sdneycarton

[sdneycarton]

Es rüzgar, es de sonbaharda dökülen kurumuş yapraklar gibi savur beni. Yağ yağmur, yağ ki beni tüm kirlerimden arındırasın. Batın güneş ve ay, ve beni karanlığın bağrına saklayın. Saklayın ki acılar izimi süremesin, kokumu alamasın, beni bulamasın. Yeterince canım yandı daha fazlasını kaldıramam. Kurtarın beni ne olursunuz.

[sdneycarton]

Bazı insanlar önemli olanın yüz güzelliği değil de ruh güzelliği olduğunu zırvalayıp duruyorlar. Canları da mı sıkılmıyor, anlamıyorum. Başta bunu söyleyenler olmak üzere yaratılmış bütün insanlar yüzünü beğenmediğinin ruhuyla ilgilenmiyor. Yani cafcaflı bir cildiniz yoksa içinizde ne yazdığı kimsenin gram umurumda değil.

Bu söz, istediği kişi tarafından beğenilmeyen gerçek kişi ve kurumlarca üretilmiş tamamen uydurma bir söz. Gerçeklikle yakından uzaktan alakası yok. Özellikle ben olsam öyle yapmazdım, en azından onun sevgisine saygı duyardım diyenlere "hassiktir lan" diyip konuyu uzatmayın. Bizi kimseden ayırt etmeden herkesle aynı derecede sevebilecek tek şey Allah'u Teala. Onun için fani dünyanın sevgililerine aldanmaktansa ezeli ve ebedi sevgilimizin hayaliyle ölümü kovalamak en iyisi.

Allah'ım beni sev ne olur, o kadar sev ki bir an önce al yanına beni. Sezai Karakoç gibi uzatma dünya sürgünümü demek istiyorum ama rahmetlinin sürgünü biraz uzamıştı sanki, ondan korkuyorum ben de. Uzarsa sürgünüm diye. Yapacak bir şeyim, tutunacak dalım yok Allah'ım tüketeyim artık nefesimi de kavuşayım sana.

Amin...

[sdneycarton]

Seni sevmek yetmiyor , içimde bir eksiklik var hissediyorum, adının ne olduğunu bilmesem de var... Neden böyle oldu, böyle olmak zorunda mıydı? Sen de sevemez miydin beni? O zaman nasıl olurdu acaba? Hergün aynı heyecanla mı severdik birbirimizi yoksa çoktan ayrılmış, birbirimizi unutmuş mu olurduk? Gerçi beni hatırladığını gösteren hiçbir delil de yok elimde. Unutmuşsundur beni. Tarih kaybedenleri hatırlamaz. Sen tarih misin neden unutuyorsun beni? Sevilmek insanın hoşuna gitmez mi? Neden insan kendini sevenden nefret eder ki? Bu sorulara cevap verebileceğini zannetmiyorum, gerçi cevap da beklemiyorum ya. Benim tek beklediğim sensin. Tek eksiğim...

Yoruldum galiba, sevmek yorucu bir iş çünkü. Hele tek taraflı sevmek çok daha zor. İş güvenliğim de yok üstelik. Sigorta hak getire. Günün sonunda eliniz bomboş yaralı bir şekilde sevmeye devam edebiliyorsun. Ne kadar bu işi karşılıksız yaptığına kendini inandırmaya çalışsan da o iş öyle olmuyor. Beynin istemese de kalbin öyle demiyor. Kendisi için atan bir eş istiyor. Gel gör ki karşına alıp, "oğlum bak bu işler öyle olmuyor illa sen elmayı seviyorsun diye elmanın da seni sevmesi şart mı, önemli olan varmak değil yol" diyemiyorsun çünkü bu Allahın cezası oturup iki laf edilecek biri değil. İstiyor işte elinde değil. Daha önce bir şey anlatmıştım sana hatırlıyor musun? Allahın ruhları birlikte yarattığı ancak dünyaya eşlerinden ayırıp yolladığını, iki ruhunda yeryüzünde birbirlerini arayıp durduklarını bulana kadar da huzurlu olamayacaklarını anlatmıştım. İşte o kendi eşini bulduğunu düşünüyor o yüzden bu kadar ısrar ediyor yoksa aslında baya uslu bir çocuktur. Pek böyle şımarıklıklar yapmaz. Ya o yanılıyor ya senin kalbin... Bilmiyorum.

Bazen beni sevsen de hiçbir şeyin değişmeyeceğini düşünüyorum. Yanımda olsan da kafamı dizlerine koyup ağlayamazmışım gibi geliyor. Sevgin de beni mutlu edemezmiş gibi. Böyle anlar benim dip noktalarım. En çaresiz ve umutsuz olduğum anlarım. Bu kadar çaresiz olmasam belki de böyle bir anda bavulumu falan toplamadan terkedebilirim herkesin sığıp da kendimi fazlalık gibi hissettiğim bu hayatı. Gel dikiz ki o kadar çaresiz oluyorum ki buna bile takât bulamıyorum. Galiba senden bile daha çok istediğim bir şey varsa o da ölmektir. Çok merak ediyorum nasıl bir şey olduğunu, daha sonra ne olduğunu. Bizi ya da beni neyin beklediğini. Cennetin ve cehennemin olduğuna iman ediyorum yalnız yine de doğamız gereği görmediğimiz şeyi kavrayamıyoruz. Orada acaba seni görebilecek miyim yoksa orada da beni görmekten kaçınacak mısın? Yoksa zaten buradaki her şeyi unutup mu geçeceğiz o tarafa. Bu düşük bir ihtimal bence çünkü haksızlık. Seni unutmak bana yapılabilecek en büyük kötülük. Ne yapayım ben öyle cenneti eğer seni hatırlamayacaksam. Bence orada herkes kendi ruh eşiyle birlikte olacak. Buna güvenerek rahat bir nefes alıyorum eğer kalbim yanılıyorsa ilk işim söküp ağzına sıçmak olacak. Gülme cennette değil miyiz istediğimi yaparım. Kalbimi de sökerim ağzına da sıçarım. Dünyamı cehenneme çevirdi pezevenk. "Rahat ol oğlum, bizim de bir bildiğimiz var." diyiyor şuan. İnşallah haklısındır aslanım. Bu saatten sonra ********'dan başkasını nasıl sevebilirim ki?

Çok mu büyük konuştum. Eğer sözümde duramazsam senden de kendimden de özür dilerim. Eğer bunları sen okuyorsan veya birlikte okuyarsak sözümü tutmuşum demektir. Ya da tek başıma okuduktan sonra kalbim kırık şekilde kapatıyorsam hala sözüme sadığım demek ki. Yok okuduktan sonra ya da daha kötüsü okumadan gizlice siliyorsam maalesef. Daha söyleyecek bir şey kalmamış demektir.

Özür dilerim...

Tüm varlığım ve şahsiyetimle seni seviyorum...

[sdneycarton]

İnsan neden unutur ya da neden unutmaz, unutamaz? Muğlak olan bu konuya bilim adamlarının getirdiği bir açıklama mevcut mu bilmiyorum ama bu sıkıntılı durumun muzdariplerinden biri olarak kendimce yaptığım bir takım açıklamalar var. Bence insan unutmak istediği ile unutmak istemediği şeyi tam olarak bilmiyor. Yani aslında unutmak istemediğimiz şeyi aklımızda tutmanın veya unutmak istediğimiz şeyi aklımızdan atmamızın bize hiç faydası yok. Her boku bizden daha doğru bilen beynimiz bu işe de üzerine vazife olmamasına rağmen maydanoz oluyor ve biz istediğimiz şeyleri aklımızda tutamadığımız için saçma bir çıkmazın içerisine düşüyoruz. Sonra işin yoksa hangi kanun maddesi olduğunu aramakla uğraş dur ama yıllar önce Kuran kursundaki bir veledin şeceresini kendininkinden daha iyi bil. Böyle boktan durumlara düşmemizin sebebi beynimizin bok yemezliği gel dikiz ki çağımızda halen daha beyin nakli gerçekleştirilemediği için her şeye maydanoz olan beynimizle yaşamaya mecburuz.