#Χρησμοί | Explore Tumblr Posts and Blogs

letters-to-the-pythia · 1 year

Text

There is a screech of metal being torn apart.

Within the darkness sprouts stark white buildings, cradled by equally white trees with fluttering iridescent blue leaves.

There is no breeze.

The screech of metal intensifies.

In the center of the buildings, a youth stands with their back to you. They seem to be holding an unlit lantern.

Τάρταρος χρησμοί

3 notes · View notes

eclecticstarlightblogger · 5 days

Text

Ο κρυφός ρόλος του Μαντείου των Δελφών

Το δελφικό μαντείο έχει αποκρυσταλλωθεί στις συνειδήσεις μας με τίτλους και διάσπαρτες γνώσεις, όπως Πυθία, Απόλλωνας, διφορούμενοι χρησμοί, «ήξεις αφήξεις», δάφνες, Δελφική Αμφικτυονία και τέτοια πράγματα. Το σημαντικότερο μαντείο του αρχαιοελληνικού κόσμου, εκεί που έσπευδαν βασιλιάδες και νομοθέτες για να πάρουν χρησμό για τις κινήσεις τους, στον ίδιο τον ομφαλό της Γης, όπως πίστευαν βολικά…

0 notes

thoughtfullyblogger · 5 days

Text

Ο κρυφός ρόλος του Μαντείου των Δελφών

Το δελφικό μαντείο έχει αποκρυσταλλωθεί στις συνειδήσεις μας με τίτλους και διάσπαρτες γνώσεις, όπως Πυθία, Απόλλωνας, διφορούμενοι χρησμοί, «ήξεις αφήξεις», δάφνες, Δελφική Αμφικτυονία και τέτοια πράγματα. Το σημαντικότερο μαντείο του αρχαιοελληνικού κόσμου, εκεί που έσπευδαν βασιλιάδες και νομοθέτες για να πάρουν χρησμό για τις κινήσεις τους, στον ίδιο τον ομφαλό της Γης, όπως πίστευαν βολικά…

0 notes

greekblogs · 5 days

Text

Ο κρυφός ρόλος του Μαντείου των Δελφών

Το δελφικό μαντείο έχει αποκρυσταλλωθεί στις συνειδήσεις μας με τίτλους και διάσπαρτες γνώσεις, όπως Πυθία, Απόλλωνας, διφορούμενοι χρησμοί, «ήξεις αφήξεις», δάφνες, Δελφική Αμφικτυονία και τέτοια πράγματα. Το σημαντικότερο μαντείο του αρχαιοελληνικού κόσμου, εκεί που έσπευδαν βασιλιάδες και νομοθέτες για να πάρουν χρησμό για τις κινήσεις τους, στον ίδιο τον ομφαλό της Γης, όπως πίστευαν βολικά…

0 notes

skandaladiaplokidiafthora · 5 days

Text

Ο κρυφός ρόλος του Μαντείου των Δελφών

Το δελφικό μαντείο έχει αποκρυσταλλωθεί στις συνειδήσεις μας με τίτλους και διάσπαρτες γνώσεις, όπως Πυθία, Απόλλωνας, διφορούμενοι χρησμοί, «ήξεις αφήξεις», δάφνες, Δελφική Αμφικτυονία και τέτοια πράγματα. Το σημαντικότερο μαντείο του αρχαιοελληνικού κόσμου, εκεί που έσπευδαν βασιλιάδες και νομοθέτες για να πάρουν χρησμό για τις κινήσεις τους, στον ίδιο τον ομφαλό της Γης, όπως πίστευαν βολικά…

0 notes

crisismonitor · 6 months

Text

Χρησμοί Dimon: Το soft landing... με υψηλά επιτόκια θα αποτύχει

Η επιστολή του CEO της JPMorgan προς τους επενδυτές αναδεικνύεται σε ημερήσιο καταλύτη για τις αγορές, καθώς θέτει εν αμφιβόλω το σενάριο του soft laning της οικονομίας και ανοίγει την πόρτα για τη διαδοχή του. Continue reading Χρησμοί Dimon: Το soft landing… με υψηλά επιτόκια θα αποτύχει

View On WordPress

#JPMorgan #αμερικανική οικονομία #γεωοικονομία #Οικονομία

0 notes

criaturassolaress · 1 year

Text

Oráculo

A palavra oráculo refere-se ao local do oráculo e às próprias palavras proferidas por ele, chamadas khrēsmē 'tresme' (χρησμοί) em grego

._-_ . um rio, um fluxo contínuo, uma torrente, um manancial, um poço infinito ._-_ . um oásis, terreno fértil, solo negro ._-_ . grande reservatório cheio de partículas, ovos e sementes

Oráculo de gesso apresentado em Grotto experience, exposição coletiva, concerto e DJ set, com OSÍIDÉTO, Chaostrophy, Gonçalo Roquimar, e João Tadeu, no Café au Lait, Porto.

0 notes

alexpolisonline · 1 year

Text

0 notes

maxmaggr · 4 years

Text

Πυθία: Πως έδινε τους χρησμούς;

Πηγή εικόνας: pentapostagma.gr Γύρω από το Μαντείο των Δελφών αλλά και την Πυθία επικρατεί ένας αέρας μυστηρίου. Οι Δελφοί ήταν αρχαία ελληνική πόλη στην οποία λειτουργούσε το πιο σημαντικό μαντείο του αρχαιοελληνικού κόσμου. Ιέρεια του Μαντείου αυτού ήταν, η γνωστή σε όλους μας, Πυθία. Η Ανασκαφή Ήδη από τον Μεσαίωνα, ο αρχαιολογικός τόπος των Δελφών είχε καταληφθεί από το χωριό Καστρί. Είχε χρησιμοποιηθεί αρχαίο οικοδομικό υλικό, για να χτίσουν οι ίδιοι τα σπίτια τους. Αυτό στις μέρες μας φαντάζει εξωφρενικό, τότε όμως ήταν μια συνήθης πρακτική. Αρχαιολόγοι προσπαθούσαν να πείσουν τους κατοίκους του χωριού να μετακινηθούν, με σκοπό να ανασκάψουν. Οι κάτοικοι αρνούνταν. Η ευκαιρία να μετατοπισθεί το χωριό δόθηκε, όταν αυτό καταστράφηκε μερικώς από σεισμό και οι κάτοικοι έδωσαν τον αρχαιολογικό χώρο με αντάλλαγμα ένα νέο χωριό. Έτσι, το 1892 η Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή ξεκίνησε ανασκαφές μεγάλης κλίμακας.

Πηγή εικόνας: hellatoday.gr Κάτω από τα κελάρια των σπιτιών βρέθηκαν τα θεμέλια του ναού. Το 1913, οι αρχαιολόγοι κατάφεραν να διαπεράσουν το βραχώδες υπόστρωμα του τόπου. Αυτό που περίμεναν να ανακαλύψουν ήταν μια μεγάλη ρωγμή στον βράχο, από όπου θα έπρεπε να αναδύονται οι μεθυστικές αναθυμιάσεις. Ήλπιζαν επίσης ��α βρουν και την πηγή του εσωτερικού ναού. Μ' αυτό το τρόπο θα αποδεικνύονταν οι αρχαίες αναφορές. Τελικά, βρήκαν μονάχα ένα βρώμικο δάπεδο. Ακολούθησε μεγάλος διχασμός, αφού οι αρχαίες αναφορές είχαν διαψευστεί. Όταν γεωλόγοι μαζί με εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό ανέλυσαν τα στοιχεία του εδάφους αλλά και του νερού, τα αποτελέσματα έθεσαν νέες βάσεις στις έρευνες. Την άνοιξη του 1996, ο αρχαιολόγος Τζον Χέιλ και ο γεωλόγος Γέλε ντε Μπουργκ, άρχισαν να ερευνούν τις βραχώδεις περιοχές γύρω από τους Δελφούς. Μια δεκαετία πριν, ο ντε Μπουργκ είχε βρει ίχνη της ρωγμής που «ευθυνόταν» για τους θρυλικούς χρησμούς. Θέλησαν να τεκμηριώσουν την ύπαρξη αυτού του ρήγματος, με αποτέλεσμα να γινόταν αποδεκτή την αλήθεια για το Δελφικό μαντείο. Ο Ντε Μπούργκ, τη δεκαετία του 1980, στο πλαίσιο μιας άλλης εργασίας ανακάλυψε τυχαία τη αρχή ενός ρήγματος. Αναγκάστηκε να περπατήσει χιλιόμετρα για να ακολουθήσει τη διαδρομή του. Στη συνέχεια, συνέκρινε τα ευρήματα με δορυφορικές φωτογραφίες που επιβεβαίωσαν τις υποψίες του. Το ρήγμα συνεχιζόταν ανατολικά κάτω από το χωριό των Δελφών και είχε κατεύθυνση την Κόρινθο. Με αυτήν την ανακάλυψη, δόθηκε ξανά ζωή στις θεωρίες για το «μεθυστικό αέριο». Επιβεβαιώθηκε ότι όλη η περιοχή ήταν εκτεθειμένη σε εκπομπές αερίων μέσω ρηγμάτων που συνδέονταν με σεισμούς. Επιπλέον, στον πυθμένα της θάλασσας βρέθηκαν κρατήρες. Η μεγάλη αυτή ρωγμή που ανακαλύφθηκε, ήταν αυτή που βοηθούσε τα αέρια να ανέλθουν από τον βυθό στην επιφάνεια.

Πηγή εικόνας: ancientgreekceramics.gr Η Πυθία δεν ήταν ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, όπως πολλοί λανθασμένα πιστεύουν. Η λέξη «Πυθία προέρχεται από το αρχαίο ρήμα πυνθάνομαι, που σημαίνει πληροφορούμαι. Άλλοι πιστεύουν ότι προέρχεται από το «Πύθων», το όνομα ενός ερπετού, φιδιού ή «δράκου» που σκότωσε κατά τη μυθολογία ο Απόλλωνας για να κυριεύσει το χώρο του μαντείου στους Δελφούς. Μέχρι τότε το μαντείο ήταν το κέντρο της χθόνιας λατρείας της Γαίας. Πυθία ονομαζόταν η εκάστοτε Πρωθιέρεια του Θεού Απόλλωνα στο Μαντείο των Δελφών. Η Πυθία εκλεγόταν από τις ευγενικής καταγωγής παρθένες των Δελφών. Θα έπρεπε να είναι μια γυναίκα πιστή και αφοσιωμένη στη λατρεία του Απόλλωνος. Σύμφωνα με ελληνική μυθολογία, η πρώτη Πυθία του Μαντείου ήταν η Φημονόη. Αργότερα, όμως, αποφασίστηκε να είναι ηλικίας πάνω από 50 χρόνων. Η Πυθία ήταν η γυναίκα που αποτελούσε το διάμεσο μεταξύ θεού και πιστών. Θα έπρεπε όχι μόνο να πιστεύει πως επικοινωνεί με τον θεό, αλλά να πείθει και τους άλλους. Ευρισκόμενη σε έκσταση, μετέφερε τη χρησμοδότηση του Θεού προς τον ενδιαφερόμενο. Ο χρησμός δινόταν συνήθως λακωνικό, δυσνόητο και αινιγματικό. Ο καθένας θα μπορούσε να ερμηνεύσει τον χρησμό όπως θα ήθελε. Αρχικά οι χρησμοί δίνονταν μία φορά τον χρόνο, στις 7 Φεβρουάριου. Αργότερα, η Πυθία χρησμοδοτούσε στις 7 κάθε μήνα, εκτός από τους χειμερινούς μήνες. Σύμφωνα με το μύθο, τους χειμερινούς μήνες ο Απόλλων έλειπε στους Υποβόρειους ή στην κοιλάδα των Τεμπών. Διαδικασία χρησμοδότησης Πριν τη χρησμοδότηση, η Πυθία εξαγνιζόταν με νερό της Κασταλίας πηγής. Το ίδιο ίδιο και ο ναός, οι ιερείς, το προσωπικό του ιερού και οι προσκυνητές. Σύμφωνα με τον μύθο, η πηγή της χάριζε ποιητική και προφητική έμπνευση. Η κατεξοχήν όμως προφητική πηγή ήταν η Κασσοτίς, η οποία ανάβλυζε μέσα στο άδυτο του ναού. Η Πυθία, λοιπόν, πλενόταν, έπινε νερό από την Καστάλια πηγή, μασούσε φύλλα δάφνης και ανέβαινε σε έναν τρίποδα. Από τη βάση του τρίποδα, έβγαιναν αναθυμιάσεις. Υποστηρίζεται ότι το φυτό της Πυθίας ήταν η πικροδάφνη. Η Πυθία έφτανε σε κατάσταση έκστασης και έβγαζε ασυνάρτητες κραυγές και λόγους. Οι ιερείς του μαντείου μετέτρεπαν τα άναρθρα αυτά λόγια σε έμμετρους χρησμούς, πάντα με διφορούμενη σημασία. Ο χρησμός π.χ. για τα ξύλινα τείχη, που θα έσωζαν την Αθήνα από τον Ξέρξη, από άλλους ερμηνεύτηκε ως καταφυγή στην Ακρόπολη και από άλλους ως ναυμαχία, επειδή τα καράβια ήταν ξύλινα. Σε άλλη περίπτωση, ο χρησμός για πλούσιο μέλλοντα πατέρα, ο οποίος είχε ρωτήσει το μαντείο ποίου γένους παιδί θα αποκτούσε, ήταν «άρρεν ου θήλυ» ολοσχερώς διφορούμενος, ανάλογα με το πού θα τοποθετούνταν ένα κόμμα: «Άρρεν, ου θήλυ» (αγόρι, όχι κορίτσι) και «Άρρεν ου, θήλυ» (Αγόρι όχι, κορίτσι). Θεωρίες Η πιο διαδεδομένη θεωρία είναι αυτή των «μεθυστικών αναθυμιάσεων». Μέσω του ρήγματος των βράχων κάτω από το ναό αναδύονταν αέρια μεθανίου και αιθυλενίου. Τα αέρια αυτά κατευθύνονταν προς το κέντρο, όπου καθόταν η Πυθία. Πιστεύεται ότι λόγω του ύψους της αίθουσας. της έλλειψης οξυγόνου αλλά και του περιορισμένου εξαερισμού ενισχυόταν το φαινόμενο των αερίων. Έτσι, η Πυθία είχε συμπτώματα έκστασης. Η οσμή αιθυλενίου σε μικρή δόση μπορεί να προκαλέσει έκσταση και φρενήρεις καταστάσεις. Σύμφωνα με πειράματα, όταν η δόση ξεπερνάει το 20% πιθανόν να προκαλέσει αναισθησία. Μία μικρότερη δόση δίνει στον ασθενή την ικανότητα να σηκωθεί και να απαντήσει σε ερωτήσεις με αλλαγμένη φωνή. Σε ορισμένες περιπτώσεις υπήρξαν σπασμοί και απώλεια μνήμης. Τα συμπτώματα αυτά συμφωνούν με τις αφηγήσεις του Πλούταρχου για την Πυθία. Υπάρχουν, όμως, διαμάχες σχετικά με τη θεωρία αυτή. Κάποιοι επιστήμονες την απορρίπτουν εξ ολοκλήρου. Πολλοί υποστηρίζουν ότι άλλα αέρια, για παράδειγμα το διοξείδιο του άνθρακα και το μεθάνιο, είναι αυτά που ευθύνονταν για τις παραισθητικές καταστάσεις. Σε όλες τις περιπτώσεις όμως, η απάντηση σχετικά με τους χρησμούς της Πυθία φαίνεται πως βρίσκεται στην δομή του ναού και στη γεωγραφική του θέση. Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν στο άρθρο: Πυθία. Ανακτήθηκε από wikipedia.gr Μεγάλη ανασκαφή των Δελφών. Ανακτήθηκε από wikipedia.gr Η νέα θεωρία των επιστημόνων για το πώς η Πυθία έλεγε τους χρησμούς. Από πού ερχόταν το αέριο που την έκανε απόκοσμη και ποια μέθοδο τεκμηρίωσης ακολούθησαν οι επιστήμονες. Ανακτήθηκε από mixanitouxronou.gr Read the full article

#αρχαίαελλάδα #Δελφοί #Πυθία #Χρησμοί

0 notes

maxmaggreece · 4 years

Text

Πυθία: Πως έδινε τους χρησμούς;

Πηγή εικόνας: pentapostagma.gr Γύρω από το Μαντείο των Δελφών αλλά και την Πυθία επικρατεί ένας αέρας μυστηρίου. Οι Δελφοί ήταν αρχαία ελληνική πόλη στην οποία λειτουργούσε το πιο σημαντικό μαντείο του αρχαιοελληνικού κόσμου. Ιέρεια του Μαντείου αυτού ήταν, η γνωστή σε όλους μας, Πυθία. Η Ανασκαφή Ήδη από τον Μεσαίωνα, ο αρχαιολογικός τόπος των Δελφών είχε καταληφθεί από το χωριό Καστρί. Είχε χρησιμοποιηθεί αρχαίο οικοδομικό υλικό, για να χτίσουν οι ίδιοι τα σπίτια τους. Αυτό στις μέρες μας φαντάζει εξωφρενικό, τότε όμως ήταν μια συνήθης πρακτική. Αρχαιολόγοι προσπαθούσαν να πείσουν τους κατοίκους του χωριού να μετακινηθούν, με σκοπό να ανασκάψουν. Οι κάτοικοι αρνούνταν. Η ευκαιρία να μετατοπισθεί το χωριό δόθηκε, όταν αυτό καταστράφηκε μερικώς από σεισμό και οι κάτοικοι έδωσαν τον αρχαιολογικό χώρο με αντάλλαγμα ένα νέο χωριό. Έτσι, το 1892 η Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή ξεκίνησε ανασκαφές μεγάλης κλίμακας.

Πηγή εικόνας: hellatoday.gr Κάτω από τα κελάρια των σπιτιών βρέθηκαν τα θεμέλια του ναού. Το 1913, οι αρχαιολόγοι κατάφεραν να διαπεράσουν το βραχώδες υπόστρωμα του τόπου. Αυτό που περίμεναν να ανακαλύψουν ήταν μια μεγάλη ρωγμή στον βράχο, από όπου θα έπρεπε να αναδύονται οι μεθυστικές αναθυμιάσεις. Ήλπιζαν επίσης να βρουν και την πηγή του εσωτερικού ναού. Μ' αυτό το τρόπο θα αποδεικνύονταν οι αρχαίες αναφορές. Τελικά, βρήκαν μονάχα ένα βρώμικο δάπεδο. Ακολούθησε μεγάλος διχασμός, αφού οι αρχαίες αναφορές είχαν διαψευστεί. Όταν γεωλόγοι μαζί με εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό ανέλυσαν τα στοιχεία του εδάφους αλλά και του νερού, τα αποτελέσματα έθεσαν νέες βάσεις στις έρευνες. Την άνοιξη του 1996, ο αρχαιολόγος Τζον Χέιλ και ο γεωλόγος Γέλε ντε Μπουργκ, άρχισαν να ερευνούν τις βραχώδεις περιοχές γύρω από τους Δελφούς. Μια δεκαετία πριν, ο ντε Μπουργκ είχε βρει ίχνη της ρωγμής που «ευθυνόταν» για τους θρυλικούς χρησμούς. Θέλησαν να τεκμηριώσουν την ύπαρξη αυτού του ρήγματος, με αποτέλεσμα να γινόταν αποδεκτή την αλήθεια για το Δελφικό μαντείο. Ο Ντε Μπούργκ, τη δεκαετία του 1980, στο πλαίσιο μιας άλλης εργασίας ανακάλυψε τυχαία τη αρχή ενός ρήγματος. Αναγκάστηκε να περπατήσει χιλιόμετρα για να ακολουθήσει τη διαδρομή του. Στη συνέχεια, συνέκρινε τα ευρήματα με δορυφορικές φωτογραφίες που επιβεβαίωσαν τις υποψίες του. Το ρήγμα συνεχιζόταν ανατολικά κάτω από το χωριό των Δελφών και είχε κατεύθυνση την Κόρινθο. Με αυτήν την ανακάλυψη, δόθηκε ξανά ζωή στις θεωρίες για το «μεθυστικό αέριο». Επιβεβαιώθηκε ότι όλη η περιοχή ήταν εκτεθειμένη σε εκπομπές αερίων μέσω ρηγμάτων που συνδέονταν με σεισμούς. Επιπλέον, στον πυθμένα της θάλασσας βρέθηκαν κρατήρες. Η μεγάλη αυτή ρωγμή που ανακαλύφθηκε, ήταν αυτή που βοηθούσε τα αέρια να ανέλθουν από τον βυθό στην επιφάνεια.

Πηγή εικόνας: ancientgreekceramics.gr Η Πυθία δεν ήταν ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, όπως πολλοί λανθασμένα πιστεύουν. Η λέξη «Πυθία προέρχεται από το αρχαίο ρήμα πυνθάνομαι, που σημαίνει πληροφορούμαι. Άλλοι πιστεύουν ότι προέρχεται από το «Πύθων», το όνομα ενός ερπετού, φιδιού ή «δράκου» που σκότωσε κατά τη μυθολογία ο Απόλλωνας για να κυριεύσει το χώρο του μαντείου στους Δελφούς. Μέχρι τότε το μαντείο ήταν το κέντρο της χθόνιας λατρείας της Γαίας. Πυθία ονομαζόταν η εκάστοτε Πρωθιέρεια του Θεού Απόλλωνα στο Μαντείο των Δελφών. Η Πυθία εκλεγόταν από τις ευγενικής καταγωγής παρθένες των Δελφών. Θα έπρεπε να είναι μια γυναίκα πιστή και αφοσιωμένη στη λατρεία του Απόλλωνος. Σύμφωνα με ελληνική μυθολογία, η πρώτη Πυθία του Μαντείου ήταν η Φημονόη. Αργότερα, όμως, αποφασίστηκε να είναι ηλικίας πάνω από 50 χρόνων. Η Πυθία ήταν η γυναίκα που αποτελούσε το διάμεσο μεταξύ θεού και πιστών. Θα έπρεπε όχι μόνο να πιστεύει πως επικοινωνεί με τον θεό, αλλά να πείθει και τους άλλους. Ευρισκόμενη σε έκσταση, μετέφερε τη χρησμοδότηση του Θεού προς τον ενδιαφερόμενο. Ο χρησμός δινόταν συνήθως λακωνικό, δυσνόητο και αινιγματικό. Ο καθένας θα μπορούσε να ερμηνεύσει τον χρησμό όπως θα ήθελε. Αρχικά οι χρησμοί δίνονταν μία φορά τον χρόνο, στις 7 Φεβρουάριου. Αργότερα, η Πυθία χρησμοδοτούσε στις 7 κάθε μήνα, εκτός από τους χειμερινούς μήνες. Σύμφωνα με το μύθο, τους χειμερινούς μήνες ο Απόλλων έλειπε στους Υποβόρειους ή στην κοιλάδα των Τεμπών. Διαδικασία χρησμοδότησης Πριν τη χρησμοδότηση, η Πυθία εξαγνιζόταν με νερό της Κασταλίας πηγής. Το ίδιο ίδιο και ο ναός, οι ιερείς, το προσωπικό του ιερού και οι προσκυνητές. Σύμφωνα με τον μύθο, η πηγή της χάριζε ποιητική και προφητική έμπνευση. Η κατεξοχήν όμως προφητική πηγή ήταν η Κασσοτίς, η οποία ανάβλυζε μέσα στο άδυτο του ναού. Η Πυθία, λοιπόν, πλενόταν, έπινε νερό από την Καστάλια πηγή, μασούσε φύλλα δάφνης και ανέβαινε σε έναν τρίποδα. Από τη βάση του τρίποδα, έβγαιναν αναθυμιάσεις. Υποστηρίζεται ότι το φυτό της Πυθίας ήταν η πικροδάφνη. Η Πυθία έφτανε σε κατάσταση έκστασης και έβγαζε ασυνάρτητες κραυγές και λόγους. Οι ιερείς του μαντείου μετέτρεπαν τα άναρθρα αυτά λόγια σε έμμετρους χρησμούς, πάντα με διφορούμενη σημασία. Ο χρησμός π.χ. για τα ξύλινα τείχη, που θα έσωζαν την Αθήνα από τον Ξέρξη, από άλλους ερμηνεύτηκε ως καταφυγή στην Ακρόπολη και από άλλους ως ναυμαχία, επειδή τα καράβια ήταν ξύλινα. Σε άλλη περίπτωση, ο χρησμός για πλούσιο μέλλοντα πατέρα, ο οποίος είχε ρωτήσει το μαντείο ποίου γένους παιδί θα αποκτούσε, ήταν «άρρεν ου θήλυ» ολοσχερώς διφορούμενος, ανάλογα με το πού θα τοποθετούνταν ένα κόμμα: «Άρρεν, ου θήλυ» (αγόρι, όχι κορίτσι) και «Άρρεν ου, θήλυ» (Αγόρι όχι, κορίτσι). Θεωρίες Η πιο διαδεδομένη θεωρία είναι αυτή των «μεθυστικών αναθυμιάσεων». Μέσω του ρήγματος των βράχων κάτω από το ναό αναδύονταν αέρια μεθανίου και αιθυλενίου. Τα αέρια αυτά κατευθύνονταν προς το κέντρο, όπου καθόταν η Πυθία. Πιστεύεται ότι λόγω του ύψους της αίθουσας. της έλλειψης οξυγόνου αλλά και του περιορισμένου εξαερισμού ενισχυόταν το φαινόμενο των αερίων. Έτσι, η Πυθία είχε συμπτώματα έκστασης. Η οσμή αιθυλενίου σε μικρή δόση μπορεί να προκαλέσει έκσταση και φρενήρεις καταστάσεις. Σύμφωνα με πειράματα, όταν η δόση ξεπερνάει το 20% πιθανόν να προκαλέσει αναισθησία. Μία μικρότερη δόση δίνει στον ασθενή την ικανότητα να σηκωθεί και να απαντήσει σε ερωτήσεις με αλλαγμένη φωνή. Σε ορισμένες περιπτώσεις υπήρξαν σπασμοί και απώλεια μνήμης. Τα συμπτώματα αυτά συμφωνούν με τις αφηγήσεις του Πλούταρχου για την Πυθία. Υπάρχουν, όμως, διαμάχες σχετικά με τη θεωρία αυτή. Κάποιοι επιστήμονες την απορρίπτουν εξ ολοκλήρου. Πολλοί υποστηρίζουν ότι άλλα αέρια, για παράδειγμα το διοξείδιο του άνθρακα και το μεθάνιο, είναι αυτά που ευθύνονταν για τις παραισθητικές καταστάσεις. Σε όλες τις περιπτώσεις όμως, η απάντηση σχετικά με τους χρησμούς της Πυθία φαίνεται πως βρίσκεται στην δομή του ναού και στη γεωγραφική του θέση. Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν στο άρθρο: Πυθία. Ανακτήθηκε από wikipedia.gr Μεγάλη ανασκαφή των Δελφών. Ανακτήθηκε από wikipedia.gr Η νέα θεωρία των επιστημόνων για το πώς η Πυθία έλεγε τους χρησμούς. Από πού ερχόταν το αέριο που την έκανε απόκοσμη και ποια μέθοδο τεκμηρίωσης ακολούθησαν οι επιστήμονες. Ανακτήθηκε από mixanitouxronou.gr Read the full article

#αρχαίαελλάδα #Δελφοί #Πυθία #Χρησμοί

0 notes

inba123 · 3 years

Text

Oracle

An oracle is a person or agency considered to provide wise and insightful counsel or prophetic predictions, most notably including precognition of the future, inspired by deities. As such, it is a form of divination.

Description

The word oracle comes from the Latin verb ōrāre, "to speak" and properly refers to the priest or priestess uttering the prediction. In extended use, oracle may also refer to the site of the oracle, and to the oracular utterances themselves, called khrēsmē 'tresme' (χρησμοί) in Greek.

Oracles were thought to be portals through which the gods spoke directly to people. In this sense, they were different from seers (manteis, μάντεις) who interpreted signs sent by the gods through bird signs, animal entrails, and other various methods.

The most important oracles of Greek antiquity were Pythia (priestess to Apollo at Delphi), and the oracle of Dione and Zeus at Dodona in Epirus. Other oracles of Apollo were located at Didyma and Mallus on the coast of Anatolia, at Corinth and Bassae in the Peloponnese, and at the islands of Delos and Aegina in the Aegean Sea.

The Sibylline Oracles are a collection of oracular utterances written in Greek hexameters ascribed to the Sibyls, prophetesses who uttered divine revelations in frenzied states.

Origins

Walter Burkert observes that "Frenzied women from whose lips the God speaks" are recorded in the Near East as in Mari in the second millennium BC and in Assyria in the first millennium BC. In Egypt, the goddess Wadjet (eye of the moon) was depicted as a snake-headed woman or a woman with two snake-heads. Her oracle was in the renowned temple in Per-Wadjet (Greek name Buto). The oracle of Wadjet may have been the source for the oracular tradition which spread from Egypt to Greece. Evans linked Wadjet with the "Minoan Snake Goddess".

At the oracle of Dodona she is called Diōnē (the feminine form of Diós, genitive of Zeus; or of dīos, "godly", literally "heavenly"), who represents the earth-fertile soil, probably the chief female goddess of the proto-Indo-European pantheon[citation needed]. Python, daughter (or son) of Gaia was the earth dragon of Delphi represented as a serpent and became the chthonic deity, enemy of Apollo, who slew her and possessed the oracle.