shi5s2 - Tumblr blog

[shi5s2]

Ang blog na ito ay ginawa ni Ali Zander D. Ramon seksyon ng GED117_FOPI01_1Q2324 bilang pagsusuri sa tula ni Jose Corazon de Jesus. Ang mga tulang “KALUPI NG PUSO”, “SA PAMILIHAN NG PUSO”,” SA BILANGGUAN NG PAG-IBIG WALANG SALA’Y NAPIPIIT!”, “KAMAY NG BIRHEN”, at “AGAW-DILIM” ay para bibigyan ng opinyon sa mensahe at kaisipan ng tula.

Ang mga tulang ginawa ni Jose Corazon de Jesus ay maari nating maiugnay sa kasalukuyang panahon at kapakinabangan nito o halaga sa kasalukuyang panahon ng lipunan at pangkatauhan.

[shi5s2]

KALUPI NG PUSO

Isinulat ni Jose Corazon de Jesus 

Talaan ng aking mga dinaramdam, Kasangguning lihim ng nais tandaan, bawat dahon niya ay kinalalagyan ng isang gunitang pagkamahal-mahal Kaluping maliit sa tapat ng puso ang bawat talata’y puno ng pagsuyo, ang takip ay bughaw, dito nakatago ang lihim ng aking ligaya’t siphayo. Nang buwan ng Mayo kami nagkilala at tila Mayo rin nang magkalayo na; sa kaluping ito nababasa-basa ang lahat ng aking mga alaala. Nakatala rito ang buwan at araw ng aking ligaya at kapighatian… isang dapithapo’y nagugunam-gunam sa mga mata ko ang luha’y umapaw… Anupa’t kung ako’y tila nalulungkot binabasa-basa ang nagdaang lugod; ang alaala ko’y dito nagagamot, sa munting kaluping puno ng himutok. Matandang kalupi ng aking sinapit dala mo nang lahat ang tuwa ko’t hapis; kung binubuksan ka’y parang lumalapit ang lahat ng aking nabigong pag-ibig. Sa dilaw mong dahong ngayon ay kupas na ang lumang pagsuyo’y naaalaala, O, kaluping bughaw, kung kita’y mabasa masayang malungkot na hinahagkan ka… May ilang bulaklak at dahong natuyo na sa iyo’y lihim na nangakatago, tuwi kong mamasdan, luha’y tumutulo tuwi kong hahagkan, puso’y nagdurugo.

Kaisipan ng tula

Ang tula ni Jose Corazon de Jesus na "Kalupi ng Puso" ay nagpapakita ng damdamin ng pag-ibig sa pamamagitan ng isang munting kalupi. Ipinakita ng makata ang kalupi bilang simbolo ng pagmamahal, ligaya, at lungkot. Sa pamamagitan ng kalupi, naipahayag ang pag-asa, pangarap, at pangungulila sa pag-ibig. Ang tula ay isang makatang pag-alaala sa mga karanasang puso na puno ng emosyon.

Mensahe ng tula

Ang tula ni Jose Corazon de Jesus na "Kalupi ng Puso" ay nagpapahayag ng damdamin ng pag-ibig, kasayahan, at lungkot. Sa pamamagitan ng imahen ng kalupi, ipinapakita ng makata ang karanasang umiibig at nagmumula sa puso. Binibigyang diin ng tula ang halaga ng pag-alaala sa mga magagandang alaala at sakit ng pagkawala. Sa huli, ipinapaabot nito ang mensahe ng pag-ibig bilang isang makapangyarihang damdamin na nagdadala ng saya at pighati sa buhay ng tao.

[shi5s2]

SA PAMILIHAN NG PUSO

Isinulat ni Jose Corazon de Jesus 

Huwag kang iibig nang dahil sa pilak pilak ay may pakpak dagling lumilipad pag iniwan ka na, ikaw’y maghihirap. Huwag kang iibig nang dahil sa ganda ganda’y nagbabawa kapag tumanda na ang lahat sa mundo’y sadyang nag-iiba. Huwag kang iibig sa dangal ng irog kung ano ang tayog siya ring kalabog walang taong hindi sa hukay nahulog. Huwag kang iibig dahilan sa nasang maging masagana sa aliw at tuwa pagkat ang pag-ibig ay di nadadaya… Kung ikaw’y iibig ay yaong gusto mo at mahal sa iyo kahit siya’y ano, pusong-puso lainang ang gawin mong dulo. Kung ikàw’y masawi’y sawi kang talaga ikaw na suminta ang siyang magbata; kung maging mapalad, higit ka sa iba. Sa itong pag-ibig ay lako ng puso di upang magtubo kaya sumusuyo pag-ibig ay hukay ng pagkasiphayo.

Kaisipan ng tula

Naglalaman ng kaisipang ang pag-ibig ay hindi dapat batay sa yaman o kagandahan. Sa halip, ito'y dapat nagmumula sa tapat na damdamin ng dalawang tao. Binibigyang diin ng tula ang kahalagahan ng pagmamahal na tunay at hindi nabibili, at ang pagpili ng tamang kasintahan na magmamahal ng tapat at buong-puso.

Mensahe ng tula

Naglalaman ng mensahe na ang pag-ibig ay hindi dapat batay sa yaman, kagandahan, o dangal. Dapat itong nagmumula sa tapat na damdamin at pagmamahalan ng dalawang tao. Ang tunay na pag-ibig ay nagmumula sa pusong tapat at handang magmahal ng buong-buo.

[shi5s2]

SA BILANGGUAN NG PAG-IBIG WALANG SALA’Y NAPIPIIT!

Isinulat ni Jose Corazon de Jesus 

Lumuluhang isinasayapak ng dalagang walang awa: kay A. Isang tao ang mag-isang lumuluhang walang tigil sa silong ng sakdal dilim na piitan ng Paggiliw; Sa labi ay tumatakas ang mga ay! ng damdamin at sa anyo’y tila mayr’ong nilalagok na hilahil. Para niyang nakikitang siya’y ayaw nang lapitan ng dalagang lumalayo sa tawag ng kanyang buhay. Palibhasa, siya yata’y hinding-hindi nababagay na umibig sa dalagang mayr’ong matang mapupungay. Nagdaan ang mga araw. Ang bilanggo’y nagtitiis sa pagtawag sa pangalan ng diwatang naglulupit samantalang ang diwata’y patuloy sa di-pag-imik. Ngunit sino kaya yaong naglulupit na diwata? Walang salang iya’y ikaw, dalaga kong walang-awa at ako ang bilanggo mong hanggang ngayo’y lumuluha.

Kaisipan ng tula

Ipinakikita ang lungkot ng isang taong nasa bilangguan ng pag-ibig. Hindi magkasundo ang dalawang puso dahil sa limitasyon ng lipunan. Ang babae, bagamat mahal ang lalaki, ay hindi maaring yakapin ito. Sa kabilang banda, ang lalaki ay hindi maaring makuha ang pagmamahal ng babae. Sa huli, tinanggap ng lalaki ang kanyang kapalaran bilang bilanggo ng pag-ibig, at patuloy pa rin siyang umiibig sa kabila ng lahat. Ang tula ay nagpapakita ng sakit at halaga ng pag-ibig sa kabila ng mga paghihigpit ng lipunan.

Mensahe ng tula

Ang sakit ng pag-ibig na hindi natutupad dahil sa pagkakaiba ng kanilang katayuan sa buhay. Sa kabila nito, ipinapakita ang tapang ng pag-ibig na patuloy na nagbibigay buhay sa puso ng dalawang tao. Ito'y mensahe ng pag-asa at determinasyon, na ang tunay na pag-ibig ay hindi nasusukat ng anumang paghihigpit o hadlang. Sa kahit gaano kahirap na sitwasyon, ang pag-ibig ay patuloy na nagbibigay liwanag at kahulugan sa buhay ng bawat isa.

[shi5s2]

KAMAY NG BIRHEN

Isinulat ni Jose Corazon de Jesus 

Mapuputing kamay, malasutla’t lambot, kung hinahawi mo itong aking buhok, ang lahat ng aking dalita sa loob ay nalilimot ko nang lubos na lubos. At parang bulaklak na nangakabuka ang iyong daliring talulot ng ganda, kung nasasalat ko, O butihing sinta, parang ang bulaklak kahalikan ko na. Kamay na mabait, may bulak sa lambot, may puyo sa gitna paglikom sa loob; magagandang kamay na parang may gamot, isang daang sugat nabura sa haplos. Parang mga ibong maputi’t mabait na nakakatulog sa tapat ng dibdib; ito’y bumubuka sa isa kong halik at sa aking pisngi ay napakatamis. Ang sabi sa k’wento, ang kamay ng birhen ay napababait ang kahit salarin; ako ay masama, nang ikaw’y giliwin, ay nagpakabait nang iyong haplusin.

Kaisipan ng tula

Ipinakikita ang kagandahan at kabaitan ng kamay ng isang babae. Ang tula ay naglalarawan ng kamay bilang instrumento ng pag-asa, pagmamahal, at pag-aayos ng mga sugat sa buhay. Ipinapakita nito ang kapangyarihan ng pagmamahal sa pagpagaling ng puso at kaisipan ng isang tao.

Mensahe ng tula

Naglalahad ng mensahe ng pagmamahal at kalinga sa pamamagitan ng paglalarawan ng kagandahan ng isang babae at ang kapangyarihan ng kanyang mga kamay na magbigay-ginhawa at kasayahan sa ibang tao. Ipinapaabot nito ang halaga ng pag-aalaga at malasakit sa kapwa bilang daan tungo sa kaligayahan at kapanatagan ng puso.

[shi5s2]

AGAW-DILIM

Isinulat ni Jose Corazon de Jesus 

Namatay ang araw sa dakong kanluran, nang kinabukasa’y pamuling sumilang, ngunit ikaw, irog, bakit nang pumanaw ay bukod-tangi kang di ko na namasdan? Naluoy sa hardin ang liryo at hasmin, Mayo nang dumating pamuling nagsupling, ngunit ikaw, sinta, bakit kaya giliw dalawang Mayo nang nagtago sa akin? Lumipad ang ibon sa pugad sa kahoy, dumating ang hapon at muling naroon, ngunit ikaw, buhay, ano’t hangga ngayo’y di pa nagbabalik at di ko matunton?

Kaisipan ng tula

Nagsasaad ng malalim na lungkot at pangungulila matapos ang pagkawala ng minamahal. Ipinakikita nito ang sakit at pag-aalala ng isang taong iniwan ng minamahal, na nagdudulot ng matinding pangungulila.

Mensahe ng tula

Naglalarawan ng pusong puno ng lungkot, pangungulila, at pag-aalala matapos ang pagkawala ng minamahal. Ipinapakita ng tula ang kawalan ng pag-asa, paghihintay na tila walang hanggan, at ang pangungulila na hindi kayang punan ng anumang bagay o karanasan. Ang tula ay isang pagpapahayag ng damdamin ng pagkawala at paghihintay na karaniwang nararanasan ng mga tao sa buhay.