#σπίτι του δράκου

[westeroswisdom]

« Smith is a master at quiet, rousing menace. His face looks completely different depending on his emotion and the lighting. He can embody charm with his body language while his eyes communicate the opposite, or vice versa. He can also be completely charming or completely terrifying. »

— Carrie Wittmer writing at UPROXX on the talents of actor Matt Smith.

At first I had mixed feelings about the casting of Matt Smith as Daemon Targaryen. His Doctor seemed a bit emo-ish, though his Prince Phillip on The Crown showcased his range.

But as Daemon, Matt has been brilliant. He is able to change emotional gears as needed with little apparent effort. He's an example of the many excellent casting choices made by the team running House of the Dragon.

[elliepantazilove]

«…Μιά φορά κι ένα καιρό, Οκτώβρης ήταν, σε μια χώρα μακρινή, Κίνα τ’ όνομα της, ζούσε ένας δράκος που όλοι τρέμανε στην θωριά του. Ήταν πελώριος με γαμψά νύχια στα πόδια με μακριά ουρά γεμάτη αγκάθια με βλοσυρό βλέμμα στα κατακόκκινα μάτια του. Όταν θύμωνε μιλούσε με βροντερή ανθρώπινη λαλιά. Κανείς ποτέ δεν είχε γλυτώσει απ’ τα νύχια του αν έπεφτε στο δρόμο του. Μια μέρα μια όμορφη κοπέλα έφτασε κοντά στα μέρη του, έψαχνε το δρόμο για τη σπηλιά του. Το φοβερό τέρας κρατούσε αιχμάλωτο τον αγαπημένο της. Εκείνη δεν φοβόταν όσα κι αν της είπαν. Σαν συναντήθηκαν της είπε πως θα τον άφηνε ελεύθερο μόνο αν εκείνη του έφερνε ένα χρυσάνθεμο με εκατό πέταλα.

Μέρες και νύχτες η κοπέλα γύριζε κάμπους και βουνά δάση και ρεματιές ψάχνοντας να βρει το χρυσάνθεμο που της ζητούσε ο δράκος. Οι σοφοί λέγανε πως τέτοιο λουλούδι δεν υπάρχει. Τότε, έκοψε ένα χρυσάνθεμο, έβγαλε μια βελόνα από κείνες που κρατούσαν τα μαλλιά της κι άρχισε με ατέλειωτη υπομονή να χαράζει τα πέταλα του λουλουδιού. Δούλεψε χωρίς να σταματήσει λεπτό, όταν τα χώρισε σε εκατό, έτρεξε στη σπηλιά του δράκου και του το δώσε. Ο δράκος τα μέτρησε και τα βρήκε σωστά. Άφησε τότε το παλικάρι ελεύθερο κι ο ίδιος πήρε το λουλούδι του και χάθηκε για πάντα στα βάθη της σπηλιάς. Το ζευγάρι ευτυχισμένο γύρισε στο σπίτι του κι από τότε λένε πως τα χρυσάνθεμα ανθίζουν με πάρα πολλά πέταλα και κάθε Οκτώβρη…»

Ελένη Μπετεινάκη

🍁🍂🌻🍂🍁

[irissswrites]

Creative Writing Exercises - Poetry

(όσοι με γνωρίζουν, ξέρουν ότι βγάζω φλύκταινες όταν αναγκάζομαι να γράψω ποίηση. αλλά αφού επιβίωσα από 7 ολόκληρες εβδομάδες ασκήσεων ποίησης, θα απελευθερώσω αυτό το *Πέγκυ Καρρά voice* ποτ πουρί ποιημάτων. αποφάσισα να βάλω και τις ανατροφοδοτήσεις τις καθηγήτριας από κάτω γιατί νομίζω ότι δίνουν μια συνολική εικόνα της -τραυματικής- πορείας μου στον χώρο της ποίησης, η οποία ελπίζω να έχει τελειώσει με αυτό το εργαστήριο δημιουργικής γραφής. παράγουμε πολύ περισσότερους ποιητές απ’ όσους μπορούμε να καταναλώσουμε.)

Stroke

Διοργανώνουν έρανο υπέρ του ποιητή.

Στα αγγλικά «εγκεφαλικό» και «πινελιά» είναι η ίδια λέξη

και σκέφτεσαι

ότι θα ήθελες ένα καλύτερο τέλος για αυτόν.

Ποιος δεν θα ‘θελε;

Είχε πει κάποτε ότι στο παραμύθι του έχει το ρόλο του δράκου.

Όχι της πριγκίπισσας, όχι του ήρωα.

Και σκέφτηκες:

Να λέξεις για να κλέψω,

να βάλω στη σειρά,

να τις κολλήσω πάνω απ’ τις δικές μου.

Είκοσι δολάρια ήταν η τελευταία δωρεά.

Ο ποιητής ξύπνησε και σας ευχαριστεί.

Ορίστε και διακόσιες έξι νέες λέξεις να υπεξαιρέσετε.

Είναι όμορφες,

μιλάνε για τον θάνατο.

Τις καταβροχθίζεις,

είναι εύκολα φαγώσιμες οι λέξεις.

Κάποτε θα έχεις αρκετές να σε καλύψουν όλη.

Δε θα υπάρχει ούτε τρύπα να φαίνεται το δέρμα σου.

Ευχαρίστησε κι εσύ τον ποιητή.

Κι αν σε ρωτήσει ποτέ

«Γιατί σε συναρπάζουν όλα αυτά;»

φρόντισε να απαντήσεις.

Θέμα εβδομάδας: ποίηση και άλλα είδη γραφής

Ανατροφοδότηση: “καλή σκέψη να ανταποκριθείς στην άσκηση αυτή. Έξυπνο το storke. Καλή προσπάθεια γενικά. το κλείσμιο ακόμη καλύτερο.“

Ναρκισσιστική διατ��ραχή

Η αγάπη είναι κανόνας εξαιρέσεων,

εσένα αγαπώ και εξαιρώ όλα τ’ άλλα.

Νηστεία διαρκής και τρέφομαι

με την ελπίδα κάπως, κάποτε να με δεις.

Προς το παρόν διαλύομαι

σε πλήθη θαυμαστών,

η αγάπη μας το σκηνικό

του κεντρικού σου ρόλου.

Και προτιμώ να σ’ αγαπώ από μακριά∙

η αβεβαιότητα είναι πιο γλυκιά

απ’ της απόρριψής σου τον λιμό.

Πότε άρρωστος, πότε ερωτευμένος.

«Μα τι γενναίος ο έρωτας του Αμεινία» λένε,

στα εσώτατά μου όμως φοβάμαι.

Η αγάπη μου ήταν γεγονός

που το μετέτρεψα σε λόγχη

κι αντί κατάστηθα να σε καρφώσω,

την έχω στρέψει προς τα ‘μένα.

Απορριφθείς αλλά αμετάπειστος,

το σώμα μου έχει μάθει να στερείται.

Η αγάπη είναι κανόνας εξαιρέσεων

και αγαπώντας σε

συνειδητά εξαιρώ τον εαυτό μου.

Θέμα εβδομάδας: ποίηση και μυθολογία

Ανατροφοδότηση: “έχεις καταφέρει ένα πολύ καλό αποτέλεσμα. μπράβο σου. αξιοποιείς τον μύθο και τα πέριξ αυτού με μαεστρία και στο ποίημα κρατάς ρυθμό και μουσικότητα. πολύ καλός ο στίχος που κλείνεις το ποίημα. μια ένσταση με τη λέξη εσώτατα, κάπως ...χτυπά... ο τίτλος σου το αδικεί. πχ. κανόνας εξαιρέσεων;“

Το κεντρί

17 Ιουλίου 1918

 «Η θλίψη σου είναι απερίγραπτη»

και δεν μπορείς να της ξεφύγεις.

Τα δάχτυλα πιέζονται από πόνο

καθώς κεντάνε τα πετράδια

στης μουσελίνας τις πτυχές

κι απλώνουνε αφρούς

στου εγκλεισμού τα μάρμαρα.

Στο Σπίτι του Ειδικού Σκοπού

αντίστροφα μετράνε οι μέρες.

Στο σύνολο εβδομήντα οκτώ,

χωρίς καμία ελπίδα διαφυγής∙

δε σταματά ποτέ το αύριο και για κανέναν.

Και συνηθίζεται έκτακτα η ομηρία

με βήματα μικρά σε κήπο αφανή.

Το τέλος έχει ήδη γραφτεί:

της λόγχης το κεντρί κεντάει τις καρδιές

που ακόμα επιμένουν να χτυπούν.

Κι όταν θα σβήσει ο καπνός

Τα όπλα θα επιστρέψουν.

Θέμα εβδομάδας: ποίηση και πολιτική/ιστορία

Ανατροφοδότηση: “ενδιαφέρον το ιστορικό γεγονός στο οποίο αναφέρεσαι. ο πρώτος στίχος σε εισαγωγικά δεν με παραπέμπει κάπου. το ξεδιπλώνεις με καλή τεχνική και ροή αλλά το κλείνεις απότομα, σα να χάθηκαν στίχοι...καλή η εισαγωγή επιλεγμένοι εκφραστικά οι στίχοι δίνουν ένα σύνολο που ικανοποιεί τον αναγνώστη. συνέχισε να γράφεις, να μελετάς και να εμπνέεσαι“

Μετρονόμος

Και κάναμε οίστρο της ζωής

τον φόβο του θανάτου.

Και βάλαμε παντού υπενθυμίσεις:

το ασημένιο φέρετρο,

τα κόκκαλα ντυμένα πορφυρά,

στις κόγχες τα βαμβάκια μυρωμένα.

Απρόθυμο κομμάτι ουράς σωμάτων,

μαζί τους προχωράς νωχελικά.

Μελισσοκέρι ρέει στα δάχτυλα,

στην πλάτη σου κολλά η δαντέλα.

Και μες στις απλησίαστες γωνίες σου

το ξέρω πως φοβάσαι.

Δεν ξέρεις τι θα πει φιλί.

Πώς να φιλήσεις τον νεκρό;

Μα από το τελετουργικό

κανείς δεν δραπετεύει.

Η υπόσχεση της καθημερινής αθανασίας

γεννά συνέχεια προσταγές.

Προσέρχεσαι μετά του φόβου.

Τα χείλη σου ακουμπάνε το γυαλί,

σωρός στομάτων στοιβαγμένων.

Στο κούφιο σώμα λεν πως πάλλεται νεκρή καρδιά.

Στ’ αυτιά των ευσεβών ο μετρονόμος.

Μα μέσα σου μονάχα ο φόβος αντηχεί

κι ο θάνατος που τη ζωή σου υπενθυμίζει.

Θέμα εβδομάδας: ποίηση και φιλοσοφία/θρησκεία

Ανατροφοδότηση: “η έναρξη με το “Και (κάναμε)” δίνει έναν δυναμισμό και ο αναγνώστης μπαίνει με φόρα στο ποίημα ακολουθώντας το ποιητικό σου υποκείμενο. Εκφράσεις και εικόνες επιλεγμένες με προσοχή. γενικά η πρώτη στροφή είναι ζυγιασμένη καλά. κάτι στην β΄χάνει έναν χτύπο ίσως...κυρίως στους δυο τελευταίους του στίχους. πώς θα έβλεπες τον στίχο ;;; "και θα φιλήσεις τον νεκρό;” (πώς να φιλήσεις τον νεκρό; ή και με !) στον  “Μ’ από το τελετουργικό” (διατήρησε το Μα από ) δυνατό το κλείσιμο σου με τον “κι ο θάνατος που τη ζωή σου υπενθυμίζει.”“

Η φαγώσιμη νύφη

Ο θλιβερός γάμος έγινε. Αντί για στέφανα

περάσαμε χρυσή κλωστή απ’ τους αντίχειρές μας.

Δεν ήθελε λεφτά - δεν ήθελε δώρα.

Μονάχα μία τούφα απ’ τα θολά μαλλιά

και την πικρή ψυχή μου.

«Η νύφη φορά παπούτσια αχνά»

ψιθυρίζουν οι εκλεκτοί μας καλεσμένοι.

Κάτω από το τούλι: τα μέλη μου γυμνά, λευκά και τερατώδη.

Μα ο Θάνατος με πιάνει από τα δάχτυλα και μου χαμογελά

«Κορίτσι λυπημένο, εσένα διάλεξα».

Σκορπίζει κόκαλα ξοπίσω του κι εγώ ακολουθώ.

Μέσα από ένα σύννεφό κραυγές με οδηγεί

σ’ αίθουσα με μαύρα κάτοπτρα.

Στο ένα η μάνα μου σκισμένη σα χαρτόνι

κι εγώ φυτρώνω μες στο αίμα.

Δεύτερο γυαλί: τα χέρια μου απλωμένα,

αμόλυντα τα δόντια μου – Διαλείμματος παιχνίδια.

Κι ήταν πάντα μέρα.

Στ’ άλλο ψάχνω σύννεφα με διψασμένα μάτια.

«Πόσο ακόμα θα σε περιμένω;» ρωτάω μες απ’ τον καθρέφτη.

«Λίγο ακόμα» μου απαντά ο νέος σύζυγός μου.

Ώριμο πια θήραμα – πουλί μικρό, πικρό και φοβισμένο

που ο πόνος κι η εφίδρωση τη σάρκα νοστιμεύει.

Κοιτώ τον τελευταίο καθρέφτη.

Βογκώντας σιγανά σαν το φεγγάρι αποσυντίθεμαι.

Αδημονώ ν’ ακολουθήσω την τροχιά της γης,

να βγω μεσ’ απ’ τα ποτάμια.

Πριν με γυρίσει στη μικρή ζωή μου

μ’ άγγιγμα στο μέτωπο μου υπενθυμίζει:

«Ο δρόμος είναι πληγωμένος μα για σένα θα επιστρέφω».

Στο σπίτι απλώνω το λευκό τραπεζομάντιλο και βγάζω το μαχαίρι.

Φαγώσιμη γυναίκα – ξεκινώ απ’ το δέρμα μου

ισχνό και λιπαρό. Μετά θα κόψω τένοντες, μύες και αρτηρίες.

Τέλος θα κρατήσω την καρδιά μου.

Θα την τρώω σε κομμάτια και θα περιμένω.

Θέμα εξαμηνιαίας εργασίας: ποίηση και θάνατος με έμπνευση το ποίημα Because I could not stop for Death της Emily Dickinson.

[kateslife15]

Το κάστρο του Κόμη Δράκουλα Βλάντ Γ΄ Τσέπες, ο άνθρωπος που έγινε διάσημος για τους φρικτούς τρόπους που διάλεγε για να σκοτώνει τους Οθωμανούς αντιπάλους του, αλλά για την πλειοψηφία των Ρουμάνων ήταν ένας εθνικός ήρωας. Κυβέρνησε τη Βλαχία, όπου υψώνονται τα Καρπάθια Όρη κι έζησε από το 1431 ως το 1476. Το παρωνύμιο «Τέπες» προέρχεται από τον ανασκολοπισμό που εφάρμοζε στους Οθωμανούς εχθρούς του. Κληρονόμησε τον τίτλο του Τάγματος του Δράκου που παραχωρήθηκε στον πατέρα του από τον βασιλέα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Σιγισμούνδο. Έμβλημά του υπήρξε ο δράκος κρεμασμένος από έναν σταυρό. Ο Βλαντ Γ΄ επονομάστηκε Δράκουλας (Draculea), που σημαίνει «γιος του Δράκου» ή κατά μια άλλη εκδοχή «γιος του διαβόλου» . Το όνομα του Βλαντ έγινε θρύλος και σε συνδυασμό με το περίφημο κάστρο Μπράν που μέχρι πρόσφατα θεωρούνταν το σπίτι του, τροφοδότησε την πένα του Μπραμ Στόκερ, ο οποίος δημιούργησε τον αιμοδιψή χαρακτήρα «Δράκουλα».Αποδείχθηκε ότι η πραγματική κατοικία του Βλαντ Ντράκουλια, ήταν το απομονωμένο κάστρο Ποϊενάρι σε μια δύσβατη ορεινή περιοχή της Βλαχίας.Αιχμαλώτισε τους κατοίκους μιας γειτονικής εχθρικής πόλης και τους ανάγκασε να χτίσουν το κάστρο Ποϊενάρι για λογαριασμό του. Λόγω του μεγέθους και της θέσης του, το κάστρο ήταν πολύ δύσκολο να κατακτηθεί. Το σίγουρο είναι ότι στα χρόνια του Βλαντ επεκτάθηκε και χρησιμοποιήθηκε ως μόνιμη βάση του βλάχου ηγεμόνα, σε αντίθεση με το Μπραν, που φέρεται να ήταν προσωρινό ορμητήριο του για επιδρομές στην Τρανσυλβανία, αλλά και το (ανακαινισμένο) κάστρο Χουνιάντ, όπου φέρεται να φυλακίστηκε για επτά χρόνια, μετά την εκθρόνιση του το 1462.Tο κάστρο από το 1476 μετά το θάνατο του ηγεμόνα Βλάντ εγκαταλείφθηκε και το 1888 μια κατολίσθηση έριξε ένα τμήμα του στον παρακείμενο Arges ποταμό. Παρ ‘όλα αυτά, το κάστρο χάρη σε μια ελαφρά επισκευή διατηρεί ακόμη τα τείχη και τους πύργους του. Πάντως για να φτάσει ο επισκέπτης είναι πολύ κουραστικό, γιατί πρέπει να ανέβει με τσιμεντένια σκαλοπάτια στα 1.480 μέτρα. Αξίζει όμως τον κόπο γιατί η θέα από τη βουνοκορφή είναι μοναδική με βαθιά φαράγγια ολόγυρα, γρανιτένιους βράχους και ειδυλλιακές λίμνες.#dracula #castleofdracula #romania #Poinaricastle #myth @xereisoti https://www.instagram.com/p/CMAFGfPqHff/?igshid=brssz4xodehq

[spoilersgr]

Την Παρασκευή 26 Ιουνίου 2020, στις 11 το βράδυ στην ΕΡΤ1, ο Θοδωρής Βαμβακάρης και ο Τάκης Γιαννούτσος υποδέχονται την Κάτια Δανδουλάκη στην εκπομπή Αυτός και ο άλλος.Η δημοφιλής ηθοποιός ξανασυναντά με συγκίνηση το πλατό, που ήταν κάποτε το σπίτι της Βίρνας και του Γιάγκου Δράκου στην τηλεοπτική Λάμψη, μιλά για τις διαφορές ανάμεσα στις καθημερινές σειρές του παρελθόντος και του παρόντος και θυμάται αστεία περιστατικά από το ηρωικό της κινηματογραφικό παρελθόν στους Σουλιώτες, αλλά και από μια από τις πρώτες μεγάλες τηλεοπτικές επιτυχίες της στους Πανθέους.Ακόμη, ξεκαθαρίζει την άποψή της σχετικά με τον διαχωρισμό ποιοτικού και εμπορικού στην τηλεόραση και στο θέατρο, αναπολεί την πρώτη της συνάντηση με τον άντρα της ζωής της Μάριο Πλωρίτη, αλλά και την ημέρα του γάμου τους, που έγινε χωρίς κανείς να το ξέρει και εξηγεί πώς διατηρεί τον εαυτό της και την εικόνα της με στρατιωτικό πρόγραμμα και χωρίς να καταφεύγει σε υπερβολές.

[angelbakolsblog]

#Χαρούμενο_και_Δημιουργικό_Οκτωμβρη #Διεθνής_ημέρα_Καφέ #Παγκόσμια_ημέρα_Τρίτης_Ηλικίας #ΕΝΑΣ_ΜΥΘΟΣ_ΓΙΑ_ΤΟΝ_ΟΚΤΩΒΡΗ Mια φορά κι ένα καιρό, Οκτώβρης ήταν, σε μια χώρα μακρινή, Κίνα τ΄όνομα της, ζούσε ένας δράκος που όλοι τρέμανε στην θωριά του. Ήταν πελώριος με γαμψά νύχια στα πόδια με μακριά ουρά γεμάτη αγκάθια με βλοσυρό βλέμμα στα κατακόκκινα μάτια του. Όταν θύμωνε μιλούσε με βροντερή ανθρώπινη λαλιά. Κανείς ποτέ δεν είχε γλυτώσει απ΄ τα νύχια του αν έπεφτε στο δρόμο του. Μια μέρα μια όμορφη κοπέλα έφτασε κοντά στα μέρη του , έψαχνε το δρόμο για τη σπηλιά του. Το φοβερό τέρας κρατούσε αιχμάλωτο τον αγαπημένο της. Εκείνη δεν φοβόταν όσα κι αν της είπαν. Σαν συναντήθηκαν της είπε πως θα τον άφηνε ελεύθερο μόνο αν εκείνη του έφερνε ένα χρυσάνθεμο με εκατό πέταλα... Μέρες και νύχτες η κοπέλα γύριζε κάμπους και βουνά δάση και ρεματιές ψάχνοντας να βρει το χρυσάνθεμο που της ζητούσε ο δράκος. Οι σοφο�� λέγανε πως τέτοιο λουλούδι δεν υπάρχει. Τότε , έκοψε ένα χρυσάνθεμο , έβγαλε μια βελόνα από κείνες που κρατούσαν τα μαλλιά της κι άρχισε με ατέλειωτη υπομονή να χαράζει τα πέταλα του λουλουδιού. Δούλεψε χωρίς να σταματήσει λεπτό, όταν τα χώρισε σε εκατό , έτρεξε στη σπηλιά του δράκου και του το δώσε. Ο δράκος τα μέτρησε και τα βρήκε σωστά. Άφησε τότε το παλικάρι ελεύθερο κι ο ίδιος πήρε το λουλούδι του και χάθηκε για πάντα στα βάθη της σπηλιάς. Το ζευγάρι ευτυχισμένο γύρισε στο σπίτι του κι από τότε λένε πως τα χρυσάνθεμα ανθίζουν με πάρα πολλά πέταλα και κάθε Οκτώβρη...Φύτρωναν απευθείας με εκατό για να θυμούνται όλοι το θαύμα της αγάπης και της υπομονής της όμορφης κοπέλας! (στην τοποθεσία Cosmetic Derma Medicine) https://www.instagram.com/p/B3FTz7WCCJ8/?igshid=14wqqs9dn6ht4

[ector-pantasis]

ΠΩΛΗΤΗΣ ΣΤΕΡΝΑΡΙΩΝ

Σαν τότε άν

Δυό όχθες είναι ο ποταμός κι εσύ πατρίδα όλη ακτογραμμή

Σαν τότε άν άλλος ο χρόνος της προσωδείας άλλος θα ήτανε θα είχαμε φτεροκοπήσει τον Πήγασσο χρόνια αρχύτερα μές στη μητέρα των παθών αλλάζοντας την αρμονία το ανατρίχιασμα Οι θάνατοι δεν έχουν τέλος. Ένα τετέλεσται ηχεί σε σιδερένιους όχθους χαρολάμπει σπιτιών τειχιά όλη η προτομή όλο το φλόγινο Σύννεφα τρέχουν σαν άλογα στην οθόνη του βουνού.Τρέχουν αγέρωχες οι προτομές σπίτι το σπίτι.Ξυπνάνε κοριτσιών χαράματα μέσα στο βλέμμα

ό,τι μένει βαλάντωμα. * Μετάγγιση

λάμα στο άυλο: οι τρύπες κάνουν      τον αυλό      να τραγουδήσει μιά διάταση φωνητικών χορδών ανθίζει τα φωνήεντα και μελωδεί ο τόπος από Άδη βγαίνει φωνή μάς μιλεί ότι ποθούν τα σπλάχνα το λευτερώνει το κλώθει  άνεμος στα πύρινα ακρωτήρια

Από του νού τα όκκια βλέπεις ωκεανό του ήλιου Ήλιος εγγύς μακρυνός Γεννάρχης φωτός Πώς να κράξεις το κραταιό; (κι είναι ρευστός ρέει ενέργεια στα γύρω τα κοσμεί) Μετείκασμα ήλιο κρύβει η καρδιά μας κρύπτη αίματος λαχτάρα ζέση υποδόρρεια κυλά χυμός ζωής ρευστότητα της ύπαρξης ευπάθειά μας μάτωμα κόσμου. * Θάνατος ποιητή

Ένα τραγούδι είναι ο θάνατος Ένα. Και πεθαίνεις κύκνε. Το νεράκι της Κασταλίας θρηνεί. Υπόγεια νερά τυλίγουν το λευκό σου ο Άδης χαίρεται Η ομορφιά μετράει φώς Στον κύκνο δεν πιάνει το νερό λεπτό αστραφτερό λευκό από φώς το φτερωμά του καστάλιος ρυθμός μες στη φωνή του ηχάει αντιλαλούν τα χάη κι ως από φαιδριάδων χάσμα προβαίνει δροσερό άσμα περισσό σε θεσπέσιο Περμησσό

Όταν η Γραμματική αισθάνεται θάνατος των θανάτων Γενική αντικειμενική Γενική υποκειμενική. * Ο κηπουρός του ουρανού

Σπορά ήλιου ακτίνες στα χωράφια του ουρανού ο ουρανός σα χώμα

Ροδιά στο σούρουπο παίρνει φωτιά Μύριες φλογίτσες κόκκινες αστραπές υπαίθριο μανουάλι

Νύχτα του ρίγους βέργα βροχής στα φύλλα του φθινοπώρου και το κοτσάνι θα λυθεί

Δέντρο με φόντο τη βροχή μαύρα κλαδιά σαν διψασμένα χέρια σε λιτανία παράκληση

Κάδρο παράθυρο σκελετός σε τάφο στενεμένο

Ανατινάξεις άνοιξης πράσινες φλόγες

Ξυπνημένα από τα πουλιά. * Πέρασμα;

Με ένα ρόδι ξεγέλασε την Κόρη ο αγορητής του Άδη κι όλα γινήκαν βράδυ

γύρνα φτερωτή σελίδα να περάσω τον καιρό γύρνα φτερωτό βιβλίο να περάσω το γκρεμό

Μέσα στο ασήμι της εληάς κρυφά ένας ήλιος μας τιμά.

* Metaphy I.

Ο ελιγμός αυτός μοιάζει να στήνει παγίδες στου λαβυρίνθου τις πονηριές και με αδιόρατες προσποιήσεις αχνοβατεί σε μιά εσωτερική αλλαγή του είναι από την τάξη της αγάπης στην καρδιά του άστρου Ρόδο φωτός από τον κατάλογο πραγμάτων του χρόνου σαφές περίγραμμα του σπιτιού των σκιών. * Metaphy II.

φλυτζανάκι με καπάκι το παραστέκουν δυό ρακοπότηρα το νύν Άν και άπιαστο χωρίς χέρια πιάνει χορό με το παρελθόν και το μέλλον Και είναι φεγγερό φωτίζει και όλες τις απουσίες

Πώς παίρνω όλη τη ζωή επανω μου; Με τί είδους φωνή ζητώ όλο το θάνατό μας πίσω;

Ενεργοποιώ ένα σύμβολο ζωοδότη; Ένα σχήμα ζωής που διαπερνά τους αιώνες; Αιώνια γέννηση παιδί που γεννιέται -δυναμό ζωής- μέ και μέσα σε χρυσό γέλιο διάπυρο λευκό φώς;

και είπε ο Μαρντούκ: θα σε ιδρύσω στο στόμα του δράκου και είπε ο Genetics: θα σε γεννήσω από του γονιδίου το στόμα και είπε ο Metaphy : θα σε στηρίξω στην άβυσσο αυτή τον σύμπαντα χρόνο

Έτσι άβυσσος και χρόνος συμπλαισιώθηκαν  εν όψει συμβολής σε φώς και σκότος Πείραμα φωτός στις σκοτεινές περιοχές της ύπαρξης φωτόγραφα μνήμης και πρόβλεψης. Το σύμπαν μας κλείνει το μάτι. -Μέθεξις στο αιώνιο παρόν.        Έξοδος από το ζυγό του χρόνου. * Metaphy III.

ώ πρόσωπο της ζωής ιερό ανέβα! Πίδακας να φωτίσει τη μαύρη χλόη όταν μυρμηδιάζουν κορμιά ασθμαίνοντα κι η γλώσσα ανέβηκε στ άστρα

Στήρηξη στο μηδέν όπως οι αριθμοί μάτια που τα πλήγωσε πολύ το φώς κάνε τη σιωπή δίχτυ της ομιλίας Στήρηξε τον ήλιο μην πέφτει η γή

Όταν ρίχνεις τη μεταφυσική πλάκα πάνω στον κόσμο όλα παίρνουν το ύφος της κάθε πρόσωπο του κόσμου σβήνει η ύπαρξη βουβαίνεται Λύσε τα σκοινιά Σάλταρε Παίξε! * Metaphy IV.

Της νύχτας κανάτι μαύρες σταλαγματιές ξεχειλίζουν χειμώνα

άσπρη είναι η νύχτα του κύκνου πάνω σε κρυσταλλωμένη λίμνη σκοταδιού.άσπρη καρδιά της νύχτας κύκνος

Φτέρωμα κύκνου:πιό λευκό σάβανο δεν έχει.

[freeradionow]

Με τον υδράργυρο να έχει ανοδικές τάσεις, η λήψη αναγκαίων μέτρων για ευπαθείς ομάδες, είναι επιτακτική και στα πλαίσια αυτά ο Ιατρικός Σύλλογος της Αθήνας, αναφέρει τα προληπτικά μέτρα που πρέπει να παρθούν.

Συγκεκριμένα:

Αποφυγή έκθεσης στον ήλιο και παραμονή σε σκιασμένους και δροσερούς χώρους. Σε περίπτωση αναγκαστικής έκθεσης στον ήλιο πρέπει να χρησιμοποιείται καπέλο ή γενικά κάλυμμα κεφαλής. Η ένδυση να αποτελείται κατά προτίμηση από λεπτά, ευρύχωρα, ανοιχτόχρωμα, κυρίως βαμβακερά ενδύματα.

Αποφυγή, κατά το δυνατό, σωματικής κόπωσης και εργασίας τις θερμές ώρες της ημέρας.

Άφθονη λήψη δροσερού νερού ή φυσικών χυμών. Αποφυγή σακχαρούχων, ανθρακούχων ποτών.

Λήψη ελαφράς, μη λιπαρής, αλατισμένης τροφής, κατανεμημένης σε μικρά συχνά γεύματα. Αποφυγή οινοπνευματωδών ποτών.

Συχνά δροσερά λουτρά, τοποθέτηση ψυχρών επιθεμάτων.

Οι ευρισκόμενοι σε φαρμακευτική αγωγή και ιδίως όσοι λαμβάνουν διουρητικά, ηρεμιστικά, αντιυπερτασικά, αντιϊσταμινικά, Β΄ αναστολείς κ.λ.π. φάρμακα πρέπει να βρίσκονται σε διαρκή επαφή με τους θεράποντες γιατρούς τους προκειμένου να λαμβάνουν τις ανάλογες οδηγίες.

Επίσης, σε διαρκή επαφή με τους γιατρούς τους πρέπει να βρίσκονται όσοι πάσχουν από νοσήματα του καρδιαγγειακού, κεντρικού νευρικού και αναπνευστικού συστήματος, οι διαβητικοί, νεφροπαθείς, αλκοολικοί καθώς και οι πάσχοντες από πάσης φύσεως βαρέα νοσήματα.

Οι κάτοικοι του κέντρου της Αθήνας να περιορίσουν τις μετακινήσεις τους στις περιοχές του κέντρου που διακρίνονται από υψηλή ατμοσφαιρική ρύπανση και αυξημένη κυκλοφορία.

Οι μόνιμοι κάτοικοι του κέντρου της Αθήνας είναι προτιμότερο τις θερμές ώρες της ημέρας να παραμένουν, με κλειστά παράθυρα, στο σπίτι τους και να χρησιμοποιούν ανεμιστήρες ή κλιματιστικές συσκευές.

Τέλος, τονίζουμε ότι οι ευπαθείς κατηγορίες πληθυσμού είναι τα βρέφη, τα παιδιά προσχολικής ηλικίας, οι υπερήλικες καθώς και οι εργάτες, αγρότες, αθλητές κ.λ.π.

Κατά συνέπεια ιδίως αυτοί, αλλά και όλοι οι υπόλοιποι οφείλουν να επικοινωνήσουν αμέσως με το γιατρός τους ή τις υγειονομικές αρχές εφόσον εμφανίσουν και το παραμικρό σύμπτωμα το οποίο ενδεχομένως είναι αποτέλεσμα των καιρικών συνθηκών όπως ζάλη, κεφαλαλγία, ίλιγγο, υπνηλία, διαταραχές συμπεριφοράς, ναυτία, εμετούς, κράμπες κ.λ.π.».

Στους χώρους εργασίας

Ήδη από τα τέλη Ιουνίου η ΓΣΕΕ έχει δημοσιοποιήσει σε συνεργασία με το Κέντρο Πληροφόρησης Εργαζομένων & Ανέργων της Συνομοσπονδίας (ΚΕ.Π.Ε.Α./ΓΣΕΕ), τα μέτρα που απαιτούνται για την αντιμετώπιση της θερμικής καταπόνησης των εργαζομένων λόγω υψηλών θερμοκρασιών.

Ο Δήμος Αθηναίων

Οκτώ κλιματιζόμενες αίθουσες διαθέτει ο δήμος Αθηναίων, αύριο Παρασκευή 2 Αυγούστου και το Σάββατο 3 Αυγούστου, για την προστασία των ευάλωτων ομάδων από τις υψηλές θερμοκρασίες. Παράλληλα καθ’ όλη τη διάρκεια του 24ώρου λειτουργεί ο τηλεφωνικός αριθμός του δήμου Αθηναίων 1595 ως ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας για π��ριπτώσεις έκτακτης ανάγκης.

Οι αίθουσες που θα λειτουργήσουν με διευρυμένο ωράριο (Παρασκευή 8.00 πμ – 20.00 μμ και Σάββατο 10.00 πμ – 20.00 μμ )- ως σημεία δροσιάς είναι:

1. Λέσχη Φιλίας Αγίου Παύλου: Μαμούρη 22 & Δύμης, τηλ. 2108223946

2. Λέσχη Φιλίας Κουκακίου: Δράκου 26-28, τηλ. 2109232044

3. Λέσχη Φιλίας Νέου Κόσμου «Η Ανάληψη του Κυρίου»: Χελντράιχ 15, τηλ. 2109240403

4. Λέσχη Φιλίας Άνω Πετραλώνων: Αιξονέων & Μυρμιδόνων, τηλ. 2103476398

5. Λέσχη Φιλίας Κολοκυνθούς: Αίμονος 9 & Άστρους, τηλ. 2105140877

6. Λέσχη Φιλίας Αγίου Ελευθερίου: Αχαρνών 372, τηλ. 2102012334

7. Λέσχη Φιλίας Αγίου Μελετίου: Ξεναγόρα 6, τηλ. 2108674900

8. Λέσχη Φιλίας Αμπελοκήπων: Πανόρμου & Βαθέος 25, τηλ.210 6459890

Η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας

Σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση της ΓΓΠΠ για την Παρασκευή 2/8 ο χάρτης επικινδυνότητας για πυρκαγιές είναι ο ακόλουθος.

  Θερμοπληξία: Ακόμα μια απειλή για τα παιδιά στο αυτοκίνητο

Σε ανακοίνωσή του ο Πανελλαδικός Σύλλογος «SOS Τροχαία Εγκλήματα», θίγει το φαινόμενο της θερμοπληξίας στο αυτοκίνητο, ειδικά για τα μικρά παιδιά.

Όπως αναφέρει: «Ο θάνατος από θερμοπληξία μέσα στο αυτοκίνητο είναι δυστυχώς μια από τις επιπτώσεις της όλο και μεγαλύτερης χρήσης του αυτοκινήτου, του αυξανόμενου χρόνου που τα παιδιά περνούν μέσα σ αυτά, της άγνοιας των γονέων ή αυτών που τα φροντίζουν για μερικά βασικά θέματα σε σχέση μ αυτό και στην “πίστη” πως δεν θα συμβεί σ αυτούς.

Φαινόμενο θερμοκηπίου

Το εσωτερικό ενός οχήματος θερμαίνεται πολύ γρήγορα. Η θερμοκρασία μέσα στο αυτοκίνητο μπορεί να φτάσει μέχρι και τους 50 βαθμούς C μέσα σε λίγα λεπτά ακόμα και σε μια όχι ιδιαίτερα ζεστή ηλιόλουστη ημέρα .

Το να αφήσουμε λίγο ανοικτά τα παράθυρα δεν συμβάλει στην επιβράδυνση της διαδικασίας θέρμανσης ούτε μειώνει σημαντικά τη μέγιστη θερμοκρασία

Το σώμα ενός παιδιού υπερθερμαίνεται 3-5 φορές πιο γρήγορα από ό, τι το σώμα ενός ενήλικα.

Ο SOS Τροχαία Εγκλήματα επισημαίνει πως στην Ελλάδα που οι θερμοκρασίες του περιβάλλοντος είναι ιδιαίτερα υψηλές το καλοκαίρι και συνολικά οι ημέρες με ηλιοφάνεια πάρα πολλές ο κίνδυνος για τα παιδιά που αφήνονται έστω και για λίγο στο αυτοκίνητο είναι πολύ μεγάλος».

  Σχετική είδηση: Καλό μήνα με υψηλές θερμοκρασίες (video)

Read more Πηγή: ERT.GR

[epikairocom]

ΕΦΙΑΛΤΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ Η οδοντίατρος έδωσε το προφίλ του δράκου του Πεδίου του Αρεως…

ΤΡΑΥΜΑΤΑ από μαχαίρι σε όλο της το σώμα… “Δράκος” επιτέθηκε σε γυναίκα στου Γκύζη… Τις εφιαλτικές στιγμές που έζησε στα χέρια του επίδοξου βιαστή της κατέθεσε η 25χρονη οδοντίατρος, η οποία δέχθηκε επίθεση το βράδυ της Τετάρτης στην περιοχή του Γκύζη.

Σύμφωνα με τα όσα είπε, η επίθεση σημειώθηκε ενώ είχε σχολάσει και κατευθυνόταν προς το αυτοκίνητό της για να πάει στο σπίτι της.

Όπως λέει, ο άνδρας της επιτέθηκε από πίσω χωρίς να τον αντιληφθεί, την άρπαξε από το μπράτσο και άρχισε να την βρίζει μιλώντας με σπαστά ελληνικά, και να την τραβά σε ένα απόμερο σημείο κοντά στο αλσύλλιο του Πεδίου του Άρεως.

Στη συνέχεια προσπάθησε να της βγάλει τα ρούχα της υπό την απειλή ενός μαχαιριού, όμως εκείνη προέβαλε αντίσταση και άρχισε να φωνάζει, με αποτέλεσμα ο δράστης να φύγει από το σημείο και να επιβιβαστεί σε μοτοσικλέτα, όπου τον περίμενε ένας συνεργός του ο οποίος κρατούσε τσίλιες.

Η 25χρονη στην κατάθεσή της αναφέρει πως ο άνδρας που της επιτέθηκε ήταν καστανόξανθος, με ανοιχτόχρωμα μάτια, είχε ύψος περίπου 1,80 και μιλούσε σπαστά ελληνικά.

Τα ρούχα της οδοντιάτρου θα σταλούν στα Εγκληματολογικά Εργαστήρια για ανάλυση και πιθανό εντοπισμό γενετικού υλικού και αποτυπωμάτων του δράστη.

Ανακοίνωση του Οδοντιατρικού Συλλόγου

Tην εντατικοποίηση των μέτρων αστυνόμευσης στην ευρύτερη περιοχή του κέντρου της Αθήνας ζητά από την αστυνομία ο Οδοντιατρικός Σύλλογος Αττικής, με αφορμή την επίθεση που δέχθηκε νεαρή γυναίκα, η οποία εργάζεται στο οδοντιατρείο της Κλινικής του Ταμείου Υγείας και Πρόνοιας Υπαλλήλων της Εθνικής Τράπεζας, λίγο μετά την αποχώρησή της από την εργασία της.

«Ο Οδοντιατρικός Σύλλογος Αττικής έχει κατ’ επανάληψη επισημάνει την ανάγκη της πιο αυστηρής αστυνόμευσης, ειδικά σε περιοχές του κέντρου, όπου λειτουργούν πολλά οδοντιατρεία, και λαμβανομένου υπόψη ότι σημαντικό ποσοστό οδοντιάτρων, λόγω της φύσεως της εργασίας τους, αποχωρούν πολύ συχνά αργά το βράδυ από τα ιατρεία τους και έχουν παρατηρηθεί περιστατικά επιθέσεων κατά συναδέλφων» αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση.

from epikairo.com https://ift.tt/2IOnoeC

[westeroswisdom]

It's not exactly a spoiler to point out that HotD Season 1 shows the Targaryens near the height of their power while GoT shows largely the opposite.

[frapedoypoli]

Σε περίπου 15 μέρες θα είναι οι ειδικοί των εργαστηρίων τις ΕΛ.ΑΣ έτοιμοι να αποκωδικοποιήσουν πλήρως τα κρυπτογραφημένα αρχεία του Παναγιώτη Δράκου, του φλαουτίστα που ασελγούσε σε βάρος ανήλικων μαθητριών του και μάλιστα μέσα στο Ωδείο που τους δ��δασκε μουσική.

Οι αστυνομικοί που πραγματοποίησαν έρευνα στο σπίτι του, ανακάλυψαν στον ηλεκτρονικό του υπολογιστή κρυπτογραφημένα αρχεία, για τα οποία εκτιμούν πως περιέχουν φωτογραφίες και με άλλες μαθήτριες του στiς οποίες ασελγούσε βάρος τους.

Άλλωστε στο κινητό του τηλέφωνο έχουν ήδη ανακαλύψει φωτογραφίες με τα τρία κοριτσάκια 9 και 11 ετών, στα οποία αντί για μάθημα φλάουτου, έβγαζε τα αρρωστημένα σεξουαλικά του ένστικτα.

Κατά συνέπεια εκτιμάται από τους Αστυνομικούς πως και τα κρυπτογραφημένα αρχεία περιέχουν αποσπάσματα από τις πράξεις του “Δράκου του Ωδείου”.

Παράλληλα βρέθηκε στον υπολογιστή του 55χρονου, αρχείο με συνομιλίες με άλλους παιδόφιλους ανά το κόσμο, μέσω του λεγόμενου σκοτεινού διαδικτύου, που έχει εξελιχθεί σε “γόνιμο έδαφος” για τις αρρωστημένες προθέσεις ανώμαλων παιδεραστών από ολόκληρο το πλανήτη.

Υπενθυμίζεται πως ο Παναγιώτης Δράκος συνελήφθη την περασμένη εβδομάδα έπειτα από καταγγελία των γονιών μιας 9χρονης μαθήτριας του, που αρνούνταν πεισματικά να ξαναπάει για μάθημα με το “δάσκαλο”, καθώς αποκάλυψε στους γονείς τις πως ασελγούσε σε βάρος της.

makeleio.gr

Πηγή: http://ift.tt/2wWq9WA http://ift.tt/2w44nCU

[observing-processing-realit-blog]

Ο ”Δράκος” του Ν. Κούνδουρου ως κλειστοφοβικό καλειδοσκόπιο της μετεμφυλιακής Ελλάδας

«Φιλμ συναρπαστικό, με ποιητική έμπνευση, που φτάνει σε στιγμές αληθινής έκστασης»

François Truffaut για τον Δράκο, Arts Magazine

Σήμερα κλείνουν 60 χρόνια από την κυκλοφορία του Δράκου. Η υπόθεση: μια απλή, δοσμένη συνταγή. Ο Θωμάς, ένας τραπεζικός υπαλληλάκος, εγκλωβισμένος στη ρουτίνα της καθημερινότητας, ετοιμάζεται  να περάσει την Πρωτοχρονιά, μόνος, χωρίς φίλους. Γυρνώντας στο σπίτι, ανακαλύπτει ότι μοιάζει με έναν γνωστό εγκληματία, τον «Δράκο»· την ομοιότητα ανακαλύπτει ταυτόχρονα και η αστυνομία. Κυνηγημένος, θα καταφθάσει σε ένα καμπαρέ, όπου θα γίνει δεκτός ως ο πραγματικός «Δράκος» από μια συμμορία αρχαιοκάπηλων.

 Η συμμορία θα τον θέσει επικεφαλής της, θα εμπνευστεί από το πρόσωπό του, ενώ στο ίδιο καμπαρέ γνωρίζει τη στοργή και την αγάπη μιας γυναίκας. Σύντομα θα ταυτιστεί με τον «Δράκο», βρίσκοντας στην εγκληματικότητα την ελευθερία και τη θαλπωρή που έλειπε από την άχαρη ζωή του. Από το σημείο αυτό και μετά, αρχίζει η δοκιμασία και εντέλει η πτώση του: η αστυνομία θα τον συλλάβει, θα τον αφήσει ελεύθερο, περιγελώντας την αθώα του φύση, οι δε συμμέτοχοί του στο καμπαρέ θα ανακαλύψουν την πραγματική του ταυτότητα και θα τον δολοφονήσουν, οργισμένοι για την εξαπάτηση εις βάρος τους, αναφωνώντας:

«Παίζεις με τον καημό μας!»

Τα ίχνη της πρώτης μου επαφής με τον Δράκο του Νίκου Κούνδουρου χάνονται κάπου στο δημοτικό, σε ένα αφιέρωμα στο νεοελληνικό κινηματογράφο από την ΕΤ1, όπου είδα για πρώτη φορά, ως απόσπασμα έξω από κάθε context, την περιβόητη κορύφωση της ταινίας, τη σκηνή δηλαδή με τους χορευτές στο καμπαρέ.

Η αδιανόητη μουσική του Χατζιδάκι, με το μπουζούκι του Τσιτσάνη και τον βαρύ γδούπο των τυμπάνων, οι ρευστές μορφές εγκαταλειμμένων ανθρώπων σε παραίσθηση, χωρίς μέλλον, καθώς παραδίνονται σε έναν ομοερωτικό σχεδόν διονυσιασμό, γκρεμίζοντας τα όρια μεταξύ τους μόνο και μόνο για να αφήσουν να βγει μια εφιαλτική κραυγή απόγνωσης, η προετοιμασία τους όχι πριν από μια μάχη υπέρ βωμών και εστιών, αλλά πριν από μια επιχείρηση αρχαιοκαπηλίας, η αδελφοποίηση δύο εγκληματιών που κόβουν τις φλέβες τους, πίνουν το αίμα τους και το ενώνουν ο ένας με του άλλου, όλα τους ένα πλήρες στοίχειωμα για το μικρό μου μάτι, που θα εκτιμούσα αρκετά χρόνια αργότερα, κάπου στα τέλη του λυκείου, όταν έφερα στο μυαλό μου ξανά αυτή την εμπειρία και αναζήτησα την ταινία.

Ακόμη και τότε, λίγα θα καταλάβαινα για το πώς μπορεί να φαινόταν σε έναν θεατή της 5ης Μαρτίου του 1956 αυτό το «παίζεις με τον καημό μας» και η διάχυτη απόγνωση των ανθρώπων της γραφικής, κιτσάτης ημιυπόγας με τις γιρλάντες και τις αφίσες της Greer Garson· πολύ περισσότερο, γιατί ο τύπος –ακόμη και αριστερός– της εποχής τη χαρακτήριζε «ανθελληνική» και «εντελώς γελοία» ή και:

«Αυτή η ταινία, απίθανος και τραβηγμένη απ’ τα μαλλιά, καθίσταται εντελώς γελοία, και δεν ηξεύρει κανείς τι πρώτον και τι ύστερον να οικτήρη εκεί μέσα. Τας μωράς γελοιότητας των λαθρεμπόρων; Τον οικτρόν και πανάθλιον χορόν των χασικλήδων; Την διαπόμπευσιν του ιερού Ευαγγελίου; Την οικτράν εμφάνισιν και κατασυκοφάντησιν της Αστυνομίας; Ή τους αθλιεστέρους και βρωμεροτέρους συνοικισμούς των Αθηνών και του Πειραιώς, όπου εγυρίσθη το ελεεινόν αυτό κατασκεύασμα;» (Άδωνις Κύρου, εφ. Εστία, 1956).

Αντιλαμβανόμουν περισσότερο με υπαρξιακούς όρους το δράμα τους: ο σκηνοθέτης, έλεγα, ήθελε να αναδείξει την εσωτερική ιδεολογική σύγκρουση αφενός ενός φιλήσυχου ανθρώπου, που υπομένει την καταπίεση της ελευθερίας του από την κοινωνική νόρμα, χάριν της αποδοχής από τους άλλους (που εντέλει μόνο στο καμπαρέ θα  καταφἐρει να βρει), αφετέρου μιας ομάδας περιθωριοποιημένων μικροαστών, καθώς βρίσκουν εύκολη διέξοδο στην παρανομία, προκειμένου να εξασφαλίσουν τα προς το ζην για τους ίδιους και τους δικούς τους  – πράγματα που ίσχυαν δηλαδή, πάνω κάτω.

Αλλά αυτό ήταν ένα πρώτο στρώμα ανάγνωσης.

Σε ένα άρθρο του Guardian, στις 12 Οκτωβρίου 2011 (ή αλλιώς στην 67η επέτειο από την απελευθέρωση των Αθηνών), ο συντάκτης Peter Bradshaw καταγράφει την εμπειρία του από την ανάγνωση του μυθιστορήματος του Jonathan Franzen Ελευθερία, για να υποστηρίξει πως το τελευταίο μπορεί να αποκαταστήσει τη φήμη του Κούνδουρου. Ο λόγος; Ο Franzen συνθέτει με το βιβλίο του έναν πολιτισμικό χάρτη της νεότερης Αμερικής μέσα από τα μάτια και την πορεία ενός ζευγαριού των ‘70s: του Walter και της Patty. Σε μια χαρακτηριστική σκηνή, το ζευγάρι επισκέπτεται έναν κινηματογράφο, όπου προβάλλεται ο Δράκος. Αργότερα στο βιβλίο, θα συζητήσουν μεταξύ τους για ό,τι είδαν: ο Walter θα το θεωρήσει μια πολιτική αλληγορία της πάλης ενάντια στη μετεμφυλιακή δεξιά καταπίεση, η δε Patty σαν μια καθαρά προσωπική ιστορία για την αρρενωπότητα και την ανάληψη δράσης. Με ποιον από τους δύο συμφωνούμε; Το ερώτημα μένει ανοιχτό για τον καθένα. Για τον Νίκο Κούνδουρο, πάντως:

«Φυσικά με τον Γουόλτερ. Από την αρχή ο Δράκος ξεκίνησε σαν πολιτική ταινία, να ‘ναι καλά και το σενάριο του Καμπανέλλη. Βρίσκω ότι το κοινό σημείο του βιβλίου με την ταινία είναι η κριτική της αμερικανικής πολιτικής, τότε και τώρα. Ο Δράκος καταγγέλλει την Αμερική, που με τον τεράστιο όγκο της έπεσε πάνω στην πατριδούλα μας σαν να ήταν για τα σκουπίδια. Να αγοράσουν μια κολόνα από το ναό του Ολυμπίου Διός δεν θέλουν στην ταινία;»

Πίσω από αυτή τη στεγνή μονομέρεια που ακολουθεί το σχήμα του ξένου παράγοντα, μοιάζει να βρίσκει καταφύγιο προσωρινά ο τραγικός χαρακτήρας των αφελών αντιηρώων· προσωρινά, γιατί προσκρούει στον ίδιο τον νοηματικό πυρήνα της ταινίας. Όταν ένας κοινός ανθρωπάκος καταδιώκεται λόγω της ομοιότητάς του με έναν εγκληματία, ο συμβολισμός είναι αρκετά σαφής: για την αστυνομία του Δράκου, όλοι οι πολίτες είναι δυνάμει εγκληματίες και αξίζει να καταδιώκονται.

Δεν έχει περάσει καιρός αφότου έληξε ο εμφύλιος, ούτε και αφότου ο Κούνδουρος έχει επιστρέψει από τη Μακρόνησο, όπου γνωρίστηκε και με τον Θανάση Βέγγο· αλλά ούτε και από τη δραματική εκτέλεση του Νίκου Πλουμπίδη, στον οποίο τόσο φυσικά παραπέμπει και ο κωμικός «Θωμάς», Ντίνος Ηλιόπουλος. Η αποτύπωση μιας τόσο κλειστοφοβικής κοινωνίας διαπερνά τον Δράκο σε όλα τα επίπεδα: από τις συμπεριφορές (βλ. τον καχύποπτο ιδιοκτήτη του σπιτιού του Θωμά που αρνείται να δεχτεί το δώρο του, φοβούμενος μήπως απαγάγει την κόρη του) μέχρι τα σκηνικά των σκοτεινών, μικρών χώρων και της αστικής εγκατάλειψης, που παρουσίασε κατ’ εξοχήν δύο χρόνια πριν, στη Μαγική Πόλη. Με εξαίρεση ελάχιστες, όσες φιγούρες παρελαύνουν στο Δράκο συνθέτουν ένα μωσαϊκό χαρακτήρων που ζουν σε καθεστώς εξαίρεσης, λειτουργώντας παράλληλα και στο παρασκήνιο της επίσημης καθημερινότητας. Από τον νομιμόφρονα Θωμά που ο οποιοσδήποτε χώρος καταδικάζει σε απουσία, μέχρι τη Ρούλα, το άνθους που βρίσκεται χωμένο βαθιά στη λάσπη, ο Κούνδουρος δεν καθιστά έντονα ξεκάθαρο αν μεταχειρίζεται πραγματικά πρόσωπα ή κάποια φαντάσματα νεκρών. «Δεν είναι κρίμα οι Έλληνες να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας;» αναφωνεί το αφεντικό κάποια στιγμή, ενώ η Ρούλα και ο χορός των γυναικών τραγουδούν «Ω μάνα, κοίταξε, οι άντρες πώς πεθαίνουν» και «Πικρή η ζωή μας, πικρός κι ο θανατός μας». Και στη σκηνή του χορού, τα όνειρα των μικρών ανθρώπων σε παραίσθηση για το μέλλον εκφράζουν μικρές, στιγμιαίες, ατομικές επιθυμίες· μεγαλύτερες και συνθετότερες φαίνεται να έβρισκαν χώρο μόνο σε ξερονήσια.

Αν ψάξουμε κάποιες βασικές κινηματογραφικές επιρροές της ταινίας, η εξπρεσσιονιστική αποτύπωση κλειστοφοβικών κοινωνιών στο έργο του Fritz Lang ή ο νεορεαλισμός της αστικής εγκατάλειψης στον Rossellini είναι κάποιοι δείκτες· ως προς το νουάρ στοιχείο, βρίσκουμε αντίστοιχα και στον Τρίτο Άνθρωπο του Carol Reed. Αλλά τόσο στην υπόθεσή της, όσο και στην χορογραφία εντοπίζονται και βασικά χαρακτηριστικά της κλασικής τραγωδίας –κάλλιστα ο Δράκος μπορεί να διαβαστεί ως η τραγική πορεία ενός προσώπου και μιας ομάδας προς την αυτογνωσία· διόλου εκτός πλαισίου, όταν το αφεντικό θα προσφερθεί να πάει τον Θωμά στο γιατρό, αυτός θα επιλέξει να βαδίσει προς τον δικό του Κολωνό:

«Ευχαριστώ … Αφήστε με μόνο μου. Σε όλη μου τη ζωή απέφυγα το θόρυβο»

Δεν είναι τυχαία ταινία ο Δράκος, ούτε συναντάς μες στη μιζέρια της τίποτε το μελοδραματικό και ναρκισσιστικό, όπως σε πολλές από τις ταινίες της (όχι και τόσο) «χρυσής» εποχής του ελληνικού κινηματογράφου. Για τον Βρασίδα Καραλή, ο Κούνδουρος κατάφερε με τον ψυχολογικό ρεαλισμό του να κατασκευάσει μια «δαιμονική παραβολή» για την κοινωνία του ’50: οι νομιμόφρονες πολίτες ήταν οι ίδιοι ηθικά και πολιτικά διεφθαρμένοι. Η αδιαφορία της μεσαίας τάξης και των νεόπλουτων της Κατοχής που δούλευαν για ένα κράτος καταπιεστικό ήταν η βασική ρίζα της εφιαλτικής και ασφυκτικής ατμόσφαιρας στην ταινία.

Συχνά εξαίρεται η κινηματογραφική παραγωγή του Αγγελόπουλου ως το ζενίθ του ελληνικού κινηματογράφου. Πράγματι, η ποιητική των εικόνων του δεν έχει εύκολο ανταγωνισμό από άλλους Έλληνες σκηνοθέτες. Αν ωστόσο διάλεγα την αγαπημένη μου ελληνική ταινία, τα πολλαπλά υποστρώματα, η βαθιά και με υψηλές καλλιτεχνικές αξιώσεις ανατομία της μετεμφυλιακής κοινωνίας και το δέσιμο λόγου, μουσικής και φωτογραφίας στο Δράκο θα μου πρόσφεραν γρήγορα την απάντηση.

ΠΗΓΕΣ

Karalis, Vrasidas, A History of Greek Cinema, New York, Continuum 2012

Σολδάτος, Γιάννης, Οδύσσειες σωμάτων στο έργο του Νίκου Κούνδουρου, Αθήνα, Αιγόκερως 2009

[crazynewsgr-blog]

Σπίτι χωμένο στην πλαγιά ενός λόφου δεν χρειάζεται θέρμανση ή κλιματισμό.

Η μορφή του σπιτιού και η μεταλλική οροφή  παράγουν μια υπολογισμένη αισθητική ασάφεια ανάμεσα στο φυσικό και το τεχνητό, ανάμεσα στο δέρμα ενός δράκου στο έδαφος, όταν το βλέπουμε από κάτω και κυμάτων της θάλασσας, όταν το βλέπουμε από πάνω.

Διαβάστε εδώ ολόκληρο το άρθρο: http://bit.ly/2myvDjJ

[westeroswisdom]

Rhaenys Targaryen from the Black trailer for HotD Season 2.

Rhaenys seems to be getting the best lines in the S2 trailers.

If this continues during the season, we might conclude that the Queen Who Never Was is the Queen Who Should Have Been.

[westeroswisdom]

Jacaerys Velaryon and Vermax by Portuguese artist Jota Saraiva at DeviantArt. Maybe they stopped to ask for directions on their way to Winterfell.

See more of Jota Saraiva's artwork here.

[westeroswisdom]

You know you've made it bigtime when you're first in Google search predictions. ⬆️

Ewan Mitchell has had a number of acting gigs before House of the Dragon. But his iconic Aemond Targaryen attracted more concerted attention than any of his previous jobs.

As those results indicate, he has a part in the recent film Saltburn – though it's what might be described as a supporting role.