t-oksycznosc

[t-oksycznosc]

Jak przestać płakać przez emocje?

[t-oksycznosc]

Czy jest ktoś kto naprawdę będzie z tobą jak potrzebujesz? Piszę poważnie. Osoba która jak napiszesz 'hej, dziś cię potrzebuje' będzie z tobą i naprawdę pomoże? Zastanów się.

[t-oksycznosc]

Nie dziwie się że ludzie mnie nie kochają. Jak ja sama siebie nawet nie kocham.

[t-oksycznosc]

O P U S Z K I

była taka dziewczynka która przyszła wykuć żelazo

'kuj żelazo póki gorące.'

wykuli mnie ze stali i smutku

na krawędzi wyścigu z życiem

pała mną cała biel wszystkich gwiezdnych mgieł.

a w sercu pustka albo smutny gniew.

moja głowa umiera, głebią azbestu malując komórki

nawet tyle cegieł nie zdołało mnie dziś naprawić.

przepraszam jeśli to najmniej wartościowy i najbardziej chaotyczny wiersz. artyzm zanikł a ja musiałam gdzieś wylać emocje.

[t-oksycznosc]

U R Z E K A N I E

*sceneria: pusty korytarz na oddziale*

moja spirit sister szura siekierą burząc ściany

wianki z kości już obudziły poranne kruki

coś się zbliża. biel zakryła horyzont szukając Pentakli

oh wy małe arkana. proszę. tak proszę rozpędźcie r y d w a n, zaszorujcie nim do w i e ż y

czuję to. tak bardzo czują to tkanki. jakby papier ranił szpik kostny sztyletując go na wylot

proszę. proszę dajcie więcej bólu.

dla sztuki błagam, pokrójcie mnie dla sztuki.

* * *

lokomotywa ciągnie uprząż a konie rozpędziły wóz

unoszę się jak wszystkie cumulusy

wiatr odczytał moją lotną głowę tak dobrze jak Bukowski

ależ nanosekunda, toż to pałająca biel izby

ładuj. do boju.

[t-oksycznosc]

P I O R U N

patrzę w księżyc przez pałającą biel izby

chodź chodzę to potykam się o własne blizny

nieziemski horyzont krwią zakrył chmury

a gdzieś znalazły się moje przybury

błoto tryskając opala kolana

jak matka plując na dziada i chama

nienawistnym spojrzeniem otaczam step cały

aż ubłocone kości wydychają swe opary

nagle widzę sylwetkę znajomą

obrośnięty szarańczą zombiacki mózgowo.

'co tu robisz obrzydliwa szydero'

* * *

'kończę zawadiackie dzieło pantero'

ty chamie zdzier swoją żałosną skórę

i zniknij nim władam tylko tym chmurzem

nagle czysty ester uderza z wysoka

oh jak bura może być ta nawałnica głęboka

[t-oksycznosc]

Poznawanie ludzi jest takie męczące. Najpierw starasz się wynieść na wyżyny żeby zaimponować, później bardzo overthinkujesz a później jeszcze bardziej starasz się utrzymać tą relacje bo czujesz że sobą nie wystarczasz. Chyba lepiej zakopać się przed ludźmi..

[t-oksycznosc]

Cały wszechświat jest naciągany. Nie jestem w stanie czuć bo wszystkie emocje oddałam innym.

[t-oksycznosc]

g h o s t

W najciemniejszych koszmarach jestem.

Krwawe kałuże malujcie mą skórę.

Proszę wszystkie ostrza i różne zabawki.

Znajdźcie mnie i zadajcie ból tkanki.

Gdy zrozumiałam że nikt mnie tu nie kocha.

Od razu znalazłam koniec żywota.

Oh jak ja pragnę ten ból już zakończyć.

I skończyć z nożem w artystycznym wzorze.

Proszę chłopcy zostawcie mnie już.

Oddajcie me ciało by skończyło tu być już.

Trzeba zaplanować tą datę wielką.

Aby nie cierpieć już z tą udręką.

[t-oksycznosc]

Zrozumiałam że byłam zabawką. Durną zabawka którą można wykorzystać, upokorzyć i dalej trzymać przy sobie. To takie żałosne, jak potrafimy błagać o relacje która tylko nas niszczy...

[t-oksycznosc]

r o z p a c z

czarna smuga niczym krew na płótnie.

krew płynie ach płynie po rozdrożach umysłu a szara plama w mojej głowie rozlewa się

czuje. dosłownie to czuję.

gdzie ta różana mama się podziała? pewnie w kwiatach melancholii rozsiała

oj mały łyczku goryczy który przelał czarę zła

weź mnie na ręce i odczaruj spektakl piekielnego cła

i chodź bym miała umrzeć w ramionach tej próby

wiem że się ugnę i nasiąkne w korzenie.

[t-oksycznosc]

mothership.

obłok. chmury i obłoki niech zdefiniują moje uczucia. matka ziemia niech weźmie mnie w swoje ramiona. gdyż niezdefiniowane emocje ciągną mnie w otchłań. ale czym ma być ziemia bez gleby którą jest nasz umysł? jestem nikim.

[t-oksycznosc]

Chciałabym uciąć wszystkie relacje bez konsekwencji. Zrobić reset i zanurzyć się w terapii, spokoju ducha i doceniających relacjach. Cały świat który zbudowałam nie jest mną tylko wielką potworną ucieczką przed samą sobą. Teraz tylko zjadają mnie lęki i overthinking. Umieram.

[t-oksycznosc]

Pragnę spokoju emocjonalnego, ilość nie jest jakością.

[t-oksycznosc]

Jestem sumą porzuconych relacji, samotnych poranków, wykorzystania i błagania o przyjaźń. Kolejna w kolekcji --- mała dziewczynka z nabojem w sercu.

[t-oksycznosc]

J O U R N E Y the song.

kiedy światełko małe łapie mnie i ja w stronę słońca obracam się

idę w moją podróż by odnaleźć się

całe już przepłakane dni szkodzą moim deja vie

które na mnie patrzą i smucą mi te łzy

każdy z duszków ze mną jest, przeżyć pragną jeszcze mnie

to będzie zbyt łatwe bo ja się tu nie chcę

każda z myśli i konkluzji mówi wprost i we mnie budzi

'oh proszę - zabierz nas stąd'

więc ja wstaje i znowu idę

w stronę urwiska --- już na mnie czas

a etiudy do wolności

biją brawo i swój marsz

a gdy anioł na mnie patrzy, martwi mnie ten jego wzrok

ja chcę uciec w ramiona matki która jest tą ziemią krok stąd

a kwiatuszki i samobójcze myśli niech połączą mnie z mgłą

i korzenie mojego serca niech przetrwają hibernując

[t-oksycznosc]

Zawsze tak naprawdę zostanę tu sama. Nikt nie przyjedzie na białym koniu kiedy po raz kolejny płacze z pustym kontem, lodówką i sercem. Nikt nie zapyta jak się czuje bo to zawsze ja - cudowna pozytywna dziewczynka - troszczy się o innych. Nikt nie pomoże w kryzysie bo to ja zawsze w nich pomagam. Nikt nie zostanie. Nawet rodzina.