Don't wanna be here? Send us removal request.
Text
The Youth’s Fight
The Polytechnic University of the Philippines truly showcased their art enthusiasm in this February Arts month. Many students from different senior high strands and colleges gather all their best works to be exhibited at the lobbies from 4th floor t 6th floor. One painting, out of hundreds, however captured my attention. The picture above, a boy covering his ears while drowning from the bubbled words. I never got a chance to know the creator of this master piece but still he made a wonderful work of art.
For some, this painting is just a work of art but for me, a senior high school student, this is an art movement. I grew up in the 21st century wherein the society dictates and choses the right and wrong, were humanity is slowly fading because of misunderstandings, people begun to spread fake news to cover what is really happening, Rich killing poor, where the elected officials are those who don’t know hot run the government but simply use their powers for their own. The children were born, amidst the chaos of the world. No one escapes from the judgment of people, no one.
Words are painful than stab wound, the muscle tissue heals but the mind never does. The youth are being deprived from their future. To follow their dreams and to choose who they would become because for some parent success is defined by how much is your salary not because of happiness. The words are more painful when it comes to the people who raised us and cared for us, yet they can’t support who we want to become.
The painting serves as a representation of the youth struggles in todays time, we must unite and let ur voices speak, fight till we reach our dreams because we are the game changers of the world.
0 notes
Text
Tanda ng Pagka-Pilipino
Likas na sa ating mga Pilipino ang pagiging masining, sa katunayan ay bago pa man tayo sakupin ng mga dayuhan ay mayroon na tayong sistema ng sining. Isa sa mga pinakamatagal na uri ng sining ay ang paghahabi o “weaving.” Ito ay isang porma ng sining kung saan pinagbubuhol ang mga hibla ng abaka, pinya at iba pang pwedeng gawing kasuotan, basket na siyang imbakan, at maging higaan. Mayroon na din tayong systema ng arkitektura sa paggawa ng mga bahay kubo, bahay na bato at ang pinakasikat na banaue rice terraces. Kung ating iisipin, talagang mayaman na ang sining ng mga Pilipino ngunit bakit tila napagiwanan ito ng panahon?
Malaki ang naging impluwensya ng mga dayuhan sa sining ng mga Pilipino. Malaking porsyento ng ating pangaraw-araw na gawain ay nanggaling mismo sa kanila. Ang lahat ng itinuturong anyo ng sining magmula sa mga sistema ng pagsulat, skulptura, paintings, sayaw at iba pa ay halaw sa mga dayuhan. Bagamat tinuturo ang ilan sa mga anyo ng sining ng pilipinas sa elementarya, kakaunti lamang ang nagkakaroon ng interes na pagukulan ito ng oras. Sa kadahilanang hindi ito ang nasa uso, hindi ito ang nagugustuhan ng makabagong lipunan. Tanging ang mga pambansang minorya o mga nasa kanayunan ang nakapagsalba ng ating kultura at sining, tanging sila lamang ang mga taong iginugol ang kanilang buhay upang mapanatili ang pagiging masining ng mga Pilipino. Mas pinipili ng mga tao ang mga napapanahon kaysa ang sariling kultura at tradisyon. Mas kaakit-akit sa kanilang paningin ang mga istilong abstract ni Piet Mondrian, Impressionism ni Claude Monet, Manet. Renoir at iba pa, Still Life ni William Kalf na karamihay nagmula sa mga dayuhang bansa. Kung ating susuruin ay mas maraming nakakaalam kung paano ito gawin kaysa sa paghahabi, pagba-batok, paggawa ng mga palayok at iba pang sining na makikita sa ating bansa.
Tila yata masyado na tayong napamahal sa sining ng mga banyaga kung kaya’t unti-unti ng nalulugmok ang ating sining. Sinasabing sining ang isa sa mga tanda ng pagka-Pilipino ngunit kung magpapatuloy ang pagbagsak at paglimot ng ating kultura at tradisyon, hindi pa huli ang lahat upang pagyamanin an gating kultura at tradisyon, hindi pa huli ang halat upang maiangat ito at maisabay sa makabagong panahon.
1 note
·
View note