superisi-olmak - Tumblr blog

[superisi-olmak]

Gerçek aşkı bulan kişi bir daha aşık olamaz derler ya bence bu bir görece olmamalı, gerçek diye anılmalı. Çünkü gerçek aşkı bulan biri bir daha aşık olamaz,belki sever belki hoşlanır ama aşık olamaz. Ve sevdiği ya da hoşlandığı her kimse onda da gerçek aşkının izlerini arar. Çünkü gerçek aşk budur.

Hayatım boyunca bu düşüncem sebebiyle de yargılanacağım ama yine de bence ilk aşk veya son aşk da yok. Tek aşk var. Ama bazen insan tanıyamaz o tek aşkı. Hayatındadır ama anlayamaz. İnsan kaybedince fark eder gerçeği bu işte. Çoğu yokluğunda farkına varır çünkü.

`su perisi

[superisi-olmak]

Hala Romeo'nun aşkını sorguluyorum. Yani belki Juliet'in de. Bu kadar kısa sürede insan aşık olamaz gibi geliyor. Üstelik Romeo bambaşka birini severken bir anda Julietin güzelliğine tutulmuş gibi ve bu aşk değil. Juliet de ilk kez böyle bir ilgi ile karşılaşınca aşk sanmıştır belki. Rahip'in bir sözü vardı "Gençlerin sevgisi,yüreklerinde değil de gözlerindeymiş meğer." diye. Sanırım benim için tüm kitabın özeti bu.

` su perisi

[superisi-olmak]

Bazen sadece ömrümü bir ormanda, küçük bir kulübede geçirdiğimi hayal ediyorum. Her zaman gökyüzü ile gözlerimi buluşturabileceğim bir ormanda.

`su perisi

[superisi-olmak]

Sanırım Tanju Okan seviyorum :)

[superisi-olmak]

Sen mutlu ol, ben ağlarken gülümserim...

[superisi-olmak]

Gerçekleri bilmem acıtmıyor. Asıl acıtan gerçekleri bilip susmak zorunda olmam. İşte o zaman hazmedemiyorum yüzüme böylesine güzel gülmeni...

`su perisi

[superisi-olmak]

Korkuyorum mutluluktan, mutsuzluktan.

Mutlu olmak için katlanılması gereken yıkıcı acıdan.

Korkuyorum başlangıçtan, sondan;

Ve onların arasında yaşanılacak duygulardan.

Korkuyorum hayattan, ölümden.

Gönülden dilesem de bazen

Korkuyorum...

`su perisi

[superisi-olmak]

Yeni bir ateş söndürür başkasının yaktığını,

Yeni bir acıyla hafifler eski bir ağrı...

~William Shakespeare-Romeo Ve Juliet

[superisi-olmak]

Aklımın nerede olduğunu bilmek istiyorum.

Bileyim ki onu ait olduğu yere geri getireyim.

Cüzdanım dolu olmasın gerekirse

Çabalarımın karşılığını da almayayım

Değer aklım için.

Eksik hissediyorum onsuz,

Farkı çok belli oluyor

Getiriyor gerici hisleri beraberinde.

Hatta öldürüyor beni yavaşça,

Izdırabının esiri olup,

İstesem de kurtulamamak.

Kalbimin izinden gidince pişman ama

Layığımı bulmuş hissediyorum.

Madem böyle hissedeceğim

Ne diye kalbimi dinliyorum?

Olmayacak hayallere kapılıp

Ölüm emrimi kendim veriyorum.

Perişan olmak için sanki çaba harcıyor,

Refahtan çok uzakta

Sonsuz bir acıya mahkum ediyorum kendimi.

Şahit olmuşken hem de

Tüm kalbimi dinlediğim anların neticelerine.

Umutsuzlukta kendime rakip tanımıyor,

Ümitlerimin de sonunu kendim yazıyorum.

Ve tekrar yalvarıyorum acınası bir halde:

Yalvarıyorum aklımın nerede olduğunu söyleyin.

Zamanı gelip geçiyor onu dinlemenin...

`su perisi

[superisi-olmak]

Çünkü bilindiği gibi dünyada hiçbir şey insan ruhu üzerinde hiçlik kadar ağır bir baskı uygulayamaz.

~Stefan Zweig-Satranç

[superisi-olmak]

Etrafı hırçın rüzgar ile her yere seyahat eden bir yanık kokusu sardı, yokluğun ile tanıştığımdan beri. Rüzgarı severim ama bu kokuyu hayır, sevmedim. Niçin seveyim ki sevgili, ne idiği belirsiz aptal bir kokuyu? Bana seni hatırlatıp duran, beynimin ve kalbimin kapılarını top tüfek ile zoryalan aptal bir kokuyu. Yok, sevemem. Seversem alışırım; alışırsam da kaybederim. Tıpkı senin gibi... Artık ne alışmak ne de kaybetmek istiyorum. Sadece bu kokunun nereden geldiğini bulmak derdim. Yoksa seni düşleyen kalbim mecazlardan sıkılıp gerçekten mi alev aldı? Ya da şu utanma bilmez kalbime söz geçirmeyi bir türlü beceremeyen beynim mi intihara kalkıştı? Bilemiyorum sevgili. Ama sen bilirsin. Çok merak ediyorum bu kokunun sebebini. Gel o yüzden. Gel de bulalım neredenmiş azgın yanık kokusu. Sonra yine gitmek istersen, gidersin. Tutamam ya seni. Yine de ne olursun gel, sevgili. Daha fazla katlanacak gücüm kalmadı artık. Gel de yaşananları yad edelim. Gel de tanıştığım yokluğun terk etsin beni. Gel de şu aklımı bulandıran lanet koku çekip gitsin. Gel de, gel işte. Gel.

`su perisi

[superisi-olmak]

Hangi merhem dindirir ki,

Senin bıraktığın yaraların sızılarını?

Kabuk bağlamak için yalvarırken bu yaralar

Aklımdan çıkmayarak hepimize ihanet eden sen mi?

Ne komik değil mi sevgili,

Senin beni terk edişin?

Yıllardır gül gül ölemedim.

`su perisi

[superisi-olmak]

Buralarda her şey o kadar iyi ayarlanmış ki, yağmurdan sonra her zaman güneş açıyor, güneş de sırılsıklam ıslananların üstünü başını kurutuyor; tabii kişi güneş açana kadar bu dünyadan vazgeçmemişse.

~Leonid Andreyev-Şeytan'ın Günlüğü