#Ik ben echt even dit aan het overdenken

[lateforitall]

Appartementencomplex ‘de Bovenkamer’

Geschreven door Valerie

Allereerst wil ik even kwijt hoe blij ik ben dat Tessa en ik hiermee begonnen zijn.

Het lijkt misschien allemaal nog niet zo heel veel; een site met waar tot nu toe 3 stukken opstaan, een instagram, wat playlists, een blad met logo’s (GREEEF<3), 1 tatoeage en 7 to go, een vermelding in 2 verschillende podcasts, 127 fans, sinds kort zelfs een discordchannel waar we onszelf en andere uitstel-veelplegers de kans geven om elkaar in de nek te hijgen (zodat je dat ene gaat doen wat je al heel lang wil doen, maar steeds niet doet, want er is zoveel te doen en zoveel uit te kiezen -zoals dit stukje schrijven; Tessa ‘hangt’ as we speak in de discord en hijgt digitaal in m’n nek; het werkt!-) en dan komt er binnenkort ook nog een zine aan (want wij kunnen wel veel lullen, maar aan de reacties te zien hebben jullie ook veel moois en interessants te delen).

Nou oke, het is toch echt al een aardig lijstje. Ik ben toch wel heel trots eigenlijk. Dit herinnert me er ook aan dat ik vaker stil moet staan bij wat er eigenlijk wel allemaal lukt, in het algemeen.

Ik dwaal af; wat ik wilde zeggen is dat LFIA me goed doet. Ik schrijf lang niet zoveel als ik had gepland toen we hier mee begonnen en daar voel ik me regelmatig ook onzeker over (‘wordt dit er weer een in de categorie enthousiast beginnen en niet afmaken?’ ‘kan ik dit eigenlijk wel?’ ‘wie zit er eigenlijk op te wachten?’), maar eigenlijk merk ik dat alleen al doelmatig bezig zijn met waar ik over zou willen schrijven zorgt voor meer orde in de chaos.

Ik kan daardoor mijn gedachten over m’n gedrag een stuk beter clusteren en verzamelen in aparte kamertjes. En ik kan je zeggen; dat is verdomde welkom in deze tijd van overvloed aan tijd voor zelfreflectie .

Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik stroom inmiddels echt een beetje over; geef me alsjeblieft een pit vol vies lekkere zwetende lijven om al deze nieuw vergaarde zelfkennis en over- geanalyseerde gedachten, conclusies en dromen over letterlijk ALLES bij kapot te kunnen slaan en weg te kunnen gooien in het bier dat ik uit m’n handen laat vallen. Zijn die vaccinaties al hier??

Maar welkom in mijn flatgebouw, ik zal jullie even een snelle rondleiding geven; We beginnen bij de ‘de lange weg naar mijn ADHD diagnose’ kamer waar ik eigenlijk van vond dat die geopend moest worden voor mijn volgende stukje -want context en meer begrip bij de lezer over waarom ik dit eigenlijk doe en hoe ik hier ben gekomen-, maar waar bij het opendoen nog zoveel verlegen figuren voorzichtig om het hoekje naar buiten spiekten, dat ik die toch eerst nog even ga laten wennen aan hun nieuwe onderkomen- licht uit, gordijnen dicht, dikke emoplaylist aan-: komt wel, nu nog even te eng.

Dan hebben we ook een ‘uitstel- en planningkamer’, die inmiddels is samengevoegd met de ‘alles draait om keuzes’-kamer, waar zich recentelijk ook de ‘aandacht tekort? aandacht- teveel!’ kamer zich bij aan heeft gesloten en de ‘je bent altijd zo enthousiast!’ kamer ook al een bezichtiging voor heeft gepland. Op andere verdiepingen hebben we nog de ‘waarom komt alles altijd zo hard binnen’, de ‘alles moet eens in de zoveel tijd compleet overhoop gegooid worden’ en de ‘wat wil ik nou eigenlijk met m’n leven’ kamers.

De ‘je bent gewoon dom’ kamer heeft gelukkig sinds een jaar of 2 het formaat van een meterkast aangenomen, maar in deze tijd van woningnood kan die wel altijd nog worden verhuurd onder de noemer ‘studio’, dus ook die zal ik goed in de gaten moeten blijven houden.

Nou goed, het ordenen lukt dus aardig, maar tegelijkertijd bevestig ik ook wederom aan mezelf dat alles aan elkaar gelinkt is, door elkaar loopt en niet op zichzelf staat.  Als het dat nog niet zo is, weet ik wel ergens op een vergeten verdieping een stoffige internetverbinding te vinden die mij terugbrengt naar een herinnering van 25 jaar geleden of dat ene wat ik 3 maanden geleden een keer tegen iemand zei. Dus al die kamers hebben sowieso geheime deuren, ramen en van die politiebureau spiegels..en dat is prima. Je hoeft het niet allemaal in 1 oogopslag te zien.

Ik wil dit gegeven niet langer een reden laten zijn om niet gewoon te beginnen met het uitschrijven van het interieur van een van die kamers, of een deel daarvan. Ik ga jullie in mijn posts gewoon stuk voor stuk in een chaotische bezichtiging proberen mee te nemen in een van de zovele ruimtes, terwijl ik jullie tussendoor naar binnen laat gluren bij een van de andere kamers, gecombineerd met random geluidsfragmenten en rare beelden die net iets te hard en fel op je afkomen. Ook zal ik hier en daar geheimzinnig doen over kamers waar nog een dik slot op zit (wellicht is het horen van jullie ervaringen wel de geheime code).

Grote kans dat die kamers er de keer daarop dat ik jullie een rondleiding geef wel weer heel anders uitzien (“had gezegd dat jullie langskwamen, dan had ik opgeruimd”), er een kamer bij is gekomen of verdwenen. En dat is ook okè.

Niets staat vast, alles is veranderlijk. Gelukkig maar, anders zaten we nu allemaal nog op wit leren banken uitgedroogde plakjes leverworst naar binnen te schuiven.

Heel regelmatig vraag ik me af hoe de gedachtenstroom bij anderen eruit ziet. Gaat het bij jullie ook altijd door? Voelt het bij jullie ook als een flatgebouw waar altijd het licht aanstaat en de main switch onvindbaar is? Ik bedoel, het lukt me gelukkig regelmatig om het licht in een aantal kamers te dimmen, maar er is er altijd wel 1, of meer, waar het felle TL licht constant doorknippert.

De afgelopen periode heeft dit helemaal extreme vormen aangenomen, nu er veel minder externe afleiding is en ik, zoals iedereen, een groot aantal van m’n uitlaatkleppen tijdelijk kwijt ben.

Ik slaap veel lichter, droom naar mijn idee veel meer en ben ik echt pro aan het worden wat betreft overdenken.

Maar voor mij werkt het bezig zijn met LFIA dus heel erg, helpt het feit dat ik structuur heb in m’n leven door mijn fulltime baan en heb ik ook heel veel baat bij meditatie en yoga*, dus eigenlijk zou ik moeten proberen me daar ook echt vaker toe te zetten.

Daarnaast zal ik heel eerlijk toegeven dat ik merk dat ook alcohol m’n chaos wat naar de achtergrond drukt, maar gezien mijn verslavingsgevoeligheid probeer ik ook echt om dit te beperken tot het weekend -ja dat weekend begint soms al woensdag; ik maak ‘m maar alvast, dan hoeven m’n vrienden dat niet te doen-.

Hebben jullie nog (gezonde) tips om de formule 1 race door het appartementencomplex waar het licht altijd aan staat en waar altijd wel iemand een feestje aan het vieren is, wat meer in slow motion af te laten spelen of zelfs soms even helemaal af te kunnen sluiten?

Ik ben heel benieuwd. In onze discord hebben we een #support channel waar je deze tips eventueel zou kunnen delen. Gil als je de link wilt, dan spreken we elkaar daar.

*hier ben ik trouwens dus echt heel enthousiast over; in m’n vorige stukje benoemde ik ook al dat ik bezig ben met punk rock yoga en dat plan vormt zich steeds meer. Wil je nu al meer horen over waarom ik denk dat echt iedereen baat kan hebben bij yoga (ja ook jij met je allergie voor bomenknuffelaars), stuur me een berichtje.

Soundtrack: Life Long Tragedy- Explaining a Feeling

(Beide foto’s zijn gemaakt door de geweldige Tessa)

[mommy-britt]

21 week zwanger

Hier weer een blogje van mij, heeft even geduurd maar heb er even tijd voor kunnen vinden. De laatste tijd erg druk geweest met ggz afspraken, therapie en nieuw werk.

Met ons zoontje gaat alles goed, hij groeit goed en is me al aardig aan het pesten in mijn buik. De bewegingen die ik voel worden al steeds sterker en ik merk dat mijn buik nu echt best wel snel begint te groeien. Ik probeer er echt van te genieten, vooral de bewegingen vind ik erg fijn. Soort ‘het is echt’ gevoel. Tevens blijft het aankomen voor mij toch een dingetje, in mijn omgeving word vaak hetzelfde gereageerd hierop. 'Het is voor je baby’, ‘Je ziet er juist zo mooi uit’ etc etc. Allemaal heel lief bedoeld en ik snap alle adviezen ook heel goed, dat ik meer moet eten, dat ik nou eenmaal aankom en ik er zo juist beter uit zie.. maar om dit zelf te zien is toch moeilijker. Jullie zijn stuk voor stuk zo lief, dat jullie aan me denken (goed of slecht) en me af en toe een berichtje sturen. Ik word begeleid voor mijn eetstoornis omdat ik dit zelf al aangegeven had. De gynaecoloog en het ggz staan hier voor mij klaar en helpen me met de momenten dat ik het inderdaad allemaal eventjes te moeilijk vind. 

Je moet je voorstellen dat je de hele dag iemand bij je hebt staan die je zegt wat je wel en niet mag doen. Die je de hele tijd over alles wat met eten en drinken te maken heeft laat overdenken. Je blijft malen, je gaat je rot voelen en weg is je eetlust. Het is ook heel eng voor mij om aan te komen. Vroeger ben ik veel gepest voor verschillende redenen waaronder dat ze vonden dat ik dik was. Laat iemand eens voor een paar jaar elke dag horen dat een konijn groen is en op ten duur ga je het geloven. Daar komt al dit dus ook vandaan. Slecht zelfbeeld, negatief zelfbeeld en een gebroken zelfbeeld. Jullie zien allemaal een hele andere Britt dan die ik in de spiegel zie. En dat doet pijn, niet alleen voor mij maar ook voor de belangrijke mensen om mij heen. Ik weet dat ik mijn lichaam kapot maak maar kan er niet mee stoppen. Bang om mezelf en de controle over mezelf te verliezen. Ik doe heel erg mijn best omdat er nu een klein nieuw leven in mij groeit maar dit zal altijd een heel naar deel van mijn leven blijven.

Nu nog even wat positief nieuws, ik had meerdere sollicitaties verstuurd en van 1 organisatie bericht terug gekregen, dagen meegelopen en waar ik nu voor 26/32 uur aan het werk kan. Dit gaat nog heel lastig worden maar ik ga er voor!

Therapie gaat goed en ga ik nog steeds elke woensdag de hele ochtend heen. Hier word veel van je verwacht, zowel in de groep als met huiswerk maken. Huiswerk maken zal je denken? Ja, huiswerk maken. Je moet er elke dag eventjes mee bezig zijn. Je houd bij hoe je je elke dag voelt, maakt een observatie over dingen die gebeurt zijn etc. Voor de mensen die willen weten wat de therapie nou precies inhoud zal ik hier een linkje plaatsen.

https://www.lentis.nl/behandeling/vaardigheidstraining-emotie-regulatie-stoornis-vers/

Mooie buikfoto zal nog volgen... voor de snelle lezers onder ons. 

xoxo

[devlakkelanders]

Hoi allemaal,

dit blogbericht gaat een beetje anders zijn dan alle andere. We zijn bijna aan het einde van dit jaar weg van huis. We zijn van een vier maand lange zomer plotseling in de herfst beland, bijna exact de dag dat we afscheid namen van Suzanne en Lisen. Hoezeer ik ook van de zon, die ons toeliet om alle uren daglicht buiten te leven en zoveel moois te ontdekken, genoten heb doet het me deugd om enkele donkere wolken aan de lucht te zien. Want blauwe hemels zijn eigenlijk maar vlak, en het is verandering tussen weer en tijd die zoveel meer diepgang geeft. Verandering geeft perspectief.

Zoals sommigen misschien weten deel ik niet graag persoonlijke dingen via een online platform, maar aangezien onze blog net dàt is, wil ik mezelf toch eens uit mijn comfortzone duwen, zonder melig te zijn, en enkele dingen met jullie delen.Jullie zijn allemaal dichte vrienden en familie, dus dat moet hier wel lukken (hoop ik). 

Ik weet niet goed waar deze schrijfsels naartoe zullen gaan, maar ik wil gewoon een beetje verduidelijking scheppen over wat dit jaar voor ons, voor mij heeft betekend. Ik heb vaak gedacht of dat wel nodig is, om de andere kant toe te lichten, maar ik geef niet graag een fout beeld van situaties. Ik hou van dingen die écht zijn en naar mijn gevoel is het beeld van deze blog niet de volledige waarheid geweest. Hoewel ik het hier altijd “luchtig” aanpakte, is dit eigenlijk geen luchtig jaar geweest. Ik schrijf dit in een opwelling van moed, en zal dit ook plaatsen in een opwelling. Ik ga het niet duizend keer overlezen en over elke zin zitten twijfelen (oeps, ondertussen toch gebeurd). Dit zijn mijn gedachten hoe ze ik vandaag neergeschreven heb en zo zal ik ze laten staan, ookal zijn die morgen niet exact dezelfde meer.

Een deel van mij denkt -“da’s helemaal niet noodzakelijk om die dingen te vertellen”, maar ik wil niet iemand zijn die doet alsof zijn leven perfect is terwijl dat uiteraard niet zo is. - Iets wat voor mij veel te vaak gebeurd via sociale media- We hebben deze blog vooral gezien als een manier om kort te delen hoe het met ons ging. In het begin met wat tekst erbij en nadien vooral afbeeldingen. Maar een afbeelding is zo vlak en eenzijdig. Net zoals blogs, net zoals de onze. Ik wil me daar even niet meer achter verschuilen. Ik vond het altijd leuk om simpelweg beelden met jullie te delen, want dat ging voor mij altijd zoveel gemakkelijker dan woorden. Ik ben een hele moeilijke beslisser en beelden zijn voor mij heel spontaan, zo momentaal en luchtig zodat ik ze niet kan “overdenken”, want dat doe ik altijd veel te veel.

Ik besef heel goed dat ik heel gepriviligeerd was/ben als blanke Europeaan (in onze hedendaagse maatschappij) dat ik zo gemakkelijk zo'n reis heb kunnen maken (na slechts een jaar parttime te hebben gewerkt). Ik ben heel dankbaar voor alles wat ik hier heb geleerd. alle mensen die ik ontmoet heb, en alle prachtige natuur die ik hier ontdekt heb. Maar desondanks was het één van de moeilijkste jaren van mijn leven. Dit jaar en het vorige. Maar dat deelde ik hier niet op. Er is zoveel gebeurd, zowel thuis als hier, en ik heb de gigantische afstand tussen België en Canada meermaals gevoeld. Net dìt jaar zat er een oceaan tussen mij en mijn kostbare familie. Dat is echt hard slikken geweest. Ik was naar Canada vertrokken met een lichte rugzak, maar heel veel bagage. Naar hier komen moest voor mij nieuw perspectief geven, me uit mijn gedachten trekken. Maar een voet op ander land zetten, biedt natuurlijk geen directe oplossing.

Maarten en ik zijn wel op reis geweest, maar niet op vakantie. We hebben hier gezocht naar een manier van leven dat ons toeliet om het land en de mensen hier beter te leren kennen. We hebben daar ook onze tijd voor genomen en niet enkel van de ene naar de andere plek gegaan. Tot en met begin mei bestond onze reis vooral uit HelpX (working for room and board) in Quebec en Ontario, daarna zijn we richting het westen gegaan naar British Colombia. Wanneer ik denk aan onze ‘thuis’ in Canada, dan denk ik aan Robert and Heidi in Ontario en Emannuel en Stan in Quebec. British Colombia was prachtig en unlike anything I’ve ever seen, maar zonder familie bood de natuur soms geen troost.

Ik vind het fantastisch als ik hoor dat het zien van onze foto’s en onze korte verhalen sommige mensen aanzette tot actie. Zoals toen een vriendin van mij schreef dat na ons bezoek in Toronto, ze beslist had om samen met haar vriend hun jobs op te zeggen zodat ze ook met z'n twee konden reizen. Zij twee en nog twee vrienden van hen aan wie ze ons verhaal verteld hadden. Dat gaf me veel moed om steeds verder te zetten, maar soms wrong het bij mij een beetje dat achter die blogberichten niet altijd een mooie waarheid verschool. 

Ik weet niet goed waar ik hiermee naartoe ga, maar misschien kan ik het kort proberen te verwoorden (Ik val in herhaling, sorry). Alle mooie dingen die we hier deelden waren oprecht, maar ik koos er altijd bewust voor om de negatieve dingen achterwege te laten. Dit jaar is fantastisch geweest, maar bij momenten onuitstaanbaar. Ik vond het superleuk dat jullie thuis meevolgenden en ons zo aangemoedigd hebben, want we hebben dat meer nodig gehad dan jullie misschien dachten.

Voor alle duidelijkheid, ik heb helemaal geen spijt van deze reis, maar door  onvoorziene omstandigheden leek het vooral slechte timing. Ik heb vaak zitten worstelen met het idee om naar huis te gaan, om er te zijn voor mijn familie. Ik weet nog steeds niet of het de “juiste” keuze is geweest om hier te blijven, maar het is de keuze die ik gemaakt heb en ik heb er, denk ik, vrede mee.  

Maarten en ik zijn dromers, maar de soms harde realiteit heeft ons ook sterker gemaakt. Ik heb Maarten nog meer leren kennen als de super lieve, grappige en intelligente jongen die hij werkelijk is. Het terugzien van vrienden en familie (Wim & Yes, Anouk, Fern, Lode & Lien, Suzanne, Lisen & Zoë), maakte het voor mij steeds veel gemakkelijker om vooruit te gaan. Ze hebben mijn batterijen telkens opnieuw opgeladen.  Maarten en ik zijn dromers, grote en kleine dromen. Dit jaar heb ik zoveel geleerd van zoveel mensen en families en dat heeft me veel inzicht gegeven in dingen die ik ooit wil bereiken. Ik droom van een moestuintje, van alle dingen die ik weer ga kunnen breien/weven/…, van het bouwen van een klein huisje, simpel leven, plannen voor nu en voor later. (& stiekem toch ook al van een volgende lange reis met de fiets of liftend of …)

Na het verkopen van de Jacques zijn Maarten en ik zo snel mogelijk terug naar Montréal gekeerd. We geraakten bijna het land niet terug binnen maar dat is allemaal goed gekomen! We hebben net enkele fantastische dagen achter de rug, na het ontmoeten van een lieve familie in Québec. Wat zijn we toch gelukzakken! Momenteel zijn we in Saint-Jérôme en over enkele dagen brengen we een bezoekje aan de jongens van Les Pieds Sur Terre! Daarna richting Montréal waar we nog enkele lieve mensen dag zeggen en dan laten we Canada voor een tijdje achter ons!

Dit jaar is er voor mij iets heel duidelijk geworden. Mijn vrienden en familie zijn erg belangrijk voor mij. Het doet deugd om weg te zijn als je weet dat er thuis mensen aan je denken en jij aan hen. Reizen is maar zo leuk als je weet dat je familie en vrienden gezond en wel zijn en je weet dat ze gelukkig zijn.   & op dit moment droom ik van de dag dat ik mijn lieve ouders opnieuw kan vastpakken.  

Ik zou alles nog duizend keer opnieuw kunnen verwoorden of nog verder kunnen uitwijken, maar ik ga het bij deze versie laten. Bedankt om te lezen.

Tot binnenkort allemaal! Ik kijk er naar uit jullie terug te zien!

Heel veel liefs,

Linde

P.S: Om nog meer uit mijn comfort zone te kruipen, toon ik jullie deze foto die ik ergens vorige week genomen heb. Ik was blij omdat ik me vrij voelde omdat we opnieuw in de natuur waren en stiekem al enthousiast uitkeek naar onze thuiskomst! Een tevreden glimlach. 

[ikeooblog]

Wat ik tot nog toe voor Maya geschreven had (in chronologische volgorde)

Ik ben vooral boos geweest de eerste weken. Op de HKU, op docenten, op vrienden, op mezelf. Gewoon omdat dat makkelijker is dan geconfronteerd worden met de angst voor afwijzing, mislukkingen en onzekerheden. En dat wil ik niet dramatischer of groter maken dan het is; gewoon een patroon. Ik ben ervan overtuigd dat dat patroon enigszins onderbroken kan worden zodra ik me er bewust van ben. Telkens als we een opdracht krijgen ben ik zo onzeker over mijn eigen kunnen dat ik ervan uitga dat het gaat mislukken. Het is natuurlijk makkelijker om dan te zeggen dat dat de schuld is van iemand anders. Dan hoef je er niet mee te dealen dat je eigenlijk heel diep gelooft dat je het niet kan.  Want wat moet je dan? Op die manier kan je alle verantwoordelijkheid voor het starten van een geslaagd project van je af schuiven. Dus doe ik de eerste week niets.   Dat is de schuld van de HKU en alle docenten van die week, want zij zeggen niet wat ik moet doen. En hoe kan ik nou beginnen als ik niet weet wat ik moet doen?

Dan na een week, als ik gek van mezelf word en heb geaccepteerd dat ik, ondanks of dankzij de slechte begeleiding, toch echt zelf moet gaan bedenken wat ik wil doen. Dus ga ik aan de slag. Met het idee van conserveren ben ik mooie schimmeltinten spuitverf gaan kopen. Ik ben een soort plantachtig wezen met tentakels gaan kleien dat uit helder gekleurde conservenblikjes kroop. Ik ben champignons gaan kopiëren en met al die losse dingen weer risoprints gaan maken. *Die gekopieerde champignon leek meteen op een oog. Dat deed me denken aan een soort alziend oog. Zoals microben een soort onzichtbare wereld op die van ons vormen, zo kan je ze ook zien als een soort oppermachtig wezen dat in alle opzichten met zichzelf in contact staat. Daarbij deed de cirkelvorm me denken aan het idee van circulariteit zoals dat ook in mijn tekst voor verhalend terugkwam: organismen ontstaan en sterven, worden verteerd door microben en opnieuw, alsmaar weer.* Die cirkel ben ik weer gaan gebruiken door ze op een groot vel te spuiten, waar een lekker grof maar esthetisch printje uitrolde. Ik was vrij tevreden met mezelf.

Daarna ben ik wat bewegend beeld gaan maken van mijn champignonriso’s en schuimrubber. Van gras en onnatuurlijk roze spuitverf. Ik merk dat ik vrij lang in het genereren blijf hangen omdat ik het liefst geen uitspraak doe over waar mijn werk over gaat. Dat schept immers de verantwoordelijkheid daadwerkelijk iets te communiceren. Niet dat ik dat niet wil of kan, maar net als bij o&o in het eerste semester stel ik dat het liefst zo lang mogelijk uit. Ik sta nu op het randje van de overgang tussen generen en onderzoeken. Al schrijvende krijg ik wel beter grip op de betekenis en aantrekkingskracht van dat oog wat ik eerder beschreef. Ik moet in die richting verder zoeken. Een paar steekwoorden: * Big brother * Onzichtbaar * Oppermachtig * Mooi * En ook een beetje eng * Oerkracht * Wereld op zichzelf ( —> (wetenschappelijk) onderzoek: vat krijgen op iets abstracts/ongrijpbaars)

Ik realiseer me dat ik sneller afstand moet nemen om dit soort concretiseringen te kunnen vatten. Dat herinner ik me eigenlijk ook van o&o vorig jaar. Dat ging heel goed, maar we hadden dan ook de luxe dat ons werd verteld wanneer we moesten stilstaan, terugkijken en een uitspraak doen. Dat is namelijk het punt waar genereren over kan gaan in onderzoeken. Soms heel expliciet en soms meer organisch. Het één niet slechter dan het ander. Ik heb nu het gevoel dat ik morgen wat gerichter verder kan zoeken, gelukkig. Weer tevreden.

________________________

Wat ik wil doen: Aan de slag gaan als visueel onderzoeker om de schoonheid van schimmels en de brede toepassingsmogelijkheden daarvan te laten zien. Uitkomend op een serie exposeerbare werken/verkoopbare producten. Dit dmv tekeningen, Riso, fotografie en digitale print.

—> Voor mij: interesse in het contrast tussen schoonheid en afkeer + het feit dat we zo weinig zien of horen van de belangrijkste organismen in de biosfeer

Ik heb met Joost gebeld naar aanleiding van mijn gesprek komende maandag. Ik was bang dat mijn plan niet concreet genoeg was en

________________________

De afgelopen dagen heb ik min of meer vrij genomen. Ik heb vandaag de afspraak bij het Universiteitsmuseum en heb mezelf toegestaan het tot dan even te laten bij wat ik heb en wat rust te zoeken in andere dingen. Werken, pep snuiven en een concert. Wat sociale contexten opzoeken. Want nu ik bij 2A in het lokaal zit en Siem hoor praten over zijn ‘doensyndroom’ (wat wordt ge-autocorrect naar ‘downsyndroom’, maar dat terzijde) en als obstakel kent dat hij echt op tijd uit zijn bed moet komen en focussen, heb ik het tegenovergestelde. Ik neem me voor om de hele dag aan het werk te gaan, sta vroeg op, rommel wat rond, ga naar de winkel, rommel nog wat rond, en zit me de hele namiddag te frustreren over het feit dat er niks meer uit mijn vingers komt en mijn gedachten zich blijven wentelen in variaties van beelden die ik die ochtend heb gemaakt. Ik ben dan al dik vier uur bezig geweest. Een soort omgekeerd maaksyndroom dus. Mijn uitdaging ligt dus daarin, dat ik op tijd afleiding ga zoeken in activiteit, plekken, of andere mensen, en de de grenzen van een productieve dag beter ga herkennen.

________________________

Drie dagen later. Ik ben inmiddels weer een nieuwe weg ingeslagen. Met de enorme behoefte om nu eindelijk eens stappen vooruit te gaan zetten, in plaats van in de breedte, ben ik simpel getekend beeldverhaal gaan maken bij mijn tekst voor Maya. Dit ook als gevolg van het contact met het Universiteitsmuseum. Mijn contactpersoon heeft laten weten dat het eventueel alleen door kan gaan als ik de bezoekers betrek in mijn maakproces en een activiteit organiseer waaraan zij bijvoorbeeld zelf mee kunnen tekenen. Daar zit ik zo niet op te wachten dat mijn samenwerking met het museum hier gestopt is. Dat is tegelijk jammer en een zege: dit is het moment om voor mezelf kaders te gaan stellen. Ik kan me nu niet meer verschuilen achter de onduidelijkheid van het museum. Gisteravond zat ik nog eens te overdenken wat ik nu eigenlijk aan het doen ben. Joost zei afgelopen week dat alles wat ik aan werk op mijn blog had geplaatst een losse ingang was voor het uitdiepen van een project. Daar kan ik me in vinden. Ik zit mezelf telkens op te vreten over het feit dat ik in het genereren blijf hangen, af en toe even naar het ordenen spring en weer terug ga naar genereren. Nu denk ik dat dat vooral komt door de vaagheid van mijn onderwerp. Ik ben met al dat genereren aan het bepalen wat het nu precies is dat me zo trekt in schimmels, om daar mee door te willen gaan. Die vraag is nu het kader waarin ik het gegenereerde materiaal kan plaatsen: “wat vind ik interessant aan schimmels?” Daarover kan ik aan de hand van het werk wel een uitspraak doen. In de eerste instantie aan het me puur om de esthetiek: ze zijn gewoon visueel aantrekkelijk. Maar interessanter nog vind ik de gecompliceerdheid van dat visueel, in combinatie met het feit dat microben van deze schoonheid als een onzichtbare laag over onze wereld leven. Dat we zelfs niet zonder kunnen. Daarbij de ongrijpbaarheid van hun schoonheid. Dat aspect heb ik al geprobeerd te pakken in mijn tekst voor Maya. Iets wat er is, maar je kunt er je vinger niet op leggen wat dan precies. Zoals schoonheid volgens Kant: er is een scherp verschil tussen dingen en data-over-dingen. Schoonheid geeft daarbij toegang tot het /ding/, het ontoegankelijke. Dichter bij de werkelijkheid dan een schoonheidservaring kunnen we niet komen. In die zin zijn schimmels daarin bijzonder: de ervaring van het zien geeft toegang tot het ontoegankelijke/de werkelijkheid. Tegelijk zijn ze zelf die onzichtbare ontoegankelijke werkelijkheid; ze zijn overal. Dat maakt ze een soort laag van echter-dan-echtheid. Onzichtbaar maar tot in de wetenschappelijke zin daadwerkelijk aanwezig. Maar laat ik het niet ingewikkelder maken dan het is, en het houden bij de nu dikgedrukte kern hierboven.

Concreet had ik voor mezelf gesteld dat ik me beter wilde richten op toepassingen van mijn werk. Dus niet een simpel printje voor aan de muur, maar een toepassing. Daarom ga ik nu proberen met het werk wat ik gemaakt heb toepassingen te verzinnen die een extra betekenislaag geven. —> juist het feit dat ik mijn vinger er niet op kan leggen maakt het fascinerend —> ik kan niet zo goed tegen onzekerheid in het maakproces

[wijngaardbarendrecht]

Manna voor vandaag

Mat 6: 28+29 Wat zijt gij bezorgt voor de kleding..aanmerkt de leliën in het veld, hoe ze groeien. Ze arbeiden en spinnen niet. En ik zeg u, dat ook Salomo in  zijn heerlijkheid niet is bekleed geweest gelijk 1 van deze. We kennen allemaal de bekende mooie bemoedigende teksten uit de bijbel wel. We zeggen ze op, sturen ze met een kaart of app naar anderen of  bemoedigen elkaar ermee als iemand ziek is of lijdt. En ik denk dat u er, naar gelang het probleem, ook een paar uit uw hoofd opzegt, uit uw mouw kunt schudden. Als ik eerlijk ben, er zijn meerdere perioden geweest waarin ik het erg moeilijk had. En als er dan zo’n tekst gezegd, gebeden, geschud werd, werd ik daar niet altijd blij van.   Dan dacht ik....joh...ik ken zelf nog wel 7 betere teksten bij dit probleem. Vertel mij wat.. even schudden en we hebben wel wat moois. Soort pleisters op de wonden. Moeite..tekst erin...amen....en door! Terug naar bovenstaande tekst. Wat ik in die moeite wel geleerd heb is; dat de Geest liefdevol fluistert.  Zelf bewust vragen..wat heb ik nu nodig? Dat je dan een woord of tekst krijgt, via welke weg ook, waar je zelf mee aan de slag kunt. En zo was het eens met deze tekst Kijk naar de leliën in het veld....hoe mooi ze zijn. Ik ging over deze tekst echt nadenken.  Hij was tenslotte voor mij. Toen fietste ik in die dagen langs een singel en zag ineens de prachtig waterlelies.  Echt zo mooi! En ze liggen daar maar....niets te doen en een beetje zon en licht te vangen. Dat was voor mij erg interessant. Zomaar niets doen...en zo gezegend zijn. Ik ben er een aantal keren bewust naar gaan kijken, overdenken en kwam ik tot rust in een roerige periode. Het werd een hulp voor mij. Denk aan de waterlelie! 🌸 Mijn bemoegiging voor u is: Wilt u letten op de teksten of woorden die voor u zijn. Bekijk die dan eens extra goed. Overdenken, een vergelijkbare tekst opzoeken, herkauwen, tekenen of wat dan ook. Het kan zoveel mooie en rust geven in uw persoonlijke situatie. Inmiddels ben ik het cynisme voorbij gelukkig. Geef me gerust een tekst ter bemoediging. Ik heb ondertussen wel geleerd er op toe te zien hoe en wat ik ermee kan Ik wens u ook veel mooie bemoedigende teksten toe. Maar vooral de fluistering v.d Heilige Geest. Want dat zijn toch echt de mooiste woorden en teksten, speciaal voor u!    Een liefdevolle groet Esther Schijve

[margotblikblog]

Hester Macrader

Wat zijn mijn moeiteloze talenten? Wat is iets wat ik eigenlijk met plezier en zonder overdenken doe?

Iets wat er al vanaf kleins in zit is het bedenken van verhalen. Misschien is het begonnen omdat ik al heel vroeg begon met lezen en films kijken. Gelukkig had ik een vader die bijvoorbeeld Gladiator al liet zien toen ik 6 was. Zo ben ik al op jonge leeftijd met verhalen in aanraking gekomen. 

Ik bedacht vaak fantasieen en verhalen, misschien een soort van vluchten uit de echte wereld. Ik kon mezelf er altijd in verliezen. Tegenwoordig ben ik er nog steeds iedere dag over na aan het denken. Was er maar een machine die mijn gedachtes kon vertalen naar papier. 

Wat ik vaak van andere mensen te horen krijg is dat ik een positieve uitstraling heb. Ik lach veel en ben eigenlijk nooit chagrijnig. Zelfs al ik super boos ben op iemand schiet ik in de lach van plaats daadwerkelijk boos te doen. Het is echt iets wat in mij zit. Ik ben laatst zelfs aangenomen voor een baan in de horeca waar ik 0 ervaring in heb, maar ik heb wel een vriendelijke en positieve uitstraling. Ook merk ik dat ik mensen waar ik om geef ook positief probeer te houden. Als het net even wat minder lekker met ze gaat of ze zien het allemaal even niet meer zitten, probeer ik ze altijd op te peppen.

Helaas is dat iets wat ik bij mezelf veel minder doe. Als het om mezelf gaat ben ik echt een doem denker, wat wel heel dubbel is. Dit is dus iets wat ik niet zonder moeite kan. Als het om andere gaat wel, maar om mezelf niet.  

Het is niet raar dat ik op school het leuk vind om creatief bezig te zijn. Verhalen bekijken of bedenken. Concepten bedenken in het algemeen eigenlijk. Als ik maar mijn creativiteit kwijt kan. 

Iets bedenken en dat uitvoeren gaat zo goed als moeiteloos. Maar als het super theoretisch en technisch word, word het voor mij echt heel moeizaam. Ik ben niet echt technisch aangelegd en het lijkt ook wel met veel moeite in mijn hoofd te komen. Dit zijn dingen die voor mij dus juist weer heel veel moeite kosten. Het is niet dat ik het niet wil. Het is gewoon echt heel moeilijk voor mij. 

[yasschrijft]

New York reisverslag

Ik werd verward wakker. Wat deed ik hier? Dit was mijn bed ja. Maar wat deed ik nu in mijn eigen bed? Waar was New York? Waarom hoorde ik geen douchende mensen en metro's langs rijden. Zo zit je in New York, dan ineens ben je thuis. Dag 1. Na een heftig lange, 9 uur durende, vliegreis, een bijna 6 uur durende overstap in Detroit, kwamen we aan in New York. Het was ergens rond half 2 in de ochtend en dus half 8 in Nederland. Ik was dus al bijna 24 uur wakker, maar wel in New York. Dag 2. De dag begonnen we met een Bagel van een plaatselijke bagel tent. De rest van de ochtenden kocht ik ontbijt bij de supermarkt (oa. een dagelijks bakje fruit van 3-4 dollar). Ons eerste studio bezoek, hyperakt in Brooklyn. Gevolgd door lunch van Whole Foods, een enorme supermarkt met opgepoetste appels, vers gemaakte soep, vlees, groente en pizza. (Mag ook wel naar Nederland komen). Het was een bijzonder warme dag en na de lunch waren we klaar voor de volgende studio, Base design op Wallstreet. Wall street is fijn om doorheen te wandelen. Grote gebouwen, drukke straten en tafel en stoeltjes midden op straat. Base zit boven een slijterij. Ik vroeg me al af waarom we een groepsfoto voor een alcohol winkel moesten maken. (Na beide studio's ben ik de volgorde van alles kwijt. Dus door middel van foto's terug kijken hoop ik een beetje een logische volgorde aan te houden.) Fifth avenue. Na het uitvogelen van de metro kaart, wat in de loop van de dagen nog een aantal keren fout zal gaan, kwamen we aan op fifth avenue. Fifth avenue is een enorm lange straat die eindigt aan Central Park, ons eind doel. Onderweg kwamen we Rockefeller Center tegen, een gouden Maserati, de Trump tower Incl. protesterende New Yorkers die anti-Trump buttons verkochten, vele hoge gebouwen en Amerikaanse vlaggen. Het klinkt allemaal als een slap aftreksel van wat New York echt is, maar daar moeten we het even mee doen. We rusten uit voor we Central park in gaan en worden tegelijkertijd 20x benaderd door mensen die ons door het park willen rijden. We slaan af. Central Park is een enorm groot park waar ik 1/3 niet eens van gezien heb. Er staan enorme rotsen, Efteling achtige huisjes en heeft een indrukwekkend zicht op de stad. Eenmaal in Central park is alle drukte van de stad verdwenen, het enige zichtbare van de stad zijn de hoge gebouwen die het park omringen. Als een soort geschilderd decor, niets wijst verder nog op hoe druk het buiten het park is. We hebben er gezeten tot het koud werd. En zijn toen terug naar Brooklyn gegaan om daar de buurt te verkennen. We eindigde in een restaurantje, waar ik m'n longen heb verbrand aan veel te pittig eten. De drie pepers achter het gerecht stonden er niet voor niets. Als ik dag 2 nu terug lees, realiseer ik me pas hoeveel we op 1 dag gedaan hebben. Dag 3. Het is vrijdag en we gaan de Brooklyn bridge over lopen, maar nog voor we daar zijn, moeten we eerst naar de Brooklyn bridge lopen. Dit is al een pittig stukje en de meeste van ons hebben nu al last van hun voeten, wat alleen nog maar erger gaat worden komende dagen. We hebben vandaag geen bijzonder mooi weer, half Manhattan verdwijnt in de mist, wat nog steeds een mooi gezicht is. De snelweg is onder ons, Manhattan voor ons en alles voelt zo onrealistisch. Je kent de plekken en de beelden, maar nu ben je er echt. Na de brug reizen we af naar het Meatpacking district. We pauzeren even, eten een hotdog en drinken koffie/unicorn latte in de Starbucks, terwijl Alicia Keys' New York opstaat. Een nummer dat New York veel beter verwoord dan mijn tekst. We gaan weer lopen, over de high line. De high line was een oud spoor die vroeger het vlees de stad in bracht. Nu deze niet meer gebruikt word is het een soort park geworden. Met kunst, in de breedste zin van het woord. Halverwege de high line zat een kunst boekenwinkel, Printer Matter, waar we een lange tijd vertoefd hebben. Om daarna nog even langs het Gogasian te gaan, een gallerie. Gevolgd door een koffiepauze in Whichcraft. We aten die avond pizza en eindigde op een hoogtepuntje; Times Square, ik weet niet of ik ooit nog zoiets mee ga maken. Maar de weg naar Times square voelde al zo onwerkelijk dat, eenmaal op Times square, ik geen idee had wat ik moest voelen. Dus voelde ik alles. Blijdschap om hier te zijn, geluk om dit te mogen meemaken, het is onwerkelijk om het in het echt te zien. En zelfs wanneer ik het zo typ voelt het bijna nep dat ik er ben geweest. De enorme verlichte billboards, overal entertainment. We gingen daarna bowlen, op Times square. Dat de biertjes 10 dollar waren maakte ook niet meer zoveel uit. We waren op Times square. In New York. Dag 4. Het was alweer zaterdag en we namen de gratis pond naar Staten Island om even langs het Vrijheidsbeeld te varen. Ondanks dat je er dan niet heel dichtbij komt, is het een prima alternatief om niet 40 dollar te spenderen om dicht bij een beeld te komen. Vervolgens gingen we weer lopen, we kregen een rondleiding. Van Chinatown, langs little italy, naar Soho, niet in die volgorde. Een van de hoogtepunten in de rondleiding was het 9/11 memoriam. Ik kan hier niet veel over zeggen, allen dan dat je er echt moet staan om het te kunnen voelen. Het was een regenachtige dag in combinatie met een enorm momument van een van de grootste terroristische aanslagen ooit bezorgde me de koude rillingen. De intens lange wandeling eindigde op bij de flatiron building. Een groot super smal gebouw. Na het eten stond het Guggenheim museum op de planning. Guggenheim is heel vet gebouwd, alleen waren de meest interessante werken al dicht toen we aankwamen. Na Guggenheim kregen we een gratis pretzel omdat ik geen genoeg losgeld had en de pretzel ook veel te duur was, om vervolgens Central park in te gaan, die uitzicht bood op het water en de skyline. En ik zag m'n eerste wilde wasbeer, wasbeer in het wild dus. Na nog een lange wandeling zijn we terug gegaan naar het hostel. Dag 5. Een warme zondag en er stond een anderhalf uur durende treinreis op de planning, naar DIA:Beacon. De treinreis ernaartoe was zo mooi dat die anderhalf uur voelde als 5 minuten (beetje overdrijven mag). DIA zelf moet een van de meest indrukwekkende musea zijn die er bestaan. Met werk dat niet voor het museum gebouwd is, maar het museum die om het werk gebouwd is. Als je van kunst houdt en ooit aan de drukte van new york wil ontsnappen dan is dit de oplossing. Een rust punt en tegelijkertijd een hoogtepunt van de reis. Die nacht verruilde we de rust van Beacon in voor een avond uit. Ik geloof dat ik een beetje dronken was. Maar het was wel leuk, Nederlandse toeristen in een New Yorkse semi gangster club. Top avond, niet sarcastisch. We eindigde in Checkers, een soort macdonalds maar dan anders. Terug in het hostel was het ondertussen al 4:00 uur werd m'n cola beker gekidnapt en had ik ergens al een beetje besloten dat ik de volgende dag op bed zou blijven liggen. Dag 6 Maandag morgen, stond ik gewoon op. 3 uurtjes slaap en klaar voor een studio, other means. Ze hadden een hond en ik was weer helemaal blij. Na de studio waren we vrij en zijn we na wat rondgewandeld te hebben wat gaan eten in het root Hill café. Vervolgens zijn we opzoek gegaan naar een vintage winkel, waar ik nog maar een paar dr Martens aanschafte. We vonden een tweedehands winkel met bakken vol oude foto's, lege blikken en een hond voor de deur. Weer een hond, ik was al blij maar na de hond nog een beetje blijer. Ons volgende bestemming was union square, waar we kwamen na een verkeerde metro. We winkelde wat en besloten toen maar is richting moma ps1 te gaan. Een museum, waar we na zessen aankwamen en dus voor een dichte deur stonden. Gelukkig was er een echte Amerikaanse diner, zo eentje waar een oud vrouwtje je koffie steeds bijvult terwijl je om 4 uur snachts je leven aan het overdenken bent. Of whiskey aan de bar drinkt als je vrouw je verlaten heeft. Zoals m'n groepsgenoten het beschreven. Met een geleende trui, omdat ik weg aan het vriezen was, aten we ons heerlijke eten op om daarna terug naar het hostel te gaan. Zeker nog eens een gaan, top diner. Dag 7. Ons laatste volle dag New York begon met een studio. Vervolgens had ik het weer enorm koud en besloot ik terug te gaan naar het hostel om iets warmers aan te trekken. De rest van de dag regende het, hard. Inclusief storm, waardoor een paraplu van een handigheidje veranderde in een moordwapen. Bijna alle musea waren dicht. Uiteindelijk belande we doorregent in een taco Bell. In de avond voelde ik me verdrietig, morgen zouden we weer weg gaan. Hoe fijn ik het in Nederland ook vind, New York voelde als thuis. En er waren nog zoveel plekken die ik er wilde ontdekken. Tegelijkertijd begon de angst ook weer toe te slaan van het echte leven. Ik weet niet wat ik met mezelf aan moet, New York ik mis je. Dag 8. Vaarwel Brooklyn. Ik denk dat ik verliefd ben.

[raymond-hendrik-blog]

Woofing On the track lodge

Woofing On the track lodge Helen43, Arthur48, Nick18-Megan16-Emma13-Art11 Het voelt warm, ben onderdeel van het geheel en ook blijft het wennen in de omgeving. Wennen als wat mijn plek is, wat mijn taken zijn en hoe alles werkt. Blijft wat zoeken, maar het lukt. Wederzijds waarderen we elkaar mooi. Bij aankomst 28-12 was het direct meedoen en mee-eten. Het eten was bij de buren in een open veld met geweldig uitzicht. Op de barbie vers geschoten hert, want Nick was wezen jagen. Helemaal top. Meekomen in de gesprekken over hoe je goed boert, wat je eten van een hert en de gewoontes in NZ; dat is toch echt wennen en meer luisteren dan praten. Totaal nieuwe omgeving en comfortzone. Donderdag 29-212, Dag 2; eruit 7.00 en om 8.00 starten met werken. Eerst afwasje, opruimen van wat dozen en daarna de tuin in onkruid wieden. Lunchen om 14hrs en dan is het klaar. Verder niet zoveel meer gedaan. In de avond ff meehelpen rondom eten en dan meegenieten. Er zijn ook wat vrienden over van Arthur/Helen met 2 kids. Gezellige boel dus. De nab (zijn naam ff kwijt) is een persoon van sterke verhalen. Inhoudelijk goed kennis van melk farming zaken wat hij graag deelt en is daarin moeilijk te onderbreken. Zijn passie voor koken en lekker eten wordt helemaal uitgeleefd. Dit maakt alles wel heel erg lekker. Overdag hadden ze gevist en dus nu volop bereidingen etc. Iedereen helpt mee, lekker vers en puur geniete. Hij weet wat hij wil haha. Dag 3; de groente tuin in. Zit een groot onkruid rondom de randen. Aardig zwaar karwei, zeker met schep. Later ontdek ik de vork en dan wordt het leven aangenaam. Stenen rand af en toe afbreken en rondom de groenten voorzichtig lopen. Arthur/Helen zijn blij met eindresultaat. Gaf behoorlijk wat extra ruimte in de tuin. Tijdens deze dag ben ik ook verhuisd van de grote 6 persoons yurt naar de kamer van Nick. Er komen gasten voor de yurt en Nick is ff paar dagen weg naar vrienden. Dag 4; oudjaarsdag = verven. Het huis is van hout en hierop gaat alg begroeiing zitten. Het is reeds voorgeschrobt cq afgeboend. Nu opnieuw in olieverf zetten. Dit scheelt en je ziet duidelijk het verschil. Helen is blij met het resultaat. In de middag met de gehele groep gelopen naar de Waterval. Erg mooi. Een aantal mensen hebben gezwommen bij de waterval. Een watertemperatuur van 8-10 graden kon mij daarin niet behagen. In de avond het hoogtepunt voor de gasten, koe met de hand melken, groot kampvuur in het midden en de oliebollen van Emma/Helen. Het was een mooie avond. Om 23.50 begon het wel heel hard te regenen, dus gelukkig nieuwjaar en hop snel naar bed. Nieuwjaarsdag. Laat op, dwz 9hrs actief. Zeer regenachtige dag, dus werd schrobben van de deks om alg eraf te halen. Tussen 11.30-12.00 whatsapp video gedaan met Rik/Marjanne en daarna Annemaaike/Ignacio. Voelt goed. Uiteindelijk om 15hrs gestop met schrobben. Arthur gaf later aan blij tevreden te zijn met vuurtjefikkerij voor de boiler tbv warm water. Geen klachten van gasten, goed te doen bij de afwas, dus goed. Dag 6, 2 jan 8uur start van de dag. Het is uitcheck dag, alle gasten gaan weg. Dat werd bedden opmaken in de 3 hutten (2 etages), de treinwagon en de yurt. Tussendoor natuurlijk de vuurtjes stoken voor warm water en de hot tub. Hottub eerst leeg laten lopen en opnieuw vullen. Hout aardig nat van de regen, dus best puzzelen om goed vuurtje te krijgen. Uiteindelijk wel gelukt natuurlijk. Helen wilde ook onkruid achter uit de stenen wand en pad nabij de hot tub.Helemaal gelukt en het verschil zie je duidelijk. Gedurende de dag druppelen de nieuwe gasten binnen, het is druk. De avond maaltijden worden in mooi mandje besteld en 1e keer dit seizoen zijn alle groenten uit eigen tuin. Vlees wordt ingekocht bij slager in Havelock en is meteen bereid etc. Ziet er mooi uit en wordt erg goed ontvangen. Einde middag nog ff korte wandeling gemaakt naar Maurice de aaibare paling. Meer dan polsdik en bijna 1.5mtr lang. Komt goed uit water, 15cm haalt ie wel. Had vooral honger. Moest voor Helen nog ff wat afgeven bij de buren en kreeg koptje thee aangeboden. Was gezellig en huis had geweldig uitzicht over de baai. De beste man woont er al 30 jaar en zei "dit uitzicht verveeld nooit". Klopt. NZ zijn erg vindingrijk en ondernemend in ontdekken hoe geld te verdienen. Constant daar mee bezig. Dat maakt het leven hier wel interessant. Het is ook moeizaam leven om rond te komen, duur, dus vraagt ook om dergelijke houding. Avond weer gezellig gezamelijk gegeten om af te sluiten met potje Rummikub en met Arthur koetjes ophalen en de was afhalen. Nog laatst vuurtje onder warm water en 22.13 lig ik in bed. Het was weer mooie dag. dinsdag 3 januari Weer regen vandaag alleen wat meer buien en nevel. Best mooi in de heuvels, foto's gemaakt. In de ochtend eerst bedden opgemaakt met Emma en daarna weer decks schrobben. Voorkant is nu klaar, achter t bij een hut de trap gedaan. Voor even was dit een fijn karwei, ook nu wel klaar mee. Zeker na 2 dagen. Vuurtjes zijn ongoing business wat prima gaat. In de avond vraagt nu Arthur wat mijn plannen zijn. Gister Heleen, dus wordt tijd om te overdenken. Abel tasman track heeft pas 17e ruimte, dus dat wordt plannen. Duurt nog aardig lang. Arthur komt binnen stormen en vraagt direct om hulp voor de schapen van de buren. Dus hop, op Emma op paard (altijd zonder zadel) en ik samen met Arthur & Megan op de quad. Bijzonder schouwspel om mee te maken en mooi te zien ons teamwork. Luna de hond luisterde matig, dus die kreeg na afloop de pijnlijke bijspijkerlessen gepresenteerd. Arthur houdt er niet van als honden slecht luisteren. Dat weet Luna nu ook. Schaapjes zijn okay, geen ziekte geconstateerd dus terug weiland in. Daarna heb ik met Art nog ff koe in ander weiland gezet. Morgen wil ik melken haha. Moeke moest ff verplaatst worden, anders dronken haar 2 kalfjes de melk op. Ik ben benieuwd. Het werken in het veld vond ik erg fijn om te doen. woensdag 4-1 Starten met ritueel hottub leeglopen, warm water opstoken, ontbijt beneden met melk/havermout en ontbijt boven met geroosterd brood. Dan melken met Arthur, op mijn verzoek. Kan van mijn bucketlist af haha. Dan houtstapel houthok aanvullen met quad (bovenop houtstapel liggen lange dunne platen met daarop loodzware oude treinrails van 2-3m lang). Bedden yurt opmaken, stralende dag dus ff wat onkruid wieden voor bij ingang. Lunch om daarna met kleine Art speedbootje water in, naar overkant om te zwemmen. Beetje druk want bij deze hutten was een grote roep kids op camp. Dus maar naar andere kant om daar boot in water aan boei te doen. IJskoud zwemmen naar steiger om wat te vissen. Mooi tochtje. Zeevonk trip is voor morgen in de planning. Nu regen en geen zin meer. Morgen middag lammetje slachten, ook interessant. Plan ontstaat dat ik maandag hier vertrek. Zaterdag waarschijnlijk of misschien hele complex voor mezelf met de gasten. Familie Blom gaat naar een sportdag. Donderdag 5 januari. De start van de dag is druk, 11 mensen kwamen avondeten en nu ontbijten. Zodra weg, ontstaat de rust. Vanavond geen gasten oid. Helen doet nog niet aan marketing, nu is het nog internet en mond tot mond. Bezetting is aardig goed, nu ff minder, maar morgen helemaal vol. Na de koffie op naar de schapen. Eers ff samen brengen en terug naar de schuur. Daarna werden er 3 geslacht. Dus schot door de kop en dan aan de achterpezen hangen, velletje eraf, ingewanden eruit en hop, achterin de bak van de quad. Iedereen van 10-18 jaar staat erbij en geniet ervan. Ik als bijna 40-er krijg de vollledige uitleg. Heel bijzonder om te zien, erg mooi ook. Wat het ook bijzonder maakt is dat dit alles op de flip flops (slippers) wordt gedaan. De lever moet wel ff betast worden omdat dit "funny" is en buurmeisje Lucy wil graag de 3 harten mee (vind ik zo lekker). De handen, armen en benen van Nick, Art en Lucy zaten behoorlijk onder het bloed. Daarna late lunch, om daarna met N/A/L rondje te gaan jagen. Nick heeft een verwoestend tempo heuvel op. Jemig, spierpijn van. Kleine Art klaagde er onderweg ook van. Zagen een hert snel weglopen en schot kon niet gemaakt worden. Een jacht van 3 uur bracht helaas weinig op. Uiteindelijk 19.15 terug om dan te starten met koken, 21.30 klaar. Douche, bed, moe, klaar. Vrijdag 6 januari Plan is gemaakt, dinsdag gaan ze richting de haven en zal ik de familie Blom dan gaan verlaten. Voor nu nog ff de leuke dingetjes meepakken en dan door naar volgend avontuur. Vandaag weer vuurtjes, houthakken en moet meer karton verbruiken. Deze voorraad wordt te groot haha, ben te zuinig. Nick en Arthur zijn bezig om de geslachte lammetjes uit te benen. Dat is een vak apart. Mooi om te zien. Sliep ff in de yurt, Nick was weer terug. Komende nacht, nu als ik schrijft, lig ik in mijn tent. Ook ff goed om te testen of alles werkt etc. Vandaag wasje gedraaid en alles met veel zon en wind direct weer klaar .Was erg mooi zonnige dag. Beetje rustig aan, veel gelezen in mooi boek. Reparatie badkamer, meehelpen koken, afwas, opruimen, bed opmaken. Draai helemaal mee in het complete circus. Morgen misschien mee op sportdag, ben benieuwd hoe de Kiwi's dat doen. Het is vrijdag, dus Watergeuzen Kadodag. De familie Blom was ook nieuwsgierig, dus met z'n allen 2 uitgpakt. Lag weekje achter, dus dubbele pret. De opzet wekelijks een presentje zal zeker door Emma worden gekopieerd. Het waren weer mooie kleine gebaren van de Geuzen. Doet me goed. Het is nu 22.17 en moe, ga slapen. Zaterdag 7 januari, sportdag! Vuurtjes fikken, bedden opmaken, lunch prepareren en om 10.00 met de speedboot naar de sportdag van Nydia Bay. The real Kiwi experience met de lokals. De real experience start met de bootreis en achterop een stinkende kliko. De kliko ging na kwartiertje open en hop, daar ging het eerste schapenvel als slachafval over de reling. Een ware traktatie voor de neus. Een feestritueel om hierna nog 2x te herhalen. Dan ff vaart minderen, kliko ff wassen langs de reling en dan redelijk fris weer door. De laatste restantjes semi verteerde groene maaginhoud heb ik de volgende dag nog ff weggespoeld. Het was 40min varen en dan zie ik een veld met volop auto`s en boten ervoor. Uitstappen is met bootje ff wachten, het is druk bij de aangemeerde veerboot. Een normaal event in de bay trekt misschien 40-50 man en hier waren er 300+. Dit is dus wel groots. NZD5,- entree en dan gaan we los. Kiwi stijl is met auto komen, kofferbak open en daarachter zit de familie compleet met stoeltjes, kleedjes, tafels en koelboxen. Lange rij van auto's staan langs de waterkant. Centraal een auto met aanhanger met pallet en daarop picknicktafel met de grijze presentator die in rap tempo de deelnemers oproept te verschijnen. Je kunt je opgeven voor verschillende onderdelen of spontaan opdagen in je leeftijdscategorie mee gaan voor bv rondje rennen of sprintje. Arthur weet mij te strikken voor de He-man. Dat houdt in dat ik 200m mag zwemmen in dat tikje te fris koude water om daarna Arthur 2.5km te laten lopen met pittig heuveltje erin. Met boot gebracht naar startplatform. Dan spring en zwem ik enthousiast met de groep mee. Dan ontdek ik na 20seconden dat ik 90 graden de verkeerde kant op ga. Oeps, dat gaf veel hilariteit achteraf. Dus jij was diegene... yup haha. Het werd borstkrol, naar rugkrol en toch maar schoolslag. Bij het laatste begon ik mensen in te halen. Uiteindelijk eindige ik in de eerste 40%, gezien de speedo's en badmuntsen niet verkeerd haha. Arthur stond me enthousiast op te wachten voor zijn sprint. Na wat wachten eindigen we in de middenmoot en is iedereen blij. Art, Nick, Heleen begroeten ons enthousiast. Emma deed mee in de He-man en wist in haar categorie zelfs te winnen. Het leverde haar uiteindelijk een zilveren wisslbokaal op waarop ze achteraf zelf haar naam mocht gaan graveren haha. Wat kon je allemaal doen met de Kiwi sportdag? Sprintje en rondjes lopen voor leeftijd categorieen 4 - 70 jaar of zaklopen, in duo's met samengebonden been. He-man en er was ook houthak wedstrijden voor de echte profs en een speedbootrace. Dolle pret was natuurlijk Gum-boot trowing oftewel verwerpen met een rubberlaars. Alles was er voor de leeftijden 4-70+. De laarzen gingen bij de volwassen behoorlijk hard alle kanten op, dus 180 graden in alle variaties. Dolle pet en goed uitkijken. Mijn worp was aardig rechtuit en als "okay" beoordeeld. Afsluitend was het touwtrekken, waar ik als coach fungeerde. We lagen er na 1 ronde uit. In elke leeftijd werd een mooie, hand gemaakte mok als beker uitgereikt. De familie Blom was met Megan 6 mokken (enige deelnemer in haar categorie) en Emma 1 mok + 1 beker voor een eerste deelname bijzonder succesvol. We waren om 17.00 weer thuis op de lodge. Iedereen moe en voldaan. Ik vond het heel bijzonder en speciaal om bij dit lokale kiwi evenement aanwezig te mogen zijn. Het wordt sinds 1920 georganiseerd. Het is mooi in eenvoud opgezet en toch goed georganiseerd. Erg mooi en goed gedaan. Wat ben je hiervoor nodig, een lang trouw, aardig vlak veldje, grasmaaier, wat verf en een omroepinstallatie. Het meester werk zit nog in bakken van de mokken en de kraam met fris en worstbroodjes. De kruiwagen vol over datum spulletjes is volledig eigen inbreng en de houthakkers nemen alles zelf mee (incl hout). Zondag 8 januari De lodge loopt leeg met bezoekers, dus bedden opmaken, afwas, vuurtjes en opruimen zijn de taken. Uiteindelijk zijn we hier rond 13.00 mee klaar. Arthur en Art zijn gaan vissen en vanavond "blue kodd" op de tafel met verse boontjes uit de tuin. Lekker hoor. Probeer ondertussen nog ff boek uit te lezen van wereldreiziger. Pittige wens, zie wel ff of lukt haha. Maandag 9 januari Boek van wereldreiziger Hap met zijn wens om op alle continenten te willen werken helaas op 100pag niet uit gekregen. In 250 pag heeft Hap het via Antartica gemaakt tot Chili. Het mooie is dat Hap (afkorting voor happy en eigenlijk Marc heet) ook in On the track lodge is geweest. Het boek heeft voorin een persoonlijk verhaal. Tijdens verblijf hebben hij en Mandy elkaar weer in het huwelijk gevonden. Foto gemaakt om in NL uit te lezen. Het is rustig. Vuurtjes weinig aandacht nodig dus afbouwende naar mijn vertrek. Wat kletsen met de gasten voor inspiratie, leuk en geeft perspectief. Rondje rondom de lodge gedaan voor foto`s wat bijzonder goed op FB is ontvangen. Mooie herinnering. Emma en ik wilden erg graag nog ff de zeevonk zien in het water, maar het weer zit ons niet me. Het regend vanavond, dus de zeevonken zijn er niet. Jammer, ook goede reden om weer terug te komen. Tent weer in de zak, backpack opnieuw inpakkken en al mijn spullen weer verzamelen. Dan ga ik nog ff naar boven, achter de pc om mijn foto's van camera op dropbox te plaatsen. Daar hikt de verbinding wel ff op, is toch uurtje of 9 nodig haha. Achteraf blijkt dat Arthur de pc voor slapen gaan uit doet. Gevolg is dat 400 foto's zijn geupload en nog 800 te gaan. Het is in iedergeval een begin ;). Ik krijg de telefoon in mijn handen gedrukt. Het is voor jou, het is Megan. We hadden elkaar net gemist voor afscheid en dat wilde ze toch goed doen. Daarom bel ik ff :) Wat een mooi gebaar, wordt gewaardeerd. We wensen elkaar alle goeds toe. Op FB even vrienden gemaakt met Megan, Helen en lodge. Emma 14jr heeft geen FB. Bijzonder, maar wel al bod op het eilandje in de baai gedaan. Als alles door gaat wordt dit Em's Island. Wat een geweldige meid, ongelooflijk. Morgen weer vroeg op. Met speedboot naar Havelock. Op naar volgend avontuur. Dinsdag 10 januari 6.00 uur en ik ben voor de wekker wakker. Ivm tij is vertrek gepland iets na 7hrs. Dus toch nog ff de laatste dingetjes doen zoals hottub leeglopen, vuurtje fikken in de dry room, bed van Nick afhalen en clean sheets erop. Dan ontbijt. Aantal gasten zijn vroeg, dus ben niet de enige. Ik geniet nog ff heel bewust van de omgeving, zo mooi de damp die in vlagen door de bomen vertrekt naar zee of opgaat in de lucht. Het vertrek doet pijn, tranen in de ogen. Ik was onderdeel van het geheel. Art net wakker wenst me fijne reis met z'n duffe kop en badjas. Helen geeft een knuffel en onderweg naar de speedboot staat Emma voor haar hut. knuffel en alle goeds, jemig wat was dit leuk, fijn en warm. Arthur en ik doen de speedboot in het water. Afgeladen met 8 zakken vuile lakens, wat zakken afval, mijn rugzak en backpack gaan we over vlak water, schitterende zon naar Havelock. Heerlijk mooie tocht om afscheid te nemen. Arthur zegt dat het mooie tijd was en ik beaam dat. "Gewoon geweldig" was mijn antwoord. Dekt de lading. In Havelock doen we de speedboot op de trailer voor onderhoud, afval in de kliko's, brengen we de was naar het tankstation waarachter een hokje staat met de schone was, oftewel omwisselen. Mr Presley, Elvis de hond ligt braaf achterin de bus voor bezoekje dierenarts. De kapper had geen tijd, dus Arthur gaat door naar Blenheim. ik niet, want kost me extra reisuren op mijn flexipass. Moment van afscheid is gekomen. Dank dank, dankjewel en ineens krijg ik een bruine papieren envelop als kadootje. Onverwacht mooi gebaar en fijne aanvulling voor mijn reisbudget. 13 dagen bij de familie op de On the track lodge geweest, meewerken voor gratis overnachtingen en maaltijden om achteraf met geweldige ervaringen en envelop weer verder te gaan. Het is nu 9.39 uur en ik zit in het kleine parkje van Havelock in de schaduw van de bomen dit te typen. Voor mij mij monument WO1+2, wat musjes om me heen en heb van long black coffee to-go genoten. Een mevrouw met hond begroet mij vrolijk en zegt "very nice spot you have". ik zeg "yes it is, it's heaven". We lachen en genieten. Heb alle tijd, mijn bus gaat pas om 14hrs.

[raymond-hendrik-blog]

Woofing On the track lodge Helen43, Arthur48, Nick18-Megan16-Emma13-Art11

Het voelt warm, ben onderdeel van het geheel en ook blijft het wennen in de omgeving. Wennen als wat mijn plek is, wat mijn taken zijn en hoe alles werkt. Blijft wat zoeken, maar het lukt. Wederzijds waarderen we elkaar mooi.

Bij aankomst 28-12 was het direct meedoen en mee-eten. Het eten was bij de buren in een open veld met geweldig uitzicht. Op de barbie vers geschoten hert, want Nick was wezen jagen. Helemaal top. Meekomen in de gesprekken over hoe je goed boert, wat je eten van een hert en de gewoontes in NZ; dat is toch echt wennen en meer luisteren dan praten. Totaal nieuwe omgeving en comfortzone.

Donderdag 29-212, Dag 2; eruit 7.00 en om 8.00 starten met werken. Eerst afwasje, opruimen van wat dozen en daarna de tuin in onkruid wieden. Lunchen om 14hrs en dan is het klaar. Verder niet zoveel meer gedaan. In de avond ff meehelpen rondom eten en dan meegenieten. Er zijn ook wat vrienden over van Arthur/Helen met 2 kids. Gezellige boel dus. De nab (zijn naam ff kwijt) is een persoon van sterke verhalen. Inhoudelijk goed kennis van melk farming zaken wat hij graag deelt en is daarin moeilijk te onderbreken. Zijn passie voor koken en lekker eten wordt helemaal uitgeleefd. Dit maakt alles wel heel erg lekker. Overdag hadden ze gevist en dus nu volop bereidingen etc. Iedereen helpt mee, lekker vers en puur geniete. Hij weet wat hij wil haha.

Dag 3; de groente tuin in. Zit een groot onkruid rondom de randen. Aardig zwaar karwei, zeker met schep. Later ontdek ik de vork en dan wordt het leven aangenaam. Stenen rand af en toe afbreken en rondom de groenten voorzichtig lopen. Arthur/Helen zijn blij met eindresultaat. Gaf behoorlijk wat extra ruimte in de tuin. Tijdens deze dag ben ik ook verhuisd van de grote 6 persoons yurt naar de kamer van Nick. Er komen gasten voor de yurt en Nick is ff paar dagen weg naar vrienden.

Dag 4; oudjaarsdag = verven. Het huis is van hout en hierop gaat alg begroeiing zitten. Het is reeds voorgeschrobt cq afgeboend. Nu opnieuw in olieverf zetten. Dit scheelt en je ziet duidelijk het verschil. Helen is blij met het resultaat. In de middag met de gehele groep gelopen naar de Waterval. Erg mooi. Een aantal mensen hebben gezwommen bij de waterval. Een watertemperatuur van 8-10 graden kon mij daarin niet behagen. In de avond het hoogtepunt voor de gasten, koe met de hand melken, groot kampvuur in het midden en de oliebollen van Emma/Helen. Het was een mooie avond. Om 23.50 begon het wel heel hard te regenen, dus gelukkig nieuwjaar en hop snel naar bed.

Nieuwjaarsdag. Laat op, dwz 9hrs actief. Zeer regenachtige dag, dus werd schrobben van de deks om alg eraf te halen. Tussen 11.30-12.00 whatsapp video gedaan met Rik/Marjanne en daarna Annemaaike/Ignacio. Voelt goed. Uiteindelijk om 15hrs gestop met schrobben. Arthur gaf later aan blij tevreden te zijn met vuurtjefikkerij voor de boiler tbv warm water. Geen klachten van gasten, goed te doen bij de afwas, dus goed.

Dag 6, 2 jan 8uur start van de dag. Het is uitcheck dag, alle gasten gaan weg. Dat werd bedden opmaken in de 3 hutten (2 etages), de treinwagon en de yurt. Tussendoor natuurlijk de vuurtjes stoken voor warm water en de hot tub. Hottub eerst leeg laten lopen en opnieuw vullen. Hout aardig nat van de regen, dus best puzzelen om goed vuurtje te krijgen. Uiteindelijk wel gelukt natuurlijk. Helen wilde ook onkruid achter uit de stenen wand en pad nabij de hot tub.Helemaal gelukt en het verschil zie je duidelijk. Gedurende de dag druppelen de nieuwe gasten binnen, het is druk. De avond maaltijden worden in mooi mandje besteld en 1e keer dit seizoen zijn alle groenten uit eigen tuin. Vlees wordt ingekocht bij slager in Havelock en is meteen bereid etc. Ziet er mooi uit en wordt erg goed ontvangen. Einde middag nog ff korte wandeling gemaakt naar Maurice de aaibare paling. Meer dan polsdik en bijna 1.5mtr lang. Komt goed uit water, 15cm haalt ie wel. Had vooral honger. Moest voor Helen nog ff wat afgeven bij de buren en kreeg koptje thee aangeboden. Was gezellig en huis had geweldig uitzicht over de baai. De beste man woont er al 30 jaar en zei “dit uitzicht verveeld nooit”. Klopt.

NZ zijn erg vindingrijk en ondernemend in ontdekken hoe geld te verdienen. Constant daar mee bezig. Dat maakt het leven hier wel interessant. Het is ook moeizaam leven om rond te komen, duur, dus vraagt ook om dergelijke houding. Avond weer gezellig gezamelijk gegeten om af te sluiten met potje Rummikub en met Arthur koetjes ophalen en de was afhalen. Nog laatst vuurtje onder warm water en 22.13 lig ik in bed. Het was weer mooie dag.

dinsdag 3 januari Weer regen vandaag alleen wat meer buien en nevel. Best mooi in de heuvels, foto’s gemaakt. In de ochtend eerst bedden opgemaakt met Emma en daarna weer decks schrobben. Voorkant is nu klaar, achter t bij een hut de trap gedaan. Voor even was dit een fijn karwei, ook nu wel klaar mee. Zeker na 2 dagen. Vuurtjes zijn ongoing business wat prima gaat. In de avond vraagt nu Arthur wat mijn plannen zijn. Gister Heleen, dus wordt tijd om te overdenken. Abel tasman track heeft pas 17e ruimte, dus dat wordt plannen. Duurt nog aardig lang.

Arthur komt binnen stormen en vraagt direct om hulp voor de schapen van de buren. Dus hop, op Emma op paard (altijd zonder zadel) en ik samen met Arthur & Megan op de quad. Bijzonder schouwspel om mee te maken en mooi te zien ons teamwork. Luna de hond luisterde matig, dus die kreeg na afloop de pijnlijke bijspijkerlessen gepresenteerd. Arthur houdt er niet van als honden slecht luisteren. Dat weet Luna nu ook. Schaapjes zijn okay, geen ziekte geconstateerd dus terug weiland in. Daarna heb ik met Art nog ff koe in ander weiland gezet. Morgen wil ik melken haha. Moeke moest ff verplaatst worden, anders dronken haar 2 kalfjes de melk op. Ik ben benieuwd. Het werken in het veld vond ik erg fijn om te doen.

woensdag 4-1 Starten met ritueel hottub leeglopen, warm water opstoken, ontbijt beneden met melk/havermout en ontbijt boven met geroosterd brood. Dan melken met Arthur, op mijn verzoek. Kan van mijn bucketlist af haha. Dan houtstapel houthok aanvullen met quad (bovenop houtstapel liggen lange dunne platen met daarop loodzware oude treinrails van 2-3m lang). Bedden yurt opmaken, stralende dag dus ff wat onkruid wieden voor bij ingang. Lunch om daarna met kleine Art speedbootje water in, naar overkant om te zwemmen. Beetje druk want bij deze hutten was een grote roep kids op camp. Dus maar naar andere kant om daar boot in water aan boei te doen. IJskoud zwemmen naar steiger om wat te vissen. Mooi tochtje. Zeevonk trip is voor morgen in de planning. Nu regen en geen zin meer. Morgen middag lammetje slachten, ook interessant. Plan ontstaat dat ik maandag hier vertrek. Zaterdag waarschijnlijk of misschien hele complex voor mezelf met de gasten. Familie Blom gaat naar een sportdag.

Donderdag 5 januari. De start van de dag is druk, 11 mensen kwamen avondeten en nu ontbijten. Zodra weg, ontstaat de rust. Vanavond geen gasten oid. Helen doet nog niet aan marketing, nu is het nog internet en mond tot mond. Bezetting is aardig goed, nu ff minder, maar morgen helemaal vol. Na de koffie op naar de schapen. Eers ff samen brengen en terug naar de schuur. Daarna werden er 3 geslacht. Dus schot door de kop en dan aan de achterpezen hangen, velletje eraf, ingewanden eruit en hop, achterin de bak van de quad. Iedereen van 10-18 jaar staat erbij en geniet ervan. Ik als bijna 40-er krijg de vollledige uitleg. Heel bijzonder om te zien, erg mooi ook. Wat het ook bijzonder maakt is dat dit alles op de flip flops (slippers) wordt gedaan. De lever moet wel ff betast worden omdat dit “funny” is en buurmeisje Lucy wil graag de 3 harten mee (vind ik zo lekker). De handen, armen en benen van Nick, Art en Lucy zaten behoorlijk onder het bloed. Daarna late lunch, om daarna met N/A/L rondje te gaan jagen. Nick heeft een verwoestend tempo heuvel op. Jemig, spierpijn van. Kleine Art klaagde er onderweg ook van. Zagen een hert snel weglopen en schot kon niet gemaakt worden. Een jacht van 3 uur bracht helaas weinig op. Uiteindelijk 19.15 terug om dan te starten met koken, 21.30 klaar. Douche, bed, moe, klaar.

Vrijdag 6 januari Plan is gemaakt, dinsdag gaan ze richting de haven en zal ik de familie Blom dan gaan verlaten. Voor nu nog ff de leuke dingetjes meepakken en dan door naar volgend avontuur. Vandaag weer vuurtjes, houthakken en moet meer karton verbruiken. Deze voorraad wordt te groot haha, ben te zuinig. Nick en Arthur zijn bezig om de geslachte lammetjes uit te benen. Dat is een vak apart. Mooi om te zien. Sliep ff in de yurt, Nick was weer terug. Komende nacht, nu als ik schrijft, lig ik in mijn tent. Ook ff goed om te testen of alles werkt etc. Vandaag wasje gedraaid en alles met veel zon en wind direct weer klaar .Was erg mooi zonnige dag. Beetje rustig aan, veel gelezen in mooi boek. Reparatie badkamer, meehelpen koken, afwas, opruimen, bed opmaken. Draai helemaal mee in het complete circus. Morgen misschien mee op sportdag, ben benieuwd hoe de Kiwi’s dat doen. Het is vrijdag, dus Watergeuzen Kadodag. De familie Blom was ook nieuwsgierig, dus met z'n allen 2 uitgpakt. Lag weekje achter, dus dubbele pret. De opzet wekelijks een presentje zal zeker door Emma worden gekopieerd. Het waren weer mooie kleine gebaren van de Geuzen. Doet me goed. Het is nu 22.17 en moe, ga slapen.

Zaterdag 7 januari, sportdag! Vuurtjes fikken, bedden opmaken, lunch prepareren en om 10.00 met de speedboot naar de sportdag van Nydia Bay. The real Kiwi experience met de lokals.

De real experience start met de bootreis en achterop een stinkende kliko. De kliko ging na kwartiertje open en hop, daar ging het eerste schapenvel als slachafval over de reling. Een ware traktatie voor de neus. Een feestritueel om hierna nog 2x te herhalen. Dan ff vaart minderen, kliko ff wassen langs de reling en dan redelijk fris weer door. De laatste restantjes semi verteerde groene maaginhoud heb ik de volgende dag nog ff weggespoeld.

Het was 40min varen en dan zie ik een veld met volop auto`s en boten ervoor. Uitstappen is met bootje ff wachten, het is druk bij de aangemeerde veerboot. Een normaal event in de bay trekt misschien 40-50 man en hier waren er 300+. Dit is dus wel groots. NZD5,- entree en dan gaan we los.

Kiwi stijl is met auto komen, kofferbak open en daarachter zit de familie compleet met stoeltjes, kleedjes, tafels en koelboxen. Lange rij van auto’s staan langs de waterkant. Centraal een auto met aanhanger met pallet en daarop picknicktafel met de grijze presentator die in rap tempo de deelnemers oproept te verschijnen. Je kunt je opgeven voor verschillende onderdelen of spontaan opdagen in je leeftijdscategorie mee gaan voor bv rondje rennen of sprintje. Arthur weet mij te strikken voor de He-man. Dat houdt in dat ik 200m mag zwemmen in dat tikje te fris koude water om daarna Arthur 2.5km te laten lopen met pittig heuveltje erin. Met boot gebracht naar startplatform. Dan spring en zwem ik enthousiast met de groep mee. Dan ontdek ik na 20seconden dat ik 90 graden de verkeerde kant op ga. Oeps, dat gaf veel hilariteit achteraf. Dus jij was diegene… yup haha. Het werd borstkrol, naar rugkrol en toch maar schoolslag. Bij het laatste begon ik mensen in te halen. Uiteindelijk eindige ik in de eerste 40%, gezien de speedo’s en badmuntsen niet verkeerd haha. Arthur stond me enthousiast op te wachten voor zijn sprint. Na wat wachten eindigen we in de middenmoot en is iedereen blij. Art, Nick, Heleen begroeten ons enthousiast. Emma deed mee in de He-man en wist in haar categorie zelfs te winnen. Het leverde haar uiteindelijk een zilveren wisslbokaal op waarop ze achteraf zelf haar naam mocht gaan graveren haha.

Wat kon je allemaal doen met de Kiwi sportdag? Sprintje en rondjes lopen voor leeftijd categorieen 4 - 70 jaar of zaklopen, in duo’s met samengebonden been. He-man en er was ook houthak wedstrijden voor de echte profs en een speedbootrace. Dolle pret was natuurlijk Gum-boot trowing oftewel verwerpen met een rubberlaars. Alles was er voor de leeftijden 4-70+. De laarzen gingen bij de volwassen behoorlijk hard alle kanten op, dus 180 graden in alle variaties. Dolle pet en goed uitkijken. Mijn worp was aardig rechtuit en als “okay” beoordeeld. Afsluitend was het touwtrekken, waar ik als coach fungeerde. We lagen er na 1 ronde uit. In elke leeftijd werd een mooie, hand gemaakte mok als beker uitgereikt. De familie Blom was met Megan 6 mokken (enige deelnemer in haar categorie) en Emma 1 mok + 1 beker voor een eerste deelname bijzonder succesvol. We waren om 17.00 weer thuis op de lodge. Iedereen moe en voldaan. Ik vond het heel bijzonder en speciaal om bij dit lokale kiwi evenement aanwezig te mogen zijn. Het wordt sinds 1920 georganiseerd. Het is mooi in eenvoud opgezet en toch goed georganiseerd. Erg mooi en goed gedaan. Wat ben je hiervoor nodig, een lang trouw, aardig vlak veldje, grasmaaier, wat verf en een omroepinstallatie. Het meester werk zit nog in bakken van de mokken en de kraam met fris en worstbroodjes. De kruiwagen vol over datum spulletjes is volledig eigen inbreng en de houthakkers nemen alles zelf mee (incl hout).

Zondag 8 januari De lodge loopt leeg met bezoekers, dus bedden opmaken, afwas, vuurtjes en opruimen zijn de taken. Uiteindelijk zijn we hier rond 13.00 mee klaar. Arthur en Art zijn gaan vissen en vanavond “blue kodd” op de tafel met verse boontjes uit de tuin. Lekker hoor. Probeer ondertussen nog ff boek uit te lezen van wereldreiziger. Pittige wens, zie wel ff of lukt haha.

Maandag 9 januari Boek van wereldreiziger Hap met zijn wens om op alle continenten te willen werken helaas op 100pag niet uit gekregen. In 250 pag heeft Hap het via Antartica gemaakt tot Chili. Het mooie is dat Hap (afkorting voor happy en eigenlijk Marc heet) ook in On the track lodge is geweest. Het boek heeft voorin een persoonlijk verhaal. Tijdens verblijf hebben hij en Mandy elkaar weer in het huwelijk gevonden. Foto gemaakt om in NL uit te lezen. Het is rustig. Vuurtjes weinig aandacht nodig dus afbouwende naar mijn vertrek. Wat kletsen met de gasten voor inspiratie, leuk en geeft perspectief. Rondje rondom de lodge gedaan voor foto`s wat bijzonder goed op FB is ontvangen. Mooie herinnering. Emma en ik wilden erg graag nog ff de zeevonk zien in het water, maar het weer zit ons niet me. Het regend vanavond, dus de zeevonken zijn er niet. Jammer, ook goede reden om weer terug te komen. Tent weer in de zak, backpack opnieuw inpakkken en al mijn spullen weer verzamelen. Dan ga ik nog ff naar boven, achter de pc om mijn foto’s van camera op dropbox te plaatsen. Daar hikt de verbinding wel ff op, is toch uurtje of 9 nodig haha. Achteraf blijkt dat Arthur de pc voor slapen gaan uit doet. Gevolg is dat 400 foto’s zijn geupload en nog 800 te gaan. Het is in iedergeval een begin ;). Ik krijg de telefoon in mijn handen gedrukt. Het is voor jou, het is Megan. We hadden elkaar net gemist voor afscheid en dat wilde ze toch goed doen. Daarom bel ik ff :) Wat een mooi gebaar, wordt gewaardeerd. We wensen elkaar alle goeds toe. Op FB even vrienden gemaakt met Megan, Helen en lodge. Emma 14jr heeft geen FB. Bijzonder, maar wel al bod op het eilandje in de baai gedaan. Als alles door gaat wordt dit Em’s Island. Wat een geweldige meid, ongelooflijk. Morgen weer vroeg op. Met speedboot naar Havelock. Op naar volgend avontuur.

Dinsdag 10 januari 6.00 uur en ik ben voor de wekker wakker. Ivm tij is vertrek gepland iets na 7hrs. Dus toch nog ff de laatste dingetjes doen zoals hottub leeglopen, vuurtje fikken in de dry room, bed van Nick afhalen en clean sheets erop. Dan ontbijt. Aantal gasten zijn vroeg, dus ben niet de enige. Ik geniet nog ff heel bewust van de omgeving, zo mooi de damp die in vlagen door de bomen vertrekt naar zee of opgaat in de lucht. Het vertrek doet pijn, tranen in de ogen. Ik was onderdeel van het geheel. Art net wakker wenst me fijne reis met z'n duffe kop en badjas. Helen geeft een knuffel en onderweg naar de speedboot staat Emma voor haar hut. knuffel en alle goeds, jemig wat was dit leuk, fijn en warm. Arthur en ik doen de speedboot in het water. Afgeladen met 8 zakken vuile lakens, wat zakken afval, mijn rugzak en backpack gaan we over vlak water, schitterende zon naar Havelock. Heerlijk mooie tocht om afscheid te nemen. Arthur zegt dat het mooie tijd was en ik beaam dat. “Gewoon geweldig” was mijn antwoord. Dekt de lading.

In Havelock doen we de speedboot op de trailer voor onderhoud, afval in de kliko’s, brengen we de was naar het tankstation waarachter een hokje staat met de schone was, oftewel omwisselen. Mr Presley, Elvis de hond ligt braaf achterin de bus voor bezoekje dierenarts. De kapper had geen tijd, dus Arthur gaat door naar Blenheim. ik niet, want kost me extra reisuren op mijn flexipass. Moment van afscheid is gekomen. Dank dank, dankjewel en ineens krijg ik een bruine papieren envelop als kadootje. Onverwacht mooi gebaar en fijne aanvulling voor mijn reisbudget. 13 dagen bij de familie op de On the track lodge geweest, meewerken voor gratis overnachtingen en maaltijden om achteraf met geweldige ervaringen en envelop weer verder te gaan. Het is nu 9.39 uur en ik zit in het kleine parkje van Havelock in de schaduw van de bomen dit te typen. Voor mij een monument WO1+2, wat musjes om me heen en heb van long black coffee to-go genoten. Een mevrouw met hond begroet mij vrolijk en zegt “very nice spot you have”. ik zeg “yes it is, it’s heaven”. We lachen en genieten. Heb alle tijd, mijn bus gaat pas om 14hrs.

[raymond-hendrik-blog]

Woofing On the track lodge

Woofing is een 5-6 werkuren vrijwilligerswerk waar 3 maaltijden met overnachting tegenover staan. Prima oplossing om budget te rekken en de locals te ontmoeten. 

Woofing via www.workaway.info en de lodge is www.onthetracklodge.nz  

Gezin : Arthur48-Helen43-Nick18-Megan16-Emma13-Art11, honden Elvis, Luna, Flower en Poes de poes.

Aankomst 28-12. Het is direct mee doen en mee-eten. Het eten was bij de buren in een open veld met geweldig uitzicht. Op de barbie vers geschoten hert, want Nick was wezen jagen. Helemaal top. Meekomen in de gesprekken over hoe je goed boert, wat je eten van een hert en de gewoontes in NZ... dat is toch echt wennen en meer luisteren dan praten. Totaal nieuwe omgeving en comfortzone. 

Het voelt warm, ben onderdeel van het geheel en het is wennen aan de omgeving. Wennen als wat mijn plek is, wat mijn taken zijn en hoe alles werkt. Blijft wat zoeken, maar het lukt. In het team waarderen we elkaar wederzijds mooi.

Donderdag 29-212, Dag 2; eruit 7.00 en om 8.00 starten met werken. Eerst afwasje, opruimen van wat dozen en daarna de tuin in onkruid wieden. Lunchen om 14hrs en dan is het klaar. Verder niet zoveel meer gedaan. In de avond ff meehelpen rondom eten en dan meegenieten. Er zijn ook wat vrienden over van Arthur/Helen met 2 kids. Gezellige boel dus. De man (zijn naam ff kwijt) is een persoon van sterke verhalen. Inhoudelijk goed kennis van melk farming zaken wat hij graag deelt en is daarin moeilijk te onderbreken. Zijn passie voor koken en lekker eten wordt helemaal uitgeleefd. Dit maakt alles wel heel erg lekker. Overdag hadden ze gevist en dus nu volop bereidingen etc. Iedereen helpt mee, lekker vers en puur genieten. Hij weet wat hij wil haha. Nou ik ook, ik geniet.

Dag 3; de groente tuin in. Zit een groot onkruid rondom de randen. Aardig zwaar karwei, zeker met schep. Later ontdek ik de vork en dan wordt het leven aangenaam. Stenen rand af en toe afbreken en rondom de groenten voorzichtig lopen. Arthur/Helen zijn blij met eindresultaat. Gaf behoorlijk wat extra ruimte in de tuin. Tijdens deze dag ben ik ook verhuisd van de grote 6 persoons yurt naar de kamer van Nick. Er komen gasten voor de yurt en Nick is ff paar dagen weg naar vrienden.

Dag 4; oudjaarsdag = verven. Het huis is van hout en hierop gaat alg begroeiing zitten. Het is reeds voorgeschrobt cq afgeboend. Nu opnieuw in olieverf zetten. Dit scheelt en je ziet duidelijk het verschil. Helen is blij met het resultaat. In de middag met de gehele groep gelopen door het bos naar de waterval. Erg mooi. Een aantal mensen hebben gezwommen bij de waterval. Een watertemperatuur van 8-10 graden kon mij daarin niet behagen. In de avond het hoogtepunt voor de gasten, koe met de hand melken, groot kampvuur in het midden en de oliebollen van Emma/Helen. Het was een mooie avond. Om 23.50 begon het wel heel hard te regenen, dus gelukkig nieuwjaar en hop toch voor 0.00 naar bed.

Nieuwjaarsdag. Laat op, dwz 9hrs actief. Zeer regenachtige dag, dus werd schrobben van de deks om alg eraf te halen. Tussen 11.30-12.00 whatsapp video gedaan met Rik/Marjanne en daarna Annemaaike/Ignacio. Voelt goed. Uiteindelijk om 15hrs gestop met schrobben. Arthur gaf later aan blij tevreden te zijn met vuurtjefikkerij voor de boiler tbv warm water. Geen klachten van gasten, goed te doen bij de afwas, dus goed.

Dag 6, 2 jan 8uur start van de dag. Het is uitcheck dag, alle gasten gaan weg. Dat werd bedden opmaken in de 3 hutten (2 etages), de treinwagon en de yurt. Tussendoor natuurlijk de vuurtjes stoken voor warm water en de hot tub. Hottub eerst leeg laten lopen en opnieuw vullen. Hout aardig nat van de regen, dus best puzzelen om goed vuurtje te krijgen. Uiteindelijk wel gelukt natuurlijk. Helen wilde ook onkruid achter uit de stenen wand en pad nabij de hot tub.Helemaal gelukt en het verschil zie je duidelijk. Gedurende de dag druppelen de nieuwe gasten binnen, het is druk. De avond maaltijden worden in mooi mandje besteld en 1e keer dit seizoen zijn alle groenten uit eigen tuin. Vlees wordt ingekocht bij slager in Havelock en is meteen bereid etc. Ziet er mooi uit en wordt erg goed ontvangen. Einde middag nog ff korte wandeling gemaakt naar Maurice de aaibare paling. Meer dan polsdik en bijna 1.5mtr lang. Komt goed met de kop uit water, 15cm haalt ie wel. Had vooral honger. Moest voor Helen nog ff wat afgeven bij de buren en kreeg koptje thee aangeboden. Was gezellig en huis had geweldig uitzicht over de baai. De beste man woont er al 30 jaar en zei "dit uitzicht verveeld nooit". Dat klopt.

NZ zijn erg vindingrijk en ondernemend in ontdekken hoe geld te verdienen. Constant daar mee bezig. Dat maakt het leven hier wel interessant. Het is ook tikje 00moeizaam leven om rond te komen, duur, dus vraagt ook om dergelijke houding. Avond weer gezellig gezamelijk gegeten om af te sluiten met potje Rummikub en met Arthur koetjes ophalen en de was afhalen. Nog laatst vuurtje onder warm water en 22.13 lig ik in bed. Het was weer mooie dag.

dinsdag 3 januari Weer regen vandaag alleen wat meer buien en nevel. Best mooi in de heuvels, foto's gemaakt. In de ochtend eerst bedden opgemaakt met Emma en daarna weer decks schrobben. Voorkant is nu klaar, achter bij een hut de trap gedaan. Voor even was dit een fijn karwei, ook nu wel klaar mee. Zeker na 2 dagen. Vuurtjes zijn ongoing business wat prima gaat. In de avond vraagt nu Arthur wat mijn plannen zijn. Gister Heleen, dus wordt tijd om te overdenken. Abel tasman track heeft pas 17e ruimte, dus dat wordt plannen. Duurt nog aardig lang.

Arthur komt binnen stormen en vraagt direct om hulp voor de schapen van de buren. Dus hop, Emma op paard (altijd zonder zadel) en ik samen met Arthur & Megan op de quad. Bijzonder schouwspel om mee te maken en mooi  te zien ons teamwork. Luna de hond luisterde matig, dus die kreeg na afloop de pijnlijke bijspijkerlessen gepresenteerd. Arthur houdt er niet van als honden slecht luisteren. Dat weet Luna nu ook. Schaapjes zijn okay, geen ziekte geconstateerd dus terug weiland in. Daarna heb ik met Art nog ff koe in ander weiland gezet. Morgen wil ik melken haha. Moeke moest ff verplaatst worden, anders dronken haar 2 kalfjes de melk op. Ik ben benieuwd. Het werken in het veld vond ik erg fijn om te doen.

woensdag 4-1 Starten met ritueel hottub leeglopen, warm water opstoken, ontbijt beneden met melk/havermout en ontbijt boven met geroosterd brood. Dan melken met Arthur, op mijn verzoek. Kan van mijn bucketlist af haha. Dan houtstapel houthok aanvullen met quad (bovenop houtstapel liggen lange dunne platen met daarop loodzware oude treinrails van 2-3m lang). Bedden yurt opmaken, stralende dag dus ff wat onkruid wieden voor bij ingang. Lunch om daarna met kleine Art speedbootje water in, naar overkant om te zwemmen. Beetje druk want bij deze hutten was een grote groep kids op camp. Dus maar naar andere kant om daar boot in water aan boei te doen. IJskoud zwemmen naar steiger om wat te vissen. Mooi tochtje. Zeevonk trip is voor morgen in de planning. Nu regen en geen zin meer. Morgen middag lammetje slachten, ook interessant. Plan ontstaat dat ik maandag hier vertrek. Zaterdag waarschijnlijk of misschien hele complex voor mezelf met de gasten. Familie Blom gaat naar een sportdag.

Donderdag 5 januari. De start van de dag is druk, 11 mensen kwamen avondeten en nu ontbijten. Zodra weg, ontstaat de rust. Vanavond geen gasten oid. Helen doet nog niet aan marketing, nu is het nog internet en mond tot mond. Bezetting is aardig goed, nu ff minder, maar morgen helemaal vol. Na de koffie op naar de schapen. Eers ff samen brengen en terug naar de schuur. Daarna werden er 3 geslacht. Dus schot door de kop en dan aan de achterpezen hangen, velletje eraf, ingewanden eruit en hop, achterin de bak van de quad. Iedereen van 10-18 jaar staat erbij en geniet ervan. Ik als bijna 40-er krijg de volledige uitleg. Heel bijzonder om te zien, erg mooi ook. Wat het ook bijzonder maakt is dat dit alles op de flip flops (slippers) wordt gedaan. De lever moet wel ff betast worden omdat dit "funny" is en buurmeisje Lucy wil graag de 3 harten mee (vind ik zo lekker). De handen, armen en benen van Nick, Art en Lucy zaten behoorlijk onder het bloed. Daarna late lunch, om dan met N/A/L rondje te gaan jagen. Nick heeft een verwoestend tempo heuvel op. Jemig, spierpijn van. Kleine Art klaagde er onderweg ook van. Zagen een hert snel weglopen en schot kon niet gemaakt worden. Een jacht van 3 uur bracht helaas weinig op. Uiteindelijk 19.15 terug om dan te starten met koken, 21.30 klaar. Douche, bed, moe, klaar.

Vrijdag 6 januari Plan is gemaakt, dinsdag gaan ze richting de haven en zal ik de familie Blom dan gaan verlaten. Voor nu nog ff de leuke dingetjes meepakken en dan door naar volgend avontuur. Vandaag weer vuurtjes, houthakken en moet meer karton verbruiken. Deze voorraad wordt te groot haha, ben te zuinig. Nick en Arthur zijn bezig om de geslachte lammetjes uit te benen. Dat is een vak apart. Mooi om te zien. Sliep ff in de yurt, Nick was weer terug. Komende nacht, nu als ik schrijft, lig ik in mijn tent. Ook ff goed om te testen of alles werkt etc. Vandaag wasje gedraaid en alles met veel zon en wind direct weer klaar .Was erg mooi zonnige dag. Beetje rustig aan, veel gelezen in mooi boek. Reparatie badkamer, meehelpen koken, afwas, opruimen, bed opmaken. Draai helemaal mee in het complete circus. Morgen misschien mee op sportdag, ben benieuwd hoe de Kiwi's dat doen. Het is vrijdag, dus Watergeuzen Kadodag. De familie Blom was ook nieuwsgierig, dus met z'n allen 2 uitgpakt. Lag weekje achter, dus dubbele pret. De opzet wekelijks een presentje zal zeker door Emma worden gekopieerd. Het waren weer mooie kleine gebaren van de Geuzen. Doet me goed. Het is nu 22.17 en moe, ga slapen.

Zaterdag 7 januari, sportdag! Vuurtjes fikken, bedden opmaken, lunch prepareren en om 10.00 met de speedboot naar de sportdag van Nydia Bay. The real Kiwi experience met de lokals.

De real experience start met de bootreis en achterop een stinkende kliko. De kliko ging na kwartiertje open en hop, daar ging het eerste schapenvel als slachtafval over de reling. Een ware traktatie voor de neus. Een feestritueel om hierna nog 2x te herhalen. Dan ff vaart minderen, kliko ff wassen langs de reling en dan redelijk fris weer door. De laatste restantjes semi verteerde groene maaginhoud heb ik de volgende dag nog ff weggespoeld.

Het was 40min varen en dan zie ik een veld met volop auto`s en boten ervoor. Uitstappen is met bootje ff wachten, het is druk bij de aangemeerde veerboot. Een normaal event in de bay trekt misschien 40-50 man en hier waren er 300+. Dit is dus wel groots. NZD5,- entree en dan gaan we los.

Kiwi stijl is met auto komen, kofferbak open en daarachter zit de familie compleet met stoeltjes, kleedjes, tafels en  koelboxen. Lange rij van auto's staan langs de waterkant. Centraal een auto met aanhanger met pallet en daarop picknicktafel met de grijze presentator die in rap tempo de deelnemers oproept te verschijnen. Je kunt je opgeven voor verschillende onderdelen of spontaan opdagen in je leeftijdscategorie mee gaan voor bv rondje rennen of sprintje. Arthur weet mij te strikken voor de He-man. Dat houdt in dat ik 200m mag zwemmen in dat tikje te fris koude water om daarna Arthur 2.5km te laten lopen met pittig heuveltje erin. Met boot gebracht naar startplatform. Dan spring en zwem ik enthousiast met de groep mee. Dan ontdek ik na 20seconden dat ik 90 graden de verkeerde kant op ga. Oeps, dat gaf veel hilariteit achteraf. Dus jij was diegene... yup haha. Het werd borstkrol, naar rugkrol en toch maar schoolslag. Bij het laatste begon ik mensen in te halen. Uiteindelijk eindige ik in de eerste 40%, gezien de speedo's en badmuntsen niet verkeerd haha. Arthur stond me enthousiast op te wachten voor zijn sprint. Na wat wachten eindigen we in de middenmoot en is iedereen blij. Art, Nick, Heleen begroeten ons enthousiast. Emma deed mee in de He-man en wist in haar categorie zelfs te winnen. Het leverde haar uiteindelijk een zilveren wisslbokaal op waarop ze achteraf zelf haar naam mocht gaan graveren haha.

Wat kon je allemaal doen met de Kiwi  sportdag? Sprintje en rondjes lopen voor leeftijd categorieen 4 - 70 jaar of zaklopen, in duo's met samengebonden been. He-man en er was ook houthak wedstrijden voor de echte profs en een speedbootrace.  Dolle pret was natuurlijk Gum-boot trowing oftewel verwerpen met een rubberlaars. Alles was er voor de leeftijden 4-70+.   De laarzen gingen bij de volwassen behoorlijk hard alle kanten op, dus 180 graden in alle variaties. Dolle pet en goed uitkijken. Mijn worp was aardig rechtuit en als "okay" beoordeeld. Afsluitend was het touwtrekken, waar ik als coach fungeerde. We lagen er na  1 ronde uit. In elke leeftijd werd een mooie, hand gemaakte mok als beker uitgereikt. De familie Blom was met Megan 6 mokken (enige deelnemer in haar categorie) en Emma 1 mok + 1 beker voor een eerste deelname bijzonder succesvol. We waren om 17.00 weer thuis op de lodge. Iedereen moe en voldaan.  Ik vond het heel bijzonder en speciaal om bij dit lokale kiwi evenement aanwezig te mogen zijn. Het wordt sinds 1920 georganiseerd. Het is mooi in eenvoud opgezet en toch goed georganiseerd. Erg mooi en goed gedaan. Wat ben je hiervoor nodig, een lang trouw, aardig vlak veldje, grasmaaier, wat verf en een omroepinstallatie. Het meester werk zit nog in bakken van de mokken en de kraam met fris en worstbroodjes. De kruiwagen vol over datum spulletjes is volledig eigen inbreng en de houthakkers nemen alles zelf mee (incl hout).

Zondag 8 januari De lodge loopt leeg met bezoekers, dus bedden opmaken, afwas, vuurtjes en opruimen zijn de taken. Uiteindelijk zijn we hier rond 13.00 mee klaar. Arthur en Art zijn gaan vissen en vanavond "blue kodd" op de tafel met verse boontjes uit de tuin. Lekker hoor. Probeer ondertussen nog ff boek uit te lezen van wereldreiziger. Pittige wens, zie wel ff of lukt haha.

Maandag 9 januari Boek van wereldreiziger Hap met zijn wens om op alle continenten te willen werken helaas op 100pag niet uit gekregen. In 250 pag heeft Hap het via Antartica gemaakt tot Chili. Het mooie is dat Hap (afkorting voor happy en eigenlijk Marc heet) ook in On the track lodge is geweest. Het boek heeft voorin een persoonlijk verhaal. Tijdens verblijf hebben hij en Mandy elkaar weer in het huwelijk gevonden. Foto gemaakt om in NL uit te lezen. Het is rustig. Vuurtjes weinig aandacht nodig dus afbouwende naar mijn vertrek. Wat kletsen met de gasten voor inspiratie, leuk en geeft perspectief. Rondje rondom de lodge gedaan voor foto`s wat bijzonder goed op FB is ontvangen. Mooie herinnering. Emma en ik wilden erg graag nog ff de zeevonk zien in het water, maar het weer zit ons niet me. Het regend vanavond, dus de zeevonken zijn er niet. Jammer, ook goede reden om weer terug te komen. Tent weer in de zak, backpack opnieuw inpakkken en al mijn spullen weer verzamelen. Dan ga ik nog ff naar boven, achter de pc om mijn foto's van camera op dropbox te plaatsen. Daar hikt de verbinding wel ff op, is toch uurtje of 9 nodig haha. Achteraf blijkt dat Arthur de pc voor slapen gaan uit doet. Gevolg is dat 400 foto's zijn geupload en nog 800 te gaan. Het is in iedergeval een begin ;). Ik krijg de telefoon in mijn handen gedrukt. Het is voor jou, het is Megan. We hadden elkaar net gemist voor afscheid en dat wilde ze toch goed doen. Daarom bel ik ff :) Wat een mooi gebaar, wordt gewaardeerd. We wensen elkaar alle goeds toe. Op FB even vrienden gemaakt met Megan, Helen en lodge. Emma 14jr heeft geen FB. Bijzonder, maar wel al bod op het eilandje in de baai gedaan. Als alles door gaat wordt dit Em's Island. Wat een geweldige meid, ongelooflijk. Morgen weer vroeg op. Met speedboot naar Havelock. Op naar volgend avontuur.

Dinsdag 10 januari 6.00 uur en ik ben voor de wekker wakker. Ivm tij is vertrek gepland iets na 7hrs. Dus toch nog ff de laatste dingetjes doen zoals hottub leeglopen, vuurtje fikken in de dry room, bed van Nick afhalen en clean sheets erop. Dan ontbijt. Aantal gasten zijn vroeg, dus ben niet de enige. Ik geniet nog ff heel bewust van de omgeving, zo mooi de damp die in vlagen door de bomen vertrekt naar zee of opgaat in de lucht. Het vertrek doet pijn, tranen in de ogen. Ik was onderdeel van het geheel. Art net wakker wenst me fijne reis met z'n duffe kop en badjas. Helen geeft een knuffel en onderweg naar de speedboot staat Emma voor haar hut. Knuffel en alle goeds, jemig wat was dit leuk, fijn en warm. Arthur en ik doen de speedboot in het water. Afgeladen met 8 zakken vuile lakens, wat zakken afval, mijn rugzak en backpack gaan we over vlak water, schitterende zon naar Havelock. Heerlijk mooie tocht om afscheid te nemen. Arthur zegt dat het mooie tijd was en ik beaam dat. "Gewoon geweldig" was mijn antwoord. Dekt de lading.

In Havelock doen we de speedboot op de trailer voor onderhoud, afval in de kliko's, brengen we de was naar het tankstation waarachter een hokje staat met de  schone was, oftewel omwisselen. Mr Presley, Elvis de hond ligt braaf achterin de bus voor bezoekje dierenarts. De kapper had geen tijd, dus Arthur gaat door naar Blenheim. ik niet, want kost me extra reisuren op mijn flexipass.

Moment van afscheid is gekomen. Dank dank, dankjewel en ineens krijg ik een bruine papieren envelop als kadootje. Onverwacht mooi gebaar en fijne aanvulling voor mijn reisbudget. 13 dagen bij de familie op de On the track lodge geweest, meewerken voor gratis overnachtingen en maaltijden om achteraf met geweldige ervaringen en envelop weer verder te gaan. Het is nu 9.39 uur en ik zit in het kleine parkje van Havelock in de schaduw van de bomen dit  te typen. Voor mij mij monument WO1+2, wat musjes om me heen en heb van long black coffee to-go genoten. Een mevrouw met hond begroet mij vrolijk en zegt "very nice spot you have". ik zeg "yes it is, it's heaven". We lachen en genieten. Heb alle tijd, mijn bus gaat pas om 14hrs.