#Kato;fataal ongeluk;hond ervaring;emotie;staart tussen de poten;bramsnor;Lekkerkerk

[bramsnor]

Vandaag een bizarre ervaring met Kato.

Vandaag exact twee weken na het fatale ongeluk ben ik met Kato voor het eerst naar de plek des onheils gewandeld. Wat een reactie, bizar. Ik wilde ondervinden of er een reactie zou komen als ik hier met haar langs zou lopen om naar de Loet te gaan. Ik kan inmiddels Kato aardig “lezen” vindt ik, dus was benieuwd.

Wel het overtrof mijn stoutste verwachtingen, de Kerkweg uitlopend ging gewoon. Totdat we vlakbij kwamen, toen ging de staart steeds verder tussen de poten. Op de vermeende plaats kon de staart niet verder en trilde het hele diertje ondanks dat ze zelf voor me uit liep. Heb Kato dus niet gedwongen of zo om perse daar overheen te lopen.

Met andere woorden ze was op z’n zachtst gezegd enorm onder de indruk om daar weer te zijn. Op zo’n moment zou ik helemaal er veel voor over hebben om te weten wat er in zo’n koppie omgaat.

Na deze ervaring is ze, op de terugweg, nog zeker een kilometer naast me blijven lopen zonder enige aansporing. Uiteindelijk (was zelf ook onder de indruk) heb ik getracht haar uit deze situatie te halen door weer wat te spelen, en toen was ze weer supersnel herstelt gelukkig. Zie ook de foto’s en het filmpje.

Toen weer op huis aan zonder problemen, zij het niet dat ze thuis geen zin had om te spelen. Waarschijnlijk begreep ze op een of andere manier dat we samen weg moesten om Joli uit school te halen in Capelle. Dat vond ze ook wel heel spannend, al die geluiden in de “grote stad” en die joelende kinderen op het schoolplein. Ze was dan ook weer blij dat we naar een beschermd en rustig thuis waren. Waar ze overigens wederom prima reageerde op het kind als de kat. En in de auto (mee)rijden vindt ze ook geweldig.

Morgen verder, Bramsnor.