serdargokmen-blog

[serdargokmen-blog]

[serdargokmen-blog]

Sevgilim ben şimdi büyük bir kentte seni düşünmekteyim Elimde uçuk mavi bir kalem cebimde iki paket sigara Hayatımız geçiyor gözlerimin önünden Çıkıp gitmelerimiz, su içmelerimiz, öpüştüklerimiz “Ağlarım aklıma geldikçe gülüştüklerimiz”. Çiçekler, çiçekler, su verdim bu sabah çiçeklere O gülün yüzü gülmüyor sensiz O köklensin diye pencerede suya koyduğun deve tabanı Hepten hüzünlü bu günlerde Gür ve çoşkun bir günışığı dadanmış pencereye Masada tabaklar neşesiz Koridor ıssız Banyoda havlular yalnız Mutfak dersen - derbeder ve pis Çiti orda duruyor, ekmek kutusu boş Vantilatör soluksuHalılar tozlu Giysilerim gardropda ve şurda burda Memo'nun oyuncak sepeti uykularda Mavi gece lambası hevessiz Kapı diyor ki açın beni kapayın beni Perdeler gömlek değiştiren yılanlar gibi Radyo desen sessiz Tabure sandalyalardan çekiniyor Küçük oda karanlık ve ıssız Her şey seni bekliyor her şey gelmeni İçeri girmeni Senin elinin değmesini Gözünün dokunmasını Ve her şey tekrarlıyor Seni nice sevdiğimi.

[serdargokmen-blog]

Özdemir Asaf anısına…. Küstahlığımı nezaketim götürdü Saadece kendime bakakaldım. Kararsızlık bir an sürdü Gizlenen insanların ortasında ben kaldım, Çırılçıplak.

Selâmımı tanıdıklar götürdü. Saygı bekleyince alçaldım. Kararsızlık bir an sürdü Kendini beğenmişlerin ortasında ben kaldım, Çırılçıplak.

Ağlamayı ölenler götürdü. Kendimi ölmez sanınca ufaldım, Kararsızlık bir an sürdü. Ölülerle dirilerin arasında ben kaldım, Çırılçıplak.

Sonsuzluğu ufuklar götürdü. Yarattığım dünyaların içinde daraldım. Kararsızlık bir an sürdü. Başlangıç ile bitiş ortasında ben kaldım, Çırılçıplak.

Aydınlığı bulutlar götürdü. Yıldızlara doğru yol aldım. Kararsızlık bir an sürdü. Varanlar ile duranlar ortasında ben kaldım, Çırılçıplak.

[serdargokmen-blog]

Yağmurlarla ıslanan Güzel günlerin olmasını dilemek Ne güzel Ne masumane bir şey olsa gerek Lakin yağan yağmurlar artık Ne günü güzelleştirebiliyor Ne de güzel bir günü Beraberinde getiriyor Günler kara Kapkara Masallarla dolu Güzel gecelerin olmasını dilemek Ne masumane Ne güzel bir şey olsa gerek Lakin okunan masallar artık Ne bizi uyutabiliyor Ne de mutlu sonla bitiyor Masallar acı Apacı

[serdargokmen-blog]

[serdargokmen-blog]

Yaralı bir kuşun kanat çırpışları gibiydi birbirimize son dokunuşumuz. Zayıf, titrek ve soluksuz… Binlerce cam kırığı içimizde, kulağımızda binlerce uğultu, ayrılanlara özgü umutsuzluk ve belirsiz bir sonsuzluk… Böyle bir gidiş hayal etmemiştik ikimiz de… Sanki bir yerlerde bir dağ çöktü, bir şehir yıkıldı, altında kaldık. Ah sevgilim, ne çok ağladık… Düşlerimi yükledim bir gemiye, bilinmez limanlara doğru yola çıkardım. Sen neredeysen, belki bulur diye. Sana ulaştığında belki yüreğimin kanamasını durdurur diye… Her gidiş bir bitiştir, bunu biliyorum ama her bitiş bir başlangıç değilmiş, öğreniyorum. Gelmeyeceğini bile bile, bir daha sana asla dokunamayacağımı bile bile özlüyorum. Delilik işte… “Ağlamayalım” demiştik, ben sözümü tutamadım. Şarkıları ne yapacağız söylesene, ya bu şehrin sokaklarını? Ayrılığın ustası olunmuyor sevgilim, ayrılık öğrenilmiyor… O gece, giderken içtiğin şarabı koyduğum kadehi yıkamadım, sakladım. Bazen, hasret artık dayanılmaz olduğunda masanın başına o kadehi koyuyorum. “Şarabın gazabından korkmadan” seninle içiyorum. Sarhoş olamıyorum mesela. Meğer ben bir tek seninle güzelleşiyormuşum…” “Ben kendimi yazdım hep, duygularımı, yüreğimden geçenleri, zaaflarımı, yenilmişliklerimi… Aşkı büyüttüm koynumda, aşkı yücelttim. Hoyrat ellerin, kıymet bilmez kalplerin darbelerini gördüm. ‘Asla yapmaz’ dediklerimin ihanetleriyle sarsıldım, yıkıldım… Yine de güvendim aşka, en sadık sevgilimdi benim. Çünkü bir tek aşk aldatmadı beni… MEHMET COŞKUNDENİZ