#σταύρωσε

[romios-gr]

Θαύμα του Αγίου Χαραλάμπους στον Άγιο Γέροντα Ιάκωβο της Ευβοίας ~ Κάποτε, διηγείτο ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης, «όταν ήμουν μικρό παιδί, έπαθα τέτοιο σοβαρό κρυολόγημα, που έπεσα στο κρεβάτι με μεγάλη δύσπνοια και φοβερό πόνο στην αριστερή πλευρή του θώρακα. Γιατρός στο χωριό δεν υπήρχε και η μόνη καταφυγή μας ο Θεός και οι Άγιοι Του. Είχαμε στο σπίτι μας μια μικρή ασημένια εικόνα... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/mitera-eida-ena-cheri-iereos-poy-me-stayrose-kai-me-chaidepse-kai-eimai-kala/

[chanse4u]

Δίχως νοημα

Σε προσέγγισε , μπηκε με το έτσι θέλω στη καθημερινότητα σου , έψαχνε τρόπο και χρόνο να σου μιλήσει , να σε δει. Σε έπαιρνε τηλεφωνα , ο χρόνος μαζί σου δεν της έφτανε ποτέ, και ξαφνικά ο χρόνος εξαφανίστηκε , ποτέ δεν έχει χρόνο , τα μηνύματα πλεον έγιναν επιλεκτικά , βγαίνετε και πάντα υπάρχει μια δουλειά , -κατι ετυχε συγγνωμη που άργησα , θέλω να σε δω , να το κάνουμε αύριο;- , έγινες απλά μια υποχρέωση μέσα στην ημέρα της , που δεν θέλει φυσικα να κόψει , αλλά δεν θέλει και να την κάνει

- δεν θέλω να σε χάσω

- δεν θες να με έχεις και όμως

Και μενω για να αναπληρώνω την επιβεβαίωση σου , καθώς οι λέξεις πια χάσανε το νοημα , το χρωμα το συναίσθημα

Και μενω αντί να φεύγω , για αυτή την μικρή πιθανοτητα πλεον ελάχιστη αν με ρωτάς ,

Και μενω προσθέτω πολλαπλασιάζω αφαιρώ αλλά ποτέ το αποτελεσμα να μην βγάλει μηδέν

Ο μόνος κύκλος που θέλω μαζί σου είναι η αγκαλιά σου , αλλά και αυτή πλεον ανθίζει αγκάθια

Αγκάλιασε με και σταύρωσε με

Έτσι και αλλιώς και για αυτό ευθύνομαι εγώ

-ξέρω

_κανένας_

[andrewlovely]

Οδός Μουσών

Οι μούσες κινδυνεύουν και ο γιος υπνοβατεί Οι πόρτες προς τα έξω και ανοίγουν σαν κελί Ο Χάρος περιφέρεται περήφανος εκτός Και ψάχνει ευκαιρία να αρπάξει πως και πως Να μπει κι αυτός εντός

Αφαίρεσε της ηθικής την κόκκινη γραμμή Του μπήκε στο μυαλό πως θα κερδίσει τη Ζωή! Με κάμερες και δόλωμα και σχέδια παντού Θαρρεί πως η Ζωή θα τους αφήσει να τη ζουν! Ελεύθερη, απτόητη, ασύδοτη σφαγή Ο γιος χάνει τη μάνα και η μάνα το παιδί

Ωμή λεηλασία – τη χάσαν’ την ουσία Και χάσαν’ τα μυαλά τους σε τρελή ανοησία Εμπρός παιδιά στη νίκη! Γιατί σας πιάνει φρίκη; Αυτόν εμείς δεν θέλαμε στενή και καταδίκη;

Αυτόν εμείς δεν θέλαμε νωπό και κρεμασμένο; Το έργο της ζωής του να πουλάμε νοθευμένο; Μα τι σας πιάνει τώρα; Γιατί σε πιάνουν τύψεις; Στην κρίσιμη στιγμή, και τώρα τον αφήνεις;

Φέρε το Σταυρό! Φέρε τον πυρσό! Άναψε πυρά, και σταύρωσε το γιο. Του δόθηκε ζωή, μια δεύτερη πνοή Εμείς θα τη στερήσουμε με μια υπογραφή. Ανείπωτη, αλόγιστη, ανούσια σφαγή Παιδί χάνει τη μάνα και η μάνα το παιδί - Σταντζοπετρίτης

“Sometimes the best way to expose the trapper is to spring the trap.”

[awesomehappystudentmagazine-blog]

Πάρος - κοράκι: Συνελήφθη ο άνδρας που σταύρωσε το πουλί

Εντοπίστηκε ο δράστης του αποτρόπαιου συμβάντος στην Πάρο, όπου κοράκι εντοπίστηκε σταυρωμένο σε στύλο, σε δημόσια θέα. Όπως ενημέρωσε η αστυνομία από τον Εισαγγελέα Εφετών Αιγαίου, Οδυσσέα Τσορμπατζόγλου, ο δράστης εντοπίστηκε και συνελήφθη. Εις βάρος του συλληφθέντα σχηματίστηκε δικογραφία, σύμφωνα με όσα μεταδίδει η ιστοσελίδα cycladeslive.gr. Η είδηση έγινε γνωστή από χρήστη του Facebook που…

[eclecticstarlightblogger]

Συνελήφθη ο πολίτης που σταύρωσε το κοράκι και το κρεμασε σαν σκιάχτρο στα κτήματα του

Χειροπέδες πέρασε η Αστυνομία στον ανεκδιήγητο κάτοικο της Πάρου ο οποίος είχε τη φαεινή ιδέα να σταυρώσει ένα κοράκι σε στύλο και να το τοποθετήσει σε δημόσιο χώρο στην περιοχή της Πούντας ώστε να το βλέπουν όλοι, λες και βρισκόμαστε στο Μεσαίωνα. Για την σύλληψη του ενημερώθηκε και ο Εισαγγελέας Εφετών Αιγαίου, Οδυσσέας Τσορμπατζόγλου, ο […] Συνελήφθη ο πολίτης που σταύρωσε το κοράκι και το…

[thoughtfullyblogger]

Συνελήφθη ο πολίτης που σταύρωσε το κοράκι και το κρεμασε σαν σκιάχτρο στα κτήματα του

Χειροπέδες πέρασε η Αστυνομία στον ανεκδιήγητο κάτοικο της Πάρου ο οποίος είχε τη φαεινή ιδέα να σταυρώσει ένα κοράκι σε στύλο και να το τοποθετήσει σε δημόσιο χώρο στην περιοχή της Πούντας ώστε να το βλέπουν όλοι, λες και βρισκόμαστε στο Μεσαίωνα. Για την σύλληψη του ενημερώθηκε και ο Εισαγγελέας Εφετών Αιγαίου, Οδυσσέας Τσορμπατζόγλου, ο […] Συνελήφθη ο πολίτης που σταύρωσε το κοράκι και το…

[greekblogs]

Συνελήφθη ο πολίτης που σταύρωσε το κοράκι και το κρεμασε σαν σκιάχτρο στα κτήματα του

Χειροπέδες πέρασε η Αστυνομία στον ανεκδιήγητο κάτοικο της Πάρου ο οποίος είχε τη φαεινή ιδέα να σταυρώσει ένα κοράκι σε στύλο και να το τοποθετήσει σε δημόσιο χώρο στην περιοχή της Πούντας ώστε να το βλέπουν όλοι, λες και βρισκόμαστε στο Μεσαίωνα. Για την σύλληψη του ενημερώθηκε και ο Εισαγγελέας Εφετών Αιγαίου, Οδυσσέας Τσορμπατζόγλου, ο […] Συνελήφθη ο πολίτης που σταύρωσε το κοράκι και το…

[skandaladiaplokidiafthora]

Συνελήφθη ο πολίτης που σταύρωσε το κοράκι και το κρεμασε σαν σκιάχτρο στα κτήματα του

Χειροπέδες πέρασε η Αστυνομία στον ανεκδιήγητο κάτοικο της Πάρου ο οποίος είχε τη φαεινή ιδέα να σταυρώσει ένα κοράκι σε στύλο και να το τοποθετήσει σε δημόσιο χώρο στην περιοχή της Πούντας ώστε να το βλέπουν όλοι, λες και βρισκόμαστε στο Μεσαίωνα. Για την σύλληψη του ενημερώθηκε και ο Εισαγγελέας Εφετών Αιγαίου, Οδυσσέας Τσορμπατζόγλου, ο […] Συνελήφθη ο πολίτης που σταύρωσε το κοράκι και το…

[orthodoxiaonline]

Τετάρτη 24 Μαΐου 2023– Το Συναξάρι της ημέρας Ὁ Ὅσιος Συμεὼν ὁ Θαυμαστορείτης Ὁ πατέρας του Ἰωάννης ἦταν ἀπὸ τὴν Ἔδεσσα, ἀλλὰ ὁ Συμεὼν γεννήθηκε στὴν Ἀντιόχεια στὰ χρόνια του βασιλιᾶ Ἰουστίνου Β´ (574 μ.Χ.). Ὅταν ἦταν πέντε χρονῶν, σεισμὸς τρομερὸς κατέστρεψε μεγάλο μέρος τῆς Ἀντιοχείας. Ὁ πατέρας ... https://orthodoxia.online/synaxaristis/synaxaristis-24-maiou-2023/?feed_id=34072&_unique_id=646d8e76c6df5

[fitilies]

Πάνω στο βράχο που με σταύρωσε η αγάπη σου αιώνια

και μου έφαγε τις σάρκες

και με άφησε λειψό.

(Δ. - Διάφανα Κρίνα)

[kavlorapano-stories]

Το πάρτυ στου Παλαμά IV

Μεσάνυχτα.

Ο θείος, σαν ώριμος Πάνας, δίπλα στο κρεβάτι, μπροστά στο φρεσκογαμημένο πιτσιρίκο, γυμνός, μυώδης και τριχωτός, με την κοιλίτσα που τελείωνε σε δύο υπέροχα κόκκαλα στην αρχή της λεκάνης, με τα μαλλιά ανάκατα και έναν πρησμένο πούτσο στο χέρι.

Ο θείος με τον πρησμένο πούτσο στο χέρι, με τον γνωστό από τα τόσα γαμήσια πούτσο του που έμοιαζε με σφήνα, που ήταν μακρύς και ενώ είχε λεπτό κεφάλι φάρδαινε στα μισά και ήταν γεμάτος φλέβες που κατέληγαν σ’ έναν πυκνό θάμνο (από πάνω) και σε δυο πελώρια αρχίδια (από κάτω) και σ’ ένα τέλειο αρσενικό (γενικά).

Ο θείος που κοιτούσε τη φρέσκια σάρκα μπροστά του και σκεφτόταν πώς να την καταβροχθίσει καλύτερα.

Ο θείος που είχε βοηθήσει τον πιτσιρίκο στο πρώτο του ξέσκισμα πριν κανένα μισάωρο, αγκαλιάζοντάς τον, χαιδεύοντας το κεφάλι του και καθησυχάζοντας τον όταν πονούσε.

Ο θείος, του οποίου το όνομα δεν θυμόμουν ποτέ και τον οποίο είχα τόσο προσβάλλει πριν καμιά ώρα, που του είχα υποσχεθεί ότι θα του χρωστούσα την πίπα του αιώνα για τον τρόπο που του φέρθηκα και που όντως σκόπευα να το κάνω όσο πιο σύντομα γινόταν.

Αυτός ο πενηντάρης τράγος, λοιπόν, ιδρωμένος από τη ζέστη που είχε το δωμάτιο, κάρφωνε τον μικρό με το βλέμμα του και τραβώντας τ’ αρχίδια του, έκανε τον πούτσο του να χοροπηδά στον αέρα.

“Σ’ αρέσει, μικρέ;” ρώτησε γελώντας.

Ο μικρός, καυλωμένος τέλεια, ξαπλωμένος ανάσκελα με τα πόδια να φασκελώνουν το ταβάνι και την τρύπα του να γυαλίζει απ’ τα υγρά, με το βλέμμα ταραγμένο κι ανυπόμονο, γεμάτος επιθυμία να χύσει επιτέλους, άνοιξε τα χέρια του και έκλεισε τα μάτια.

“Πάρτε με”, είπε.

Δεν ξέρω ποιός γέλασε πρώτος, αλλά σε τρία δευτερόλεπτα όλοι χαχανίζαμε. Εκτός από το θείο. Ανέβηκε πάνω απ’ το μικρό, πήρε ένα μαξιλάρι και το έβαλε κάτω από τη μέση του, σηκώνοντας την τρύπα του σε πιο βολικό σημείο. Κοίταξε το μικρό σοβαρά.

Πολύ σοβαρά.

Τον γαμούσε ήδη με το βλέμμα του.

Ο μικρός σοβάρεψε κι αυτός.

“Πάρτε με, πατέρα.”

Τότε κατάλαβα. Η χημεία ήταν τόσο δυνατή μεταξύ τους που είχαν μπει σ’ ένα δικό τους χωροχρόνο. Ο θείος γούσταρε τρελά να κατακτήσει τη σάρκα του μικρού για να πάρει δύναμη. Ο μικρός είχε άχτι να τον πηδήξει μια πατρική φιγούρα. Ο τρόπος που κοιτάζονταν λίγο πριν το σκίσιμο, έτσι όπως είχαν παγώσει ο ένας πάνω από τον άλλον με έκανε να ξεχάσω τελείως το Σωτήρη. 

Ο θείος κατέβαινε αργά, κολλώντας το πρησμένο πουτσοκέφαλό του στη γλυστερή τρύπα του μικρού. Άρχισε να την τρίβει αργά με αυτό. Ο μικρός μούγκρισε γνέφοντας καταφατικά. Ξελυγωμένος. Ο θείος συνέχιζε το ίδιο.

“Σας παρακαλώ...”, παραπονέθηκε ο μικρός. Ο θείος τον κοίταζε με ένα βλέμμα απόκοσμο. Γινόταν κτήνος. Είχα μείνει μαλάκας. Σκέφτηκα να το τραβήξω βίντεο στο κινητό αλλά ήμουν βέβαιος ότι δεν θα έβγαινε αυτό που έβλεπα εκείνη τη στιγμή μπροστά μου.

Ο θείος έβαλε πρώτα τις άκρες των δακτύλων του στην τρύπα του μικρού, με το πουτσοκέφαλό του να ακολουθεί αργά. Ο μικρός άρχισε να τρίβει τις ρώγες του. Η ψωλάρα του δεν ακουμπούσε καθόλου το στομάχι του, κι ας ήταν πεσμένος ανάσκελα. Τόσο καυλωμένος ήταν. Ο θείος άρχισε να κουνιέται αργά, χώνοντας παραμέσα τα δυο του δάχτυλα και τον πούτσο του. Ο μικρός δάγκωσε τα χείλια του και άφησε ένα παραπονεμένο ήχο. Ο θείος μπήκε παραμέσα, χωρίς να βγάζει τα δάχτυλά του.

“¨Πιο βαθιά, πατέρα”, ψέλλισε ο μικρός και τότε ο θείος, κοιτώντας τον άγρια έβγαλε τα δάχτυλά του και έπεσε πάνω στο μικρό με όλο του το βάρος, με τον πούτσο του να χώνεται απότομα στη σκισμένη κωλοτρυπίδα μέχρι τ’ αρχίδια.

Ο μικρός άρχισε να σπαρταράει. Αγκάλιασε το θείο και του ψυθίρισε κάτι στ’ αυτί. O θείος έμεινε ακίνητος, με την πρησμένη ψωλάρα του βαθιά μέσα στον κώλο του πιτσιρικά, και τον κοίταζε. Πέρασαν μερικά λεπτά.

“Θα παντρευτείτε;” είπε ο Ζαφείρης και άρχισε να χαχανίζει.

Εγώ δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω τους. Τι είχε ψιθυρίσει ο μικρός στο αυτί του θείου;

Τελικά, ο θείος σηκώθηκε απ’ το μικρό κι έπεσε εκείνος ανάσκελα. Ο μικρός σηκώθηκε και καβάλησε το θείο στο ύψος της λεκάνης του. Ο Παλαμάς έτρεξε πίσω απ’ το μικρό. Έπιασε τον πούτσο του θείου και τον κράτησε στο ύψος της κωλοτρυπίδας του πιτσιρικά. Εκείνος άρχισε να κατεβαίνει, μέχρι που πούτσος και κωλοτρυπίδι συναντήθηκαν. Και συνέχισε, μέχρι που η ψωλάρα του θείου άρχισε να χάνεται μέσα στο κωλοτρυπίδι. Και συνέχισε, αργά, μέχρι που πλέον φαίνονταν μόνο τ’ αρχίδια του θείου. Ο Παλαμάς άνοιξε τα πόδια του θείου καλά καλά και άρχισε να του ρουφάει τ’ αρχίδια.

Ο μικρός, έτσι όπως ήταν καβάλα πάνω στο θείο και χωρίς να σταματήσει να τον κοιτάει στα μάτια άρχισε να λικνίζεται πάνω κάτω. Το παλούκι που είχε ανάμεσα στα πόδια του χοροπηδούσε πάνω στο στομάχι του θείου, ο οποίος ξεφυσούσε. Και τότε, ο Ζαφείρης έκανε την κίνηση ματ. Πήγε δίπλα στο μικρό και του έβαλε τον πούτσο του στο χέρι. Ο μικρός, χωρίς να σταματήσει να κουνιέται, άρχισε να μαλακίζει αργά και το Ζαφείρη, χωρίς να παίρνει τα μάτια του από το βλέμμα του θείου. Πήγα κι εγώ απ’ την άλλη και έτσι ο μικρός τώρα είχε από μία ψωλή σε κάθε χέρι καθώς γαμιόταν. Τα έκανε όλα τόσο αργά και φυσικά, που μας ικανοποιούσε όλους τέλεια.

“Αλλά έμεινε μία τρύπα”, είπε ο Σωτήρης και σηκώθηκε επιτέλους από την καρέκλα. Ανέβηκε στο κρεβάτι, πάνω απ’ το ζευγάρι που γαμιόταν, πήρε τη χαλαρή ψωλάρα του στο χέρι και την κράτησε μπροστά στο κεφάλι του μικρού. Εκείνος την έβαλε όλη μέσα.

Τον είχαμε κάνει πολύμπριζο.

Κουνιόταν αργά και ρυθμικά. Με δυο πούτσες στο χέρι, μια στον κώλο και μια στο στόμα. Ήταν γεμάτος. Και τα κατάφερνε. Το ιδανικό θα ήταν να συνέχιζε έτσι μέχρι να τον γεμίζαμε όλοι χύσια μέχρι απάνω, σκεφτόμουν. Αλλά η πραγματική ζωή δεν είναι έτσι. Ο Ζαφείρης έχυσε σχεδόν αμέσως στο χέρι του μικρού. Ο Σωτήρης είχε χύσει πριν από λίγο, οπότε δεν περιμέναμε να τελείωνε αλλά σε κάποια φάση τον βγάζει απ’ το στόμα του μικρού και τον παίζει. Μετά από λίγο το σπέρμα του έπεφτε αρ��ά στο πρόσωπο του πιτσιρικά, ο οποίος είχε ανοίξει φαρδιά πλατεία το στόμα του.

Όσο για μένα, απλά άφησε τον πούτσο μου να αιωρείται στον αέρα. Στήριξε τις γροθιές του στο τριχωτό στήθος του θείου. Οι ματιές τους συναντήθηκαν πάλι και μαγνήτισαν. Ο μικρός άρχισε να ανεβοκατεβαίνει στο χοντρό παπάρι του θείου, ο οποίος είχε γραπώσει την ψωλάρα του μικρού και του τον έπαιζε. 

Πρώτα εγώ, μικρέ, είπε ο θείος.

Ο μικρός άρχισε να γκαζώνει δαγκώνοντας τα χείλη του από τον πόνο και την καύλα και ξαφνικά ο θείος άρχισε να βαριανασαίνει και να μουγκρίζει. Ο μικρός τρελάθηκε όταν κατάλαβε ότι άρμεγε τον πούτσο του θείου με τον κώλο του και αύξησε ταχύτητα. Ο θείος σπαρταρούσε από κάτω του, προσπαθώντας να ελέγξει την ανάσα του. Άρχισε να μαλακίζει γρήγορα τον πιτσιρικά, ο οποίος δεν σταματούσε να γαμιέται όλο και πιο γρήγορα.

“Ευχαριστώ, πατέρα”, έγρουξε ο μικρός. Ο θείος, λαχανιασμένος, κοίταζε με χαρά την ψωλάρα του μικρού να χύνει στο χέρι του, γεμίζοντας το τριχωτό στομάχι του με καυλόζουμο.

‘Μη σταματάς, μικρέ, βγάλτα όλα με το γαμήσι”, είπε ο θείος. Ο μικρός χαχάνιζε και έγρουζε απ’ τον πόνο εναλλάξ. Πέταξε και τα τελευταία φλόκια του πάνω στον τριχωτό τράγο και μετά, χωρίς να βγάλει την ψωλή που ακόμα έχυνε στον κώλο του, ξάπλωσε πάνω στο στέρνο του θείου και έμεινε εκεί.

Είχαν γίνει μια μάζα από λαχανιασμένη σάρκα.

Κοίταξα λίγο τους άλλους. Ο Ζαφείρης κι ο Παλαμάς είχαν πάρει ένα δισκάκι κόκα παραμάζωμα. Ο Μπάμπης καθάριζε τον πούτσο του Σωτήρη, ο Σωτήρης καθόταν στον υπολογιστή και έβαζε μουσική και ο κώλος του Σωτήρη έπρεπε να γαμηθεί απ’ τον πούτσο μου επιτέλους. Τον πούτσο μου, που ήταν τόση ώρα καυλωμένος. Και κανείς δεν είχε ακόμα το φιλότιμο... τέλος πάντων.

Το πιτσιρίκι τελικά ξεκαρφώθηκε απ’ τον πούτσο του θείου και έπεσε φαρδύ πλατύ πλάι του. Ο Παλαμάς πήγε από πάνω του. Με τα δυνατά του μπράτσα το σήκωσε όπως ήταν και το τοποθέτησε μπρούμυτα με τέτοιο τρόπο ώστε το κεφάλι του να ήταν στο ίδιο επίπεδο με τον πούτσο του θείου. Μετά, του άνοιξε τα πόδια και άρχισε να του γλύφει αργά το πονεμένο του σουφρί. Ο Παλαμάς το έχει αυτό, γενικά. Του αρέσει να γλύφει τα φλόκια από χυμένους κώλους.

Κοίταζα το μικρό με την πούτσα στο χέρι. Τι τυχερό παιδί, να μας βρει σ’ αυτή την ηλικία. Να μάθει την πούτσα σωστά και έγκαιρα. Να χορτάσει γαμήσι από μικρός, όχι σαν κι εμένα που έμεινα χρόνια στην ντουλάπα και έβγαλα μετά χίλια συμπλέγματα. Δεν ήθελα να το γαμήσω. Το ζήλευα.

Να σε γαμήσει ο θείος σε τέτοια ηλικία, μαλάκα! Τι άντρας, γαμώ το σπίτι του. Κι εγώ να του την πω έτσι. Στη βράση κολλάει το σίδερο, σκέφτηκα. Του είχα υποσχεθεί την πίπα του αιώνα. Κι αυτό θα συνέβαινε.

Ο κώλος του Σωτήρη μπορούσε να περιμένει. Άλλωστε, είχε ήδη χύσει δυο φορές σ’ ένα μισάωρο. Ας του έδινα λίγο χρόνο να συγκεντρώσει δυνάμεις, σκέφτηκα. Ανέβηκα στο κρεβάτι μπροστά στο θείο ο οποιός, ξαπλωμένος ανάσκελα, είχε κλειστά τα μάτια και ξανάσαινε, και άνοιξα τα πόδια του όσο έπαιρνε. Ο μικρός με κοίταξε με απορία.

“Αγορίνα, όταν σε χρησιμοποιεί μια πούτσα, πρέπει να την περιποιείσαι, μετά. Θα την καθαρίζεις με τη γλώσσα σου και θα τη ρουφάς. Μπορεί να πρέπει να ξαναχύσει, σωστά;”

Ο θείος άνοιξε τα μάτια του και με κοίταζε με ένα απορημένο χαμόγελο.

“Και έναν τέτοιον άντρα πρέπει να τον περιποιείσαι διπλά”, συνέχισα κοιτώντας τον θείο τώρα.

“Τι σ’ έπιασε, ρε; Τι θες ρε μαλακάκο;” ρώτησε ο γερο τράγος.

“Τι να θέλω, ρε φίλε; Εσύ μ’ έμαθες να γαμάω. Εσύ μου έμαθες τα πάντα. Είσαι το καλύτερο σερνικό εδώ μέσα. Δεν υπάρχει άντρας σαν κι εσένα ρε και στο λέω μπέσα. Γι’ αυτό, θα σου γλύψω το παπάρι τώρα εδώ, μαζί με το μικρό, στο χαλαρό. Τέτοιο χύσιμο δεν θα’ χεις ξανακάνει. Γιατί αυτό μας αξίζει, ρε μαν. Να σου ρουφάμε τη ψωλάρα και να σου γλύφουμε τ’ αρχίδια.”, είπα στέκοντας από πάνω του, ολόγυμνος, ιδρωμένος, με την ψωλάρα μου να σημαδεύει στο ταβάνι. “Ειδικά άμα έχουμε μεγάλη γλώσσα”, πρόσθεσα όλο νόημα και ξάπλωσα ανάμεσα στα πόδια του, δίπλα στο μικρό.

“Αφού σου είπα, ρε μαλάκα, στ’ αρχίδια μου ό,τι κι αν είπες, το ξέρω ότι είσαι βλαμμένος”, είπε ο θείος χαμογελώντας.

“Όχι, τράγο. Πρέπει να μάθω τη θέση μου. Να μετράω τα λόγια μου. Σου υποσχέθηκα κάτι και θα το κάνω”.

“Ό,τι θες, αντράκο”. έκανε ο θείος και σταύρωσε τα χέρια του πίσω απ’ το κεφάλι του.

Έπιασα τις ιδρωμένες, χοντρές αρχιδάρες του και τις έβαλα στο στόμα μου.

(συνεχίζεται)

Τα προηγούμενα μέρη:

Το πάρτυ στου Παλαμά

Το πάρτυ στου Παλαμά ΙΙ

Το πάρτυ στου Παλαμά ΙΙΙ

[moonsdemon]

Rosa

«Έχεις ακροβατισει πάνω σε σε σκοινί τεντωμένο και από κάτω μαχαίρια γυαλιστερά να σε προσδοκούν;» Με ρώτησε καθώς το κύμα της θάλασσας έσκασε με δύναμη στην άμμο και ο θαλάσσης αέρας έγινε πιο έντονος.

«Ναι.» Της απάντησα με τα χείλια μου να κλείνουν πρωτου ξεστόμισω όλη την ιστορία μου, ας αφήσω και κάτι πριν πέσει η αυλαία. Εκείνη κοντοστάθηκε για ένα λεπτό, και κοίταξε τον κοράλλι ουρανό που είχε απλωθεί, λες και ήταν κάποιο όνειρο που δεν τελειώνει.

«Είναι άδικο, που την τελευταία πράξη του παραμυθιού σου την ξέρεις ήδη.» Μου είπε και με κοίταξε θαρρείς με βλέμμα στενάχωρο. Της χαμογέλασα και της είπα να κοιτάζει για μένα που και που στον κοράλλι ουρανό. «Μην το κάνεις.» Μου είπε, θαρρείς και η απελπισία της ήταν αυτή που θα με κρατούσε εδώ.

«Άσε την στο συρτάρι, και ας κάνουμε απόψε το πάρτυ που δεν έκανες στα δεκάξι.» Το βλέμμα μου χαμήλωσε, είχε δίκιο, φερομουν πάλι σαν απελπισμένη και είχα πάρει μια απόφαση που δεν θα ευνοούσε κανένα και κυρίως εμένα.

«Τα δεκάξι μου ήταν... Πριν αρκετό καιρό...»

«Χαζομάρες, θα μαστε δεκαξι για πάντα! Και θα τραγουδήσουμε, απόψε, όσο πιο δυνατά μπορούμε τις ίδιες φαλτσες μπαλάντες. Όπως το προηγούμενο καλοκαίρι που ήσουν χαρούμενη.»

«Ήμουν... Αλλά η έμπνευση μου φεύγει όταν είμαι ευτυχισμένη... Και θυμάμαι τα άσχημα για να νιωσω έστω και λίγο δημιουργική, μήπως ζωγραφισω ή γράψω τίποτα... Και αυτό ξέρω πως είναι άρρωστο... Μην με κοιτάζεις λες και βλέπεις κάποιο πληγωμένο κουτάβι.»

«Άννα...φύγε από αυτό το χωριό. Το βλέπεις. Είναι πιο τοξικό από ο, τι μπορείς να αντέξεις.»

«Και τι με αυτό;» Την κοίταξα με δάκρυα στα μάτια. Βρήκε την ευαίσθητη φλέβα μου, και πίεσε πιο πολύ το αγκάθι στην πληγή. Έμενε σιωπηλή στην ερώτηση μου.

«Κοίτα, Ρόζα, έχω μάθει να κρατάω στα δόντια μου μαχαίρι ακόμα και όταν χορεύω. Το χωριό... Είναι αυτό που είναι... Δεν μπορώ να κάνω κάτι. Είναι ο τόπος που μεγάλωσα... Και αντί να μου προτείνεις να φύγ��, ίσως να προσπαθούσες να καταλάβεις ότι δεν ψάχνω ούτε για εκδίκηση πια. Όσα βαρύ είχα τα σήκωσα μόνη μου... Θα είμαι καλά.» Η Ρόζα σταύρωσε τα χέρια της και σηκώθηκε από τον βράχο που καθόμασταν. Ήρθε προς το μέρος μου και με ταρακούνησε.

«Δεν θα το κάνεις.» Μου είπε εν τέλει, σαν να εξαρτάται η δική της ζωή από αυτό και όχι η δική μου. Αλλά με νίκησε.

«Εντάξει. Δεν θα το κάνω.» Μου χαμογέλασε. Ίσως να ήταν και το πιο αληθινό της χαμόγελο τα τελευταία 3 χρόνια που έχω δει. Η Ρόζα δεν υπήρξε ποτέ και έπαιζα, για μια ακόμη φορά, με τον εαυτό μου κρυφτό και αυτό, κάθε φορά που οι τάσεις μου αυξάνονταν και έψαχνα για την καλλιτεχνική φλέβα μου για να μου έκανα την χάρη να την έκοβα και με το αίμα μου να έγραφα όλα τα ποιήματα του κόσμου. Αυτό είναι για κάθε λεπτό που περνάει και νικάω λίγο λίγο την Ρόζα μου, την καλύτερη και χειρότερη μου φίλη. Για δύο συλλαβές που έχω καιρό να τις ξεστομίσω. Και για όσα παιχνίδια παίζει το μυαλό και με το καιρό φαίνονται όλο και πιο αφόρητα...

[solmeister13]

εσύ κάνεις δωρεάν τη συναυλία επειδή είναι η τελευταία και νιώθεις ενοχές που έβαλες το κοινό να πληρώσει άδικα για color Day και Mad, αλλά ενοχές δεν νιωθεις να χαλάσει ο κόσμος λεφτά για να σου πάρει δώρα; Το ότι το κάνουν εθελοντικά δεν μου λέει πολλα, εφόσον εσύ δίνεις το okay και ανακοινώνεις τα νούμερα που φοράς δημόσια.

ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ έχεις τρελαθεί τελείως;

Αφενός είναι τα γενέθλια μου, αφετέρου δεν είπα αγοράστε μου πράγματα, είπα φέρτε μου δώρα, τα οποία εάν δεν είσαι πλήρως υλιστής και τυπικός (και εάν δεν επιλέγεις στρατηγικά σε ποια asks θα αναφερθείς), μπορούν να είναι χίλια δυο πράγματα από ένα γράμμα και μία κάρτα, μέχρι μία ζωγραφιά ή ένα μενταγιόν. Δεν είναι λες και θα έχω πορτιέρη να αφήνει έξω τον κόσμο που ήρθε με άδεια χέρια, προφανώς αφορά όσους έχουν την όρεξη να φέρουν κάτι.

Όταν κάποιος με ρωτάει τι νούμερο φοράω, δεν έχω λόγο να μην απαντήσω. Θέλει να μου αγοράσει μία μπλούζα, γιατί να μου την πάρει σε λάθος νούμερο; 

Επειδή εσύ νομίζεις πως είσαι έξυπνος;

Το εάν ξεπληρώνω τις ενοχές που έχω απ’ το Mad και το Color Day νομίζω το λένε τα χρήματα που βάζω απ’ την τσέπη μου για να διοργανώσω ένα δωρεάν live χωρίς χορηγό και ο ύπνος που έχω χάσει για να πάρω τις άδειες, εν μέσω της δυσκολότερης περιόδου της ζωής μου σε θέμα υποχρεώσεων, που κοιμάμαι κατά μέσο όρο 5 ώρες τη μέρα, στο βωμό ενός ονείρου. 

Ή νομίζεις πως η παραλία έχει σκηνή και ηχοσύστημα; Ή νομίζεις πως το να τα στήσεις κοστίζει 50€; Ή νομίζεις πως ο δήμος τρελαινόταν να διοργανώσει συναυλίες; Ή νομίζεις πως όλα είναι τόσο μονοδιάστατα όσο τα έχεις στο μικρό κεφάλι σου;

Σταύρωσε με φίλε που θα ήθελα δώρα για να έχω κάτι να θυμάμαι από τον κόσμο που ήρθαμε τόσο κοντά και τα χρόνια που περάσαμε παρέα.

Μη σώσεις και έρθεις, μη σώσεις και με ακούσεις ξανά. Έχω δείξει και αποδείξει τον χαρακτήρα μου με όλες τις κινήσεις και τις απαντήσεις μου, δεν έχω χώρο για καχύποπτα μουνόπανα εδώ, ούτε για έριδες του τίποτα. Πούλο.

[a-moment-before]

Μια ιστορία στο Σουφλί

Λένε η αγάπη είναι τυφλή

μα όταν ήμουν στο Σουφλί

είδα τού έπαρχου την κόρη

με μπαλωμένο μεσοφόρι.

Μ’ έκανε λίγο να ρεμβάσω

νομίζω πως τη λέγαν Βάσω.

Πάντως την άλλη τη χρονιά

πήρα το τρένο των εννιά

κι έψαξα πάλι να την εύρω

απ’ τη Ροδόπη ως τον Έβρο.

Μ’ έπιασε φόβος μην τη χάσω

νομίζω πως τη λέγαν Βάσω.

Ρώτησα φίλους και γνωστούς

χωροφυλάκους προεστούς

ρώτησα κι έναν ταγματάρχη

έπαρχος μού ’παν δεν υπάρχει.

Μήπως ναυάγησε στη Θάσο

ή μήπως δεν τη λέγαν Βάσω;

Τράβηξα τότε το σκοινί

και πήγα στην Κομοτηνή

μια νύχτα με σκοτάδι πήχτρα

στη νερατζού τη χαρτορίχτρα.

Εκείνη σταύρωσε τον άσο

κι είπε να δούμε πού ’ναι η Βάσω.

Έψαξε δω έψαξε κει

με κέρασε κι ένα ρακί

και μου ’πε με φωνή σπασμένη

που στην καρδιά μου ακόμα μένει:

«Όσα χαρτιά και να διαβάσω

δε θα ’βρω αγόρι μου τη Βάσω».

Μα εγώ μια μέρα γιορτινή

θα περιμένω να φανεί

στου μαύρου κόσμου τ’ ανηφόρι

η τρυφερή τού επάρχου κόρη.

Κι ούτε ποτέ θα λογαριάσω

αν ήταν όνειρο η Βάσω.

Γκάτσος

[elektranhatcios]

είπα ότι ο Federer μοιάζει με ξάδερφο του Μητσοτάκη και δε σταύρωσε σετ ο άνθρωπος....

[eclecticstarlightblogger]

Οι αποκρουστικές εικόνες με το σταυρωμένο κοράκι στην Πάρο

Αποτροπιασμό και αντιδράσεις έχουν προκαλέσει οι φωτογραφίες που κάνουν τον γύρο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης με ένα κοράκι σταυρωμένο σε κολώνα, στην παραλία της Πούντας, στην Πάρο. Μάλιστα, ο επιτήδειος που σταύρωσε το πτηνό, το άφησε σε δημόσια θέα, με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν αντιδράσεις.   Παράλληλα, φωνές από το νησί σχολίασαν ότι είναι ένα είδος […] Οι αποκρουστικές εικόνες με το…