weer te kunnen genieten! Nou, nu gaan we het hebben over afgelopen week! Want Eef is op bezoek geweest dus ik heb jullie heel veel te vertellen! Woensdagavond heb ik Eef opgehaald in de stad. En wat een geluk dat ze is aangekomen aangezien de vrouw op het vliegveld haar geen kaartje had gegeven waar op staat waar ze uit moest stappen! Maar goed, dat is allemaal goed gekomen! En ik ben ook mega trots op Eef dat ze het toch allemaal maar in haar eentje heeft gedaan! Want ik ben nu al een aantal keer met Eef op vakantie geweest en weet ook dat ze vliegen niet altijd even prettig vind! Dus ik ben TROTS! Grappig was, Eef vertelde mij dat ze het zo grappig vond dat ik niets in detail aan haar heb gevraagd zoals, wanneer ze weg ging van huis, wanneer ze vloog en wanneer ze ongeveer aankwam. Want dat zijn dingen die ik eerder anders heel graag allemaal had willen weten. Alles altijd duidelijk hebben. Maar dat is iets wat ik hier ook heel erg losgelaten heb want ik denk nu vooral, het komt allemaal wel goed. En wanneer het niet zo is, dan alsnog! Ik had Eef gevraagd wat ze graag als eerste zou willen doen en ze gaf mij als antwoord, de berg beklimmen! Eef had al een aantal weken geleden gezien dat ik een berg had beklommen met stage (Monte Pellegrino) maar dat ik die niet had afgemaakt. Dus ik ben samen met Eef en Benthe de uitdaging aangegaan om de hele berg te beklimmen! We hebben dit keer opgelet wat we precies aandeden en gezorgd dat we genoeg eten en drinken bij ons hadden. En toen zijn we de tocht begonnen. Vanaf ons appartement zijn we eerst naar de berg toe gelopen, want je zou een bus kunnen pakken om naar het begin te komen, maar dit hebben we niet gedaan! Onderweg deed ik ook even mijn haren vast. En wat overkomt mij nou weer, ik wil dus mijn haren vast doen in een staart en zit dus te kijken in een ruit van een auto maar ineens zag ik in de auto, een man zitten! Ik kan je vertellen dat die man me raar aankeek en ik ben daarna maar snel weggelopen! Eenmaal aangekomen op het eerste gedeelte van de berg, zagen we een soort grot en we waren met zijn allen nieuwsgierig wat daar precies in zou zitten. We zijn over een muurtje heen geklommen en zijn gaan kijken. Wat we aantroffen waren stoelen en heel veel blikjes en flesjes bier.. Waarschijnlijk een plek waar of mensen wel eens met zijn allen gezellig zitten of een plek waar zwervers slapen. En ik weet niet hoe, maar Eef heeft echt oog voor gekko’s. Je kent ze wel, die kleine, een soort van salamanderachtige dieren. En nu ik het google, zijn het dus hagedissen. Maar goed, Eef heeft hier dus echt oog voor. Want die zij zag waren ook nog eens groen, zoals bijna alles in dit gebied. Ik probeerde er elke keer een foto van te maken, maar ze horen je meteen aankomen lopen. Nadat het twee keer was mislukt, ging het de derde keer goed en heb ik de gekko goed op de foto gekregen! Na een aantal uur te hebben gelopen waren we dan eindelijk bovenop de berg en we zijn zelfs bij het eindpunt gekomen en dat is de kerk! Want daarvoor beklim je deze berg! Eerlijk gezegd, vonden wij alle drie de kerk niet eens zo heel bijzonder, dus dit was even balen. Maar alle uitzichten die we hebben gezien maakte de tocht het zeker waard! En we zijn mega trots dat we tot het eindpunt zijn doorgelopen! Op de terugweg zijn we met de bus naar beneden gegaan en dat is maar goed ook aangezien we echt kapot waren en het begon al donker te worden. Dus dit kunnen Benthe en ik van onze to do list afvinken! En echt top dat Eef hier deel van is geweest! De volgende dag ben ik met Eef gaan shoppen en heb ik haar meegenomen naar Mondello Beach. Want dat is een plekje wat je moet hebben gezien als je hier bent! Eef heeft het met zonsondergang kunnen zien en het was mooi om te zien hoe de lucht om het halfuur veranderde. Die avond zijn we uiteten geweest bij onze favoriete pizzeria en heeft Eef de echte Italiaanse pizza geproefd! Zaterdagmiddag hebben we een break genomen van de drukke dagen en zijn we in de zon gaan liggen met zijn drieën. We hebben onze kleedjes uitegelegd en zijn heerlijk in de zon gaan liggen op ons balkon. We hebben op het balkon gelegen totdat de zon onder ging! Hierna hebben we ons allemaal afgespoelt onder de douche en zijn we gaan eten bij Mac Donalds. Eef is hier desnoods op vakantie, dus een beetje cheaten mag. We zijn dit keer naar de Mac Donalds achter ons huis geweest en tot onze verbazing, zit hier dus ook Don Gelato. Echt totáál niet goed voor Benthe en mij aangezien Don Gelato echt ons favoriete plekje is om even iets lekkers te eten. En ik heb nadat we naar Mac Donalds waren geweest bij Don Gelato een brioche gegeten. Dit is een Siciliaans specialiteit en dat is een broodje met ijs. Het is een klein zoet broodje waarin je twee smaken ijs kunt doen. Op stage werd al vaker gezegd dat ik dit moest proberen met Benthe en dit heb ik nu dan ook gedaan. Ik vind eerlijk gezegd het broodje niet heel speciaal maar je krijgt er zoveel ijs op! Je kunt haast nog beter een brioche kopen, dan een bakje met twee bolletjes ijs. Want als je ziet hoeveel ijs je krijgt, is een brioche goedkoper dan een bakje met twee bolletjes ijs. In de avond zijn we uit geweest bij de plek waar ik eerder over had vertelt. Ik weet ook inmiddels hoe je het schrijft en het heet Vucciria. Benthe en ik wilde Eef laten zien wat voor een plek het is en wat je er zoal meemaakt. We hebben een gezellige laatste avond gehad hier en toen we thuis kwamen was het ook echt tijd om te slapen! En toen was het alweer zondag! We hebben in de middag nog even door de stad heen gelopen en daarna heeft Eef haar koffer ingepakt om terug te gaan naar Nederland! En ondanks dat ik het niet zag aankomen, moest ik toch even een traantje laten dat Eef weer naar huis toe ging! Want het is bijzonder dat een vriendin, die je normaal gesproken vaak ziet, bij je op bezoek komt om je nieuwe leven te zien en dan ineens weer vertrekt, naar het land waar je haar normaal elke dag ziet! Ik heb er iniedergeval van genoten en ik weet van Eef, zij ook! Benthe en ik hebben besloten om iets als traditie te doen hier, dat wanneer iemand uit Nederland weer naar huis gaat, dat wij samen uiteten gaan! Zodat we samen gezellig kunnen nakletsen over de leuke tijd en we weer samen met frisse moed, er tegen aan kunnen gaan! En alles weer kan veranderen naar ons leventje hier. En wat er nog meer is veranderd, is Benthe haar haren! Ik heb de eer gehad om Benthe haar haren te knippen en ik heb er even een goed stuk van afgeknipt! Gelukkig is ze erg blij mee! En by the way, respect voor alle kappers die mijn blog lezen want recht knippen en alles op de juiste lengte krijgen is nog niet zo makkelijk.. Tot volgende week & weer heel veel liefs vanuit Palermo! En oja, volgende week komen mijn ouders op bezoek en die heb ik dan bijna 3 maanden niet meer gezien! Dus daar verheug ik me heeeel erg op!

[sanneopsicilia]

2 maanden in Palermo! Yes, je leest het goed! Vorige week maandag waren we alweer 2 maanden in Palermo. Nadat 2 maanden lang, eigenlijk alles goed verliep, heb je soms ook een week waar in alles minder goed verloopt.. Afgelopen week, was voor Benthe en mij dan ook beiden een minder goede week. Ten eerste, was er maandag of dinsdag een storm waar je ‘u’ tegen zegt. In Nederland woon ik zo, dat ik geen huizen voor me heb maar weilanden. Ik vind het dan, als het stormt of onweert dat het dan al hard gaat. Maar ik heb het idee dat het hier nog harder gaat, ik woon dan ook op 6 hoog nu en de wind ruist om het gebouw heen. Wanneer er een flits is, komt de klap al meteen en er kwamen echt hagelstenen uit de lucht zo groot als knikkers! Gelukkig duurde het geen dagen en was het eind van de week weer mooi weer. Ten tweede, ons toilet was verstopt. Dit gebeurde wel eens vaker bijna, maar als je het dan even laat rusten, dan spoelt hij uiteindelijk toch weer door. Onze verhuurder was die week op vakantie en we konden hem alleen bellen. Maar bij ons beiden waren de belminuten op, dus we besloten om iemand uit het appartement via Facebook een bericht te doen. Hij is een goede vriend van onze verhuurder en wij mogen hem dan ook altijd vragen om hulp wanneer de verhuurder niet in de buurt is. We kennen deze vriend dan ook. Alleen deze vriend wilde er ineens iets voor terug.. In eerste instantie wilde hij ons helpen, maar daarna wilde hij van ons geld om leuke dingen te gaan doen als afleiding aangezien hij in een slechte situatie zit, gaf hij aan. Maar het bleef niet bij één keer vragen. Hij stuurde mij, maar ook Benthe, om het halfuur Facebook berichten dat hij geld van ons wilde en of wij alsjeblieft niets wilden zeggen hierover tegen onze verhuurder. Hij is zelfs twee keer aan de deur geweest! De eerste keer in de avond, toen we pas 5 minuten thuis waren.. Dus grote kans dat hij ons heeft opgewacht. En diezelfde ochtend nog een keer. Maar door dit gedrag, wilde Benthe en ik hier niet in mee gaan. We wisten dat hij met een onstopper zou komen, aangezien ik hem vroeg of hij die in huis had. Dus we besloten zelf een ontstopper te kopen en toen was het probleem ook binnen 5 minuten opgelost. Gelukkig nadat we hadden verteld dat het probleem was opgelost, stopte hij met ons berichten sturen en met het aanbellen bij ons appartement. Verder die week had ik net nieuw internet gehaald voor mijn telefoon maar mijn internet stoptte er mee binnen twee dagen, terwijl dit echt niet kon! Want ik kon ook niet meer bellen, terwijl ik niet eens had gebeld in die twee dagen. Dus heb ik extra kosten betaald.. Waar ik niets van af wist.. tot die vrouw in de winkel mij dit vertelde. En die vrouw wilde mij helpen maar dan moest ik wel weer extra geld betalen. Ik wilde dit niet doen aangezien ik niets wist over extra kosten, extra MB’s, want ik had twee dagen geleden nog nieuw internet gehaald en bij Benthe, die hetzelfde als mij heeft gedaan in die twee dagen met haar nieuwe abbonement, was het gewoon goed gegaan! Ik heb steeds maar weer mijn probleem uitgelegd maar helaas deed ze net alsof ze er niets van begreep en moest ik uiteindelijk toch betalen. Want ja, anders had ik niets en dat wilde ik ook niet! Toen kwam het volgende pech moment, Benthe en ik hebben heel lang uit plastic bekertjes gedronken, maar dit weekend kwamen we in een goedkope winkel en besloten om toch maar 6 glazen, glazen te kopen. Wat er nu inmiddels alweer 5 zijn. Op een of andere manier is één glas kapot geknapt.. Weer jammer geld, maar goed doe je niets aan en kan gebeuren! We hebben deze week ook gewoon stage gehad. Het was weer super gezellig zoals altijd, aangezien je gewoon dagelijkse dingen op stage doet en je altijd in contact bent met de jongeren en de begeleiding. Wat ik vooral gezellig vond was zaterdagmiddag, dan hebben de jongeren geen vaste taken en kunnen zij doen wat zij zelf willen. Eén van de Afrikaanse jongens ging met ons die middag in de woonkamer Playstationen en hij weet van mij dat ik GTA heel leuk vind, dus dit gingen wij spelen. Hij zette Afrikaanse en Franse liedjes op. Van bijvoorbeeld P-Square en Maître Gims en hij weet inmiddels dat ik één nummer heel goed ken en ook nogaltijd leuk vind en dat is P-Square – Alingo. Dus die zette hij dan ook even op repeat! Hij heeft die middag voor mij en Benthe een fijne sfeer gemaakt en we hebben dan ook genoten van deze middag! Maar diezelfde dag, werden Benthe en ik weer even met de neus op de feiten gedrukt, dat je dus ook gewoon Jeugdzorg aan het doen bent! Je hebt altijd in je achterhoofd dat je aan het werk bent maar een omgeving kan soms zo vertrouwt gaan voelen dat je je er ook thuis gaat voelen, wat onze stage ook heel erg van ons verwacht. Maar soms, kan dit ook weer even voor je worden veranderd en weet je weer dat er problemen kunnen zijn of kunnen onstaan! En dan sta je weer voor moeilijkere situaties en leermomenten. Maar ondanks deze week, die even wat minder was dan alle anderen, genieten wij nog altijd! In het dagelijks leven, ook wanneer je gewoon thuis in Nederland bent, kan ook niet altijd alles vlekkeloos verlopen en dat hoort ook niet. Nu je op jezelf woont voor een langere tijd, zijn dingen zoals een verstoptte wc ergens ook weer grappig. Want het is aan de ene kant mega hinderlijk.. Maar aan de andere kant, als je dan die onstopper moet gebruiken in je verstoptte wc met zijn tweetjes, kun je er ergens ook hard om lachen! Benthe en ik zien het dan ook als een leerzame week, op het gebied van bepaalde situaties waarin je zelfstandige keuzes hebt moeten maken en op het gebied van op jezelf wonen! Mijn volgende blog verhaal word weer een stuk postiever, want mijn beste vriendinnetje Eva komt naar mij toe! Super gezellig! Wanneer ik deze blog heb geplaatst, is Eva binnen twee uurtjes bij mij! Ik kan niet wachten! En voor haar ouders die dit lezen, ik zal haar veilig ophalen en naar mijn appartement toe brengen! Tot volgende week! Heel veel liefs!

[sanneopsicilia]

Ciao ragazzi e ragazze!

En toen moest ik opeens mijn normale leven hier in Italië weer oppakken.. Toen ik maandagochtend wakker werd was het erg stil en wanneer ik savonds thuis kwam in huis, rook ik Ardi zijn parfum nog altijd in huis. Nu moest ik me weer gaan beseffen dat hij er niet meer is. Hij is gewoon al op bezoek geweest. Zo vreemd, je leeft zo naar die week met zijn tweeën toe maar dan opeens vliegt die week voorbij en is die alweer in Nederland en zul je elkaar weer voor langere tijd niet zien. Ik had deze dag ook moeite met het feit dat ik in Italië zit voor langere tijd en verlangde voor het eerst even naar thuis.

Maar na een aantal dagen heb ik me gewoon weer bedacht, voordat Ardi langs kwam, dat ik het ook kon en plezier had. Dat ik genoot van elke dag hier en dat ik weet dat ik dit nu ook weer ga doen en ook kan. En dat is me ook weer gelukt! Ik ben terug in mijn oude ritme, zie weer in wat voor een mooie kans dit is en hoe gelukkig ik me hier eigenlijk voel!

Daarom ben ik met Benthe uiteten geweest op maandagavond. We kwamen van stage af en zeiden tegen elkaar, we gaan uiteten! We vonden dat we dit wel een keer verdiend hadden. Dus we zijn weer gaan eten bij Galloway! Echt een aanrader!

De rest van de week zijn er weinig bijzondere dingen gebeurd en hadden we alweer weekend. Vrijdag hadden we vrij en was het 18 graden, dus we zijn in de zon gaan liggen. Vroeg uit bed gegaan, goed ontbeten en wat fruit gemaakt en we zijn de rest van de dag niet meer van het balkon afgekomen. We hebben echt het geluk dat de zon goed staat. Want wij kunnen de zon zien opkomen en weer zien onder gaan! Onze bikini lijntjes beginnen nu langzaam te komen!

Vrijdag was ook mijn vader jarig. Hij is 51 jaar oud geworden. Ik heb hem daarom dan ook een kaartje gestuurd omdat ik hem wilde laten weten dat ik wel op deze dag aan hem denk. Hij bedankte me dan ook voor de prachtige kaart! Later kreeg ik een berichtje van thuis of ik al gegeten had met Benthe en dit hadden we nog niet, dus we kregen wat geld om voor mijn vader zijn verjaardag gezellig uiteten te gaan! Ik heb voor dat we uiteten gingen nog even gefactimed met thuis en de hele familie zat in de woonkamer! Ik heb echt genoten van de reacties van mijn familie, allemaal enthousiast, nieuwsgierig en aan het zwaaien naar mij! Ik heb mijn opa en oma’s weer even kunnen zien, ooms en tantes, mijn nichtje en neefje en natuurlijk mijn ouders en broer! Ben ik er toch nog een klein beetje bijgeweest!

Benthe en ik zijn uiteten geweest bij een klein Italiaans restaurant dichtbij Teatro Massimo. Als je op de foto kijkt kun je Teatro Massimo ook zien! Een super plek om uiteten te gaan! Na het eten liepen we door de stad en er waren weer straatmuzikanten! Ze deden allerlei verschillende bekende nummers spelen en de zanger kwam nog naar ons toe om te vragen waar we vandaan kwamen en of we mee wilden zingen. Dit hebben we dan ook even gedaan!

Zaterdag zijn we naar stage geweest en toen we naar huis gingen kregen we een hele grote zak vol met gepelde mandarijnen! Stage had zakken vol gekregen en daarom mochten wij er één mee naar huis toe nemen. Het verschil qua smaak is groot, er zit zoveel meer smaak aan een mandarijn hier maar ook veel meer pitten in één klein stukje mandarijn. Soms wel 3 of 4.. Toen we erover straat mee liepen naar huis toe, ging elke Italiaan over onze zak met mandarijnen praten. Want het woord ‘mandarino’ kunnen we zeker wel verstaan..

Blijkbaar was het erg bijzonder om te zien. In de avond zijn Benthe en ik samen met onze andere klasgenootjes Tessa en Roby naar één van de populairste uitgaansplekken in Palermo geweest. We liepen in het donker, door smalle steegjes en hoe verder je door de steegjes liep, hoe meer mensen je zag en hoe meer muziek je hoorde. En uiteindelijk kom je uit op een groot plein. We waren hier kwart over 12 en toen stonden er allemaal tafels en stoelen op het plein waar de mensen drankjes aan drinken. Maar om half1 komen de mensen van de pubs naar buiten toe en halen alle tafels en stoelen weg. Het plein word omgetoverd tot dansvloer en uitgaansplek. Vanaf 4 hoeken hoor je muziek en er staan dan ook grote boxen. Je staat tussen allemaal huizen die er vervallen uitzien en waar graffiti op de muren zit. Ik heb nog nooit zo’n plek gezien! Het lijkt net of je in een film zit.

Er wonen ook gewoon mensen rond dit plein en een oude vrouw stond vanaf het balkon mee te dansen. Ik schat dat zij zeker al rond de 60 jaar oud is maar de heupjes deden het nog goed! Dit kun je ook een klein stukje zien op een GIF dat ik toegevoegd heb bij de foto’s.

Ookal is het een plek waar verschillende afkomsten bij elkaar komen, wat echt mooi is om te zien, want dit zag je minder bij de andere clubs, maar wij als Nederlanders zijn hier wel opvallend. Ik hoop ook als wij er vaker komen dat mensen ons gaan herkennen en ze ons niet meer zoveel zullen aanspreken. Je komt er desnoods om uit te gaan en het gezellig te hebben met de meiden en niet om continu te beantwoorden waar je vandaan komt etc. Sommige mensen hebben dan ook geen grenzen ook wanneer je je eigen grens aan de persoon aangeeft! Maar ondanks dat, was het echt een geslaagde avond en zullen we er zeker vaker heen gaan! Aan de muziek mag wel nog iets gedaan worden trouwens, want we merken heel erg dat ze hier meer muziek luisteren van een paar jaar geleden dan van tegenwoordig..

Zondag hebben Benthe en ik uitgeslapen en hebben daarna weer aan onze examen boekjes gewerkt, dit moet natuurlijk ook gedaan worden. Het is nooit echt top om aan school te werken maar door dat je in een ander land zit, waar dus op anderen manieren gewerkt word, is dit wel veel interessanter om over te schrijven. Ik denk ook echt dat wanneer Benthe en ik klaar zijn met de examen boekjes dat we oprecht trots zijn!

Nu zijn jullie weer helemaal bijgepraat tot aan een week geleden! Dus mijn volgende blog zou dan ook over deze week gaan! Ik hoop dat jullie het weer leuk vonden om te lezen en dan zeg ik jullie, fino alla prossima volta!

Heel veel liefs

[sanneopsicilia]

Ciao ragazzi e ragazze, Zoals ik had beloofd, zou ik jullie deze week het vervolg vertellen op mijn vorige post. En ik was geëindigd met dat ik iets rook toen ik mijn huis binnen liep.. En dat ik me niet kon voorstellen dat dit echt waar was. Ik kreeg een totale blackout in mijn hoofd! Want wat ik rook was mannenparfum.. En ook nog eens een hele bekende geur.. En wat ik toen in mijn hoofd dacht was iets wat nog helemaal niet waar kon zijn, want hij zou pas woensdagavond komen, was vandaag de hele dag in de studio geweest en vertelde mij een uur geleden weer thuis te zijn.. Maar het was echt waar. Wat ik rook was goed. Benthe pakte haar telefoon om te filmen en ik draaide me om en daar stond Ardi, in mijn huis! Ik kon het totaal niet geloven. Echt, ik heb nog nooit een blackout in mijn hoofd gehad. Het enige wat ik zei is dat ik het niet grappig vond en ik draaide me steeds weg van Ardi. En toen ben ik uit het niets het huis gaan opruimen.. Ik kon het gewoon nog niet geloven dat dit écht waar was. Ik durfde hem niet aan te kijken en geen eens een kus te geven! Het is zo raar dat wanneer je elkaar 1,5 maand niet hebt gezien of aangeraakt, om dat dan ineens weer te doen. Ik vroeg me ook echt af hoe hij het huis was binnengekomen. Maar zelfs de ouders van Benthe zaten in dit complot! Benthe had de dag voor dat Ardi hier heen kwam de extra huissleutel aan haar moeder gegeven. Haar vader heeft tijdens het eten aan mij gevraagd op een kaart van Palermo, waar ons huis nou precies is. En toen Ardi aankwam hebben de ouders van Benthe hem opgewacht, de huissleutel gegeven en de kaart, waarop ik zelf op aan had gegeven waar we wonen! Pas de volgende dag kreeg ik meer het besef, Ardi is écht hier. Ik kon het die dag ook niet vaak genoeg zeggen, dat ik blij was dat hij er nu al is en dat we gewoon één hele week samen hebben! Die maandag zijn we dan ook samen naar mijn stageplek toegegaan om de situatie uit te leggen, want ik zou vrij krijgen vanaf woensdag maar stage gaf aan dat ik de hele week vrij mocht hebben! Ik ben die dag met Ardi naar Giardino Inglese geweest, dit is een park en verder hebben we de heledag op het balkon gezeten. Dinsdag ben ik samen met Ardi de stad in gegaan. Om te laten zien hoe Palermo eruit ziet en hoe de sfeer hier is. En uiteraard zijn we naar Don Gelato gegaan, de plek waar ik, Benthe en mijn andere klasgenootjes te vaak heen gaan om iets lekkers te eten en te drinken. Ik heb Ardi de Kathedraal en Villa Bonnano laten zien. Hier hebben we wat foto’s gemaakt. Ardi vind de stad druk maar wel echt heel erg mooi. Hij vind dat de stad sfeer krijgt door juist de gebouwen die er voor sommige mensen misschien minder mooi uit zien, die vol zitten met graffiti of huizen die helemaal vervallen zijn. En daar ben ik het mee eens, dat maakt Palermo. Modern maar ook heel ouderwets. Woensdag zijn we wezen shoppen in een winkelcentrum. In dit winkelcentrum heb je altijd in de winkels een hoek waar veel sale is. Je kunt er serieus écht mooie tshirts krijgen voor maar 2 euro en die eerder 25 of zelf meer hebben gekost! Dus we hebben hier goed ingeslagen. Ardi was opzoek naar nieuwe sneakers en vond hier nog niets. Maar ik daarentegen wel. Deze heb ik dan ook als cadeau gekregen van Ardi! Super lief en ik ben er echt mega blij mee! Donderdag was een warme dag. We zijn daarom ook thuis gebleven en hebben de hele middag op het balkon gelegen samen. Wat fruit gemaakt, muziek opgezet en lekker gaan genieten! In de avond zijn ik, Ardi en Benthe gaan bowlen samen. En het grappige was dat er naast ons een gezin zat met jongetje dat precies op Ardi leek! Hetzelfde kapsel, een licht getinte huidskleur en qua manier van doen, leek hij ook precies op Ardi. Benthe en ik hebben helaas verloren van Ardi.. Maar ik haalde hem wel weer vol op in met een ander spel. Waar je zo snel mogelijk en zoveel mogelijk op dieren moest slaan. De volgende dag gingen we naar Mondello Beach. Het zou 24 graden worden en vol op zon maar helaas, Sicilië is en blijft een eiland en daarom kan het weer iedere dag ineens omslaan. Het was 20 graden en bewolkt. We zijn samen op het strand gaan lopen en Ardi is zelfs even het water in geweest! Mondello is mooier wanneer de zon schijnt dus wanneer Ardi hier een volgende keer is, zal ik hem dan ook Mondello laten zien wanneer het zonnig is. Die avond zijn we naar de stad toe gegaan om ergens wat te gaan eten. We waren aan de late kant dus veel restaurants waren al omgebouwd tot pubs. We zijn toen over de marktjes gaan lopen en hebben daar wat onderhandeld en sieraden gekocht. We kwamen voor het eten uiteindelijk terecht bij Galloway! Dit is een restaurant vlak achter Teatro Massimo. Dus je had ook nog een mooi uitzicht! Het was niet heel duur en wat je kreeg was veel en erg lekker. Hier ga ik dan ook zeker nog vaker eten. Ik geniet ook altijd zo als ik met Ardi uiteten ga, wij zijn allebei echt op een level met onze humor. Dus we ouwehoeren tussendoor genoeg. Het grappige is ook je kunt alles zeggen, want niemand verstaat je als je iets zegt.. En toen was het zaterdag 25 Februari. De dag dat we 4 maanden samen waren! We wilden die dag eigenlijk nog een keer naar Mondello Beach omdat toen de zon scheen maar toen we gingen eten in de stad was er van alles te doen! Het was dit weekend ook carnaval in Palermo. Er was bij Teatro Massimo een podium opgezet waar allemaal kinderen en artiesten konden optreden. Er was een Afrikaanse danser, een jongetje die heel mooi kon zingen en grote groepen kinderen die ook een talent hadden! We besloten om toch in de stad te blijven. Toen liepen we langs een straatartiest op. Het was een kunstenaar die iedereen die hij zag na ging tekenen. Hij wilde dan ook mij en Ardi graag natekenen. Hij gaf al aan, ik teken snel en niet perfect. Je ziet dan ook op de foto dat we er niet echt op lijken.. Maar hij zei alles draait om het eindresultaat. De kunstenaar praatte veel met Ardi en wilde dan ook voor ons een tekening maken. Maar dit met graffiti bussen en deze manier van kunst heet spray paint art. Hij gaf al aan Ardi aan dat hij wist wat hij voor mij wilde gaan maken. En maakte dan voor mij een kunstwerk met de zonsondergang, palmbomen en een steiger. Ik moet ook zeggen, die man weet echt waar ik van hou! Aan Ardi vroeg hij een thema en Ardi zei muziek! Hij maakte dan voor hem een zee, waar het donker was en je het universum ziet. De kunstenaar vertelde dan ook, je krijgt eerst het universum, het water, donkere nachten en dan pas komt muziek. Later heeft Ardi de kunstenaar geblindoekt en hem geholpen bij het kunstwerk van Benthe. De kunstenaar was niet tevreden maar dit is ook kunst. En als je dan ook lang kijkt naar het kunstwerk wat Benthe heeft gekregen, kun je er zelf van alles in zien! Dat noem ik pas echte kunst. En toen was het alweer zondag en hadden we nog maar een paar uurtjes samen voordat hij weer terug naar Nederland zou gaan. We hebben die middag nog even snel wat gegeten samen en toen samen gewacht op de bus. Elkaar een laatste kus gegeven, Ardi stapte de bus in en de bus reed weg. Ik ben blijven kijken tot ik de bus nergens meer zag. En ik moet ook echt zeggen, ik heb nog geen één keer een moment gehad dat ik naar huis toe zou willen. Maar deze avond wilde ik toch echt heel graag naar huis, omdat ik hem niet meer wil missen en graag bij hem wil zijn. Nou, dit was het vervolg! Ik hoop dat jullie het leuk vonden om te lezen en ik ben natuurlijk erg benieuwd naar jullie reacties over zijn verassing! Ik heb er zelf erg van genoten dat hij er was. In het begin is het heel erg wennen dat iemand waarvan je houd er weer is en die je 1,5 maand niet hebt gezien of hebt kunnen aanraken. Dus je moet je gaan beseffen dat je weer samen bent. Maar ook al heel snel, voelt het niet meer raar en lijkt het niet eens meer dat je zolang niet meer samen bent geweest. Dan voelt het weer, zoals het eerder altijd was! Distance means nothing, when someone means so much ❤

[sanneopsicilia]

Ciao lieve mensen! Het is alweer twee weken geleden dat ik iets heb geplaatst maar de afgelopen twee weken waren erg druk, gezellig maar ook erg onverwachts.. Laten we eerst beginnen over de week dat Benthe haar ouders naar Palermo kwamen! Dinsdagavond kwamen de ouders van Benthe naar Palermo toe. En wat was het eigenlijk een gek idee, dat je weet dat je over een paar 100 meter weer mensen die je kent, tegen zult gaan komen. Iedereen was blij om elkaar te zien, we zijn daarna met zijn allen iets gaan eten bij ons favoriete pizza restaurant en hebben gezellig bijgekletst! Wat ik al eens eerder had vertelt is dat het verkeer hier een chaos is en dit heeft de vader van Benthe dan ook echt zo ervaren. Van links naar rechts, van wachten tot snel inhalen, invoegen en uitvoegen, hij moest zijn ogen goed openhouden om "goed" te kunnen blijven rijden. Met soms even een hand uit het raam steken, heeft hij zich dan ook goed op de weg kunnen houden. De vader van Benthe twijfelt dan ook om de volgende keer nog een keer auto te huren.. De volgende dag gingen Benthe en ik naar stage toe. Ik had nagellak meegenomen en wanneer ik mijn nagels begon te lakken kwam er een Gambiaanse jongen naar me toe. Hij zei tegen mij in het Engels dat hij het graag voor me wilde doen en hij begon al mijn nagels te lakken. En wat is het goed gelukt! Een echte perfectionist! Er mocht geen stukje nagel meer te zien zijn.. Toen ik mijn nagels liet drogen vroeg hij of ik mee wilde komen met hem. De jongen pakte een föhn uit de la en begon al mijn nagels te föhnen! Hij vertelde mij dat dit zijn eerste keer nagelslakken was en dat ik niet moest verwachten dat hij een specialist hier in is. Maar ik was oprecht trots en dit heb ik hem een aantal keer gezegd. Want zeg nou zelf, als je de foto bekijkt, zie je ook dat hij dit voor een eerste keer, erg goed heeft gedaan! Later heeft hij Benthe haar nagels ook nog gelakt. Die avond gingen we opnieuw met de ouders van Benthe uiteten. We gingen naar een klein Italiaans restaurant. Het duurde even tot we ons eten kregen maar het was het wachten waard! Ik had een Italiaanse lasagne en het smaakte zoveel beter dan in Nederland! Donderdagmiddag werd in plaats van naar stage gaan, naar de dokter gaan. Benthe werd ziek van haar verkoudheid, alleen zo erg dat de pijn niet meer te verdragen was. Dus zijn we samen met een andere stagiair die Italiaans kan spreken, naar de dokter toe gegaan. Deze huisartsenpraktijk ziet er erg anders uit.. Je moet je voorstellen, in Nederland maak je een afspraak en je wacht op stoelen in een wachtkamer. Maar hier staan allemaal mensen in een lange rij en staat er een brede man voor een deur en die laat iedereen naar binnen en naar buiten om naar de dokter te kunnen. Benthe mocht gelukkig snel doorlopen en kwam bij de immigranten afdeling, je verwacht dat ze daar dus Engels kunnen spreken, maar helaas, dit mocht niet zo zijn. De kamer was klein, je had er een bureau staan met allerlei spullen erop, de kamer was ongeorganiseerd en je had een bank waar je op kunt liggen met een doek ervoor. Het was leuk om eens gezien te hebben maar ik denk niet dat we er graag nog eens komen.. Met lichaamstaal en een beetje vertaling van de andere stagiair kwam de dokter erachter dat Benthe een voorhoofdholte ontsteking had. Uiteindelijk is Benthe naar huis toe gegaan en heeft ze antibiotica gekregen. Maar geen zorgen, ze is inmiddels alweer beter! De Spaanse stagiair had die week geregeld dat we met stage op zondag een berg zouden gaan beklimmen. Di Monte Pellegrino! En dit hebben we gedaan! Voor het eerst in lange tijd gingen Benthe en ik weer vroeg ons bed uit. Normaal staan we rond 12uur op maar deze dag om 8uur in de ochtend.. We hebben samen goed ontbeten en zijn naar stage toe gegaan. Onze stage is heel gastvrij en Benthe had dan ook haar broer meegenomen. Samen met de Siciliaanse jongens, de Gambiaanse jongens, de Spaanse stagiair, de Italiaanse stagiaire en de Nederlandse Benthe, Jesse en ik gingen we de berg op! Het was 16 graden met een helderblauwe lucht en je merkt al goed dat de wind warm begint te worden hier. Het werd met de stap steiler en steiler, warmer en warmer maar ook mooier en mooier! Iedereen bleef maar foto's maken van het uitzicht.. We hebben gezellig met zijn allen gepraat, wat gegeten, gedronken en een goede workout gehad! Bij onderdeel A, zijn Benthe, Jesse en ik weer naar beneden gegaan omdat Benthe door haar antibiotica niet teveel in de zon mocht rondlopen. Benthe en ik zijn wel van plan om in de maanden dat we hier nog zijn, de berg helemaal te beklimmen! We zijn die middag lekker even op bed gaan liggen en in de avond zijn we weer terug naar stage toe gegaan. We hadden die avond een afscheidsfeest van één van de Gambiaanse jongens hier in huis. Hij word door leeftijd overgeplaatst naar een ander gezinshuis, aangezien dit gezinshuis van 12 tot 18 jaar oud is. Iedereen was er bij, alle begeleiders, kinderen van de begeleiders, alle stagiaires, alle jongeren, vrienden en oude jongeren die hier hebben gewoond. En dit allemaal om te vieren dat hij de leeftijd heeft bereikt om overgeplaatst te worden en om afscheid te nemen. Het was soms ook wel emotioneel, bijvoorbeeld toen het opperhoofd begon te vertellen over de tijd met hem hier in huis, wat hij heeft bereikt hier en om te zeggen hoe trots iedereen op hem is. We hebben daarna met zijn allen gegeten. Iedereen had iets voor het eten gedaan, de jongens hadden Afrikaans gekookt, de begeleiding hadden dozen pizza meegenomen en wij als stagiaires hadden gezorgd voor het dessert! Hierna zijn we met zijn allen op de foto gegaan en zullen dit nu zien als een mooie herinnering en een mooie tijd met de jongen die overgeplaatst is. Benthe en ik hebben toen iedereen naar huis ging, met de jongens alle vaat afgewassen en zijn toen zelf naar huis gegaan. En toen kwam voor mij het moment, ik liep met Benthe naar huis toe en wanneer ik de sleutel uit het slot hield en de deur open deed, rook ik iets. Ik keek terug naar Benthe en draaide me hierna weer om en ik kreeg de shock van mijn leven... Is dit echt waar? Gebeurd dit nu echt? Maar dit, in mijn volgende verhaal.. Veel liefs, Sanne

[sanneopsicilia]

Ciao lieve lezers!

Afgelopen week, zijn onze tijden veranderd op stage. We zullen nu in het weekend één extra dag langskomen op stage om samen te zijn met de jongeren. Want ook in de weekenden, zijn er vaak weer nieuwe en interessante momenten aangezien er veel vrije tijd is!

Deze week op stage hebben we mooie discussie punten gehad. Normaal gesproken is dit niet echt mijn ding, discussiëren over een bepaald onderwerp, maar deze waren erg interessant. Dit omdat het over de Afrikaanse cultuur ging en hun geloof! In de Afrikaanse cultuur is het normaal om meerdere vrouwen te hebben gaf één van de jongens aan. Hij vertelde dan ook dat zijn vader drie andere vrouwen had, plus kinderen. Hij gaf aan dat het voor hem als één familie voelt. En dat zijn zusjes, ondanks dat zij van een andere vrouw komen, toch voelde als zijn zusjes. Toen ging een andere stagiair rondvragen aan de andere Afrikaanse jongens in het huis, wat hun graag zouden willen. Ze zeiden allemaal dat zij maar één vrouw zouden willen, want dit word hen hier geleerd en omdat je maar van één vrouw écht liefde kunt krijgen die je graag zou willen. Maar ook dat er anders veel jaloezie en problemen kunnen ontstaan. Behalve de jongen die ons vertelde dat zijn vader drie vrouwen heeft, wilt in eerste instantie één vrouw maar als hij meer geld heeft in de toekomst, zou die ook nog wel twee vrouwen willen. Aangezien hij dan ook die vrouw gelukkig kan maken en voor haar kan zorgen.

Ook hebben we het over het geloof gehad. Dit gesprek verliep anders, aangezien we met één stagiair zaten die gelooft in de wetenschap, Benthe en nog een andere stagiair die niet geloven en ik, die niet helemaal gelooft in de Bijbel maar gelooft in leven na de dood en gelooft dat je in het leven bent, met een reden. De Afrikaanse jongens zijn moslim en zij geloven volledig. Bidden 5 keer op een dag en gaan elke vrijdag naar de Moskee. De jongens vertelden ons dat zij geloven in dat wanneer je goed doet in het leven, je naar het paradijs zult gaan wanneer je overlijd. Toen gingen de jongens aan ons vragen hoe wij dit zien. De stagiaires zonder geloof, geloofden hier niet in en ik vertelde dat ik geloof in dat je hier bent met een reden en welke keuze je maakt dat daar al een verhaal achter zit. De jongens konden dat nog geloven maar kwamen dan uiteindelijk toch terug op hun eigen geloof. Toen vroeg één van de jongens ons over hoe de wereld is ontstaan. Eén stagiair gaf aan dat er een dag zal komen, dat de wetenschap ons het antwoord geeft. De jongen begon te lachen en was het hier niet mee eens. Benthe, ik en de andere stagiair dachten ook iets van natuur maar ik heb de jongen wel vertelt dat het in de Bijbel anders word vertelt. En met die verhalen kon hij het niet eens zijn. Hij begreep ook niet waarom ik was gestopt met naar de kerk toe gaan. Maar dat kan ik mij voorstellen aangezien het in een geloof wel normaal is om te doen. Maar hij vond wel dat je daar een keuze in hebt, in hoeveel je gelooft en waar je aan mee doet. Het was een mooi en interessant gesprek tussen ons. Als het gesprek op een ander onderwerp kwam, veranderde hij het toch weer in dit onderwerp. Hij was net als ons, nieuwsgierig in ons geloof en in onze manier van geloven. Wat zijn verschillende culturen toch mooi!

De rest van de week verliep als gewoonlijk en zijn er geen gekke dingen gebeurd! In het weekend zijn we één extra dag op stage geweest en hebben we heerlijk een film gekeken met één van de jongeren. En in de avond zijn we wezen bowlen met alle Nederlandse meiden. Ik heb helaas niet gewonnen, maar het was wel erg gezellig!

Benthe is helaas ziek geworden, dus die moet van mij even rust houden! Vandaag voor het eerst alleen naar stage geweest en ik heb me goed vermaakt. Nu ben ik onderweg naar de sportschool, dus ik stop met schrijven!

Deze week komen de ouders van Benthe! Dus daar kijken we samen naar uit en daar zal ik zeker over schrijven in mijn volgende verhaal!

Ciao bella’s & bello’s,

Sanne

[sanneopsicilia]

YES! 1 MAAND IN PALERMO!

Vandaag, zijn Benthe en ik precies één maand in Palermo! Als ik erover nadenk, voelt het alsof ik hier al véél langer ben.

Aangezien de eerste maand voorbij is en ons appartement ingericht is, heb ik een aantal foto’s van ons appartement! Foto’s van de gang, mijn slaapkamer (de kamer met de kleine lichtjes en foto’s boven het bed), de slaapkamer van Benthe (de kamer met het grote bureau), onze keuken en badkamer.

De hoogte punten zijn toch wel, dat het leven hier relaxed is en dat ik hier mijn eigen plekje heb gecreëerd. Ik was toe aan deze zelfstandigheid en dat doet me elke dag weer opnieuw goed. Wat natuurlijk ook heel mooi is meegenomen is het weer, na één week van regen, kan er zonneschijn komen en kunnen de temperaturen van 12 naar 21 graden gaan!

Vrijdagmiddag heb ik dan ook voor het eerst met Benthe samen, de hele middag op ons balkon gelegen. We hebben onze fleece dekentjes neergelegd, hebben een bakje met fruit klaargemaakt, onze bikini’s aangetrokken en zijn gaan zonnen! En ik kan je vertellen, dat de bandjes in mijn nek staan!

Benthe en ik voelde ons wel typische Nederlanders die met 21 graden in de zon gaan liggen. Het leek even heel normaal, totdat we naar beneden keken en we alle andere mensen gewoon in een winterjas met een muts op zagen lopen..

En dan over Nederland gesproken, deze week hebben we ook voor het eerst bezoek gekregen uit Nederland! Onze docenten van school! Onze drie docenten zijn naar ons toegevlogen om te kijken hoe wij leven en waar we stage lopen (maar natuurlijk ook voor eigen plezier).

En wat was het leuk dat ik op het balkon, de drie docenten van school aan zag komen lopen! Vol trots gingen Benthe en ik naar beneden om hen op te halen, om onze stageplek te laten zien. We hebben hen een rondleiding gegeven en hebben een stage gesprek gehad. Dit ging erg goed! Eén van onze docenten spreekt Italiaans dus we hebben sinds lange tijd een soort van “echt” gesprek kunnen voeren met onze begeleider van ons stage adres. We hebben vragen kunnen stellen maar hebben ook positieve reacties gekregen van onze begeleider. Hij vond dat wij ons al goed hadden aangepast de afgelopen weken! Hij maakte zelfs al de grap dat wanneer wij aan het eind van onze stage Italiaans kunnen spreken, dat we er een vaste baan kunnen krijgen!

Onze begeleider heeft ons nog wel even gezegd, dat er conflicten zullen komen. Helemaal niet erg, want daar hebben we ook voor geleerd! Maar voor nu zijn we nog erg exotisch en worden we gerespecteerd omdat we vrouwen zijn en ook nog eens van een andere cultuur. En dat verklaard ook een beetje waarom zij zo goed voor ons zorgen. Maar wanneer zij aan ons gaan wennen, zullen we met hen op één lijn komen en zijn wij de meiden uit hun huis. Dus kunnen er discussies gaan komen en zullen Benthe en ik ons best gaan doen om op deze momenten begeleiding te geven, grenzen aan te geven en soms afstand te bewaren!

Diezelfde avond zijn we uiteten geweest met onze docenten en de andere drie meiden die bij ons in de klas zitten. We hebben typisch Siciliaans gegeten en voor het eerst een cannoli geproefd! Dit was erg lekker en zeker een aanrader om te proberen wanneer je op Sicilië bent!

De docenten zijn inmiddels weer naar huis en wij mogen nog heerlijk 4 maanden blijven genieten van het mooie Sicilië!

Heel veel liefs,

Sanne

P.S. Als jullie lezers vragen aan mij hebben of benieuwd zijn naar iets, zet dit dan even in de reacties! En dan zal ik deze meenemen in mijn volgende post!

[sanneopsicilia]

Ciao lieve lezers!

“Come stai?”
“Si, met mij gaat het goed!”

Week nummer drie kan ik ook alweer afvinken. Wat gaat de tijd hier eigenlijk toch ook snel.. Over een week ben ik alweer een maand op Sicilië en de gedachten om al naar huis te gaan, is ver te zoeken.

Afgelopen zondag, was het echt vreselijk weer hier in Palermo. De hele dag heeft het geregend en het bleef maar door gaan en het bleef maar doorgaan.. Maar wij, als echte Nederlanders zijn dit gewend, dus besloten toch naar de supermarkt te gaan. We hadden zin in pannenkoeken. Maar na 3 minuten lopen waren we al helemaal nat geregend, het water kon niet weg in de straten, dus auto’s reden langs en er kwamen echt stralen water over ons heen. Mijn paraplu begaf het na enige tijd en het water stond ons in de schoenen. Eenmaal aangekomen bij de supermarkt, werd de dag nog een stukje beter.. De supermarkt was gesloten. Toen hebben we nog even getwijfeld om 20 minuten door te lopen en naar een andere supermarkt te gaan, maar de beslissing was al snel genomen. Terug naar huis en bij een snackbar toch maar een pizza punt halen, want ja, je moet toch eten! Maar in de snackbar kon je alleen met losgeld betalen.. Gelukkig deed de man niet moeilijk en gaf het ons gratis mee. Ik koos voor een pizza punt met patat erop, want ik had zoveel zin in patat, na 3 weken! Maar wanneer je aan patat denkt, denk je, lekker zout en knapperig. Dit was alles behalve zout en knapperig. Het was klef en droog, nooit meer nemen dus.

Diezelfde avond moesten Benthe en ik toch iets nuttigs gaan doen. Dus besloten we een waslijn te maken. Onze kleren waren zo zwaar dat de kapstok het niet hield, dus besloten we met onze creatieve geest om ons wasrek aan de kapstok te hangen met twee waterflessen. En je zult je misschien afvragen, waarom maak je een waslijn, wanneer je een wasrek aan de kapstok ziet hangen? Nou, dit is om de roest aan het wasrek.. Maar tip van de week! Wanneer je geen goed wasrek hebt, met een stukje touw en een vuilniszak kun je een waslijn maken!

En nu even over de klunzigheid van mij en Benthe. Nou ja, misschien iets meer over die van mij. Je zult misschien denken na het waslijn verhaal, wat zijn die twee handig. Maar dat is niet zo. Voordat ik naar Palermo ging met Benthe, kenden Benthe en ik elkaar al en gingen altijd samen met elkaar om op school en soms ook buiten school. Je zult dan verwachten elkaar goed te kennen, maar Benthe is in haar mening veranderd. Mijn klunzigheid had ze nooit zien aankomen. Echt, als ik samen met haar toch eens kon vertellen hoevaak, ik knoei met eten, met drinken, met koken, met afwassen, hoevaak ik me stoot, hoevaak ik bijna val omdat ik struikel over een stoeprandje en noem maar op. Kunnen Benthe en ik een heel boek gaan schrijven. Gelukkig kunnen Benthe en ik er samen erg om lachen. Ze verbaasd zich nog elke keer en van de week met drinken schudden heb ik haar nog even extra gevraagd of ze me wel vertrouwd aangezien de dop er bij mij ieder moment af kan vliegen en alles onder kan gaan zitten..

Van klunzigheid, naar perfectionisme. Benthe en ik zijn échte perfectionisten. Alles moet goed, recht, strak en mooi zijn in onze ogen. Net zoals onze nieuwe muur stickers. Ziet er goed uit toch, als je naar de foto’s kijkt?! Na een aantal keer opnieuw te hebben geplakt en stukjes muur hebben meegenomen, zit het toch perfect aan de muur. Dit dankzij onze waterpas en meetlint..

Benthe en ik hebben een ontdekking gedaan. Ik kan me niet herinneren dit ooit in Nederland gezien te hebben, maar hier, in Palermo, hebben ze het. De broodrooster pizza. Echt, wat een uitvinding. Wij hebben geen oven of magnetron, maar wel een broodrooster. En deze pizza’s, met een plakje verse salami? Zijn écht heerlijk!

Afgelopen week zijn we ook nog naar stage geweest en wanneer Benthe en ik nu binnen komen worden we begroet met “Goede avon(d)!” Die d uitspreken blijft een ding. Maar het klinkt zo leuk. Wat ik vooral ook heel leuk vind is dat een Gambiaanse jongen weet dat ik ook van Afrikaanse muziek hou en de Azonto ken. Dit is een dans. En wanneer hij mij nu ziet, danst hij heel even de Azonto. Hij vertelt er ook met trots over, dat wanneer hij nog in Gambia woonde dat de mensen daar tijdens het uitgaan, in groepen de Azonto dansden. Ik zie dit helemaal voor me en het lijkt me echt mooi om die sfeer een keer mee te maken. Maar laat ik eerst nog maar even hier 4 maanden blijven en deze ervaring beleven.

Wanneer de mensen hier ook aan ons vragen of we al terug naar Nederland willen, zeggen Benthe en ik ook heel duidelijk nee. Palermo is echt fijn wonen en vooral heel gezellig en relaxed. Alles komt op zijn tijd en iedereen is aardig tegen je.

Dat alles op zijn tijd, heeft voordelen en nadelen. Bijvoorbeeld dat je elke dag om nieuwe wifi vraagt, het een dag later om half12 word beloofd gebracht te worden maar uiteindelijk moet je toch half7 in de avond, met de huisbaas, achter op de scooter om nieuwe wifi te halen.. Zeg dan maar doei tegen je planning, want je wacht de hele middag tot hij langskomt en kunt moeilijk even de stad in gaan. Maar het op de scooter zitten heeft ook weer wat leven in mijn dag gebracht. Goed vasthouden, ogen open, benen heel dicht tegen de scooter aanhouden en je gaat kriskras tussen elke auto door, of de auto’s nou rijden of stilstaan voor het stoplicht. Ik was erg blij dat ik levend thuis was aangekomen, want het was een heftige rit..

Gisteravond zijn we met de andere drie meiden uit geweest. Dit voor onze tweede keer. Maar nu in één van de belangrijkste clubs/pubs van Palermo. Mooie bomen, lichtjes aan de muren, parasollen opgezet en iedereen in stijl aangekleed. Als je overdag kijkt naar de kledingstijl van de mensen, zul je niet bepaald snel zeggen dat ze echt een stijl hebben, zolang je maar wat aanhebt, of de combi nou mooi is of niet, ze vinden het hier prima. Maar in de avond, wanneer je uitgaat, zie je mensen in nette kleren, de mannen in blousen met een nette broek, de vrouwen in jurkjes of kanten topjes met een rok of zwierige broek aan. Baarden strak en haren gekruld. Dan kan ik echt zeggen, de mensen hier hebben stijl en een gevoel voor mode!

Wat ik een fijn en ook wel raar idee vind, is dat Ardi vandaag op de bank zat, bij mijn ouders en broer. Hij ging er even op bezoek, om te kijken hoe het me ze gaat! Ik kreeg snaps van mijn broer dat ze samen op mijn kamer waren, met mijn jas aan.. Echt lief! Had er toch ook wel graag heel even bij willen zijn.

En nu ben ik weer uitgetypt. Ik zal jullie de volgende keer even een home tour geven, met wat foto’s van het appartement. Maar dan moet ik nu eerst opruimen en schoonmaken!

Oja, Benthe en ik zijn begonnen met sporten! In een eigenlijk te dure en luxe sportschool. Ik kon goed merken dat ik niets meer gewend was, zelfs op stage lachte de begeleiding ons uit en een van de begeleiding vroeg zelfs waarom we zo stijf liepen toen we uit de woonkamer kwamen waar alle jongens zaten..

Een hele fijne week toegewenst en veel liefs,

Sanne ❤

[sanneopsicilia]

Nou lieve lezers, week 2 zit er al weer op! 

En ik heb jullie weer genoeg te vertellen..

Afgelopen week zijn we met onze eerste stage dagen begonnen en wat hebben we er van genoten! De jongens waar we begeleiding aan geven, geven ons eigenlijk meer begeleiding dan wij hen. Ze willen dat we niets tekort komen, tijdens het eten scheppen zij borden vol met eten voor ons op en als je dan denkt dat je nog niet genoeg hebt gehad, krijg je ook nog eens twee stukken fruit voor je neus.. Ook zorgen zij echt voor de sfeer, ze vragen ons voor van alles en het leukste daarvan was de virtual reality bril. Hier kan ik een heel verhaal van maken, maar dit hou ik liever kort. Net zo kort, als ik die bril op heb gehad. De jongens zette de bril bij mij op en er stond een horror spel aan. Ik hou echt van horror en vooral horrorfilms., maar als ik in een ruimte moet kijken, waar alle lichten aan en uit gaan en van alles op je af komt rennen, dan pas ik liever. Wat ik al eerder heb vertelt is dat ik met jongens in het huis ben met verschillende culturen. Zo is dit ook met het eten, Benthe en ik hebben deze week voor het eerst Afrikaans eten gehad, dit word dan ook door de Gambiaanse jongens zelf klaargemaakt. Ik kan je vertellen, het is veel, een combinatie van alles en heel veel pittige kruiden. Maar zeker ook héél lekker! 

De weg naar stage toe is trouwens heel mooi, je ziet dan ook op twee foto’s een park en een boom. Dit is dan ook de Engelse tuin van Palermo.

Over het volgende onderwerp kan ik een heel hoofdstuk typen en ik noem het dan ook ‘’Met Sanne de straat over.’’ Nee, grapje. Benthe houd haar hart vast wanneer zij de straat met mij over moet. Kijk, de mensen hier die lopend zijn, hebben het recht om over te steken. Hier begin ik dus een beetje té goed aan te wennen en daardoor kijk ik niet zo goed meer naar links en rechts. Benthe gilt dan ook elke dag weer, dat ik moet oppassen omdat er een auto aankomt. Ze wilt zelfs al bijna een stopbord gaan knutselen waar op staat: STOP! Sanne loopt hier!

De hele week ging niet geheel vlekkeloos, na een dag stage te hebben gelopen tot 9 uur in de avond, wil je graag op je bed ploffen en niets meer te doen hebben. Maar het moment dat wij deze avond thuis kwamen, deden we de lichten aan, maar vielen zij ook meteen weer uit.. De stroom was uitgevallen. Wij onze huisbaas opgebeld en hij kwam direct. Toen was dan ook het licht weer aan doordat hij een knop had omgezet. Maar hij was nog niet eens 5 minuten weg en toen vielen alle lampen weer uit. Deze keer is hij niet vergeten om mij te laten zien, waar de knop precies zit waar ik het licht weer aan kan doen. Ach ja, weten we dat ook weer!

En vrijdag, vanaf toen hadden we weekend. We gooiden onze gordijnen open, deden de balkondeur open en we zagen een helder blauwe lucht met een heerlijk zonnetje. Mocht het toen ook nog eens 16 graden zijn! Dus we besloten we om naar Mondello Beach te gaan. Dit is één van de stranden waar je naar toe moet zijn geweest en waar je in de zomer ook heerlijk kunt gaan chillen. Nu hebben we er alleen een strandwandeling van gemaakt en hebben we natuurlijk even wat foto’s gemaakt! 

Buskaartjes zijn niet echt van toepassing hier in Palermo. Zwartrijden met de bus is een van de normaalste zaken hier. Misschien niet altijd verstandig en we hadden dan ook wel buskaartjes bij ons, maar je hebt ze niet nodig. Iedereen doet het en stapt snel in, maar ook iedereen rent zo snel als zij kunnen de bus weer uit, wanneer er een agent instapt..

Na een week vol met nieuwe ervaringen, herinneringen, nieuwe uitstapjes en natuurlijk heel veel plezier en geouwehoer ben ik dan ook samen met Benthe hier vandaag precies 16 dagen en we genieten alleen maar meer en meer. We missen beiden wel de mensen waarvan we houden en in mijn geval Ardi, mijn vriend. Maar het leuke nieuws is wel, vandaag 22 januari komt Ardi in precies één maand naar mij toe! En ik kan echt niet wachten hem alles te laten zien en natuurlijk weer met hem samen te zijn..

Ik zeg jullie, tot over een week, met weer allemaal nieuwe nieuwtjes en ervaringen! 

Veel liefs

[sanneopsicilia]

Ciao lieve mensen! Een hele week zit er al weer op! En wat vloog het voorbij.. En als je je afvraagt of het allemaal zo gelopen is zoals ik had verwacht? Blijf dan vooral lezen.. Het moment dat Benthe en ik het vliegtuig uitstapten was het koud en hagelde het, de Italianen die ook uit het vliegtuig gingen verbaasden zich erover omdat het hier eigenlijk nooit voorkomt. Toen kreeg ik een telefoontje van een Italiaans nummer, dit was onze huisbaas. Het zou eigenlijk zo zijn, dat wanneer we aan zouden komen, ons appartement al in konden. Maar helaas, hij vertelde mij dat hij ons op kwam halen in de stad maar dat we voor één nacht in het hotel zouden slapen. Dus wij met de bus, naar de stad toe. En we waren nog niet uitgestapt en daar stond onze huisbaas met zijn vrouw. Meteen heel vrolijk en twee kussen op de wang! Hier moesten wij even aan wennen, maar het voelde voor ons erg gastvrij. Hij reed met ons rond door heel Palermo om uit te leggen waar alles zit en wat er zoal te zien is. Erg mooi allemaal en vooral ook heel druk. En de auto rijstijl in Palermo? Ik denk dat je voor je rijbewijs slaagt wanneer je goed kunt afremmen en goed overal tussendoor kunt crossen en vooral geen andere auto's kunt raken.. Na onze tour door Palermo met onze huisbaas, bracht hij ons naar het hotel en daarna naar een restaurant waar we konden eten. Het restaurant was klein, maar heel luxe. Je werd meteen weer goed ontvangen, handenschudden, twee kussen op de wang en je werd naar je tafeltje gebracht. Daar werd zelfs voor mijn tas een houder neergezet waar ik hem aan kon ophangen. Maar dan het menu, de keuze was niet heel groot maar ook weer luxe, of water of wijn, of ansjovis of inktvis. Nou ja, je moet er maar van houden.. Uiteindelijk hebben we wel heerlijk gegeten, iets met rijst en truffelolie.. De dag erna werden we goed wakker en konden de dag beginnen. En ons verheugen op dat we in de avond in ons appartement zouden zitten! Uhm, niet dus. Dat is iets waar we de hele week aan moesten wennen, dat afspraken meestal een dag later worden nagekomen en dat te laat komen gewoon iets is, wat hier kan en niemand moeilijk om doet haha. Daar kunnen wij ons ook wel aan wennen! Uiteindelijk zaten we zondag in ons appartement. En wat is het mooi.. Alles is nieuw en is schoon. Soms iets typisch Italiaans zoals een doek achter je bed, maar ook dit heeft zo zijn charme. En over de bedden gesproken, voor mijn 1,64 zijn de bedden perfect, maar als je 1,75 bent word het het toch echt al wel krapjes.. Op één van de foto's zie je mijn kamer, met de lichtjes en foto's die ik van Eef heb gekregen en het Italiaanse doek! Toch wel erg gezellig zo en het voelt echt als een thuis. Aan fitness kom je hier niet te kort, want hoeveel ik en Benthe hebben gelopen is bijna niet te geloven! Elke dag lopen we uren door de stad en dan nog een halfuur terug naar huis. Maar het bevalt ons super goed en willen dit zo volhouden. Dat elke straat mooi is, laat ook zien hoe snel je verdwaald. Elk balkon lijkt op elkaar, elke kleur muur lijkt op elkaar, elke straat lijkt op elkaar.. En dan verdwaal je nog wel eens. De eerste dag dat we in ons appartement zaten gingen we naar de stad en weer terug. Alleen terug lopen ging nog niet zo easy. We zijn uiteindelijk 3uur lang verdwaald geweest en als bijna niemand om je heen Engels kan of je straatnaam niet herkent, word het toch echt wel even lastig. En soms, moet je misschien niet aan alleen voor ons 'nette mensen' de weg vragen want uiteindelijk kwam er een man naar ons toe die ons wilde helpen maar meer op straat leefde, hij kon alleen Italiaans maar door hem wisten we wel waar we naar toe moesten en hij vroeg zijn dochter met ons mee te lopen. En dan moet je je beseffen, dat als we nu achteraf nadenken dat we in al die 3uur dat we rondjes hebben gelopen, we elke keer maar 500 meter van ons appartement vandaan waren.. Donderdag was het trouwens 15 graden en de zon scheen vol op! En daar hebben we een top dag van gemaakt, we zijn naar de kathedraal van Palermo geweest en naar het park in Villa Bonanno. Dit zie je ook op de foto's, helaas kan ik jullie het niet écht goed laten zien maar ook op de foto's zie je al hoe mooi het is. Onze huisbaas is trouwens erg beroemd in Palermo, we moeten er elke dag om lachen. Hij kent iedereen en regelt alles. Maar neemt dan ook zo ineens een beroemde regisseur mee naar ons huis, om even te laten zien waar we wonen en wie de Nederlandse meisjes nou zijn. Vraag me niet hoe hij heet, maar we zagen hem op de film poster staan die hij bij zich had! En wat we vandaag nog hebben gedaan, is dat we naar stage zijn geweest om kennis te maken. In eerste instantie waren mensen om ons heen best een beetje bang voor wat onze stage zou zijn. Een groep jongeren, waarvan alleen maar jongens en van onze leeftijd. Zelfs onze huisbaas schrok al toen hij contact met onze stage had gehad. Maar wat wij hebben gezien, is een warm en fijn thuis voor jongeren die door omstandigheden in dit gezinshuis zitten. Ik en Benthe kijken er naar uit om maandag met onze eerste stage dag te beginnen en gaan ons zeker hard maken om hun te begeleiden en er een mooie tijd met hun van te maken! Nou, dit was het dan wel weer zo'n beetje.. Ik hoop jullie weer genoeg info te hebben gegeven en dat jullie maar weer veel leesplezier hebben gehad! Heel veel liefs & jullie horen snel van me ❤

[sanneopsicilia]

THERE WE GO! En daar zit ik dan, in het vliegtuig samen met mijn vriendin Benthe! Ik heb nu alle tijd om jullie even uit te leggen hoe mijn laatste week is gegaan in Nederland.. Voor ik weg ging, had ik eigenlijk geen tijd meer voor al mijn vriendinnen, om nog even gedag te zeggen. Maar ik had nog wel geplant om met Eef samen iets leuks te gaan doen. Dus ik dinsdagavond, op de fiets naar Eef, met toch een dubbel gevoel. Zou Eef voor mij geregeld hebben dat ik iedereen toch nog even kan zien? Of zou ze de avond voor ons twee hebben geplant? Ik liep haar huis binnen en het was stil en leeg.. Ik zag niemand, alleen Eef. Ik was maar even binnen en toen vroeg Eef of ik klaar voor mijn verassing was. En ja hoor, met veel geluid: "SURPRISE!" Stonden daar ineens al mijn vriendinnen! Wat een verassing! En wat was ik blij, dat ik toch iedereen nog even samen had. Allemaal leuke cadeautjes gekregen, sieraden omdat je me daar heel blij mee maakt en nagellak want er kan altijd meer bij. En van Eef apart heb ik een houten box gekregen. Met daar in lichtjes, wasknijpertjes en polaroid foto's met met familie, mijn vriend en vriendinnen om daar een slinger van te maken en het op te kunnen hangen in mijn appartement! Een foto hiervan volgt natuurlijk! Maar ook de houten box heeft een functie gekregen, echt typisch Eef, een box waar in ik al mijn spullen kan stoppen die ik ga kopen in Palermo! Oké, ik moet nu even stoppen met schrijven. Ik voel ineens allemaal mensen achter me staan en Benthe tikt mij aan. Een man achter mij, is flauwgevallen in het vliegtuig! Dat is echt even schrikken, aangezien ik dit nooit eerder heb meegemaakt in een vliegtuig. Gelukkig is hij inmiddels weer bij.. Waar was ik gebleven.. O ja! Ik ben afgelopen week echt in het zonnetje gezet. Ik heb lieve kaartjes ontvangen van mensen, waarvan je het niet verwacht. Maar ook cadeautjes, zo lief dat mensen aan je denken, ook wanneer je elkaar nog zo kort kent! Mijn vriend had ook een verassing, we gingen nog even uiteten. Ik wist dit van te voren, alleen nog niet waarheen. Bij hem thuis werd al een restaurant genoemd, dus ik dacht dat dit het werd. Maar uiteindelijk kwamen we uit bij My Wereld en daar was ik nog nooit geweest! 2 uur lang onbeperkt eten met Ardi en wat was dit gezellig! Lekker gegeten en geouwehoerd want echt serieus zijn samen lukt bij ons niet altijd haha! En nu zit ik dan al in het vliegtuig, richting Palermo voor 5 maanden. Ik weet nog heel goed dat ik deze keuze maakte en elke keer nog zei: "Nog maar ... maanden!" En nu is het al zo ver. Benthe en ik gaan het écht doen en zijn er klaar voor! En over het gedag zeggen op het vliegveld? Dat was emotioneel.. Mensen achterlaten waar je veel van houd en waarvan je geniet als ze om je heen zijn, blijft toch altijd lastig. Maar ik zie jullie snel op Skype, Facetime en over een aantal weken komen jullie mij opzoeken en daar kijk ik naar uit. Ciao lieve mensen ❤

[sanneopsicilia]

Ciao lieve lezers!

Kerstmis zit er al weer op en wat heb ik daar van genoten! Nog even met mijn familie samen heerlijk gegeten en samen geweest voor dat ik vertrek. Dit jaar was voor het eerst mijn vriend hier ook bij en dat maakte mijn kerst extra bijzonder! Ook zijn we nog uit geweest en daar waren mijn vriendinnen ook, dus mijn kerst is zeker geslaagd!

Veel mensen vragen zich af waarom ik nog wegga aangezien ik een relatie heb maar vanaf het begin heb ik hem dit vertelt en eigenlijk ook vanaf het eerste moment moedigde hij mij hier in aan en daar ben ik hem dankbaar voor. Dit geeft mij hele positieve energie om het door te zetten!

Wat even een heel erg balen is, is dat ik buikgriep heb.. En dat terwijl ik kerstvakantie heb en eigenlijk nog heel veel wil doen.. Aan mijn lieve vriendinnen beloofd om hun nog vaak te zien en leuke dingen te gaan doen maar dat zit er even niet in.. Ik wil nog zoveel haha! Wat het ergens nog positief maakt is dat mijn hele familie thuis dit heeft en we er samen ergens ook wel om kunnen lachen..

Nu maar hopen dat ik me weer fit voel met oud en nieuw en daar verheug ik me heel erg op!

Ik wens jullie allemaal alvast een fijne jaarwisseling en jullie zullen snel weer van mij horen!

Veel liefs,

Sanne ❤