#πολυλογία

[romios-gr]

Η Σιωπή - Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως Το να σωπαίνεις, δεν προκαλεί ούτε δίψα, ούτε λύπη, ούτε πόνο. Απ’ αυτούς πού σιώπησαν, κανείς δεν μετάνιωσε. Απ’ αυτούς πού μίλησαν πάρα πολλοί το μετάνιωσαν. Το να συγκρατεί κανείς τη γλώσσα του είναι τιμητικό και για τον γέρο και για τον νέο. Για τα λόγια σου φτιάξε ζυγαριά και μέτρο και για το στόμα σου θύρα που θα το κρατά κλειστό. Αν έχεις κάποιο λ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/i-siopi-agios-nektarios-pentapoleos/

[orthodoxiaonline]

Άγιος Νεκτάριος: Η σιγή της γλώσσας είναι σαν το δένδρο της ζωής

Άγιος Νεκτάριος: Η σιγή της γλώσσας είναι σαν το δένδρο της ζωής.

Το να σιωπάς είναι πράγματι αποτέλεσμα και καρπός βασιλικής και ευγενικής παιδείας. Αυτός που έμαθε να σιωπά, αυτός έμαθε και να μιλάει. Γιατί η σιωπή είναι προϊόν σύνεσης όχι μικρότερης από το να μιλάει κανείς συνετά. Έτσι λοιπόν αυτός που δεν ξέρει να σιωπά, ούτε να συζητάει μπορεί. Για τον νέο μάλιστα, η σιωπή δημιουργεί περιβάλλον ασφαλές΄ και μάλιστα όταν ακούει τον άλλον και δεν ταράζεται…

[petamouthnmpurasou]

Πλιζ μην μου στέλνετε τα ξημερώματα

Με πιάνει πολυλογία λέω μαλακιες και το επόμενο πρωί που τα διαβάζω νιώθω ηλιθια και κλόουν.

Ευχαριστώ.

[doyoulikepoetry]

Μπορεί να αργούν ακόμα οι μέρες για να ανοίξουν τα πολυπόθητα σχολεία (ψέμα τεράστιο), αλλά κάποιοι μαχητές και μαχήτριες εκεί έξω έχουν ήδη ξεκινήσει τον αγώνα. Και ναι, εννοώ αυτό που κατάλαβες: θερινά για Πανελλήνιες. Εσύ που το διαβάζεις αυτό τώρα, είτε είναι 10 το πρωί είτε 10 το βράδυ, έχεις βάλει στόχο να πετύχεις κάτι. Και θα το πετύχεις. Οι Πανελλήνιες δεν καθορίζουν τον τρόπο με τον οποίο θα νικήσεις. Είναι απλά ένας από τους πολλούς δρόμους μέσα τους οποίους μπορείς να φτάσεις εκεί που θέλεις. Δυστυχώς, οι περισσότεροι από εμάς το μάθαμε αφού δώσαμε. Δηλαδή ότι τζάμπα αγχώνεσαι και κλαις, ξενυχτας απ' το άγχος και την στεναχώρια. Όχι. Μην αφήσεις τον εαυτό σου να παλεύει με αυτά. Είναι λογικό και φυσιολογικό να κουραστείς και να πεις ότι ξέρεις κάτι, θα τα παρατήσω -ούτε καν θυμάμαι πόσες φορές παίζει να το ειπα. Είναι φυσικό να έχει αλλάξει η ψυχοσύνθεσή σου μέσα σε αυτό το διάστημα (μέχρι να δώσεις και ίσως από την πίεση κρατήσει και λίγο καιρό μετα- εδώ μιλά η πείρα). Μπορεί να κλαις και να γελάς ταυτόχρονα, να μην ξέρεις τι σου φταίει, να θες να τελειώσει όλο αυτό το μαρτύριο (γιατί για μαρτύριο μιλάμε), να έρθει το καλοκαίρι και να αράζεις με την παρεΐτσα σου στην παραλία. Ναι,ναι,ναι. Όλα είναι φυσιολογικά και δικ��ιολογημενα. Τώρα θα μου πεις: και ποιος δεν μου λέει να σταματήσω να αγχώνομαι, όλα θα πάνε καλά κλπ; Πες μας και κάτι καινούργιο! Προσωπικά, είχα κουραστεί να μου λένε να μην αγχώνομαι. Ναι, οκ το παραδέχομαι. Είναι πολύ δύσκολο να σταματήσουμε να αγχωνομαστε και ειδικά εσυ στη φάση που βρίσκεσαι. Θυμάμαι τον εαυτό μου επειδή είχα απηυδήσει από την κούραση, χτυπούσε κόκκινο ο οργανισμός : ΟΧΙ ΑΛΛΟΝ ΠΛΑΤΩΝΑ, δεν μπορούσα να διαβάσω για μια βδομάδα σερί. Έβλεπα τα βιβλία και έκλαιγα. Και εν τέλει τα έκλεινα, δεν μπορούσα με τίποτα να πείσω τον εαυτό μου να διαβάσω. Δεν άντεχα άλλο να διαβάζω για τις τράπεζες, τον σιδηροδρομο, το σπήλαιο, τους αρχικούς και δεν τελειώνει εδώ το δράμα. Για να μην σε κουράσω άλλο και σορρυ για την πολυλογία:

Σε νιώθω και πραγματικά ξέρω ότι μπορεί να έχεις κουραστεί από την πρώτη μέρα, σου λέω τα έχω περάσει και εγώ και άλλα τόσα παιδιά. Όμως θα βγεις νικητής. Αυτό στο υπογράφω. Και μόνο που κάθεσαι και παλεύεις με την βαρεμάρα σου, το άγχος και άλλα τόσα που τριγυρνούν στο κεφάλι σου, αξίζεις χίλια μπράβο. Σου εύχομαι να περάσει πολύ γρήγορα ο καιρός (κάτι που θα γινει) και να μην καταλάβεις για το πότε θα ξαπλώνεις στην θάλασσα με το παρεακι.

Υ.Γ. Ελπίζω αυτό το post έστω λίγο να βοηθήσει κάποιον που πραγματικά χρειάζεται να το διαβασει:)

Υ.Γ.2 Οι βόλτες στην φύση κάνουν πολύ καλό. Όταν δεις ότι δεν συνεργάζεται ο εγκέφαλος, πάνε μια τσάρκα, αν θες και με τον σπαρο στην Ραφήνα:))))

You can!

[astratv]

Οι αναρτήσεις μετά τις δηλώσεις της Έλενας Ασημακοπούλου για τον χωρισμό τους

O Μπρούνο Τσιρίλο μετά μετά τη συνέντευξη της πρώην γυναίκας του Έλενας Ασημακοπούλου στην εκπομπή «Happy Day» ανέβασε δύο αινιγματικά stories στον λογαριασμό του στο Instagram. Στο πρώτο story δημοσίευσε μια φωτογραφία που γράφει τη φράση «καλημέρα» προσθέτοντας αρκετά εικονίδια που δείχνουν την… πολυλογία ενώ στη δεύτερη ανάρτησή του, έβγαλε τα κύματα μιας παραλίας γράφοντα: «Ονομάζεται ηρεμία…

[mpuures-non-verba]

Διαρκής μονοτονία,

με ενοχλεί σε αυτή τη φάση οποιαδήποτε νοσταλγία,

καθεμία τάση για πολυλογία,

συγκρατώ στα δυο χέρια τη φαντασία μη ξεφύγει

και για την αρρυθμία μη ξεφύγει, συγκρατώ σφιχτά τη μνήμη

Άτοπος - Περιπλανήσεις

[h-atalanth]

Δεν αντέχουν απαραίτητα όλοι να ακούσουν τα πάντα.

Για την ακρίβεια κανείς δεν αντέχει να ακούσει. Γενικά, το οτιδήποτε πλέον. Είμαστε όλοι τόσο πνιγμένοι, τόσο σκασμένοι, σπασμένοι και καταρρακωμένοι μέσα μας που δεν αντέχουμε να μοιραστούμε το βάρος των προβλημάτων με κανέναν. Δικό μας βάρος, δικό τους βάρος..καμίας σημασίας δεν είναι. Το βάρος είναι βάρος από όπου κι αν πηγάζει.

Κάποτε έγραφα και ξεσπούσα εκεί. Σελίδες ολόκληρες σε τετράδια, σε κειμενογράφους, σε χαρτοπετσέτες. Σκόρπιες σκέψεις που όμως είχαν ένα δέσιμο μεταξύ τους, είχαν μια συνοχή, η μια ως φυσικό επακόλουθο της άλλης. Τώρα ούτε αυτό δεν μου βγαίνει να κάνω. Ξεκινάω να γράψω και γίνονται όλα ένα χάος χωρίς ειρμό ή λογική. Σκόρπιες λέξεις, σκόρπιες σκέψεις που δεν βγάζουν νόημα. Τα δάχτυλα απλά χτυπάνε γράμματα στο πληκτρολόγιο με την ελπίδα, έστω σε κάποιον άλλο, να βγάλει νόημα η λέξη, η φράση, η σκέψη.

Μάταιο είναι.

Όταν δεν ξέρεις κι ο ίδιος γιατί νιώθεις όπως νιώθεις, κανείς δεν θα καταλάβει. Ίσως δει ότι περνάς δύσκολα μέσα σου, ότι σε τρώνε το μυαλό κι η ψυχή σου, αλλά το γιατί δεν θα το καταλάβει κανείς. Ούτε εσύ ο ίδιος δεν το καταλαβαίνεις, δεν μπορείς να το εξηγήσεις. Πως θα το εξηγήσεις αλλού για να βρεις την πολυπόθητη κατανόηση? Το πρόβλημα είναι ότι, όσο κι αν θέλει κάποιος να βοηθήσει, δεν μπορεί αν δεν καταλαβαίνει το πρόβλημα και ο ίδιος.

Έχω σταματήσει για λίγα λεπτά να γράφω και ξαναδιαβάζω τι έγραψα. Όχι για να διορθώσω ή να αλλάξω κάτι, είπα να γράψω ό,τι σκέφτομαι κι αν βγάλει νόημα καλώς, αλλιώς καλά να είμαστε να πάμε παρακάτω.

Μου έχει μείνει, βλέπω, η πρόζα μου. Η φανφάρα μου. Αυτό δεν έχει χαθεί, δεν έχει αλλάξει. Και στις μαύρες μου μιλάω με όμορφες λέξεις, τυλίγω τα πάντα με έναν όμορφο μανδία, να το πάλι!, για να γίνουν αρεστά και ίσως πιο χρωματιστά κι ανεκτά. Αυτό μ’ έχει φάει στη ζωή μου. Ντύνω τα πάντα με όμορφα χρώματα, ήχους και υφές για να γίνουν πιο εύπεπτα. Και το πετυχαίνω. Έχω πει τα πιο απογοητετικά ή και άσχημα πράγματα στη ζωή μου, στη δουλειά μου, και τα έχω αραδιάσει με τόσο μελιστάλαχτα λόγια και χαμόγελα που κανείς δεν κατάλαβε τη μαυρίλα, την καταχνιά, πίσω τους.

Μερικές φορές αυτές οι όμορφες λέξεις που χάραξαν μέσα μου απ’ το σχολείο ή και μόνη μου ως περίεργο παιδί, υπήρξαν δύναμη και σωτηρία μου. Βλέπεις, με τα όμορφα λόγια, αλήθεια, μπορείς να πας μακριά. Άλλες φορές όμως, αυτές οι όμορφες λέξεις, η πρόζα κι η λυρικότητα μού κλέβαν κάτι. Μου κλέβουν κάτι. Βλέπεις, το όμορφο θαμπώνει και μουδιάζει. Δεν αντιλαμβάνεσαι τι μπορεί να κρύβεται πίσω απ’ την ΧΨ ομορφιά ή την εύηχη πολυλογία κάποιου.

Αν με όμορφα λόγια περιγράψω τη μαυρίλα, εκείνη θα φανεί όμορφη κι ελκυστική, θα φανεί σαν το ποιητικό σκοτάδι που περιγράφουν τα κείμενα. Η μαυρίλα της ψυχής είναι απλά μαύρη, δεν είναι όμορφη, δεν είναι καλλιτεχνική ή κάτι απ’ το οποίο ξεφεύγεις μετά από δύο ωραίες (κοίτα να δεις!) λέξεις κι ένα ξενύχτι σε μια πόλη να μιλάς με κάποιον. Ξαλαφρώνεις αλλά δεν τελειώνει τίποτα εκεί.

Ωραιοποιούμε και απλοποιούμε τα πάντα για να τα αντέξουμε, αυτό ξέρω εγώ.

Και κάποια στιγμή είτε αλήθεια βρίσκεις τη λύση στο χάος μέσα σου, μετά από κόπο και βάσανα, είτε μαθαίνεις να προσποιήσε τόσο καλά ότι τη βρήκες σε σημείο να πείσεις μέχρι και τον εαυτό σου. Δύο τινά άρα. Ή σώζεσαι ένα βήμα τη φορά ή καταλήγεις να γίνεσαι κι εσύ τοξικός για το ίδιο σου το Είναι.

Κάπου εδώ, βλέπω ότι δεν τραβάει άλλο. Οι σκέψεις στερεύουν λίγο..τα διαόλια μου κοιμούνται μάλλον και δεν νιώθω πλέον τόσο βάρος ή απλά απασχολούμαι στη δουλειά, γιατί ναι..εκεί μ’ έπιασε αυτή τη φορά, Παρασκευή, και δεν τους δίνω σημασία. Θα μπορούσα να πω κάτι βαθυστόχαστο, να κάνω έναν επίλογο που θα σας μείνει, κάτι αισιόδοξο ή κάτι με παρομοιώσεις και μεταφορές όπως σας λέω κατά καιρούς, αλλά δεν θα το κάνω. Αυτό το κείμενο, αυτή η πολυλογία, είναι για μένα περισσότερο, παρά για εσάς. Και για μένα το χάος στο μέσα μου δεν έχει τελειώσει, δεν έχει ηρεμίσει

[oneireuomai-kosmous]

δυο ώρες ανατομία 

δυο ώρες Φρόυντ

 και μία ανοσολογία 

 μίση διάλειμμα

 άρα μισή Καμύ- Μπουκόφσκι

 καφές και ναυτία 

 διαρκής μονοτονία 

μ' ενοχλεί σ' αυτή τη φαση οποιαδήποτε νοσταλγία 

ουδεμία τάση για πολυλογία

[white--madness]

Μαριαλικη άκου να σου πω. Γνωρίζω παιδί, ανταλλάζουμε τηλ, κανονιζουμε και βγαίνουμε. Επειδή καταλαβαίνω ότι το παει στο ερωτικό ξεκαθαριζω εξαρχής ότι δεν θέλω κάτι σοβαρό να το ξεκινήσουμε χαλαρά και ότι βγεί. Συμφωνεί απόλυτα και λέω τέλεια, 2ο ραντεβού και μου λέει "...θα το καταλάβεις όταν συγκατοικήσουμε" "Όπα κάτσε τι να συγκατοικήσουμε τρέχεις πολυ εδώ καλά καλά δεν έχουμε σχέση" "Καλά δεν λεω για τώρα... μετά τα μέσα Σεπτεμβρίου" ΚΑΙ ΕΙΧΑΜΕ 17 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ. Λέω δεν γαμιεται δώσε τόπο*

* 3ο ραντεβού και μου λέει "σ'αγαπώ είσαι τα πάντα για εμενα" τονίζω ΧΩΡΙΣ να έχουμε σχέση που και να είχαμε δεν λες σ'αγαπώ στις 7 μέρες. Εκεί καταλαβαίνω πως δεν υπάρχει επικοινωνία και σε συνδιασμό διάφορες απόψεις που είχα καταλάβει ότι έχει μέσα από συζητήσεις του λέω πως θέλω να σταματήσουμε γτ το πράμα δεν τσουλάει και μετά από έναν μεγάλο μονόλογο ακουω το εξής "Είχα όνειρα για μας. Σε φανταζόμουν να γέννας το παιδί μας. Πες μου εχεις ακουσει ποτε σου άντρα να κλαίει;"Και ρωτάω τώρα εγώ. ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΠΑΝΙΟ ΕΝΑΣ ΑΝΤΡΑΣ ΝΑ ΚΛΑΙΕΙ; Πόσα κατάλοιπα αυτή η πατριαρχία; Από τα νευρα μου ξέχασα και την μαλακία για γέννες και όλα. Προσωπικά έχω δει πολλούς άντρες να κλαίνε, από τον πατέρα μου μέχρι ακυρους στον δρόμο που είναι το κακό; Συγγνώμη για την πολυλογία αλλά συγχύστηκα.

Απάντηση

Ε...Τι roller coaster ήταν αυτό καλέ? Νόμιζα θα μου γκρινιαξεις για το παιδί. Όχι για την ύπαρξη της πατριαρχιας.😅 Το παιδί απλά είναι ρομαντικό. Μην το πάμε από το ένα άκρο στο άλλο. Δεν νομίζω καν να είναι η φάση αυτή. Είναι απλά η φάση σε γουστάρει τέρμα.

Άρα όχι δεν είναι κακό να κλαίει κάποιος άντρας και εσύ τσιλαρε.

He is just into you.

[siv-vis-amari-ama]

Πολυλογία - ή και όχι.

Μίλα μου.

Πες μου σε ποιο πλευρό κοιμήθηκες χθες βράδυ και πώς ξύπνησες το πρωί.

Πες μου πόσο γάλα έβαλες στο μπωλ με τα δημητριακά.

Πώς χάλασε ο αναπτήρας όταν πήγες να ανάψεις το πρωινό τσιγάρο και σήκωσες όλο το σπίτι όρθιο για να βρεις τον πράσινο που σου είχα χαρίσει.

Και τελικά τον βρήκες.

Πες μου πώς χτύπησες το κεφάλι σου όταν πήγες να μπεις στο αμάξι.

Πώς τραγουδούσες το τραγούδι σου καθώς οδηγούσες - αυτό που εμένα μου σπάει τα νεύρα.

Πώς δεν έβρισκες να παρκάρεις και το άφησες μπροστά από μια γκαραζόπορτα.

Μίλα μου, πες κάτι.

Πες μου το πρώτο χρώμα που σου έρχεται στο μυαλό, πες μου ποια είναι η αγαπημένη σου γεύση και με ποιο χέρι κρατάς το πιρούνι.

Απλά μίλησε μου.

Δε θα απαντήσω, απλά θα ακούω.

Θα κρατήσω όλα αυτά που θα μου πεις στο πίσω μέρος του εγκεφάλου μου.

Και το βράδυ, όταν κοιμηθείς, θα τα γράψω σε ένα τετράδιο.

Θα του δώσω το όνομά σου.

Και όταν φύγεις - που θα φύγεις - θα το διαβάσω μέχρι να σε αποστηθίσω

Και μετά θα το (σε) κάψω.

[romios-gr]

Ο Όσιος Ιωάννης Ο Σιναΐτης Για Την Πολυλογία

Οι ρίζες, τα αίτια και οι επιπτώσεις από την πολυλογία στον άνθρωπο, όπως τα βλέπει ο...

Οι ρίζες, τα αίτια και οι επιπτώσεις από την πολυλογία στον άνθρωπο, όπως τα βλέπει ο Όσιος Ιωάννης ο Σιναΐτης. «Πρέπει να δούμε την αιτία απ’ όπου μπαίνει και βγαίνει το αμάρτημα της πολυλογίας. Η πολυλογία είναι θρόνος της ματαιοδοξίας, καθισμένη πάνω της η κενοδοξία προβάλλει και διαφημίζει τον εαυτό της. Η πολυλογία είναι σημάδι αγνωσίας, είσοδος στην κατάκριση, οδηγός στην ανοησία, πρόξενος…

[orthodoxiaonline]

Μακαριστός Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης: Η σιωπή συντροφεύει τις μεγάλες ώρες των αγίων

Μακαριστός Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης: Η σιωπή συντροφεύει τις μεγάλες ώρες των αγίων

Μακαριστός Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης: Η σιωπή συντροφεύει τις μεγάλες ώρες των αγίων. Κουραστήκαμε από την ακατάσχετη πολυλογία, προχειρολογία και φθηνολογία. (more…)

[lostinthemazeofmythoughts]

Poetry Slam Gr

01/06/19. Η μέρα είχε φτάσει εδώ. Δεν μπορούσα να το πιστέψω.

Ο κύριος εμπνευστής του πρώτου ποιήματος (η διαδικασία έχει δύο γύρους κι αν περάσεις στον δεύτερο λες και δεύτερο ποιημα), δεν μπορούσε να είναι το βράδυ στο γεγονός, όμως, ήρθε το μεσημέρι να φάμε μαζί και να δουλέψουμε τα δύο κείμενα. Τα λέγαμε ξανά και ξανά και ξανά. Όλα έπρεπε να ήταν τέλεια.

Η ώρα πέρασε κι έπρεπε να συναντήσω την παρέα για να φύγουμε προς το μαγαζί. Είχα μπόλικο άγχος. Ένοιωθα έτοιμη, αλλά ταυτόχρονα ήθελα να γυρίσω πίσω και να κάτσω στο κρεβάτι μου. Οι φίλοι μου προσπαθούσαν να με ηρεμήσουν και να με κάνουν να γελάσω.

Φτάσαμε στον χώρο και κατάλαβα πως δεν υπάρχει γυρισμός. Έτρεμα σαν το ψάρι. Καθίσαμε και περιμέναμε την σειρά μου, θα έβγαινα όγδοη. Τώρα, θα με ρωτήσετε, πως γίνεται ένας άνθρωπος που γράφει ποίηση, να νοιώθει άβολα στην απαγγελία. Κι όμως, γίνεται! Σαν άνθρωπος, αν κι είμαι φουλ κοινωνική, τείνω πολύ στην αμηχανία κι ο προφορικός λόγος με τρομάζει. Μπουρδουκλωνω τις λέξεις.

Αυτό, ήταν και το θέμα του ποιήματος μου. Το δεύτερο, μιλούσε για το ρισκο. Κάθε φορά που βλέπω τον άνθρωπο μου, οι λέξεις χάνονται και ξεχνάω τα λόγια μου. Κολωνω. Το συναίσθημα είναι μεγαλύτερο από τις λέξεις. Βέβαια, εκείνος χωρίς να είναι εκεί, η παρουσία του ήταν αισθητή. Την ένοιωθα μέσα από το ίδιο το ποίημα. Οι άλλοι μίλησαν για χωρισμούς κι έρωτες που κατέληξαν άδοξα. Εγώ μίλησα καθαρά για την αγάπη.

Ο χρόνος κυλούσε αργά. Η στιγμή που με φώναξαν, όμως, δεν άργησε πολύ. Ανέβηκα πάνω, πήρα μια βαθιά ανάσα και ξεκίνησα να μιλάω. Σε κάποια φάση, έκανα το λάθος και κοίταξα το κοινό. Αγχώθηκα και ξεχάστηκα. Δεν το άφησα να με ρίξει, όμως. Συνέχισα. Σε κλάσματα δευτερολέπτου, είχα τελειώσει κι επιστρέψει στην θέση μου.

Αν και πήρα την χειρότερη βαθμολογία και βγήκα τελευταία, για μένα ήμουν πρώτη. Είχα καταπολεμήσει τον φόβο μου κι είχα κάνει την αρχή για κάτι μεγάλο. Οι φίλοι μου ζητωκραυγαζαν και μου έδειξαν το βιντεάκι που με είχαν βγάλει.

Στο διάλειμμα, βγήκα έξω και πήρα τηλέφωνο τον άνθρωπο μου. Είχε ήδη δει το βίντεο και περίμενε να του πω την εμπειρία μου. Μου είπε πόσο περήφανος ήταν για μένα και πως το χειρίστηκα πολύ καλά. Με καληνυχτησε με ένα γλυκό "σ'αγαπώ" κι εγώ μπήκα πάλι μέσα συγκινημένη.

Αφού τελείωσε το event, οι άλλοι διαγωνιζόμενοι με συγχαρηκαν και μου είπαν πως ήμουν πολύ δυνατή. Μάλιστα, ελπίζουν να με δουν την επόμενη φορά, μιας και θεωρούμαι ισάξια αντίπαλος. Φύγαμε με την παρέα μου και πήγαμε να φάμε.

Ένοιωθα πολύ χαρούμενη, περήφανη για τον εαυτό μου και γεμάτη. Ήταν η αρχή για κάτι μεγάλο. Για κάτι όμορφο. Ήταν εξίσου όμορφο που είχα τους φίλους μου δίπλα μου. Άλλωστε, όταν μπαίνεις σε απατα νερά είναι καλό να ξέρεις πως δεν κολυμπάς μόνος σου.

(Συγγνώμη για την πολυλογία. Ελπίζω όλοι να κάνετε κάτι που θα σας κάνει περήφανους για εσάς στο μέλλον. Αυτό είναι και το πρώτο βήμα προς το δύσκολο ταξίδι της αγάπης για τον εαυτό μας.)

[leipshh]

λοιπον ειμαι 17 και δν εχω προχωρησει..κ απλα το να κανω σεξ με αγχωνει για πολλους λογους! 1ον στα προκαταρκτικα φοβαμαι μην κανω καμια μλκια 2ον νομιζω οτι ντρεπομαι για το πως θα φανω στον αλλον 3ον αγχωνομαι μηπως ο αλλος δεν προσεξει επδ θα ειναι η 1η μου φορα.. δεν ειμαι σε σχεςη ουτε κν κτ με καποιον απλα τ σκεφτομουν κ ειναι πολυ γτπ ρε πουστη..και απλα τους τελευταιους μηνες νιωθω πως θελω να κανω σεξ(σε φαση σα να μου λειπει ενω ρ πουστη δν εχω κν κτ)κ δν ξρ τι πει λαθος(girl talking)

Κοίτα αρχικά είναι λογικό να σε αγχώνει. Οπως όλα τα πράγματα που "δοκιμάζεις" στην ζωή σου για πρώτη φορά. 1) Το ενδεχόμενο να κάνεις κάποια "μαλάκια" στα προκαταρκτικά Και γενικά κάποιο "λάθος", υπαρχει απλα σκέψου πως κάνεις δεν τα κανει όλα σωστά ιδικά με την πρώτη φορα Οποτε δεν χρειάζεται να το σκεφτεσαι, γτ όσο το αναλύεις στο κεφάλι σου είναι χειρότερα, απλα χαλάρωσε και καντω όπως σου βγει εκείνη την ωρα. 2)Αν εννοείς για το πως θα φανει το σωμα σου, θα σου ελεγα να μην σε νοιαζει ιδικα αν εχεις απέναντι σου ένα άτομο που αγαπάει τις ατέλειες σου. Τώρα αν το εννοείς για τις εκφράσεις του προσώπου σου και τους αναστεναγμους σου, απλα αφεσου, οι εκφράσεις και οι αναστεναγμοί είναι οτκ σε τέτοιες φάσεις. 3)Δεν θα σου πω το κλασικό κλισέ περίμενε τον κατάλληλο απλά για εμενα μην κάνεις κάτι με κάποιον χωρίς αισθήματα χωρίς καν να έχετε κάποια "φιλικη" έστω σχέση γτ πέρα από το ότι μπορεί να το μετανιώσεις πιστεύω πως θα ειναι πολυ καλύτερο. Τώρα εσυ ξέρεις τι θες.

Μόνο δύο πράγματα θελω να θυμάσαι πάντα. Μην βιαστείς να κάνεις το οτιδήποτε και αν δεν σεβαστείς εσυ το σώμα σου δεν θα το κάνει κανεις

(Σορρυ για την πολυλογία)

[oliiorthodoxia]

Ο κοινός Κύριος μας παρέδωσε υπόδειγμα προσευχής λέγοντας:

« Όταν προσεύχεσθε μη φλυαρήτε όπως οι ειδωλολάτρες˙ διότι νομίζουν ότι θα εισακουσθούν με την πολυλογία τους» ( Ματθ. 6,7 ) , ονομάζοντας βαττολογία την φλυαρία, που λέγεται με πολλά λόγια, αλλ’ είναι στερημένη από κάθε ωφέλεια.

Όταν λοιπόν ο Κύριος απαγορεύη την φλυαρία, με αυτό που λέγει υπαινίσσεται ότι δεν πρέπει οι προσευχόμενοι να ζητούν αυτά που φεύγουν και χάνονται , ούτε την ομορφιά του σώματος, που μαραίνεται από το χρόνο και καταστρέφεται από την αρρώστεια και σκεπάζεται από τον θάνατο˙ διότι τέτοιο είναι το σωματικό κάλλος ˙ είναι άνθος που ζει λίγο χρόνο, που φαίνεται για λίγο κατά την άνοιξι της νεότητος και που ύστερα από λίγο καταστρέφεται από την παλαιότητα του χρόνου.

Αν όμως κάποιος θέλη να εξετάση και την υπόστασί του, τότε θα μπορέση να το περιφρονήση περισσότερο.

Διότι τίποτε άλλο δεν είναι, παρά φλέγμα και αίμα και ρεύμα και χυλός μασημένης τροφής.

Διότι από αυτόν και τα μάτια και οι παρειές και οι μύτες και τα φρύδια και τα χείλη και όλο το σώμα ποτίζεται˙ και αν σταματήση κάποτε το πότισμά τους, οπωσδήποτε με αυτά θα λείψη και η ομορφιά του σώματος.

Ούτε να επιζητούν τον πλούτο των χρημάτων , που σαν τα νερά των ποταμών ρέει σε κάποια κατεύθυνσι και μετά προς άλλη και μεταβαίνει άλλοτε σ’ αυτόν και άλλοτε σ’ εκείνον, και φεύγει από αυτούς που τον έχουν και δεν ανέχεται να παραμένη σ’ αυτούς που τον αγαπούν και έχει αμέτρητους εχθρούς και σκόρους και ληστές και συκοφάντες και ναυάγια και πολεμικές επιθέσεις και επαναστάσεις λαών και κακουργίες υπηρετών και αφαιρέσεις εγγράφων και προσθήκες και μειώσεις και τα άλλα δεινά, όσα γεννιούνται σε όσους αγαπούν τα χρήματα από την φιλοπλουτία τους.

Ούτε να επιζητούν την δύναμι των αξιωμάτων˙ διότι και σ’ αυτήν γεννιούνται πολλές θλίψεις, φροντίδες που καταστρέφουν, συνεχείς αγρυπνίες, επιβουλές από τους φθονερούς , δολιότητες από αυτούς που μισούν, πολυλογία ρητόρων, που με τα πολύ πειστικά λόγια υποκλέπτει την αλήθεια και προξενεί μεγάλο κίνδυνο στους δικαστές.

Διότι υπάρχουν, πράγματι υπάρχουν μερικοί που είναι φλύαροι και λέγουν ανόητα, που ζητούν αυτά και τα παρόμοια από τον Θεό των όλων, δεν κάνουν όμως κανένα λόγο για τα αληθινά αγαθά.

Και οι άρρωστοι βέβαια δεν διδάσκουν στο γιατρό τη χρήσι των φαρμάκων, αλλά μόνο ανέχονται όσα τους προσφέρει, έστω κι αν η μέθοδος της θεραπείας είναι επίπονη.

Ούτε όσοι ταξιδεύουν συμβουλεύουν τον κυβερνήτη πώς να κρατά το πηδάλιο και να κατευθύνη το σκάφος, αλλά κάθονται πάνω στα καταστρώματα και ανέχονται την δική του τέχνη, όχι μόνον όταν οδηγούνται από ευνοϊκούς ανέμους, αλλά και όταν βρίσκωνται στον έσχατο κίνδυνο.

Και μόνο στο Θεό, που γνωρίζει πάρα πολύ καλά να μας δίνη ό,τι ακριβώς μας συμφέρει, δεν ανέχονται οι ανόητοι να παραχωρούν την ψυχή τους, αλλά ζητούν ως ωφέλιμα τα ολέθρια, κάνοντας όπως ο άρρωστος , που παρακαλεί το γιατρό να του δώση όχι εκείνα που τον απαλλάσσουν από την αρρώστεια, αλλ’ όσα τρέφουν την ύλη, την μητέρα της αρρώστειας.

Και βέβαια ο γιατρός δε θα ανεχθή την παράκλησι του αρρώστου, αλλά και αν ακόμη τον δη να χύνη δάκρυα και να θρηνή, θα ακολουθήση την επιταγή της επιστήμης του περισσότερο και δεν θα λυγίση από τα δάκρυά του˙ και την απείθεια αυτή δεν την ονομάζουμε απανθρωπιά, αλλά φιλανθρωπία.

Διότι όταν υπακούη στον ασθενή και του χορηγή όσα τον ευχαριστούν, του συμπεριφέρεται όπως οι εχθροί του˙ όταν όμως του αντιστέκεται και πολεμά την επιθυμία του, συμπεριφέρεται με ευσπλαχνία και φιλανθρωπία.

Έτσι και ο γιατρός των ψυχών μας, δεν δέχεται να δώση σ’ εκείνους που του ζητούν εκείνα που θα τους βλάψουν. Ούτε πάλι οι φιλόστοργοι πατέρες δέχονται να δώσουν μαχαίρια ή κάρβουνα αναμμένα στα πολύ μικρά παιδιά τους που τα επιζητούν, διότι γνωρίζουν καλά ότι μία τέτοια ενέργεια θα τα βλάψη.

Μερικοί μάλιστα από αυτούς που δεν ξέρουν τι ζητούν στην προσευχή , έπεσαν στη χειρότερη ανοησία και δε ζητούν από τον Θεό στην προσευχή τους μόνο ομορφιά σώματος και πλούτο και εξουσία και όλα τα παρόμοια, αλλά και καταριώνται τους εχθρούς τους και παρακαλούν να πέση πάνω τους κάποια τιμωρία και Εκείνον που με την προσευχή τους ζητούν για τον εαυτό τους να γίνη ήρεμος και φιλάνθρωπος, θέλουν Αυτόν με την προσευχή τους να Τον κάνουν για τους εχθρούς τους σκληρό και απάνθρωπο.

(Περί του κατά Θεόν … . ΕΠΕ 26, 124-128. PG 51, 26-27)

Από το βιβλίο: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ Χρυσοστομικός Άμβων Ε΄ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ Τα νεύρα της ψυχής»

[solmeister13]

exeis mayrh zwnh se kapoia polemikh texnh?

Με τόση πολυλογία, έχω μαύρη ζώνη στο μιλάτε