sumvouladiko

[sumvouladiko]

πως μπορω να στειλω ανων?

Μόλις το έκανες ^_^

[sumvouladiko]

Αρχικά, συγγνώμη για το μεγάλο κειμενάκι, αλλά δε χαρακτηρίζομαι για τη λακωνικότητα στο λόγο μου. :Ρ Λοιπόν, η φάση έχει ως εξής: Έστω ότι θεωρώ ότι 55 κιλά είναι τα ιδανικά πάνω μου, σε φάση μ’ αρέσω (σχετικά) σαν εικόνα με αυτό το βάρος. Ανά διαστήματα, όπως είναι λογικό, μπορεί να βρίσκομαι 2-3 κιλάκια παραπάνω από αυτό το «ιδανικό» για ‘μένα (ή 2-3 λιγότερα, αλλά αυτό εύκολα διορθώνεται. χδ). Σε αυτές τις φάσεις, ειλικρινά δε με απασχολεί. Ξέρω ότι είναι πολύ μικρή η διαφορά κι ότι εύκολα μπορώ να τα χάσω, και δεν προσπαθώ καν, είμαι κουλ. Αλλά, αν αρχίσω και χάνω κιλά τυχαία, δηλαδή χωρίς ενεργή προσπάθεια (άμα πάθω καμιά γαστρεντερίτιδα πχ ή αν έχω τρεχάματα και δεν προλαβαίνω, όντως, να φάω σωστά κλπ) και φτάσω εκεί γύρω στα 55-56, με πιάνει ένα μίνι αμόκ. Ειδικά όταν αρχίσουν να το παρατηρούν οι άλλοι, και ακόμη περισσότερο, όταν το διακρίνω και η ίδια. Σε αυτή τη φάση, παρόλο που θα έπρεπε να είμαι ευχαριστημένη με τα κιλά μου, για κάποιο λόγο απλώς θέλω να συνεχίσω να χάνω και αρχίζω συνειδητά να μην τρώω πολύ. Αν, καμιά μέρα φάω λίγο παραπάνω (ούτε καν παραπάνω από το κανονικό, βασικά ούτε καν κοντά στο κανονικό, απλώς παραπάνω από αυτό που έχω συνηθίσει), επηρεάζει αρνητικά την ψυχολογία μου. Τώρα, ας πούμε, έχω φτάσει 54.5, και σήμερα έφαγα ένα σάντουιτς και ένα παγωτό με μία μπάλα και με τρώνε οι τύψεις, ενώ ξέρω ότι έφαγα λιγότερο από όσο πρέπει. Παρόλα αυτά, συνεχίζω αυτό το μοτίβο. Ένα καλοκαίρι είχα φτάσει 49 κιλά με αυτή τη νοοτροπία, και εκεί κατάλαβα ότι δεν με παίρνει άλλο, και ξεκίνησα ενεργή προσπάθεια για να φτάσω κοντά στα 55. Και ενώ ξέρω όλα αυτά και ξέρω ότι η συμπεριφορά μου δεν είναι απόλυτα υγιής, αύριο θα φροντίσω να φάω λιγότερο ώστε να «ισοσταθμίσω» τη σημερινή μου «ατασθαλεία», δηλαδή το παγωτό. Και, ειλικρινά, δεν ξέρω τι παίζει. Δε νομίζω ότι πάσχω από κάποιο είδος διατροφικής διαταραχής, γιατί τότε δε θα καταλάβαινα πόσο λάθος στάση κρατάω. Αλλά και τώρα που την καταλαβαίνω, δεν με επηρεάζει, συνεχίζω ακάθεκτη. Να απευθυνθώ σε κάποιον ειδικό; Αλλά δε θέλω να ανησυχήσω και χωρίς λόγο τους κοντινούς μου ανθρώπους, ειδικά από τη στιγμή που έχω κάποιο ιστορικό, ούτε θέλω να φανεί ότι επιζητώ προσοχή, γιατί δεν έχω καν τα κιλά κάποιας (στερεοτυπικά μιλώντας, ξέρω ότι δεν παίζουν καθοριστικό λόγο) που πάσχει από διατροφική διαταραχή. Εκτός αν απλώς βρίσκομαι σε άρνηση και δεν θέλω να πιστέψω ότι έχω πρόβλημα, ειλικρινά δεν ξέρω. Τέλος πάντων, δεν ψάχνω συμβουλές, για να είμαι ειλικρινής, ούτε διάγνωση. Ξέρω τι κάνω, και ότι το κάνω λάθος, και ότι πρέπει να το διορθώσω, και πώς να το διορθώσω. Απλώς με ψιλο-βασανίζει την τελευταία ώρα και ήθελα να το πω κάπου, διατηρώντας την ανωνυμία μου. Αν διάβασες όλο αυτό, σε ευχαριστώ για το χρόνο σου και συγγνώμη που σε κούρασα. ♥ Καλή συνέχεια! :)

---------------------------

Συγνώμη αλλά διάβασα μόνο την αρχή του μηνύματος γιατί η απάντηση μου είναι μία: Απλά πήγαινε σε ένα διατροφολόγο και κάνε μια γενική εξέταση. Κάθε μέρα θα βάζεις πρόγραμμα τι θες να φας σήμερα και πόσο. Βάλε απλά μέτρο στη ζωή σου και τρώγε ένα καλό πρωίνο. Επίσης πίν ε πολύ νερό και απέφευγε το πολύ απ’έξω. Αυτά.

[sumvouladiko]

Καλησπέρα! Ειμαι 19 και τα εχω με εναν συνομήλικό μου εδω και 6 μηνες . Πριν 2 χρονια χώρισε με την πρωην του, τον πλήγωσε με άλλον και φέτος το καλοκαιρι βγήκανε γιατι εκείνη τον ήθελε πίσω αλλα αυτός γενικά υποστηρίζει οτι την θεωρεί του πεταματού.

(Συνεχεια) Οχι μονο εχω αμφιβολίες για τα συναισθήματα του για εκείνη αλλα ξερω οτι κρατάει επαφές με ολο της το σόι στο φβ τους εχει φίλους, ανταλλάσσουν λικε ενω αυτη την εχει μπλοκάρει..και το υποστηρίζει λέγοντας πως απο τοτε τα πήγαινε καλα μαζι τους και τα δυο της ξαδέρφια ειναι αδερφικοι του φίλοι και ειναι αναπόφευκτο. Ποια ειναι η γνώμη σου; Ευχαριστώ εκ τη υστέρων!

--------------------------------------------------------

Εγώ προσωπικά έχω τις ίδιες αμφιβολίες με εσένα. Δε μου κάθεται καλά όλο αυτό το τριπάκι και γενικά δεν θεωρώ λογικό ακόμα και εγώ να είχα ένα τέτοιον πρώην,να ξέρω ότι μιλάει με όλη μου την οικογένεια. Πόσο μάλλον να άφηνα την οικογένεια μου να μιλάει μαζί του. Τα θεωρώ λίγο τραβηγμένα αυτά. Ντάξει με ξαδέρφια δε μπορείς να πεις κάτι ανάλογα και τη περίσταση βέβαια αλλά όλο αυτό είναι πολύ υπερβολή για μένα. Εγώ στη θέση σου θ το συζητούσα μαζί του και θα ξεκαθάριζα την άποψη μου απέναντι σε αυτό το θέμα. Όχι ντε και καλά να τον αποτρέψω από αυτό αλλά να του δώσω να καταλάβει πως νιώθω και από εκεί και πέρα να ψυχολογήσω με τις απαντήσεις του το νόημα που θα βγάλει η συζήτηση. 

[sumvouladiko]

Έχω μία ερώτηση σχετικά με την σεξουαλικότητά μου. Η "ταμπέλα" που βάζω στον εαυτό μου είναι Bi και ξέρω πως το γυναικείο φύλο με ελκύει περισσότερο απ' ότι το ανδρικό.Τον τελευταίο καιρό αρχίζω να πιστεύω πως ναι μεν με ελκύουν (σεξουαλικά) και τα δύο φύλα, αλλά συναισθηματικά? Γίνεται συναισθηματικά να ελκύομαι μόνο από κοπέλες? Είναι αυτό "φυσιολογικό" / υπαρκτό ?

Φυσικά και είναι....έχει να κάνει καθαρά με τη ψυχοσύνθεση σου. 

Όλα παιχνίδια μυαλού είναι πραγματικά. Αν εσύ δε κολλάς στα παντελόνια αλλά στο είναι του άλλου τότε ναι...μπορείς συναισθηματικά να νιώσεις για μια κοπέλα αντίστοιχα 

[sumvouladiko]

Eisai edw??

Παιδιά συγνώμη που δεν έμπαινα αλλά δε μου στέλνατε συχνά και το παράτησα...τυχαια μπήκα τώρα σκέψου

[sumvouladiko]

Γνώρισα κάποιον πριν 2 μέρες ,σε ένα πάρτι . Πολυ ενδιαφέρον τύπος μου έκανε μεγάλη εντύπωση ακόμα και ο τρόπος μου έσβηνε το τσιγάρο του . Γνωριστήκαμε ,μιλήσαμε ,με τα πολλά με τα λίγα καταλήξαμε στην κρεβατοκάμαρα χωρίς να γίνει τίποτα ,μόνο κάτι φιλάκια και παιχνιδάκια ,του είπα πως θελω να τον ξαναδώ,ανταλλάξαμε fb.Φεύγοντας μου έδωσε ένα φιλι και μου είπε πως θα τα ξαναπούμε .Έχει κολλήσει μέσα στο μυαλό μου. Δεν θελω να στειλω εγω μηνυμα, αν όχι εκείνος τοτε απλα δεν θα ξαναβρεθούμε....

Αν είσαι τόσο εγωίστρια κι απλά είσαι τόσο κότα να ζήσεις κάτι στη ζωή σου τότε ναι....μη του ξαναστείλεις,μη του ξαναμιλήσεις μη σου πω καλό θα του κάνεις να μη σε ξαναδει μπροστά του....

Εγώ τουλάχιστον τέτοιους ανθρώπους δεν θέλω να τους ξέρω κι όπως έχω ξαναπει εδώ λέω την ειλικρινή μου άποψη και γνώμη τσούζει δε τσουζει. Αλλά δε γίνεται ενώ το ξεκινάς το μήνυμα τόσο καλά και όμορφα να αφήνεις τον εγωισμο σου να η έλλειψη φεμινισμου να το γαμαει. Τι θα πει αν δε στειλει αυτος δε στελνω....στο μουνι σου. Στείλτου όταν νιώσεις την ανάγκη ένα “Γειά σου, δεν ξέρω αν με θυμασαι. Είμαι η κοπέλα απ’το πάρτι” και μην γίνεσαι τόσο μαλάκω. :) 

Αυτά από εμένα

[sumvouladiko]

Let me ask one thing! Do you know who i am? Do you know what drives me crazy about you? and why? I want an answer because over the past 2 years my life is heavily influenced by you! We have not met but you know me and you know why i am telling you this...

I don’t know how to respond to that...even though I feel flattered with this kind of compliment. I have no clue on who you might be because there’s a lot of people I know but never met...you might be a friend,a person I used to know,an old lover,an aquainted person...I’m sorry if my answer does not satisfy you.

[sumvouladiko]

Μαγαζιά με drag show σε Θεσσαλονική;

Δυστυχώς δε γνωρίζω :(

[sumvouladiko]

Γειά σου Εύα!😊 Μήπως θα μπορούσες να με προτείνεις, αν γνωρίζεις, gay bar εδώ σε Θεσσαλονίκη; Γιατί όσα με έχουν προτείνει μέχρι τώρα είναι κυρίως lesbian friendly, αλλά με ενδιαφέρει το gay κομμάτι. Ευχαριστώ πολύ!

alma libre,dada,enola (έχει πιο πολύ γκέι άντρες εκεί)

αυτά είναι τα πιο γνωστά. που βγαίνουν λεσβίες και το ενόλα που βγαίνουν κυρίως αγόρια.

[sumvouladiko]

Τι πιστεύεις για το άλλο μισό? Υπάρχει για όλους ένας άνθρωπος εκεί έξω που αποτελεί το ιδανικό του συμπλήρωμα ή αυτή η θεωρία αποτελείται από ελάχιστες εξαιρέσεις και κάποιοι άνθρωποι είναι όντως καταδικασμένοι να είναι μόνοι? Μπορούν όλοι να καν ου σχέσεις ή απλά για κάποιους δεν είναι τι στυλ τους ή δεν έχει βρεθεί ακόμα ο κατάλληλος...

Εγώ είμαι της άποψης ότι η ζωή δεν μας έχει καθορίσει τίποτα σε αυτή τη ζωή…εμείς είμαστε αυτοί που κρατάμε το τιμόνι και καθορίζουμε τις καταστάσεις στη ζωή μας. Εμένα προσωπικά αν με ρωτήσεις είμαι της άποψης ότι μόνοι μας γεννηθήκαμε και μόνοι μας πεθαίνουμε. Καλό θα ήταν όμως μέχρι να γίνει αυτό να μη καταδικαζόμαστε και να μη τα βάφουμε όλα μαύρα από τη στιγμή που ακόμα μπορούμε να βλέπουμε την επόμενη μέρα να ξημερώνει και να κάνουμε καινούρια πράγματα. 

Υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που ξέρουν την ημερομηνία λήξης τους,άλλοι πάλι δεν έχουν τη δύναμη να δουν τον ήλιο που κοιτάμε όλοι οι υπόλοιποι. Άλλοι δε μπορούν να ακούσουν τη φωνή της μητέρας τους ενώ εμείς συχαινόμαστε να την αντικρίζουμε. Άλλοι πάλι ούτε καν την έχουν. Και ντροπή μας…Εφ’όλης της ύλης απ’όσα έχω περάσει έχω φτάσει στο συμπέρασμα ότι όλα ΜΑ ΟΛΑ για κάποιο λόγο γίνονται.Γιατί η κάθε εμπειρία είναι και μία απάντηση σε πολλά ερωτήματα μας.Αρκεί να είσαι εκεί να τις ακούσεις και να μη δίνεις χαριστική βολή στα πάντα.Χωρίς εμπειρίες,δε μαθαίνεις. Να το πω έτσι…

Τώρα στο θέμα έρωτας,έπεσες σε πολύ ρεαλίστρια και αντικειμενική. Εγώ σαν άνθρωπος δεν θεωρώ τους ανθρώπους δεδομένους. Δεν θεωρώ ότι “κάπου εκεί έξω ζει ο άνθρωπος της ζωής μου” αλλά της άποψης ότι “κάπου εκεί έξω ζει ο άνθρωπος που θα με κάνει να τον εμπιστευτώ και να γεράσω μαζί του”. Μπορεί και να μη γίνει ποτέ. Μπορεί να καταλήξω χωρισμένη με ένα παιδί μπορεί και δέκα στην αγκαλιά. Τουλάχιστον θα ξέρω ότι προσπάθησα να το αποφύγω. Μπορεί να παντρευτώ γυναίκα και να μη κάνω ποτέ παιδιά…ή να κάνω…ή να υιοθετήσω…δε το καθορίζω εγώ αυτό. Αλλά ο καιρός. Αυτός θα δείξει. Κανείς δεν είναι καταδικασμένος να είναι μόνος του…όλα κρίνονται από τη κρίση και τον χαρακτήρα του. Πως φέρεται στους γύρω του. Μιλάς σε άνθρωπο που στοίχειωσε τον πατέρα της μετά από 18 χρόνια και πλέον δηλώνει ελεύθερα ορφανή από πατέρα…γιατί μιλάγαμε για έναν άνθρωπο ο οποίος είχε τρομερά μεγάλη έλλειψη κρίσης και ο χαρακτήρας του θύμιζε σχεδόν αυτιστικός…παρ’όλα αυτά δήλωνε ότι δεν θέλει βοήθεια από κανέναν και πως μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνος του. Τους απώθησε όλους από τη ζωή του…κι εμένα με το χειρότερο τρόπο…και δε ζω σε αυτό το κόσμο για να τρέχω πίσω από αυτόν τον άνθρωπο ο οποίος δε με κάνει ευτυχισμένη και καταστρέφεται η ψυχική μου υγεία…Θέλει αξία αυτό το πράγμα,όχι αναγνώριση.

Έτσι ναι,μπορείς να μείνεις μόνος…αλλά από τη στιγμή που εσύ δεν έχεις τέτοιο στόχο στη ζωή σου,πίστεψε με,δε θα μείνεις ποτέ όσο ζεις.

Όσο για τις σχέσεις - και κάπου εδώ να κλείσωΕίμαι δύο απόψεων. Η πρώτη είναι να είσαι ψυχολογικά προετοιμασμένος για μια τέτοια εμπειρία…γιατί οι σχέσεις δεν είναι μόνο αυτά που δείχνουν οι ταινίες και οι σειρές…πίσω από τις κάμερες είναι η όλη ουσία. Εκεί πρέπει να είσαι προετοιμασμένος. Αν δε μπορείς να δεχτείς το γεγονός ότι έχεις απέναντι σου έναν άνθρωπο με τον οποίο δεν θες απλά μόνο να ανταλλάζεις κουβέντες αλλά και πολλά παραπάνω πράγματα…και απλά στο τέλος καταλήξεις να τον κοροϊδεύεις μέσα στα μούτρα του και μετά να απορείς και για τις συνέπειες των πράξεων σου, Ε ΓΑΜΗΣΕ ΜΑΣ…κάτσε σπίτι σου και κλαίγε για την εργένικη ζωή σου αφού δε μπορείς να είσαι σωστός από αυτογνωσία και μόνο και όχι για να πάρεις πίσω το ίδιο. Μαλακία είναι αυτό,όχι πίστη. Πιστός είσαι όταν ξέρεις ποιος είσαι και τι θέλεις..και δεν έχεις σκοπό να πεις ότι “εντάααααξει ρε παιδί μου,τι είναι ένα κέρατο”…απλά δεν το’χειςΚαι η δεύτερη είναι αυτή που απλά ο άλλος δεν έχει φτάσει ψυχολογικά στο σημείο να πει ότι εγώ θα ήθελα μια σχέση - λέγονται και αλλιώς ασεξουαλικοί. Που αυτοί απλά δεν έχουν νιώσει μέσα τους ορμονικά ότι θα ήθελαν να γνωρίσουν κάποιον και να δοκιμάσουν κάτι παραπάνω. Έχω φίλο μου που είναι έτσι…βρίσκει χαρά και καύλα σε άλλα πράγματα στη ζωή του όπως π.χ τις σπουδές του,τα χόμπι του,τη παρέα του…που απλά δεν τον νοιάζει. Δεν νιώθει ότι το χρειάζεται ρε παιδί μου…τώρα αν είναι μόνιμο αυτό ή όχι κανείς δε μπορεί να το ξέρει παρά μόνο οι ίδιοι. 

Αυτά τα λίγα από εμένα και ελπίζω να σε κάλυψα :)Καλή συνέχεια <3

[sumvouladiko]

Εύα, θέλω να σου μιλήσω για κάτι που με απασχολεί τελευταία. Είμαι τριτη Λυκείου και αυτές τις μέρες με έχει πιάσει μια απαισιοδοξία μια ηττοπάθεια κάτι αρνητικό, νομίζω έχω πέσει σε μια τρύπα και δεν μπορεί κανείς να με βγάλει από μέσα...είμαι νευρική ξεσπαω σε λάθος ατομα παίρνω τα πάντα πολύ στα σοβαρά...μου λένε ότι φθείρω τον εαυτό μου και επίσης νόμιζα ότι είχα ξεπεράσει την ενοχικοτητα μου ��λλά δεν ξέρω, είμαι διχασμένη δεν ξέρω τι είναι σωστό, τι λάθος για εμένα, για τον εαυτό μου

Είναι απλά μια φάση που περνάς. Η οποία εξαρτάται από πολλά πράγματα

Ας τα αριθμήσουμε κι ας δούμε τι μπορεί να είναι αυτά:

1. Το περιβάλλον σου:

Ο χώρος που περνάς τις ώρες σου: το δωμάτιο σου.Κοίταξε το και σκέψου πως νιώθεις. Εξέφρασε ελεύθερα την άποψη σου για κάτι που σου αρέσει ή δεν σου αρέσει. Γράψε σε ένα χαρτί πράγματα που θες να προσθέσεις γιατί ίσως τα είδες κάπου στο διαδίκτυο ή σε κάποια βιτρίνα. Κάποια diy που θες να κάνεις,πράγματα που δεν θέλεις να τα έχεις πλέον. Ξεκίνα αλλάζοντας κάποια πράγματα σε αυτό το κομμάτι. Έτσι ώστε να αποκτήσει ο χώρος σου μια άλλη ενέργεια αλλά και μια διαφορετική πινελιά. 

Ο χώρος που τοποθετείς τα ��ράγματα σου: π.χ η ντουλάπα σου

Όταν θα έχεις χρόνο βγάλε όλα σου τα ρούχα έξω και κάνε μια αναθεώρηση του τι σου αρέσει και τι όχι,τι θα ήθελες να φοράς και τι θες να το δώσεις δρόμο. Βάλ’τα σε μια άκρη και δώστα σε φίλες σου,πούλησε τα ή δώρισε τα στην πιο κοντινή σου εκκλησία για άστεγους και άπορους που δεν μπορούν να έχουν την ευχέρεια για καινούρια ρούχα.

2.Ο τρόπος ζωής σου

Ας ξεκινήσουμε από τον εαυτό σου: Τι υπάρχει πάνω σου που θες να το αλλάξεις.

Από το χαρακτήρα σου μέχρι την εμφάνιση σου. Πρώτα θα πιάσω την εμφάνιση γιατί στο νούμερο 3 θα αποκαλύψω τι εννοώ με την έννοια “χαρακτήρας”. Δε θα σου πω να κόψεις κάτι ή να βάλεις κάτι καινούριο,αυτό είναι δική σου επιλογή. Αλλά αν πιστεύεις πως όντως υπάρχει κάτι το οποίο πρέπει να ελλατωθει γιατί πιστεύεις ότι σε κάνει και νιώθεις άσχημα όταν το τρώς συνεχώς τότε keep going. Αλλά εγώ θα πιάσω κυρίως το κομμάτι του να αρχίσεις να μαγειρεύεις πράγματα για τον εαυτό σου όταν πεινάς,κόψε λίγο το απ’έξω. Δες βιντεάκια και συνταγές,βρες καινούρια φαγητά που δε θα σκεφτόταν ποτέ η μητέρα σου να κάνει και μαγείρεψε τα μαζί της. Αυτό θα σας φέρει και πιο κοντά,θα νιώσει αρκετά χαρούμενη και χρήσιμη όταν νιώσει ότι θέλεις τη βοήθεια της σε κάτι το οποίο νιώθει επαγγελματίας (όπως όλες οι μανάδες). Μετά από καιρό κι αφού θα έχεις μάθει αρκετά,φώναξε τους πολύ κοντινούς σου φίλους ένα Σάββατο και κάνε τους το τραπέζι με φαγητά και γλυκά που θα έχεις κάνει,έτσι για την αλλαγή κάντε με τη παρέα σου κάτι διαφορετικό,ελάτε πιο κοντά στην ιδέα ότι η φοιτητική ζωή θα μοιάζει κάπως έτσι. Θα σου κάνει καλό

3. Οι φίλοι σου

Ας συνεχίσουμε με αυτό: πόσοι από αυτή είναι καλή επιρροή και πόσοι όχι.

Δεν είναι μόνο ο χώρος γύρω μας ή ο εαυτός μας που φταίει πολλές φορές για τη ψυχολογία μας,αφού οι φίλοι είναι αυτοί που σχεδόν κάθε μέρα αν όχι κάθε μέρα τότε 3-4 φορές την εβδομάδα τους βλέπουμε μπροστά μας. Όσο φίλους κι αν τους θεωρούμε,πολλοί από αυτούς μπορεί να κάνουν πράγματα που ούτε εσύ μπορείς να καταλάβεις εκείνη τη στιγμή ότι κάνουν κακό γιατί σε εκείνη τη χρονική στιγμή έχεις έναν άνθρωπο απέναντι σου που τον ζεις για αρκετό καιρό,και μπερδεύεις πολλά πράγματα με το ότι ξεσπάνε,εκφράζουν άποψη,περνάνε μία φάση ενώ δεν έχει καμία σχέση

Κράτα μακριά:

- Άτομα που σχολιάζουν οτιδήποτε συμβαίνει σε κάποιον/κάνει κάποιος άλλος:

Αυτή η κατηγορία φίλου είναι αυτή που κράζει. Και πάντα αυτό περνιέται απλά για σχολιασμός εκείνης της στιγμής. Έχει διαφορά το να συζητάς για άτομα τα οποία πιστεύεις πως όντως κάνουν κάτι που δεν είναι σωστό,πως ξέρεις πολύ καλά ότι θα το έλεγες και μπροστά τους και άλλο εκείνη τη στιγμή απλά να αρχίζεις να εκφέρεις γνώμη για κάτι που κάποιος έκανε ή ανέβασε στα social εκείνη τη στιγμή...ή πολύ απλά το έχει χόμπι να σχολιάζει ότι κινείται και ότι ζει τη ζωή του ενώ αυτός ο τύπος φίλου απλά κάθεται στη γωνία και παρακολουθεί χωρίς να έχει στόχο να προχωρήσει μπροστά στη ΔΙΚΗ ΤΟΥ ζωή.

- Άτομα που κάνουν αρνητικές σκέψεις

Συνήθως είναι αυτοί που περνάνε ερωτική απογοήτευση για πάνω από 2 μήνες. Είναι αυτοί που τα βλέπουν όλα μαύρα ενώ στη πραγματικότητα δεν προσπαθούν καν για τον εαυτό τους. Κι όταν το κάνεις κουβέντα αυτό τους το χαρακτηριστικό πάντα κάνουν το ίδιο πράγμα: εκνευρίζονται και σηκώνονται και φεύγουν. Είναι οι δειλοί. Αυτοί που δε θα χαρούν και ιδιαίτερα άμα σε δουν να πετυχαίνεις κάπου και πάντα κοιτάνε μόνο τα αρνητικά και όχι την αντικειμενικότητα. Είναι αυτοί που θα τους πεις το πρόβλημα σου και αυτοί θα κοιτάνε τα νύχια τους ή θα ασχολούνται με το κινητό τους κι απλά θα σου πουν στο τέλος “έλα μωρέ,μη στεναχωριέσαι,θα περάσει”. Όχι. Αυτό δεν είναι συμβουλή. 

- Οι σταρχιδιστές

Σε έχουν ανάγκη μόνο όποτε έχουν εκείνοι το πρόβλημα κι όταν εσύ ζητήσεις ακόμα και μια απάντηση για μια ερώτηση σε κάποια άσκηση θα σου πουν “Εμ,δε μπορώ τώρα είμαι έξω” ενώ απλά κάθονται στο κρεβάτι τους και μιλάνε με τον γκόμενο με τον οποίο τα έχουν ξαναβρεί για 4η φορά μετά από απανωτό κέρατο. Αυτοί που έκαναν το εντελώς αντίθετο από αυτό που τους συμβούλεψες γιατί απλά είναι μαλάκες και δεν θέλουν να δεχτούν την πραγματικότητα ως έχει και να πάνε μπροστά. Γιατί έχουν κόμπλεξ και πιστεύουν πως “κανείς δεν θα τους αγαπήσει όπως ΑΥΤΟΣ”

- Η “θέλω το καλό σου αλλά μη μου κλαίγεσαι”

Είναι αυτή που θα τονίσει τα λάθη σου,αυτά που ενοχλούν τη παρέα,αυτά που κάνεις και δε βοηθάνε κανέναν. Ούτε καν εσένα....αλλά μέχρι εκεί. Δε θα κάτσει να ασχοληθεί περαιτέρω με τη περίπτωση σου ούτε να σε συμβουλέψει για κάτι έτσι ώστε να το αλλάξει αυτό. Απλά θα σου πει να μείνεις λίγο μόνη σου και να το σκεφτείς (που είναι ο χειρότερος σύμμαχος η μοναξιά σε τέτοιες περιπτώσεις). Μη τη πάρεις ποτέ στα σοβαρά αυτή τη κατηγορία.

- Οι πούστρες.

Αυτοί συνήθως σου έχουν παίξει πουστιά,σου έχουν φάει γκόμενο ή σε έχουν κράξει πίσω από τη πλάτη σου. Κάνουν παρέα με άτομα που δε συμπαθείς κι απλά γουστάρουν να ακούνε κακίες για σένα. Αν τα έχεις συγχωρέσει τότε μάλλον είσαι μια αγαθιάρα που νομίζεις πως ο κόσμος είναι τέλειος και πως όλοι αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία. Είναι σαν να μου λες ότι ένας μπάτσος στην αμερική σκότωσε έναν μαύρο επειδή είναι μαύρος και πως ο κόσμος του έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία γιατί “κανείς δεν είναι τέλειος”. Δε πάει έτσι. 

4. Η οικογένεια σου

Σε περίπτωση που δεν τα πηγαίνεις καλά μαζί τους ή έχετε κάποιες τυπικές σχέσεις αλλά εσύ επιλέγεις να τους κρατάς μακριά γιατί φοβάσαι, δεν είναι αυτό που νομίζεις.

Καλό θα ήταν να προσπαθήσεις να δεις λίγο μόνη σου όλα αυτά που σου πρότεινα και να αλλάξεις ότι πιστεύεις ότι χρειάζεται αλλαγή. Αν κάποια στιγμή δεις ότι χρειάζεσαι και μια παραπάνω βοήθεια,καλό θα ήταν να μιλήσεις με τη μητέρα σου,να κάτσετε οι δυο σας ή ακόμα και να της πεις να βγείτε μαζί μια βόλτα για ένα καφέ και να της μιλήσεις. Καν’την να νιώσει πως πραγματικά την έχεις ανάγκη γιατί είναι η μητέρα σου και είναι ο μόνος άνθρωπος που θα σου σταθεί πιο πολύ απ’τον καθένα. Πως καταλαβαίνεις πως στη δική της εποχή τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά αλλά πλέον τα πράγματα δεν είναι έτσι και πως με το να σκέφτεται με αυτή τη τακτική,δε θα μπορέσει να σε προστατέψει όσο θέλει σε αυτή τη κοινωνία. Πρέπει να της δείξεις τι γίνεται στην εποχή σου,άνοιξε της τα μάτια γιατί αυτά που ζεις εσύ δε τα δείχνει καμία τηλεόραση και καμία εφημερίδα. Δωσ’της να νιώσει την δύναμη της οριμότητας σου. Ότι πλέον ξέρεις τι κάνεις και για ποιο λόγο την έχεις και κάθεται απέναντι σου. Όχι μόνο θα ξαφνιαστεί αλλά πίστεψε με θα ακούσεις πράγματα από το στόμα της,που δεν έχεις ξανακούσει από κανένα στόμα στη ζωή σου. Κάνε το μεγάλο βήμα κι αυτή θα κάνει όλα τα υπόλοιπα. Αυτό σου το υπόσχομαι. Ο πατέρας σου μπορεί να περιμένει λίγο. 

Αυτά τα βασικά από μένα.

Μπορώ να μιλάω μέχρι αύριο. Ελπίζω να σε κάλυψα και περιμένω μήνυμα σου για όλα αυτά που σου ανέφερα παραπάνω. Να δούμε τι όντως φταίει και τι όχι και πάνω σε αυτά να σου πω τι μπορείς να κάνεις <3 Εύχομαι να έχεις μια όμορφη μέρα.

[sumvouladiko]

απιστίες...

Κρίνοντας απο το στυλ όσων γράφουν, θα έ��εγα ότι είσαι πριν τα 30 σου. Πολύ πριν. Ισως και γύρω στα 20. Αντε 25.

Εγώ είμαι λίγο πιο μεγάλος. 42. Οικογένεια, παιδιά. Ολο το πακέτο. Δουλειά, σπίτι, φροντιστήρια κτλ.

Αλλά δυστυχώς, δεν έχω κανένα να μιλήσω για το συγκεκριμένο μου πρόβλημα. Εύχομαι να με ακούσεις μέχρι τέλους.

Ολα ξεκίνησαν 10 χρόνια πριν. Αλλά πριν μπω στο πρόβλημα, δυο λόγια για μένα και την γυναίκα μου. Γνωριζόμαστε πολλά χρόνια. Ο��αν λέω πολλά, εννοώ πολλά. Είμαστε ακόμα και τώρα ερωτευμένοι. Πάντα περνούσαμε δύσκολες περιόδους, αλλά το σεξ ήταν σεξ. Τρελλό και αχαλίνωτο. Γενικά στο κρεββάτι δεν παίζεται η γυναίκα μου. Εντάξει εγώ δε λέω και πολλά, αλλά αφού με βρίσκει οκ το κορίτσι μου, δεν θέλω κάτι άλλο. Είμαστε πολύ καλά. Την αγαπώ και μ'αγαπα.

Τα προβλήματα ξεκίνησαν πριν περίπου 10 χρόνια. Χωρίς λόγο και αιτία -ίσως-. Στην σχέση μας δεν μπήκαν πότε, ακόμα. Ακόμα και σήμερα είμαστε μια χαρά. Ομως πριν 10 χρόνια… ερωτεύτηκα.

Ναι. Δεν έχει λογική. Αλλά οι χτύποι της καρδιάς δεν περνούν απο το μυαλό.

Ερωτεύτηκα, ενώ ήμουν ερωτευμένος. Ναι, ναι είναι αλήθεια. Ποιά; Εδώ είναι το καλύτερο. Μια άγνωστη. Ναι καλά διάβασες. Μια αγνωστη. Μια κοπέλα που την έβλεπα καθημερινά να περνάει το πρωί την ίδια διαδρομή για την δουλειά της.

Οχι, δεν παίρνω χάπια. Οχι δεν είμαι τρελλός.

Στην αρχή ήταν ένα κλικ. Αυτό το κλικ όταν βλέπεις κάποιον και σου αρέσει.

Αργότερα ότι την πρόσεξα περισσότερο άρχισα να νιώθω κάτι. 

Αυτό το κάτι εξελίχθηκε. Εγινε εμονή.

Παράλληλα με αυτό τον κρυφό έρωτα, η ερωτική μου ζωή με την γυναίκα μου ήταν τέλεια. Δεν μπορώ να μπω σε λεπτομέρειες. ή αν θες μπορώ, αλλά νομίζω δεν σε ενδιαφέρουν. Δεν υπήρχε λόγος να νιώθω έτσι για άλλη γυναίκα.

Και όμως. Οποτε την ξανασυναντούσα κάθε πρωί, ήθελα να την ακολουθήσω. Ειχα μάθει απέξω τον βηματισμό της. Ακουγα τα βήματά της και ήξερα με απόλυτη βεβαιότητα ότι ήταν αυτή. Και ήταν τόσο μα τόσο μα τόσο όμορφη. Τουλάχιστον στα μάτια μου. Ηταν υπέροχη.

Και μετά, πάλι χανόταν και έτσι περνούσαν οι εβδομάδες, οι μήνες μέχρι που δεν άντεξα άλλο.

Και της μίλησα.

Χμ. Εσύ τώρα. Ναι. Φαντάζομαι θα ήθελες να μάθεις τι έγινε. Δεν μπορώ να σου περιγράψω. Αλλωστε δεν σου γράφω για την συγκεκριμένη κοπέλα. Ας πούμε για συντομία ότι μετά απο 3-4 χρόνια το σκηνικό έλλειξε.

Το πρόβλημά μου είναι άλλο.

Σχετικό. Αλλά άλλο.

Στα 3-4 αυτά χρόνια αλλά ακόμα και τώρα, ερωτεύομαι σφοδρά. Μου είναι απίστευτα δύσκολο να το κρατήσω κρυφό. Δεν εννοώ ότι ερωτεύομαι κάθε θηλικό που θα περάσει απο μπροστά μου. Οχι. Αλλά αν συντρέξουν κάποιες προϋποθέσεις(;) δεν ξέρω και εγώ ποιές προϋποθέσεις τότε πέφτω. Βλέπω καρδούλες. Δεν ξέρω πως να το πω. Με κάνεις ότι θες. Εννοώ το πρόσωπο με κάνει οτι θέλει.

Και παράλληλα, είμαι στην οικογένειά μου. Μια χαρά. 

Πως νιώθω; Αν ένιωθα καλά, δεν θα σου έγραφα τώρα. Αλλά αρχίζει και γίνεται βασανιστικό. Τα τελευταία δύο χρόνια σταμάτησα να μιλάω με όλες της γυναίκες που ήξερα. Δεν λέω ότι τους έκοψα την καλημέρα, αλλά τέλος οι φιλικές σχέσεις. Τα αστειάκια. Οτιδήποτε. Απο μακρυά και αγαπημένοι. Επίσης τέλος τα βλέματα. ΠΟΛΥ Βασικό. Δεν κοιτάζω στα μάτια -που πάντοτε εκεί κοιτούσα- ποτέ για πάνω απο 2 δευτερόλεπτα.

Και δεν αντέχω να μου δείχνει μία γυναίκα ότι με συμπαθει… Στην σκέψη και μόνο ότι μπορεί να την ερωτευθώ παγώνω…

Εχει λίγο γέλιο. Αλλά πίστεψέ με είναι βασανιστικό.

Δεν είμαι εγώ αυτός. Δεν μπορώ να ζήσω έτσι.

Και ποιός θα μπορούσε άλλωστε;

Αυτή την στιγμή που μιλάμε, αν μπορούσα θα είχα σχέση με τουλάχιστον άλλες δύο κοπέλες. Και μπορεί το μυαλό σου να πηγαίνει στο πηδημα. Αλλά δεν θα με ενδιέφερε καθόλου. Καλά, ψέμα αυτό, αλλά πίστεψέ με θα ήταν δευτερεύον.

Αυτό που θα με ενδιέφερε θα ήταν να ξέρουν ακριβώς ποιος είμαι και τί νιώθω.

Να ξέρουν ότι μ'αρέσουν και οι τρείς τους και οτι θα έδινα τα πάντα για αυτές.

Ναι… οκ… σ'ακούω να μου λες “πως θα ένιωθες αν η γυναίκα σου πηδιόταν μ'αλλους δύο;”. Το έχω σκεφτεί.

Αν μ'αγαπά είναι ελεύθερη να κάνει ότι θέλει. Δεν είναι πρόβλημα αυτό για μένα. Αλλο το σεξ και άλλο η αγάπη. Σωστά;

Και άλλωστε, μπορεί κανείς να αποκλείσει κάτι; Η καρδιά είναι απρόβλεπτη. Δεν προγραμματίζεται. Σωστά;

Ετσι λέω εγώ.

Μπορεί να κάνω λάθος.

Ισως να είμαι ένα λάθος.

Ισως δεν θα έπρεπε να σου στείλω αυτό το μήνυμα.

Γιατί είναι πέρα ως πέρα… αληθινο.

Σκέψου το και κάνε το delete ή προσπάθησε να δεις όσο πιο καθαρά γίνεται και να μου πεις.

----------------------------------------------------

Ελπίζω να είναι αληθινό όλο αυτό το μήνυμα και όχι κάποια φάρσα από το πουθενά - μιας και πρώτη φορά μου έρχεται ένα τέτοιο μήνυμα.

Πρώτον: Θα μου επιτρέψεις να μιλήσω στον ενικό μιας και τόσα χρόνια έτσι απαντάω σε όλους. Επίσης θέλω να νιώθεις οικειότητα όταν θα το διαβάζεις,σαν να μιλάς με κάποιο φίλο σου. Δεύτερον: Δεν είμαι ψυχολόγος. Απλώς ρεαλίστρια που βλέπει το πρόβλημα από όλες τις μεριές. 

Τρίτων: Να χαίρεσαι τα παιδάκια σου και να τα δεις ευτυχισμένα.

Για αρχή θα πω ότι από τη μέση του μηνύματος και μετά κατάλαβα ότι έχουμε μια τελείως διαφορετική άποψη και τρόπο αντιμετώπισης σε τέτοια προβλήματα. Πρώτο στοιχείο που πρόσεξα σε όλα αυτά που είπες είναι πως η εμμονή σου είναι τόσο μεγάλη που ακόμα και την μητέρα των παιδιών σου,τη κοτρόνα που κρατάει το σπίτι σου γερό και καθαρό,την τοποθετείς ξαφνικά στην ίδια κατηγορία με όλες τις άγνωστες. Που είναι πολύ στενάχωρο,πραγματικά. Και το γεγονός πως αν και η ίδια είχε αυτή την εμμονή θα ήταν μεγάλο πρόβλημα για τα παιδιά σας πάνω απ’όλα αλλά και για εσάς τους ίδιους εννοείται. Πέρα από αυτό:

Εγώ γενικότερα δεν είμαι της άποψης πως μια οικογένεια πρέπει να σε κρατάει από αυτά που έχεις στο μυαλό σου να κάνεις. Οτιδήποτε είναι αυτό. Απλά πρέπει να είσαι ψυχολογικά προετοιμασμένος και για τα αντίστοιχα αποτελέσματα. Που εσύ απ’ότι καταλαβαίνω δεν θέλεις να τα αντιμετωπίσεις γιατί αγαπάς τη γυναίκα σου και τα παιδιά σου,λες πως είσαι ευτυχισμένος και θα προσπαθήσω να σε πιστέψω μιας και βλέπω πως έχω να κάνω με έναν άνθρωπο ο οποίος...μάλλον δεν περνάει και τόσο καλά στη ζωή του. Αλλά,σου έχω ένα καλό νέο. Αυτό που περνάς έχει όνομα και είναι ένα είδος σεξουαλικότητας. Όπως είναι οι γκέι,οι μπαϊσεξουαλ,οι στρέιτ,οι τρανσέξουαλ....εσύ είσαι polyamorous

Ορίστε και ένα βίντεο: https://www.youtube.com/watch?v=-o1gsI3e0u4

Οπότε απλά περνάς από αυτή τη φάση ή ήσουν από πάντα,απλά δε το παραδέχτηκες ποτέ στον εαυτό σου. Αν και από τη στιγμή που μιλάμε για 10 χρόνια πριν η όλη αυτή κατάσταση,τότε μάλλον υπήρχε από πάντα μεσα σου αυτό απλά δεν το γνώριζες. Όπως πολλοί άνθρωποι αργούν να καταλάβουν με τη πρώτη την πραγματική τους σεξουαλικότητα. Και είναι εντάξει αυτό. Απλά να ξέρεις πως να το διαχειριστείς. Καλό θα ήταν να το ψάξεις λίγο με τον εαυτό σου. Θα μπορούσες για αρχή να βολέψεις ένα ΣΚ τα παιδιά στη γιαγιά και τον παππού,να πάρεις την γυναίκα σου και να πάτε κάπου έξω οι δυο σας για ένα βράδυ. Πιστεύω κάπου για φαγητό,κάπου όμορφα θα ήταν καλά. Στόχος είναι να δεις πως νιώθεις τη στιγμή που δεν υπάρχουν υποχρεώσεις γύρω σου και παιδιά. Μόνο εσύ και η γυναίκα σου. Να την βλέπεις να μιλάει,να σου χαμογελάει,να είναι ερωτική,σίγουρα καλά ντυμένη και ελαφρώς βαμμένη. Άφησε τα συναισθήματα σου να διαστρευλωθούν. Δες αν συνεχίσεις να νιώθεις το ίδιο,αν θα αλλάξει κάτι,αν θα καταλάβεις πάνω σε εκείνο το ραντεβού αν αυτό που συμβαίνει στη πραγματικότητα είναι η σεξουαλικότητα σου ή το γεγονός ότι μπορεί να έχεις χάσει από τη γυναίκα σου στοιχεία που πλέον δεν τα εκδηλώνει και τα βλέπεις απλώς σε άλλες γυναίκες (υποθετικά πάντα. Δε τη κατηγορούμε για κάτι.Υποθέσεις κάνω). 

Δεν υπάρχουν λίγες περιπτώσεις που να έχει συμβεί αυτό. Δηλαδή η γυναίκα πλέον να είναι εκεί στην ευχαρίστηση όλων αλλά ξεχνάει πως ευχαριστιέται ο καθένας ξεχωριστά πέρα από τα βασικά που γίνονται σε ένα ζευγάρι. Σκέψου λίγο,πόσα πράγματα κάνουν οι γυναίκες γύρω σου που πλέον η γυναίκα σου δεν τα κάνει τόσο έντονα και ίσως αυτό να ψάχνεις στη πραγματικότητα. Αν αυτό που λέω δεν ισχύει και πως απλα η γυναίκα σου είναι τέλεια σε όλα της,απλως εσύ νιώθεις πως ο ενθουσιασμός σου και για άλλες γυναίκες διεγείρετε,τότε είσαι polyamorous κατά ένα ποσοστό %. Απλά πρέπει να το κοιτάξεις πρώτα πριν σιγουρευτείς απόλυτα. 

Λοιπόν,εγώ αυτά είχα να πω,ελπίζω να σε βοήθησα κάπως με το μπέρδεμα στο κεφάλι σου. Προσπάθησα να γίνω όσο πιο κατατοπιστική μπορούσα.

Θα περιμένω μήνυμα σου να μου πεις τη σ��νέχεια αλλά και τις εντυπώσεις σου.

[sumvouladiko]

Γεια σου!Λοιπον, ''ειμαι'' με ενα παιδι που γνωρισα το καλοκαιρι στις διακοπες και ημασταν τοτε μαζι αλλα μενουμε σε αλλες πολεις και ετσι οταν επρεπε να φυγουμε δεν ειπαμε οτι θα ειμαστε σε σχεση εξ αποστασεως.Αλλα οτι θα ειναι σαν ενα διαλειμμα που θα κανουμε μεχρι να ξανασυναντηθουμε, γιατι δινω πανελληνιες κ θελω να περασω εκει που μενει[γενικα, οχι μονο για αυτον].Μιλαμε σχεδον καθε μερα..αλλα αυτο.Πιστευεις οτι ολο αυτο που εχουμε..θα αντεξει; Ή οτι θα πρεπει να το ξεχασω και να προχωρησω;

Πραγματικά σε αυτό το κομμάτι δε μπορώ να σου δώσω μια ξεκάθαρη απάντηση γιατί όλα είναι στον άνθρωπο και πόσο δυνατό είναι αυτό που νιώθει,πόση θέληση έχει και πόσο τολμηρός είναι τέλος πάντων. 

Εγώ πιστεύω ότι αν θέλετε πραγματικά ο ένας τον άλλον,θα κρατήσει. Διαφορετικά δεν είναι και ο τελευταίος σε αυτό τον κόσμο.

[sumvouladiko]

Ξέρεις καμιά καλή κρέμα/make up/foundation/οτιδήποτε-δεν ξέρω από μακιγιάζ κλπ που να κρύβει σημάδια από χαρακιές; (Δεν χρειάζομαι βοήθεια σ'αυτόν τον τομέα, είναι παλιά σημάδια, απλά δεν φεύγουν και κάπως πρέπει να τα κρύψω) :)

Άφησε το χρόνο να κάνει τη δουλειά του...μην αγχώνεσαι γι’αυτό. Από τη στιγμή που έχεις καταλάβει το λάθος σου και δε θέλεις να το ξανακάνεις,αρκεί για να σου δίνει δύναμη και να στέκεσαι στα πόδια σου. 

Τώρα βέβαια αν μιλάμε για περιπτώσεις που όντως χρειάζεται να τα κρύψεις περιστασιακά,δε χρειάζεται να δώσεις μια περιουσία. Σε όποιο μαγαζί με καλλυντικά βρεις, πάρε ένα concealer στην απόχρωση του σημείου που είναι τα χαρακώματα και μια πούδρα για να μπορέσεις λίγο να ισορροπήσεις το χρώμα και να δώσεις ένα ψηλομάτ αποτέλεσμα.Απλά να έχεις στο νου σου όταν θα το απλώνεις το concealer και μετά θα πρέπει να το απλώσεις,να το ταμπονάρεις..δε θα το τρίβεις. Αυτό.

[sumvouladiko]

Γεια σου Ευα💕 το καλοκαιρι στο χωριο μ'αρεσε ενα παιδι που δουλευε σε ενα μαγαζι ως σερβιτορος και στο ιδιο μαγαζι δουλευε και μια φιλη μου ημουν εκει συχνα με την δικαιολογια οτι πηγαινα για εκεινη..κοιταζομασταν κλπ αλλα δεν ειχαμε μιλησει ποτε. 1

Τον 15αυγουστο ομως γιορταζε και του εστειλα για χρονια πολλα και εκεινος μου επιασε συζητηση. Τον ρωτησα αν θα ερθει στο παρτι το βραδυ και μου ειπε οτι δουλευει στις 8 το πρωι αλλα αν εβρισκε παρεα θα ερχοταν να με δει.. 3 η ωρα δεν ειχε ερθει..ετσι εγω νομιζα οτι δεν θα ερθει καθολου και επειδη βαριομουν εφυγα..4μιση μου εστειλε μηνυμα οτι πηγε και με εψαχνε..& την επομενη μερα εγω εφυγα για αθηνα:/ και αυτος αθηνα μενει αλλα ακομα ειναι στο χωριο για δουλεια..να στειλω σε λιγες μερες; 

--------------------------------------------

Δε κατάλαβα που είναι το πρόβλημα αλλά τι να πω...στείλ’του όποτε ευκαιρήσεις να δεις αν είναι καλά,να πείτε τα νέα σας και...ναι :)

[sumvouladiko]

γεια σου ευαα…ειρηνη λεγομαι…θα είμαι οσο πιο συντομη μπορω…εχω 1 χρονο σχεση και τωρα όμως το αγορι μου θα παει να σπουδασει εμποροπλοιαρχων στην κρητη και μετα θα παει και για το ταξιδι που πρεπει να κανει…ειμαστε και οι δυο από θεσσαλονικη και όπως καταλαβαίνεις η κρητη μας πεφτει λιγο μακρυα…δεν ξερω αν μπορω να πιστεψω στην σχεση από αποσταση…οσοσ αυτος θα λειπει εγω θα είμαι τριτη λυκειου…και αν τελικα όταν γυρισει εγω θα πρεπει να φυγω γιατι μπορει να εχω περασει σε άλλη πολη? τοτε τι θα γινει? τωρα τι θα γινει? τον αγαπω και δεν θελω να ειμαστε μακρια…τον θελω διπλα μου…από εκει που βρισκόμαστε κάθε μερα και ειμαστε ολη μερα και ολη νυχτ μαζι ξαφνικα αυτό θα χαθει για αρκετο διάστημα…είμαι υπερβολικη?

ΦΟΒΑΜΑΙ…ΦΟΒΑΜΑΙ μην τελειωσουν όλα εδώ…!

-----------------------------------------

Η αλήθεια είναι ότι μπορώ να σε καταλάβω κάπως. Και είναι δύσκολο πολύ. Εμένα όλη η παρέα μου. Μα όλη δίνει πανελλήνιες φέτος. Και είναι μια παρέα 7-8 άτομα έτσι. Φαντάσου σχεδόν όλοι από αυτούς σίγουρα θα περάσουν κάπου εκτός θεσσαλονικης και θα χαθούμε...οπότε μπορώ να σε καταλάβω. 

Γενικότερα αυτό που λέω πάντα είναι να μην έχουμε τους ανθρώπους δεδομένους όταν έχει να κάνει με το μέλλον τους και με αποφάσεις που παίρνουν στη ζωή τους. Γιαυτό και δε το αφήνω να με πάρει από κάτω. Να έχεις στο νου σου ότι εκεί πάει για να ακολουθήσει τις σπουδές του και να κάνει επάγγελμα αυτό που αγαπάει. Θα έρχεται σε γιορτές και λοιπά,θα πηγαίνεις κι εσύ. Αν αγαπιέστε πραγματικά πιστεύω θα καταφέρετε να το κρατήσετε. Αν κι εγώ (καθαρά δική μου γνώμη και άποψη) αν ήμουν εσύ θα τον χώριζα. Όχι γιατί δεν τον αγαπάω ούτε γιατί δεν θέλω να το προσπαθήσω. Απλά θα ήθελα να γλιτώσω τυχόν καυγάδες του στήλ ότι σίγουρα θα ζήλευα εγώ σαν Εύα αν έβλεπα ότι γνωρίζει καινούριες κοπέλες εκεί που πήγε,θα πάθαινα ένα ψυχολογικό σοκ ότι δεν τον έχω κοντά μου και θα μου έφταιγαν όλα και η σχέση μου θα κατέληγε τοξική από τη μια στιγμή στην άλλη. Οπότε θα προτιμούσα να το τελειώσω εντελώς και να τον αφήσω εκεί που θα πάει να ξεκινήσει μια καινούρια και υγιή ζωή απ’το 0. Όπως και εγώ το ίδιο. 

Όσο και να φοβόμουν να τον χάσω,μιλάμε για τη δουλειά του. Η οποία αυτή θα τον κρατήσει στη ζωή αύριο μεθαύριο. Εσύ είσαι ένας άνθρωπος που σήμερα είναι αύριο μπορεί να μην είναι. Να είμαστε και λίγο ρεαλιστές έτσι; όσο κι αν πονάει....

Γιαυτό μη το βλέπεις σαν κάτι τρομερό. Μη του κάνεις τη θέση του πιο δύσκολη. Να χαρείς με τις επιτεύξεις του και τους στόχους που έχει βάλει,να κάνεις μια κουβέντα μαζί του και να δεις τι θα ήθελε κι εκείνος από όλο αυτό και να πράξετε αναλόγως. Αυτά από μένα :)

[sumvouladiko]

γεια σου Εύα … ελπίζω να είσαι αντικειμενική γιατί με τις φίλες μου δεν βγάζω άκρη …εδώ και ενάμιση χρόνο γνώρισα ένα παιδί μέσω γνωστού στο μαγαζί που δουλεύει ως σερβιτόρος..δεν μιλάγαμε στην αρχή φίλοι στο φβ μόνο και λαικ συνέχεια …τον τελευταίο καιρό άρχισα να πηγαίνω όλο και πιο συχνά με τις φίλες μου στο μαγαζι και αρχίσαμε να μιλάμε αφού μου έστειλε οτι δεν τον χαιρέτησα φεύγοντας…μου είπε οτι πιστεύει οτι είμαι πολύ όμορφη και καποια στιγμή να βρεθούμε..οταν ξαναμιλησαμε μου ειπε να βγούμε όταν σχολάσει και οτι θα μου στείλει μήνυμα ετοιμαστηκα και περιμενα αλλα δεν εστειλε ποτέ …την επομενη μερα εστειλα εγω αρχησαμε να μιλαμε και τον κάλεσα να ερθει εκει που ημουν με μια φιλη και αρνηθηκε λεγοντας μου οτι δεν ηταν πολυ καλα ισως και κουρασμενος λογο της δουλειας αλλα δεν μπορω να καταλαβω τι θελει …οι φιλες μου μου λενε να μην κανω καποια κινηση και να περιμενω αυτον αλλα δεν μπορω ουτε να μην στειλω ουτε να μην απανταω γρηγορα οταν μου στελνει ..επισης δεν θελω να πιστεψει οτι ειμαι καμια λιγούρα που τον κυνηγαει 

-----------------------------------------------------

Κοίταξε,αρχικά αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι το παιδί είναι πλήρως αδιάφορο. Ναι μεν σε θεωρεί ωραία κοπέλα κλπ....αλλά είναι λίγο μαλάκας μωρέ. Είναι δυνατόν; Να σου κανονίζει ραντεβού και ξαφνικά να το ακυρώνει επειδή έτσι τον βόλεψε χωρίς να ενημερώσει;. Επίσης παρατηρώ ότι δεν κάνει προσπάθειες. Τουλάχιστον τις βασικές. Να στείλει πιο συχνά ή στο μαγαζί όταν είσαι να σου δείξει λίγο προσοχή. Δεν ζήτησε και συγνώμη φαντάζομαι για αυτά που σου έκανε (που σε έστησε εννοώ). Και γενικά μου βγάζει ένα πολύ κοπελάκι σε χαρακτήρα. Ότι δεν τα βλέπει σοβαρά τα πράγματα,ότι “εντάξει ρε παιδί μου,είναι ωραία κοπέλα,της αρέσω αλλά μη το πάμε και μακριά” φάση. Τι να πω...δε ξέρω. Δε ξέρω και πότε το έστειλες το μήνυμα :/ 

Παρόλα αυτά άμα το δεις,στείλε μου να μου πεις τι έγινε :)