schoolofartsgent-blog - Tumblr blog

[schoolofartsgent-blog]

- Allmensch, Van middelmaat tot meesterschap - Oh Vienna! Seizoen 16-17 in MIRY Concertzaal - "Waar de dood rust vindt en het leven kracht" - Over Zyklus von Kleinigkeiten, afwezige helden en notitieschriftjes - Stuart Bertolotti-Bailey - Nieuw in de bibliotheek. Jérémie Gindre, Camp Catalog - Agenda 15 oktober - 15 december 2016

[schoolofartsgent-blog]

8. April - juni 2016

[schoolofartsgent-blog]

Arts in Sound

Vanaf september kan je op KASK & Conservatorium het postgraduaat Arts in Sound volgen. Doctor Martine Huvenne, ook docente muziek en geluid voor film en animatiefilm aan KASK&Conservatorium, is één van de bezieler achter deze opleiding.

Een postgraduaat in geluid, wat kunnen we ons daar bij voorstellen?

MH: In deze opleiding benaderen we geluid als een artistieke discipline. We onderzoeken en maken het geluid zelf, ook luisteren neemt een belangrijke plek in. Tot noch toe wordt geluid als technisch vak gegeven in verschillende andere opleidingen (sonorisatie). Telkens wordt het geluid dan benaderd vanuit een andere invalshoek: vanuit de beeldende kunst bijvoorbeeld (Sound Art) of vanuit de film enzovoort. Geluid wordt zelden op zichzelf vanuit een esthetische hoek benaderd. En uiteraard zit er een creatief luik in geluid, dat heeft te maken met het compositorische aspect ervan. Deze opleiding wil geluid benaderen vanuit een interdisciplinaire benadering en het geluid bestuderen op zich en in relatie tot audiovisuele kunst, dans, theater, radio of architectuur. 

EPAS (European Postgraduate in Arts in Sound) is dus een intensieve opleiding van één jaar in geluid, als zelfstandige artistieke discipline en ook in relatie tot een multi-mediale praktijk. 

Terwijl er ontelbare cursussen bestaan over de interpretatie van visuele informatie van de middeleeuwse schilderkunst tot de hedendaagse reclame, staat het geluid als studiegebied nog in zijn kinderschoenen. Hoewel academische studies vooral de theoretische en conceptuele aspecten van de audio-productie benaderen, blijft men geluid toch meestal als een technisch eerder dan als een esthetisch onderwerp behandelen.

Hoe zal EPAS daar verandering in brengen?

MH: EPAS wil een praktische opleiding bieden waarin theorie en praktijk constant in wisselwerking staan en gevoed wordt door een theoretisch, kritisch en conceptueel denken. De deelnemers zullen geluid als een zelfstandige discipline kunnen exploreren en ook als een discipline in relatie tot de audiovisuele kunsten en media. De ontwikkeling van een creatieve praktijk naast het technisch vak staat centraal, met research als essentieel onderdeel.

Voor België is dit wellicht een primeur, staat men in het buitenland dan verder in (de studie van) deze discipline?

MH: Hier en daar is men er intensief mee bezig. Enkele jaren terug waren het nog witte raven die zich her en der op symposia verenigden. Ondertussen is dat veranderd. Ik ben ervan overtuigd dat deze opleiding een internationale context nodig heeft. Hierdoor krijgt de kunstenaar nu de mogelijkheid om in één opleiding in contact te komen met de verscheidenheid van praktijken en onderzoeken in Europa. EPAS is ontworpen door een consortium van Europese universiteiten, filmscholen, kunstscholen en kunstorganisaties met als belangrijkste doel de deelnemers te vormen tot persoonlijke, creatieve en kritische practici die zich binnen de creatieve industrie profileren door hun deskundigheid en zin voor innovatie en creativiteit. 

Een van de sterke punten van dit postgraduaat is dan ook het Europese netwerk van instituten en experten waarin de deelnemers worden opgenomen. Zij zullen de mogelijkheid hebben om hun eigen projecten te ontwikkelen binnen een multiculturele omgeving, die hen in staat zal stellen om fundamentele inzichten te verwerven in de verscheidenheid van het Europese denken en de Europese artistieke praktijk.

Kan je ons kort nog zeggen welke de andere internationale partners zijn?

MH: EPAS werd ontwikkeld als een een hoogst ambitieuze samenwerking tussen Aalto Universiteit (Finland), Nederlandse Film Academie (Nederlands), ENSATT (Frankrijk), Festival International du Film d'Aubagne (Frankrijk), Filmfestival Gent (België), IFS Internationale Filmschule Köln (Duitsland); KASK en Conservatorium / School of Arts Gent (België) en The School of Sound (Verenigd Koninkrijk) en met steun van het Lifelong Learning Programme of the European Union. Het uiteindelijke studieprogramma wordt ingericht door KASK en Conservatorium / School of Arts Gent (België), de Nederlandse Film Academie (Nederland) en IFS Internationale Filmschule Köln (Duitsland). De participanten behalen een certificaat dat uitgereikt en ondertekend wordt door de inrichtende partners van het EPAS-programma. De voertaal van de cursus wordt het Engels.

Alle informatie is te vinden op www.schoolofartsghent.be & www.epasound.org

[schoolofartsgent-blog]

Out now! The april-june issue of our calendar featuring #KASKcinema, @TangerineFilm, #EuropeanPostgraduateinArtsinSound, #PhilipMetten,... (bij KASK & CONSERVATORIUM School of Arts Gent)

[schoolofartsgent-blog]

07. februari 2016 – april 2016

[schoolofartsgent-blog]

#Masterprojecten39 #EvaClaus #kaskfotografie #fotografie #photography #elsewhere #quote by #MichelCerteau #travelling (bij KASK & CONSERVATORIUM School of Arts Gent)

[schoolofartsgent-blog]

DEBUSSY OF DUB’ASSY

Jazz en klassiek op één podium, het is onderhand een beproefd recept. Op 21 januari ontmoeten beide stijlen elkaar opnieuw op het podium van de Miry Concertzaal om er het nieuwe jaar eendrachtig in te zetten. De jonge klassieke pianiste Yanna Penson en jazztrio De Beren Gieren (met frontman Fulco Ottervanger) gaan de dialoog aan en daarbij kan een goed gespreksonderwerp vanzelfsprekend niet ontbreken: Claude Debussy. De peetvader van het impressionisme liet zich in met ragtime en had op zijn beurt een grote invloed op pioniers als Django Rheinhardt. Régis Dragonetti had een gesprek met hen.

RD Yanna en Fulco, in de inleiding van dit gesprek ga ik beweren dat jazz en klassiek goed samengaan. Maar hebben jullie überhaupt iets met elkaars muzikale wereld?

YP Absoluut. Al van kindsbeen af hoorde ik mijn vader aan het klavier bezig. Hij speelde vooral barokmuziek maar in het geheim waagde hij zich ook aan jazz. Ik stond dan achter de deur te luisteren. Vaak ook legde hij platen op van Art Tatum en Oscar Peterson. Toen ik wat ouder was nam hij me mee naar concerten. Optredens van Philip Catherine en Richard Galliano staan me nog levendig voor ogen en oren.

FO Bij mij is het een gelijkaardig verhaal. Een van mijn vroegste aanrakingen met muziek verliep via mijn moeder die amateurpianiste is. Ik heb trouwens vanaf mijn zevende cello gespeeld. Op piano speel ik ook vandaag nu en dan nog iets klassieks. Nou ja. Laat ons zeggen, 0,8 stukken per jaar.

©Pieter-Jan De Pue

YP Jazz kan een frisse impuls geven aan je spel. klassieke muzikanten zijn vaak erg aan partituren gebonden. Te veel misschien. Binnenskamers durf ik wel eens improviseren, al moet ik zeggen dat ik het in de Miry Concertzaal graag aan De Beren Gieren overlaat.

RD De avond zal draaien rond de muziek van Claude Debussy. Wat heeft hij dat een ander niet heeft?

FO Je zou het misschien niet vermoeden maar ik ben tamelijk weg van de Belle Epoque, Debussy’s tijdperk zeg maar. Ik heb me daar ooit wat over ingelezen en de liefde is nog steeds niet bekoeld. Als ik nu een huis zie staan van pakweg 1898 dan doet me dat iets. Vroeger had ik dat alleen met de Sixties.

YP Debussy is uiteraard een icoon in de klassieke muziek. Maar ik moet toegeven dat ik me voor dit project nog nooit in zijn werk verdiept had. Het is vooral de veelzijdigheid van zijn oeuvre die me verrast. Naarmate hij ouder wordt, neemt bijvoorbeeld de abstractie toe. Denk maar aan de preludes. Toch blijft hij erg toegankelijk. Hij is een vernieuwer maar vanuit de traditie. Bach, Liszt en Chopin zijn geen loze namen voor hem.

FO Debussy’s muziek komt me inderdaad heel romantisch over maar is tegelijkertijd volslagen eigengereid. Je herkent ze meteen. Wat me aanspreekt is dat hij resoluut voor sfeer gaat. Hij is best een viby dude. Zijn gebruik van pentatoniek (eenvoudige modus nvdr) of gewoon eens lekker alle tijd nemen om stil te staan op zoiets simpels als een dominantakkoord. Heerlijk. Met De Beren zoeken we het ook vaak in die richting.

YP Wel ja, ik merk dat jazzmuzikanten veel vertrouwen hebben in ‘het moment’. Ze maken natuurlijk wel afspraken maar het moet spontaan blijven. Dat gevoel heb ik ook als ik Debussy speel. Vaak bestaat een stuk uit één beeld, één storm, één mindset… Onder het oefenen merkte ik dat de muziek iets ontbrak. Nochtans speelde ik alle noten. Pas in een concertsituatie ontdekte ik een manier om het stuk echt neer te zetten. Het had dat ‘moment’ nodig. In dit geval moest ik de zaak niet overinterpreteren, toch niet zoals ik dat met zeg maar een Beethovensonate zou gedaan hebben.

RD Hoe zal het concert er concreet uitzien?

YP Ik heb het integrale pianowerk van Debussy doorploegd en daar een selectie uit gemaakt. Daarbij heb ik geprobeerd zoveel mogelijk verschillende facetten van zijn toonkunst aan bod te laten komen, zowel uit het vroege als late werk. Ik denk dat de jazzers daar wel iets mee aan kunnen.

FO Waarvoor dank, Yanna. We hebben voor de gelegenheid inderdaad heel wat nieuwe muziek geschreven. Sowieso is Debussy een componist die bij mij lichtjes doet branden. Zijn muziek is heel open. Een motief wordt vertraagd of versneld, een thema krijgt een compleet nieuwe harmonie. Het is geen courante associatie maar op een of andere manier doet zijn muzikale taal soms erg kubistisch aan, alsof hij in alle vrijheid met blokken aan de slag gaat. Nu eens scherp afgelijnd, dan weer vager. Zoiets.

RD Jullie zijn beiden afgestudeerd aan het Gentse conservatorium, zij het respectievelijk als jazzpianist en klassieke muzikante. Was er genoeg ruimte om over de grenzen van het eigen genre te kijken?

FO Sja, dat deed Debussy eigenlijk ook hé, over de grenzen kijken. Hij was een kosmopoliet. Het is dankzij zijn openheid ten aanzien van andere dingen dat hij zozeer als zichzelf is gaan klinken, of het nu om jazz om Japanse muziek gaat. Weet je, er kan altijd een grotere inspanning worden gedaan maar uiteindelijk ligt het toch vooral aan jezelf. Niet alles moet met de paplepel naar binnen geduwd worden.

YP Ik heb zelf het keuzevak ‘Improvisatie’ gevolgd. Dat was geweldig interessant. Ik heb er geleerd dat je improvisatie eigenlijk niet kan leren. Je moet vooral veel luisteren, een eigen weg vinden. Misschien kan dat zelfs wat vroeger in de opleiding aan bod komen.

RD Goed, we nemen het mee. Alleszins bedankt voor het gesprek.

YP Bedank Debussy maar.

FO Dub’Assy zul je bedoelen.

YP Nee hoor.

De Beren Gieren & Yanna Penson, op 21 januari om 20:00 in de MIRY Concertzaal

[schoolofartsgent-blog]

06. december 2015 - februari 2016 Inhoud: Join the Revolution – Voor wie meer wil dan facebook activisme / Hummos, Liberation Graphics and Picasso – Kunst en verzet in Palestina / Debussy of Dub'Assy / Dominique Somers – 00A / Nieuw in de Bibliotheek / Traveling Sculpture Agenda december 2015-januari 2016 

 Cover Image: Golnesa Rezanezhad, From the series Desired Corner, 2015

[schoolofartsgent-blog]

LUKAS HUISMAN SPEELT SYMPHONIC NOCTURNE

Op 3 december 2015 vindt in de Miry Concertzaal de première van Symphonic Nocturne plaats, een kolossaal pianowerk van de Britse componist Kaikhosru Shapurji Sorabji. Rijkelijk laat overigens. Niet minder dan zevenendertig jaar zullen verstreken zijn sinds de voltooiing van de partituur. De uitvoering vormt dan ook de stormachtige finale van artistiek doctorandus Lukas Huismans onderzoek naar complexe pianomuziek.

Partituur voor Symphonic Nocturne, via http://www.sorabji-archive.co.uk/compositions/piece.php?pieceid=97

Lukas, hoe komt het dat het werk zo lang ongespeeld bleef?

LH Van het begin van de jaren ‘40 tot laat in de jaren ’70 stond Sorabji de uitvoering van zijn werken eenvoudigweg niet toe, tenzij hij er uitdrukkelijk toestemming voor had gegeven. In de jaren voor zijn dood werd hij op dat vlak weliswaar een pak inschikkelijker maar door die periode ervoor bleven veel partituren onuitgegeven en bijgevolg ongespeeld. Pas sinds de oprichting van het Sorabji Archive in 1988 kwam er nieuwe belangstelling. Partituren werden uitgegeven en uitvoerders vonden hernieuwde interesse om premières te geven en opnames te maken. Symfonische nachtmuziek suggereert zowel muzikale bombarie als sferische ingetogenheid.

Is Symphonic Nocturne niet een contradictio in terminis?

LH Het werk laat zich inderdaad kenmerken door muzikale uitbarstingen van symfonische afmetingen. Dat grootse zit in al zijn belangrijke werken. Sorabji vond namelijk inspiratie bij de negentiende-eeuwse pianovirtuoos Charles-Valentin Alkan die het concept van de symfonie voor piano solo bedacht. Desondanks staan in Symphonic Nocturne de zachte passages centraal. Ze laten Sorabji’s meest toegankelijke kant horen en doen denken aan bekendere werken als Djami of Gulistan. In wezen is het werk een lange improvisatie, een stream of consciousness als je wil, een nachtwandeling waarbij de gedachten vrij kunnen ronddwalen.

Twee uur ‘vrije’ pianomuziek is voor de luisteraar niet bepaald een eitje. Is Sorabji een moeilijke componist?

LH Ik vang hier en daar wel eens op dat het sommige mensen aan structuur ontbreekt, aan herkenning en herhaling zeg maar. Er zijn inderdaad geen duidelijke terugkerende thema’s en de partituur bevat maar weinig structurerende elementen. Voor een werk van zo’n indrukwekkende omvang vormt dat voor het publiek zeker een uitdaging. Volgens mij is de sleutel om zulke muziek te beluisteren je gewoon over te geven en ze over je heen te laten komen als een kleurrijk bombardement van afwisselende sferen, kleuren en fantasiebeelden.

Het instuderen van zo’n complexe partituur is vast een titanenwerk.

LH Het is vooral de lengte van deze partituur die het een huzarenstukje maakt. De schrijfstijl van Sorabji kennen vergemakkelijkt het leerproces, maar de uitzonderlijke duur vraagt een goede planning. Gelukkig heb ik me als onderzoeker aan de School of Arts het voorbije jaar in alle rust kunnen voorbereiden. Tijd voor muziek, lijkt me.

– Régis Dragonetti

03.12 – MIRY Hedendaags: Lukas Huisman – Symphonic Nocturne – MIRY Concertzaal

[schoolofartsgent-blog]

Library (We are what we pretend, Kurt Vonnegut), 2015. Permanent #neon #installation by #mekhitargarabedian #contemporaryart #research #phd #phdinthearts #kurtvonnegut (bij KASK & CONSERVATORIUM School of Arts Gent)

[schoolofartsgent-blog]

05. okt-dec 2015 Inhoud: Beginnen / Lukas Huisman speelt Symphnoic Nocturne / Kunst en het ambacht, een gesprek met Leonor Antunes / Catherine Willems' Future Footwear / Het festival Post Mortem / Nieuw in de bibliotheek: Maarten Van Severen / Gezocht: Jotie T'Hooft / Agenda oktober-december 2015

Cover Image: Mystery Magnet / Miet Warlop, foto: Reinout Hiel

[schoolofartsgent-blog]

#flower #garden at Campus Bijloke #summer #holiday (bij KASK & CONSERVATORIUM School of Arts Gent)

[schoolofartsgent-blog]

Prijs Stichting Mathilde Horlait-Dapsens 2015

Scratch-off, Dries Depoorter, 2015

Elk jaar in november verzamelt een keure pas afgestudeerde kunstenaars en studenten geneeskunde in het auditorium Baron Lacquet van het Brusselse Paleis der Academiën. Dit een beetje vergeten en stoffig paleisje is gevestigd schuin tegenover het Koninklijk Paleis en achter de ambtswoning van de Eerste Minister, in het hart van het (ook symbolisch) oude België. Studenten van verschillende universiteiten van het hele land komen er een beurs in ontvangst nemen, uitgereikt door de Medische Stichting Mathilde E. Horlait-Dapsens en de Artistieke Stichting Mathilde E. Horlait-Dapsens. Mevrouw Mathilde Dapsens was een oorlogsweduwe uit Doornik die haar familiefortuin ten dienste stelde van jonge studenten geneeskunde of kunstenaars en sinds 1980 elk jaar een reeks beloftevolle studenten via een beurs financieel ondersteunt.

Uit KASK en Conservatorium werden dit jaar 4 studenten onderscheiden; ze werden geselecteerd door een vierkoppige jury onder meer bestaande uit de vroegere laureaten van de prijs: Max Pinckers en Meggy Rustamova. De jury verdeelde de prijs van 7000 euro in vier delen. Telkens 2500 euro gingen naar Tom Van Hee en Karen Vazquez Guadarrama;  het overige bedrag werd verdeeld onder Dries Depoorter, student grafisch ontwerp en studente drama: Dounia Mahammed. De werken van voornoemde studenten waren tijdens de afstudeerweek allen te bekijken op de toch wel indrukwekkende eindejaarstentoonstelling van KASK en Conservatorium. Tom van Hee studeerde er vorig jaar af als master in de fotografie, na een extra jaar behaalde hij nu een bijkomend diploma als master in autonome vormgeving. KASK leerde Tom Van Hee kennen als vogelliefhebber. Hij stelde over de jaren heen op KASK verschillende reeksen van foto’s voor die op één of andere manier gelinkt zijn aan de ornithologie. Zijn thans bekroonde film, Modderzalm, speelt zich af in het spanningsveld tussen fictie en documentaire, is gebaseerd op script en toeval en wordt vertolkt door niet-professionele acteurs. Van Hee is zich volgens de jury erg bewust van het medium waarmee hij werkt en benadert het op een frisse en manipulerende wijze waardoor hij tot een intrigerend resultaat komt. De tweede bekroonde film, van de Mexicaanse Karen Vazquez Guadarrama, Flor de Mil Colores, blijft dichter bij het geijkte documentaire genre en registreert scènes uit het dagelijks leven van een mijnbouwster in Bolivia. Karen werkt een zeer scherp contrast uit tussen het onbegrensde dromen dat zich vertaalt in heldere, hemelse beelden en de weidsheid van de berglandschappen enerzijds en de donkere ruwheid van de mijnschachten en de hardheid van het dagelijks leven anderzijds. 

In het werk van Dries Depoorter staan hedendaagse vraagstukken zoals privacy, het delen van informatie en de impact van het digitale op het persoonlijk leven centraal. Depoorter gooit in dit onderzoek vrij onbevangen zijn eigen privacy te grabbel, maar breekt ook in op dat van anderen. Hij formuleert op een heldere manier hedendaagse problematieken en geeft ze een gepaste technische en soms speelse vertaling.

Dounia Mahammed die een master in het drama behaalde, maakte de bekroonde monoloog Salut Copain, een voorstelling –die ze ook zelf speelt- genaamd naar een dagelijks ritueel met een straatfiguur uit het Brusselse. De voorstelling brengt een beeld van de beleving en tegelijk de vervreemding van de openbare ruimte. Mahammed combineert de schets van de dagelijkse belevingen in de stad en de heftigheid van het dagelijks bestaan doorheen metro’s en straten met haar innerlijke leefwereld en fantasie.

Al deze prijzen worden uitgereikt in november van het volgende academiejaar tijdens een feestelijke en plechtige ceremonie waarop alle laureaten aanwezig zijn.

[schoolofartsgent-blog]

#Graduation15 and Open Tools publications are available at the meeting point tonight. #books #graphicdesign #classof2015 (bij KASK & CONSERVATORIUM School of Arts Gent)

[schoolofartsgent-blog]

Laatste rechte lijn richting #Graduation15 tentoonstelling, opening vanavond vanaf 19:00 #zwartezaal #expo (bij KASK & CONSERVATORIUM School of Arts Gent)

[schoolofartsgent-blog]

grafischeinstelling is een blog van studenten 3de bachelor grafische vormgeving over hun ervaringen als kunststudent.

[schoolofartsgent-blog]

Fotoverslag van de tentoonstelling van de afstudeerrichting textielontwerp in Croxhapox en Quai des Arts.