Text
Het is zo’n avond. Ik heb nog geen berichten gestuurd of onbeantwoorde telefoontjes gepleegd. Geen woorden uitgesproken die ik niet terug kan nemen en die ook niet echt vergeten kunnen worden. Maar het voelt wel als, als alleen. Als niet samen alleen, als geen rekening houden met. Als niet echt bestaan. Als niet een reden om naar huis te komen. Als onbeantwoorde berichten, maar wel gelezen. Als de moderne relatie. Als twee levens samenvoegen en elkaar wel tegenkomen in bed. Een paar uur na middernacht en voor zonsopgang, in de winter alleen nog maar donker.
Het niet willen opgeven, want verliefd. Maar ook niet echt zeker weten hoe vol te houden. De toekomst wel in te kunnen vullen, maar meer een reservering voor één. Een alleenstaande moeder zonder kinderen en een nog niet vreemdgaande man. De liefde en de relatie maar niet het thuiskomen. Het wonen en het samenwonen en niet alle kosten door twee want alleen wonen in zijn huis brengt geen financiële kosten met zich mee. Als, hoe vaak kan ik aan jou denken zonder dat jij een keer terugdenkt aan mij en thuiskomt.
14 notes
·
View notes
Text
Ik figureer vaak als het kind van mijn vrienden die toevallig ook een relatie met elkaar hebben.
1 note
·
View note
Text
Ik knijp één oog dicht om zo misschien van perspectief te kunnen wisselen.
0 notes
Photo

Sweet avocado potato mash
2 notes
·
View notes
Photo

She was like, whatever
2 notes
·
View notes
Photo

Stacks on stacks on stacks
2 notes
·
View notes
Video
youtube
Someone sway me
1 note
·
View note
Photo

Keith @ work
14 notes
·
View notes