sweetberna02 - Tumblr blog

[sweetberna02]

FLASH FICTION

Ang Huling Laban

Sa isang maliit na bayan sa hilaga, kung saan ang mga bundok ay bumabalot sa paligid at ang mga kawayan ay sumasayaw sa hangin, may nag-iisang lumang bahay na nababalot ng misteryo. Ito ang tahanan ni Lola Ignacia, isang matandang babaeng kilala sa buong bayan bilang tagapagtaguyod ng mga alamat at kwento ng kababalaghan.

Sa isang maghapong tag-init, habang ang araw ay nagniningning at ang mga ibon ay nagpapalipad-lipad sa kalangitan, dumating ang isang binatang lalaki sa bayan. Ang kanyang pangalan ay Tomas, isang manunulat na naghahanap ng inspirasyon para sa kanyang susunod na nobela. Narinig ni Tomas ang mga kuwento tungkol sa misteryosong bahay ni Lola Ignacia, kung saan ang mga nilalang na hindi maipaliwanag ay sinasabing naninirahan. Determinado siya na alamin ang katotohanan sa likod ng mga kwento at gawing inspirasyon ang kanyang pagbisita sa bahay ni Lola Ignacia.

Nang makarating si Tomas sa bahay ng matanda, agad siyang sinalubong ni Lola Ignacia na may malumanay na ngiti sa labi. "Maligayang pagdating, anak," bati ni Lola Ignacia . "Anong dahilan ng iyong pagbisita sa aking humaharap na bahay?" Napangiti si Tomas sa kanyang pagtanggap. "Lola Ignacia," sagot niya, "ako ay isang manunulat at naghahanap ng inspirasyon para sa aking susunod na nobela. Narinig ko ang mga kwento tungkol sa inyong bahay at nais kong alamin ang katotohanan sa likod ng mga alamat." Tumango si Lola Ignacia, nagmamasid sa kanyang mga mata ang pagpapasya. "Tulad ng maraming iba, ikaw rin ay dumating upang hanapin ang katotohanan," sabi niya. "Ngunit mag-ingat, Tomas, sapagkat ang katotohanan ay madalas na mas malalim kaysa sa inaasahan."

Matapos ang maikling sandali ng pag-uusap, sinamahan ni Lola Ignacia si Tomas patungo sa loob ng bahay. Sa bawat sulok ng silid ay may alaala ng nakaraan na bumabalot sa paligid. Ang mga larawan sa pader ay nagpapakita ng mga tao at pangyayari na tila ba hinahakot ng hangin ng nakaraan. Sa huling silid ng bahay, inabot ni Lola Ignacia kay Tomas ang isang luma at alaherong librong may sira-sirang pabalat. "Ito ang simula ng iyong paglalakbay, Tomas," sabi niya. "Sa bawat pahina ng aklat na ito ay may kuwento ng mga taong nagpasya na lumaban sa dilim ng kanilang kapanatagan."

Hindi naglaon, nagsimula si Tomas sa kanyang pagbabasa, ang mga salita sa bawat pahina ay tila yumayanig sa kanyang kalooban. Nakita niya ang mga kuwento ng pag-ibig at pagkakaibigan, ng pagkakapantay-pantay at katarungan, ngunit kasabay nito ay ang dilim na bumabalot sa mga pangyayari ng nakaraan. Sa bawat pahina ng aklat, lumalalim ang kanyang pag-unawa sa buhay at sa mundo sa paligid niya. Nalaman niya ang halaga ng katapatan at pagkakaibigan, ngunit natutunan din niyang tanggapin ang kadiliman at pagkukulang ng tao. Ngunit habang nagbabasa siya, isang bagay ang hindi niya inaasahan. Sa huling pahina ng aklat, may nakasulat na pangungusap na nagbabanta ng isang malaking pagbabago sa kanyang buhay.

"Sa paglalakbay mo patungo sa liwanag, may isang huling laban na kailangang ipagtagumpay. Ang iyong puso ay ang susi sa tagumpay o tagumpay." Nagulat si Tomas sa nabasa, ngunit hindi siya nagpatinag. Sa halip, pinag-isipan niya ang kanyang susunod na hakbang. Sa pamamagitan ng tulong at gabay ni Lola Ignacia , nagdesisyon siya na harapin ang kanyang huling laban.

Sa isang gabi ng buwan, sinamahan ni Lola Ignacia si Tomas patungo sa misteryosong bahagi ng bayan, kung saan sinasabing naninirahan ang mga nilalang na hindi maipaliwanag. Habang sila ay lumalakad, ang hangin ay nagmumula sa silong ng gabi at ang mga puno ay tila nagsasalita sa kanilang sariling wika. Sa wakas, dumating sila sa isang lugar na may kakaibang enerhiya. Ang mga puno ay tila tumataas pataas, at ang mga bato ay tila umaalingawngaw sa kanilang sariling ritmo. "Doon," sabi ni Lola Ignacia , ang kanyang mga mata ay pumapalibot sa lugar, "ang iyong huling laban ay nagaganap." Walang pag-aalinlangan, tumahak si Tomas sa kanyang paglalakbay patungo sa liwanag. Sa bawat hakbang, ang kanyang puso ay nag-iibayo ng lakas at determinasyon, at sa wakas, nakarating siya sa kanyang patutunguhan. Sa harap niya, nakita niya ang isang malaking salamin na nagpapakita ng kanyang sariling mga pagsalamin. Ngunit sa halip na ang kanyang sariling larawan, nakita niya ang kanyang mga pagkakasala at pagkukulang, ang mga bagay na kailangang harapin at lampasan. Sa pagtutok ng kanyang kaisipan, nagtagumpay si Tomas sa kanyang huling laban. Tinanggap niya ang kanyang mga pagkakasala at pagkukulang.

Bernadeth U. Gas-ing

[sweetberna02]

SHORT STORY

The First Hearbreak

One sunny afternoon in the beach Bernadeth sat alone on the sand. She watched as couples walked by, hand in hand, laughter dancing on the breeze. But for Bernadeth, there was no laughter, only dull ache of a heart slowly breaking.

It has started innocently enough, a shy exchanged across the classroom, a flutter of excitement in her chest. His name was Wingail, and he was everything she had ever dreamed of, charming, funny, and impossibly handsome even though he was a bit chubby. From the moment they met, Bernadeth knew she was in trouble. Their relationship blossomed quickly, fueled by stolen glances and whispered confessions in the back of the school library. Every moment with Wingail felt like a dream, a fairy tale come to life. But fairy tales, as Bernadeth was about to learn, often have a dark side.

It was a warm summer evening when Bernadeth words came crashing down around her. She had been eagerly anticipating their date, picturing long walks hand in hand and stoles kisses beneath the stars. But when Wingail arrived, his smile seemed forced, his eyes distant. As they walked through the park, Bernadeth could feel the tension building between them. And then, without warning he dropped the bombshell that would shatter her world into million pieces. "I think we should break up," he said, his voice barely above a whisper. Bernadeth felt as though the ground had been ripped out from beneath her feet. She wanted to scream, to cry, to beg him to change his mind. But all she could do was stand there, frozen in shock, as Wingail walked away without a backward glance.

The days that follwed were a blur of tears and sleepless nights. Everywhere Bernadeth looked, she was reminded of him- the park where they had shared their first kiss. It felt like a cruel joke, the universe mocking her pain at every turn. But as the weeks turned into months, Bernadeth began to pick up the pieces of her shattered heart. She threw herself into her studies, burying herself in reading wattpads and books, hang outs with family and friends to drown out the memories that threatened to consume her. And slowly, ever so slowly, the pain began to fade.

It wasn't easy, letting go of the boy who had stolen her heart so effortlessly. There were moments when she still found herself reaching for her phone, fingers itching to send him a message that would never be read. But with each passing day, Bernadeth grew stronger, until one day she realized that she no longer needed him to feel whole. And so, as the sun dipped below the horizom and the stars blinked into existence overhead, Bernadeth found herself smiling once again. Not because the pain had vanished-it would always linger, a bittersweet reminder of her first love, but because she had survived. She had weathered the storm and emerged on the other side, stronger and more resilient than she had ever thought possible.

As she pushed herself higher and higher on the swing, the wind whipping through her hair, Bernadeth couldn't help but feel a sense of freedom wash over her. She was no longer defined by the boy who had broken her heart. She was Bernadeth, and she was ready to take on the world, one swing at a time.

Bernadeth Gas-ing